Το Σάββατο 3/2/2024 στις 9μ.μ. στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, η ομάδα κινηματογραφικών προβολών σας προσκαλεί στην πρώτη προβολή του 2024.
Η ταινία: “The Old Oak” (σκηνοθεσία: Ken Loach – σενάριο: Paul Laverty). Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Η ταινία: “The Old Oak” (σκηνοθεσία: Ken Loach – σενάριο: Paul Laverty). Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Σε ένα χωριό της ΒΑ Αγγλίας που μέχρι πριν λίγα χρόνια έσφυζε από ζωή (και από εργατικό κίνημα…) και πλέον έχει σχεδόν ερημώσει, ζει ο TJ Ballantyne, ιδιοκτήτης του «The Old Oak», της τελευταίας παμπ της περιοχής. Στο χωριό φτάνουν προσφυγ(ισσ)ες από τη Συρία και γνωρίζει την προσφύγισσα Γιάρα που λατρεύει τη φωτογραφία (και τους ανθρώπους…)
Εν μέσω του ρατσιστικού εφιάλτη του τραμπουκισμού των προσφυσ(ισσ)ων από κάποιους ντόπιους ξενοφοβικούς, η Γιάρα προτείνει τη λύση: να διοργανώσουν συλλογική κουζίνα για ντόπιους και προσφυγ(ισσ)ες. Για όποιους έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως προέλευσης.
Ο TJ με (προ)ιστορία στο κίνημα, είναι εξ αρχής στο πλευρό των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων, εν προκειμένω των προσφυγ(ισσ)ων, όμως κάποιοι ξενοφοβικοί συντοπίτες (και πελάτες της παμπ βεβαίως…) δεν συμφωνούν…
Η Αλληλεγγύη απέναντι στο ρατσιστικό μίσος, τι θα επικρατήσει; Η συνέχεια επί της οθόνης…
Ο Κεν Λόουτς, όπως πάντα, γνωρίζει καλά πώς να θίξει τη συγκυρία. Στο «The Old Oak» (κατά τον ίδιο η τελευταία του ταινία…) μας δείχνει την αντιμετώπιση του προσφυγικού από τη Μεγάλη Βρετανία, την ξενοφοβία που εκδηλώθηκε από μέρος της κοινωνίας (και) με το Brexit, την απώλεια της ανθρωπιάς στις κοινότητες, τον ρατσισμό. Χαμηλόφωνα και τρυφερά, όπως ο ίδιος ξέρει καλύτερα. Και μας δίνει μια πολύ καλή απάντηση στο ερώτημα γιατί να συνεχίσουμε τους αγώνες μας σε έναν κόσμο που παίρνει ολοένα και χειρότερη ρότα. Γιατί η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Εν μέσω του ρατσιστικού εφιάλτη του τραμπουκισμού των προσφυσ(ισσ)ων από κάποιους ντόπιους ξενοφοβικούς, η Γιάρα προτείνει τη λύση: να διοργανώσουν συλλογική κουζίνα για ντόπιους και προσφυγ(ισσ)ες. Για όποιους έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως προέλευσης.
Ο TJ με (προ)ιστορία στο κίνημα, είναι εξ αρχής στο πλευρό των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων, εν προκειμένω των προσφυγ(ισσ)ων, όμως κάποιοι ξενοφοβικοί συντοπίτες (και πελάτες της παμπ βεβαίως…) δεν συμφωνούν…
Η Αλληλεγγύη απέναντι στο ρατσιστικό μίσος, τι θα επικρατήσει; Η συνέχεια επί της οθόνης…
Ο Κεν Λόουτς, όπως πάντα, γνωρίζει καλά πώς να θίξει τη συγκυρία. Στο «The Old Oak» (κατά τον ίδιο η τελευταία του ταινία…) μας δείχνει την αντιμετώπιση του προσφυγικού από τη Μεγάλη Βρετανία, την ξενοφοβία που εκδηλώθηκε από μέρος της κοινωνίας (και) με το Brexit, την απώλεια της ανθρωπιάς στις κοινότητες, τον ρατσισμό. Χαμηλόφωνα και τρυφερά, όπως ο ίδιος ξέρει καλύτερα. Και μας δίνει μια πολύ καλή απάντηση στο ερώτημα γιατί να συνεχίσουμε τους αγώνες μας σε έναν κόσμο που παίρνει ολοένα και χειρότερη ρότα. Γιατί η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
————–
On Saturday 3/2/2024 at 9 p.m. at the Migrant Sunday School, 22 Giatrakou str. – Metaxourgio, the film screening team invites you to the first screening of 2024.
The film: “The Old Oak” (director: Ken Loach – script: Paul Laverty). A discussion will follow.
The film: “The Old Oak” (director: Ken Loach – script: Paul Laverty). A discussion will follow.
In a village in NE England which was flourishing with life (and a huge labor movement…) until a few years ago and now is almost deserted, lives TJ Ballantyne, owner of “The Old Oak”, the last pub in the area. Refugees from Syria arrive in the village and he meets the refugee Yara who loves photography (and people…)
In the midst of the racist nightmare of the mobbing of refugees by some local xenophobes, Yara proposes the solution: to organize a collective kitchen for locals and refugees. For all those in need regardless of origin.
TJ, with a (pre)history in the movement, is from the beginning on the side of the oppressed and persecuted, in this case the refugees, but some xenophobic fellow residents (and customers of the pub of course…) do not agree…
Solidarity against racist hatred, what will prevail? The sequel on the screen…
Ken Loach, as always, knows how to rise to the occasion. In “The Old Oak” (according to him his last film…) he shows us the treatment of the refugees from Great Britain, the xenophobia manifested by part of the society (and) with Brexit, the loss of humanity in the communities and racism. Softly and tenderly, as he best knows. And it gives us a very good answer to the question of why we should continue our struggles in a world that is taking an increasingly bad turn. Because Solidarity is our weapon.
In the midst of the racist nightmare of the mobbing of refugees by some local xenophobes, Yara proposes the solution: to organize a collective kitchen for locals and refugees. For all those in need regardless of origin.
TJ, with a (pre)history in the movement, is from the beginning on the side of the oppressed and persecuted, in this case the refugees, but some xenophobic fellow residents (and customers of the pub of course…) do not agree…
Solidarity against racist hatred, what will prevail? The sequel on the screen…
Ken Loach, as always, knows how to rise to the occasion. In “The Old Oak” (according to him his last film…) he shows us the treatment of the refugees from Great Britain, the xenophobia manifested by part of the society (and) with Brexit, the loss of humanity in the communities and racism. Softly and tenderly, as he best knows. And it gives us a very good answer to the question of why we should continue our struggles in a world that is taking an increasingly bad turn. Because Solidarity is our weapon.
————–
Υποβολή απάντησης