Το 2013, η ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής βρισκόταν στο μέγιστο της εγκληματικής δράσης της, λόγω της ασυλίας που απολάμβανε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, οι οποίες έβλεπαν τους φασίστες σαν ένα ελεγχόμενο ανάχωμα απέναντι στη λαϊκή οργή που τη διετία 11-12 είχε σχεδόν πάρει χαρακτηριστικά εξέγερσης. Τότε, οι κυβερνώντες και τα προσκείμενα σε αυτούς ΜΜΕ είχαν εμπνευστεί τη διαβόητη θεωρία των “δύο άκρων”, σύμφωνα με την οποία οι λαϊκοί αγώνες σε διπλό μέτωπο ενάντια στα μνημόνια και τους φασίστες απειλούσαν εξίσου με την άνοδο των νεοναζί την δημοκρατική “κανονικότητα” την οποία πρέσβευαν τα μεγάλα κόμματα του “δημοκρατικού τόξου”, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Πολύ βολικά για τους ίδιους, τοποθετούσαν στο ένα “άκρο” και τον αναπτυσσόμενο, τότε ακόμα Αριστερό, ΣΥΡΙΖΑ. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη 2013 ανάγκασε την κυβέρνηση της ΝΔ να παραπέμψει τη Χ.Α. στη δικαιοσύνη. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους υπόδικους ναζιστές, δύο χρόνια μετά, το 2015, να φτάσουν εκλογικά στην τρίτη θέση και να έχουν κοινοβουλευτική παρουσία μέχρι το 2019.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι αν πριν από το 2013 είχαν απλώς εφαρμοστεί οι νόμοι για τα διάφορα εγκλήματα των χρυσαυγιτών και δεν είχαν την πολιτική, μιντιακή και αστυνομική κάλυψη κυρίως των κυβερνήσεων της ΝΔ, δε θα είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα η άνοδός τους. Όμως ακόμα και μετά τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς, ακόμα και σήμερα, τρία χρόνια μετά την πρωτόδικη καταδίκη των στελεχών της Χ.Α., τη συνέχιση της δίκης σε δεύτερο βαθμό και την υποτιθέμενη λήξη της οικονομικής κρίσης που τροφοδοτούσε την “αντισυστημική” ναζιστική οργάνωση, η θεσμική αντιμετώπιση των φασιστών δεν άλλαξε σημαντικά, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι το ελληνικό κοινοβούλιο και το διευρυμένο με τον ΣΥΡΙΖΑ “δημοκρατικό τόξο” εξουδετέρωσε νομοθετικά τη φασιστική απειλή, για πολύ καιρό. Θα μπορούσε, αλλά δεν το έκανε.
Tην τετραετία διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τα κόμματα της Βουλής το πρόβλημα της Χ.Α. έμοιαζε ξεπερασμένο: Τα προβεβλημένα στελέχη του “κόμματος” ήταν στα δικαστήρια, τους είχε κοπεί η μισθοδοσία της Βουλής και είχαν κοπεί ήδη πλήρως από τα τηλεοπτικά κανάλια. Επίσης, στον ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν από παλαιότερα ότι οι φασίστες είναι πρόβλημα της “δεξιάς πολυκατοικίας” και δημιουργούν εκλογικές διαρροές και τριβές στη ΝΔ. Αυτή η εντελώς λάθος αντίληψη κράτησε πάντα χαμηλά τον αντιφασισμό στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στον πολιτικό του λόγο, όσο, κυρίως, στην κινηματική του δράση. Μετά την αποχώρηση των Αριστερών συνιστωσών το 2015, η αντιφασιστικές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ μηδενίστηκαν. Είχε να ασχοληθεί με άλλα θέματα της εξουσίας…
Με την επάνοδο της ΝΔ στη διακυβέρνηση της χώρας το 2019 και την τετραετία που ακολούθησε, υπήρξε ξεκάθαρα μια νέα ανάπτυξη της ακροδεξιάς γενικά με την εμφάνιση νέων ομάδων και μορφωμάτων, τα οποία βασίζονται σε διάφορα συνομωσιολογικά σενάρια, ανακατεμένα με εθνικισμό και θρησκοληψία. Μορφώματα που δυναμώθηκαν την περίοδο της καραντίνας, μέσω κυρίως του διαδικτύου. Οι φασίστες-“ορφανά” της Χ.Α. προσπάθησαν και προσπαθούν να ανασυνταχθούν. Από νωρίς φάνηκε ότι την θέση του νέου “φύρερ” διεκδικεί ο Κασιδιάρης, ο οποίος αν και φυλακισμένος, βρίσκει τρόπο να παρεμβαίνει αποτελεσματικά στις πολιτικές εξελίξεις. Η ενδυνάμωση της ακροδεξιάς και των φασιστών είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΝΔ και του Μητσοτάκη.
1.Στο σύνολό της η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ έχει γίνει πιο ακροδεξιά από ποτέ. Σε κάθε έκφρασή της έχει απομακρυνθεί από όποιες κεντρώες “μετριοπαθείς” θέσεις είχε στο παρελθόν. Είναι πιο κατασταλτική, πιο ρατσιστική, πιο αντιεργατική από κάθε άλλη φορά. Μία πολιτική που ήρθε σαν σοκ με τα μνημόνια και εφαρμόζεται μέχρι σήμερα όλο και πιο εντατικά. Η ακροδεξιά αυτή στροφή διατρέχει όλο το σύστημα εξουσίας. Ο ακροδεξιός και συχνά ξεκάθαρα φασιστικός λόγος έχει κανονικοποιηθεί μέσα από τα μέσα ενημέρωσης.
2.Η οικονομική κρίση που δήθεν τελείωσε, είναι εδώ και χειροτερεύει με τις πολιτικές τις ΝΔ παρασύροντας λαϊκό κόσμο στην ακροδεξιά. Το φαινόμενο έχει φυσικά και πανευρωπαϊκή διάσταση. Από την περίοδο της κρίσης του 2008 και μετά επιδιώκεται να επιβληθεί ολοκληρωτικό νεοφιλελεύθερο καθεστώς σε όλη την Ευρώπη, με άμεση συνέπεια την άνοδο της ακροδεξιάς βαρβαρότητας, ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες.
3.Η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού δεν προκύπτει μόνο σαν έμμεσο αποτέλεσμα των επιμέρους πολιτικών της κυβέρνησης. Αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή του ίδιου του πρωθυπουργού και του επιτελείου του. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης είναι ακροδεξιός και μέσα στα σχέδιά του είναι η ολοκληρωτική ήττα της Αριστεράς και γενικά κάθε αμφισβήτησης. Και ιδεολογικά ξέρει που βρίσκεται, και για λόγους συσπείρωσης των οπαδών του χρησιμοποιεί εθνικιστικό, ρατσιστικό και φασιστικό λόγο. Πρόκειται για μια αλλαζονεία της εξουσίας που υποτιμά τις συνέπειες για όλη την κοινωνία. Επιπλέον, η σημερινή ΝΔ έχει περιμαζέψει και αναδείξει γνωστά καθάρματα της ακροδεξιάς, όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης. Από την υπουργική τους θέση καθημερινά καμαρώνουν στα κανάλια για τα κατορθώματά τους εις βάρος των εργαζομένων και των δημοκρατικών κεκτημένων που έχουν απομείνει μετά την επέλαση των μνημονίων.
4.Συνολικά, η υποχώρηση και οι ήττες της Αριστεράς και η αδυναμία της να απευθυνθεί πειστικά στις τάξεις στις οποίες αναφέρεται. Ειδικότερα, η ματαίωση του “ΟΧΙ” του δημοψηφίσματος από τον ΣΥΡΙΖΑ και η μνημονιακή διακυβέρνησή του, ήταν μια τεράστια, ιστορική ήττα. Το ξαναχτίσιμο της εμπιστοσύνης του λαού στην Αριστερά έχει ακόμα πολύ δρόμο. Η ακροδεξιά και ο φασισμός δίνουν πάντα πολύ πιο “εύπεπτες” απαντήσεις στην οργή, δημιουργώντας ψεύτικους εχθρούς και κρύβοντας την πραγματική εκμετάλλευση του συστήματος.
Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει πια η Χρυσή Αυγή αλλά τα ακροδεξιά μορφώματα όπως η “Ελληνική Λύση”, η “Νίκη”, η “Φωνή Λογικής”, αλλά και οι “Σπαρτιάτες” που μπορεί να μην κατέβηκαν στις ευρωεκλογές, αλλά παραμένουν στη βουλή, αποτελούν απειλή παρά τα γελοία ιδεολογήματά τους και την ανικανότητά τους να απαντάνε ρεαλιστικά στις κοινωνικές ανάγκες.
Όλη την προηγούμενη δεκαετία έχει αποδειχτεί ότι μοναδική αποτελεσματική δύναμη απέναντι στην άνοδο του φασισμού είναι το αντιφασιστικό κίνημα. Το συγκροτημένο μέτωπο των αντιφασιστών-ριών, που μπορεί να συμπεριλαμβάνει όσο γίνεται περισσότερες συλλογικότητες και μεμονωμένους αγωνιστές-στριες είναι αυτό που μπορεί να αμφισβητήσει μέσα στην κοινωνία την δύναμη των φασιστών. Αυτό δεν είναι ένα θεωρητικό σχήμα, είναι μια πραγματικότητα. Βλέπουμε να συμβαίνει με τη δημιουργία μετώπων, που απαντούν αγωνιστικά, στον δρόμο, στις φασιστικές προκλήσεις και καταφέρνουν να κάνουν τους φασίστες και νεοναζί να “κρύβονται στις τρύπες τους”. Όσοι πιστεύουν ότι με την καταδίκη της Χ.Α. ολοκληρώθηκε ο αντιφασιστικός αγώνας θα διαψεύδονται συνεχώς. Το σύστημα γεννά ξανά και ξανά νέες μορφές φασισμού. Το κίνημα πρέπει να είναι πάντα ενεργό, σε επαγρύπνιση. Ο τρόπος είναι αυτός: αντίδραση στις φασιστικές προκλήσεις, αντιφασιστική, πολιτική αφύπνιση της τάξης μας.
Όλοι και όλες στην αντιφασιστική πορεία την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη, στις 5.30 μ.μ. στο μνημείο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι!
Κίνηση “Απελάστε τον Ρατσισμό”
Υποβολή απάντησης