Του Στέλιου Φαζάκη
Το νοµικά και πολιτικά προβληµατικό -και προσωρινό- “εκλογικό µπλόκο” στο Κόµµα Κασιδιάρη από την κυβέρνηση της Ν∆ επιβεβαιώνει τη θέση της Αριστεράς, ότι το σύστηµα χρησιµοποιεί εργαλειακά τους φασίστες ενάντια στους λαϊκούς αγώνες και τους επαναφέρει όποτε τους χρειάζεται.
Την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου υπερψηφίστηκε στη Βουλή η τροπολογία της κυβέρνησης, που θα ισχύει από τις βουλευτικές εκλογές του 2023. Θετική ψήφο έδωσαν Νέα ∆ηµοκρατία και ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε “παρών”, ενώ το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ 25 και η Ελληνική Λύση ψήφισαν κατά.
Η κυβέρνηση επιδίωξε κοινοβουλευτική συναίνεση µε υποκριτική δηµοκρατική ευαισθησία και δέχτηκε να ενσωµατώσει µικρές αλλαγές που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τη δική του τροπολογία, µε µεγαλύτερη έµφαση στον ρατσιστικό και ναζιστικό χαρακτήρα του κόµµατος, µε σκοπό “να µην υπάρξουν ζητήµατα αντιστυνταγµατικότητας και παράθυρα για διασταλτική ερµηνεία του νόµου”. To KKE τάχθηκε ταυτόχρονα εναντίον α) των ρυθµίσεων της κυβέρνησης: «µε τη γενικόλογη αναφορά σε καταδίκες κι αδικήµατα-, κάτω από τις οποίες µπορεί εύκολα να ‘’στεγαστεί’’ η απαράδεκτη θεωρία των δύο άκρων, που, στο όνοµα του ολοκληρωτισµού, εξισώνει τον φασισµό µε τη ριζοσπαστική και κοµµουνιστική ιδεολογία και δράση», β) της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ: «επικαλείται τον απαράδεκτο «τροµονόµο» και το σχετικό θεσµικό πλαίσιο, µε βάση το οποίο σε µια σειρά χώρες της ΕΕ απαγορεύονται ήδη κοµµουνιστικά κόµµατα, νεολαίες, σύµβολα. Αποδεικνύεται ότι ο φασισµός και οι διάφορες παραφυάδες του δεν αντιµετωπίζονται µε τέτοιες επικίνδυνες διατάξεις, όταν µάλιστα οι ίδιοι που τις εισηγούνται δείχνουν σε πολλές περιπτώσεις ανοχή απέναντι στη δράση τέτοιων οµάδων».
To MέΡΑ25 θεωρεί ότι η ρύθµιση συνιστά «ακρωτηριασµό της δηµοκρατίας, για να σωθεί από αυτούς που θέλουν να την ακρωτηριάσουν» και οδηγεί στην ηρωοποίηση του Κασιδιάρη. Η ακροδεξιά Ελληνική Λύση βρίσκει τη ρύθµιση αντισυνταγµατική.
Τι λέει η τροπολογία
Η τροπολογία που υπερψηφίστηκε είχε τίτλο «∆ικαίωµα κατάρτισης συνδυασµών στις βουλευτικές εκλογές – Αντικατάσταση παρ. 1 άρθρου 32 Π.∆. 26/2012». Εν συντοµία λέει τα εξής:
α) «Ο πρόεδρος, ο γενικός γραµµατέας, τα µέλη της διοικούσας επιτροπής, ο νόµιµος εκπρόσωπος και η πραγµατική ηγεσία του κόµµατος να µην έχουν καταδικασθεί σε οποιονδήποτε βαθµό σε κάθειρξη για τα αδικήµατα των κεφαλαίων 1-6 του ∆εύτερου Βιβλίου του Ποινικού Κώδικα».
β)«H πραγµατική ηγεσία έχει την έννοια ότι πρόσωπο άλλο από εκείνο που κατέχει τυπικά θέση προέδρου, γενικού γραµµατέα, µέλους της διοικούσας επιτροπής ή νοµίµου εκπροσώπου µε συγκεκριµένες πράξεις του εµφανίζεται να ασκεί διοίκηση του κόµµατος, ή να έχει τοποθετήσει εικονική ηγεσία, ή να έχει τον ηγετικό πολιτικό ρόλο προς το εκλογικό σώµα».
γ) «Η οργάνωση και η δράση του κόµµατος να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δηµοκρατικού πολιτεύµατος. Για την αξιολόγηση της συνδροµής της προϋπόθεσης αυτής, λαµβάνεται υπ’ όψιν τυχόν καταδίκη σε οποιονδήποτε βαθµό υποψηφίων βουλευτών ή ιδρυτικών µελών ή διατελεσάντων προέδρων για τα αδικήµατα και στις ποινές του πρώτου εδαφίου»…
δ) «Η συνδροµή των προϋποθέσεων της παρούσας ελέγχεται αυτεπαγγέλτως από το Α’ Τµήµα του Αρείου Πάγου. Προς υποβοήθηση της κρίσης του, πολιτικά κόµµατα και κάθε εκλογέας έχουν δικαίωµα να υποβάλουν υπόµνηµα µε στοιχεία τεκµηρίωσης µέχρι την εποµένη της λήξης της προθεσµίας».
Συνταγµατικές ακροβασίες
∆εν χρειάζεται να είναι κάποιος συνταγµατολόγος ή νοµικός για να καταλάβει πόσο διάτρητη νοµικά και επικίνδυνη κοινωνικά είναι η -ψηφισµένη πλέον- τροπολογία.
1. Μέχρι τώρα ο νόµος υπαγόρευε την αµετάκλητη καταδίκη για να απαγορευτεί σε κάποιον η συµµετοχή στις εκλογές. ∆ηλαδή να έχει επιβληθεί ποινή τελεσίδικα από το δικαστήριο και να έχει χαρακτηριστεί “αµετάκλητη” από τον Άρειο Πάγο. Αυτή ήταν µια πρόνοια του νόµου για την προστασία των δηµοκρατικών δικαιωµάτων του πολίτη απέναντι σε αυθαιρεσίες της εξουσίας. Φυσικά δεν υπερασπιζόµαστε τον ναζί Κασιδιάρη, αλλά βλέπουµε πώς µπορεί να χρησιµοποιηθεί στο µέλλον αυτή η “ελαστικότητα” για την αφαίρεση πολιτικών δικαιωµάτων.
2. Πώς γίνεται να επιτρέπεται η δηµιουργία και η λειτουργία ενός κόµµατος και να µην επιτρέπεται η συµµετοχή του στις εκλογές; Όλο το προηγούµενο διάστηµα άφηναν το κόµµα του Κασιδιάρη να “αλωνίζει”, να προσπαθεί να ανασυντάξει τους ναζιστές και τα τροµακτικά τους “τάγµατα” κάτω από τον κοµµατικό µανδύα. Άφηναν τον ίδιο τον Κασιδιάρη να πραγµατοποιεί πολιτικές οµιλίες και καθοδήγηση µέσα από τη φυλακή, αντίθετα στον νόµο που είχαν οι ίδιοι οι κυβερνώντες ψηφίσει.
3. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν∆ άραγε εξυπηρετούν την “ελεύθερη λειτουργία του δηµοκρατικού πολιτεύµατος”; “Αξιολογούνται θετικά”; Βουλευτές τους -και µάλιστα ιδρυτικά στελέχη τους- έχουν καταδικαστεί στο παρελθόν για εγκληµατικές πράξεις και σήµερα επίσης, το µεγάλο σκάνδαλο των υποκλοπών µέσα από το πρωθυπουργικό γραφείο δε µοιάζει και πολύ µε “ελεύθερη δηµοκρατική λειτουργία”.
4. Τι ακριβώς σηµαίνει “πραγµατική ηγεσία” σε αντίθεση µε την “πλασµατική ηγεσία” και ποιος το κρίνει αυτό; Τι σηµαίνει “εµφανίζεται να ασκεί διοίκηση” και έχει “ηγετικό πολιτικό ρόλο προς το εκλογικό σώµα”; Όλα αυτά είναι αοριστίες και δε στέκουν νοµικά. Οδηγούν τον Άρειο Πάγο να παρακολουθεί καθηµερινά τις πολιτικές εξελίξεις και να αποφασίζει µέσα σε δύο µέρες αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για συµµετοχή στις εκλογές ατόµων και κοµµάτων µε βάση µια δική του “πολιτική” -και σίγουρα όχι νοµική- εκτίµηση. Το κάνουν ακόµα χειρότερο µε την “υποβοήθηση” που υπόσχονται στον Άρειο Πάγο. Μπορεί το κάθε κόµµα και κάθε εκλογέας να βάζει ενστάσεις για τους αντιπάλους του. Μέσα σε κατάσταση γενικευµένης διαφθοράς, ειδικών δικαστηρίων και ενός απαξιωµένου πολιτικού συστήµατος που όσοι κυβέρνησαν έχουν διαµορφώσει, κερδισµένος θα βγαίνει ο κάθε Κασιδιάρης καταγγέλλοντας τους “προδότες πολιτικούς”.
Εσκεµµένη προχειρότητα
Θα µπορούσε πράγµατι η τροπολογία αυτή να είχε ενσωµατωθεί στη συνταγµατική αναθεώρηση του 2019 από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, µε καλύτερη επεξεργασία και µεγαλύτερη συζήτηση. Άλλωστε, το θέµα τότε ήταν πιο “καυτό”. Η Χρυσή Αυγή δικαζόταν αλλά ακόµα δεν είχε βγει η πρώτη καταδικαστική απόφαση. ∆εν έγινε τότε, επειδή ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε ότι οι χρυσαυγίτες ήταν κυρίως πρόβληµα για τη Ν∆. Ούτε όµως και όλο το επόµενο διάστηµα που κυβερνούσε η Ν∆ µέχρι τώρα προτάθηκε κάτι σχετικό, ενώ η λαϊκή απαίτηση για αποκλεισµό των φασιστών είναι δεδοµένη και κυρίαρχη και επίσης υπήρχαν προτάσεις και ιδέες από τον νοµικό και επιστηµονικό χώρο. Πάρθηκαν µόνο προσχηµατικά µέτρα (όπως είπαµε και πριν) και αποφασίστηκε απλώς ότι οι υπόδικοι της ΧΑ δε θα µπορούσαν να έχουν ηγετική θέση σε κόµµατα. Μπορούσαν όµως να εκλεγούν βουλευτές, ενώ τώρα ξαφνικά θυµήθηκαν να τους αποκλείσουν.
Η “χειρουργική” παρέµβαση, που κλείνει προσωρινά τον δρόµο στον Κασιδιάρη αλλά δεν “τελειώνει” το κόµµα του, λίγο πριν προκηρυχθούν εκλογές, δείχνει ότι υπήρχε ως σχεδιασµός από την κυβέρνηση εδώ και µήνες. Ο Μητσοτάκης δηµιουργεί τετελεσµένο, δεν αφήνει τον χρόνο στον Κασιδιάρη και λοιπούς χρυσαυγίτες να ελιχθούν νοµικά. ∆εν αποσκοπεί στις ψήφους τους, θα σκορπιστούν σε άλλα… “ορφανά“, όµως ένα κόµµα λιγότερο στη Βουλή σηµαίνει περισσότερες έδρες για το πρώτο κόµµα µετά τον Β’ γύρο των εκλογών. Τους κανιβαλίζει εκλογικά, αφήνει όµως απείραχτο το “αυγό του φιδιού”…
Το χειρότερο: µε την εσκεµµένη προχειρότητα και αοριστία της τροπολογίας, δηµιουργεί πράγµατι το προηγούµενο γι’ αυτό που δικαίως προβληµατίζει την Αριστερά συνολικά και που ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει κοµψά ως “διασταλτική ερµηνεία”. Για την ακραία νεοφιλελεύθερη και µετατοπισµένη προ; την άκρα δεξιά Ν∆, η τροπολογία αυτή είναι µια παρακαταθήκη. ∆εν ξεχνούν τον πραγµατικό τους ταξικό αντίπαλο, τα κόµµατα και τους αγωνιστές της Αριστεράς, που πρωτοστατούν στους αγώνες και στα κινήµατα. Η τροπολογία που έφεραν είναι άλλο ένα όπλο στα χέρια τους και θα το χρησιµοποιήσουν στη λογική των “δύο άκρων”. Αναµένουν µια νέα τετραετία για να εκδηλώσουν ακόµα πιο απροκάλυπτα τον ρεβανσισµό τους ενάντια σε κάθε δικαίωµα και λαϊκή κατάκτηση. Όταν έρθει η ώρα, δε θα διστάσουν να κηρύξουν παράνοµα κόµµατα και οργανώσεις της Αριστεράς, όπως ήδη έχει γίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην πραγµατικότητα η τροπολογία αυτή θα χρησιµοποιηθεί ως αντιαριστερό “Ιδιώνυµο”.
Σε επαγρύπνηση
Οι νεοδηµοκράτες στον δηµόσιο λόγο τους καµαρώνουν ότι αυτοί έφεραν τη Χ.Α. ενώπιον της ∆ικαιοσύνης και αυτοί είναι που βάζουν εκλογικά εµπόδια στην ακροδεξιά. Αποκρύπτουν βέβαια ότι αυτοί βοήθησαν τους ναζί να θεριέψουν. Αυτοί είχαν δεσµούς και σκέφτονταν συνεργασίες µε τη “σοβαρή Χρυσή Αυγή”. Αυτοί, πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κρατούσαν 32 υποθέσεις επιθέσεων της Χρυσής Αυγής “στο συρτάρι”. Έχοντας στοιχεία στα χέρια τους δεν έκαναν τίποτα, και θα “υποβοηθήσουν” στο µέλλον τον Άρειο Πάγο µε παρόµοια στοιχεία;
Αν είχαν ειλικρινή αγωνία για την επανεµφάνιση των ναζί, θα είχαν προνοήσει και θα είχαν εφαρµόσει άλλες πολιτικές συµπερίληψης και αλληλεγγύης, µε εκπαίδευση στα σχολεία, ενηµερωτικές καµπάνιες και βέβαια αποτροπή των φασιστών στις γειτονιές και την πολιτική σκηνή.
Αντίθετα, ζούµε καθηµερινά την ανάπτυξη του εθνικισµού και της πολεµοκαπηλείας, την απάνθρωπη αντιµετώπιση µεταναστών και προσφύγων, τη φτωχοποίηση του λαού και την επίθεση σε κάθε κοινωνικό αγαθό. Είναι ακριβώς αυτές οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη του φασισµού.
Για µία ακόµη φορά: το βάρος του αντιφασιστικού αγώνα, όπως πάντα, πέφτει στην Αριστερά και τα κινήµατα.
Υποβολή απάντησης