Συνέντευξη με τη Σ., μετανάστρια καθαρίστρια και μαθήτρια του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών
Είναι απαράδεκτη η εμμονή στον ρατσιστικό αποκλεισμό από την κυβέρνηση, θα είμαστε δίπλα τους στηρίζοντας τον αγώνα τους με κάθε τρόπο. Ας δώσουμε το λόγο στην ίδια τη Σ…
Ε: Θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για εσένα. Πόσο χρονών είσαι; Ποια είναι η καταγωγή σου; Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στην Ελλάδα;
Σ: Με λένε Σ.. Είμαι από Αιθιοπία. Στην Ελλάδα είμαι 24 χρόνια.
Ε: Ποιοι ήταν λόγοι που σε έκαναν να έρθεις στην Ελλάδα;
Σ: Εκείνη την εποχή στην πατρίδα μου είχε φασαρία. Δηλαδή εκεί στο Πανεπιστήμιο είχαμε πρόβλημα, τσακωνοντουσαν, ξέρεις με το κράτος, για αυτόν τον λόγο έφυγα από την πατρίδα μου. Στην Ελλάδα ήρθα με τις φίλες μου. Είμαι Ορθόδοξη για αυτόν τον λόγο ήρθα στην Ελλάδα, γιατί έχει εκκλησία και έχει κόσμο από άλλη χώρα. Ήταν δεκτικοί. Δεν το μετάνιωσα, ο κόσμος με δέχτηκε 24 χρόνια. Αγάπησα πάρα πολύ την Ελλάδα. Εδώ έκατσα, βρήκα δουλειά, ξεκίνησα να δουλεύω και παντρεύτηκα και μετά έκανα παιδιά. Αυτά είναι 24 χρόνια τώρα.
Ε: Άρα ήρθες με τις φίλες σου;
Σ: Ναι.
Ε: Αντιμετώπισες κάποια δυσκολία στη διαδρομή όταν πρωτοήρθες;
Σ: Όχι, εγώ ήρθα σαν τουρίστρια. Με αεροπλάνο ήρθα κατευθείαν.
Ε: Ωραία. Που εργάστηκες για πρώτη φορά όταν ήρθες στην Ελλάδα;
Σ: Κοίτα να δεις, όταν ήρθα εδώ πρώτη φορά ήθελα να πάω σχολή και ένας φίλος μας, που τον ξέρουμε και έμενε εδώ πολλά χρόνια με βοήθησε να πάω. Πήγαμε Σχολή που ήταν Καθολική. Μια γυναίκα που μου μίλησε μού είπε ότι αν έρθεις εδώ για τη σχολή πρέπει να αλλάξεις και θρησκεία και να είσαι καθολική. Ξέρεις, εγώ δεν ήθελα να αλλάξω τη θρησκεία μου, γιατί είναι η οικογένεια μου, όλοι είναι ορθόδοξοι. «Δεν θέλω να αλλάξω. Χωρίς να αλλάξω τη θρησκεία μου θέλω να μάθω ελληνικά. Δεν μπορείτε να με δεχτείτε;», τους λέω. ‘Έτσι έφυγα, βρήκα μια δουλειά. Δούλευα 7 χρόνια, εκεί στο σπίτι τους. Όταν παντρεύτηκα έφυγα από εκεί.
Ε: Και σε τι ακριβώς εργαζόσουν εκεί; Αν θες να μου πεις.
Σ: Σπίτι, δουλειά σε σπίτι.
Ε: Πώς είναι η ζωή σου εδώ και ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις;
Σ: Ωραία, κοίτα να δεις. Εγώ όπως σου είπα, τελείωσα Πανεπιστήμιο στην πατρίδα μου. Οικονομικά. Απλά μετά παντρεύτηκα, έκανα τον γιό μου, δεν δούλευα περίπου 10 χρόνια για να μεγαλώσω τα παιδιά. Δεν έπιασα δουλειά. Μετά βρήκα δουλειά στο σχολείο ως καθαρίστρια.
Ε: Άρα η πρώτη σου εργασία η επίσημη ήταν εκεί;
Σ: Ναι, ακριβώς. Ήμουν σε ένα γυμνάσιο. Εκείνη τη στιγμή που μπήκε ο γιός μου στο γυμνάσιο, μπήκα και εγώ ως καθαρίστρια. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω μου είπαν, θα πληρωθείτε κάτι 4-5 μήνες και ότι οι καθαρίστριες έχουν χρόνια πρόβλημα. Λέω εγώ δεν πειράζει γιατί τώρα έχω ανάγκη να δουλέψω. Δεν πληρώνουν. Πληρώνουν στο χρόνο 2-3 φορές που λέει ο λόγος. Δούλευα σε αυτό το σχολείο 2, 5 χρόνια-3.
Μετά τα 3 χρόνια μου είπαν πρέπει να πας σε ένα άλλο σχολείο. Εκεί όμως όταν πήγα μείωσαν 100 ευρώ τον μισθό. Εγώ ρώτησα και μου είπαν και μου είπαν ότι εκεί είχες να καθαρίσεις 15 αίθουσες ενώ εδώ έχεις 10. Ούτε με αυτά δεν έκανα πίσω. Συνέχισα να δουλεύω. 4 χρόνια εκεί δούλευα. Μετά μπήκε καινούριος νόμος που έλεγε ότι αν είσαι από τρίτη χώρα δεν έχεις ελληνική υπηκοότητα και δεν μπορείς να συνεχίσεις να δουλεύεις ως καθαρίστρια. Δεν έχω ελληνική υπηκόοτητα, αλλά έχω άδεια παραμονής, τα χαρτιά μου, πληρώνω φόρους και εγώ και ο άντρας μου. Εκείνη τη στιγμή όταν μου λένε αυτά τα πράγματα, για πρώτη φορά ένιωσα ότι είμαι ξένη. Λέω και εγώ «Είμαι καθαρίστρια, όχι καθηγήτρια ή δασκάλα. Τίποτα δεν κάνω άλλο.»
Μου λένε «Πρέπει να γράφεις, πρέπει να διαβάζεις». Προσπάθησα από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην Ελλάδα να μάθω ελληνικά, απλά επειδή έκανα τα παιδιά και ήθελα να μάθουν πρώτα τα παιδιά μου, πρέπει να δουλεύεις. Δεν γίνεται. Πρώτα σκεφτόμουν τα παιδιά μου και μετά εμένα. Τώρα 2 χρόνια είμαι άνεργη. Ένιωθα πολύ άσχημα. Πρώτη φορά όταν τα άκουσα αυτά, έκλαψα πάρα πολύ, δεν μπορείς να φανταστείς και το είδαν τα παιδιά. Ο γιός μου είναι 19 και η κόρη μου 16 χρονών, καταλαβαίνουν πολλά πράγματα. Με ρωτάνε «Ρε μαμά, για ποιο λόγο το κάνουν αυτό;» Δηλαδή τα παιδιά εδώ γεννήθηκαν, έχουν ελληνική υπηκοότητα. Και μου λέει ο γιός μου «Ρε μαμά αφού μιλάς καλά ελληνικά, δεν χρειάζεται να γράφεις και να διαβάζεις εκεί μέσα». Έβαλε στο κεφάλι των παιδιών πολλά ερωτήματα. Καταλαβαίνεις. Δεν θέλουμε εμείς να βγάλουμε ελληνική υπηκόοτητα; Σου ζητάνε πάρα πολλά χαρτιά, αυτά τα χαρτιά πρέπει να τα φέρεις από την πατρίδα σου, εδώ πρέπει να γίνει μετάφραση και μετά πας εκεί, πληρώνεις κιόλας 900 ευρώ.
Τώρα εγώ να πληρώσω 900 ευρώ; Δεν έχω. Έχω φίλους, έχω γνωστούς και τα χαρτιά τους είναι εκεί 7 χρόνια, 10 χρόνια…Δεν φταίμε εμείς που δεν έχουμε ελληνική υπηκοότητα, δηλαδή μπαίνουν τα χαρτιά σου εκεί μέσα και κάθονται. Ρωτάς και ακούς συνέχεια «όχι ακόμα». Δηλαδή, μέχρι πότε θα περιμένεις; Δηλαδή, η διαδικασία δεν προχωράει. Ραντεβού κλείνεις και παίρνει 6 χρόνια. Κουράστηκα. Δεν μπορώ να το αποκτήσω. Πώς; Δηλαδή είμαι 2 χρόνια άνεργη. Πρέπει να δουλεύουμε, να μάθουμε ελληνικά, να γράφουμε, να διαβάζουμε και να δώσεις διαγώνισμα και από εκεί σου στέλνουν ένα χαρτί. Εγώ πότε θα αποκτήσω αυτό το χαρτί; Εγώ θέλω να δουλεύω. Έχω ανάγκη. Ήμουν 24 χρόνια και δούλευα χωρίς ελληνική υπηκοότητα και τώρα να κάνω αυτά τα πράγματα είναι δύσκολο για εμένα.
Ε: Κατάλαβα. Είχες αντιμετωπίσει παλιότερα ή τώρα κάποιο άλλο θέμα θεσμικού ρατσισμού ή ρατσισμού γενικά;
Σ: Όχι, εγώ για αυτό αγάπησα την Ελλάδα. Μέχρι τώρα δεν δέχτηκα ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου. Ίσως στο λεωφορείο, στο τρένο. Κάποια άτομα μπορεί να πουν «είσαι μαύρη». Δεν δίνω σημασία. Έχω άλλο κόσμο που με αγάπησε και με αγκάλιασε για να φτάσω εγώ μέχρι εδώ, δηλαδή δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με κάποιον που λέει «Είστε μαύροι, ήρθατε από την πατρίδα σας να κάνετε αυτά». Το νιώθω, αλλά δεν δίνω σημασία, δεν στεναχωριέμαι, γιατί ξέρω ποια είμαι και άλλοι Έλληνες με αγκαλιάζουν. Δεν τους βάζω όλους τους Έλληνες σαν να είναι ένα πράγμα και να τους κατηγορήσω όλους. Και μιλάω με τα παιδιά μου και λέω «είμαστε μαύρες, είναι απλά χρώμα, δεν έχει σημασία αυτό αλλά η καρδιά σου, να είσαι καλό άτομο.»
Ε: Έχεις σκεφτεί ποτέ να φύγεις σε άλλη χώρα;
Σ: Όχι, ποτέ!
Ε: Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις με αυτό που έγινε με την δουλειά σου;
Σ: Κοίταξε να δεις, όπως το ξέρεις ξεκίνησα εκεί στο Κυριακάτικο σχολείο, αλλά μου το είπαν να πάω. Προσπαθώ να κάνω μάθημα. Άμα πετύχω αυτό το πράγμα, γιατί χρειάζεται χρόνο. Εντάξει, διαβάζω, μιλάω αλλά θέλω βοήθεια στο να γράψω. Δηλαδή παραγράφους 3-4 σειρές δεν μπορώ να γράφω. Να έλεγαν «Πηγαίνετε στη δουλειά σας και κάντε ελληνικά να πάρετε χαρτιά». Όχι να σε διώξουν από τη δουλειά σου και μετά να σου λένε «Πήγαινε σχολείο». Αυτά από εμένα.
Υποβολή απάντησης