του Κ.Μ.

Το χτύπηµα της 6ης Φλεβάρη, από τον Εγκέλαδο, στην περιοχή της νοτιοανατολικής Τουρκίας και της βόρειας Συρίας, έχει επιφέρει τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί και στις δύο χώρες, ο τεράστιος αριθµός τραυµατιών και τα εκατοµµύρια των αστέγων, είναι στοιχεία που επικυρώνουν την χειρότερη φυσική καταστροφή στην περιοχή µας για τα τελευταία 100 χρόνια.

Αν και ιδιαίτερο, το φυσικό φαινόµενο του διπλού σεισµού µε 7,8 και 7,6 Ρίχτερ, δεν µειώνει τις ευθύνες της εξουσίας των δύο κρατών για την καταστροφή που έχει επέλθει. Οι εργαζόµενοι και ο φτωχός λαός είναι αυτοί που υφίστανται πιο οδυνηρές τις συνέπειες, είτε γιατί κράτος και εργολάβοι “εγγυήθηκαν” να ζουν σε κτήρια που κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα είτε γιατί η κρατική και διεθνής βοήθεια δεν είναι επαρκής για να σωθούν όλοι οι επιζήσαντες στα συντρίµµια (χώρια τα προβλήµατα προσπέλασης που αντιµετωπίζουν λόγω των ανεπαρκών και κατεστραµµένων υποδοµών). Εξίσου δύσκολη για όσους επέζησαν, είναι η επιβίωση σε θερµοκρασίες υπό το µηδέν, πόλεις ισοπεδωµένες σε ποσοστά που φτάνουν το 50% και χωρίς καµία ελπίδα για κρατική στήριξη στο πρόβληµα της στέγασής τους στο µέλλον (όπως δείχνει και η εµπειρία του σεισµού του 1999 στην Κωνσταντινούπολη).

Κυβέρνηση, κράτος και εργολάβοι

Όπως αποδείχτηκε και από τους σεισµούς του Ιζµίτ (Νικοµήδεια) και της Ιστανµπούλ (Κωνσταντινούπολη), για την ανείπωτη τραγωδία σηµαντικό ρόλο έχουν παίξει εν πρώτοις οι κατασκευαστικές εταιρείες, που έκτιζαν πάνω στα τεκτονικά ρήγµατα και σε ακατάλληλα εδάφη, παραβίαζαν τους όποιους κανονισµούς, θυσίαζαν την ασφάλεια και την ποιότητα χάριν της µεγιστοποίησης των κερδών τους, σε πλήρη διαπλοκή µε την τοπική και κρατική εξουσία. Η κυβέρνηση Ερντογάν όχι µόνο κάλυπτε τη διαφθορά, αλλά νοµοθετούσε για αµνήστευση των παραβάσεων των οικοδοµικών κανονισµών, ενώ απαντούσε µε συλλήψεις σε κάθε σχετική διαµαρτυρία. Σε δεύτερο επίπεδο, παρά την τραγωδία του 1999, δεν υλοποιήθηκε κανένα µέτρο για την αντιµετώπιση πιθανής επανάληψης ενός παρόµοιου σεισµού, ενώ τα κονδύλια του ειδικού φόρου που επιβλήθηκε για την αντισεισµική θωράκιση και προστασία αναζητούνται – µάλλον… διέφυγαν στις τσέπες των “ηµετέρων” του καθεστώτος. Ακόµη και η ειδική υπηρεσία που ιδρύθηκε για τη διαχείριση καταστροφών και έκτακτης ανάγκης (AFAD) αποδείχθηκε απροετοίµαστη για το γεγονός.

Στην Τουρκία του G-20 µε την ισχυρή ανάπτυξη, τα φαραωνικά έργα (όπως η νέα διώρυγα του Βόσπορου, το υποθαλάσσιο τούνελ της Ινσταµπούλ και το γιγάντιο αεροδρόµιο) και τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό στο ΝΑΤΟ, αποδεικνύεται ότι η µέριµνα για την προστασία και την κάλυψη των αναγκών των φτωχών εργαζοµένων είναι είδος πολυτελείας. Η ανάγκη ασφαλούς στέγασης του λαού θυσιάστηκε στον βωµό της κερδοσκοπίας των εργολάβων και του καλού “πολιτικού βιογραφικού” του Ερντογάν, βουλευτών και τοπικών αρχόντων.

Β. Συρία: Άσαντ και “διεθνής κοινότητα” εγκληµατούν

Αντίστοιχο είναι το δράµα και στη Β. Συρία. Εκεί η κατάσταση επιβαρύνεται και από το γεγονός πως η καταστροφή βρήκε τον συριακό και κουρδικό λαό αντιµέτωπο ήδη µε µια σειρά κακουχίες εξαιτίας του 12ετούς πολέµου. Οι οδυνηρές συνέπειες µεγεθύνονται από το εγκληµατικό εµπάργκο ΗΠΑ και ΕΕ, που δεν επέτρεψε την έγκαιρη άφιξη βοήθειας και συνεχίζει να δηµιουργεί προσκόµµατα (µε κορυφαία την επαίσχυντη δήλωση της Γαλλίας ότι θα παράσχει βοήθεια µόνο µέσω ΜΚΟ). Οι εικόνες όπου οι άνθρωποι πάλευαν, τις δύο πρώτες µέρες µετά τον σεισµό, να βγάλουν µε τα χέρια τους τα µπάζα για να ανασύρουν επιζώντες αποτελούν όνειδος που θα πρέπει να στιγµατίζει αιωνίως την «πολιτισµένη» ∆ύση.

Θα πρέπει επίσης να επισηµάνουµε ότι αυτές οι δυσώδεις πολιτικές θα συνεχιστούν µε τις αστικές τάξεις των πληγεισών χωρών (και όχι µόνο) να ετοιµάζονται (όπως πρωτοείδαµε στις ΗΠΑ µε τον τυφώνα Κατρίν) για νέο γύρο κερδοσκοπίας πάνω στα ερείπια του σεισµού και στα έργα ανοικοδόµησης (όπως επιβεβαιώνεται και από την πορεία των µετοχών συγκεκριµένων εταιρειών στο τουρκικό χρηµατιστήριο…).

Ακόµη θεωρείται δεδοµένο ότι οι σεισµόπληκτες περιοχές θα βιώσουν µαζικά κύµατα µετανάστευσης, καθώς οι υποδοµές υγείας, εκπαίδευσης και απασχόλησης έχουν καταστραφεί σε µεγάλο βαθµό (για πολλούς Σύριους, µάλιστα, θα είναι δεύτερη φορά).

Το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές

Για µία ακόµη φορά βλέπουµε ότι τα φυσικά φαινόµενα όπως οι σεισµοί γίνονται ιδιαίτερα καταστροφικά εξαιτίας κυρίως της επιλογής του καπιταλιστικού συστήµατος να θέτει το (µέγιστο δυνατό) κέρδος πάνω από τις ζωές και τις ανάγκες των ανθρώπων. Αυτές οι πολιτικές δηµιουργούν τέτοια εγκλήµατα όπως αυτά που έγιναν και γίνονται σε βάρος των γειτονικών µας λαών.

Συνειδητοποιώντας αυτήν την πραγµατικότητα, είναι πλέον αυτονόητη η ευθύνη της αλληλεγγύης στους δοκιµαζόµενους λαούς στις κατεστραµµένες περιοχές, ανεξάρτητα από την υποκριτική προπαγάνδα βοήθειας και αλληλεγγύης των κυβερνήσεών µας, που -όπως οµολογούν- κάνουν ό,τι κάνουν στο όνοµα της «διπλωµατίας των σεισµών». Η δική µας αλληλεγγύη, του κινήµατος και της Αριστεράς, δεν βάζει όρους και δεν µετράει συµφεροντολογικά την βοήθεια προς τους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας. Προσφέρεται χωρίς δισταγµούς και καταγγέλλοντας τους σκατόψυχους που πανηγύριζαν για την καταστροφή που χτύπησε τους «εχθρούς». Προϋποθέτει την απόρριψη της εθνικιστικής και πολεµοκάπηλης ρητορείας των κυβερνήσεων, την καταγγελία των πολεµικών προετοιµασιών και την απαίτηση της άµεσης διακοπής όλων των εξοπλιστικών προγραµµάτων, αποδεικνύοντας πως Έλληνες και Τούρκοι εργάτες δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.

Ειδικά για τη Συρία, η έµπρακτη αλληλεγγύη πρέπει να θέσει ως προτεραιότητα την πάλη για άρση του εµπάργκο, την παύση κάθε πολεµικής δραστηριότητας και την αποστολή βοήθειας. Και φυσικά, η αλληλεγγύη µας δεν µπορεί να σταµατάει στις πύλες των συνόρων, αλλά πρέπει να ανοίγει διάπλατα τις αγκαλιές της στα κατατρεγµένα αδέλφια µας, Τούρκους και Σύριους, που η αναζήτηση διεξόδου από τις κακουχίες τους οδηγεί πρόσφυγες στη χώρα µας.

Ο Στρατός μας μετά το Αφγανιστάν και τη Λιβύη, συνεργεί σε εγκλήματα και κατά της Συρίας. Μετά όταν έρχονται εδώ οι πρόσφυγες τους “επαναπροωθούν” σε “ασφαλείς” χώρες, όπως η Τουρκία…

Αναδημοσιεύουμε από το Δίκτυο Σπάρτακος

Του Michael Pröbsting (Μίχαελ Πρόεμπστινγκ), Διεθνή Γραμματέα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 4 Ιουλίου 2019, www.thecommunists.net

Όπως είναι γενικά γνωστό, το Κουρδικό YPG / PYD υποστηρίζεται από πολλές φιλελεύθερες, αναρχικές, σταλινικές και ψευδο-τροτσκιστικές δυνάμεις στη Δύση και την Ανατολή. Χαρακτηρίζουν αυτή την οργάνωση ως «αριστερή» και φεμινιστική και καλούν στη στήριξή της από προοδευτικές δυνάμεις.

Αυτό αποτελούσε πάντα έναν μύθο, όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα η RCIT. [1] Στη  χίμαιρα του “προοδευτικού” YPG έχει πλέον προστεθεί ένα ακόμη χτύπημα. Σύμφωνα με μια έκθεση του Thamer al-Sabhan, υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας για θέματα Μέσης Ανατολής, επισκέφθηκε την πόλη  Deir ez-Zor στις 13 Ιουνίου. Εκεί συναντήθηκε με τους Κούρδους ηγέτες, τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Joel Rayburn, τον Πρέσβη των ΗΠΑ William Roebuck και με αρκετούς άραβες σεΐχηδες και αξιωματούχους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Sabhan κάλεσε τις αραβικές φυλές να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) υπό την ηγεσία των Κούρδων για να αποτρέψουν την επιστροφή του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) και να βάλουν τέλος στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην Deir ez-Zor, αφού το SDF την απελευθέρωσε από ΙΚ τον Μάρτιο. “[2]

Πρόκειται για ένα παράδειγμα της επαίσχυντης συμμαχίας του “αριστερού” YPG με τη σαουδαραβική μοναρχία. Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας είναι μία από τις πιο ολοκληρωτικές δικτατορίες στην περιοχή και ένας πιστός και αξιόπιστος σύμμαχος της κυβέρνησης Τραμπ  (μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα). Καταστέλλει τα δικαιώματα των γυναικών με τον πιο αποκρουστικό τρόπο. Χρηματοδοτεί και υποστηρίζει βίαιες δικτατορίες όπως αυτή του στρατηγού Σίσι στην Αίγυπτο ή του πολέμαρχου στρατηγού Χαφτάρ στη Λιβύη. Έχει ξεκινήσει έναν βάρβαρο επιθετικό πόλεμο εναντίον του λαού της Υεμένης, ο οποίος έχει ήδη οδηγήσει στον  θάνατο χιλιάδων πολιτών. Δολοφόνησε τον δημοσιογράφο Jamal Khashoggi με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο.

Η απροκάλυπτη στήριξη αυτού του βάρβαρου καθεστώτος από το YPG καταστρέφει για μια ακόμη φορά τους σταλινικούς ισχυρισμούς σχετικά με τον προοδευτικό χαρακτήρα αυτής της πολιτοφυλακής. Επιβεβαιώνει τη δήλωση της  RCIT ότι το μικροαστικό εθνικιστικό YPG έχει παίξει, συνολικά, έναν επαίσχυντο και αντιδραστικό ρόλο από την αρχή της Συριακής Επανάστασης το 2011. [3]

Τα πρώτα χρόνια της λαϊκής εξέγερσης, το YPG απέτυχε να ενώσει τις κουρδικές μάζες με τον αραβικό λαό που εξεγείρονταν ενάντια στην αντιδραστική τυραννία του Άσαντ. Αντίθετα, του προσέφερε τη συνεργασία του. Από το 2015 συνεργάζεται στενά με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και, ουσιαστικά, έγινε το πεζικό των Δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων στις περιοχές της Συρίας όπου βρίσκονταν.

Είναι αλήθεια ότι το YPG υπεράσπισε νομίμως τον κουρδικό λαό ενάντια στις επιθέσεις των αντιδραστικών τρομοκρατών του Daesh / ISIS. Αλλά αυτός ο αγώνας εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από την υπηρεσία του YPG ως στρατού ξηράς για λογαριασμό του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, το YPG βοήθησε τους ιμπεριαλιστές να κατακτήσουν μεγάλα τμήματα της Ανατολικής Συρίας. Στην πραγματικότητα, έχει καταστεί μια κατοχική δύναμη σε βάρος των αραβικών πληθυσμών της Ράκκα και άλλων μη κουρδικών περιοχών. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι αυτό έχει οδηγήσει σε αυξανόμενο αριθμό τοπικών διαδηλώσεων [4]. Πιο πρόσφατα, η ηγεσία του YPG / SDF ξεκίνησε ξανά διαπραγματεύσεις με το καθεστώς Άσαντ. [5]

Εν ολίγοις, σε αντίθεση με την προπαγάνδα της μικροαστικής Αριστεράς στη Δύση και την Ανατολή, οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να υποστηρίξουν το YPG. Πρέπει μάλλον να τους καταγγείλουν ως υπαλλήλους του δυτικού ιμπεριαλισμού και της υπερ-αντιδραστικής δικτατορίας της Σαουδικής Αραβίας.

https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/shameful-alliance-of-saudi-monarchy-and-ypg-in-syria/

Μετάφραση Αλέξης Λιοσάτος

(Σχόλιο της RCIT για την κοινή διεθνή πρωτοβουλία σταλινικών κομμάτων)

Ένας μεγάλος αριθμός μεγάλων σταλινικών κομμάτων δημοσίευσαν πρόσφατα κοινή δήλωση για τη Συρία. [1] Πρόκειται για μια απροκάλυπτη δήλωση υποστήριξης του καθεστώτος Άσαντ. Αυτή η καπιταλιστική δικτατορία που βασίζεται στο σόι του Άσαντ  και προέρχεται από μια μικρή σέχτα, κυβέρνησε τη Συρία με σιδερένια πυγμή για σχεδόν πενήντα χρόνια. Από την αρχή της λαϊκής εξέγερσης τον Μάρτιο του 2011 – βασική συνιστώσα της Αραβικής Επανάστασης – το καθεστώς έχει σφαγιάσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους για να παραμείνει στην εξουσία. [2]

Οι 50 υπογραφές στη δήλωση συμπεριλαμβάνουν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, τα επίσημα Κομμουνιστικά Κόμματα σε Βραζιλία, τη Βρετανία, το Μπαγκλαντές, τη Χιλή, την Τσεχία, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Πορτογαλία, την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Άλλοι υπογράφοντες είναι το Τουντέχ του Ιράν και, κυρίως, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας και το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας . Πολλά από αυτά τα κόμματα έχουν δύναμη στα εθνικά κοινοβούλια ή έχουν συμμετάσχει σε κυβερνητικούς συνασπισμούς. Ακόμη και μικρές ομάδες όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία), το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα ή το Εργατικό Κόμμα της Αυστρίας φιγουράρουν μεταξύ των υπογραφόντων. [3]

Η δήλωση αυτή είναι σημαντική καθώς αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την αντεπαναστατική φύση του σταλινισμού. Η δήλωση ξεκινά με την περίεργη δήλωση: «Τα τελευταία οκτώ χρόνια, ο λαός της Συρίας έχει υπερασπιστεί την πατρίδα του αποφασιστικά και ηρωικά. Έχει εκδηλώσει μια αξιοσημείωτη και αξιέπαινη αντίσταση, η οποία δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή  αυτά τα χρόνια, παρά τα ατελείωτα βάσανα που έχει υποστεί. Έχει ήδη κερδίσει μια θέση στη μεγάλη ιστορία της ανθρωπότητας ».

Στην πραγματικότητα, ο λαός της Συρίας διαδήλωνε ειρηνικά την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2011, για να καταργήσει τη δικτατορία της οικογένειας Άσαντ. Αυτό ήταν τμήμα  μιας διαδικασίας σε ολόκληρη την περιοχή – από το Μαρόκο και την Τυνησία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν έως την Υεμένη. Αλλά η τυραννία του Άσαντ ήταν αποφασισμένη να πνίξει αποφασιστικά τις διαδηλώσεις στο αίμα. Ως αποτέλεσμα, η επανάσταση μετατράπηκε σε εμφύλιο πόλεμο ενάντια στο καθεστώς. Χαρακτηριστικό του αντιλαϊκού χαρακτήρα των σταλινικών που υπογράφουν αυτή τη δήλωση είναι ότι συκοφαντούν μαζικά τη μαζική εξέγερση και επαινούν την κρατική τρομοκρατικία και καταστολή ως «ηρωική υπεράσπιση της πατρίδας τους».

Η στήριξη του σταλινισμού στο καθεστώς Άσαντ αντανακλάται και στην ακόλουθη φράση: “Εκφράζουμε την βαθιά και άνευ όρων αλληλεγγύη μας προς τους εργαζόμενους της Συρίας και τα πρωτοπόρα κομμουνιστικά κόμματα τους.” Αυτά τα δύο “πρωτοποριακά κομμουνιστικά κόμματα”, που υπογράφουν την κοινή δήλωση – το Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας (Bakdash) και το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα (Ενιαίο), δεν έχουν καμία σχέση με τον σοσιαλισμό. Έχουν υποστηρίξει πιστά την καπιταλιστική δικτατορία του Άσαντ εδώ και δεκαετίες. Έχουν λίγες έδρες στο κοινοβούλιο, καθώς αποτελούν μέρος του κυβερνώντος “Εθνικού Προοδευτικού Μετώπου” – ενός συνασπισμού κομμάτων στον οποίο κυριαρχεί το κόμμα Μπάαθ του Άσαντ. Αυτό το κοινοβούλιο είναι, βεβαίως, μια καρικατούρα, ακόμη και για τα αστικά πρότυπα. Ο κυβερνών συνασπισμός έχει 200 ​​από τις 250 έδρες και οι υπόλοιπες καταλαμβάνονται από τους λεγόμενους “ανεξάρτητους”. Δεν υφίσταται ούτε καν μια ψευδο-αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο του Άσαντ.

Είναι αναμφισβήτητο ότι το σχέδιο των σταλινικών για αποστολή μιας “αποστολής αλληλεγγύης” στη Δαμασκό θα είναι άλλη μια ενέργεια κλακαδόρων στην τυραννία του Άσαντ.

Μια άλλη στιγμή σταλινικής υποκρισίας είναι η δήλωση: «Τα ακόλουθα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, η οποία δημιούργησε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του 21ου αιώνα. (…) Ζητούμε το τέλος της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και σεβόμαστε πλήρως την ανεξαρτησία, την πλήρη εθνική κυριαρχία και  ακεραιότητα της εθνικής επικράτειας της Συρίας. Τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι η απόφαση για το μέλλον της Συρίας αφορά μόνο τον λαό της Συρίας. ”

Πράγματι, εκδηλώνεται μια συνεχής επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του στη Συρία. Αυτή περιλαμβάνει τη στρατιωτική τους υποστήριξη για το κουρδικό YPG / SDF στην Ανατολική Συρία υπό το πρόσχημα του αγώνα κατά της «τρομοκρατίας του ISIS». Χρησιμοποιώντας σαν φύλλο συκής τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές κατέστρεψαν πολλές πόλεις στη Συρία και το Ιράκ (Μοσούλη και Ράκα έχουν σε μεγάλο βαθμό ισοπεδωθεί) και σκότωσαν χιλιάδες πολίτες. [4]

Ωστόσο, οι σταλινικοί δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για αυτή τη δυτική επιθετικότητα! Το αντίθετο, όπως και πολλοί φιλελεύθεροι, αναρχικοί και ψευδο-τροτσκιστές, στήριξαν το YPG / SDF παρά την αξιοποίησή τους ως στρατιώτες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. [5]

Όχι, για τους σταλινικούς εδώ δεν πρόκειται για «ιμπεριαλιστική επιθετικότητα». Μια τέτοια επίθεση συμβαίνει μόνο όταν ο Τραμπ καταγγέλλει το καθεστώς στη Δαμασκό και ρίχνει  κάποιες ρουκέτες που κατευθύνονται να καταστρέψουν μερικές άδειες αποθήκες του Συριακού Στρατού! [6]

Οι σταλινικοί υποστηρίζουν επίσης ότι η λαϊκή εξέγερση από το 2011 είναι μια “συνωμοσία της CIA” και ένας “ιμπεριαλιστικός πόλεμος δια αντιπροσώπων”. Όπως έχουμε δείξει επανειλημμένα, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν έδωσε ποτέ καμία σημαντική υποστήριξη στους αντάρτες και δεν ενδιαφέρεται διόλου να στηρίξει μια λαϊκή επανάσταση εναντίον του καθεστώτος. [7]

Υπάρχει, ωστόσο, μια άλλη διαρκής και τεράστια ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Συρία. Αυτή είναι η ατελείωτη εκστρατεία βομβιστικής επίθεσης που διεξάγεται από τη Ρωσία κατά του εξεγερμένου συριακού λαού. Αλλά, ω του θαύματος, αυτή η στρατιωτική επίθεση δεν καταγγέλλεται από αυτούς τους «υπερασπιστές των εργαζομένων» αλλά μάλλον γίνεται δεκτή με πανηγυρισμούς και υποστηρίζεται! Όπως έχουμε δείξει σε διάφορες δημοσιεύσεις, πολλά από αυτά τα κόμματα ζητωκραυγάζουν ανοιχτά για τη στρατιωτική παρέμβαση της Ρωσίας στη Συρία! Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς οι περισσότεροι σταλινικοί υποστηρίζουν ότι τα καθεστώτα στη Ρωσία και την Κίνα είναι «αντιιμπεριαλιστικά» και «προοδευτικά». Ως αποτέλεσμα υποστηρίζουν τις πολιτικές και στρατιωτικές τους παρεμβάσεις. [8]

Η στενή σχέση των σταλινικών κομμάτων με τα καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά καθεστώτα είναι επίσης εμφανής από τη σύνθεση της ηγεσίας του διεθνούς δικτύου των σταλινικών. Σε μια συνεδρίαση της “Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Κομμουνιστικής κι Εργατική Συνάντησης” στις αρχές Ιουνίου, παρευρίσκονταν αντιπροσωπείες από τα κυβερνώντα κόμματα της Κίνας, του Βιετνάμ, της Κούβας, της Νότιας Αφρικής και της Βόρειας Κορέας μαζί έναν αριθμό κομμάτων που υπέγραψαν δήλωση για τη Συρία. [9]

Η καραμέλα του σταλινισμού για την “ανεξαρτησία και πλήρη κυριαρχία” της Συρίας αγγίζει τα όρια της παράνοιας.  Στην πραγματικότητα, το καθεστώς του Άσαντ πουλά τη χώρα στη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Αυτό το καθεστώς έχει φέρει εκατοντάδες χιλιάδες ιρανούς και ρώσους στρατιώτες στη χώρα και τους έχει παραδώσει στρατιωτικές, αεροπορικές και ναυτικές βάσεις κλπ.! [10]

Τελειώνουμε, δηλώνοντας για μια ακόμη φορά ότι η Συριακή Επανάσταση υπήρξε και παραμένει μια νόμιμη λαϊκή εξέγερση. Η RCIT υποστήριξε από την αρχή αυτόν τον απελευθερωτικό πόλεμο και συνεχίζει να το κάνει. [11]

Αντίθετα, η τελευταία δήλωση των σταλινικών επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τον εντελώς αντεπαναστατικό χαρακτήρα αυτού του ρεύματος. Ο σταλινισμός είναι η άρνηση του σοσιαλισμού. Τα κόμματα αυτά είναι σοσιαλιμπεριαλιστές-υποστηρικτές της Ρωσίας και της Κίνας, καθώς και νεροκουβαλητές  καπιταλιστικών δικτατοριών όπως αυτή της οικογένειας Άσαντ. Ο καρκίνος του σταλινισμού από το διεθνές εργατικό κίνημα πρέπει να ξεριζωθεί επιτέλους μία για πάντα!

https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/stalinism-is-assad-s-best-friends-forever/

(Mετάφραση Αλέξης Λιοσάτος)