ΑΛ
To Bloomberg, ένα από τα σοβαρά διεθνή αστικά σάιτ, φιλοξένησε ένα ενδιαφέρον κείμενο, που αντανακλά τους φόβους των αρχουσών τάξεων αλλά και σκέψεις για τυχόν μέτρα που θα χρειαστεί να πάρουν για να προλάβουν καταστάσεις.
Το κείμενο έχει τίτλο «Αυτή η πανδημία θα οδηγήσει σε κοινωνικές επαναστάσεις» κι εξηγεί ότι « ο Covid-19, όπου εμφανίζεται, παροξύνει προϋπάρχουσες συνθήκες ανισότητας. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός ώστε αυτό να προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση, μέχρι και συμπεριλαμβανομένων εξεγέρσεων κι επαναστάσεων», επισημαίνοντας ότι «η κοινωνική αναστάτωση αυξανόταν ήδη στον πλανήτη πριν αρχίσει το ταξίδι του ο SARS-CoV-2. Σύμφωνα με μια καταγραφή, υπήρξαν περίπου 100 μεγάλα αντικυβερνητικά κινήματα μετά το 2017, από τις συγκρούσεις των Κίτρινων Γιλέκων σε μια πλούσια χώρα όπως η Γαλλία μέχρι τις διαδηλώσεις εναντίον ηγετών σε φτωχές χώρες όπως το Σουδάν και η Βολιβία. Περίπου 20 από αυτές τις εξεγέρσεις ανέτρεψαν ηγέτες, ενώ αρκετές καταπνίγηκαν από βίαιη καταστολή και πολλές άλλες επέστρεψαν σε μια κατάσταση όπου «σιγοβράζουν» μέχρι το επόμενο ξέσπασμα. Η άμεση συνέπεια του Covid-19 είναι …(ότι) δημοκρατικές και αυταρχικές κυβερνήσεις υποχρεώνουν τους πληθυσμούς τους σε lockdown, τα οποία αποτρέπουν τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους ή να συναντηθεί συλλογικά. Αλλά πίσω από τις πόρτες των κλεισμένων σε καραντίνα νοικοκυριών, στις μακρές ουρές των συσσιτίων, στις φυλακές και στις παραγκουπόλεις και στα στρατόπεδα προσφύγων –όπου οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, ασθενείς κι ανήσυχοι ακόμα και πριν το ξέσπασμα της επιδημίας– η τραγωδία και τα ψυχολογικά τραύματα συσσωρεύονται. Αυτές οι πιέσεις θα εκραγούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.»
Για την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων εν μέσω πανδημίας παραθέτει για παράδειγμα ενδιαφέροντα πίνακα που αφορά το κατά πόσο μπορούν να τηλεργαστούν οι εργαζόμενοι ανάλογα με το εισόδημά τους. Αναμενόμενα, μπορεί να τηλε-εργαστεί μόνο το 9,2% του φτωχότερου 25% των εργαζομένων και το ποσοστό αυξάνει ανάλογα με το εισόδημα φτάνοντας στο 61,5% του πιο καλοπληρωμένου 25% των εργαζομένων. Ο πίνακας αφορά την αμερικανική εργατική τάξη, αλλά είναι σαφές ότι παρόμοιες αναλογίες υπάρχουν λίγο πολύ σε όλα τα κράτη του πλανήτη.
Συνεχίζει ο αστός αρθρογράφος: «Χωρίς να διαθέτουν αποταμιεύσεις ή ασφάλιση υγείας, αυτοί οι εργαζόμενοι στις επισφαλείς θέσεις εργασίας είναι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν τις χειρωνακτικές δουλειές τους ή τη δουλειά «με το κομμάτι», απλά για να επιβιώσουν. Καθώς το κάνουν αυτό, διακινδυνεύουν να μολυνθούν και να μεταφέρουν τον ιό στα σπίτια τους και στις οικογένειές τους…»
«Ο ιός προτιμά περισσότερο κάποιους Ταχυδρομικούς Κώδικες [ΣτΜ: δλδ. συνοικίες] σε σχέση με άλλους» όπου παίζουν ρόλο «τα εισοδήματα, η εκπαίδευση, το μέγεθος των διαμερισμάτων, η πυκνότητα του πληθυσμού, οι διατροφικές συνήθειες, το μοτίβο ενδο-οικογενειακής βίας. Στην ευρωζώνη για παράδειγμα, τα πιο εύπορα νοικοκυριά έχουν τον διπλάσιο χώρο διαβίωσης από αυτά στον πάτο της κλίμακας: 72 τμ έναντι μόλις 38 τμ.
Οι διαφορές μεταξύ χωρών είναι ακόμα μεγαλύτερες. Για όσους ζουν σε μια παραγκούπολη της Ινδίας ή της Νότιας Αφρικής, είναι πράγμα ανύπαρκτο η «κοινωνική αποστασιοποίηση», καθώς όλη η οικογένεια κοιμάται σε ένα δωμάτιο. Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για το αν πρέπει να φοράνε μάσκες ή όχι, γιατί δεν υπάρχουν καθόλου μάσκες. Το πλύσιμο των χεριών είναι μια καλή συμβουλή, εκτός αν δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό.
… Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είναι οι ήδη φτωχοί. Καθώς επιδεινώνονται τα βάσανά τους, το ίδιο συμβαίνει και με άλλες «πληγές», από τον αλκοολισμό και την τοξικοεξάρτηση μέχρι την ενδο-οικογενειακή βία και την παιδική κακοποίηση, αφήνοντας ολόκληρους πληθυσμούς με μεγάλα τραύματα, ενδεχομένως μόνιμα.»
Καταλήγοντας «Η οργή και η πικρία θα βρουν νέες διεξόδους. Τα πρώιμα σημάδια περιλαμβάνουν εκατομμύρια Βραζιλιάνους να χτυπάνε κατσαρόλες στα μπαλκόνια ενάντια στην κυβέρνησή τους ή Λιβανέζους φυλακισμένους να εξεγείρονται μέσα στα ασφυκτικά γεμάτα κελιά τους. Με τον καιρό, αυτά τα πάθη μπορούν να μετεξελιχθούν σε νέα λαϊκιστικά ή ριζοσπαστικά κινήματα, αποφασισμένα να σαρώσουν όποιο «παλιό καθεστώς» καθορίσουν ως τον εχθρό.
Και το άρθρο φυσικά σπεύδει να διαχωρίσει τη θέση του από όλες αυτές τις …ζοφερές προοπτικές : «Η μεγάλη πανδημία του 2020 είναι συνεπώς ένα τελεσίγραφο για όσους από εμάς απορρίπτουμε τον λαϊκισμό», προειδοποιώντας τις άρχουσες τάξεις για τα χειρότερα που έρχονται και καλώντας τες να πάρουν τα μέτρα τους.
Περαιτέρω σχόλια από την πλευρά μας είναι περιττά. Για την Αριστερά το καθήκον είναι να παλέψει για να γίνουν οι χειρότεροι φόβοι των αστών πραγματικότητα, και για να φτάσουν οι αγώνες που έρχονται μέχρι το τέλος, δηλαδή μέχρι την ανατροπή του κράτους και της εξουσίας τους, την συλλογική-εργατική ιδιοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, για τον διεθνή σοσιαλισμό.
Πηγή: https://rproject.gr/article/bloomberg-proeidopoiei-gia-koinonikes-epanastaseis
Υποβολή απάντησης