(Τοποθέτηση του Θ.Κούρκουλα από την ΠΟ Κόκκινο Νήμα στο Φόρουμ των Οργανώσεων της αριστεράς για τη Βενεζουέλα στις 22/2/2019 στην ΑΣΟΕΕ)
Τα λαγωνικά της δημοσιογραφίας ανακάλυψαν πως αυτό εδώ το φόρουμ είναι ενάντια στην κυβέρνηση του Μαδούρο. Σε αντιδιαστολή με άλλη εκδήλωση που γίνεται την ίδια μέρα, το μήνυμα των υποστηρικτών του πραξικοπήματος SKAI, iefimerida, THETOC και ΣΙΑ είναι προφανές: Ακόμα και η αριστερά, η πιο αντιϊμπεριαλιστική δύναμη, στην περίπτωση του Μαδούρο είναι τάχα διχασμένη. Πέρα από τις διαφορές που είναι θεμιτό να υπάρχουν ανάμεσά μας σε σχέση με την κατάσταση στη Βενεζουέλα, θυμίζουμε στους συντάκτες των κίντρινων ειδήσεων σαν κι αυτή, το εξής απλό: Όλοι εμείς που συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να δηλώσουμε απερίφραστα “Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα” συμφωνούμε πως:
Συναντηθήκαμε για να δηλώσουμε πως είμαστε ενάντια στον Γουαϊδό, τη μαριονέτα των ΗΠΑ και όχι πως είμαστε κατά της κυβέρνησης Μαδούρο! Δεν αναγνωρίζουμε τον Γουαϊδό. Αυτό είναι το μήνυμα του αποψινού Φόρουμ.
Είμαστε κατά των αντιδραστικών δυνάμεων οργανωμένων από τους Βενεζουελάνους καπιταλιστές και τον Τραμπ που στις διαδηλώσεις τους – μέσα σε πλήθος αμερικάνικων σημαιών, ακόμα και Ισραηλινών – καλούν τους πεζοναύτες των ΗΠΑ να εισβάλλουν στη Βενεζουέλα με όλα τους τα όπλα!
Είμαστε κατά των δολοφονικών μέτρων εμπάργκο των ΗΠΑ και συμμαχικών τους κυβερνήσεων που οδηγούν τον κόσμο της Βενεζουέλας σε λιμοκτονία, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και σοβαρές ελλείψεις σε φάρμακα και τρόφιμα. Απαιτούμε να τερματιστεί το εμπάργκο!
Είμαστε κατά της ψευδεπίγραφης και υποκριτικής δήθεν “ανθρωπιστικής βοήθειας” από τους ίδιους που κάνουν το εμπάργκο και στρώνει το έδαφος σε στρατιωτικές επεμβάσεις.
Είμαστε επίσης – εδώ στην Ελλάδα – εναντίον των ντόπιων υποστηρικτών του Γουαϊδό, όπως η ΝΔ που αξιώνουν από την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τον πραξικοπηματία ως πρόεδρο της Βενεζουέλας.
Τέλος τασσόμαστε κατά του δήθεν δημοκρατικού αιτήματος του συνόλου των κυβερνήσεων της ΕΕ, μαζί κι εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ, για άμεση διεξαγωγή προεδρικών εκλογών στη Βενεζουέλα, πριν ακόμα κλείσει χρόνος από την εκλογή του Μαδούρο το 2018. Τότε που η δεξιά αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα είχε αποφασίσει να απόσχει από τις προεδρικές εκλογές, και στη συνέχεια κατήγγειλε την εκλογή Μαδούρο ως τάχα παράτυπη, μαζί με τις ίδιες περίπου 50 χώρες που σήμερα αναγνωρίζουν τον αυτοανακηρυχθέντα Γουαϊδό, και που από τότε δεν αναγνώριζαν τον εκλεγμένο Μαδούρο.
Είμαστε σήμερα εδώ απέναντι σε όλους αυτούς, για να δηλώσουμε απερίφραστα πως τασσόμαστε ΥΠΕΡ του Λαού της Βενεζουέλας λοιπόν. Και πως διατρανώνουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό αυτό, που υποφέρει εδώ και πολλά χρόνια και απειλείται σήμερα από διάδοχες λύσεις τύπου Μπολσονάρο. Πως ο λαός της Βενεζουέλας είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει για την τύχη του, εκείνος είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κρίνει και την κυβέρνηση Μαδούρο και όχι ο Τραμπ και ο διεθνής ιμπεριαλισμός. Πως είμαστε κατά της ανατροπής νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων σαν του Μαδούρο από “τα έξω”. Και πως θα είμασταν κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ακόμα κι αν δεν επρόκειτο για εκλεγμένες κυβερνήσεις, όπως κάναμε στην περίπτωση του Ιράκ, της Λιβύης και μιας σειράς άλλων χωρών στο παρελθόν.
Όσο μας αφορά, δεν κλείνουμε τα μάτια στις σοβαρές υποχωρήσεις της μπολιβαριανής διαδικασίας, παρότι αυτού του είδους η κριτική ασφαλώς δεν μπαίνει αυτή τη στιγμή σε πρώτο πλάνο. Πιστεύουμε όμως πως σε ένα Φόρουμ της αριστεράς, αίναι απολύτως θεμιτό να γίνεται και αυτή η συζήτηση:
Η κρίση στη Βενεζουέλα έχει οδηγήσει σε ανατροπή πολλών φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων που είχε προχωρήσει η κυβέρνηση Τσάβες μετά τη συντριβή του πραξικοπήματος του 2002 από το λαό της Βενεζουέλας και την ήττα του εργοδοτικού λοκ-άουτ του 2002-3. Δεν έχει προχωρήσει η “επανάσταση μέσα στην επανάσταση” που έλεγε ο Τσάβες το 2002. Δεν έχουν προχωρήσει οι εθνικοποιήσεις, ο εργατικός έλεγχος, τα μέτρα απαλλοτρίωσης του κεφαλαίου. Ξέρουμε πλέον και εκ του αποτελέσματος πως ο έλεγχος στις εξαγωγές του πετρελαίου δεν ήταν επαρκές μεταβατικό μέτρο για να εξασφαλίσει την ευημερία του λαού της Βενεζουέλας, δεδομένης της πτώσης των τιμών του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια. Στεκόμαστε κριτικά απέναντι στην απάντηση συμφιλιωτισμού προς τα δεξιά που επιχείρησε η κυβέρνηση Μαδούρο μετά από τον έλεγχο της εθνοσυνέλευσης από τα δεξιά κόμματα στις εκλογές του 2015: τη συμμαχία με “παραγωγικούς” ή “πατριώτες” καπιταλιστές, την πληρωμή των τόκων των δανείων της Βενεζουέλας σε πολυεθνικές, τη μείωση της επιδότησης τροφίμων για τον φτωχό λαό κατά 2/3 μέσα στα τελευταία 3 χρόνια.
Όλα αυτά τα επισημαίνουμε, όχι γιατί είναι τώρα η ώρα κανείς να ξεσπαθώσει κατά του Μαδούρο, αλλά γιατί αδυνατίζουν τη δυνατότητα αντίστασης του λαού στα πραξικοπήματα και τις επεμβάσεις. Γιατί χρησιμοποιούνται ως άλλοθι νομιμοποίησης του Γουαϊδό, του Τραμπ και των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων. Η εμπειρία των πειραμάτων της Χιλής ή πιο πρόσφατα της Βραζιλίας χρειάζεται να είναι διδακτική και για το λαό της Βενεζουέλας.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει η δύναμη της απάντησης: Είναι ο κόσμος που διαδηλώνει κατά εκατοντάδες χιλιάδες κατά των πραξικοπημάτων και των επεμβάσεων. Είναι οι εργατικές κινητοποιήσεις όπως των νοσοκομειακών που διεκδικούν “μισθούς ίσους με των στρατιωτικών”. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να σταματήσει τα πραξικοπήματα και τις ξένες επεμβάσεις. Μαζί με τη διεθνιστική αλληλεγγύη και στήριξη των εργαζόμενων και της αριστεράς, από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης: Κάτω τα χέρια από το λαό της Βενεζουέλας!
Υποβολή απάντησης