Χιλιάδες πρόσφυγες και προσφύγισσες έχουν πέσει τα τελευταία χρόνια θύματα των παράνομων επαναπροωθήσεων (pushbacks) προς την Τουρκία από τις ελληνικές αρχές. Χιλιάδες άνθρωποι δεν καταγράφονται πουθενά καθώς απάγονται μόλις φτάνουν στα νησιά ή αφήνονται μέρες και εβδομάδες στην τύχη τους σε νησίδες του Έβρου, ξυλοκοπούνται και ληστεύονται πριν σταλούν πίσω στην «ασφαλή» Τουρκία.
Χιλιάδες οικογένειες προσφύγων υποχρεώθηκαν να απομακρυνθούν από τα διαμερίσματα ευάλωτων ομάδων του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, ενώ προσφυγόπουλα εγκαταλείπουν τις σχολικές αίθουσες όπου φοιτούσαν αναγκασμένα να ακολουθήσουν τις οικογένειές τους σε προσφυγικά στρατόπεδα έξω από τις πόλεις χωρίς καμία πρόνοια για την υγεία και την εκπαίδευσή τους.
Χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν εδώ, αναγκάζονται να δίνουν εξετάσεις «πατριδογνωσίας» για να αποκτήσουν τα αυτονόητα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματά.
Χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες που μένουν και εργάζονται για χρόνια στη χώρα, στοιβάζονται σε ουρές στην Πέτρου Ράλλη για ανανέωση της άδειας διαμονής με το άγχος της απόρριψης να κυκλώνει τις ζωές και τις επιλογές τους.
Χιλιάδες εργαζόμενοι στα χωράφια, στις οικοδομές, στα μηχανάκια περπατούν με το βλέμμα κάτω, αποφεύγουν την αστυνομία, φοβούνται να ζητήσουν μισθό από το αφεντικό.
Χιλιάδες πολίτες ανταποκρίνονται στη ρατσιστική κραυγή των κυβερνώντων και
(κάνουν πως) δεν βλέπουν. Ενόψει των εκλογών, από κοινού ζητούν ψηλότερους φράχτες, περισσότερα εμπόδια στην απόκτηση «χαρτιών», μεγαλύτερη εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών στους χώρους εργασίας.
(κάνουν πως) δεν βλέπουν. Ενόψει των εκλογών, από κοινού ζητούν ψηλότερους φράχτες, περισσότερα εμπόδια στην απόκτηση «χαρτιών», μεγαλύτερη εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών στους χώρους εργασίας.
Εμείς τους απαντάμε: Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν!
Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας φέρνει μαζί του την ορμή και τη διάθεση των πολλών που στέκονται στο πλάι των μεταναστ(ρι)ών ενάντια στο ρατσισμό. Τη διάθεσή τους να συναντηθούν, να χορέψουν, να αγκαλιαστούν, να μετατρέψει το ζόρι σε ένα συλλογικό δάκρυ, ένα συλλογικό γέλιο.
Στον αντίποδα των επίσημων κρατικών εορτασμών και των παρελάσεων, τα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ είναι οι δικές μας γιορτές, οι γιορτές των από τα κάτω, είναι εδώ αποδεικνύοντας την αξία της αλληλεγγύης και του αγώνα.
Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας, απλώνει ένα φως πέρα από τη σκιά των εκλογών και των ρατσιστικών κρατικών πολιτικών. Μπλέκει φυλές, γλώσσες, γεύσεις και ακούσματα αμφισβητώντας όσο μπορεί την κυριαρχία.
Μέσα από τη συμμετοχή μεταναστευτικών κοινότητων, συζητήσεις, προβολές, κουζίνες, συναυλίες, παιδαγωγικά δρώμενα, φωτογραφικές εκθέσεις το Φεστιβάλ αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα της πόλης.
Πολύ περισσότερο όμως είναι εδώ για να αναδείξει και στηρίξει τους αγώνες ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.
Για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, εθνικισμούς, ρατσισμό και καταπίεση.
Μας αξίζει ένα καλύτερο αύριο!
Υποβολή απάντησης