Συνάδελφισσες/φοι
Όλοι μας βιώνουμε τις συντριπτικές επιπτώσεις των επί εννέα χρόνια συνεχιζόμενων μνημονιακών πολιτικών. Τα μνημόνια όμως δεν είναι μια προσωρινή επιλογή, αλλά ένα καθεστώς ακραίας νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, ένα υπόδειγμα για το παρόν και το μέλλον. Πρόκειται για στρατηγική μεταβολή, για τη γενική εκκαθάριση δικαιωμάτων των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων, με στόχο να δημιουργηθεί ένα νέο μοντέλο άγριας καπιταλιστικής ανάπτυξης και αποκατάστασης της υψηλής κερδοφορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που οδηγεί στη δραματική υποβάθμιση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των λαϊκών στρωμάτων, μέσω της θέσπισης επιτροπείας και κατά συνέπεια, της κατάλυσης της -όποιας- δημοκρατίας.
Πρόκειται για την επιστροφή σε συνθήκες πρωταρχικής συσσώρευσης, για την επιστροφή στον 19ο αιώνα κι ακόμα παραπίσω.
Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως σήμερα δεν είναι η συνεχιζόμενη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματά μας. Είναι το κλίμα απογοήτευσης και παραίτησης. Η υποχώρηση των μεγάλων κινημάτων μετά το 2012, η υποταγή της κυβέρνησης, η καταρράκωση της ελπίδας για ρήξη με το μοντέλο αυτό και ο ευτελισμός της δυνατότητας εναλλακτικών πολιτικών, ενισχύουν τα υπαρκτά ρεύματα ατομισμού και κυνισμού. Κανείς όμως δε μπορεί να πάει μακριά με αυτές τις αντιλήψεις που μόνο προσωρινές διεξόδους μπορούν ίσως σε κάποιους να προσφέρουν, ενώ παράλληλα οδηγούν σε πολύ επικίνδυνους δρόμους.
Στο χώρο μας βιώσαμε αυτήν την γενικευμένη απογοήτευση και παραίτηση με μια σοβαρή συρρίκνωση της ΕΜΔΥΔΑΣ. Λίγοι είχαμε τη δύναμη να επιμείνουμε ώστε το σωματείο μας να παραμείνει ζωντανό και να μη σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για τις δύσκολες μέρες αλλά και για το αύριο.
Η επιμονή μας αυτή επιβραβεύτηκε με μια σημαντικά αυξημένη δύναμη που μας έδωσαν οι συνάδελφοι στις προηγούμενες εκλογές της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής (46%) και έτσι η παρουσία μας σ’ αυτήν καθώς και στην ΠΟ, κατοχύρωσε μια διεκδικητική, αγωνιστική, δραστήρια παρουσία του σωματείου. Δεν απουσιάσαμε από καμία αγωνιστική κινητοποίηση του κλάδου ή γενικότερη, προσπαθήσαμε -όσο μας επέτρεπαν οι δυνάμεις μας- να έχουμε συνεχή επαφή με τους συναδέλφους, εγκαινιάσαμε μηχανισμούς ενημέρωσης, τριπλασιάσαμε τα μέλη του σωματείου, συνεργαστήκαμε ισότιμα με όλους τους συναδέλφους είτε στα συμβούλια, είτε αλλού.
Οι αγώνες μας δεν πήγαν χαμένοι. Ο κλάδος μας άρχισε σιγά σιγά να συνέρχεται απ’ την ολομέτωπη επίθεση και να ανακάμπτει.
Παρά το πολύ αρνητικό φαινόμενο οι συνάδελφοί μας να θεωρούν ότι αρκεί η ανάθεση των διεκδικήσεών μας σε κάποιους συνδικαλιστές και να είναι απόντες από κινητοποιήσεις, είχαμε μια σειρά από επιτυχίες, μικρές μεν αλλά που ανοίγουν ευρύτερους δρόμους διεκδίκησης:
- Βάλαμε επιτέλους μπροστά μετά από πολλές καθυστερήσεις και παλινωδίες τον πόρο 6ο/οο και κάναμε ένα σημαντικό βήμα για την απόδοση του αποθεματικού του καταργημένου παλιού πόρου στους συναδέλφους. Φυσικά για να μην περιοριστεί το 6ο/οο σε φιλοδώρημα, χρειάζεται η συνεχής επαγρύπνηση και παρέμβαση όλων μας ώστε να μη βαφτίζονται τα έργα ‘προμήθειες’ και οι μελέτες ‘υπηρεσίες’.
- Ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για την επαναφορά της Νομικής Κάλυψης που είχε καταργηθεί.
- Κατοχυρώσαμε το ενιαίο και αδιάσπαστο πενταετές πτυχίο ως Intergrated master που ανοίγει το δρόμο για μισθολογική αναγνώρισή του.
- Πετύχαμε αποφάσεις του ΣτΕ που αναγνωρίζουν το προβάδισμα των κατηγοριών (ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ) οι οποίες αποτυπώθηκαν και σε εγκυκλίους των Υπ. Εσωτερικών και Διοικητ. Ανασυγκρότησης.
- Κινηθήκαμε δικαστικά ή με παρεμβάσεις για διάφορα προβλήματα του κλάδου όπως για τη διεκδίκηση επιστροφής της Ειδικής Προσαύξησης, κατά της ΥΑ Σταθάκη για την έκδοση οικοδομικών αδειών (στην κατηγορία 3), για τον Οργανισμό της Περιφέρειας Αττικής, για τα προβλήματα του ΜηΜΕΔ.
- Παράλληλα είχαμε παρουσία σε πολλά περιβαλλοντικά κινήματα και διεκδικήσεις, στηρίξαμε συναδέλφους κλπ.
Η γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματά μας όμως συνεχίζεται αμείωτη, παρά την φιλολογία της κυβέρνησης για «φιλολαϊκή στροφή» και «ανάπτυξη» (για ποιους άραγε). Κατά συνέπεια μπροστά μας έχουμε πάρα πολλά σοβαρά και ουσιαστικά για το μέλλον μας ζητήματα:
- Την τρομακτική υποστελέχωση των Δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών και το γερασμένο προσωπικό, που προφανώς εξυπηρετεί τα παραπάνω σχέδια, ώστε τα ιδιωτικά συμφέροντα χωρίς έναν έστω στοιχειώδη δημόσιο έλεγχο να κερδοσκοπούν ασύστολα.
- Την με συνέπεια συστηματική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο, με αντικατάσταση της μονιμότητας από ελαστικές μορφές ημιαπασχόλησης και ομηρίας των εργαζομένων.
- Τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων (όπως αυτό της απεργίας), τις διώξεις, την τρομοκρατία και την καταστολή.
- Τις δραματικές επιπτώσεις της εφαρμογής του αντιασφαλιστικού Ν4387/16 (όπως η μη απονομή εδώ και κάποια χρόνια οριστικών συντάξεων, οι τεράστιες μειώσεις τους κλπ).
- Τη συστηματική συρρίκνωση των εισοδημάτων μας, είτε με μειώσεις αποδοχών, είτε με τη διογκούμενη φοροληστεία.
- Τη θεσμική και μισθολογική υποτίμησή μας.
- Το ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας, το Υπερταμείο, τους «Στρατηγικούς Επενδυτές» (και όχι μόνο), παρά την εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζεται.
- Την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και τη συρρίκνωση του παραγωγικού ιστού του τόπου – βλέπε εξόρυξη υδρογονανθράκων, Σκουριές και πολλά άλλα.
Για μας, το κυρίαρχο ζήτημα αυτή την περίοδο είναι αν θα συνεχίσουμε έναν αγωνιστικό διεκδικητικό δρόμο για το σωματείο μας ή θα υπερισχύσει η αδράνεια, ο ατομισμός και η ιδιώτευση, πολύ περισσότερο τώρα που διάφοροι άλλοι κλάδοι έχουν αρχίσει να κινούνται μετά από μια μακρά περίοδο νάρκης.
Παλεύουμε για τα κλαδικά, αλλά και για τα συνολικά μας αιτήματα, με την ενεργό συμμετοχή όλων μας και όχι με ανάθεση σε κάποιους σωτήρες.
Για μια ΕΜΔΥΔΑΣ αυτόνομη και μαχητική
Υποβολή απάντησης