Της Σάσας Χασάπη*
Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) αφήνει σαράντα χιλιάδες παιδιά εκτός πανεπιστημίων το 2021. Η απόπειρα εφαρμογής της είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα σαρωτικών αλλαγών που προωθούνται με τη βία και έρχονται να αλλάξουν ριζικά τον χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης. Η ΕΒΕ είναι τμήμα όσων προβλέπει ο νόμος Κεραμέως Χρυσοχοΐδη για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρόκειται για νόμο που θίγει τα μορφωτικά δικαιώματα χιλιάδων μαθητών/τριών και φοιτητών/τριών, ο οποίος προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί τις μαζικές και οργισμένες αντιδράσεις όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Η ΕΒΕ είναι ένας κόφτης που επινοήθηκε -όπως παλιότερα η βάση του 10- για να κόψει τον δρόμο εισαγωγής στα πανεπιστημιακά ιδρύματα χιλιάδων μαθητών/τριών και έχει ταξικό και ιδεολογικό πρόσημο. Ταξικό, γιατί αφορά τα παιδιά των κοινωνικών στρωμάτων με μεσαίο και χαμηλό εισόδημα, τα παιδιά των λαϊκών τάξεων˙ ιδεολογικό, γιατί θέτει θέμα «αριστείας», επινοώντας μια βάση εισαγωγής με αυθαίρετα κριτήρια. Η αυθαιρεσία αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος: Δεκαέξι τμήματα πανελλαδικά βρίσκονται με μηδενικό αριθμό εισακτέων(!) αφού η ΕΒΕ έφραξε τον δρόμο ακόμα και σε αριστούχους μαθητές.
Η ΕΒΕ στερείται παιδαγωγικών κριτηρίων, αφού η επίδοση στις πανελλαδικές δεν τεκμαίρεται με την εφαρμογή ενός κόφτη αλλά σχετίζεται με το επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ειδικά στο λύκειο. Κόβει την πρόσβαση των υποψηφίων στα πανεπιστήμια την ίδια στιγμή που η πρόσβαση στα ιδιωτικά κολλέγια δεν προϋποθέτει καμιά βάση εισαγωγής παρά μόνο τη δυνατότητα καταβολής διδάκτρων. Επιπλέον, η θεσμοθέτηση κοινής βάσης ΕΒΕ ημερήσιων και εσπερινών λυκείων (ΓΕΛ και ΕΠΑΛ) αποκλείει τους αποφοίτους των εσπερινών σχολείων, που είναι συνήθως εργαζόμενοι/ες μαθητές/τριες. Πρόκειται για ρύθμιση με σκληρό, ταξικό πρόσημο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι αντίστοιχο. Το 2005 η υπουργός Μαριέτα Γιαννάκου επέβαλε τη βάση του 10. Την παρουσίασε τότε σαν τρόπο ώστε το Λύκειο να οικοδομήσει τη μορφωτική του αποστολή, να αυξήσει τον ελεύθερο χρόνο των μαθητών και να περιορίσει τα φροντιστήρια. Τέσσερα χρόνια μετά την εφαρμογή της, όλα τα παραπάνω είχαν διαψευστεί. Αυτό που πραγματικά συνέβη ήταν η αύξηση της πελατείας των ιδιωτικών κολλεγίων – για τα οποία, προφανώς, δεν ίσχυε η βάση του 10. Αποδείχτηκε ότι ο πραγματικός στόχος του υπουργείου ήταν ο εξοστρακισμός των πιο αδύναμων οικονομικά από τα σχολεία και η δημιουργία πλεονάσματος υποψηφίων που δεν εισάγονταν στα πανεπιστήμια, που ήταν έτοιμη πελατεία για την ιδιωτική εκπαίδευση, τα λεγόμενα τότε Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών.
Οι αναλογίες με την ελάχιστη βάση εισαγωγής σήμερα είναι φανερές. Η Κεραμέως και η κυβέρνηση επιδιώκουν τον περιορισμό του φοιτητικού πληθυσμού μέσω της έντασης των ταξικών ανισοτήτων και αποκλεισμών, την αύξηση της μαθητικής διαρροής και μέσω της Τράπεζας θεμάτων, τη μείωση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων (αφού αυτή συνδέεται με τον αριθμό των φοιτητών), το κλείσιμο ή συγχώνευση τμημάτων (ειδικά στην περιφέρεια) και τη στροφή στα ιδιωτικά κολλέγια.
Τα παραπάνω σχέδια εξυπηρετεί η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές, καθώς η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι μόνο με την καταστολή μπορεί να επιβάλει τα σχέδιά της για την εκπαίδευση. Έχουμε χρέος ως εκπαιδευτική κοινότητα και γονείς, να σταματήσουμε αυτά τα σχέδια. Αγωνιζόμαστε για κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, καμιά εφαρμογή της Τράπεζας θεμάτων, ανατροπή συνολικά των αντιεκπαιδευτικών νόμων της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
*Eκπαιδευτικός ΕΛΜΕ Πειραιά
Υποβολή απάντησης