Το Bloomberg προειδοποιεί για «κοινωνικές επαναστάσεις»…

image_pdfimage_print

ΑΛ

To Bloomberg, ένα από  τα σοβαρά διεθνή αστικά σάιτ, φιλοξένησε ένα ενδιαφέρον κείμενο, που αντανακλά τους φόβους των αρχουσών τάξεων αλλά και σκέψεις για τυχόν μέτρα που θα χρειαστεί να πάρουν για να προλάβουν καταστάσεις.

Το κείμενο έχει τίτλο «Αυτή η παν­δη­μία θα οδη­γή­σει σε κοι­νω­νι­κές επα­να­στά­σεις» κι εξηγεί ότι « ο Covid-19, όπου εμ­φα­νί­ζε­ται, πα­ρο­ξύ­νει προ­ϋ­πάρ­χου­σες συν­θή­κες ανι­σό­τη­τας. Δεν θα χρεια­στεί πολύς και­ρός ώστε αυτό να προ­κα­λέ­σει κοι­νω­νι­κή ανα­στά­τω­ση, μέχρι και συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων εξε­γέρ­σε­ων κι επα­να­στά­σε­ων», επισημαίνοντας ότι «η κοι­νω­νι­κή ανα­στά­τω­ση αυ­ξα­νό­ταν ήδη στον πλα­νή­τη πριν αρ­χί­σει το τα­ξί­δι του ο SARS-CoV-2. Σύμ­φω­να με μια κα­τα­γρα­φή, υπήρ­ξαν πε­ρί­που 100 με­γά­λα αντι­κυ­βερ­νη­τι­κά κι­νή­μα­τα μετά το 2017, από τις συ­γκρού­σεις των Κί­τρι­νων Γι­λέ­κων σε μια πλού­σια χώρα όπως η Γαλ­λία μέχρι τις δια­δη­λώ­σεις ενα­ντί­ον ηγε­τών σε φτω­χές χώρες όπως το Σου­δάν και η Βο­λι­βία. Πε­ρί­που 20 από αυτές τις εξε­γέρ­σεις ανέ­τρε­ψαν ηγέ­τες, ενώ αρ­κε­τές κα­τα­πνί­γη­καν από βίαιη κα­τα­στο­λή και πολ­λές άλλες επέ­στρε­ψαν σε μια κα­τά­στα­ση όπου «σι­γο­βρά­ζουν» μέχρι το επό­με­νο ξέ­σπα­σμα. Η άμεση συ­νέ­πεια του Covid-19 είναι …(ότι) δη­μο­κρα­τι­κές και αυ­ταρ­χι­κές κυ­βερ­νή­σεις υπο­χρε­ώ­νουν τους πλη­θυ­σμούς τους σε lockdown, τα οποία απο­τρέ­πουν τον κόσμο να κα­τέ­βει στους δρό­μους ή να συ­να­ντη­θεί συλ­λο­γι­κά. Αλλά πίσω από τις πόρ­τες των κλει­σμέ­νων σε κα­ρα­ντί­να νοι­κο­κυ­ριών, στις μα­κρές ουρές των συσ­σι­τί­ων, στις φυ­λα­κές και στις πα­ρα­γκου­πό­λεις και στα στρα­τό­πε­δα προ­σφύ­γων –όπου οι άν­θρω­ποι ήταν πει­να­σμέ­νοι, ασθε­νείς κι ανή­συ­χοι ακόμα και πριν το ξέ­σπα­σμα της επι­δη­μί­ας– η τρα­γω­δία και τα ψυ­χο­λο­γι­κά τραύ­μα­τα συσ­σω­ρεύ­ο­νται. Αυτές οι πιέ­σεις θα εκρα­γούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.»

Για την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων εν μέσω πανδημίας παραθέτει για παράδειγμα ενδιαφέροντα πίνακα που αφορά το κατά πόσο μπορούν να τηλεργαστούν οι εργαζόμενοι ανάλογα με το εισόδημά τους. Αναμενόμενα, μπορεί να τηλε-εργαστεί μόνο το 9,2% του φτωχότερου 25% των εργαζομένων και το ποσοστό αυξάνει ανάλογα με το εισόδημα φτάνοντας στο 61,5% του πιο καλοπληρωμένου 25% των εργαζομένων. Ο πίνακας αφορά την αμερικανική εργατική τάξη, αλλά είναι σαφές ότι παρόμοιες αναλογίες υπάρχουν λίγο πολύ σε όλα τα κράτη του πλανήτη.

Συνεχίζει ο αστός αρθρογράφος: «Χωρίς να δια­θέ­τουν απο­τα­μιεύ­σεις ή ασφά­λι­ση υγεί­ας, αυτοί οι ερ­γα­ζό­με­νοι στις επι­σφα­λείς θέ­σεις ερ­γα­σί­ας είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι να συ­νε­χί­σουν τις χει­ρω­να­κτι­κές δου­λειές τους ή τη δου­λειά «με το κομ­μά­τι», απλά για να επι­βιώ­σουν. Καθώς το κά­νουν αυτό, δια­κιν­δυ­νεύ­ουν να μο­λυν­θούν και να με­τα­φέ­ρουν τον ιό στα σπί­τια τους και στις οι­κο­γέ­νειές τους…»

«Ο ιός προ­τι­μά πε­ρισ­σό­τε­ρο κά­ποιους Τα­χυ­δρο­μι­κούς Κώ­δι­κες [ΣτΜ: δλδ. συ­νοι­κί­ες] σε σχέση με άλ­λους» όπου παίζουν ρόλο «τα ει­σο­δή­μα­τα, η εκ­παί­δευ­ση, το μέ­γε­θος των δια­με­ρι­σμά­των, η πυ­κνό­τη­τα του πλη­θυ­σμού, οι δια­τρο­φι­κές συ­νή­θειες, το μο­τί­βο εν­δο-οι­κο­γε­νεια­κής βίας. Στην ευ­ρω­ζώ­νη για πα­ρά­δειγ­μα, τα πιο εύ­πο­ρα νοι­κο­κυ­ριά έχουν τον δι­πλά­σιο χώρο δια­βί­ω­σης από αυτά στον πάτο της κλί­μα­κας: 72 τμ ένα­ντι μόλις 38 τμ.

Οι δια­φο­ρές με­τα­ξύ χωρών είναι ακόμα με­γα­λύ­τε­ρες. Για όσους ζουν σε μια πα­ρα­γκού­πο­λη της Ιν­δί­ας ή της Νό­τιας Αφρι­κής, είναι πράγ­μα ανύ­παρ­κτο η «κοι­νω­νι­κή απο­στα­σιο­ποί­η­ση», καθώς όλη η οι­κο­γέ­νεια κοι­μά­ται σε ένα δω­μά­τιο. Δεν υπάρ­χει καμία συ­ζή­τη­ση για το αν πρέ­πει να φο­ρά­νε μά­σκες ή όχι, γιατί δεν υπάρ­χουν κα­θό­λου μά­σκες. Το πλύ­σι­μο των χε­ριών είναι μια καλή συμ­βου­λή, εκτός αν δεν υπάρ­χει τρε­χού­με­νο νερό.

… Οι πε­ρισ­σό­τε­ροι από αυ­τούς τους αν­θρώ­πους είναι οι ήδη φτω­χοί. Καθώς επι­δει­νώ­νο­νται τα βά­σα­νά τους, το ίδιο συμ­βαί­νει και με άλλες «πλη­γές», από τον αλ­κο­ο­λι­σμό και την το­ξι­κο­ε­ξάρ­τη­ση μέχρι την εν­δο-οι­κο­γε­νεια­κή βία και την παι­δι­κή κα­κο­ποί­η­ση, αφή­νο­ντας ολό­κλη­ρους πλη­θυ­σμούς με με­γά­λα τραύ­μα­τα, εν­δε­χο­μέ­νως μό­νι­μα.»

Καταλήγοντας «Η οργή και η πι­κρία θα βρουν νέες διε­ξό­δους. Τα πρώ­ι­μα ση­μά­δια πε­ρι­λαμ­βά­νουν εκα­τομ­μύ­ρια Βρα­ζι­λιά­νους να χτυ­πά­νε κα­τσα­ρό­λες στα μπαλ­κό­νια ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­σή τους ή Λι­βα­νέ­ζους φυ­λα­κι­σμέ­νους να εξε­γεί­ρο­νται μέσα στα ασφυ­κτι­κά γε­μά­τα κελιά τους. Με τον καιρό, αυτά τα πάθη μπο­ρούν να με­τε­ξε­λι­χθούν σε νέα λαϊ­κι­στι­κά ή ρι­ζο­σπα­στι­κά κι­νή­μα­τα, απο­φα­σι­σμέ­να να σα­ρώ­σουν όποιο «παλιό κα­θε­στώς» κα­θο­ρί­σουν ως τον εχθρό.

Και το άρθρο φυσικά σπεύδει να διαχωρίσει τη θέση του από όλες αυτές τις …ζοφερές προοπτικές : «Η με­γά­λη παν­δη­μία του 2020 είναι συ­νε­πώς ένα τε­λε­σί­γρα­φο για όσους από εμάς απορ­ρί­πτου­με τον λαϊ­κι­σμό», προειδοποιώντας τις άρχουσες τάξεις για τα χειρότερα που έρχονται και καλώντας τες να πάρουν τα μέτρα τους.

Περαιτέρω σχόλια από την πλευρά μας είναι περιττά. Για την Αριστερά το καθήκον είναι να παλέψει για να γίνουν οι χειρότεροι φόβοι των αστών πραγματικότητα, και για να φτάσουν οι αγώνες που έρχονται μέχρι το τέλος, δηλαδή μέχρι την ανατροπή του κράτους και της εξουσίας τους, την συλλογική-εργατική ιδιοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, για τον διεθνή σοσιαλισμό.

Πηγή: https://rproject.gr/article/bloomberg-proeidopoiei-gia-koinonikes-epanastaseis

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.