Να σταματήσουμε τη γενοκτονία και τις θηριωδίες του σιωνιστικού κράτους στη Γάζα * RedTopia

Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση-Να ηττηθεί το Ισραήλ

Του Αλέξη Λιοσάτου

Το πόσο εξοργιστική και οργουελιανά δυστοπική μπορεί να γίνει η αστική και δυτική ιμπεριαλιστική προπαγάνδα μπορεί να αποτυπώσει τόσο ανάγλυφα μόνο η γενοκτονική πολιτική του σιωνιστικού Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Στην κυριολεξία βαφτίζουν το άσπρο μαύρο. Το άλλοθι και η νομιμοποιητική βάση των θηριωδιών του σιωνιστικού κράτους είναι η «φρικιαστική επίθεση της Χαμάς» μέσα σε ισραηλινά εδάφη στις 7 Οκτώβρη, που οδήγησε σε 1.400 θανάτους Ισραηλινών (αν και έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας σοβαρά στοιχεία ότι μέχρι και οι μισοί από αυτούς προκλήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό και ότι η επίθεση ήταν γνωστή στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ έναν χρόνο πριν…).

Ωστόσο, νεκρούς, καταστολή, συλλήψεις μετρά σχεδόν καημερινά η παλαιστινιακή πλευρά από τον στρατό κατοχής του Ισραήλ επί 75 χρόνια, πέρα από τις πιο οργανωμένες στρατιωτικές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού που οδηγούν σε μαζικές σφαγές και καταστροφές. Τον Γενάρη του 2023 οι Ισραηλινοί εισέβαλαν σε προσφυγικό καταυλισμό με αποτέλεσμα τον θάνατο 9 Παλαιστινίων. Το 2022 το Ισραήλ εξαπέλυσε στη Γάζα «προληπτική» (!) επίθεση που οδήγησε σε θάνατο 44 Παλαιστινίων και εκατοντάδες τραυματίες. Τον Απρίλη του 2021 εντάθηκαν οι μαζικές εξώσεις κι έφοδοι σε τεμένη Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Στις 10 Μάη του 2021 το Ισραήλ σκότωσε 260 Παλαιστίνιους μέσα σε 11 μέρες στη Γάζα αλλά και στην (υπό την αποδεκτή από τη Δύση ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής) Δυτική Όχθη.

Θυμάστε να ανατριχιάζουν τότε τα ΜΜΕ; Ούτε κι εμείς. Προηγήθηκαν οι σφαγές του 2006, για να πιάσουμε μόνο τα πιο πρόσφατα, του 2008 (1.400 νεκροί Παλαιστίνιοι), 2012, 2014 (2.202 νεκροί Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων 526 παιδιά), αλλά και του 2018 απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές (170 νεκροί).

Προσθέστε δεκαετίες κατοχής, διωγμών, προσφυγιάς, διαρκούς καταπίεσης, ασφυκτικών περιορισμών μετακίνησης, εμπορικού και οικονομικού αποκλεισμού. Το Ισραήλ τα τελευταία 18 χρόνια ελέγχει τον εναέριο χώρο, την ακτογραμμή, τα θαλάσσια ύδατα και τα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας, επιβάλλοντας αποκλεισμό από την πρόσβαση σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα υποχρεώνονται να ζουν σε… περίοδο ειρήνης με 5 – 6 ώρες ηλεκτρικό ρεύμα το 24ωρο, με προβληματική υδροδότηση και τηλεπικοινωνίες.

Όλα αυτά όταν στη Λωρίδα της Γάζας, σε μια έκταση περίπου όσο η Θάσος, ζουν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι, με μ.ό. ηλικίας 19,6 έτη. Πρόκειται για μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον κόσμο, και από αυτές με τον μικρότερο μ.ό. ηλικίας και με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας (81,5%) και ανεργίας (47%).

Η Γάζα, η πιο μεγάλη σε έκταση «συμπαγής» πλέον παλαιστινιακή περιοχή, ο πυρήνας της παλαιστινιακής αντίστασης και με τον μισό περίπου παλαιστινιακό πληθυσμό αποτελεί περίπου το 1,7% των εδαφών των Ισραηλινών (και τα συνολικά παλαιστινιακά εδάφη περίπου το 1/10 των ισραηλινών εδαφών), ενδεικτικά για να καταλάβουμε το μέγεθος της σιωνιστικής λεηλασίας και τα αισθήματα ενός μέσου Παλαιστινίου απέναντι στην κατοχή. Το 2021 το ποσοστό απόλυτης φτώχειας έφτασε το 59% (από 39% πριν 10 χρόνια). Φέτος, πριν τον σημερινό πόλεμο, δηλαδή σε «περίοδο ειρήνης», το 75% δήλωνε ότι είχε ξεμείνει από τρόφιμα και δεν είχε χρήματα να αγοράσει κάποια στιγμή τις προηγούμενες 30 ημέρες – το 2021, μόνο το 51% είχε πει το ίδιο, ενώ το 69% δήλωσε φέτος πως υποχρεώθηκε να μειώσει το μέγεθος των γευμάτων του.

Ποιος είναι ο τρομοκράτης;

Η αιτία για τη σημερινή εθνοκάθαρση-γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους εγκληματίες του Ισραήλ είναι η «τρομοκρατία» της Χαμάς; Σίγουρα όχι. Το πρόβλημα είναι η όποια μορφή αντίστασης των Παλαιστινίων. Την ίδια δολοφονική πολιτική ακολούθησε το Ισραήλ απέναντι στη Φατάχ ή αριστερές οργανώσεις παλιότερα, είτε προχωρούσαν σε απεργίες και διαδηλώσεις, είτε σε βίαιες ενέργειες αντίστασης, είτε σε από τα πάνω συμβιβασμούς. Aκόμα και το κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ-Αποεπένδυση-Κυρώσεις) διώχθηκε από το Ισραήλ και τον δυτικό ιμπεριαλισμό είτε ιδεολογικά είτε και με κατασταλτικές απαγορεύσεις και στοχοποιήσεις. Σήμερα το σιωνιστικό κράτος δολοφονεί όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δ. Όχθη που «κυβερνά» (ως μαριονέτα των Ισραηλινών) η «φιλειρηνική» Φατάχ. Άλλωστε, οι συμβιβασμοί και οι προδοσίες των άλλων πιο «φιλειρηνικών» οργανώσεων οδήγησαν τους κατακτημένους Παλαιστίνιους να επιλέξουν τη πιο «ριζοσπαστική» Χαμάς και να της δώσουν 44% στις εκλογές του 2006, τις μόνες εκλογές που έχουν επιτραπεί έκτοτε στους Παλαιστίνιους.

Δημοσκόπηση δυο βδομάδες πριν την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου έδειξε ότι αν διεξάγονταν σήμερα εκλογές, η Χαμάς θα έπαιρνε 44% στη Γάζα αλλά και 24% στη Δ. Όχθη. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι στην ερώτηση «ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τερματιστεί η κατοχή και οι εποικισμοί και πώς θα ιδρυθεί ένα ανεξάρτητο κράτος», το 53% απάντησε «με ένοπλο αγώνα», με τα ποσοστά της Δ. Όχθης μάλιστα να είναι μεγαλύτερα από της Γάζας! Μάλλον όχι τυχαία, λοιπόν, το 2021 η Παλαιστινιακή Αρχή ανακοίνωσε εκλογές αλλά τελικά τις ανέβαλε επ’ αόριστον, λόγω του φόβου ήττας από τη Χαμάς, προφανώς διαισθανόμενη και τις διαθέσεις του κόσμου στη Δ. Όχθη.

Στη «συνετισμένη» Δ. Όχθη, όπου δεν κυβερνά η Χαμάς, εκατοντάδες Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν μετά τις 7 Οκτωβρίου, με συνεχείς επιδρομές του IDF σε σπίτια των Παλαιστινίων και Παλαιστινίους κρατούμενους να «εξαφανίζονται». Είναι σαφές λοιπόν ότι για το Ισραήλ τρομοκράτης και στόχος δεν είναι η Χαμάς αλλά ο παλαιστινιακός λαός, εξ ου και η σημερινή απόπειρα εξάλειψής του, όπως είναι σαφές ότι δεν μπορεί να «εξαφανιστεί» η Χαμάς αν δεν σφαχτεί ή εκτοπιστεί η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά και ότι αν σφαχτεί η όποια Χαμάς απλώς το μέγεθος της σιωνιστικής βαρβαρότητας θα ενισχύσει ακόμα σκληρότερες «εκδοχές Χαμάς» στο μέλλον.

Από την άλλη πλευρά, τα νούμερα είναι αμείλικτα: Μεταξύ 2008 και 31/8/2023 είχαν καταγραφεί 6.407 θάνατοι Παλαιστινίων, αλλά μόνο 308 Ισραηλινών. Για να μην πούμε για τους 600.000 νεκρούς Ιρακινούς μόνο τους πρώτους 40 μήνες του πολέμου και της κατοχής των ΗΠΑ στο Ιράκ. Οι ισραηλινοί σκότωσαν μέσα σε λίγες μέρες όσους αμάχους σκότωσε η Ρωσία στην Ουκρανία σε σχεδόν 2 χρόνια. Λοιπόν, ποιος είναι ο τρομοκράτης;

Τι άλλαξε σήμερα και προέκυψε η κλιμάκωση της 7/10;

1. Το Ισραήλ είναι από την ίδρυσή του κράτος-έθνος εποίκων, που επεκτείνεται συνεχώς σε βάρος των Παλαιστινίων, οι οποίοι ζουν φυλακισμένοι στην ίδια τους τη χώρα. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν το Ισραήλ ως στρατό κατοχής αλλά και ως μαντρόσκυλο των Μεγάλων Δυνάμεων (ιδιαίτερα των ΗΠΑ), όπως και οι υπόλοιποι αραβικοί λαοί. Όλες οι αστικές πολιτικές πτέρυγες του Ισραήλ είναι σιωνιστικές (και συνεπώς με μια έννοια ακροδεξιές) και η λογική επέκτασης του Ισραήλ και εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων δεν αλλάζουν οποιοιδήποτε και αν εναλλάσσονται στην κυβέρνηση. Ακόμη περισσότερο όμως από το 2009, που κυριαρχεί η πιο ακροδεξιά πτέρυγα υπό τον Νετανιάχου, δηλαδή η σκληρότερη πτέρυγα απέναντι στους Παλαιστίνιους.

2. Οι πρόσφατες επιθέσεις του ισραηλινού στρατού που περιγράψαμε, οι πρόσφατες εκλογές (τέλη 2022) με την εκ νέου ενίσχυση της Ακροδεξιάς υπό τον Νετανιάχου, που έδειξαν ότι το Ισραήλ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ποτέ (ούτε καν) τη λύση των δύο κρατών, το γεγονός ότι ο ακροδεξιός Ισραηλινός πρωθυπουργός πλέον θέλει να απαλλαγεί ακόμα και από την μαριονέτα της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δ. Όχθη (Φατάχ) και η κίνησή του στα τέλη Σεπτέμβρη του 2023 να παρουσιάσει έναν «Νέο Χάρτη της Μ. Ανατολής» στον ΟΗΕ, σβήνοντας τελείως από τον χάρτη την Παλαιστίνη (κάτι που έδειξε και τις πραγματικές του προθέσεις για το ζήτημα και εξηγεί σήμερα το διαρκές έγκλημα), σε συνδυασμό με όλο το υπόβαθρο φτώχειας και καταπίεσης δεκαετιών που περιγράψαμε, εξώθησαν τη Χαμάς να «σαλπίσει» μια απέλπιδα προσπάθεια αντίστασης, οδηγώντας στην 7η Οκτώβρη.

3. Ο Νετανιάχου πόνταρε ήδη πριν τις 7/10 στην κλιμάκωση της επιθετικότητάς του προς τους Παλαιστίνιους, σε μια «φυγή προς τα μπρος και προς τα έξω» για να γλιτώσει από το εσωτερικό μέτωπο, καθώς κατηγορείται με σειρά από σκάνδαλα διαφθοράς που μπορεί να τον στείλουν όχι μόνο εκτός εξουσίας αλλά μέχρι και στη φυλακή. Η δημοτικότητά του έπεσε και στην αρχή της χρονιάς η κυβέρνησή του κλυδωνίστηκε από μαζικές διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης. Οπότε η 7/10 του ήρθε «λουκούμι», παρέχοντάς του εκείνη τη στιγμή μεγάλη διεθνή και εσωτερική πολιτική υποστήριξη.

Δυστυχώς γι’ αυτόν, μετά την «απάντηση στη Χαμάς» η δημοφιλία του έχει πέσει περαιτέρω και Δυτικοί αστοί αναλυτές βλέπουν σύντομα πολιτικές εξελίξεις για τον διεφθαρμένο εγκληματία πολέμου. Αυτές που προσπαθεί να «τρενάρει» ο Νετανιάχου, συνεχίζοντας τη γενοκτονία. Για τον στόχο της οποίας συνεργάζεται με υπουργούς και βουλευτές που προωθούν ανοιχτά την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, που υπόσχονται μια «μικρότερη Γάζα με λιγότερους ανθρώπους» και υποστήριξαν μέχρι και την ρίψη ατομικής βόμβας για να εξαφανίσουν τη Γάζα.

4. Παράλληλα το Ισραήλ διανύει περίοδο σχετικής «αυτονόμησης» από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό τα τελευταία χρόνια και πιο «ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής». Η σχετική υποχώρηση των ΗΠΑ και η ενίσχυση Κίνας-Ρωσίας και περιφερειακών δυνάμεων στην περιοχή κάνουν πιο δύσκολο τον απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ πάνω στο Ισραήλ. Αυτό φαίνεται σήμερα, που οι ΗΠΑ επιζητούσαν την ομαλότητα στην περιοχή και όχι να ανοίξουν ένα τρίτο μέτωπο με προοπτική γενικευμένης ανάφλεξης (μετά την Ουκρανία και τον Ειρηνικό Ωκεανό). Εσχάτως είδαμε π.χ. ότι το Ισραήλ έσπευσε να σπάσει την εκεχειρία, παρά τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ.

5. Η ίδια η επίθεση της 7/10 ήταν μάλλον η μεγαλύτερη στρατιωτική ήττα που έχει δεχθεί ποτέ ο ισραηλινός στρατός. Ένας από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο πιάστηκε στον ύπνο από «αντάρτες με καλάσνικοφ», σημείωνε ένας αστός σχολιαστής, οι οποίοι κατέλαβαν ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις, στρατόπεδα εποίκων, κατέστρεψαν ισραηλινά τανκς και στρατιωτικό εξοπλισμό και αιχμαλώτισαν περισσότερους από 100 Ισραηλινούς. Το πλήγμα για το κύρος του Νετανιάχου και της χώρας του μεγάλο, κάτι που εξηγεί και τα στοιχεία μανιασμένης εκδικητικότητας και επίδειξης δύναμης, για να αποτρέψει ακόμα μεγαλύτερες αντιστάσεις στο μέλλον.

Με την αυτοάμυνα των Παλαιστινίων, ενάντια στη σιωνιστική τρομοκρατία και γενοκτονία

Η Χαμάς και ο παλαιστινιακός λαός είναι σε άμυνα, 100% νόμιμη απέναντι στον κατακτητή. Αντίθετα, το Ισραήλ ήταν όχι σε αυτοάμυνα αλλά σε διαρκή επίθεση και η έφοδος της Χαμάς του έδωσε τη «νομιμοποίηση» (με την κάλυψη βεβαίως των ισχυρών ιμπεριαλιστικών προπαγανδιστικών μηχανισμών) να ξεδιπλώσει το διακηρυγμένο λίγες μέρες πριν σχέδιό του να σβήσει την Παλαιστίνη από τον χάρτη. Μεθυσμένο από την εξουσία και την ατιμωρησία, μπουκωμένο από τη στήριξη άνευ όρων, χρηματοδότηση και εξοπλισμό από ΗΠΑ και ΕΕ, καθησυχασμένο από τη σχετική εξομάλυνση των σχέσεων με τις γειτονικές αραβικές δικτατορίες, το καθεστώς Νετανιάχου αισθάνθηκε ότι ήρθε η ώρα να θάψει το «ζήτημα της Παλαιστίνης» μια για πάντα.

Με μια κτηνώδη επίθεση που κρατά ήδη σχεδόν 2 μήνες και βομβαρδίζοντας σχεδόν αποκλειστικά αμάχους, σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, θέατρα, τζαμιά κι εκκλησίες, υποδομές, καλλιέργειες, με τους περισσότερους από ποτέ νεκρούς Παλαιστίνιους (το 1948 στη «Nakba» ήταν 15.000 νεκροί, σήμερα -2 Δεκεμβρίου- έχουν φτάσει ήδη στους 16.000), με τους μισούς σχεδόν νεκρούς παιδιά, με το 80% σχεδόν των νεκρών ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά, με 36.000 τραυματίες, με άστεγα τα 2/3 του πληθυσμού της Γάζας, με εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, με 7.000 αγνοούμενους, με τα μισά σπίτια στη Γάζα κατεστραμμένα, με την πλειοψηφία του πληθυσμού να έχει εγκαταλείψει το βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, με υπαρκτό τον κίνδυνο εκδήλωσης λιμού και ραγδαία αύξηση των μεταδοτικών νόσων. Όχι μόνο αγνοώντας επιδεικτικά τις διεθνείς εκκλήσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και απειλώντας ανοιχτά τον ΟΗΕ. Δολοφονώντας συνειδητά 62 δημοσιογράφους και 101 υπαλλήλους του ΟΗΕ (με στοιχεία από τις αρχές και μέσα Νοεμβρίου…). Με τις βόμβες που έχει ρίξει να ισοδυναμούν με την εκρηκτική ισχύ τριών ατομικών βομβών. Με βομβαρδισμό νοσοκομείων τσαλαπατώντας κάθε κανόνα του Διεθνούς Δικαίου και χυδαία fake news, όπως ότι η Χαμάς κρύβεται εκεί, ότι χρησιμοποιεί τους ασθενείς ως ασπίδες ή ότι η ίδια τα βομβάρδισε, ή άλλα ψέματα περί αποκεφαλισμών βρεφών κι εμβρύων, μαζικούς βιασμούς κοριτσιών ή ηλικιωμένων κ.λπ. Με την ψήφιση νόμων που ποινικοποιούν ακόμα και την ανάγνωση κειμένων στο διαδίκτυο. Με την εφαρμογή μιας εξαιρετικά εύθραυστης κατάπαυσης του πυρός, μετά από τις πιέσεις του κινήματος που επηρέασαν τις δυτικές χώρες, που κράτησε για μία εβδομάδα, την οποία παραβίασε επανειλημμένα το Ισραήλ, για να ξαναρχίσει τελικά τη γενοκτονική επίθεσή του. Αφήνοντας τους Παλαιστίνιους χωρίς πόσιμο νερό και θέρμανση κι εντείνοντας τους αποκλεισμούς σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, ανθρωπιστική βοήθεια και το σφράγισμα των συνόρων, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε θέλει να εξαφανίσει έναν λαό από τον χάρτη – και αυτό ακριβώς είναι ο ακριβής ορισμός της γενοκτονίας. Ακόμα και πληθώρα αστικού κόσμου, όπως και 36 εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ χαρακτηρίζουν την κατάσταση στη Γάζα «γενοκτονία εν τω γίγνεσθαι».

Πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί (πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ) θα έπρεπε να σταλούν στο εκτελεστικό απόσπασμα, ακόμα και με βάση τα ξεφτιλισμένα κριτήρια της «Δύσης» (όπως π.χ. στην περίπτωση του Χίτλερ παλιότερα).

Ποιος στηρίζει το Ισραήλ;

Όμως, αντίθετα, η Δύση βρίθει υποκρισίας. Ο ανθρωπισμός την πιάνει μόνο για τις βαρβαρότητες των «εχθρών», αλλά οι δεκάδες φορές μεγαλύτερες δικές της βαρβαρότητες αποκρύπτονται όταν δεν βαφτίζονται «ανθρωπιστικές». Οι δυτικές δυνάμεις, ΗΠΑ κι ΕΕ, στηρίζουν διπλωματικά, οικονομικά και στρατιωτικά το Ισραήλ για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Οι δε τάσεις «αυτονόμησης» του Ισραήλ είναι πιθανά ο λόγος που οι ΗΠΑ στήριξαν ακόμα περισσότερο στρατιωτικά το πραγματικό κράτος-τρομοκράτη τα τελευταία χρόνια. Από το 1948 μέχρι το 2021 η Ουάσιγκτον είχε παράσχει 236 δισεκατομμύρια δολάρια στο Ισραήλ. Το 2016 οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν για 38 δισ. δολάρια στρατιωτικής βοήθειας, το 2021 για επιπλέον 3,3 δισ., αυτές τις μέρες για άλλα 14,3 δισ. κλπ. Από κοντά και φανατικά ευθυγραμμίζονται κυβερνήσεις όπως του Μητσοτάκη βεβαίως, μεταξύ άλλων στηρίζουν και τα συμφέροντα του ελληνικού υποϊμπεριαλισμού σε ζητήματα όπως οι ΑΟΖ, οι εξορύξεις, οι στρατιωτικές συνεργασίες και η συμμαχία απέναντι στην Τουρκία.

Η Κίνα και η Ρωσία υποστηρίζουν στα λόγια την Παλαιστίνη, αλλά δεν κάνουν οτιδήποτε για να αποτρέψουν το Ισραήλ. Οι αραβικές χώρες ή το Ιράν προτιμούν τις business με το Ισραήλ και τους δυτικούς «επενδυτές», αλλά και την καταστολή των δικών τους λαών, για να μην παραδειγματιστούν από τους Παλαιστίνιους. Αυτά όσον αφορά τις ηγεσίες.

Όμως πλέον όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι με την Παλαιστίνη! Εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν στον πλανήτη αλληλέγγυοι στους Παλαιστίνιους, στο μεγαλύτερο διεθνές αντιπολεμικό κίνημα από το 2003. Η Ευρώπη ζει τεράστιες διαδηλώσεις αλληλεγγύης. Στις ΗΠΑ παρόμοιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις και κίνημα αλληλεγγύης έχουν να εκδηλωθούν από τον Πόλεμο στο Βιετνάμ, όπου μάλιστα πρωταγωνιστούν εβραίοι, παρά τη λογοκρισία, τη στοχοποίηση και τις απαγορεύσεις. Στην Αυστραλία καταγράφονται επίσης οι μαζικότερες διαδηλώσεις από την εποχή του πολέμου στο Ιράκ. Στην Ελλάδα η διαδήλωση της 17 Νοέμβρη στην Αθήνα ήταν ή μαζικότερη των τελευταίων ετών (πλησίασε τις 100.000)και «βάφτηκε» με τα χρώματα της Παλαιστίνης. Σε Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία, Ιορδανία, Υεμένη, Ιράκ και Μπαχρέιν οι αραβικοί λαοί βγαίνουν στους δρόμους, σπάζοντας απαγορεύσεις και ρεκόρ δεκαετιών παρά το γεγονός ότι συχνά αντιμετωπίζονται με σκληρή καταστολή. Παράλληλα ένα μεγάλο κίνημα μποϊκοτάζ εξαπλώνεται τόσο σε πολλές μουσουλμανικές χώρες όσο και στη Δύση.

Αυτό το κίνημα δεν είναι καθόλου μάταιο: ασκεί πιέσεις στις φιλοσιωνιστικές και «ουδέτερες» κυβερνήσεις, προκαλεί «ρωγμές» σε κυβερνητικό επίπεδο, σε λεκτικές και διπλωματικές κυβερνητικές αναδιπλώσεις, προκαλώντας κάποια κριτική στα όσα διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα, ζητώντας εκεχειρία κλπ. Ασκεί πιέσεις επίσης στις «αντισιωνιστικές» μόνο στα λόγια κυβερνήσεις ή και σε οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ να προχωρήσουν σε έμπρακτη βοήθεια στον παλαιστινιακό λαό. Ασκεί πιέσεις σε αραβικά κράτη να κρατήσουν σθεναρή στάση απέναντι σε Ισραήλ και ΗΠΑ, θέτοντας σε κίνδυνο τις συμμαχίες των τελευταίων και ανοίγοντας ακόμα περισσότερο τη διεύρυνση της επιρροής Κίνας και Ρωσίας. Έπαιξε ρόλο στο ψήφισμα του ΟΗΕ για εκεχειρία με 120 υπέρ, 45 αποχές και 14 κατά. Οδήγησε τις ΗΠΑ από το βέτο στον ΟΗΕ στην αλλαγή στάσης υπέρ της εκεχειρίας και του να επιτραπεί ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους. Οδήγησε μια σειρά χώρες σε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ. Έπαιξε ρόλο στη σύναψη έστω αυτής της σύντομης εκεχειρίας. Φθείρει τις κυβερνήσεις που στηρίζουν την ξεδιάντροπη σιωνιστική προπαγάνδα και μετατρέπονται σε απολογητές της γενοκτονίας, με τη δημοτικότητα πχ του Μπάιντεν να βρίσκεται στο ναδίρ. Στις 7/10 η Δύση στάθηκε άνευ όρων υπέρ των Σιωνιστών. Σήμερα οι τελευταίοι έχουν μείνει απομονωμένοι. Η ψηφοφορία του ΟΗΕ αποκαλύπτει επίσης τη σχετική παρακμή της διεθνούς επιρροής των ΗΠΑ. Παρά τη γιγάντια και ξετσίπωτη προπαγανδιστική εκστρατεία, ο πάλαι ποτέ «πλανητάρχης» έμεινε γυμνός, με 13 συμμάχους σε 179 χώρες υπέρ της γραμμής του…

Τι προσπαθεί να κάνει το Ισραήλ;

Η σιωνιστική στρατηγική πάντα και … σχεδόν εξ ορισμού στόχευε στην πλήρη εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από το έδαφος του Ισραήλ. Αυτό προσπαθεί να κάνει και σήμερα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να υποχρεώσει όλους τους Παλαιστίνιους σε μετανάστευση στο Σινά (Αίγυπτος) και να προσαρτήσει τη Λωρίδα της Γάζας. Ακόμα πάντως κι αν τους σφάξει ή τους διώξει όλους στην Αίγυπτο, ή ακόμα κι αν αναλάβουν τη διοίκηση της Γάζας το Ισραήλ (ως κατοχική δύναμη), η Φατάχ, διεθνής εποπτεία υπό δυτικές ή περιφερειακές αραβικές δυνάμεις ή η κατάληψη τμήματος της Γάζας και η μετατροπή του σε ουδέτερη ζώνη (όλα αυτά είναι σενάρια που διατυπώθηκαν στα επιτελεία του Ισραήλ και του δυτικού ιμπεριαλισμού) είναι προβληματικές , συναντούν απροθυμίες και δισταγμούς από διάφορες πλευρές και κυρίως όλες παίζουν αποσταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή.

Ήδη η αντίσταση των Παλαιστινίων έχει ξεσηκώσει τις αραβικές μάζες εκ νέου και το μίσος τους για το Ισραήλ εκφράζεται στους δρόμους και φουντώνει, πιέζοντας κυβερνήσεις και οργανώσεις. Τις προηγούμενες ημέρες επίθεση κατά αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής εξαπέλυσαν τόσο η Χούθι από την Υεμένη όσο και ιρακινές εξτρεμιστικές ομάδες, που συνδέονται με το Ιράν. Το Ιράν με τη σειρά του έχει επίσης προειδοποιήσει πως η Μέση Ανατολή κινδυνεύει να βγει «εκτός ελέγχου», κάτι που δεν επιθυμεί ούτε το ίδιο, γι’ αυτό άλλωστε και κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τη Σ. Αραβία, «πριν η σύγκρουση οδηγήσει ανάφλεξη σ’ ολόκληρη την περιοχή».

Αυτή τη στιγμή πληθώρα αστών αναλυτών αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μετατραπεί η σφαγή στη Γάζα σε περιφερειακό πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες, για παράδειγμα να εμπλακούν Χεζμπολάχ και Ιράν, έπειτα να υποχρεωθούν να εμπλακούν περισσότερο οι ΗΠΑ και από κει και πέρα να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Είναι αυτοί οι κίνδυνοι μαζί με την πολιτική φθορά που προκαλούν τα ξεδιάντροπα ψέματα των δυτικών ΜΜΕ και κυβερνήσεων, που έχουν οδηγήσει αρκετές χώρες πλέον να καλούν σε «αυτοσυγκράτηση» του Ισραήλ, και όχι η… καλοσύνη τους. Είναι αυτοί οι κίνδυνοι που κάνουν τις ΗΠΑ να συμβουλεύει το Ισραήλ ότι πρέπει να επιδιώκει όχι μόνο την ήττα της Χαμάς αλλά και τη διεθνή υποστήριξη. Κάτι παραπάνω ξέρουν.

Είναι η λύση του Παλαιστινιακού το «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος»;

Δεν μπορεί υπάρξει ειρήνη από τη μεριά των Παλαιστινίων αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη. Και δικαιοσύνη δεν σημαίνει «δυο ξεχωριστά κράτη», ένα μικροσκοπικό της Παλαιστίνης και ένα μεγάλο κατοχικό του Ισραήλ. Οι διαπραγματεύσεις για δυο κράτη ξεκίνησαν από το 1947 και την ίδρυση του Ισραήλ και έχουν αφήσει σταδιακά τους Παλαιστινίους με ελάχιστα εδάφη. Πλέον ακόμα και εκπρόσωποι του δυτικού ιμπεριαλισμού υποστηρίζουν ότι η συρρίκνωση κι ο κατακερματισμός των παλαιστινιακών εδαφών και οι οικονομικές συνθήκες δεν επιτρέπουν τη βιωσιμότητα οποιουδήποτε παλαιστινιακού κράτους. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο με την ισοπέδωση της Γάζας, που χρειάζεται δεκαετίες για να επανέλθει στο πρότερο –εξαθλιωμένο- επίπεδο.

Το Κράτος του Ισραήλ δημιουργήθηκε βασισμένο στη θεωρία του Σιωνισμού, που προβλέπει ότι οι Εβραίοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με μη Εβραίους και πρέπει να φτιάξουν ένα δικό τους κράτος, ασφαλώς κλέβοντας τη γη ενός άλλου λαού και κράτους. Η γεωγραφική θέση αυτού (Παλαιστίνη) επιλέχθηκε από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις το 1917 (Διακήρυξη Μπαλφούρ) λόγω της στρατηγικής θέσης της ως ανάχωμα του ιμπεριαλισμού απέναντι στη ρωσική επανάσταση και τη δεκαετία του ’30 η επιλογή αυτή ενισχύθηκε, όταν η Μ. Ανατολή αποδείχθηκε η «περιοχή των πετρελαίων». Οι Σιωνιστές Εβραίοι με τις ευλογίες των «Μεγάλων» εποίκησαν την Παλαιστίνη μέχρι που το 1947 αποτελούσαν το 1/3 του πληθυσμού της. Οι σιωνιστές ηγέτες λειτούργησαν συμπληρωματικά με τους Ναζί για την ενίσχυση του σιωνιστικού σχεδίου, ενώ συνεργάστηκαν και μεταξύ τους σε αρκετές περιπτώσεις- λογικό θα πει κανείς, εφόσον και οι δυο ασπάζονται τις ιδέες φυλετικής καθαρότητας και μη δυνατότητας συνύπαρξης εβραίων με μη εβραίους… Με τη βοήθεια των Μεγάλων δυνάμεων (της Δύσης αλλά και της σταλινικής ΕΣΣΔ) ανακοίνωσαν την ίδρυση κράτους το 1947 (αποσπώντας το 54% των εδαφών και το 1948 εξαπέλυσαν πόλεμο, με όπλα και πάλι των Μεγάλων Δυνάμεων αρπάζοντας το 77% των εδαφών (και το 95% των εύφορων εδαφών) της Παλαιστίνης και διώχνοντας 800.000 ανθρώπους από τα σπίτια και τη γη τους.

Έκτοτε κι επί σχεδόν 8 δεκαετίες η ανθρωπότητα ζει το ίδιο έργο: Από τη μια ο κατακτητής με τη συμπαράσταση των ΗΠΑ και άλλων υπερδυνάμεων που συνεχώς δολοφονεί, καταπιέζει κι επεκτείνεται, από την άλλη τα εδάφη των κατακτημένων που συρρικνώνονται και ο λαός που εξαθλιώνεται. Αυτή είναι βάση του «Παλαιστινιακού ζητήματος».

Το Ισραήλ, από τη φύση του ως κράτος-έθνος εποίκων στηρίζει την ύπαρξή του στη στήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων και γι’ αυτόν τον λόγο η ταξική πάλη μέσα στο Ισραήλ είναι «συμπιεσμένη», καθώς αφεντικά κι εργάτες έχουν κοινό συμφέρον να συνεχίσουν να παίρνουν τη στήριξη του ιμπεριαλισμού για να εξασφαλίζουν προνόμια και βιοτικό επίπεδο που δεν μπορούν να διανοηθούν σήμερα οι αραβικές μάζες. Η λύση λοιπόν μπορεί να έρθει μόνο με τη διάλυση αυτού του κράτους με τη σημερινή αντιδραστική του μορφή και αυτό μπορεί να ξεκινήσει πιθανότερα «απ’ έξω»: με τον ξεσηκωμό των εργατικών μαζών στη Δύση που θα επιβάλει διακοπή της στήριξης στο Ισραήλ, ή –το πιθανότερο- με έναν παναραβικό ξεσηκωμό στο πλευρό των Παλαιστινίων, που θα επιβάλει στρατιωτική ήττα του Ισραήλ, ανατροπές των διεφθαρμένων αστικών καθεστώτων των αραβικών χωρών και εγκαθίδρυση νέων σε ρήξη με τον ιμπεριαλισμό κ.ά., εξελίξεις που θα καταστήσουν το Ισραήλ άχρηστο στον ρόλο του ως χωροφύλακα της περιοχής για λογαριασμό των ιμπεριαλιστών και θα τους οδηγήσουν στο να κόψουν τη χρηματοδότησή του. Τότε αφενός το Ισραήλ θα καταρρεύσει γρήγορα ως ο αδιαμφισβήτητος νταβατζής στην περιοχή και αφετέρου θα μπορέσει να «απελευθερωθεί» η ταξική πάλη κι εντός Ισραήλ.

Ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι μια στρατηγική που ενσωματώνει τους αγώνες των καταπιεσμένων μαζών σε μια κοινή Ιντιφάντα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Αυτό μπορεί να καταστήσει εφικτή τη μόνη «λύση» του Παλαιστινιακού, την εγκαθίδρυση ενός ενιαίου εργατικού κράτους στα όρια της ιστορικής Παλαιστίνης, όπου εβραίοι και παλαιστίνιοι εργαζόμενοι-ες θα συνυπάρχουν αρμονικά επί ίσοις όροις στα πλαίσια μιας επαναστατημένης και προοπτικά σοσιαλιστικής Μ.Ανατολής.

Φυσικά φαίνεται να απέχουμε πολύ σήμερα από αυτό το σενάριο. Αλλά η δυναμική είναι υπαρκτή και οι από πάνω την υπολογίζουν: αυτό είναι το νόημα των «διαβουλεύσεων για «αυτοσυγκράτηση» και για να «αποφευχθεί η ανάφλεξη». Το παλαιστινιακό ένοπλο κίνημα πυροδοτεί για άλλη μια φορά την άνοδο της αυτοπεποίθησης και μαχητικότητας των αραβικών μαζών, προκαλεί γιγάντιες κινητοποιήσεις στην περιοχή και παράγει αποσταθεροποίηση των καθεστώτων. Στην κατεύθυνση αυτής της δυναμικής σπρώχνει το γιγάντιο διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, που πρέπει να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο για να σταματήσουμε τη σφαγή των Παλαιστινίων.

Με την Παλαιστίνη λοιπόν, χωρίς «ναι μεν αλλά», «ούτε – ούτε», «ναι αλλά η Χαμάς…». Για την ήττα και τη διάλυση του Ισραήλ. Με την Παλαιστίνη άνευ όρων, μέχρι τέλους.

ΠΗΓΕΣ