Θέτει προαπαιτούμενο την αξιολόγηση για να μονιμοποιηθούν!

Του Ελισαίου Φάκαρου

Σε ωμό εκβιασμό προς τους 4.500 εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής που διορίστηκαν το 2020 προχωρεί το υπουργείο Παιδείας, θέτοντας την αξιολόγηση σαν προαπαιτούμενο για να μονιμοποιηθούν οριστικά!

Μετά από δύο χρόνια από τον διορισμό τους, ολοκληρώθηκε η «δοκιμαστική» περίοδος και, όπως γινόταν πάντα με όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, θα έπρεπε τώρα να γίνει κανονικά η μονιμοποίησή τους – και ήδη αρκετές Διευθύνσεις έχουν προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση. Το υπουργείο Παιδείας όμως σταμάτησε αυτή την προβλεπόμενη διαδικασία και εκβιάζει τους εκπαιδευτικούς απαιτώντας να περάσουν πρώτα όλοι από ατομική αξιολόγηση.

Το νέο «στρατήγημα» της Κεραμέως

Έχοντας αποτύχει στην επιβολή του μέτρου της αξιολόγησης εξαιτίας της μαζικής αντίστασης των εκπαιδευτικών, το υπουργείο επιχειρεί να κρατήσει ομήρους όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν το 2020, αλλά και αυτούς του 2021, με σκοπό να μετατραπούν εκβιαζόμενοι σε «Δούρειο Ίππο» για την εφαρμογή της αξιολόγηση στα σχολεία. Ο εκβιασμός αυτός, που λέει ότι για να δουλέψεις στο σχολείο θα πρέπει να σκύψεις το κεφάλι και συνεχώς να αποδεικνύεις ότι είσαι ικανός και ικανή με το να μαζεύεις προσόντα, απευθύνεται επίσης σε όλο τον εκπαιδευτικό πληθυσμό της αναπλήρωσης και της ελαστικής εργασίας, που περνάει συνεχώς από τις Συμπληγάδες του προσοντολογίου.

Η αξιολόγηση, λοιπόν, σαν αυτοσκοπός του υπουργείου και της κυβέρνησης, έχει στόχο αφενός να απλώσει την εργασιακή ανασφάλεια σε όλους τους εκπαιδευτικούς, παλιούς και νέους, και να παύσει γενικά την μονιμότητα, και από την άλλη να κάνει τα σχολεία αυτόνομες μονάδες κυρίως ως προς την χρηματοδότησή τους, είτε να λειτουργούν σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις που αναζητούν χρηματοδοτήσεις και επομένως είτε να εξαρτηθούν από χρηματοδοτικές πηγές του ιδιωτικού τομέα είτε να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως αν δεν τα καταφέρουν.

Η αλήθεια είναι ότι απόπειρες να εφαρμοστεί η αξιολόγηση στην εκπαίδευση έχουν ξεκινήσει πολλά χρόνια τώρα και ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε νομοθετικά το έδαφος. Η Κεραμέως όμως αποδεικνύεται «ειδική περίπτωση», καθώς φέρεται εντελώς εμμονικά και εκδικητικά. Όλο αυτό το διάστημα επί υπουργίας της δεν έχει πείσει (και δεν προσπαθεί καν να πείσει) για την αναγκαιότητα της αξιολόγησης˙ το μόνο που κάνει, είναι να απειλεί και να στέλνει στα δικαστήρια τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών. Ελάχιστοι είναι οι εκπαιδευτικοί που δέχονται την αξιολόγηση – κυρίως αυτοί που επιδιώκουν διευθυντική καριέρα. Η Κεραμέως νομίζει ότι επειδή οι ηγεσίες της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ φυγομαχούν, θα τα καταφέρει να πειθαρχήσει τους νεοδιόριστους. Αυτό που ξεχνάει όμως είναι ότι είχαν πάντα στο πλευρό τους τα πρωτοβάθμια σωματεία και ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν δώσει σημαντικούς αγώνες με δυνατές απεργίες.

Η συνεχόμενη αντιπαράθεση με το υπουργείο μπορεί να συσσωρεύει κούραση, αλλά είναι κοινή πλέον πεποίθηση στους εκπαιδευτικούς ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις του υπουργείου έχουν στόχο τη διάλυση του Δημόσιου.

Ο κόσμος της εκπαίδευσης έχει διάθεση να αγωνιστεί και το έδειξε, πέρα από την αντίσταση στην αξιολόγηση, με την μεγάλη συμμετοχή του στην τελευταία πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη. Είναι βέβαιο ότι θα ήταν πρόθυμος να συμμετάσχει σε μαχητικές κινητοποιήσεις που θα έθεταν αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, μονιμοποίηση των αναπληρωτών και οριστική παύση της αξιολόγησης. Πρέπει να οργανώσουμε την αντίσταση με βάση αυτές τις διαθέσεις. Ο νέος εκβιασμός του υπουργείου Παιδείας δεν θα περάσει!

του Γιώργου Παζάλου

Στις σημαδεμένες εκλογές για τα Υ.Σ των εκπαιδευτικών στις 5 Νοέμβρη του 2022 παίχτηκε ένα αριθμητικό και πολιτικό στοίχημα, της αποχής ή της συμμετοχής:

Αν η Κεραμέως, με όλον τον υποταγμένο κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό μαζί της, θα κατίσχυε του αγωνιστικού φρονήματος των εκπαιδευτικών που αντιστέκονται εδώ και καιρό απέναντι στην άθλια πολιτική των κυβερνώντων.

Αν η Κεραμέως με τη χρήση μεθόδων πρωτοφανούς αδιαφάνειας και νοθείας, αξιοποιώντας τη συναίνεση της πλειοψηφίας σε ΔΟΕ-ΟΛΜΕ και τους ανυπόμονους να καταλάβουν καρέκλες στα νόθα συμβούλια της ντροπής, θα κατήγαγε μια επιτέλους-νίκη, ταπεινώνοντας τη ζωντανή εκπαίδευση.

Αν η Κεραμέως κι οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι της θα έκαναν το μεγάλο βήμα για την ακύρωση των συλλογικών διαδικασιών και την άλωση των πρωτοβάθμιων σωματείων, την ατμομηχανή της αντίστασης του εκπαιδευτικού κινήματος.

Τα 100 εκπαιδευτικά σωματεία, Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ που ενωμένα και συντονισμένα βρέθηκαν απέναντι σ’ αυτά τα σχέδια, θα αρκούνταν και σε ένα 51% πολιτικής αποχής πανελλαδικά, αφού θα ήταν μεγάλη νίκη και σοβαρή παρακαταθήκη για τους αγώνες της επόμενης μέρας.

Όμως, με 85% αποχή στην Αττική και με 70% σε ολόκληρη τη χώρα, ακόμα και με τα δικά τους αποτελέσματα που αντί να βγουν αυτόματα στις 5:οο μμ, μαγειρεύονταν ένα μερόνυχτο στα άδυτα των Διευθύνσεων κάτω από την ένοχη σιωπή της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ, η νίκη της ζωντανής εκπαίδευσης είναι τεράστια!

Η Υπουργός Παιδείας, η πιο αντιδραστική φιγούρα σε αυτό το πόστο την εποχή της μεταπολίτευσης, που μέχρι χθες έκανε πως δεν κατάλαβε ότι η οργή στους εκπαιδευτικούς για τα έργα και τις ημέρες της δεν ξεθυμαίνει, βλέπει σήμερα εφιάλτες: Οι συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες θα αποκατασταθούν. Η αντίσταση των εκπαιδευτικών απέναντι στο επιχειρηματικό σχολείο και την αξιολόγηση θα γιγαντωθεί, με τα πρωτοβάθμια σωματεία στην πρώτη γραμμή. Η ανατροπή θα έρθει μέσα από τους αγώνες μας. Στις 9 Νοέμβρη στην απεργία και στις 17 Νοέμβρη και πάλι για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, ανεβάζουμε στροφές.

Όσο για τους φερόμενους ως εκλεγέντες του 15% ύστερα από όλα τα μαγειρέματα, τώρα που η Κεραμέως τους συνεχάρη, ας παραιτηθούν χωρίς καθυστέρηση. Οι εκπαιδευτικοί δεν τους νομιμοποιούν και δεν τους αναγνωρίζουν. Όπως λέγανε κι οι ίδιοι: Είναι ζήτημα δημοκρατίας.

Online εκδήλωση μέσω Facebook

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου στις 19:00 (νέα ημ/νία)

Μετά το φιάσκο της μάσκας-αλεξίπτωτο (η δεύτερη παρτίδα με σωστές μάσκες δεν έφτασε ποτέ στα σχολεία..), μετά τα μικροσκοπικά και άχρηστα παγουρίνο, δώρο-χορηγία ιδιωτών φίλων της κυβέρνησης, ήρθε και το φιάσκο των τηλε-μαθημάτων.

Μετά από μήνες εξαγγελιών και προσπάθειας επιβολής της τηλεργασίας και στην εκπαίδευση, η γενική πρόβα τηλε-μαθημάτων απέδειξε το προφανές: Η περιβόητη τηλεεκπαίδευση των αρίστων του υπουργείου Παιδείας κατέρρευσε εν μια νυκτί , τη δεύτερη ώρα λειτουργίας της.
Η προσπάθεια του υπουργείου να αποδώσει το φιάσκο στην εταιρεία CISCO κατέρρευσε την ίδια ώρα με… το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, που αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας αποκατέστησε και αυτό τις δυσλειτουργίες του. Τα ίδια συνέβησαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και τη δεύτερη μέρα τηλεκπαίδευσης, με δυσκολίες σύνδεσης σε πολλά νοικοκυριά αλλά και σχολεία ανά την επικράτεια. Απεγνωσμένοι γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί περιμένουν μέρες τώρα να ακούσουν κάποια εξήγηση ή κάποια ανάληψη ευθύνης για την απάτη των τηλεμαθημάτων… Αλλά οι «άριστοι» δεν απολογούνται στην «πλέμπα»…
Από κοντά και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, που με ανακοίνωσή της αρκείται απλώς στο να δώσει απλώς οδηγίες για ορθή εφαρμογή της υπάρχουσας τηλεεκπαίδευσης.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν οι οδηγίες να μπαίνουν απουσίες στα παιδιά που δε μπορούν να συνδεθούν στο πανελλήνιο σχολικό δίκτυο και το έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα για τους εκπαιδευτικούς το προχώρημα της ύλης.
Όλα τα παραπάνω θα ήταν τραγικά αν δεν ήταν γελοία – ή μάλλον είναι τραγικά και γελοία ταυτόχρονα. Οι εκπαιδευτικοί δε βάζουμε απουσίες στους μαθητές μας. Δεν προχωράμε την ύλη. Δεν συναινούμε στην υποχρεωτικότητα της τηλεεκπαίδευσης και απαιτούμε σχολεία:
• Με 15 μαθητές στο τμήμα, αξιοποιώντας τις κενές αίθουσες των σχολικών κτηρίων καθώς και τα σχολεία που έχουν κλείσει.
• Με μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών.
• Με μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ για όλους.
• Με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την καθαριότητα των σχολείων
• Με τον αναγκαίο εξοπλισμό για την υγειονομική προστασία και ασφάλεια.
• Με έκτακτη χρηματοδότηση για τις λειτουργικές τους ανάγκες.

«Το υπουργείο παιδείας, αφού εκμεταλλεύτηκε με τον πιο κυνικό τρόπο το ειλικρινές ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών για τους μαθητές τους καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας και των κλειστών σχολείων, και τη στήριξη που παρείχαν με κάθε πρόσφορο τρόπο , νομοθέτησε νύχτα «σαν τον κλέφτη» με μια επαίσχυντη τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο την εργαλειοποίηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης . Έτσι , νομιμοποιεί τη δυνατότητα να βαφτίζεται «απρόβλεπτο γεγονός» είτε η έλλειψη καθηγητών και τα κενά, είτε η αδιοριστία, είτε η απεργία και οι καταλήψεις, και να επιλέγεται ως εναλλακτική η εξ αποστάσεως εκπαίδευση.»

Έτσι ξεκινούσαμε το καλοκαίρι την ανακοίνωσή μας για την (ν)τροπολογία της κυβέρνησης για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ήμαστε σίγουροι ότι θα επιβεβαιωθούμε πολύ γρήγορα.

Ο αυταρχικός κατήφορος αυτής της κυβέρνησης δεν έχει όρια. Αφού αποφάσισε και διέταξε το καλοκαίρι ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα νομιμοποιηθεί και θα μονιμοποιηθεί με δυνατότητα να εφαρμοστεί σε κάθε περίπτωση αναστολής της λειτουργίας της μονάδας (άρα και κενά καθηγητών και απεργίες και καταλήψεις) , αφού αποφάσισε και διέταξε την απαγόρευση των κινητοποιήσεων και των πορειών, αφού αποφάσισε και διέταξε τη δυνατότητα να επιβάλει ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις επικείμενες εκλογές ανάδειξης αιρετών εκπροσώπων για τα υπηρεσιακά συμβούλια, χτες εξήγγειλε την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ως μέτρο για την αντιμετώπιση των μαθητικών κινητοποιήσεων.

Είναι σε όλη την κοινωνία γνωστό , παρά την προσπάθεια των καλοπληρωμένων κονδυλοφόρων-παπαγάλων της κυβέρνησης, ότι το εκπαιδευτικό κίνημα είναι στους δρόμους εξαιτίας της πολιτικής της. 26 και 27 μαθητές στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, προσλήψεις με το σταγονόμετρο , ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας. Έτσι αντιμετωπίζει την πανδημία που εξαιτίας της εγκληματικής της αμέλειας όλο το προηγούμενο καλοκαίρι (αλόγιστο άνοιγμα των συνόρων κατ επιταγή των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων , καμία πρόνοια για τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας , κανένα μέτρο για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων με σπάσιμο τμημάτων και προσλήψεις εκπαιδευτικών) έχει επανακάμψει με 300 και 400 κρούσματα ημερησίως. Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί διεκδικούν το αυτονόητο: συνθήκες λειτουργίας των σχολείων που να προστατεύουν τη ζωή τους!

Η απάντηση της κυβέρνησης απέναντι στις διεκδικήσεις των μαθητών και του εκπαιδευτικού κινήματος είναι η καταστολή και ο αυταρχισμός, με καινούριο όπλο στη φαρέτρα της την εξ αποστάσεως και τις απουσίες σε αυτή μαζί με την αναπλήρωση σε γιορτές, αργίες κλπ. Καλεί τους εκπαιδευτικούς να υλοποιήσουν τη διαβόητη πλέον «εξ αποστάσεως» και μάλιστα υποχρεωτικά, κουνώντας αυστηρά το δάχτυλο ώστε να συμμορφωθούν «προς τας υποδείξεις».Η δήλωση της Υπουργού Παιδείας για τηλεκπαίδευση στους μαθητές των κατειλημμένων σχολείων αποτελεί μια αδίστακτη προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο χωροφύλακα και απεργοσπάστη απέναντι στους αγώνες των μαθητών.

Αυτόν τον ρόλο δεν θα τον παίξει κανείς. Γίναμε δάσκαλοι για να διαμορφώσουμε προσωπικότητες που θα διεκδικούν , θα αγωνίζονται , θα είναι αλληλέγγυοι με τον πάσχοντα, τον αδικημένο και κατατρεγμένο συνάνθρωπο και δε θα σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία! Δεν θα υπονομεύσουμε τώρα το έργο μας! Εμείς διδάσκουμε την Αντιγόνη στα παιδιά μας , γιατί το μάθημα της υποταγής δεν το ξέρουμε!

Καλούμε την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ να βγάλουν αμέσως αποφάσεις για απεργία- αποχή από κάθε διαδικασία τηλεκπαίδευσης σε κατειλημμένα σχολεία κι επίσης αποφάσεις δρομολόγησης διαδικασιών (Γ.Σ. ΕΛΜΕ και προέδρων)  για απεργιακά βήματα μέσα στον Οκτώβριο. Κανένας διευθυντής και κανένας σύλλογος διδασκόντων να μην σπεύσει να υλοποιήσει τα όσα περιέχονται σε προφορικές προς το παρόν εξαγγελίες και αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα.

ΟΛΟΙ  ΣΤΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ- ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΉΡΙΟ

ΠΕΜΠΤΗ 1/10,12.00, ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ (3ωρη στάση εργασίας 11-2)

Αγωνιστική Ριζοσπαστική Ενότητα

Η έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς,παρά τις διαβεβαιώσεις της υπουργού παιδείας για το αντίθετο, βρίσκει μαθητές και εκπαιδευτικούς εκτεθειμένους μπροστά στο νέο κύμα της πανδημίας. Η πολιτική απόφαση για άνοιγμα των σχολείων με χρήση μάσκας και το σύνολο των μαθητών στις τάξεις όταν καθημερινά ανακοινώνονται τριψήφια νούμερα κρουσμάτων δε διασφαλίζει ούτε στο ελάχιστο τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας (που παρεπιπτόντως ισχύουν σε όλους τους υπόλοιπους δημόσιους χώρους). Επιπλέον χρειάζεται περίσσιο θράσος να λες πως η προμήθεια του μοναδικού μέσου προφύλαξης αυτή τη στιγμή, της μάσκας, είναι ατομική( και όχι κρατική) ευθύνη. Χρειάστηκε η δημόσια κατακραυγή και το άδειασμα της Κεραμέως από τον υπουργό εσωτερικών για να προμηθευτούν τα σχολεία δωρεάν μάσκες από τους δήμους.

Στη συνέντευξη τύπου για την έναρξη της σχολικής χρονιάς η υπουργός δεν είπε τίποτα καινούριο. Επανέλαβε σε όλους τους τόνους την προετοιμασία του υπουργείου “για την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης” και ευχαρίστησε τις ιδιωτικές εταιρείες για την προσφορά τους. Κουβέντα για τα χιλιάδες κενά που έχουν οι σχολικές μονάδες, για μείωση μαθητών ανά τμήμα, αοριστολογίες για τις προσλήψεις μονίμων εκπαιδευτικών.

Σε γειτονικές χώρες νεοφιλελευθερες κυβερνήσεις κάτω από την πίεση των κρουσμάτων παίρνουν πιο ουσιαστικά μέτρα για τον πληθυσμό. Στην Ιταλία η κυβέρνηση έχει παραγγείλει την κατασκευή μονών θρανίων, θα διανέμονται 11 εκατ. προστατευτικές μάσκες την ημέρα, σε μαθητές, διδάσκοντες και διοικητικούς και αναζητούνται μεγαλύτερες αίθουσες, ώστε οι μαθητές να μπορούν και να βγάζουν την μάσκα τους. Θα μειωθεί ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τάξη,  θα χρησιμοποιηθούν 3.000 σχολικά κτίρια που δεν χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια και θα γίνουν 50.000 προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών και άλλου προσωπικού.Τα σχολεία θα ανοίξουν σε διαφορετικές ημερομηνίες ανά περιφέρεια. Λάτσιο και Τοσκάνη, στην κεντρική Ιταλία ήδη έχουν αρχίσει εθελοντικά τεστ σε καθηγητές, δασκάλους και διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό των σχολείων.

Μπροστά στην παραπάνω εικόνα κάθε σύγκριση περιττεύει. Βέβαια και τα παραπάνω μέτρα δεν επαρκούν με βάση τις πραγματικές ανάγκες. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου CGIL Ιταλία χρειάζεται 33.039 νέες τάξεις στα νηπιαγωγεία, 89.580 νέες τάξεις στα δημοτικά σχολεία και 89.292 τάξεις, με τις ανάγκες να ξεπερνούν συνολικά τις 210.000 νέες τάξεις εάν οριστεί ως όριο η συμμετοχή 15 μαθητών στην κάθε τάξη. Για να γίνει αυτό, η CGIL εκτιμά ότι χρειάζονται 160.000 νέοι εκπαιδευτικοί στην στοιχειώδη Παιδεία.

Η πολιτική επιλογή της δικής μας κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το νέο κύμα πανδημίας στα σχολεία “με ασπιρίνες” κάνει τη διαφύλαξη της υγείας μαθητών και εργαζομένων στα σχολεία ξανά υπόθεση των εκπαιδευτικών που ξεκινούν τη χρονιά με κινητοποιήσεις απαιτώντας:

Μείωση των μαθητών ανά τμήμα-Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού

Μαζικά τεστ στο σχολικό πληθυσμό-Κατ΄οίκον διδασκαλία για τις ευάλωτες ομάδες μαθητών-τριών

Δωρεάν παροχή από το κράτος όλων των μέσων υγειονομικής προστασίας

Καμια εφαρμογή εξ αποστάσεως εκπαίδευσης

Παρά τη μεγάλη σημασία των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών, αυτό που θα χρειαστεί για να επιβληθούν τα αιτήματα των εκπαιδευτικών σωματείων είναι το απεργιακό βήμα, όπως στην Ισπανία. Τις κινητοποιήσεις εκεί ξεκινούν στις 4 Σεπτεμβρίου οι νηπιαγωγοί, ενώ στις 8 ακολουθούν δάσκαλοι και καθηγητές. Στις 9 απεργούν οι καθηγητές πανεπιστημίου, ενώ όλες οι βαθμίδες απεργούν στις 10 Σεπτεμβρίου. Όπως λέει  ο πρόεδρος της διδασκαλικής ομοσπονδίας “Με σκοπό να μην υπάρξουν προβλήματα θα πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών στις σχολικές τάξεις. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσληφθούν περισσότεροι δάσκαλοι, ώστε να φτιάξουμε νέες τάξεις με λιγότερους μαθητές”.

Τοξικός-ταξικός κίνδυνος Κεραμέως για τη δημόσια εκπαίδευση: προσοντολόγιο, αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων και τώρα αναγνώριση-εξίσωση ιδιωτικών κολεγίων

Του Ελισαίου Φάκαρου*

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με δεδομένη την παθητική στάση των ομοσπονδιών της εκπαίδευσης, φουλάρει τις μηχανές για την εφαρμογή όλων των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Το νομοσχέδιο για την αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών και των ξένων κολεγίων ως ισότιμων με τα ελληνικά πανεπιστήμια και την κατάργηση του ΔΟΑΤΑΠ, που ήταν αρμόδιος να ελέγχει όλα τα πτυχία του εξωτερικού, ψηφίστηκε. Μιλάμε λοιπόν για την ουσιαστική κατάργηση του άρθρου 16 που, μαζί με την επαναφορά της βάσης του 10 στις πανελλήνιες, λειτουργεί μόνο προς όφελος των ιδιωτών.   

Η ρύθμιση αυτή, που αφορά την προκήρυξη για τους «μόνιμους διορισμούς» στη γενική εκπαίδευση, δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Οι 5.200 υποτιθέμενες προσλήψεις σε όλες τις ειδικότητες της γενικής είναι κοροϊδία, από την στιγμή που φέτος οι ανάγκες για αναπληρωτές έφτασαν τους 38.000. Η προκήρυξη είναι κοροϊδία και δεν φέρνει μόνιμες προσλήψεις, αφού στον προϋπολογισμό του 2020 δεν υπάρχουν σχετικά κονδύλια. Λειτουργεί μόνο σαν «τυράκι» (μπορεί και προεκλογικό) για τους 150.000 ενδιαφερόμενους: η παγίδα είναι να φτιαχτούν οι νέοι πίνακες αναπληρωτών με το προσοντολόγιο.

Μέχρι τώρα, το πιο ισχυρό όπλο των αναπληρωτών ήταν το κοινό αίτημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, το οποίο τους έκανε να δρουν συλλογικά και να υπερασπίζονται πολλές φορές τις θέσεις εργασίας τους (κινητοποιήσεις για περισσότερες πιστώσεις στην γενική και ειδική αγωγή, υποστήριξη σε όλα τα παιδιά είτε με παράλληλη στήριξη είτε με τμήματα υποδοχής για παιδιά μεταναστών και προσφύγων, άδειες μητρότητας κ.λπ.). Αντιθέτως, το προσοντολόγιο θα προκαλέσει το σπάσιμο αυτής της συλλογικής διεκδίκησης και θα φέρει τον ατομικισμό και το αέναο κυνήγι προσόντων-μορίων, με τα ανάλογα τεράστια οικονομικά κόστη. Έτσι, υποτίθεται ότι όσοι και όσες δεν θα δουλέψουν τα επόμενα χρόνια θα ευθύνονται γι’ αυτό οι ίδιοι που δεν επιμορφώθηκαν αρκετά και όχι το υπουργείο που έκανε λιγότερες προσλήψεις…

Από το προσοντολόγιο, στην ατομική αξιολόγηση

Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση με το προσοντολόγιο εφαρμόζει την πιο σκληρή και ταξική μορφή αξιολόγησης στους αναπληρωτές, παράλληλα ετοιμάζει την ατομική αξιολόγηση, για το σύνολο του εκπαιδευτικού προσωπικού των μόνιμων, αλλά και των σχολικών μονάδων της χώρας. Την αρχή έχει κάνει ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής Γ. Αντωνίου από τον Νοέμβρη του ’19 που διορίστηκε, όταν δήλωσε ότι πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι πίσω στο 2013-14 και να δούμε μια αξιολόγηση μέσω point system για τους εκπαιδευτικούς από τους διευθυντές των σχολείων. Παράλληλα, το υπουργείο δήλωσε ότι θα πρέπει να ξεκινήσει η αυτο-αξιολόγηση της σχολικής μονάδας (νόμος Γαβρόγλου) από τον επόμενο Σεπτέμβρη. Βέβαια, όπου στο εξωτερικό -κυρίως ΗΠΑ και Μ. Βρετανία- έχουν συμβεί αυτά, είχαμε απολύσεις εκπαιδευτικών, κατηγοριοποιήσεις, υποβάθμιση, υποχρηματοδότηση και κλείσιμο σχολικών μονάδων.

Στο ίδιο νομοσχέδιο με αυτό της αναγνώρισης των ιδιωτικών κολεγίων, η υπουργός Κεραμέως αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά τους εκπαιδευτικούς εντελώς τιμωρητικά και προτείνει αντί για κίνητρα, τον τριετή αποκλεισμό από τους πίνακες για όσους αναπληρωτές αρνηθούν να αναλάβουν υπηρεσία ή παραιτηθούν. Το φαινόμενο της παραίτησης πήρε τεράστιες διαστάσεις φέτος, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές και νησιά, όπου οι συνάδελφοι δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν οικονομικά ούτε καν στις ανάγκες διαβίωσης (ενοίκιο, μετακίνηση κ.λπ.)

Μίσος για τη δημόσια-δωρεάν παιδεία

Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης μισούν τόσο πολύ αυτό που ονομάζουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία, που νιώθουν την ανάγκη να το αποδεικνύουν συνεχώς. Ένα τρανταχτό παράδειγμα ήταν αυτό της πρόσφατης επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, με την χρηματοδότηση της αμαρτωλής Αρχιεπισκοπής Αμερικής με 2 εκατομμύρια ευρώ για τις «ανάγκες» της Θεολογικής Σχολής με μόλις 170 σπουδαστές, ενώ για παράδειγμα το πανεπιστήμιο Πελοποννήσου αγωνιά να εξασφαλίσει τα ίδια χρήματα για τα ετήσια έξοδά του, έχοντας σχολές σε 5 πόλεις και 17.000 φοιτητές.

Αν και οι ηγεσίες των ομοσπονδιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ έχουν σηκώσει εδώ και καιρό «λευκή σημαία» στην εφαρμογή όλων των μνημονιακών πολιτικών και των κατεύθυνσεων του ΟΟΣΑ, η εύρεση απάντησης είναι ζωτικής σημασίας για το εργασιακό μέλλον όλων των εκπαιδευτικών και της λειτουργίας των σχολείων.

Σε αυτή την δύσκολη κατάσταση διέξοδο μπορούν να δώσουν οι πρωτοβουλίες της ριζοσπαστικής – αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην εκπαίδευση, αν λογοδοτούν στην ανάγκη συγκρότησης αγωνιστικού μετώπου που θα έχει ξεκάθαρα αιτήματα, θα επιδιώκει την ενεργοποίηση της βάσης των συναδέλφων και θα προπαγανδίζει την οργάνωση ενός απεργιακού αγώνα που δεν θα είναι συμβολικός αλλά θα έχει στόχο την νίκη. Οι προτάσεις των παρατάξεων της αριστεράς για κινητοποιήσεις με πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων συλλόγων θα μπορούσαν να πατάνε σε αυτή την λογική αν είναι ειλικρινείς κι αν υπάρχει από πίσω ένα πιο μακρόπνοο σχέδιο που θα οδηγεί σε πραγματική απεργιακή μάχη. Τα αιτήματα είναι συγκεκριμένα και μπορούν να ενώσουν όλους τους εκπαιδευτικούς, μόνιμους και αναπληρωτές: Κατάργηση του προσοντολόγιου και όλων των νόμων για την αξιολόγηση. Μονιμοποιήση όλων των αναπληρωτών με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Αυξήσεις στους μισθούς και στη χρηματοδότηση των σχολείων.

*Ο Ελισαίος Φάκαρος είναι εκπαιδευτικός μέλος του σύλλογου εκπ/κών Π.Ε. «ο Αριστοτέλης»

Είναι πάγια τακτική των κυβερνώντων που θέλουν να επιβάλλουν σκληρές πολιτικές ενάντια στη δημόσια εκπαίδευση, να ενθαρρύνουν ή να ενορχηστρώνουν ένα μπαράζ συκοφαντικών και λασπερών δημοσιευμάτων-αναρτήσεων κατά των εκπαιδευτικών στα ΜΜΕ κ στα ΜΚΔ από λογής δημοσιολόγους, δημοσιογράφους, πολιτευτές, πολιτικούς και βουλευτές. Οι πρακτικές αυτές, που μέσω της συκοφαντίας επιδιώκουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και την απαξίωση των εκπαιδευτικών από την κοινωνία για να προχωρήσουν αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία, κορυφώθηκαν το τελευταίο διάστημα, στο οποίο η κυβέρνηση με το νόμο για τα ΑΕΙ τορπιλίζει το δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας, απαξιώνει τα πανεπιστημιακά πτυχία, πριμοδοτεί τα κολλέγια και τους εμπόρους της γνώσης, ετοιμάζει αξιολόγηση για να κατηγοριοποιήσει και να αποδομήσει τα δημόσια σχολεία, αλλά και να θέσει σε εργασιακή ομηρία χιλιάδες αναπληρωτές και μόνιμους εκπαιδευτικούς.

Με ρύθμιση του πρόσφατου νομοσχεδίου, η Κυβέρνηση προέβλεψε την κατάργηση της αργίας της 30ής Ιανουαρίου και μέρες πριν ψηφιστεί – κατά παράβαση κάθε δημοκρατικού και δικονομικού κανόνα – έσπευσε να στείλει εφαρμοστικές εγκυκλίους στα σχολεία, παρά το γεγονός ότι αυτές ακολουθούν πάντα ένα νόμο και ποτέ δεν προηγούνται, πράξη λοιπόν προδήλως παράνομη που έγινε ακόμα πιο εξοργιστική από το γεγονός ότι μέσα στην ίδια μέρα εκδόθηκαν από το Υπουργείο δυο αλληλοαναιρούμενες εγκύκλιοι για το ωρολόγιο πρόγραμμα της εν λόγω εργάσιμης, πλέον, ημέρας.

Ο σύλλογος Αθηνά αποδοκιμάζει τις δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, που για να επαινέσει τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές στο χώρο του Δημόσιου Σχολείου ενέπλεξε τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς προσβάλλοντάς τους και δηλώνοντας για τη σχετική ρύθμιση ότι «έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Όλα τα άλλα είναι αστειότητες και προφάσεις. Η αργία είναι για τους τεμπέληδες»

Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός της εμπλοκής της Εκκλησίας στα ζητήματα της Δημόσιας εκπαίδευσης, στο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό της περιεχόμενο.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, η πρόδηλη και υπερώριμη αναγκαιότητα για χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους κι η πάλη για ένα δημοκρατικό σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, η απαλλαγή του σύγχρονου, δημοκρατικού, κοσμικού σχολείου από όλο το πλέγμα θρησκευτικής κατήχησης, αναχρονισμού και ιδεολογικού φρονηματισμού, των ομαδικών προσευχών και εκκλησιασμών, φέρνει τη μαχόμενη εκπαίδευση σε θέση μάχης ενάντια και στο σκοταδισμό που αποπνέουν τέτοιες δηλώσεις, αλλά και παρόμοιων της Υπουργού κ. Κεραμέως που είχαν προηγηθεί.

Όταν ο Πρωθυπουργός και η Υπουργός Παιδείας κλείνοντας δημόσια ΑΕΙ, αναγνωρίζουν τα πτυχία των κολεγίων και δίνουν 2 εκατομμύρια ευρώ ως ετήσια κρατική χορηγία σε μια ιδιωτική θεολογική σχολή 100 φοιτητών της Αρχιεπισκοπής Αμερικής- όταν τόσα είναι τα ετήσια λειτουργικά έξοδα μεγάλων δημόσιων ΑΕΙ της χώρας με δεκάδες χιλιάδες φοιτητές- ενώ ταυτόχρονα τα δημόσια σχολεία στενάζουν από έλλειψη χρημάτων κι οι εκπαιδευτικοί οδηγούνται στην ανεργία και την εργασιακή ανασφάλεια, δηλώνουμε πως δεν θα επιτρέψουμε να συγκαλυφθεί αυτή η πολιτική από την αναβίωση του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια.»

Πηγή: http://ergasianet.gr