Το νόημα των Ιμίων: ΟΧΙ στον πόλεμο

image_pdfimage_print

Του Στέλιου Φαζάκη

Εικοσιεπτά χρόνια συμπληρώνονται τον Ιανουάριο του 2023 από την “Κρίση των Ιμίων”. Όμως τα γεγονότα του 1996 μοιάζουν πολύ κοντινά, γιατί πρώτον, άνοιξαν ένα μεγάλο κύκλο διπλωματικής και στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που μέχρι σήμερα εντείνεται και τροφοδοτείται από τις αστικές τάξεις των δύο χωρών και άλλους, “τρίτους” παράγοντες και δεύτερον, επειδή στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο η “Επέτειος των Ιμίων” χρησιμοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής για να εκφράσουν με μνημόσυνα-φιέστες τα μιλιταριστικά, φασιστικά πιστεύω τους, αποδεικνύοντας όπως πάντα τη χρησιμότητά τους για το σύστημα, που πάντα προσπαθεί να συντηρεί και να ενισχύει μια “πατριωτική”, ετοιμοπόλεμη κουλτούρα στον λαό, η οποία δικαιολογεί διαρκώς νέες δυσβάσταχτες στρατιωτικές δαπάνες και προσπαθεί να εξασφαλίσει μια συναίνεση και συμμετοχή σε πιθανή μελλοντική σύρραξη.

Το χρονικό της κρίσης

Χριστούγεννα του 1995. Ένα εμπορικό πλοίο με τουρκική σημαία προσαράζει στην ανατολική νησίδα Ίμια και εκπέμπει S.O.S. Το ελληνικό Λιμενικό στέλνει ρυμουλκά για να το τραβήξουν, όμως ο πλοίαρχος δε δέχεται τη βοήθεια, ισχυριζόμενος ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα. Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών επικοινωνεί με το αντίστοιχο τουρκικό, το οποίο επιτρέπει τη ρυμούλκηση αλλά επισημαίνει ότι οι νησίδες Καρντάκ είναι τουρκικές και υπάγονται στην απέναντι περιφέρεια του Μπόντρουμ. Στις 28 Δεκεμβρίου, δύο ελληνικά πλοιάρια ρυμουλκούν το πλοίο σε τουρκικό λιμάνι και το συμβάν λήγει προσωρινά.
Τις επόμενες μέρες το κλίμα έντασης συντηρείται στα ΜΜΕ και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Στις 25 Ιανουαρίου ο δήμαρχος και ο αστυνομικός διευθυντής της Καλύμνου τοποθετούν ελληνικές σημαίες στα ερημικά νησιά. Δύο μέρες μετά, δημοσιογράφοι της εφημερίδας Χουριέτ κατεβάζουν τις ελληνικές και βάζουν τουρκικές σημαίες. Η “επιχείρηση” μεταδίδεται και τηλεοπτικά και η ένταση μεγαλώνει ώρα με την ώρα. Στρατιωτικές δυνάμεις των δύο χωρών αρχίζουν να συγκεντρώνονται στην περιοχή. Στις 29/1, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης δηλώνει ότι η Ελλάδα θα “απαντήσει δυναμικά” σε αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και παίρνει αντίστοιχη απάντηση από την Τανσού Τσιλέρ, πρωθυπουργό της Τουρκίας. Από τα τουρκικά μέσα ανακοινώνεται ότι Τούρκοι κομμάντος βρίσκονται ήδη στα νησιά. Τη νύχτα 31/1 ελληνικό ελικόπτερο πετά για αναγνώριση πάνω από τα Ίμια και επιστρέφοντας στο πολεμικό πλοίο, πέφτει και σκοτώνονται τρεις Έλληνες στρατιωτικοί. Τις επόμενες ώρες παρεμβαίνουν οι Αμερικανοί και αναγκάζουν τις δύο χώρες να απεμπλακούν, αποσύροντας τις στρατιωτικές δυνάμεις τους. Για την πτώση του ελικοπτέρου, το επίσημο πόρισμα είναι ότι κατέπεσε λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που προκάλεσαν απώλεια προσανατολισμού (
vertigo) στον πιλότο. Μέχρι σήμερα από πολλούς, κυρίως εθνικιστές “αναλυτές”, αμφισβητείται το επίσημο πόρισμα και θεωρούν ότι το ελικόπτερο έπεσε από τουρκικά πυρά. Μια βολική εκδοχή που “ζητά εκδίκηση”. Όλοι πάντως παραδέχονται ότι κερδισμένοι μέσα από την ένταση και το “γκριζάρισμα”της περιοχής ήταν μόνο οι Αμερικανοί.

Οι φασίστες βλέπουν την «ευκαιρία»

Η «Επέτειος των Ιμίων» τα επόμενα χρόνια, είχε τα χαρακτηριστικά που χρειάζονταν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής για την προπαγάνδα τους: Εθνικιστικό μεγαλείο, μιλιταρισμός, ηρωικά πεσόντες στρατιωτικοί και προδότες πολιτικοί. Προσπάθησαν να μεγαλώσουν την κινητοποίησή τους χρόνο με τον χρόνο, από τοπικά «μνημόσυνα» σε κεντρικές εκδηλώσεις και πορείες στην Αθήνα. Η «Επέτειος» έγινε γι’ αυτούς ταυτοτική παρέμβαση και έδειξε τη δυναμική που αποκτούσαν με την παραδοσιακή δεξιά να τους «κλείνει το μάτι». Δεν ήταν τυχαίο. Ήταν μια περίοδος (2004-2010) που ανέβαιναν τα Αριστερά κινήματα της αντιπαγκοσμιοποίησης και στην Ελλάδα διαμορφώνονταν μέτωπα με εκλογικές και κινηματικές προοπτικές (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Άρχισε να συγκροτείται αντιφασιστικό κίνημα και πραγματοποιήθηκαν αντισυγκεντρώσεις. Σημαντική στιγμή ήταν το 2008, όταν φάνηκε ξεκάθαρα το μοτίβο των επόμενων χρόνων. Τα ΜΑΤ που βρίσκονταν ανάμεσα σε φασίστες και αντιφασίστες επιτέθηκαν στους δεύτερους, έχοντας ανάμεσά τους και μαζί τους τους φασίστες. Μαχαίρωσαν δύο άτομα που βρίσκονταν πεσμένα στο έδαφος. Η συνεργασία κράτους-φασιστών σφραγίστηκε με αίμα. Η λήξη της επίσημης συνεργασίας ολοκληρώθηκε το 2013 με ένα άλλο μαχαίρωμα, εκείνο στον Παύλο Φύσσα.

Ακροδεξιές μετατοπίσεις

Κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, ζήσαμε την περίοδο των μνημονίων, την άνοδο και πτώση της Χρυσής Αυγής. Κάνοντας μια σύγκριση της κυβερνητικής πολιτικής πριν το 2010 και μετά, μπορούμε να πούμε ότι πραγματικά η ναζιστική οργάνωση δεν έχει πλέον καμιά χρησιμότητα, αφού ο εθνικισμός, ο μιλιταρισμός και η επιθετική εξωτερική πολιτική έγιναν επίσημο δόγμα των κυβερνήσεων. Η Ελλάδα έχει για τα καλά μπει σε μια δίνη ιμπεριαλιστικών διεκδικήσεων με κύριο αντίπαλο την Τουρκία. Η διεκδίκηση όσο τον δυνατό μεγαλύτερης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στα διεθνή ύδατα της ανατολικής Μεσογείου, από τις εθνικιστικές, περιθωριακές σελίδες πέρασε στην κυβερνητική πολιτική. Και στις δύο χώρες η αστική τάξη ονειρεύεται τα κέρδη των Αράβων εμίρηδων, ποντάροντας στην ένταση και την πρόκληση (αναλυτικό αφιέρωμα στο προηγούμενο φύλλο Κ.Ν).

Η μεγάλη ακροδεξιά μετατόπιση ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της «πρώτη φορά Αριστερής» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με τον ακροδεξιό Καμμένο υπουργό άμυνας και τον Κοτζιά υπουργό εξωτερικών, ο οποίος έβαλε τις βάσεις για την αντιτουρκική συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ. Επίσης η ρατσιστική και αντιπροσφυγική πολιτική θεσμοθετήθηκε ανάμεσα σε Ε.Ε, Ελλάδα και Τουρκία. Ενάντια στους κατατρεγμένους οι κυβερνήσεις τα βρήκαν μια χαρά και μοιράστηκαν τα λεφτά, για να κρατήσουν πρόσφυγες και μετανάστες μακρυά από το ευρωπαϊκό κέντρο.

«Οι πόλεμοι δικοί τους, οι νεκροί δικοί μας»

Οι αντιφασίστες και αντιφασίστριες, κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να μην αφήσουν περιθώρια στους φασίστες για συγκεντρώσεις και έδωσαν πραγματικό νόημα στη “μέρα των Ιμίων”. Αυτή η ημέρα μας υπενθυμίζει τα αδίστακτα παιχνίδα που στήνονται σε βάρος των λαών της περιοχής.

Τεράστια χρηματικά ποσά από τις φτωχοποιημένες χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, διατίθενται με μεγάλη ευκολία προς όφελος ισχυρών κρατών που παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα για τις μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες. Με την αρωγή των ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν πόσο απαραίτητες είναι οι ολοένα και μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες. Η “αμυντική” συμφωνία με τη Γαλλία βάζει τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια. Ταυτόχρονα επιχειρείται από την κυβέρνηση ο κατευνασμός των Αμερικανών. “Λεφτά υπάρχουν¨, θα αγοράσουμε και τα δικά τους αεροσκάφη, αφού πρώτα τους παρακαλέσουμε.

Είναι λοιπόν αυτή η μέρα μια ευκαιρία να μιλήσουμε για όλη αυτή την εκμετάλλευση. Να αποκαλύψουμε όλους αυτούς που οφελούνται από την ένταση και ρισκάρουν την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Να δείξουμε ότι πίσω από την “εθνική γραμμή”, στην οποία δυστυχώς προσχωρούν ακόμα και αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όπως το ΚΚΕ, είναι μια απάτη. Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης σε Ελλάδα, Τουρκία και τις υπόλοιπες χώρες δε συμπίπτουν με τα συμφέροντα των αστών. Μητσοτάκης και Ερντογάν είναι στη ιδια πλευρά, υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στους λαούς τους.

Η “μέρα των Ιμίων” πρέπει να γίνει η αρχή για ένα οργανωμένο αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με συνεχείς δράσεις κόντρα στην παραπληροφόρηση. Ο λαός στενάζει κάτω από την ακρίβεια, την καταστροφή του κράτους πρόνοιας, της καταστολής. Οι κυβερνώντες εδώ και καιρό δεν τον πείθουν. Πρέπει όμως να αποκτήσει και αυτοπεποίθηση για να νικήσει.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.