1

Να βάλουμε φραγμό στο αντεργατικό αντισυνδικαλιστικό τερατούργημα Αγωνιζόμαστε για Δουλειά, Υγεία, Παιδεία, Ελευθερία

Όλες/οι Πέμπτη 22 Απρίλη 6μμ Προπύλαια

Ένα χρόνο και πλέον βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση με την εμφάνιση της πανδημίας. Η ζωή μας έχει αλλάξει δραματικά. Από τη μια, η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση με τους χιλιάδες νεκρούς και από την άλλη η γενικευμένη αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση στα εργασιακά, λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, τις δημοκρατικές ελευθερίες.

Είναι πια πασιφανές ποιος είναι ο στόχος της κυβέρνησης της ΝΔ.

Από τη μια, ατέλειωτα τυφλά lock down, περιορισμός στις δημοκρατικές ελευθερίες, “ατομική ευθύνη”, συνεχείς απαγορεύσεις διαδηλώσεων, έξαρση της αστυνομικής βίας, αλλά και σκανδαλώδεις αποζημιώσεις στους κλινικάρχες, με εκατομμύρια δώρο σε επιχειρήσεις και καναλάρχες και δισεκατομμύρια σε νέους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Από την άλλη, κανένα μέτρο για τον απίστευτο συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τις τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία, στα σχολεία, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Παράλληλα, μέσα σε αυτή τη κατάσταση χιλιάδες εργαζόμενοι ζουν με επιδόματα πείνας για μήνες με τον εφιάλτη της απόλυσης και της ανεργίας

Ο λαός μας και η νεολαία πληρώνουν με χαμένες ζωές, με δραματική επιδείνωση συνολικά της ζωής τους το καταστροφικό αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία στην κυριολεξία δολοφονεί!

Την ώρα που ο κόσμος διασωληνώνεται εκτός ΜΕΘ ή πεθαίνει αβοήθητος, η κυβέρνηση αξιοποιεί την πανδημία για την κατάργηση των τελευταίων εργασιακών κατακτήσεων, δίνοντας ταυτόχρονα κάθε διευκόλυνση στο κεφάλαιο να αυξήσει τα κέρδη του.

Με όπλα την νομοθέτηση αντεργατικών και αντιλαϊκών νόμων, την άγρια κρατική καταστολή, τη στήριξη από τα εξαγορασμένα ΜΜΕ, αλλά και την κοινοβουλευτική συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ-Βελόπουλου, η κυβέρνηση προχωρά σε μια σειρά αντιδραστικών τομών σε οικονομία, παιδεία, εργασία και στην προσπάθεια κατάργησης ακόμα και των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται ξανά να φέρει προς ψήφιση το νέο αντεργατικό, αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο που προβλέπει δεκάωρη δουλειά, πλήρη ευελιξία για τις επιχειρήσεις, συρρίκνωσης του δικαιώματος στην απεργίας με απαγόρευση της περιφρούρησης, ποινικοποίηση των αγώνων και ριζική περιστολή του δικαιώματος στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Όλα αυτά βέβαια σε βάρος της τάξης μας και σε όφελος των εργοδοτών. Παράλληλα, το νέο αντεργατικό τερατούργημα αποτελεί προαπαιτούμενο για την εκταμίευση δισ. ευρώ από το ταμείο ανάκαμψης, που προορίζονται για το κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Πιο συγκεκριμένα, στο νέο αντεργατικό- αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο επιχειρεί να προωθήσει:

  • Ουσιαστική κατάργηση του οκτάωρου και 10ωρη εργασία, ελαστικοποίηση της εργασίας με συμψηφισμό υπερωριών και ρεπό.

  • Κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας με μια απλή διαδικασία για τους εργοδότες.

  • Περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης

  • Ηλεκτρονικό Φακέλωμα και κρατικός έλεγχος των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ως προϋπόθεση για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

  • Επιβολή της ηλεκτρονικής ψήφου, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας.

  • Δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού με το μανδύα του προσωπικού ασφαλείας σε «τομείς ζωτικής σημασίας», που θα φτάνει το 40% των εργαζομένων.

  • Απαγόρευση περιφρούρησης της απεργίας, της κατάληψης εργασιακού χώρου, ενώ αν ο εργοδότης επικαλεστεί «άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας» να κηρύσσεται η απεργία παράνομη με συνοπτικές διαδικασίες, ενισχύοντας την απεργοσπασία.

Παράλληλα, η κυβέρνηση προχωρά άμεσα σε νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα για την κατάργηση – ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, αλλά και στην ανάθεση της απονομής συντάξεων σε εταιρείες (δικηγόρων και λογιστών) που θα πληρώνει ο εργαζόμενός.

Καμία συναίνεση – Καμιά αναμονή!

Σε αυτή την άθλια επίθεση της κυβέρνησης, οι παρατάξεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και σε πολλά συνδικάτα έχουν επιλέξει ξανά τη στήριξη στην κυβέρνηση και στον ΣΕΒ, απαίτηση του οποίου εξάλλου είναι ο αντεργατικός – αντισυνδικαλιστικός νόμος. Εξάλλου, εδώ και ένα χρόνο έχουν κηρύξει συνδικαλιστικό lockdown, προσφέροντας τεράστιες υπηρεσίες στην κυβέρνηση και τους εργοδότες. Γι’ αυτό, το βάρος για το ξεδίπλωμα των αγώνων πέφτει στις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις.

Οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε δεκάδες πόλεις της χώρας και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα μαζικής καταδίκης της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ στην αντιμετώπιση της πανδημίας και της φτώχειας. Μαζί με τις φοιτητικές διαδηλώσεις, τους αγώνες των υγειονομικών, τις εργατικές διαδηλώσεις και απεργίες, αποτελούν ρωγμές αμφισβήτησης της ασκούμενης πολιτικής και της κυβέρνησης.

Μόνο ο λαός σώζει τον λαό!

Το επόμενο διάστημα πρέπει να μας βρει ξανά στους δρόμους, ενωμένους απέναντι στους σχεδιασμούς τους. Σηκώνουμε ανάστημα και παίρνουμε στα χέρια μας τον αγώνα για ανατροπή. Για να γενικευτούν και να κλιμακωθούν οι αγώνες για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης της ΝΔ. Καμία εκλογική αναμονή, καμία ανοχή στην «αντιπολίτευση» των ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ που δίνει απλόχερη συναίνεση σε όλα τα «καυτά» ζητήματα.

Παλεύουμε για την ανάπτυξη κινητοποιήσεων και απεργιών άμεσα ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, για να μην κατατεθεί το αντεργατικό τερατούργημα.

Όχι στην κατάργηση του 8ώρου, κάτω τα χέρια από την απεργία. Μείωση του χρόνου εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά

Παλεύουμε για:

  • Κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων.

  • Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς. Καμία απόλυση. Ακύρωση όλων των απολύσεων από την αρχή της πανδημίας

  • Πλήρη κάλυψη των μισθών και των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις που αναστέλλουν τη λειτουργία τους, με ολόκληρο μισθό και όχι με το επίδομα εξαθλίωσης των 534 ευρώ. Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις.

  • Κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων των Π.Ν.Π. για τις άδειες Ειδικού Σκοπού, που οδηγούν τους εργαζόμενους γονείς σε στέρηση της κανονικής άδειας ή σε άδειες άνευ αποδοχών.

  • Πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλο το λαό! Να οργανωθεί και να εξοπλισθεί άμεσα η δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Μαζικές μόνιμες προσλήψεις και αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων δομών υγείας που παραμένουν ανενεργές. Άνοιγμα των κλειστών νοσοκομείων. Μονιμοποίηση τώρα όλων των συμβασιούχων. Ένταξη όλων των υγειονομικών στα ΒΑΕ. Επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας χωρίς αποζημίωση στους κλινικάρχες.

  • Κανένας εργαζόμενος- εργαζόμενη στη δουλειά χωρίς μέτρα προστασίας. Ειδικές άδειες σε όλα τα μέλη ευπαθών ομάδων και στους συνοικούντες. Να πληρώσει η εργοδοσία για την εφαρμογή των πρωτοκόλλων ασφαλείας και ειδικά στις γραμμές παραγωγής. Όχι στην ατομική ευθύνη με τη λογική των self-test.

  • . Όχι άλλες θυσίες εργατών για τα κέρδη του κεφαλαίου!

  • Να σταματήσει το αίσχος του στοιβάγματος των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αύξηση των δρομολογίων και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

  • Όχι στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και τις δαπάνες για την αστυνομοκρατία.

  • Αύξηση των δαπανών σε υγεία, παιδεία, πολιτισμό, κοινωνικές υπηρεσίες.

  • Να καταργηθεί ο αντιδραστικός νόμος της Κεραμέως. Καμία σκέψη για αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Ολιγομελή τμήματα μαθητών, μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών και καθαριστριών..

  • Κάτω τα χέρια από τους αγώνες μας, τη συνδικαλιστική δράση, τη δράση των σωματείων. Όχι στην αστυνομοκρατία. Να καταργηθεί ο νόμος 4703/2020 που απαγορεύει τις διαδηλώσεις. Να αποσυρθεί κάθε κατηγορία στους συλληφθέντες και να παρθούν πίσω όλα τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις.

  • Καμία νομιμοποίηση του μητρώου πραγματικών δικαιούχων, όχι στο ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων.

  • Κάτω η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων! Μπλόκο στους πλειστηριασμούς. Κάτω τα χέρια από τη λαϊκή κατοικία.

Να φέρουμε την άνοιξη στη ζωή μας με τους αγώνες μας

  • Παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση του απεργιακού εορτασμού της Πρωτομαγιά. Την Πέμπτη 6 Μάη προτείνουμε και παλεύουμε για την προκήρυξη 24ωρης πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας με ταξική απεργιακή συγκέντρωση των σωματείων και πορεία, κόντρα στην κατάπτυστη απόφαση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

  • Την Πέμπτη 22 Απρίλη καλούμε σε συλλαλητήριο ενάντια στο αντεργατικό αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο και συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική (Προπύλαια, 6 μ.μ.)

  • Το Σάββατο 24 Απρίλη, προχωράμε σε μέρα πολυμόρφων δράσεων σε γειτονιές με συγκεντρώσεις, πορείες κ.λπ.

  • Ανάπτυξη και κλιμάκωση των απεργιών και των αγώνων για να μην κατατεθεί το αντεργατικό τερατούργημα.

  • Attack στην ανεργία και την επισφάλεια

  • LABour-Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα

  • Radical I.T. – Αγωνιστική Πρωτοβουλία σε Τηλεπικοινωνίες και Πληροφορική

  • Αγωνιστικές Κινήσεις Συσπειρώσεις στους ΟΤΑ

  • Αγωνιστική Ενότητα Εργαζόμενων στο ΤΕΕ

  • Αγωνιστική Ταξική Ενότητα –ΕΚΑ

  • ΑΚΙΓΔΥ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ (Ανεξάρτητη Κίνηση Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων) σε ΠΕΓΔΥ/ΠΟΓΕΔΥ

  • ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ Μισθωτών και Ασκούμενων Δικηγόρων

  • Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΠΗΤ

  • Αριστερή Πρωτοβουλία Εργαζόμενων στο ΤΕΕ

  • Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών

  • Ενιαίο Ψηφοδέλτιο Αγώνα ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ

  • Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Υπουργείου Πολιτισμού

  • Ενωτική Αγωνιστική Συνεργασία στην ΕΘΕΛ (ΕΑΣ)

  • Ενωτική Αριστερή Πρωτοβουλία Ε’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής

  • Λάντζα Αγωνιστική Εργατική Παρέμβαση στον Επισιτισμό Τουρισμό

  • ΜΕΤΑ Συνδικαλιστική Παράταξη

  • Πανελλαδική Ανεξάρτητη Ταξική Εργατική Κίνηση

  • Παρεμβάσεις δημοσίου

  • Παρέμβαση Εργαζομένων στην ΕΛΣΤΑΤ

  • Πλεύση στην Εκπαίδευση στον ΣΕΠΕ “Ηρώ Κωνσταντοπούλου” Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής

  • Πρωτοβουλία Αριστερών Συνδικαλιστών (Πρωτ.Α.Συ.) του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής

  • Πρωτοβουλία για την Ανατροπή ΕΣΗΕΑ

  • ΡΕΣΑΛΤΟ στη Γαλέρα

  • ΡΙΣΤάΡΤ // ΡΙζοσπαστική Συνεργασία Τεχνικών για την ΑΡιστερή Τροχιά

  • Ταξική Πορεία

(Η ανακοίνωση παραμένει ανοιχτή και για άλλες υπογραφές)




47 χρόνια «Πολυτεχνείο» – Αυτό που μισούν θανάσιμα, αυτό που μας εμπνέει: η εξέγερση και η ανατροπή

Του Βαγγέλη Λιγάση

Γιατί «γιορτάζουμε το «Πολυτεχνείο»; 47 χρόνια μετά την 3ήμερη εξέγερση του Νοέμβρη με κάποιους να έχουν εξαργυρώσει τη συμμετοχή τους σε υπουργιλίκια, μερσεντές και βίλες (Λαλιώτης, Σκανδαλίδης, Δαμανάκη κ.λπ.) και με τους δεκάδες χιλιάδες που συμμετείχαν συνταξιούχους πλέον, δεν είναι πια «πολύ παλιά ιστορία» για να γίνονται πορείες κ.λπ.; Αφού η κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν απειλείται, ποιος είναι τέλος πάντων ο «δρόμος του Νοέμβρη»; Αυτά και άλλα ερωτήματα, άλλα προφανή και άλλα λιγότερο «αθώα», μπαίνουμε στον κόπο να εξηγούμε κάθε χρόνο σε νέους ή «λιγότερο νέους» ανθρώπους.

Η απάντηση είναι ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973, ως αυθόρμητο ξέσπασμα με παλλαϊκό χαραχτήρα, καταγράφτηκε στην συλλογική συνείδηση, μιας γενιάς τουλάχιστον, σαν η δίκαιη απάντηση στην καταπίεση. Καταγράφηκε στην συλλογική συνείδηση σαν ο καταλύτης που ξεγύμνωσε το σκληρό πρόσωπο του ελεγχόμενου «μετασχηματισμού»/«εκδημοκρατισμού» της χούντας σε μισοκοινοβουλευτική αυταρχία που μεθόδευε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και προσέβλεπαν οι «ρεαλιστές» αστοί πολιτικοί αλλά και τμήματα της Αριστεράς, σαν ο καταλύτης για την «περιπετειώδη» ελληνική μεταπολίτευση.

Κι όμως, αντέχει…

Το «Πολυτεχνείο» συμβολίζει την δυνατότητα των «απλών» ανθρώπων να παρεμβαίνουν και να καθορίζουν τις εξελίξεις πέρα και ανεξάρτητα από τις «βουλές» των από πάνω και τις «συμβουλές» των φρονίμων. Συμβολίζει την προσπάθεια για αλλαγή των όρων διαβίωσης με συλλογικό – εξεγερσιακό και όχι ατομικό τρόπο. Το «Πολυτεχνείο» λοιπόν είναι ένα σύμβολο του αγώνα των καταπιεσμένων για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία». Και αναγνωρίζεται σαν τέτοιο σύμβολο και σήμερα, σχεδόν 50 χρόνια μετά, από μεγάλη μάζα ανθρώπων. Με τον ίδιο τρόπο που αναγνωρίζεται σχεδόν 140 χρόνια μετά σαν σύμβολο ο αγώνας των εργατών του Σικάγο για 8ωρο την 1η Μάη. Δεν διαδηλώνουμε την Πρωτομαγιά για να αποδώσουμε δίκαιο στον Αύγουστο Σπάιζ π.χ., αλλά γιατί η παγκόσμια διαδήλωση των εργαζομένων την 1η Μάη δίνει στην συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που μισθώνουν την εργατική τους δύναμη για να ψευτοεπιβιώσουν, την συναίσθηση της τάξης «καθεαυτής» και την προοπτική της τάξης «για τον εαυτό της».

Η μάχη των συμβόλων και των αξιών

Πάνω στα σύμβολα και στις λέξεις μαίνεται αδιάκοπτα η μάχη της ιδεολογίας – συνείδησης (ατομικής και συλλογικής). Η κυρίαρχη αστική τάξη γνωρίζει πολύ καλά την σημασία αυτής της μάχης. Έτσι, για να συνεχίσει μια παρασιτική μειοψηφία να κυριαρχεί πάνω στους σύγχρονους προλετάριους, είναι πάντα πρόθυμη να συντηρεί «καλολαδωμένη» μια μικρή στρατιά από «ακαδημαϊκούς», παπάδες, δημοσιογράφους, πολιτικάντηδες και λοιπούς «πνευματικούς ποιμένες», για να προσφέρουν πάντα τα ιδανικά («εθνικά», lifestyle κ.ά.) που μας εντάσσουν σε ψευδοκοινότητες – ψευδοταυτότητες και μας αποξενώνουν από την ουσία της ύπαρξής μας.

Έτσι, όπως φροντίζουν να μας «θυμίζουν» ότι η Πρωτομαγιά είναι αργία (κατά πώς τους βολεύει) για ευκαιρία να εκδράμουμε στις εξοχές, έτσι και το «Πολυτεχνείο» που δεν περιορίζεται σε μια ομιλία για τους «ιδεαλιστές» φοιτητές και την (κοινοβουλευτική) «δημοκρατία» σε μια σχολική αίθουσα είναι κάπως «δυσκολοχώνευτο», θεωρείται αναχρονισμός.

Επιχαίρει ο κ. Βορίδης επειδή «οι ψευδοαξίες της γενιάς του Πολυτεχνείου ενταφιάστηκαν». Απειλεί ο κ. Δένδιας: «Ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοιχτοί από το 1974». Και ως καλός ποιμένας που δεν αφήνει το κοπάδι να παραστρατήσει από το πνεύμα της «ατομικής ευθύνης» για την υγεία «μας», ο κ. Χρυσοχοΐδης απαγορεύει την διαδήλωση…

Και από κοντά οι Γεωργιάδης, Μπογδάνος, Πλεύρης, Φιλιππακόπουλος (διορισμένος από την χούντα γραμματέας του Συλ. Φοιτητών Πολυτεχνείου και σήμερα δ/ντής Γραμματείας της ΝΔ) κ.λπ. να ωραιοποιούν την χούντα, να αμφισβητούν τους νεκρούς, να ζητούν «επιτέλους λευτεριά από την Μεταπολίτευση»…

Η συγκέντρωση του εσμού των «αρίστων»

της ακροδεξιάς και της «ανάπτυξης» στη ΝΔ

Είναι εντυπωσιακό, πως όλοι αυτοί με την πλούσια διαδρομή ανάμεσα σε ΝΔ- ΕΠΕΝ-ΠΟΛΑΝ-ΛΑΟΣ-ΑΝΕΛ (μαζί και τα «ορφανά» της Χρυσής Αυγής) συγκεντρώνονται πάλι στην φιλελεύθερη δημοκρατική παράταξη των «αρίστων».

Από την άλλη, είναι εντυπωσιακό που και η οικονομική «αριστεία» σε πλήρη απαρτία (Λάτσης, Βαρδινογιάννης, απόγονοι του Μποδοσάκη κ.λπ.) στηρίζει την κυβέρνηση αυτής της παράταξης, τόσο ομόψυχα όσο σχεδόν και την χούντα των συνταγματαρχών. Τους τάιζαν ασυδοσία και θαλασσοδάνεια ο Παπαδόπουλος, ο Παττακός, ο Μακαρέζος και ο …Ρουφογάλης (στον γάμο του είχαν παρελάσει οι γονείς των ίδιων ζάμπλουτων), τους ταΐζει ασυδοσία και συμμετοχή σε κονσόρτσιουμ ευρωπαϊκών, εξορυκτικών κ.λπ. «αναπτυξιακών» πρότζεκτς (για να μιλήσουμε την γλώσσα της… αγοράς) η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και αν ο υπ. Εμπορικής Ναυτιλίας της Χούντας Χολέβας έγινε ξαφνικά εφοπλιστής με 40 πλοία (!) πού να δείτε τους «άριστους» δαπίτες πώς εξελίσσονται… Βέβαια, θα ήταν φρόνιμο οι (μικροαστοί) σταρτάπτερς να μη νομίσουν ότι αφορά πολλούς το πανηγύρι (πρέπει πάντα να μεγαλώσει πρώτα η πίτα) και πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Άλλωστε, και η (πραγματική και όχι φέικ) ανάπτυξη της χούντας αφορούσε πολύ συγκεκριμένους. Το περιβόητο «χάρισμα χρεών» της χούντας στους αγρότες αφορούσε συνεταιρισμούς με διορισμένες διοικήσεις, στους φτωχούς χαρίστηκαν 7,5 εκατομμύρια (δραχμούλες) από τα 400 περίπου συνολικά, το δε αγροτικό εισόδημα το 1974 ήταν στο επίπεδο του 1960. Όσο για τους «προνομιούχους» εργαζόμενους των πόλεων (όσοι δεν φεύγανε στην ξενιτιά) είδαν το πραγματικό τους εισόδημα να έχει μειωθεί στην «χρυσή» 7ετία της χούντας κατά 4%.

Όλοι αυτοί οι απόγονοι των μαυραγοριτών (τα αφεντικά), των ταγματαλητών -χιτών-ρουφιάνων-«νοικοκυραίων» (οι υπάλληλοι) μοιάζουν σαν να μας λένε: «τι θέλετε τα Πολυτεχνεία και κουραφέξαλα. Καθίστε στην τρύπα σας μην φάτε το κεφάλι σας».

Μισούσαν ανέκαθεν θανάσιμα το Πολυτεχνείο και ό,τι συμβόλιζε και συμβολίζει. Γι’ αυτό ο Καραμανλής έκανε τις πρώτες μεταχουντικές εκλογές στην επέτειο της εξέγερσης το ’74, γι’ αυτό απαγορεύτηκε το ’77 (και οι «φρόνιμοι» συμμορφώθηκαν), γι’ αυτό δολοφονήθηκαν οι Κουμής – Κανελλοπούλου το ’80, γι’ αυτό σήμερα καταργούν το «φοιτητικό άσυλο»…

Το έγκλημα της άκρας δεξιάς

και το «έγκλημα» της εξέγερσης

Αν η καταστολή της εξέγερσης ήταν το έγκλημα της άκρας δεξιάς (γιατί η άκρα δεξιά είναι η παράταξη των πραξικοπημάτων και της ωμής καταστολής, όχι απλώς μια πιο «ριζοσπαστική» εκδοχή της «συνταγματικής» δεξιάς), ποιο ήταν το «έγκλημα» της εξέγερσης ώστε να την μισούν τόσο θανάσιμα; Ήταν ετούτο: ότι έθεσε με πραγματικούς υλικούς όρους την επαναστατική στρατηγική και επικαιρότητα, πολύ πέρα από την «αποκατάσταση της δημοκρατίας», πολύ πέρα ακόμη από τις προθέσεις των αριστερών κομμάτων (που ή περιόριζαν τα αιτήματα στα «φοιτητικά» ή κατήγγελλαν τους «προβοκάτορες»).

Η «ανολοκλήρωτη νίκη» του «Πολυτεχνείου», όπως κατέληξε μετά τις περιπέτειες της επιστράτευσης, του «Καραμανλής ή τανκς» και της κυβερνητικής αλλαγής του 1981, δεν είχε να κάνει μόνο με δημοκρατικές ελευθερίες (πρωτοφανείς στα ελληνικά χρονικά). Από την καθυστέρηση (το 1/6 του πληθυσμού αναλφάβητο) περάσαμε στην καθολική υποχρεωτική εκπαίδευση. Από τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, την αυθαιρεσία του χωροφύλακα, την απαγόρευση των κομμάτων και των απεργιών, περάσαμε στην άνθηση των αγώνων και της αριστεράς. Από τον νόμο «περί τεντυμποϊσμού», την λογοκρισία και το διαχρονικό αξιακό πρόταγμα των αφεντικών «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» (για την πλέμπα βεβαίως, όχι για τους ίδιους που έχουν μόνο ένα: το κέρδος), επιβλήθηκε μια ποικιλόμορφη αριστερολαϊκή κουλτούρα (παρά τις στρεβλώσεις του σταλινισμού και του μικροαστικού λαϊκισμού). Από «προνοιακό» μη σύστημα υγείας, περάσαμε στο ΕΣΥ και σε στοιχειώδες κράτος πρόνοιας (παρά την μετέπειτα 25ετή αποδόμηση των κυβερνήσεων νεοφιλελευθερισμού). Το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 10 χρόνια και η παιδική θνησιμότητα μηδενίστηκε. Ιδού τι «αγαπούν να μισούν» στο «Πολυτεχνείο» και τη Μεταπολίτευση η Δεξιά, οι κονδυλοφόροι των αστικών μίντια και οι προπαγανδιστές του συστήματος.

Δεν άρκεσαν η ΕΣΑ και η Χωροφυλακή,

δεν θα αρκέσουν τα ΜΑΤ και η ΔΕΛΤΑ…

Και αν τα στρατοδικεία, τα κολαστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, οι «ανθρωποφύλακες», οι 25.000 ΕΣΑτζήδες, η Χωροφυλακή κ.λπ. δεν στάθηκαν αρκετά για να σταματήσουν το «Πολυτεχνείο» και χρειάστηκαν επίλεκτα σώματα του στρατού και πιο σκληρός «γύψος» για να αναστείλουν την εξέλιξή του, για τους ίδιους λόγους δεν θα φανούν «αρκετοί» οι 70.000 πραιτωριανοί που έχει στρατολογήσει το αστικό κράτος στην Ελλάδα στα «σώματα ασφαλείας» (η μεγαλύτερη αναλογία μπάτσων προς πληθυσμό στην Ευρώπη). Θα αποδειχτούν πολύ λίγοι για να επιβάλουν το (άλλο αγαπημένο πρόταγμα των αφεντικών) Ησυχία – Τάξη – Ασφάλεια. Και αυτό γιατί, όταν το δίκαιο ποτάμι της οργής απέναντι σε αυτούς που μας «δουλεύουνε» (κυριολεκτικά) βρει τον δρόμο προς την επιφάνεια, γίνεται ασταμάτητο αν έχει εμβαπτίσει μέσα του ένα σημαντικό κομμάτι από την συλλογική εμπειρία των προλετάριων (των πολλών ηττών και των λίγων νικών).

  

     

το σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη



Κυβέρνηση κάτω από τη βάση

της Σάσας Χασάπη

Με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, είδαμε φιλοκυβερνητικά πρωτοσέλιδα να αποκαλούν  την προσπάθεια παιδιών (κυρίως  των λαϊκών οικογενειών ) για μόρφωση και καλύτερη ζωή  ως «διασυρμό, κατήφορο» με  τίτλους όπως  «πανεπιστήμια κάτω από τη βάση, σε ΑΕΙ με λευκή κόλλα».  Ταυτόχρονα τα φιλοκυβερνητικά μέσα πρόβαλλαν μια σειρά «ιστοριών αριστείας» με υποψηφίους που «αρίστευσαν» και «αποτελούν παράδειγμα, πρότυπο σκληρής δουλειάς» κ.λπ.

Ο λόγος της επίθεσης που δέχτηκαν τα παιδιά και οι οικογένειές τους δεν ήταν ασφαλώς η έγνοια των ΜΜΕ για το επίπεδο και την ποιότητα της Ανώτατης εκπαίδευσης. Τα ΜΜΕ στρώνουν το έδαφος για τις αλλαγές που εξήγγειλε η υπουργός Παιδείας την ίδια μέρα σε συνέντευξή της  σε ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι. Αφού σχολίασε την είσοδο στις δημόσιες πανεπιστημιακές σχολές με  βαθμούς κάτω από τη βάση ως φαινόμενο «απαράδεκτο» απέφυγε να σταθεί στις αιτίες και πρότεινε κατευθείαν την «αντιμετώπιση»: στροφή στην Τεχνική εκπαίδευση, εισαγωγή της βάσης του δέκα σε επόμενες πανελλαδικές εξετάσεις, πιθανό κλείσιμο σχολών στην περιφέρεια ή σχολών με μικρή ζήτηση (αφού οδηγούν στην ανεργία)  όπου εκεί παρουσιάζεται πλειοψηφικά  το φαινόμενο εισόδου με χαμηλές βαθμολογίες, εισαγωγή θεματικών στα σχολεία για την  «επιχειρηματικότητα», δημιουργία «προτύπων» ΕΠΑΛ κ.α!

Οι προτάσεις για όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι καινούριες, όσο κι αν παρουσιάζονται ως τέτοιες με αφορμή τις φετινές βάσεις εισαγωγής. Αποτελούν πάγια επιδίωξη  των κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες και έχουν στόχο τις περικοπές, την εμπορευματοποίηση, το άνοιγμα στις επιχειρήσεις, τη συρρίκνωση του πληθυσμού των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων, τη στροφή στην ιδιωτική εκπαίδευση (εδώ θα είχε ενδιαφέρον να μας πουν όσοι υπερασπίζονται την αριστεία με ποιες βάσεις εισαγωγής εισάγεται κανείς στις ιδιωτικές σχολές και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια)!

Ο πραγματικός στόχος πίσω απ΄το χυδαίο διασυρμό των παιδιών των λαϊκών οικογενειών (και την κατάργηση του ασύλου) είναι οι αλλαγές στη λειτουργία της Ανώτατης εκπαίδευσης. Το πανεπιστήμιο της αγοράς που οραματίζεται η Κεραμέως και οι προκάτοχοί της θα επιβάλει δίδακτρα σε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, η έρευνά του θα έχει μοναδική έγνοια το κέρδος των επιχειρήσεων, οι απόφοιτοί του θα αποτελούν τη νέα γενιά πτυχιούχων- ελαστικά απασχολούμενων-ανέργων, βορά στον κάθε εργοδότη. Οι αλλαγές αυτές δε συμβαδίζουν με πανεπιστήμια-χώρους ελεύθερης σκέψης και διεκδίκησης, συνδικαλιστικής και πολιτιστικής δράσης της νεολαίας.

Πρόκειται για ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο μοντέλο που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστεί στην παιδεία από ένα κυβερνητικό κόμμα που ξέρει να υπερασπίζεται καλύτερα από το προηγούμενο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της «επιχειρηματικότητας». Αυτό το μοντέλο περικοπών, υποχρηματοδότησης, που αντιμετωπίζει την εκπαίδευση ως εμπόρευμα και όχι ως αγαθό, υποβαθμίζει την ποιότητα σπουδών στα δημόσια σχολεία και ιδρύματα και όχι όσοι φοιτούν και εργάζονται σε αυτά.