Η οικογένεια Κωστόπουλου αντέδρασε έντονα στις ψευδείς ειδήσεις που διέσπειρε ο Άρης Πορτοσάλτε, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ και μία ώρα πριν την έναρξη της δίκης.

Ο Άρης Πορτοσάλτε επιδόθηκε σε ρεσιτάλ παραπληροφόρησης σχετικά με την υπόθεση.
“Γιατί θα έχουμε σήμερα συγκεντρώσεις και πορείες; Γιατί αρχίζει μια δεύτερη δίκη του Ζακ Κωστόπουλου. Αυτού του ανθρώπου που μπήκε να ληστέψει και δεν… συνελήφθη, όπως και έπρεπε -μεταξύ μας. Έπεσε εκεί μια… ένας κόσμος εκεί πάνω και έγιναν πράγματα που δε θα έπρεπε να συμβούν, για να είμαστε καθαροί. Όποιος μπαίνει σε ένα μαγαζί μέσα… γιατί αυτός αποδείχτηκε ότι είναι τοξικοαυτός, δε θα μπω στις λεπτομέρειες της υπόθεσης”.

Δηλώσεις που μας θύμισαν τι έλεγαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ τις πρώτες μέρες μετά την άγρια δολοφονία του Ζακ/ της Zackie, που πήραν πίσω λίγες μέρες μετά (βλ. φωτο)

Εμείς απ’τη μεριά μας απαιτούμε να τιμωρηθούν όλοι οι συνένοχοι της  δ ο λ ο φ ο ν ί α ς  του Ζακ.
Οι ζωές μας έχουν αξία.
Μέσα και έξω από τα δικαστήρια θα συνεχίσουμε να είμαστε εκεί ως τη δικαίωση!

Ολόκληρη η δήλωση:

“Με ιδιαίτερη δυσφορία και ανησυχία διαπιστώσαμε ότι σήμερα το πρωί, μια ώρα πριν την έναρξη της δίκης των κατηγορουμένων για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, ακούστηκαν ψευδή και ανακριβή γεγονότα και ιδιαίτερα προσβλητικές κρίσεις για τον θανόντα από τον κ. Πορτοσάλτε στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΚΑΙ. Ο εν λόγω δημοσιογράφος μετατρέποντας το θύμα ενός άγριου λιντσαρίσματος σε θύτη, και μετατρεπόμενος ο ίδιος σε ραδιο-δικαστή, απέκρυψε τα -αναμφισβήτητα ακόμα και από την υπεράσπιση- ιατρικά πορίσματα, διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις ενώ διαστρέβλωσε πλήρως τις αποφάνσεις του παραπεμπτικού βουλεύματος, με το οποίο οι κατηγορούμενοι δικάζονται.

Οι απόψεις του κ. Πορτοσάλτε χαρακτηρίζουν τον ίδιο. Η τήρηση πάντως της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και η μετάδοση αληθών ειδήσεων, με ακρίβεια και αντικειμενικότητα, είναι καθήκον του και βαραίνει επίσης τόσο την ΕΣΗΕΑ και το ΕΣΡ όσο και τον ραδιοφωνικό σταθμό που του δίνει βήμα.

Το ελάχιστο το οποίο αναμένει η οικογένεια από τον ίδιο είναι να ανασκευάσει και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη και από τους ελεγκτικούς φορείς να πράξουν τα δέοντα και νόμιμα.

Εκ μέρους της οικογένειας Κωστόπουλου

Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής

Άννυ Παπαρρούσου

Κλειώ Παπαπαντολέων”

Μετά και τη νέα εξέλιξη για τις καθαρές τοξικολογικές εξετάσεις του Ζακ, δημοσιεύουμε το άρθρο της Έφης Γαρίδη (είχε φιλοξενηθεί στο φύλλο Νο5 της εφημερίδας Κόκκινο Νήμα – Οκτώβρης 2018)

Με αφορµή το χρονικό της «προαναγγελθείσας» δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου και τις απόψεις για «εκφασισµό» της κοινωνίας

Το λιντσάρισµα-δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου ήταν γροθιά στο στοµάχι. Για όσους άντεξαν να παρακολουθήσουν το βίντεο ενός απάνθρωπου, αναίτιου, δολοφονικού ξυλοδαρµού και το επόµενο βίντεο µε τη συνέχιση του «έργου» τους από την αστυνοµία ή απλώς πληροφορήθηκαν τις ανατριχιαστικές «λεπτοµέρειες». Για όσους µε απόγνωση είδαν τις αντιδράσεις µεγάλης µερίδας του κόσµου, που δίνουν δίκιο στον «καταστηµατάρχη», που µιλούν µε «ναι µεν, αλλά» για κάτι που θα έπρεπε απλά και µόνο να προκαλεί φρίκη. Γι’ αυτό πολλοί µιλάνε για εκφασισµό της κοινωνίας. Πρόκειται όµως για κάτι τέτοιο;

Ηδολοφονία, πριν καν µάθουµε ποιος ήταν το θύµα, παρουσιάστηκε σαν απόπειρα ληστείας από τοξικοεξαρτηµένο, που αποτράπηκε από κάποιους περαστικούς βιτζιλάντε. Ακόµα και έτσι να ήταν τα πράγµατα, καµία άλλη αντίδραση από τον αποτροπιασµό και την απερίφραστη καταδίκη δεν θα ήταν κατανοητή. Ωστόσο, πολλοί ήταν αυτοί που µίλησαν για το δικαίωµα υπεράσπισης της ιδιοκτησίας και για τα «πρεζάκια» που είναι µάστιγα στο κέντρο της Αθήνας, άλλοι µε «ψύχραιµες» αναλύσεις, άλλοι µε χυδαίες εκφράσεις για το νεκρό. Η αντιδραστική ιδέα της «ασφάλειας», που στις ΗΠΑ της γενικευµένης οπλοκατοχής µετρά χιλιάδες νεκρούς, κυρίως µαύρους, και αθωώνει «νοικοκυραίους», λειτούργησε µε τον πιο αποκρουστικό τρόπο.

Οι «εντιµότατοι» καταστηµατάρχες και ο «εκφασισµός»

Βεβαίως, η αποκάλυψη των «λεπτοµερειών» της υπόθεσης χάλασαν το αφήγηµα της «αυτοάµυνας των έντιµων καταστηµαταρχών». Το θύµα ήταν ο Ζακ Κωστόπουλος, ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστής, ντραγκ κουίν, οροθετικός, περιθωριακός για τους πολλούς, και σε καµία περίπτωση δεν υπήρξε ένοπλη ληστεία. Αντίθετα, υπήρξε ένας άνθρωπος τροµαγµένος που έψαχνε καταφύγιο, ένας άνθρωπος που δολοφονήθηκε την ώρα που ζητούσε βοήθεια. Και οι θύτες του, ο έντιµος κοσµηµατοπώλης (που τελικά δεν ήταν ούτε έντιµος ούτε κοσµηµατοπώλης, αλλά τοκογλύφος και κλεπταποδόχος), ο έτερος καταστηµατάρχης (στέλεχος του φασιστικού µορφώµατος του Μπαλτάκου), η αστυνοµία, οι περαστικοί.

Όλα αυτά ήταν φυσικό να ανοίξουν την κουβέντα για τον εκφασισµό της κοινωνίας. Από πολλούς περιγράφεται η εικόνα µια κοινωνίας που έχει σαπίσει, µιας κοινωνίας που είναι έτοιµη να υποδεχτεί το φασισµό. Σε αυτό συµβάλλουν και άλλα πρόσφατα γεγονότα, όχι πρωτοφανή δυστυχώς. Οι 1.200 υπογραφές στη Χίο για να αποκλειστούν τα προσφυγόπουλα από τη δηµόσια εκπαίδευση, όπως έχει γίνει στο Ωραιόκαστρο, στον Κολωνό και αλλού. Οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν το µετανάστη, όπως νόµιζαν, (που αποδείχτηκε ότι ήταν Έλληνας και δεν «εκβίαζε για χαρτιά»), που απειλούσε να πέσει από το γλυπτό της Οµόνοιας και βιντεοσκοπούσαν γελώντας, και όλοι αυτοί που έκαναν κοροϊδευτικά σχόλια στα σχετικά δηµοσιεύµατα.

Είναι αλήθεια ότι έχουµε µπροστά µας ένα βάθεµα της αδιαφορίας και της εχθρικής διάθεσης απέναντι σε οποιονδήποτε είναι έξω από τα όρια της «κανονικότητας». Μια αντιµετώπιση των τοξικοεξαρτηµένων, των τρανς, των προσφύγων, των µεταναστών σαν κάτι λιγότερο από ανθρώπους, που δεν αξίζουν ίση µεταχείριση και η ζωή τους δεν έχει την ίδια αξία. Ακόµα περισσότερο, σαν απειλή για τη ζωή και την ασφάλεια των «κανονικών» ανθρώπων.

Η ανάλυση γιατί φτάσαµε ως εδώ δεν είναι απλή υπόθεση και σίγουρα υπάρχουν πολλοί παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι σίγουρα το ότι ανεχτήκαµε Αµυγδαλέζες και στρατόπεδα συγκέντρωσης, χοτ σποτ και Μανωλάδες, οµοφοβικές επιθέσεις και δολοφονίες. Ζήσαµε µε τη φρίκη. Η δολοφονία του Ζακ είναι «προαναγγελθείσα» γιατί αποτελεί φυσική συνέχεια των επαναλαµβανόµενων επιθέσεων που είχε δεχτεί. Όποιες και αν είναι οι αιτίες, όµως, δεν υπάρχει καµία δικαιολογία για όσους δεν φρίττουν µπροστά στη δολοφονία του Ζακ, για όσους υπογράφουν να αποκλείσουν προσφυγόπουλα από τα σχολεία, για όσους φώναζαν ή έγραφαν «πέσε» για τον δυστυχισµένο στην Οµόνοια. Αυτοί είναι ξεκάθαρα απέναντί µας και καµία ανάλυση (για τις συνέπειες της κρίσης ή οποιαδήποτε άλλη) δεν µπορεί να τους αθωώσει ή να τους δικαιολογήσει στο ελάχιστο.

Όµως, ευτυχώς, αυτοί δεν είναι η πλειονότητα και πολύ π[ερισσότερο η µόνη πραγµατικότητα. Αν ήταν έτσι, δεν θα είχαν ήδη γίνει τρεις πορείες µε χιλιάδες άτοµα για να διεκδικήσουν δικαιοσύνη για τον Ζακ και φωνή για τον κάθε Ζακ. ∆εν θα είχαν βγει τόσα ΛΟΑΤ άτοµα στο δρόµο, ανοιχτά, για να διεκδικήσουν το αυτονόητο, να µην τους χτυπάνε, να µην τους σκοτώνουν. Αν ήταν έτσι, όσοι στηρίζουν τους θύτες δεν θα κρύβονταν πίσω από τα πληκτρολόγια και µέσα στα καφενεία, να ψελλίζουν τις αντιδραστικές και αποκρουστικές  τους απόψεις. Η µόνη απόπειρα «διαµαρτυρίας» των φασιστών ήταν τα 5 άτοµα που συγκεντρώθηκαν για λίγο µπροστά από τον τόπο της δολοφονίας και πέταξαν τα εµετικά τους τρικάκια. Το ίδιο και µε τα προσφυγόπουλα: όπου έχουν προσπαθήσει οι «αγανακτισµένοι γονείς» να τα εµποδίσουν, έχουν σπάσει τα µούτρα τους µπροστά στις αντιδράσεις περισσότερων ανθρώπων που θέλουν τα σχολεία ανοιχτά σε όλα τα παιδιά.

Αυτό όµως δε σηµαίνει ότι τα πράγµατα είναι εύκολα. Έχουµε να αντιµετωπίσουµε φασίζουσες συµπεριφορές που πυκνώνουν, τόσο από πολίτες όσο και από τον κρατικό µηχανισµό. Και η αντιµετώπισή τους θέλει σοβαρότητα και αποτελεσµατικότητα. ∆εν βοηθάει να καταδικάζουµε συλλήβδην τους µαγαζάτορες – υπάρχουν ανάµεσά τους άνθρωποι που παλεύουν για το µεροκάµατο. Στον αντίποδα, δεν είναι βοηθητικό να τους θεωρούµε όλους συµµάχους µας ως «µικρούς». Υπάρχουν στις τάξεις τους στυγνοί εκµεταλλευτές που είναι χειρότεροι µε τους εργαζόµενούς τους από τους µεγάλους καπιταλιστές. Επίσης δεν βοηθάει να ψάχνουµε την «καθαρότητα» ενός κινήµατος, αν οι ΛΟΑΤΚΙ π.χ. είναι αρκετά ριζοσπάστες για να παλέψουµε µαζί τους, µε τον ίδιο τρόπο που δεν εξετάζουµε αν µια απολυµένη καθαρίστρια είναι αντιρατσίστρια και αντισεξίστρια για να σταθούµε στο πλάι της. Αλλά είναι εξίσου λάθος να συµπαρατασσόµαστε µαζί µε οµάδες οι οποίες στηρίζουν τις κυβερνήσεις που έχουν εξαθλιώσει τόσο κόσµο και οι οποίες χρηµατοδοτούνται από τον κρατικό µηχανισµό.

Αυτό που χρειαζόµαστε είναι οι αγώνες ενάντια στο σύστηµα που γεννάει τις ανισότητες και τις «κανονικότητες». Η µηδενική ανοχή απέναντι σε σεξιστικές και ρατσιστικές θέσεις που τις θρέφουν. Η πάλη ενάντια σε οποιαδήποτε δοµή, πρακτική ή συµπεριφορά που χωρίζει τους ανθρώπους σε κανονικούς και µη. Και αυτό σε ένα όσο το δυνατό πιο µαζικό και ενωτικό πλαίσιο, ώστε να είναι αποτελεσµατικό. Γιατί οι συλλογικοί αγώνες ήταν και είναι ο µόνος δρόµος διεκδίκησης, και η µόνη αντίσταση απέναντι στην υπηρέτηση του ιδιωτικού συµφέροντος όπου ευδοκιµούν οι ιδέες της «ασφάλειας» και των «κινδύνων». Αν δεχτούµε ότι είναι σε εξέλιξη ή αναπότρεπτος ο «εκφασισµός», θα σήµαινε ότι δεν υπάρχουν και πολλά που µπορούµε να κάνουµε. Όµως απέναντι στις φασίζουσες συµπεριφορές που πυκνώνουν, είµαστε πολλοί και πολλές που δεν έχουµε συνηθίσει τη φρίκη και θα αντισταθούµε.

Αυτή η δολοφονία να μη μείνει αναπάντητη!

Κάτω η πολιτική που γεννά την περιθωριοποίηση, τα γκέτο, το ρατσισμό και το φασισμό!

Όταν το σύστημα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και της καταπίεσης γεννά καθημερινά τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την απελπισία, τα γκέτο και την περιθωριοποίηση…

Όταν η αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος και των κυβερνήσεών του, τροφοδοτεί το φασισμό και το ρατσισμό, αλλά και ενισχύει φασιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές και πρακτικές,,.

Όταν αυτές οι συμπεριφορές φτάνουν  μέχρι την ωμή  δολοφονία και τις πρακτικές λυντσαρίσματος… 

‘Όταν έχουν την κάλυψη της αστυνομίας, των ΜΜΕ, των δικαστικών μηχανισμών και άλλων εκφραστών του συστήματος…

Όταν η κυβερνητική πολιτική έχει τσακίσει και τα τελευταία απομεινάρια των δομών πρόνοιας…

                 … κάθε προοδευτικός άνθρωπος, εργαζόμενος, νεολαίος  πρέπει να πάει κόντρα σ΄ ένα τέτοιο κλίμα που σίγουρα “υπόσχεται” πολλούς και σοβαρούς κινδύνους για το λαό μας.

Καταγγέλλουμε το λυντσάρισμα και τη βάρβαρη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, απαιτώντας να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. 

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΑΡΚ

ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΚΚΕ(μ-λ)

ΚΟΚΙΝΝΟ ΝΗΜΑ

ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ακολουθεί το κάλεσμα της Κίνησης “Απελάστε το Ρατσισμό”:

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΚ

Να μη χαθεί κανένας άλλος επειδή είναι φτωχός, επειδή είναι αδύναμος,

επειδή είναι διαφορετικός, επειδή δεν είναι αρκετά «κανονικός»

Το πρωί της 22ης Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε η είδηση ότι «ληστής, μάλλον τοξικομανής, απεβίωσε καθώς επιχειρούσε να ληστέψει κοσμηματοπωλείο», λίγο αργότερα μάθαμε ότι ο φερόμενος ως ληστής είναι ο Ζαχαρίας (Ζακ) Κωστόπουλος ή αλλιώς Zackie Oh. Ένας από τους πιο αγαπητούς ακτιβιστές του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος.

Σήμερα και μετά από την κυκλοφορία βίντεο, αλλά και την πίεση κόσμου του κινήματος, σχεδόν κανένα στοιχείο από την αρχική, εκείνη, είδηση δεν αποδεικνύεται αληθινό. Το ‘λήστευε’, μάλλον ήταν ‘κατέφυγε στο κατάστημα για να προστατευτεί’, το ‘απεβίωσε ενώ προσπαθούσε…’, μάλλον ήταν ‘ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου’, το ‘θύμα’, μάλλον είναι ο ‘θύτης’, η ‘αυτοάμυνα του ιδιοκτήτη’, μάλλον ήταν ‘αυτοδικία’ και αδικαιολόγητη βία. Ο τρόπος που παρουσιάστηκε η είδηση, αντανακλά τα στερεότυπα αυτής της κοινωνίας. Ο νοικοκύρης καταστηματάρχης που υπερασπίζεται την περιουσία του, είναι σίγουρα ο ‘καλός’, ο τοξικοεξαρτημένος, ομοφυλόφιλος, οροθετικός, περιθωριακός, είναι σίγουρα ο ‘κακός’, η απειλή. Αυτό είναι η αυταπόδειχτη αλήθεια, η αφήγηση των γεγονότων… προσαρμόζεται σ’ αυτήν.

Η ζωή του Ζακ δεν ήταν εύκολη. Αντιμέτωπος με πολλαπλά κοινωνικά στίγματα, γκέι, genderqueer, μη “αρρενωπός”, drag queen, οροθετικός, αγωνιζόταν για πράγματα που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένα. Όπως, για παράδειγμα, το να βγει έξω από το σπίτι του χωρίς να φοβάται ότι θα δεχτεί επίθεση. Πάλευε κάθε μέρα της ζωής του να αφήσει τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκε. Μιλούσε για όλα τα διαφορετικά άτομα τα οποία εγκλωβίζονται στις κοινωνικές νόρμες, ενάντια σε κάθε καταπίεση, εκμετάλλευση και αδικία.

Η οικονομική κρίση των τελευταίων 8 ετών έχει οδηγήσει μεγάλο τμήμα της κοινωνίας στην απελπισία. Νέοι άνθρωποι ζουν μέσα στην ανασφάλεια, μη γνωρίζοντας αν θα έχουν δουλειά τον άλλο μήνα, μη βρίσκοντας καμία ορατή διέξοδο. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, αν είσαι κάπως «διαφορετικός» όπως ο Ζακ. Τότε οι διέξοδοι είναι ακόμα λιγότερες. Έτσι, το «περιθώριο» μεγαλώνει, με χιλιάδες άτομα να βρίσκονται στο όριο της φτώχειας, δεκάδες άστεγοι, άτομα πεταμένα στο πεζοδρόμιο, ενώ κανείς δε νιώθει ασφαλής ότι αύριο δε θα έρθει η σειρά του. Σε αυτές τις συνθήκες, παλεύουν δύο νοοτροπίες. Από τη μια, αυτή που αντιλαμβάνεται ότι συλλογικά, με ανθρωπιά και αλληλεγγύη θα νικήσουμε την κρίση και την απελπισία, η πλευρά που επέλεξε ο Ζακ. Και από την άλλη, η κοινωνική αποκτήνωση, ο εκφασισμός και η τοξική αρρενωπότητα που επιβάλλουν τα ΜΜΕ, προσφέροντάς μας αποδιοπομπαίους τράγους θυσία για να διοχετεύσουμε την οργή μας. Αυτοί δεν είναι ποτέ οι ισχυροί φυσικά, αλλά οι πιο αδύναμοι, οι τοξικοεξαρτημένοι, οι γκει, οι λεσβίες, οι τρανς, οι γυναίκες, οι μετανάστες, οι εργαζόμενοι στο σεξ. Όλα αυτά τα άτομα δεν έρχονται αντιμέτωπα μόνο με την οικονομική βία, αλλά και κάθε άλλη, έμφυλη, ρατσιστική. Ο εκφασισμός της κοινωνίας δεν εμφανίζεται μόνο με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην βουλή. Η εικόνα ενός πεσμένου ανθρώπου να ξυλοκοπείται με μανία ενώ οι περαστικοί κοιτούν αδιάφορα, είναι η καθημερινή νίκη του φασισμού. Τα ΜΜΕ που αθώωσαν τους δύο δολοφόνους,  το μίσος ενάντια στους εξαρτημένους που εκτοξεύτηκε άμεσα αποτελούν κομμάτια της φασιστικής απειλής που υπάρχει στην κοινωνία.

Απάντηση στον κανιβαλισμό και την αποκτήνωση μιας κοινωνίας σε κρίση, πρέπει να αποτελέσουν ιδέες αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, συλλογικότητας και οργάνωσης. Οφείλουμε στο Ζακ (και στη Zackie Oh) να μην αφήσουμε τη δολοφονία του να περάσει αθόρυβα. Οφείλουμε στο Ζακ να απαιτήσουμε την τιμωρία των δραστών. Και κυρίως, οφείλουμε στο Ζακ, η δολοφονία του να γίνει αφορμή για ένα νέο κίνημα που θα απαιτήσει να μη χαθεί κανένας άλλος επειδή είναι φτωχός, επειδή είναι αδύναμος, επειδή είναι διαφορετικός, επειδή δεν είναι αρκετά κανονικός. Για να μη χάσουμε άλλους με αυτόν τον τρόπο, για να υπερισχύσει η κοινωνία του Ζακ και όχι η κοινωνία του εκφασισμού.

ΛΟΑΤΚΙ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΝΕΟΛΑΙΑ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Συγκέντρωση και πορεία, την Παρασκευή 28/9, 6:30 μ.μ. – πλ. Ομόνοιας