Συνθηκολόγηση με ενιαία κείμενα ή πραγματικός αγώνας με απεργία – αποχή, απεργίες και διαδηλώσεις;
Οι προσπάθειες για την εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση έχουν φέρει κυβέρνηση και υπουργείο παιδείας σε ανοιχτή αντιπαράθεση με όλο τον κλάδο των εκπαιδευτικών. Μέχρι τώρα 21 ΕΛΜΕ αποτυπώνουν τη βούληση των συναδέλφων/ισσών για συνέχιση του αγώνα, επιλέγοντας την απεργία – αποχή ως τον καλύτερο τρόπο απόρριψης και ανατροπής της αξιολόγησης. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, όμως, με απόφαση ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ και ανοχή ΑΣΕ – ΠΑΜΕ αποφασίζει «ενιαία κείμενα» για την αποτίμηση και την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, αδειάζοντας και περιφρονώντας τις διαδικασίες των ΕΛΜΕ. Τα «ενιαία κείμενα» αποτελούν όχημα αποκλιμάκωσης του αγώνα και συνθηκολόγησης, ενώ για να περπατήσουν υιοθετούν παραμέτρους της αξιολόγησης όπως τους δείκτες, τις ομάδες εργασίας, την ποσοτικοποίηση και δεν εξασφαλίζουν το ενιαίο του χαρακτήρα τους. Είναι, δε, οξύμωρο η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ να αναφέρει ότι «όλα τα σχολεία θα δηλώνουν τα ίδια», ενώ τα ίδια τα σχέδια δράσης που προτείνει καταγράφουν στοιχεία που είναι διαφορετικά σε κάθε σχολείο (ανάγκες για προσωπικό, πόρους, υποδομές κλπ).Τη στιγμή που η αξιολογική διαδικασία έχει απονομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κλάδου, ενώ η Α/Α έχει αποδειχθεί ισχυρό όπλο για μπλοκάρισμα όλων των διαδικασιών αξιολόγησης και ενώ θα έπρεπε να συνεχιστεί και να διευρυνθεί η εναντίωσή μας και το μπλοκάρισμα στην πράξη της αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα, η στάση αυτή όχι μόνο δεν οδηγεί σε ενιαία απάντηση του κλάδου απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης, αντίθετα διευκολύνει τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις στην αποκλιμάκωση, στην καλλιέργεια της λογικής να ακυρώσουμε με ήπιες μορφές και «από μέσα» την αξιολόγηση, αλλά και τη λογική περί δυνατότητας μιας «ήπιας» αξιολόγησης.Σε αυτή την φάση, η ΑΣΕ- ΠΑΜΕ αποσύρεται επίσημα από τη μάχη της απεργίας – αποχής με την πρότασή της για «ενιαία αγωνιστικά κείμενα» και δίνει χείρα βοηθείας στον κυβερνητικό συνδικαλισμό στην προσπάθειά του για μια «συντεταγμένη» από τον κλάδο αποδοχή της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά· όταν οι 21 ΕΛΜΕ σήκωναν το βάρος της συνέχισης του αγώνα με απεργία – αποχή, ενάντια σε κυβέρνηση, υπουργείο παιδείας, αλλά και στον κυβερνητικό συνδικαλισμό ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ, η ΑΣΕ – ΠΑΜΕ πρότεινε την υιοθέτηση των ενιαίων κειμένων στις ΕΛΜΕ που πλειοψηφεί (Κεφαλονιάς – Ιθάκης, Ζακύνθου, Λήμνου, Πειραιά με στήριξη ΣΥΝΕΚ). Το ίδιο έκανε και στην Γ ΕΛΜΕ Αθήνας, που με πρόταση Ενωτικής Πρωτοβουλίας – ΑΣΕ (αρ.8/10-1-22) αποδέχτηκε τα ενιαία κείμενα. Η πίεση όμως των συναδέλφων/φισσών, ανάγκασε την πλειοψηφία της Γ ΕΛΜΕ να «εξαφανίσει» την απόφαση για ενιαία κείμενα και να μην τα προπαγανδίσει σε κανένα σύλλογο και σε καμιά συνέλευση έκτοτε.
Η Αντίσταση, ήδη από τις 14/10/21 ζητούσε την κήρυξη απεργίας – αποχής από την Γ ΕΛΜΕ· πρόταση που, τελικά, έγινε αποδεκτή έναν ολόκληρο χρόνο μετά, στις 29/11/22 από την πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ. Πρόταση, όμως, που ήρθε καθυστερημένα, αφού οι ομάδες αξιολόγησης είχαν ήδη συγκροτηθεί. Παρά την καθυστέρηση και παρά την ελλιπέστατη προπαγάνδιση της Α/Α από την πλειοψηφία του σωματείου, που έφτασε στα όρια της υπονόμευσής της, σημαντική μερίδα συναδελφων/ισσων την υπερασπίστηκαν.
Τίποτα δεν έχει κριθεί. Να συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά!
Η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας, παρά την αλλαγή ηγεσίας, με την αξιολόγηση ως πολιορκητικό κριό, επιχειρεί να κατηγοριοποιήσει τα σχολεία και εν τέλει να τα διχάσει σε «καλά» και «κακά». Να περιορίσει τη συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση της λειτουργίας τους. Να ενοχοποιήσει τη σχολική κοινότητα για τις δικές της ευθύνες και τις δικές της υποχρεώσεις στις υποδομές, στη στελέχωση και την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων κάθε σχολικής μονάδας. Να καταστήσει τα σχολεία ως σχολεία υποδοχής παιδιών ενός καθορισμένου κοινωνικού προφίλ, ώστε να συντρίψει τα σχολεία των πληβείων και να απογειώσει τα σχολεία της ελίτ. Να βάλει την αγορά, τους χορηγούς και τους δήμους, κανονικά και από την πόρτα πια, μέσα στην εκπαίδευση, ακόμα και στα περιεχόμενα της μάθησης. Να στριμώξει γερά την εκ-παιδευτική κοινότητα, να την ελέγξει στυγνά και να τη χειραγωγήσει, ώστε να συμμορφωθεί και να υπηρετήσει αυτά τα σχέδια, κάνοντας επισφαλέστατο το εργασιακό της περιβάλλον.Μέχρι στιγμής κανένα σκέλος της αξιολόγησης δεν έχει προχωρήσει όπως θα το ήθελε η κυβέρνηση (σχολικής μονάδας, εκπαιδευτικών, εκπαιδευτικών προγραμμάτων – PISA) και ούτε έχει την νομιμοποίηση ε-ντός των σχολείων και στην κοινωνία. Το αν θα κυριαρχήσει η γραμμή της ήττας ή της νίκης εξαρτάται από την δράση πρώτα από όλα των πρωτοβάθμιων σωματείων και ύστερα από την στάση των ομοσπονδιών. Σε περιοχές όπου σωματεία θεωρούν τις μάχες χαμένες ο φόβος και η υποταγή τείνει να γίνει κανονικότητα, ενώ σε περιοχές με σωματεία πραγματικά αγωνιστικά ο αγώνας συνεχίζεται.
Δυναμώνουμε την απεργία – αποχή ενάντια στην αξιολόγηση!
Υποβολή απάντησης