H κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χρησιμοποιεί τη νίκη της στις βουλευτικές εκλογές σαν έναυσμα νέας επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το ξεδίπλωμα των επιδρομών για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου δεν ανεστάλη ούτε από τη ζέστη του θέρους, ούτε από το προεκλογικό κλίμα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Έτσι ο υπουργός Εργασίας Αδ. Γεωργιάδης και η ΝΔ ψηφίζουν νόμους για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 74 και σχεδιάζουν 13ωρη καθημερινή εργασία, και μάλιστα χωρίς αποζημίωση απόλυσης. Οι “μεταρρυθμίσεις” στην Υγεία, τα πρόστιμα σε κόμματα για αφισοκολλήσεις, η συνεχιζόμενη ακρίβεια, που απομυζεί το λαϊκό εισόδημα και αυξάνει τα κέρδη των λίγων, η επιδίωξη για εφαρμογή της προσχηματικής αξιολόγησης στον Δημόσιο Τομέα, με παράλληλο ξεπούλημα των υπηρεσιών και του δημόσιου πλούτου, δείχνουν τις προθέσεις για τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα το περιβάλλον καταστρέφεται για τα κέρδη των επιχειρήσεων, με τις μεγάλες πυρκαγιές που κατέκαψαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους, σπίτια, ανθρώπους, χωρίς να αναστατώσει τις διακοπές, τα μπάνια και την διασκέδαση των κυβερνώντων.

Απέναντι στις νέες επιθέσεις η εργατική τάξη έχει χρέος να αντιδράσει και οι πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες τις επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να δώσουν τις καλύτερες πολιτικές προτάσεις και τα καταλληλότερα πολιτικά μέσα και εργαλεία πάλης. Εν μέσω καλοκαιριού έγιναν κινητοποιήσεις για τις πυρκαγιές, το ναυάγιο με τους πρόσφυγες στην Πύλο, τους ελεύθερους χώρους και τις παραλίες, οι οποίες πρέπει να οργανωθούν, να ενταθούν και να πολλαπλασιαστούν τους επόμενους μήνες. Ταυτόχρονα οι δυνάμεις αυτές πρέπει να αποτελέσουν ορατή, εναλλακτική πρόταση για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές στις αρχές Οκτώβρη.

Οι δήμοι και οι περιφέρειες αξιοποιούνται ως όργανα μέσω των οποίων μεταβιβάζονται οι κυβερνητικές πολιτικές στην αυτοδιοίκηση, ώστε να εξυπηρετήσουν τα κέρδη του κεφαλαίου και των ιδιωτών. Οι προϋπολογισμοί μετατρέπονται σε πιστά αντίγραφα του κεντρικού κράτους, με τις γνωστές απαιτήσεις για «μείωση των ελλειμμάτων», ισοσκέλιση και προοπτικά, παραγωγή πλεονασμάτων. Άμεσος οικονομικός στόχος είναι η μείωση της κρατικής επιχορήγησης και η συνολική αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των περιφερειών και των δήμων, που θα πλήξει τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων προς τους πολίτες.

Ταυτόχρονα με το νέο νόμο Βορίδη για την αυτοδιοίκηση και την μείωση του αριθμού των περιφερειακών-δημοτικών συμβούλων, που σημαίνει αύξηση του ορίου για είσοδο σε αυτά, επιδιώκεται ο αποκλεισμός και η φίμωση των δυνάμεων της αριστεράς και η πάλη που δίνονταν σε αυτά. Τα παραπάνω καθιστούν την παρέμβαση της αριστεράς στους δήμους όχι μόνο από πρόθεση αλλά και «εξ ανάγκης» συγκρουσιακή. Μια τέτοια παρέμβαση είναι αναγκασμένη να κινηθεί έξω και σε σύγκρουση με τη «νομιμότητα» αυτού του πλαισίου, μακριά από αυταπάτες για «αριστερή» ή «φιλολαϊκή» ή ακόμη και «χρηστή» διαχείριση της δημοτικής εξουσίας μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Μόνο με τέτοιους όρους θα έχει νόημα η εμπλοκή της στις δημοτικές εκλογές, η συμμετοχή της δηλαδή σε ένα «παιχνίδι» που, αν το παίξει με τους κανόνες που ορίζει ο αντίπαλος, είναι χαμένο από χέρι. Και μόνο με τη συμμετοχή του κόσμου και τη δημιουργία κινήματος μπορούν να υπάρξουν παρεμβάσεις και αγώνες για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου.

Η ριζοσπαστική -αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να απαντήσει σε όλα τα παραπάνω:

• Με την συγκρότηση ενωτικών κινηματικών αυτοδιοικητικών σχημάτων που να επιδιώκουν τη διεύρυνση των στενών πλαισίων πολιτικής καταγραφής των υπαρχόντων σχηματισμών/μηχανισμών της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε τοπικό επίπεδο. Σχημάτων με κοινωνικό και πολιτικό στίγμα ικανό να απευθυνθεί σε ευρύτερα ακροατήρια, ανθρώπους, κινήματα και δυνάμεις αντίστασης της περιοχής.

• Με υπεράσπιση όλων των δοκιμαζόμενων από τη βαρβαρότητα – καμιά διακοπή της παροχής νερού, ρεύματος και φυσικού αερίου, καμιά κατάσχεση σπιτιού , κανένα κλείσιμο σχολείου ή δομής υγείας της πόλης, καμιά παραχώρηση σε ιδιώτες έργων, αγώνας για προσλήψεις προσωπικού για μόνιμη σταθερή εργασία.

• Με αντιρατσιστική – αντιφασιστική παρέµβαση ως ταυτοτικό στοιχείο. Να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση των προσφύγων προς τις χώρες που επιθυμούν. Να καταργηθούν τα στρατόπεδα κράτησης των προσφυγ(ισσ)ων – να δημιουργηθούν δομές πραγματικής φιλοξενίας των προσφύγων στην ενδοχώρα και μέσα στον οικιστικό ιστό. Να παραμείνουν στη χώρα μας όσοι πρόσφυγες το επιθυμούν. Καλοδεχούμενα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία – καλοδεχούμενοι οι προσφυγ(ισσ)ες στους δήμους. Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές –

Η στήριξή ή συμμετοχή σε δημοτικές παρατάξεις της Αριστεράς, καθώς και σε υποψηφιότητες που τα εκφράζουν, πρέπει να στοχεύει:

• Στο άνοιγμα της συζήτησης για τα μεγάλα θέματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής και στην κινητοποίηση του κόσμου για ζητήματα όπως η φτώχεια, ο πόλεμος, οι πλειστηριασμοί, οι εξώσεις που επίκεινται, η ελαστική εργασία, η κατάργηση 8ώρου, οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην περιοχή, ο ελληνικός εθνικισμός, η άνοδος του ρατσισμού και της ακροδεξιάς.

• Στο να βάλει σε κίνηση τον κόσμο των τοπικών κοινωνιών μέσω πολιτικής συμμετοχής και αντίστασης με δημιουργία επιτροπών αγώνα στη γειτονιά, λαϊκών συνελεύσεων, διχτύων υπεράσπισης, που αποτελούν μια ταξική εμπειρία χρήσιμη στους αγώνες της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

• Στο άνοιγμα του διαλόγου για περαιτέρω συνεργασία και συγκρότηση μετώπου με πρωτοβουλία της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς.

• Στο άνοιγμα της συζήτησης πάνω σε έννοιες όπως ο κοινωνικός και εργατικός έλεγχος, η αυτοδιαχείριση, οι οποίες δείχνουν ότι ένας άλλος τρόπος πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης είναι δυνατός.

Τέσσερις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές θεωρούμε ότι δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα οι προϋποθέσεις και το πολιτικό τοπίο στην αριστερά, γι’ αυτό και θα στηρίξουμε κριτικά, εκτός από σχήματα ενωτικά, αγωνιστικά, ριζοσπαστικά, όπου αυτά δεν υπάρχουν, τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις περιφέρειες και σε μεγάλους δήμους. Θα στηρίξουμε σε δήμους τις ενωτικές παρατάξεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με συμμετοχή στους αγώνες και παρουσία αριστερών αγωνιστ(ρι)ών. Θεωρούμε ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε να κατέλθουν στην εκλογική μάχη, όσο το δυνατό πιο ενωτικά σχήματα με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις. Ένα τέτοιο παράδειγμα δημοτικής συνεργασίας αντικαπιταλιστικών δυνάμεων είναι στην Αθήνα η Ανατρεπτική Συμμαχία, συνεργασία Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής – Ανυπότακτης Αθήνας- Ανταρσύα στις γειτονιές της Αθήνας, οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς όπως του Κόκκινου Νήματος, αλλά και ανένταχτων αγωνιστ(ρι)ών. Τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούν να δώσουν αυτοπεποίθηση και αποτελέσουν εναλλακτική πολιτική πρόταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, τον συμβιβασμό και την ακροδεξιά.

Δημοτικά σχήματα τα οποία στηρίζει με υποψηφιότητες η πολιτική οργάνωση Κόκκινο Νήμα και ανένταχτοι ες αγωνιστ(ρι)ες

«Ανατρεπτική Συμμαχία» – Αθήνα

Κούρκουλας Θανάσης, εκπαιδευτικός ΔΕ, μέλος της Κίνησης απελάστε το Ρατσισμό

Πάνος Κοσμάς, δημοσιογράφος

Μπενάτου Ελένη, ιδιωτική υπάλληλος, μέλος του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών

Φάκαρος Ελισσαίος, εκπαιδευτικός ΠΕ, μέλος ΔΣ «Ο Αριστοτέλης»

Χασάπη Σάσα, εκπαιδευτικός ΔΕ, μέλος «Πρωτοβουλίας για το Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνα»

«Ανυπότακτος Κορυδαλλός»- Κορυδαλλός

Αναστασιάδου Ελένη, μέλος της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό», εκπαιδευτικός

Αυγουστάτος Μάριος, μέλος της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό», γραφίστας, μέλος του κλαδικού σωματείου

«Πόλη αλλιώς» Νεάπολη-Συκεές -Θεσσαλονίκη

Λιγάσης Βαγγέλης, εργαζόμενος στο νοσοκομείο Γεννηματάς και μέλος της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό»

Αναστασιάδου Σάρρα, συνταξιούχος δημοσίου, πρώην μέλος ΔΣ σωματείου ΑΧΕΠΑ

«Μια πόλη στο δρόμο»- Καλλιθέα

Μακρή Εύη, ιδιωτική υπάλληλος, μέλος του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών

Στις περιφέρειες στηρίζουμε κριτικά τα αυτοδιοικητικά σχήματα που συγκροτήθηκαν με πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην Δυτική Μακεδονία στηρίζουμε κριτικά την Αριστερή Συμπόρευση για την Ανατροπή στην Δυτική Μακεδονία (Αρ.Συ) και προτείνουμε ψήφο στην υποψήφια Περιφερειακή σύμβουλο Ιωάννα Παλαμπουικίδου, μέλος του Κόκκινου Νήματος και της Κίνησης “Απελάστε τον Ρατσισμό”.

Η εφημερίδα “Πριν” ζήτησε από τις πολιτικές οργανώσεις που συμμετείχαν στη συζήτηση στο φεστιβάλ “Αναιρέσεις 2022” με θέμα «Η αντικαπιταλιστική αριστερά στην εποχή της κρίσης και του πολέμου» να τοποθετηθούν πάνω στην πρόταση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της νΚΑ για την ανασυγκρότηση και συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.  Ακολουθεί η τοποθέτηση της Πολιτικής Οργάνωσης «Κόκκινο Νήμα», η οποία ήταν και η τοποθέτηση τής οργάνωσης στη συζήτηση.

Αναγκαία η υπέρβαση των σημερινών πολιτικών σχηματισμών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς

Σήμερα περισσότερο από κάθε στιγμή του πρόσφατου παρελθόντος, προβάλλει απολύτως αναγκαία η ευρύτερη δυνατή κοινή δράση των δυνάμεων της μαχόμενης κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς, για να ανατραπεί η ολομέτωπη επίθεση του συστήματος στον κόσμο της εργασίας και στα λαϊκά στρώματα. Η «Πολιτική πρόταση του ΝΑΡ για τη συσπείρωση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς» κινείται, κατά τη γνώμη μας, σε θετική κατεύθυνση, με στόχο τη συγκρότηση του αναγκαίου πολιτικού μετώπου. Ενός μετώπου που χρειάζεται:

– Να αξιοποιεί την κοινή δράση των τελευταίων χρόνων, όλων εκείνων των δυνάμεων που θεώρησαν ανάγκη και υποχρέωσή τους την απάντηση «εδώ και τώρα», απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη όταν επιχείρησε να επιταχύνει τον αυταρχικό κατήφορο με πρόσχημα την πανδημία, παρά και ενάντια σε λογικές πως «τώρα δεν είναι η ώρα – θα λογαριαστούμε μετά».

– Να συνεχίσει τον θετικό βηματισμό του αντιπολεμικού συντονισμού οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Να απαντά διεθνιστικά και ταυτόχρονα αντιιμπεριαλιστικά στα σημερινά διακυβεύματα αντιδραστικών ιμπεριαλιστικών πολέμων όπως της Ουκρανίας, αλλά και στην πολεμοκάπηλη πολιτική της «δικής μας» αστικής τάξης στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Να αρνείται την εξοπλιστική κούρσα, την ενσωμάτωση στα δόγματα του ΝΑΤΟ, να παλεύει για τη διάλυση του ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των ΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ελλάδα.

– Να απαντά στη νέα κερδοσκοπική επιχείρηση φτωχοποίησης της εργατικής τάξης με τις μοναδικές διεκδικήσεις που μπορούν να δώσουν τους αναγκαίους πόρους και εργαλεία για μια πραγματικά φιλολαϊκή διαχείριση: Τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την άρνηση αποπληρωμής του, μαζί με την κρατικοποίηση κρίσιμων τομέων της οικονομίας με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.

– Να προτάσσει την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες-ισσες και μετανάστες-τριες, διεκδικώντας ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά, απέναντι στην απογείωση του θεσμικού ρατσισμού που ανάγει σε «εθνικό θέμα» την αποτροπή των προσφυγικών ροών και βαφτίζει ανθελληνικές τις φωνές που καταγγέλλουν το όργιο των δολοφονικών παράνομων επαναπροωθήσεων στα ανατολικά σύνορα, έγκλημα που συντελείται σε αγαστή συνεργασία με τη Frontex και την ΕΕ.

– Να δίνει τη μάχη με τον καθημερινό σεξισμό και την έμφυλη βία, όσο και με τις υποτιθέμενες «φιλελεύθερες εκδοχές» υπεράσπισης των γυναικείων και LGBT δικαιωμάτων, την ώρα που για άλλη μια φορά ενισχύεται ο θεσμός της «αγίας οικογένειας», παρέα με τις χειρότερες πατριαρχικές παραδόσεις, ως αντίδοτο στις πετσοκομμένες έως ανύπαρκτες κοινωνικές δαπάνες.

– Να αντιστέκεται στις σειρήνες του κυβερνητισμού, επιχειρώντας να απευθυνθεί στον εργατικό-λαϊκό κόσμο και στον κόσμο της ευρύτερης αριστεράς με απλό και κατανοητό τρόπο. Με πολιτικό λόγο και πρωτοβουλίες που να φωτίζουν τη διέξοδο για φιλολαϊκές αλλαγές: ένα δυνατό κίνημα ανατροπής και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά που συγκρούεται με τις βασικές επιλογές του συστήματος και των εργοδοτών, αντί για να τις υπηρετεί στο όνομα του «πολιτικού ρεαλισμού».

– Να μην αναβάλλει τις σημερινές μάχες στο απώτερο μέλλον στο όνομα της αλλαγής συσχετισμών. Να έχει επίγνωση πως η αλλαγή συσχετισμών είναι εφικτή στο βαθμό που οι αγώνες δίνονται εδώ και τώρα, στο βαθμό που μετράμε πραγματικές μικρές και μεγαλύτερες νίκες για την τάξη μας. Να παλεύει για την ανατροπή των αντεργατικών, φιλοπόλεμων, ρατσιστικών και κατασταλτικών πολιτικών σήμερα και για την ανατροπή της κυβέρνησης που τις υλοποιεί, από τα κάτω και από τα αριστερά.

Για να είναι εφικτή η πολιτική αποτελεσματικότητα και η κοινωνική γείωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, θα απαιτηθούν αποστάσεις τόσο από τον οπορτουνισμό, όσο και από τον σεχταρισμό. α) Από τον οπορτουνισμό της αναζήτησης υποτιθέμενων πλατιών πολιτικών συμμαχιών, που στην πρώτη κρίσιμη καμπή αποδεικνύονται αναποτελεσματικά εργαλεία (βλέπε πόλεμος στην Ουκρανία). β) Από τον σεχταρισμό της στείρας καταγγελίας, της λογικής πως «εμείς τα λέγαμε, ανοίξαμε και σε περιμένουμε», που δημιουργεί περιχαρακώσεις με τμήματα του κόσμου της πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης αντί να αποδεικνύει, θετικά και στην πράξη, τη χρησιμότητα της αντικαπιταλιστικής πρότασης.

Η αναγκαία υπέρβαση των σημερινών πολιτικών σχηματισμών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι -κατά τη γνώμη μας– επιβεβλημένος στόχος. Ως τέτοιος, δεν έχει ανάγκη από βιαστικές συγκολλήσεις στο όνομα εντυπώσεων ή βραχυπρόθεσμων εκλογικών διακυβευμάτων. Αποτελεί ωστόσο ένα σημαντικό κριτήριο κατεύθυνσης για να εκτιμηθεί η σημασία του επόμενου βήματος και για να προσδιοριστεί και ο βαθμός συμβολής της δικής μας Οργάνωσης στην ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς που είναι σήμερα απαραίτητη όσο ποτέ.

Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική δράση

Το αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη συμπυκνώνει το σύνολο των αντεργατικών ρυθμίσεων που οραματίζονται κεφάλαιο και εργοδότες εδώ και δεκαετίες. Είναι μια προσπάθεια συνολικής ρεβάνς για λογαριασμό της αστικής τάξης και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Εργοδότες και κεφάλαιο θέλουν σε συνθήκες απώλειας ή στασιμότητας κερδών να συμπιέσουν το κόστος εργασίας προς όφελος της κερδοφορίας τους. Η αναφορά του Μητσοτάκη στο νομοσχέδιο δείχνει την πολιτική σημασία που η δεξιά ρεβανσιστική κυβέρνησή του δίνει στη μεταρρύθμιση αυτή: «Η αγορά εργασίας άλλαξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και οφείλει και η εργατική νομοθεσία-ο πυρήνας της οποίας του χρόνου θα συμπληρώσει 40 χρόνια ζωής (είναι από το 1982)-να προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα πραγματικότητα».

Το νομοσχέδιο προβλέπει ως νόμιμη την αύξηση στο ωράριο εργασίας και τις υπερωρίες, τις ατομικές συμβάσεις, τη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ως προς το πρώτο ορίζεται το 10ωρο ως νόμιμο ανώτατο όριο καθημερινής εργασίας και το ρεπό ή η μείωση μελλοντικών ωρών εργασίας αντί πληρωμής. Τα παραπάνω θα περνάνε μέσα από ατομικές συμβάσεις του εργαζόμενου με τον εργοδότη, πράγμα που στην πράξη καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις που βάζουν μέχρι σήμερα φραγμούς στις ορέξεις των εργοδοτών.Επιπλέον αυξάνεται το όριο ωρών της απληρωτης υπερωριακής εργασίας και προστίθενται επιχειρήσεις σε αυτές που ήδη επιτρέπεται να ανοίγουν Κυριακή, καταργώντας ολοκληρωτικά την κυριακάτικη αργία. Ως προς την τηλεργασία που αποτελεί μια νέα συνθήκη που ξεκίνησε τον καιρό της πανδημίας επιχειρείται στο νομοσχέδιο η νομιμοποίησή της για τον ίδιο λόγο,τη μείωση του εργατικού κόστους προς όφελος των αφεντικών.

Το νομοσχέδιο αποτελεί ευθεία βολή προς τη δράση και λειτουργία των σωματείων όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα. Ουσιαστικά επιδιώκει την κατάργησή τους για την πλήρη και ανεμπόδιστη ισοπέδωση του κόσμου της εργασίας, έχοντας επίγνωση ότι αποτελούν, ακόμα και σε περιόδους εκφυλισμού τους, στοιχειώδεις δομές και εστίες αντίστασης. Οι αποφάσεις για τις απεργίες στα πρωτοβάθμια σωματεία θα παίρνονται υποχρεωτικά με ηλεκτρονική ψηφοφορία και πλειοψηφία 50%+1. Οι συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, όπως η γενική συνέλευση καταργούνται, υποσκάπτεται σοβαρά η αποτελεσματικότητα της απεργίας, υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο ο ρόλος και η αίσθηση «χρησιμότητας» των συνδικάτων. Επιπλέον το νομοσχέδιο καλύπτει νομοθετικά την απεργοσπασία επιβάλλοντας προσωπικό ασφαλείας σε περιόδους απεργιακών κινητοποιήσεων τουλάχιστον 40% σε περίπτωση απεργίας στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, τα ΝΠΔΔ, αλλά και σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους χαρακτηρίζεται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο. Προστίθενται νέα «εργαλεία» ποινικοποίησης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, καθώς προωθείται η απαγόρευση των καταλήψεων χώρων και εισόδων καθώς και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα μητρώο μελών των σωματείων, δηλαδή φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργατών και εργατριών και ηλεκτρονικό χώρο ενημέρωσης από το συνδικάτο, με κατάργηση του πίνακα ανακοινώσεων και της αφισοκόλλησης στο χώρο δουλειάς.

Πολλά από τα παραπάνω αποτελούν ήδη πραγματικότητα σε χώρους εργασίας, ειδικά του ιδιωτικού τομέα με πρόσχημα την πανδημία: εκ περιτροπής εργασία, αναστολές, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, ροκάνισμα ημερών κανονικής άδειας με τις άδειες ειδικού σκοπού, τηλεργασία κ. ά. Η επίσημη αναγωγή τους σε νόμο του κράτους και η καθολική εφαρμογή τους, θα αποτυπώσει ένα δυσμενή συσχετισμό δύναμης ενάντια στην εργατική τάξη και υπέρ του κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Μια τέτοια μεγέθους πρόκληση προς την εργατική τάξη πρέπει να σημάνει συναγερμό. Ενάντια στην συνειδητή αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των τριτοβάθμιων συνδικάτων το καθήκον της αντίστασης πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και της αριστεράς που χρειάζεται να βάλουν ως κεντρικό καθήκον την οργάνωση γενικού απεργιακού αγώνα.

Πολιτική Οργάνωση ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ