Όλοι και όλες στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο το Σάββατο στη 1 μ.μ. στα Προπύλαια

Οι κρατικοί ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι που προκύπτουν από αυτούς όταν από τα διπλωματικά και πολιτικά μέσα περνάμε στα στρατιωτικά μέσα αντιπαράθεσης, δεν αξιολογούνται ούτε με βάση το ποιος έριξε την πρώτη σφαίρα ούτε με βάση το συσχετισμό στρατιωτικής ισχύος ούτε με βάση την κρατική προπαγάνδα για τα «απαράγραπτα εθνικά δίκαια», που (συνηθέστατα για τον ευνοούμενο από τις συγκυρίες) εδράζονται στο «διεθνές δίκαιο».

Κρίνονται από των εξής: ποιων συμφερόντων ο ανταγωνισμός οδήγησε στον πόλεμο. Από αυτή την άποψη, το σκηνικό που έχει στηθεί στον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό δεν επιτρέπει καμία παρερμηνεία: διέπεται από τον ανταγωνισμό συμφερόντων για το ρόλο και τα συμφέροντα του ελληνικού και του τουρκικού υποϊμπεριαλισμού στην περιοχή, για τις ΑΟΖ και τις αιγιαλίτιδες ζώνες, για το ποιος θα συμμετέχει με πλεονέκτημα ή μειονέκτημα στην ενεργειακή μοιρασιά και στον έλεγχο των ενεργειακών «δρόμων», για το ποια αστική τάξη θα εξασφαλίσει ευρύτερο και ευνοϊκότερο πεδίο δράσης στην ευρύτερη περιοχή, για το ποιος θα είναι ο πυλώνας του ΝΑΤΟ στην περιοχή ή θα πολωθεί σε άλλου τύπου συμμαχίες με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αν αυτός ο ανταγωνισμός οδηγήσει μέχρι τον πόλεμο, αυτός ο πόλεμος θα είναι άδικος πόλεμος και από τις δύο πλευρές.