της Ελένης Αναστασιάδου
Οι ανακοινώσεις του Υπουργού Εργασίας μας επιστρέφουν σε «σκοτεινές» εποχές για τα εργασιακά δικαιώματα προβλέποντας τη θέσπιση της 16ωρης ημερήσιας εργασίας με τον ίδιο μάλιστα, να δηλώνει ευθαρσώς πως «θεσπίζουμε την δυνατότητα ενός εργαζόμενου να δουλεύει σε πολλαπλούς εργοδότες, δηλαδή μπορεί κάποιος εργαζόμενος να δουλεύει δύο 8ωρα σε δυο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο» και ότι ο εργαζόμενος θα δουλεύει 16 ώρες την ημέρα «εάν το επιθυμεί». Δεν δίστασε, επίσης, να αναφέρει πως το νομοσχέδιο και οι νέες ρυθμίσεις που επιφέρει «δεν θα αρέσουν ιδιαίτερα σε κάποιους ανθρώπους της Αριστεράς». Όπως φάνηκε τα ανακοίνωνε όλα αυτά προσπαθώντας να κρυφτεί «πίσω από τις οδηγίες της Κομισιόν» και τονίζοντας πως «θα έχουμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις στη βουλή με αρκετή ιδεολογική συζήτηση». Και το ζήτημα της εργασίας με αξιοπρέπεια; Μάλλον για εκείνον είναι μία περισσότερο φιλοσοφική συζήτηση. Φυσικά από το νομοσχέδιο δεν λείπει η απόλυση χωρίς αποζημίωση. Όπως δήλωσε, «θεσπίζουμε την περίοδο του δόκιμου εργαζόμενου» και πρόσθεσε πως «μπορεί να λύνεται η σύμβαση αυτομάτως και αζημίως σε περίοδο 6 μηνών».
Σε αυτό το σημείο, μιας και ο Άδωνις Γεωργιάδης κόπτεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αξίζει να υπενθυμίσουμε δύο πολύ πρόσφατα παραδείγματα από την σύντομη, μέχρι στιγμής, θητεία του ως Υπουργού Εργασίας:
α) Μετά την θύελλα που ξέσπασε για τον εργαζόμενο στη Ρόδο, που σέρβιρε σχεδόν κολυμπώντας σε τουρίστες, ο Άδωνις Γεωργιάδης αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του Ποντίου Πιλάτου, ισχυριζόμενος ότι είναι… υποκριτικό ο υπουργός Εργασίας να προστατεύσει τους εργαζόμενους και να τους «χαλάσει την δουλειά».
β) Με την είδηση του τραγικού θανάτου ενός διανομέα στην Χαλκίδα, ο οποίος αναγκαζόταν να δουλέψει μέσα σε συνθήκες ακραίου καύσωνα, επέλεξε αρχικά να εστιάσει στην ανακοίνωση του νοσοκομείου ότι ο νεκρός δεν ήταν διανομέας. Μετά από τις αποδείξεις, όμως, και τα στοιχεία αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο 46χρονος δούλευε ως ανασφάλιστος, ενώ υποστήριξε ότι εμείς δεν μπορούμε ακόμα να βάλουμε πρόστιμα εφόσον δεν υπήρξε καταγγελία «από την οικογένεια του ανθρώπου» αλλά στη συνέχεια διευκρίνισε ότι υπήρξε μια καταγγελία από το εργατικό σωματείο.
Φυσικά, το συνταξιοδοτικό δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τις νέες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου. Την προηγούμενη εβδομάδα ακούσαμε μια πρωτοφανή διάταξη για εργασία μέχρι και τα 74 καθιερώνοντας δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με όχημα τα προγράμματα επιδοτούμενης εργασίας για μακροχρόνια ανέργους. (Το άρθρο 61 του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αφορά τα προγράμματα της ΔΥΠΑ για ανέργους άνω των 55 ετών, για τα οποία πλέον προβλέπει εργασία μέχρι και τα 74 χρόνια για όσους δεν έχουν συμπληρώσει τον απαιτούμενο συντάξιμο χρόνο για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.) Όπως επισημαίνεται, άλλωστε, στο συγκεκριμένο άρθρο «…ορίζονται προϋποθέσεις υπό τις οποίες είναι δυνατή η εφαρμογή του παρόντος (προγράμματος) σε ανέργους ηλικίας άνω των 67 και έως 74 ετών…». Ο Α. Γεωργιάδης δήλωσε αβίαστα ότι «θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους συνταξιούχους να εργαστούν νόμιμα και όχι παράνομα». Ανέφερε, μάλιστα, ότι το νομοσχέδιο θα προβλέπει κατάργηση του πέναλτι και θέσπιση μιας εισφοράς υπέρ του ΕΦΚΑ περίπου 10% του επιπλέον εισοδήματος. Δικαιολόγησε αυτή την κυβερνητική επιλογή, επικαλούμενος τις ανάγκες της αγοράς για εργαζόμενους και ότι ο συνταξιούχος θα πρέπει «να παραμένει ενεργός»…
Η παράταση του εργασιακού βίου αποτελεί μια από τις κεντρικές επιλογές της στρατηγικής του κεφαλαίου που δικαιολογείται στο όνομα της αύξησης του μέσου όρου ζωής, καθώς όπως λένε αυτό θα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στα ασφαλιστικά συστήματα. Ιδιαίτερα, από την αρχή της κρίσης, όλο και πιο συχνά φορείς της Ε.Ε. προσπαθούν να παρουσιάσουν με διάφορους τρόπους την κεντρική επιλογή τους που είναι η επιμήκυνση του εργασιακού βίου. Με αυτές τις άθλιες επιλογές τα κοράκια της Ε.Ε. επιχειρούν να λύσουν πανευρωπαϊκά το συνταξιοδοτικό. Είναι αυτό που ομολόγησε εν τη αφέλεια του ο τότε υπουργός εργασίας, στην κυβέρνηση Παπανδρέου, Ανδρέας Λοβέρδος αναφερόμενος στην επιβίωση του ασφαλιστικού, αναφέροντας πως ο λόγος που κινδυνεύει δεν είναι ότι τα αποθεματικά του κατασπαταλήθηκαν και κουρεύτηκαν από τον Βενιζέλο αλλά ότι «οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζουν πολλά χρόνια μετά την συνταξιοδότηση»…
Κύριε Γεωργιάδη, θα ήθελα να γνωρίζετε ότι κανείς δεν επιθυμεί να εργάζεται 16 ώρες την ημέρα και να του απομένουν μόλις 8 ώρες για ξεκούραση, ψυχαγωγία και ενασχόληση με την οικογένειά του (ακόμη και αν εσείς δηλώνετε ότι δεν του μένουν λιγότερο από 11 ώρες). Αυτό που εξαναγκάζει τον κάθε εργαζόμενο να κάνει δύο και τρεις δουλειές είναι η ανέχεια και οι χαμηλοί μισθοί. Επίσης, κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να εργαστεί μέχρι τα 74 έτη. Με αυτό το νομοσχέδιο οι νέοι εργαζόμενοι δεν γίνεται να κατοχυρώσουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα, με την ημιαπασχόληση και τα μεγάλα διαστήματα ανεργίας, την υποδηλωμένη ή και την καθαρή μαύρη εργασία που κυμαίνεται σε μεγάλα ποσοστά, παρά τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης για πάταξη της. Όπως αναφέρει και το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής «αυτός είναι ο «εκσυγχρονισμός» της κυβέρνησης αλλά και όλων των κομμάτων που πίνουν νερό από το μύλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που τάζουν, να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα στα σκαλοπάτια των απορριμματοφόρων, για να μπορέσουμε να πάρουμε μια σύνταξη που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες μας. Την ίδια ώρα που θησαυρίζουν στις πλάτες μας μια χούφτα κηφήνες.»
Αυτή είναι η κυβέρνηση ΝΔ λοιπόν! Αντί για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων για να ζουν εργαζόμενοι και απόμαχοι της δουλειάς αξιοπρεπώς, η κυβέρνηση προωθεί τη λογική της περισσότερης εκμετάλλευσης και καταπόνησης.
Να αποσυρθεί άμεσα το απαράδεκτο άρθρο που θα ανοίξει το δρόμο για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 74 έτη και να πάρουν πίσω και το νομοσχέδιο της 16ωρης ημερήσιας εργασίας!
Υποβολή απάντησης