Οι θέσεις της πατριωτικής Αριστεράς για το Μακεδονικό

image_pdfimage_print

Του Αλέξη Λιοσάτου

Από τα δεξιά κριτική στην κυβέρνηση και σύγκλιση µε τους βασικούς πυλώνες του «προγράµµατος» του ελληνικού εθνικισµού: αλυτρωτισµός του γειτονικού κράτους – κίνδυνος για την «εθνική ασφάλεια» και τα «κυριαρχικά δικαιώµατα» – δικαίωµα του ελληνικού κράτους να προσδιορίσει µε ακόµη πιο σκληρούς όρους το περιεχόµενο της… εθνικής συνείδησης του γειτονικού λαού!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (που στις λαϊκές συνειδήσεις καταγράφεται ακόµα ως «Αριστερά») έχει επιβάλει µια ιµπεριαλιστική συµφωνία που ταπεινώνει εθνικά τους Μακεδόνες και παρ’ όλα αυτά δέχεται µαζική αµφισβήτηση από τα δεξιά για εθνική µειοδοσία. ∆υστυχώς τα πράγµατα γίνονται πολύ χειρότερα καθώς οι µαζικές δυνάµεις της Αριστεράς αντί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, κάνουν κριτική στον Τσίπρα (και στον Μητσοτάκη!) από τα δεξιά – πλειοδοτώντας στην υπεράσπιση των εθνικιστικών µύθων που συντηρεί το ελληνικό αστικό κράτος και παρακράτος.

 

Οι θέσεις του ΚΚΕ

H µόνη πραγµατικά µαζικής επιρροής αριστερή δύναµη, το KKE, αφιερώνει στη συµφωνία δεκάδες άρθρα και ρεπορτάζ στις στήλες του 902.gr και του Ριζοσπάστη, όλα όµως διατρέχονται από συγκεκριµένο µοτίβο: α) Η συµφωνία είναι κακή γιατί εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ, β) Οι γείτονες της ∆τΜ πάσχουν από αλυτρωτισµό και η συµφωνία τον καλλιεργεί. Αµηχανία, υποβάθµιση, µέχρι και χάιδεµα είναι η αντίδραση του ΚΚΕ ενώπιον των µακεδονικών συλλαλητηρίων των φασιστών και εθνικιστικής έξαρσης. Όσο για τον πούρο αντικαπιταλισµό της θεωρίας, πάει περίπατο όταν µετατρέπεται σε συγκεκριµένη ανάλυση της συγκεκριµένης κατάστασης. Ο ελληνικός καπιταλισµός υποβαθµίζεται ή (συνήθως) εξαφανίζεται. Στην πραγµατικότητα, οι «ίσες αποστάσεις» του ΚΚΕ «ενάντια στον εθνικισµό και τον αστικό κοσµοπολιτισµό» δεν είναι ίσες, αλλά συγκροτούν … ενιαίο µέτωπο µε το δεξιό εθνικισµό ενάντια στον αστικό κοσµοπολιτισµό, στην προσπάθεια να επικοινωνήσουν, εκλογικά µε τις ευρείες αστικές-εθνικιστικές προκαταλήψεις (αντί να προσπαθήσουν να τις αποδοµήσουν) και πολιτικά µε τµήµατα της αστικής τάξης και του κράτους της.

Χαρακτηριστικό ως προς αυτό είναι το άρθρο του «Ρ» («Εθνικός αυτοπροσδιορισµός»: κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια»!), που στις 21/6 στρέφεται ευθέως και µε βαρυσήµαντη ανάλυση ενάντια στο δικαίωµα του αυτοπροσδιορισµού.

Το εν λόγω κείµενο του «Ρ» στρέφεται ευθέως ενάντια στο δικαίωµα αυτοπροσδιορισµού της µακεδονικής και τουρκικής µειονότητας στην Ελλάδα, δηλώνοντας νοµιµοφροσύνη στο αστικό κράτος και ταυτιζόµενο µε την αιχµή του δόρατος της ακροδεξιάς προπαγάνδας. Η τελετουργική επωδός περί «γνήσιας ταξικής διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάµεσα στους λαούς» µόνο σαν ο φερετζές του ρεφορµισµού ή σαν «κοµµουνιστικό ανέκδοτο» µπορεί να εκληφθεί.

Το ΚΚΕ επαναλαµβάνει αρκετές φορές σε κάθε άρθρο τους «ευρωατλαντικούς στόχους της συµφωνίας», αλλά µε τρόπο που δεν αµφισβητεί (και γίνεται ανεκτή από) την κυρίαρχη αφήγηση. Όταν πάει η συζήτηση στα πιο συγκεκριµένα, ανακαλύπτει κανείς από τακτικές «στρίβειν διά του αρραβώνος» , έγκριση της ιµπεριαλιστικής επιβολής της Ελλάδας στη ∆τΜ και σύµπλευση µε τον «αστικό κοσµοπολιτισµό» (και τις αστικές δυνάµεις από τον ΣΥΡΙΖΑ µέχρι τη Ν∆). Όπως, για παράδειγµα, η οµιλία του γ.γ. του ΚΚΕ («Ρ», Σάββατο 16 Ιούνη 2018 – Κυριακή 17 Ιούνη 2018), όπου το ΚΚΕ θυµίζει την πραγµατική θέση του για το Μακεδονικό που διατηρεί επί 3 σχεδόν δεκαετίες, τη θέση δηλαδή του ΣΥΝ, του ΠΑΣΟΚ και της µετριοπαθούς δεξιάς για σύνθετη ονοµασία και επιβολή ιµπεριαλιστικών όρων στους γείτονες, πίσω από τα κοµµουνιστικά και αντιµπεριαλιστικά φτιασιδώµατα.

Το ΚΚΕ φτάνει συχνά να ενισχύει τον ελληνικό υποϊµπεριαλισµό, όπως στο κείµενο «Ευρωατλαντικοί σχεδιασµοί στα Βαλκάνια» («Ρ», Σάββατο 23 Ιούνη 2018 – Κυριακή 24 Ιούνη 2018):

«Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, λίγο πριν από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ (2008): ‘‘(…) Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αποπροσανατολιστεί. Πρέπει µε την πάλη του να βάλει βέτο σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ».

Που µεταφράζεται ως εξής: Το ΚΚΕ βάζει πλάτες στον Καραµανλή και την άσκηση βέτο στην ∆τΜ.

Παρακάτω επικαλείται τον Λένιν, προτάσσοντας «πάνω απ’ όλα τα συµφέροντα της ταξικής πάλης του προλετάριου για το σοσιαλισµό». Πώς προωθεί την πάλη αυτή το ΚΚΕ για το προλεταριάτο των δυο χωρών; Καλλιεργώντας την έχθρα των δυο λαών, υποκλινόµενο στον ελληνικό εθνικισµό, µην αναγνωρίζοντας το δικαίωµα αυτοπροσδιορισµού στο προλεταριάτο ενός κράτους που η οικονοµία του ελέγχεται σε µεγάλο βαθµό από την ελληνική αστική τάξη. Λένιν στη θεωρία… Τσάρος στην πράξη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι προχωρεί σχεδόν σε κάθε άρθρο σε κριτική της συµφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ για την αναγνώριση µακεδονικής γλώσσας, ταυτότητας και υπηκοότητας, σαν στοιχεία αλυτρωτισµού. Εξαφανίζοντας ουσιαστικά το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης που επιβάλλεται στο γειτονικό κράτος µε ιµπεριαλιστικούς όρους.

Και είναι σαφές από άλλα άρθρα ότι το ΚΚΕ βλέπει να απειλούνται τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώµατα της Ελλάδας από τον αλυτρωτισµό… των Μακεδόνων.

Παίρνουµε πολύ σοβαρά τον αντινατοϊκό-αντιµπεριαλιστικό αγώνα στο πλαίσιο της αντικαπιταλιστικής πάλης. Ο αντινατοϊσµός όµως του ΚΚΕ κατά κανόνα συναντιέται και δεν αµφισβητεί την ακροδεξιά αφήγηση για «φτωχή πλην τίµια και ανάδελφη Ελλάδα που την επιβουλεύονται σκοτεινά ξένα κέντρα σε συνεργασία µε προδότες δούλους πολιτικούς». Σε χαρακτηριστική επιβεβαίωση αυτής της υπόρρητης σύµπλευσης µε την αντίδραση και τον ανορθολογισµό, στον «Ρ» της 30/6-1/7 φτάνει να γραφτεί «οοίστρος του Ν. Κοτζιά ήταν τόσο µεγάλος, που ανάγκασε τον Ζάεφ να πει σε συνέντευξή του ότι ο Ελληνας ΥΠΕΞ βοηθά σαν να εκπροσωπεί τη δική του χώρα» (µάλλον ο Κοτζιάς είναι «προδότης», «εθελόδουλος» και υποτελής του Ζάεφ;), ότι η ∆τΜ απειλεί την ΑΟΖ και την αλιεία της Ελλάδας (από πότε οι κοµµουνιστές υπερασπίζονται της ΑΟΖ της ελληνικής ιµπεριαλιστικής αστικής τάξης, και µάλιστα µε τα αβάσιµα και επιθετικά επιχειρήµατα του ελληνικού κράτους και παρακράτους; ) ενώ ενίοτε φτάνει να επικαλείται τον… Σόρος («Ρ», Σάββατο 23 Ιούνη 2018 – Κυριακή 24 Ιούνη 2018, ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟΙ ΣΧΕ∆ΙΑΣΜΟΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ) και να εκπέµπει σήµα κινδύνου για απώλεια της Θράκης από την Τουρκία µέσω του αυτοπροσδιορισµού των Τούρκων (το αυτονόητο για τους κοµµουνιστές δικαίωµα αυτοπροσδιορισµού των Τούρκων της Θράκης, που είχε παραχωρηθεί και ίσχυε ακόµα κι από το ελληνικό αστικό κράτος µέχρι τη δεκαετία του ’80, βαφτίζεται σχέδιο «κάποιων κέντρων» («Ρ», οµιλία του γ.γ. του ΚΚΕ,  Σάββατο 16 Ιούνη 2018 – Κυριακή 17 Ιούνη 2018). Στην ίδια οµιλία, λοιδωρείται το δικαίωµα αυτοδιάθεσης, διότι φυλακίζεται «ένας ακόµα λαός στο ΝΑΤΟ (…) Γι’ αυτό επιµένουµε ότι εγγύηση για πραγµατική λύση είναι να µην ενταχθεί η ΠΓ∆Μ στο ΝΑΤΟ (…)».

Συµφωνούµε µε το δικαίωµα της ελληνικής Αριστεράς να συµβουλεύει το Μακεδονικό προλεταριάτο να συγκρουστεί µε το ΝΑΤΟ και τον δικό του καπιταλισµό. Για να χτίσει όµως δεσµούς µε τον γειτονικό λαό, πρέπει να συγκρουστεί µε τη δική της αστική τάξη και τους εκβιασµούς της στην ∆τΜ, αντί να υιοθετεί τα µακεδονοφάγα επιχειρήµατα και να ζητά ακόµα πιο «σκληρή εθνική στάση», κατηγορώντας τον Τσίπρα για ενδοτισµό. Είναι δουλειά των εργατών στη ∆τΜ και της Μακεδονικής Αριστεράς να αρνηθούν την ένταξη στο ΝΑΤΟ, όχι της ελληνικής Ακροδεξιάς και Αριστεράς… µε τις πλάτες του ΝΑΤΟ. Ο πιο αποτελεσµατικός δρόµος για να παραδειγµατιστούν οι Μακεδόνες εργάτες είναι να πρωτοστατήσει η ελληνική Αριστερά σε απεργίες και διαδηλώσεις οδηγώντας τη δική της χώρα έξω από το ΝΑΤΟ. ∆ιαφορετικά, φαντάζει και είναι υποκρισία. Τούτο το νόηµα έχει λοιπόν η υπεράσπιση του δικαιώµατος στην αυτοδιάθεση στην υπηρεσία του διεθνούς προλεταριάτου, όπως υποτίθεται ότι κάνει το ΚΚΕ: στη σύσφιξη των σχέσεων των δυο λαών µέσα από το σεβασµό στο δικαίωµα επιλογής, αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισµού. Η αλληλεγγύη µπορεί να δυναµώσει τους κοινούς αγώνες στις δυο πλευρές των συνόρων, να απαλλάξει την εργατική τάξη από Έλληνες και Μακεδόνες αφεντάδες και το διεθνή ιµπεριαλισµό, να κάνει εφικτό το σοσιαλισµό, που δεν µπορεί να επιβιώσει σε µια µόνο χώρα. Η αλληλεγγύη των βαλκανικών λαών είναι προϋπόθεση για ένα ελληνικό σοσιαλιστικό µέλλον. Αυτή είναι γοητεία του συνθήµατος για πανβαλκανική οµοσπονδία που έριξε ο Ρήγας Φεραίος και υιοθέτησαν µε ενθουσιασµό ως όραµα (ως Πανβαλκανική Σοσιαλιστική Οµοσπονδία πλέον) για τα Βαλκάνια οι µεγάλοι επαναστάτες µαρξιστές 100 χρόνια πριν.

Το ΚΚΕ τηρεί σιγή ιχθύος για το γεγονός ότι η ∆τΜ διαθέτει το 1/20 του ΑΕΠ της Ελλάδας, το 1/60 των στρατιωτικών δαπανών της και το 1/30 των πολεµικών αεροσκαφών της. Σιγή ιχθύος για τον αποφασιστικό και συνεχώς αναβαθµιζόµενο ρόλο των Ελλήνων καπιταλιστών στο µακεδονικό κράτος, που ενηµερωνόµαστε αφειδώς από αστικά ΜΜΕ.

 

Οι θέσεις του Αριστερού Ρεύµατος

∆υστυχώς η πιο πάνω περιγραφείσα στάση του ΚΚΕ αποτελεί την πιο αριστερή και µαρξιστικοφανώς τεκµηριωµένη εκδοχή πατριωτισµού. Το Αριστερό Ρεύµα της ΛΑΕ µοιράζεται µεν την παράδοση του ΚΚΕ και υιοθετεί παραπλήσιες θέσεις στο Μακεδονικό για να διατηρήσει επαφή µε τον ελληνικό εθνικισµό, το κάνει όµως ακόµα πιο άγαρµπα κι εκλαϊκευµένα, χωρίς πολλά επιχειρήµατα και επικλήσεις σε… ξύλινες έννοιες όπως ταξική πάλη, εργατική τάξη, Μαρξ-Λένιν κ.λπ.

Το βασικό επιχείρηµα κι εδώ, είναι πως η συµφωνία εξυπηρετεί τις ΗΠΑ-Γερµανία. Και για το Αριστερό Ρεύµα κάπου εδώ επίσης σταµατάνε τα καλά νέα και µετατρέπουν τον αντι-ιµπεριαλισµό σε προκάλυµµα που µετατρέπει τον ελληνικό καπιταλισµό σε αόρατο. Η ανακοίνωση του Αρ.Ρ. της 19/6/2018, αντί να εστιάσει στον ελληνικό εκβιασµό και την επιβολή αλλαγής ονόµατος της γειτονικής χώρας (που είχαν αναγνωρίσει µε το συνταγµατικό της όνοµα πάνω από 140 χώρες), αναφέρεται στις «αλυτρωτικές βλέψεις που εκπορεύονται από το επίσηµο κράτος και τους κυρίαρχους κύκλους της γειτονικής χώρας (…) Ειδικότερα, οι αλλαγές που υποτίθεται ότι θα πραγµατοποιηθούν, κατά τη Συµφωνία, στο Σύνταγµα της γειτονικής χώρας για να καταπολεµήσουν τις αλυτρωτικές τάσεις είναι εντελώς αόριστες και ασαφείς (…) Η Συµφωνία ΤσίπραΖάεφ είναι επίσης βαθύτατα προβληµατική και αρνητική, ιδιαίτερα στην ονοµατοδοσία της γλώσσας και της ιθαγένειας των πολιτών της γείτονος».

Είναι πρόδηλη η αδυναµία του Αρ.Ρ. να διαχωριστεί από την άρχουσα ιδεολογία και προπαγανδιστική µηχανή, ενώ καθώς φαίνεται συλλογική γραµµή του Αρ.Ρ. αποτελεί η επιθυµία για ακόµα πιο «συγκεκριµένες και σαφείς» αλλαγές στο Σύνταγµα της γειτονικής χώρας! Ύστερα από αυτά, η επίκληση στο όραµα του Ρήγα Φεραίου µάλλον χρησιµοποιείται και πάλι σαν «προοδευτικός» φερετζές.

Με τη γνωστή φιλόξενη διάθεσή της, η Ιskra αναρτά άρθρο του Χρήστου Καπούτση (του οποίου το βιογραφικό κοσµούν τα έντυπα «Παρόν», «Χώρα», «Άρδην» κ.ά.) στις 19/6:

Ο… Σόρος έχει κι εδώ την τιµητική του, ενώ ο συγγραφέας αναρωτιέται «Πώς µπορεί να αµυνθεί η Ελλάδα; Αν επιχειρήσει να εµποδίσει τη δροµολογηµένη πορεία της FYROM (ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΑ)  σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. (…)». Ώστε η Ελλάδα πρέπει να χρησιµοποιήσει το προνόµιο να ανήκει µόνο αυτή στο ΝΑΤΟ και να ασκήσει βέτο… για να αµυνθεί απέναντι στη ∆τΜ!

Στη συνέχεια, η αρθρογραφία απογειώνεται:

«Υιοθετώντας η ελληνική πλευρά (σ.σ. ελληνική πλευρά;;;) τη χρήση του ονόµατος ‘‘Βόρεια Μακεδονία’’, είναι δυνατόν να υποστηριχθεί από ιµπεριαλιστικούς και εθνικιστικούς  κύκλους ότι υπάρχει και γεωγραφική περιοχή ‘‘Νότια Μακεδονία’’, αναπόσπαστο κοµµάτι το µοναδικού διεθνώς  αναγνωρισµένου κράτους µε το όνοµα ‘‘Μακεδονία’’ και µάλιστα, µε αναγνωρισµένη µακεδονική εθνότητα και γλώσσα!»

Ώστε κινδυνεύει και η Νότια Μακεδονία, όπως σκούζει όλη η ακροδεξιά µεταφυσική και υστερία.

Στις 16/6 τη σκυτάλη της Iskra παίρνει ο Κ.Τ. (µάλλον ο Π. Λαφαζάνης µε ψευδώνυµο), ισχυριζόµενος πως «Η FYROM θα είναι το ενοχλητικό χαλίκι στο παπούτσι για όποιον προτίθεται να αποστασιοποιηθεί από την αµερικανική επιρροή στην περιοχή». Του διαφεύγει µάλλον ότι το πιο χοντρό χαλίκι στην περιοχή είναι η Ελλάδα, πυλώνας του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Αλλά η Ελλάδα είναι η πατρίδα µας, οπότε αν και πυλώνας του ΝΑΤΟ δεν µπορεί να είναι «χαλίκι» – «χαλίκια» είναι πάντα οι «άλλοι»…

Στις 26/6 ο διαχειριστής της Iskra ισχυρίζεται ότι µόνο η Αριστερά (και όχι η Ν∆ του Μητσοτάκη) διεκδικεί τον τίτλο της πραγµατικά πατριωτικής δύναµης  κόντρα στις «ανεπιθύµητες επιπλοκές που µπορεί να επιφέρουν αλυτρωτικά υπολείµµατα και σφετερισµοί ταυτοτήτων (…) Μόνο, λοιπόν, οι δυνάµεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς µε ένα πατριωτικό προσανατολισµό, δίπλα στο διεθνισµό τους, θα ακύρωναν και θα καταργούσαν µια Συµφωνία». ∆ηλαδή η Αριστερά όχι µόνο δεν θα έδινε αυτόµατα το δικαίωµα αυτοπροσδιορισµού στους γείτονες, αλλά θα καταργούσε τη συµφωνία και θα επιχειρούσε να θέσει ακόµα πιο εκβιαστικό πλαίσιο όρων.

Στις 16/6 ο Π.Λαφαζάνης σε συνέντευξή του στην Άρτα δήλωνε:

«Αυτή η συµφωνία θα ενισχύει τις απειλές και τις πιέσεις σε βάρος της ασφάλειας της χώρας µας αλλά και της συνεργασίας και της ειρήνης στην περιοχή µας». Αυτά που έλεγε και ο κύριος Καπούτσης δηλαδή. Συνεχίζει: «(…) Αν η Βουλή απορρίψει την πρόταση µοµφής της Ν∆, τότε ο Αλέξης Τσίπρας θα βρει αφορµή για να ισχυριστεί ότι η Βουλή νοµιµοποίησε την απαράδεκτηκαι βλαπτική για τα εθνικά µας συµφέροντα νατοϊκή συµφωνία». Πρόκειται για έµµεση παρότρυνση σε υπερψήφιση της πρότασης µοµφής της Ν∆!

Στο ίδιο πνεύµα και το στέλεχος του Αριστερού Ρεύµατος ο Θ. Πετράκος, στις 13/6 («Συµφωνία για το ΝΑΤΟ και όχι για την ειρήνη και τους λαούς») διατυπώνει τον ισχυρισµό ότι η ΛΑΕ στην κυβέρνηση θα έβαζε ακόµα περισσότερους ταπεινωτικούς όρους στους γείτονες: «Αν υπήρχε µια ελληνική κυβέρνηση η οποία θα ήθελε να εξυπηρετήσει στοιχειωδώς την ειρήνη, την καλή γειτονία και τα εθνικά συµφέροντα, έπρεπε κατά τη γνώµη µου να επιµείνει στη σύνθετη ονοµασία, εκτός από το όνοµα, και σε υπηκοότητα και γλώσσα».

Με µεγαλύτερη «µαρξιστικοφάνεια» το ΚΚΕ, πιο ανοιχτά και «ωµά» το Αριστερό Ρεύµα, κάνουν κριτική από τα δεξιά στην κυβέρνηση και µοιράζονται τα βασικά στοιχεία «προγράµµατος» των µακεδονικών συλλαλητηρίων και του ελληνικού εθνικισµού: αλυτρωτισµός των γειτόνων, συµφωνία για το όνοµα που τον υποθάλπει και κυβερνητική υποτέλεια στο ΝΑΤΟ που υποσκάπτει την «εθνική ασφάλεια» και τα «κυριαρχικά δικαιώµατα». ∆εν είναι λοιπόν παράξενο που επιδεικνύουν αυτή την αµήχανα φιλική στάση προς τα µακεδονικά συλλαλητήρια. ∆εν είναι παράξενο που φτάνουν να ζητούν µια συµφωνία όπου η γειτονική χώρα και οι πολίτες της δεν θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους – µια συµφωνία όχι απλώς ή κάπως συγκαλυµµένα ταπεινωτική, αλλά συντριπτικά ταπεινωτική. Μπορούν να είναι έθνος και να µιλούν µια γλώσσα µόνο αν ορίσει ο ελληνικός εθνικισµός το περιεχόµενο της εθνικής τους συνείδησης! Το δικαίωµα των κατοίκων της γειτονικής χώρας στον αυτοπροσδιορισµό είναι… ύποπτο, το δικαίωµα της ελληνικής άρχουσας τάξης  (µε τις πλάτες του ΝΑΤΟ) να… ετεροπροσδιορίσει την εθνική συνείδηση αυτών που απώλεσαν το δικαίωµα να το κάνουν οι ίδιοι, αυτό είναι η επιτοµή της νοµιµότητας!

Με τέτοια Αριστερά δεν πας στον ταξικό πόλεµο αλλά στον πόλεµο για τα συµφέροντα της άρχουσας τάξης…

 

Εφημερίδα Ριζοσπάστης, 24 Νοεμβρίου του 1932. Παλιά αυτά…

 

Όταν το ΚΚΕ εξέδιδε βιβλία στην «ανύπαρκτη» γλώσσα…

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.