του Χρήστου Κατόπη
H προσφάτως εμφανιζόμενη επιδημία του νέου κορωνοϊού πλέον μετράει πάνω από ενάμιση εκατομμύριο καταγεγραμμένες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο. Αρκετές χώρες μετράνε χιλιάδες θανάτους λόγω της επιδημίας, καθώς εθνικά συστήματα υγείας παγκοσμίως φαίνεται να «υπερφορτώνονται», να βρίσκονται ή και να ξεπερνούν τα όρια της κατάρρευσης.
Η πανδημία, εμφανίζεται από αστικά ΜΜΕ παγκοσμίως ως μία «φυσική» και αναπόφευκτη «καταστροφή». Η ευκολία και η ταχύτητα της μεταδοτικότητας του νέου ιού αποτελεί το «άλλοθι» που καλύπτει τις άμεσες ευθύνες των κυβερνήσεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κυβέρνηση Τραμπ, με τις ΗΠΑ να σκαρφαλώνουν στην «πρώτη θέση» της κατάταξης των χωρών με βάση των αριθμό κρουσμάτων από κορωνοϊό την προηγουμένη βδομάδα, ξεπερνώντας την Κίνα.
Σε μία από τις πιο πρόσφατες, σχεδόν καθημερινές, συνεντεύξεις τύπου που έδωσε, στις 6 Απρίλη, o Τραμπ δήλωσε ότι προσεύχεται για τη Νέα Υόρκη και το New Jersey, περιοχές που έχουν πληγεί δραματικά από τον ιό. Ταυτόχρονα, μίλησε για έναν «αόρατο εχθρό» και έναν πόλεμο τον οποίο οι ΗΠΑ θα νικήσουν.
Ο «αόρατος εχθρός» είναι ένα δημοφιλές σχήμα λόγου που χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερες κυβερνήσεις μιας και υποδεικνύει, ότι ο εχθρός είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, αφού δεν μπορεί να εντοπιστεί. Σε αυτές τις συνθήκες, μια κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη για τις επιπτώσεις που έχει ο «αόρατος εχθρός» στη χώρα της.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Στα τέλη Γενάρη κατά την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος στις ΗΠΑ, ο Τραμπ δήλωνε βέβαιος ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ανησυχίας, ότι είναι «μόνο ένας άνθρωπος από την Κίνα», και ότι είναι σίγουρος ότι η Κίνα έχει την κατάσταση υπό έλεγχο.
O πρόεδρος των ΗΠΑ αρεσκόταν στο να αρνείται την πραγματικότητα: παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ μετρούσαν τον πρώτο τους νεκρό στις 29 Φλεβάρη, ο Τραμπ δήλωνε πως πρόκειται για μία «καλοστημένη φάρσα που σκοπό έχει να καταστρέψει την προεδρία του» ή απλώς ότι ο COVID-19 είναι «fake news».
Mέχρι και το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου και ενώ οι ΗΠΑ μετρούσαν λίγες δεκάδες χιλιάδες κρούσματα, ο Τραμπ επέμενε ότι η κοινή γρίπη το 2019 είχε πάνω από τριάντα χιλιάδες νεκρούς. Την ίδια στιγμή, αμφισβητούσε τα δεδομένα που έδινε ο WHO για την θνητότητα της νέας επιδημίας και τόνιζε πως δεν έβλεπε κάποιο λόγο να κλείσουν οι επιχειρήσεις. Η στάση του άλλαξε ελαφρώς μετά τις 13 Μαρτίου, όπου στις ΗΠΑ επιβάλλονται τα πρώτα αυστηρά μέτρα.
Μέχρι και τις 23 Μαρτίου, και ενώ τα πρώτα μέτρα στις ΗΠΑ είναι σε ισχύ από 13 Μαρτίου, ο Τραμπ εξέφραζε την πεποίθηση του ότι τα μέτρα πρέπει να λήξουν προτού περάσει το πρώτο δεκαπενθήμερο, μιας και η «θεραπεία δεν μπορεί να είναι χειρότερη από την κρίση».
Στις 30 Μαρτίου, ο Τραμπ εκφράζει την πεποίθησή του ότι οι ΗΠΑ θα έχουν ξεμπερδέψει με τον κορωνοϊό πριν το Πάσχα (12 Απρίλη), ενώ τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τα μέτρα στις ΗΠΑ είναι σίγουρο ότι θα ισχύσουν τουλάχιστον μέχρι τις 30 Απριλίου.
Είναι εμφανές ότι η στάση του Τραμπ «πιέζεται» από τις εξελίξεις καθώς και τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Η στάση του διαφοροποιείται όσο η Αμερική κάνει ρεκόρ των 1500+ νεκρών σε μια μέρα.
Πολλά αστικά ΜΜΕ των ΗΠΑ απορούν με αυτή τη στάση, και σπεύδουν να τη χαρακτηρίσουν ως ένδειξη ανικανότητας, παρασυρμένη από ακροδεξιές θεωρίες συνομωσίας ή απλώς διστακτική.
Όμως, η στάση του Τραμπ δεν φανερώνει τίποτα άλλο παρά την απόλυτη αφοσίωσή του στα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου.
Πίσω από τις συνομωσιολογικές δηλώσεις και τις προσπάθειες εφησυχασμού, δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά ο φόβος των οικονομικών ζημιών των μεγάλων επιχειρήσεων από ένα ενδεχόμενο «lockdown».
Τη στιγμή που ο Τραμπ καθησύχαζε τον κόσμο ότι η υπόθεση θα έχει λήξει μέχρι το Πάσχα, υπέγραφε το μεγαλύτερο κυβερνητικό πακέτο διάσωσης στην ιστορία των ΗΠΑ, ύψους δύο τρισεκατομμυρίων δολλαρίων. Από αυτά, τα 500 δισεκατομμύρια ήταν οικονομικές «ενέσεις» που αφορούσαν αποκλειστικά μεγάλες επιχειρήσεις. Το τμήμα που αφορούσε οικονομική βοήθεια ύψους 2.000 δολλαρίων ανά οικογένεια θα έφτανε με δύο βδομάδες καθυστέρηση, αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους/ες στην μοίρα τους για 14 μέρες.
Λίγες μέρες μετά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ αρνιόταν την πρόταση για πλήρη επαναφορά του «Obamacare» (που υποβάθμισε ο ίδιος), προγράμματος που επιτρέπει την κάλυψη ενός μέρους της ιδιωτικής ασφάλισης από το κράτος, καθώς και την ένταξη χρονίως πασχόντων σε κάποιο πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης, μιας ανάσας στο κατά τα άλλα πλήρως ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας στις ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής πολιτικής είναι ο θάνατος 17χρονου από κορωνοϊό, στον οποίο αρνήθηκαν την είσοδο σε νοσοκομείο μιας και ήταν ανασφάλιστος.
Την ίδια περίοδο, σε μια σειρά από πολιτείες: εργαζόμενοι/ες σε μαζικούς χώρους, μέχρι και νοσηλευτές/τριες, καταγγέλουν ότι δεν έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό προστασίας για την εργασία τους.
Η εξέλιξη της επιδημίας στις ΗΠΑ αναδεικνύει την σκληρή διεθνή πραγματικότητα : Ο εχθρός, δεν είναι «αόρατος», ούτε η καταστροφή «αναπόφευκτη», αλλά οφείλεται σε πλήρως «ορατές» πολιτικές επιλογές.
Πολιτικές επιλογές που έβαλαν σε προτεραιότητα τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και όχι τις ανθρώπινες ζωές, με αποτέλεσμα αρκετές χιλιάδες θύματα. Ακόμη και τώρα, ο Τραμπ επιλέγει να σώζει τις επιχειρήσεις και να μην διευκολύνει σε τίποτα τους «από κάτω».
Την τελευταία περίοδο, από την Amazon ως τα λεωφορεία της Alabama, εργαζόμενοι και εργαζόμενες οργανώνουν στάσεις εργασίας και απεργίες ενάντια στην μη – τήρηση των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων από τους εργοδότες.
Αυτοί οι αγώνες είναι και η μόνη ελπίδα των «από κάτω» να «βγουν νικητές» από την πανδημία και την επερχόμενη κρίση.
Υποβολή απάντησης