Ο Αντώνης Καρυώτης, θύμα της ασύδοτης εφοπλιστικής «μαφίας» – τα «σκυλιά των αφεντικών» δεν έχουν καμία σχέση με τους ναυτεργάτες
Το έγκλημα στο επιβατηγό «Blue Horizon» έχει κι άλλους ενόχους εκτός από τα τσιράκια της εταιρείας που έσπρωξαν και έπνιξαν τον Αντώνη Καρυώτη στη θάλασσα. Η ευθύνη για το έγκληµα αυτό βαραίνει την εταιρεία ANEK-BLUE STAR και την ATTICA GROUP, τα εφοπλιστικά συµφέροντα που καθηµερινά θησαυρίζουν από τα δροµολόγια από την Αθήνα-Κρήτη. Εταιρίες που σύμφωνα με τις καταγγελίες των ναυτικών σωματείων, συστηματικά και επαναλαμβανόμενα παραβιάζουν την ισχύουσα νομοθεσία θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των επιβατών, των ναυτεργατών και των ίδιων των πλοίων. Εγκληματικές ευθύνες έχουν και οι -απούσες- λιμενικές αρχές, που καλύπτουν τις αυθαιρεσίες των ναυτιλιακών εταιρειών. Επίσης, πολιτικές ευθύνες έχει το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, που επιτρέπει την καταστρατήγηση της νομοθεσίας στην ασφάλεια των πλοίων και των ναυτεργατικών δικαιωμάτων.
Το γενικό κλίμα κατακραυγής και θλίψης για το περιστατικό δεν έφερε στην επιφάνεια καθαρά τη συζήτηση για τις βαθύτερες αιτίες της δολοφονίας αυτής. Τα ΜΜΕ και τα πληρωμένα παπαγαλάκια έχουν ανοίξει τη συζήτηση με τους δικούς τους όρους επίθεσης σε κάθε εργαζόμενο/η στη θάλασσα και αποσιωπούν τις ευθύνες εταιρείας-λιμενικού-ΥΕΝ. Χωρίς ντροπή, αφού έχουν το ακαταλόγιστο, φτάνουν σε εμετικές δηλώσεις όπως της Μάνδρου («Ας τον έσπαγαν στις κλωτσιές»)!
Τα δύο καθάρματα που πέταξαν τον άνθρωπο στην θάλασσα και οι όμοιοί τους έδρασαν σαν τσιράκια του εφοπλισμού. Δεν έχουν καμία σχέση με τους ναυτικούς, στους οποίους στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες σε κάθε κινητοποίηση. Υπάρχουν συχνά καταγγελίες επιβατών για τη συμπεριφορά του πληρώματος στη διαδικασία εισόδου και ελέγχου των εισιτηρίων, ότι συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει το πλοίο, προσβάλλουν, τραμπουκίζουν, απαγορεύουν την είσοδο ακόμη και σε ασθενείς και ΑΜΕΑ. Και όλα αυτά, τη στιγμή που τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια έχουν εκτοξευτεί στα ύψη και οι εφοπλιστές συνεχίζουν να παίρνουν επιδοτήσεις, ενώ προσφέρουν απαράδεκτες υπηρεσίες. Οπότε είναι άλλο πράγμα οι εργαζόμενοι-ες κι άλλο τα «σκυλιά των αφεντικών» που ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εταιρείας. Όσοι και όσες ταξιδεύουν με τα ποστάλια βλέπουν στα κουρασμένα πρόσωπα των πληρωμάτων όλη την πίεση των εφοπλιστών για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους. Όλα τα πλοία (εμπορικά – επιβατηγά) ταξιδεύουν και φέρνουν κέρδη μόνο με την υπερεκμετάλλευση των ναυτικών.
Το σωματείο των ναυτεργατών της ΠΕΝΕΝ πήρε την απόφαση μετά την εγκληματική πράξη από μέλη του πληρώματος που στοίχισε τη ζωή ενός ανθρώπου, να πραγματοποιήσει δημόσια εκδήλωση – συζήτηση με θέμα τις αιτίες για το έγκλημα και τι πρέπει να αλλάξει για να μην ξανασυμβεί. Επιπλέον, θεωρώντας άδικο μέσα από αυτό το τραγικό περιστατικό να «τσουβαλιαστεί» και να ταυτιστεί ένας ολόκληρος εργατικός κλάδος, κάλεσε σε απεργιακή κινητοποίηση. Όπως ανέφερε στην ανακοίνωσή της, η απεργία δεν έχει σκοπό μόνο να διαχωρίσει ο ναυτεργατικός κόσμος τη θέση του από αυτό το ειδεχθές έγκλημα, αλλά ταυτόχρονα να παρθούν όλα τα μέτρα που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια στα πλοία, στη ναυσιπλοΐα και την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα.
Αυτό το έγκλημα να μην ξανασυμβεί!
Συμφωνόντας σε όλα τα παραπάνω, η ανακοίνωση του σωματείου ΠΕΝΕΝ (που δημοσιεύσαμε μετά το έγκλημα) ήταν κατάπτυστα συντεχνιακή.
Οι αιτίες δεν δικαιολογούν κάθε συμπεριφορά και δεν ακυρώνουν το αυτεξούσιο.
Δεν “πολεμάμε” τον καπιταλισμό με επικλήσεις στο (μελλοντικό) “λαϊκό – ταξικό παράγοντα” (όπως “πολεμούσαν” τον “διάβολο” στον Μεσαίωνα με κατάρες και επίκληση της “Θείας Πρόνοιας”), αλλά με συλλογική δράση που εμπεριέχει την Απόφαση και ευθύνη ενός εκάστου.
Εν κατακλείδι (και) στο συγκεκριμένο έγκλημα πρέπει να αναδεικνύονται – στηλιτεύονται οι “ηθικοί αυτουργοί” (λιμενικό = τσιράκι των εφοπλιστικών συμφερόντων) αλλά και οι “φυσικοί” (σκατάνθρωποι που επιβεβαιώνονται πάνω στους πιο αδύναμους)…