Μετά τις διαδοχικές εκλογικές αναµετρήσεις, ο φετινός χειµώνας έρχεται µε δύο µεγάλα ανοιχτά µέτωπα για την εργατική τάξη: το πρώτο είναι το τεράστιο πρόβληµα της ακρίβειας-κερδοσκοπίας και το δεύτερο η µάχη για την εφαρµογή ή όχι των αντεργατικών διατάξεων των νόµων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη. Υπάρχουν προφανώς και άλλα ζητήµατα και προβλήµατα που η εργατική τάξη και το κίνηµα καλούνται να αντιµετωπίσουν, αλλά αυτά τα δύο απειλούν την ίδια µας την ύπαρξη, καθώς και τα µέσα να παλεύουµε για καλύτερη ζωή.
Το πλιάτσικο της ακρίβειας
H διαρκής αύξηση των τιµών -κυρίως των βασικών ειδών διατροφής, της ενέργειας και των καυσίµων- έχει ξεκινήσει έντονα από το φθινόπωρο του 2021. Από τότε, η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι του συστήµατος έχουν χρησιµοποιήσει διάφορες δικαιολογίες γι’ αυτό. Πότε φταίει ο covid-19, πότε ο πόλεµος στην Ουκρανία, σε λίγο θα φταίει η εισβολή του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και πάει λέγοντας.
Η αλήθεια είναι ότι η άνοδος των τιµών οφείλεται στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήµατος οργάνωσης της οικονοµίας, όπου οι κεφαλαιοκράτες – κερδοσκόποι θέλουν διαρκώς να αυξάνουν τα κέρδη τους, ακόµα και εάν αυτό οδηγεί στην εξαθλίωση των εργατικών µαζών. Γι’ αυτό και οι µεγάλες επιχειρήσεις στους κλάδους των τροφίµων, της ενέργειας και των καυσίµων έχουν αυτά τα χρόνια υπερκέρδη από την άνοδο των τιµών στα προϊόντα και τις υπηρεσίες.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας αρνείται να λάβει κάποια µέτρα περιορισµού της κερδοσκοπίας και των τιµών ή αύξησης των κερδών των µονοπωλίων και µείωσης των έµµεσων φόρων. Κατηγορούν µάλιστα αυτούς που τα προτείνουν, σαν αυτά τα στοιχειώδη και αυτονόητα µέτρα να είναι σοσιαλιστικού χαρακτήρα, αφήνοντας ασύδοτο το σύστηµα της ελεύθερης αγοράς να βάζει ό,τι τιµές θέλει, παρόλο που σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εφαρµόζονται ήδη τέτοια µέτρα.
Οι τιµές στα τρόφιµα συνεχίζουν να αυξάνονται. Τον Σεπτέµβρη ο πληθωρισµός στα τρόφιµα πλησίασε στο 10% (9,4%), η διάθεση του πετρελαίου θέρµανσης ξεκινά µε τιµή 1,40€ το λίτρο, ενώ στα συστηµικά µέσα ενηµέρωσης προβλέπουν νέες αυξήσεις µε αφορµή τον πόλεµο στη Γάζα.
Οι ανατιµήσεις θα εξαϋλώσουν περαιτέρω το εργατικό εισόδηµα και την ικανότητά µας να ανταποκρινόµαστε στις βασικές µας ανάγκες. Η ενεργειακή φτώχεια επηρεάζει πολλά νοικοκυριά κάθε χειµώνα και πιο έντονα, ενώ παρατηρούνται αλλαγές και στις διατροφικές συνήθειες των καταναλωτών, µε µειώσεις στις αγορές προϊόντων, µετατόπιση στα πιο φτηνά και λιγότερο ποιοτικά προϊόντα, αλλαγή της σύνθεσης του διατροφικού καλαθιού µε λιγότερο κρέας, φρούτα και λαχανικά.
Τα µεγαλύτερα έξοδα οδηγούν πολλά νοικοκυριά να µην µπορούν να εξυπηρετήσουν και τις στεγαστικές τους ανάγκες, είτε τη δόση του στεγαστικού δανείου είτε το ενοίκιο, που και τα δύο έχουν επίσης αυξηθεί σηµαντικά. Κατά συνέπεια όλο και περισσότερα σπίτια οδηγούνται σε πλειστηριασµούς, µε τα «κοράκια» που έχουν λάβει τα δάνεια από τις τράπεζες να λειτουργούν όπως οι µαυραγορίτες στην Κατοχή. Όσον αφορά τα ενοίκια, λόγω της αθρόας προσέλευσης τουριστών και του airbnb, έχουν φτάσει να αποτελούν περίπου το 50% των µηνιαίων δαπανών για τα εργατικά νοικοκυριά.
Να παλέψουµε την ακρίβεια
Η εργατική τάξη, οι συλλογικοί εκπρόσωποί της, τα κόµµατα και οι οργανώσεις της Ριζοσπαστικής-Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς καλούµαστε το επόµενο διάστηµα να αντιπαλέψουµε την ακρίβεια, που συνεχίζει να απειλεί το λαϊκό εισόδηµα και την επιβίωσή µας. Είναι αναγκαίο το επόµενο διάστηµα να παρθούν πρωτοβουλίες κατά της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας.
Τα συνδικάτα πρέπει να στοχεύσουν σε µια µεγάλη πανεργατική, αν είναι δυνατό, απεργία για το πρόβληµα αυτό, η οποία πρέπει να οργανωθεί από τα κάτω, από τα πρωτοβάθµια σωµατεία και τον κόσµο της µαχόµενης Αριστεράς και να γίνει υπόθεση καθενός και καθεµιάς. Πρέπει να γίνει άνθρωπο τον άνθρωπο.
Ταυτόχρονα είναι αναγκαίο ένα πλάνο δράσεων που θα πρέπει να ξεκινήσει από τις γειτονιές, µε τους τοπικούς φορείς και τις συλλογικότητες, τα τοπικά συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα και τις τοπικές συνελεύσεις. Αυτό το σχέδιο πρέπει να περιλαµβάνει πρωτοβουλίες για συνελεύσεις και δράσεις, όπως παρεµβάσεις έξω από πολυκαταστήµατα, σούπερ µάρκετ και αλλού, ώστε να εκφραστεί η διαµαρτυρία του κόσµου για την ακρίβεια και η άσκηση πίεσης για τη µείωση των τιµών.
Μπορούν τοπικά συνδικάτα, φορείς και συλλογικότητες να ενεργοποιήσουν τη νεολαία και τους\τις εργαζόµενους\ες σε κινητοποιήσεις και κατά των αυξήσεων των τιµών ρεύµατος, µε πικετοφορίες και µοίρασµα υλικού έξω από καταστήµατα παρόχων ενέργειας (∆ΕΗ κ.λπ.) και ενάντια σε πλειστηριασµούς κατοικιών. Για τις ενέργειες αυτές µπορούµε να κάνουµε αποκλεισµούς καταστηµάτων, συγκεντρώσεις διαµαρτυρίας και διαδηλώσεις, ώστε να πιέσουµε την κυβέρνηση, τα κόµµατα της αντιπολίτευσης και τις µεγάλες εταιρείες.
Μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις µπορούµε να έρθουµε σε επαφή µε τους εργαζόµενους και τα συνδικάτα σε αυτές τις επιχειρήσεις, που κι αυτοί έχουν ανάλογα προβλήµατα, και να τους στηρίξουµε στους δικούς τους αγώνες απέναντι στην εργοδοσία τους.
Έχουµε την εµπειρία του κινήµατος «∆εν πληρώνω», κατά των πλειστηριασµών, για τους ελεύθερους χώρους και τις παραλίες και µπορούµε να την αξιοποιήσουµε.
Ο ρόλος της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής Αριστεράς είναι πολύ σηµαντικός για να ξεκινήσουν τέτοιες δράσεις και πρωτοβουλίες, κόντρα στην απογοήτευση που έχει κυριαρχήσει στην εργατική τάξη και τη νεολαία – ειδικά µετά τη συνεχιζόµενη δεξιά µετατόπιση και µετάλλαξη του Σύριζα. Το ΚΚΕ εδώ καλείται να αποδείξει, για άλλη µια φορά, αν θα επιλέξει να συµµετάσχει σε µια ενωτική δράση ή θα ακολουθήσει τον δικό του δρόµο…
Αιτήµατα
Επιβάλλεται να διεκδικήσουµε διατίµηση στις τιµές κυρίως των προϊόντων πρώτης ανάγκης, κρατικό έλεγχο στα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων, κατάργηση των έµµεσων φόρων (ΦΠΑ, ειδικός φόρος καυσίµων), ενώ οι επανακρατικοποιήσεις µε εργατικό έλεγχο επιχειρήσεων θα µπορούσε να ρίξει τις τιµές σε σειρά αγαθών, όπως είναι η ενέργεια, τα καύσιµα, οι µεταφορές, η επικοινωνία κ.λπ.
Η επέκταση του κράτους στην οικονοµία µε παροχή προϊόντων και υπηρεσιών στους πολίτες από επιχειρήσεις και οργανισµούς, µε εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, θα ήταν ένα σηµαντικά βοηθητικό µέτρο, που ενώ σε πολλά καπιταλιστικά κράτη (και στην Ελλάδα) εφαρµοζόταν για δεκαετίες, τώρα έχει εξοβελιστεί στην πυρά. Όπως και οι αγροτικοί συνεταιρισµοί, που αφέθηκαν οι περισσότεροι να παρακµάσουν, χωρίς συµµετοχή και χωρίς συλλογικό έλεγχο από τα µέλη τους.
Ταυτόχρονα χρειάζεται απαγόρευση των πλειστηριασµών και επανεξέταση όλων των στεγαστικών δανείων, µεγάλη επέκταση της κρατικής στεγαστικής πολιτικής, καθώς και µέτρα για τον περιορισµό των τουριστικών ρευµάτων και του airbnb.
Σαφώς στις διεκδικήσεις µας θα πρέπει να είναι οι µεγάλες αυξήσεις στους µισθούς και τις συντάξεις και η αυτόµατη τιµαριθµική αναπροσαρµογή (ΑΤΑ).
Η µάχη µέσα στα συνδικάτα: το δίκιο το έχουν οι εξεγερµένοι
Στα συνδικάτα συνεχίζονται οι προσπάθειες της ∆ΑΚΕ να υποχωρήσουµε σε όλες τις διατάξεις των αντεργατικών νόµων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, που αφορούν τη λειτουργία των συνδικάτων. Από κοντά ακολουθούν σε πολλές περιπτώσεις η ΠΑΣΚΕ (και οι παραφυάδες της) και η παράταξη του Σύριζα, στη λογική «τραβάτε µε κι ας κλαίω».
Χρειάζεται επίµονη και συνεπής στάση από τις παρατάξεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του ΠΑΜΕ και η συµµετοχή των εργαζοµένων για να µπορέσουµε να συνεχίσουµε στα συνδικάτα την ανυπακοή σε όσα προβλέπουν οι αντεργατικές διατάξεις, οι οποίες περιορίζουν την ελεύθερη λειτουργία των σωµατείων.
Τα βασικά σηµεία αντιπαράθεσης στα συνδικάτα το επόµενο διάστηµα θα είναι:
1) Ο τρόπος προκήρυξης των απεργιών: Πρέπει να συνεχιστεί η προκήρυξή τους µε βάση το ν. 1264/82.
2) Η αποχή από τις ηλεκτρονικές εκλογές: Ζήτηµα στο οποίο υποχωρούν όλο και περισσότερο οι παρατάξεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
3) Η µάχη για τις ποινές (6 µήνες φυλάκιση και 5.000€ πρόστιµο) που αφορούν παρεµπόδιση απεργοσπαστών: Το ζήτηµα αυτό θα πρέπει να αντιµετωπιστεί το επόµενο διάστηµα µε καταλήψεις και απεργιακές φρουρές σε χώρους µε οποιαδήποτε αφορµή προκύψει. Πρέπει να καταλάβει ο υπουργός Άδ. Γεωργιάδης και η κυβέρνηση ότι τα συνδικάτα δεν τροµοκρατούνται από ποινές όταν έχουν το δίκιο µε το µέρος τους.
Ένα θετικό παράδειγµα δράσης των συνδικάτων ήταν η στάση των εργαζοµένων στα µέσα σταθερής τροχιάς στην απεργία στις 21 Σεπτέµβρη, που απήργησαν κόντρα σε όλες τις δικαστικές αποφάσεις που πάρθηκαν εναντίον των κινητοποιήσεών τους.
Άµεσες πρωτοβουλίες – δράσεις και ανυποχώρητοι αγώνες
Οι δυνάµεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς µπορούµε να παίξουµε σηµαντικό ρόλο στην οργάνωση µιας τέτοιας προσπάθειας το επόµενο διάστηµα. Οι εκλογές τελείωσαν και πρέπει να αντιµετωπίσουµε τη νέα κατάσταση και τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Το µπλοκ της οικονοµικής και πολιτικής εξουσίας δεν είναι ανίκητο.
Το προηγούµενο διάστηµα είχαµε διάσπαρτες αντιστάσεις: τις κινητοποιήσεις για την πανεπιστηµιακή αστυνοµία, για το ναυάγιο-έγκληµα στην Πύλο, για ελεύθερους δηµόσιους χώρους και παραλίες, για τις πυρκαγιές και τις πληµµύρες, ενάντια στην έξωση του ΣΕΑ στην Αθήνα, για τη σφαγή στη Γάζα και αλλού.
Η ακτοκεντρώα-ακροδεξιά, αντεργατική, αυταρχική κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας πρέπει να έχει αντίπαλο ένα µαζικό κίνηµα οργανωµένο από τις δυνάµεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς.
Υποβολή απάντησης