Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι και νέες
Η χώρα μας, λόγω κυβερνητικής πολιτικής και φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, βίωνε, μέχρι πρότινος, μια εικονική πραγματικότητα επαναπαυόμενη στις δάφνες μιας επιτυχίας που την εμφάνιζαν σαν παγκόσμιο παράδειγμα για τη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού. Η χαλάρωση την τελευταία περίοδο των μέτρων οφείλεται κυρίως στις πιέσεις που ασκήθηκαν από τις δυνάμεις της αγοράς και του κεφαλαίου, με προεξάρχοντες τους μεγαλοξενοδόχους και στην υπερίσχυση της ενίσχυσης της οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, με τίμημα την προστασία της Δημόσιας Υγείας.
Οι συνέπειες, όμως, αυτής της πολιτικής φαίνεται, πλέον, ότι αποβαίνουν καταστροφικές. Οι κυβερνητικές ευθύνες για αυτή τη διαχείριση είναι εγκληματικές. Η κυβέρνηση, όχι απλώς σπατάλησε τον πολύτιμο χρόνο που κερδήθηκε με κόπο και ιδρώτα των εργαζομένων, για να προετοιμάσει και να οχυρώσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, ενόψει του δεύτερου κύματος, αλλά, αντιθέτως, το έφερε πολύ νωρίτερα με το άνευ όρων άνοιγμα των συνόρων, της οικονομίας και του τουρισμού. Πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την τεράστια συμβολή του υγειονομικού προσωπικού, θυσίασε τους κόπους και την αυτοπειθαρχία μηνών του λαού μας, προσδοκώντας απατηλά να σώσει τα κέρδη του κεφαλαίου, και στην προκειμένη περίπτωση του τουριστικού και των μεταφορών (αεροπορικές εταιρείες κι εφοπλιστές).
Στην περίοδο αυτή της πανδημίας, αναδείχτηκε ο αναντικατάστατος ρόλος των δημόσιων δομών υγείας στην αντιμετώπιση έκτακτων και δύσκολων καταστάσεων για την υγεία του λαού, ενισχύθηκε η εμπιστοσύνη των πολιτών στο δημόσιο σύστημα υγείας, ενώ φάνηκε να υποχωρούν σημαντικά οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις για τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ΣΔΙΤ κ.λπ. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία ανέδειξαν, για μία ακόμη φορά, τα προβλήματα υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης του ΕΣΥ και συσπείρωσαν ένα ευρύτερο κόσμο που εκφράστηκε με την αλληλεγγύη του προς τους εργαζομένους στο χώρο αυτό.
Δυναμικές κινητοποιήσεις, με συντονισμό δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, πραγματοποιηθήκαν και στο χώρο της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε νόμο που υλοποιεί την αντιεκπαιδευτική πολιτική της, διά χειρός ΟΑΣΑ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΣΕΒ. Νόμο, ο οποίος αποτελεί ένα ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» που προώθησαν οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και σαρώνει τα εναπομείναντα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών αλλά και τα εργασιακά των εκπαιδευτικών. Δεν έλειψαν και κινητοποιήσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Επισιτισμό–Τουρισμό και σε άλλους κλάδους, όπου οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να πλήττονται από την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.
Οι παραπάνω κινητοποιήσεις καταδεικνύουν ότι οι εργαζόμενοι μπορεί να φορούν μάσκα, αλλά δε φιμώνονται, καθώς και το ότι οι εργαζόμενοι και οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος δε «βάζουν την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια», ότι στις δύσκολες στιγμές μπαίνουν μπροστά και δεν «κατεβάζουν ρολά», όπως έκαναν, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ, ιδιαίτερα, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, όταν οι εργαζόμενοι απολύονταν και εκβιάζονταν από τους εργοδότες για να αποδεχτούν βλαπτικές μεταβολές στις εργασιακές τους σχέσεις ή ήταν αναγκασμένοι να βρίσκονται καθημερινά στο πόστο τους, όπως ήταν κυρίως οι εργαζόμενοι της «πρώτης γραμμής» για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τη σωτηρία του λαού και τη λειτουργία των βασικών κλάδων και υπηρεσιών.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δώσει, πλέον, ξεκάθαρο μήνυμα με την πολιτική της, ότι ο στόχος της είναι να φορτωθούν και πάλι οι εργαζόμενοι την υγειονομική και οικονομική κρίση. Κυβέρνηση και εργοδότες διαλύουν κάθε έννοια Μόνιμης και Σταθερής Εργασίας, εδραιώνουν ακόμα περισσότερο την ελαστική και την εκ περιτροπής εργασία. Παγιώνουν την τηλεργασία, με μονομερή εργοδοτική απόφαση, χωρίς κανόνες και έλεγχο. Και όλα αυτά, με «μοχλό» πίεσης τη διογκούμενη ανεργία.
Αυτήν την πολιτική στηρίζει και η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το πακέτο ενίσχυσης (Ταμείο Ανασυγκρότησης, προγράμματα «SURE», ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ, αναστολές συμβάσεων), όσο κι αν προσπάθησαν να την εξωραΐσουν η κυβέρνηση και τα προσκείμενα στα μνημονιακά συστημικά ΜΜΕ.
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε ακάθεκτη, εν μέσω πανδημίας, να δείχνει προς τους εργαζομένους το αυταρχικό της πρόσωπο και την προσπάθειά της να καταπνίξει κάθε αντίδραση και φωνή αντίστασης στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές της. Σε συνέχεια των νόμων, που καταστρατηγούν το δικαίωμα στην απεργία, ψήφισε προσφάτως νόμο για τον ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό – και εν κατακλείδι – την απαγόρευση κάθε εργατικής και κινηματικής διαδήλωσης. Οι εργαζόμενοι, με τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους, διατράνωσαν ότι το δικαίωμα στη διαδήλωση, δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνες, αίμα και θυσίες είναι αδιαπραγμάτευτο. Δεν το απεμπολούν, δεν το βάζουν σε «καραντίνα», δεν πρόκειται να «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις».
Επιπλέον, η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα την ενδιάμεση έκθεση για την οικονομία («πόρισμα Πισσαρίδη»), η οποία προαναγγέλλει: Μείωση των συντάξεων και αντικατάσταση των όποιων αναδιανεμητικών στοιχείων έχουν απομείνει στην Κοινωνική Ασφάλιση της χώρας μας από ατομικά – κεφαλαιοποιητικά, με βασικό το ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης. Η έκθεση αυτή προτείνει, επίσης: απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τα ανώτερα κλιμάκια, λουκέτα και χρεοκοπία για χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, επιτάχυνση των πλειστηριασμών και αύξηση των φόρων κατανάλωσης.
Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι και νέες
Στη σημερινή κατάσταση, της πλήρους απαξίωσης, που οδήγησαν το συνδικαλιστικό κίνημα οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι αναγκαίο. όσο ποτέ άλλοτε από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που αγωνίζονται για την αναγέννηση των συνδικάτων και τον ταξικό τους προσανατολισμό, να παρθούν πρωτοβουλίες συντονισμού στη δράση και να ανοίξει η συζήτηση για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Σεπτέμβρη, την ημέρα ομιλίας του πρωθυπουργό στο «οικονομικό φόρουμ» της ΔΕΘ, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Θα βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις να ενώσουμε όλο τον κόσμο που θα βρίσκεται στο δρόμο στη Θεσσαλονίκη, για τη δημιουργία μιας μεγάλης πορείας αντίστασης και διεκδίκησης, που να συσπειρώνει όλες τις αγωνίστριες και όλους τους αγωνιστές.
Στόχος μας η ενίσχυση του κινήματος, σε σύνδεση με τα συνδικάτα που θέλουν να οργανώσουν και να δώσουν τις μάχες που αντιστοιχούν στις αντεργατικές κι επικίνδυνες πολιτικές που ασκούνται και υποστηρίζονται από όλες τις εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
1) Καμία μείωση σε μισθούς και συντάξεις. Υπογραφή ΣΣΕ που θα περιλαμβάνουν αυξήσεις στους βασικούς μισθούς και επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€.
2) Δραστική μείωση του χρόνου εργασίας για όλους τους εργαζόμενους, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, χωρίς μείωση μισθών και περικοπή δικαιωμάτων. Κατάργηση του αντεργατικού θεσμού της αναστολής εργασίας και χρηματοδότηση της μισθοδοσίας των εργαζομένων σε κλάδους που πλήττονται από τις κερδοφόρες επιχειρήσεις ή/και το Κράτος. Πλήρης άδεια ειδικού σκοπού χωρίς χρήση της κανονικής άδειας των εργαζόμενων γονέων.
3) Κατάργηση της ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασίας, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, για εργασίες και υπηρεσίες που έχουν πάγιο και σταθερό χαρακτήρα. Μαζικές ΜΟΝΙΜΕΣ προσλήψεις στους τομείς της Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας και όλων των Κοινωνικών Υπηρεσιών του Κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και στους Κλάδους της Εφοδιαστικής Αλυσίδας, του Ηλεκτρονικού Εμπορίου, της Καθαριότητας κ.λπ.
4) Μείωση των χρόνων εργασία και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων και όλων των κοινωνικών επιδομάτων και καταβολή του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους άνεργους, για όσο διάστημα είναι άνεργοι – αύξηση του επιδόματος στο 80% του βασικού μισθού.
5) Μαζικά και δωρεάν τεστ για τον κορονοϊό για όλο το λαό. Χρηματοδότηση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και μετατροπή όλων των συμβάσεων, ορισμένου χρόνου και επικουρικών, σε αορίστου χρόνου και κάλυψη όλων των αναγκών του συστήματος με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
6) Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και στην εκχώρηση αρμοδιοτήτων και υπηρεσιών του κράτους στους ιδιώτες.
7) Κατάργηση των νόμων που περιορίζουν το δικαίωμα στη διαδήλωση και στην απεργία, καθώς και όλων των αντεργατικών Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.
Πηγή:ergasianet.gr
Υποβολή απάντησης