1

Αξιολόγηση: μοχλός αποδόμησης του δημόσιου σχολείου

Της Σάσας Χασάπη

Η συζήτηση για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση δεν είναι καινούρια. Είχε και συνεχίζει να έχει πολιτικό στίγμα και ιδεολογικό υπόβαθρο, γι’ αυτό η προσπάθεια να εφαρμοστεί από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών συναντά καθολικές αντιστάσεις από το εκπαιδευτικό κίνημα.

Ο πρώτος μιας σειράς εκπαιδευτικών νόμων που ψηφίστηκαν με στόχο να αλλάξουν το χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης προωθώντας και την αξιολόγηση ήταν ο 2525 /1997 με υπουργό παιδείας τον Γ. Αρσένη. Στο άρθρο 8 του νόμου αυτού «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι οι προτάσεις Κεραμέως διέπονται από το ίδιο ακριβώς πνεύμα. Η επαναφορά της αξιολόγησης ως βασικής επιδίωξης στους μετά το 1997 εκπαιδευτικούς νόμους οφείλεται στο γεγονός πως αυτή τελικά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Το 2013 η υπουργός παιδείας Α. Διαμαντοπούλου με το νόμο 4112/2013 θεσμοθετεί την Αρχή Διασφάλισης της ποιότητας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και με το Προεδρικό Διάταγμα 152 επιβάλλει την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Το 2018 ο Κ. Γαβρόγλου, υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Σύριζα, με τον νόμο 4547/2018 ολοκληρώνει και διατηρεί ακέραιο το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης. Ο νόμος 4692/2020 της Κεραμέως, μέρος του οποίου έρχεται να εφαρμόσει η υπουργική απόφαση για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, αποτελεί απλή συνέχεια των παραπάνω.
Εκτός από τη διεθνή εμπειρία εφαρμογής της αξιολόγησης σε εκπαιδευτικά συστήματα όπως αυτά της Βρετανίας και των ΗΠΑ, στο κομμάτι που αφορά την ελληνική δημόσια εκπαίδευση η Έκθεση Πισσαρίδη είναι αρκετά διαφωτιστική. Διαβάζουμε ειδικότερα: «απαραίτητη είναι η συνεχής αξιολόγηση με βάση κριτήρια όπως οι επιδόσεις των μαθητών, το ποσοστό εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια, η σύνδεση της χρηματοδότησης των σχολείων με την επίτευξη εκπαιδευτικών στόχων, η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των αξιολογήσεων και η σύγκριση μεταξύ των σχολείων».
Οι μεθοδεύσεις του υπουργείου, λοιπόν, δεν έχουν να κάνουν με την αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, αλλά με έναν άλλο διακαή πόθο των κυβερνήσεων δεκαετίες τώρα: τη σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων, τη μετακύλιση του κόστους λειτουργίας υποδομών και εργαζομένων σε γονείς, εκπαιδευτικούς και… χορηγούς, την κατηγοριοποίηση και τελικά τη συρρίκνωση των σχολικών μονάδων, την αλλαγή του εργασιακού πλαισίου προς την κατεύθυνση της ελαστικής εργασίας και την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες.
Ο νέος νόμος ανοίγει μια σκληρή περίοδο αναμέτρησης με το εκπαιδευτικό κίνημα. Η προώθηση της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων είναι κρίκος σε μια αλυσίδα αλλαγών που έρχονται να μετασχηματίσουν τον χαρακτήρα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Έρχεται λίγες βδομάδες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την εισαγωγή στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Επόμενος διακηρυγμένος στόχος είναι η ψήφιση νομοσχεδίων όπως αυτό για την αυτονομία της σχολικής μονάδας και την υπαγωγή της στους δήμους και την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Θα πρόκειται για σοβαρή ήττα αν τα παραπάνω εφαρμοστούν. Και αυτά θα είναι μόνο η αρχή.
Η καθολική σχεδόν συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία-αποχή ήταν η συνέχεια του αγώνα που ξεκίνησε το μαχόμενο εκπαιδευτικό κίνημα συνολικά ενάντια στον νόμο Κεραμέως και αποτέλεσε συντριπτική ήττα για το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση. Η μάχη κερδήθηκε, ο πόλεμος συνεχίζεται μέχρι την οριστική νίκη.




Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών ΠΕ: H χρονιά ξεκίνησε. Η επίθεση συνεχίζεται και βαθαίνει. Ας οργανωθούμε…

Για ό,τι παλέψαμε, θα μείνουμε όρθιοι. Για το δημόσιο σχολείο, τη δουλειά και τη ζωή μας! Συνεχίζουμε χωρίς συμβιβασμούς. Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους!

Το ξεκίνημα της νέας χρονιάς συνέπεσε με το πολιτικό τοπίο που δημιαμόρφωσαν οι εκλογές του Ιούλη και η κυβερνητική αλλαγή. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική της, έστρωσε το δρόμο για τη νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική επέλαση της ΝΔ. Εικόνες και μηνύματα αυτής της επέλασης παρακολουθούμε από το καλοκαίρι. Εικόνες που, παρά την επικοινωνιακή- προπαγανδιστική μηχανή της κυβέρνησης και την ένοχη αντιπολιτευτική αφασία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κρύβονται:

  • Η εικόνα της αδιοριστίας και της ομηρίας των αναπληρωτών μεγενθύνεται. Η κ. Κεραμέως πίνει νερό στο νεοφιλελεύθερο προσοντολόγιο που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση το Γενάρη του 2019, δηλώνει ότι θα το εφαρμόσει στις προσλήψεις της Ειδικής Αγωγής, για τις οποίες βέβαια εκπνέει η χρονιά κι ακόμα να γίνουν, ενώ κόβει στην ουσία κάθε κουβέντα για προσλήψεις στη Γενική Αγωγήστο μέλλον, την ώρα που σχεδόν το 25% των εκπαιδευτικών είναι αναπληρωτές και μόνο στην Πρωτοβάθμια 18.000 συνταξιοδοτήθηκαν μέσα στα μνημονιακά χρόνια, χωρίς να προσληφθεί κανένας!

  • Kαι φέτος, μετά την πρώτη φάση προσλήψεων αναπληρωτών αλλά και την ισχνότατη δεύτερη φάση που ακολούθησε, τα κενά είναι χιλιάδες και φαίνεται ότι θα καλυφθούν μόνο με αλχημείες, περικοπές και μορφωτική έρημο για μαθητές και μαθήτριες.

  • Σε όλες τις κυβερνητικές δηλώσεις είναι φανερή η σπουδή για την εφαρμογή της αξιολόγησης, ως ένα ισχυρό εργαλείο για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, τις περικοπές, την κατηγοριοποίηση των σχολείων και τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Κρατώντας τον σκληρό πυρήνα του νόμου για τις νέες εκπαιδευτικές δομές, με τον οποίον οι προηγούμενοι εισήγαγαν την αυτοαξιολόγηση και την κουλτούρα αξιολόγησης για όλους, προαναγγέλουν και ετοιμάζουν αλλαγές στο περιτύλιγμα αλλά και επέκταση του νόμου στην κατεύθυνση της γενικευμένης αξιολόγησης, αυτονομίας και αποκέντρωσης στην εκπαίδευση. Πληρωμένα δημοσιεύματα για ασύδοτους εκπαιδευτικούς και στημένες «έρευνες» της Κομισιόν για «λίγα παιδιά στην τάξη» και «χείριστες επιδόσεις των μαθητών στη χώρα»φτιάχνουν το κλίμα για την επίθεση.

  • Το δίχρονο νηπιαγωγείο ανεστάλη σε δεκατρείς Δήμους της χώρας, μιας και η πρώτη συνάντηση της νέας ηγεσίας του Υπουργείου ήταν με τον κ. Πατούλη και το λόμπι των δημάρχων της ΚΕΔΕ που κάνουν μπίζνες με τις εκπαιδευτικές δομές και ζητούν να περάσουν στους Δήμους. Τα πισωπατήματα και οι ανακολουθίες της προηγούμενης κυβέρνησης στην καθιέρωση και λειτουργία της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, αξιοποιούνται σήμερα από όλο το νεοφιλελεύθερο μπλοκ για ξηλωθεί το πουλόβερ τόσο του δίχρονου όσο και συνολικά του δημόσιου νηπιαγωγείου.

  • Το πάγωμα των μισθών στο διηνεκές είναι η μόνη εξαγγελία που προκύπτει από τις κυβερνητικές δηλώσεις, ενώ η διεκδίκηση της αποκατάστασης των μνημονιακών απωλειών και των δώρων δεν τίθεται καν στο τραπέζι απο τις συνδικαλιστικές ηγεσίες μετά το βατερλώ της «δικαστικής διεκδίκησης» και τις τεράστιες ευθύνες όσων παρέδωσαν τους συναδέλφους ως ζεστή πελατεία στα δικηγορικά γραφεία. Την ίδια στιγμή το εισόδημα πλήττεται παραπέρα από τις αυξήσεις στη ΔΕΗ κατά 13%, ενώ μεγάλο χτύπημα ετοιμάζεται στις επικουρικές συντάξεις ως πρώτο αποτέλεσμα της ιδωτικοποίησης που προωθείται στο ασφαλιστικό σύστημα.

  • Δείγματα μιας σαφούς νεοσυντηρητικής στροφής στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης βλέπουμε στις διαδοχικές δηλώσεις της κ. Κεραμέως για ιεροδιδασκάλους, εθνικιστική και όχι κοινωνιολογική προσέγγιση της ιστορίας, άξιους-άριστους, κ.α. που προμηνύουν τη συνολική σχεδίαση ενός σχολείου για λίγους και «εκλεκτούς». Την ίδια στιγμή προσφυγόπουλα απομακρύνονται βίαια από το περιβάλλον που ζουν και τα σχολεία που φοιτούν, ενώ τίποτα δεν έχει προβλεφθεί για το στοιχειώδες δικαίωμα στην εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων και μεταναστών που ζουν στη χώρα.

  • Το δόγμα «νόμος και τάξη» , η κατάργηση του ασύλου και η καταστολή απέναντι στη νεολαία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, που ζούμε από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης, όπως κι αν παραμορφώνονται από τα κανάλια της αίσχιστης προπαγάνδας, είναι εικόνες από το μέλλον: Ετοιμάζουν μεγάλη επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα και θέλουν να αποτρέψουν κάθε δυνατότητα αντίστασης. Εξου κι ο «αναπτυξιακός νόμος» που ξεπουλά και τα τελευταία δημόσια φιλέτα, δίνει καθεστώς πλήρους ασυδοσίας σε επιχειρηματίες και εργοδότες, ολοκληρώνει μια εικόνα ζούγκλας στην εργατική νομοθεσία, φακελώνει τα συνδικάτα και τα πρωτοβάθμια σωματεία, εμποδίζει-καταργεί στην πράξη το δικαίωμα κήρυξης απεργίας.

Για ό,τι παλέψαμε, θα μείνουμε όρθιοι. Για το δημόσιο σχολείο, τη δουλειά και τη ζωή μας!

Η Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων εκπαιδευτικών τοποθετείται απέναντι στα έργα και τις ημέρες και της νέας κυβέρνησης όπως αρμόζει στον ανεξάρτητο ταξικό συνδικαλισμό που υπηρετεί: Στηρίζουμε και υπερασπίζουμε τα αιτήματα, τους αγώνες και τις μάχες που δώσαμε απέναντι σε όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις, παλεύοντας για το δημόσιο δωρεάν σχολείο των όλων και των ίσων, αλλά και για την κοινωνική ανατροπή υπέρ της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Γνωρίζουμε καλά ότι τα συνδικάτα, για να μπορούν πραγματικά να οργανώνουν τους αγώνες και τις αντιστάσεις των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων, πρέπει να κινούνται διακριτά απέναντι από τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις. Δε θα κρύψουμε, όμως, από τους συναδέλφους τη διαπίστωσή μας ότι η ΔΟΕ έχει τεθεί σε τροχιά εργοδοτικού- κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στο πρόσφατο συνέδριο της Ομοσπονδίας, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές, οι συνδικαλιστές της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ (ΔΑΚΕ – ΔΗΣΥ – ΕΡΑ-ΑΕΚΚΕ) αρνήθηκαν χωρίς αιδώ συζήτηση για το προσοντολόγιο και το διορισμό των αναπληρωτών. Διαμόρφωσαν, επίσης, κοινή συμμαχία για να μπλοκάρουν τους πρωτοβάθμιους συλλόγους, τις αποφάσεις κατά της αξιολόγησης και την κήρυξη απεργίας – αποχής, που έχουν πάρει για να μην περάσει ξανά. Λίγες μέρες μετά, διευκόλυναν το Υπουργείο στην αναστολή της δίχρονης προσχολικής αγωγής, με έγγραφο που αναγνώριζε ελλείψεις σε υποδομές ονομαστικά σε δήμους της χώρας, ενώ σήμερα μιλούν μόνο για τον αρνητικό ρόλο της ΚΕΔΕ και όχι για τις ευθύνες των κυβερνώντων- πρώην και νυν. Κρατούν ένοχη σιωπή αντί να προβάλουν το αίτημα για αυξήσεις στους μισθούς, αρνούνται τη σαφή τοποθέτηση απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα του αναπτυξιακού νομοσχεδίου και σφυράνε αδιάφορα στην κατάργηση της απεργίας, όπως άλλωστε και στο νόμο (για το 50%+1 ) της κ. Αχτσιόγλου που άνοιξε το δρόμο.

Kαι για να το πούμε καθαρά: Οι πρωτοβάθμιοι εκπαιδευτικοί σύλλογοι και τα σωματεία θα σηκώσουν το βάρος της αντίστασης απέναντι στην αντιδραστική πολιτική που συνεχίζεται και βαθαίνει. Μπορούν όμως; Εμείς λέμε ναι, αν στηριχθούν στην ενότητα των εκπαιδευτικών και των αγωνιστικών δυνάμεων.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΜΕΡΟΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να πάρουν μαζικά μέρος στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων που θα γίνουν μέσα στον Οκτώβρη. Από την πλευρά μας θα αναδείξουμε κι εκεί την ανάγκη του μετώπου των αγωνιστικών δυνάμεων, αλλά και της πλατιάς συμμετοχής στη ζωή και τη δράση των σωματείων του κόσμου της μαχόμενης εκπαίδευσης που αγωνιά για το μέλλον, δεν εμπιστεύεται τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και αγανακτεί από τους ηγεμονισμούς και τις περιχαρακώσεις. Για να φέρουμε την αγωνιστική ενότητα στο κέντρο της συζήτησης και να διατυπώσουμε συλλογικά καθαρές θέσεις για όλα τα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου:

  • Να καταργηθεί το προσοντολόγιο και να διορισθούν-μονιμοποιηθούν όλοι οι αναπληρωτές με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία τους.

  • Mαζικούς διορισμούς για να καλυφθούν τα χιλιάδες κενά που εξακολουθούν σε όλες τις δομές της εκπαίδευσης. Πλήρης λειτουργία των Ολοήμερων, της Ε.Α, των ΤΕ, των ΤΥ, Παράλληλη Στήριξη με έναν εκπαιδευτικό σε κάθε παιδί.

  • Όχι στην αξιολόγηση. Κήρυξη απεργίας – αποχής από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, αυτοαξιολόγησης, προγραμματισμού και αποτίμησης εκπαιδευτικού έργου, εκπαιδευτικού και σχολικής μονάδας. Όλα τα σωματεία που έχουν αποφάσεις ενάντια στην αξιολόγηση, να τεθούν σε κοινή θέση μάχης χωρίς ηγεμονισμούς και περιχαρακώσεις.

  • Δίχρονη προσχολική αγωγή σε όλη τη χώρα, χωρίς καμιά υπαναχώρηση, αντίστοιχοι μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών και πρόγραμμα στέγασης των νέων νηπιαγωγείων.

  • Σεβασμό στα επαγγελματικά δικαιώματα των βασικών πτυχίων, οργανικές θέσεις για όλους στην ΠΕ, να σταματήσει το καθεστώτος πολλαπλών μετακινήσεων για συμπλήρωση ωραρίου, όχι ανάθεση σε άλλους εκπαιδευτικούς στα γνωστικά αντικείμενα των ειδικοτήτων και στην ειδική αγωγή.

  • Ένα σχολείο ανοιχτό για όλα τα παιδιά, να σταματήσουν τα αντιπροσφυγικά πογκρόμ, όλα τα προσφυγόπουλα στα πρωινά σχολεία

  • Ενάντια στην εισοδηματική λεηλασία, προβάλλουμε θαρετά το αίτημα για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, για την αποκατάσταση όλων των απωλειών στους μισθούς και στις συντάξεις. Αυτή είναι η «κανονικότητα» που τη διεκδικούμε καλώντας σε μαζικό πανεργατικό αγώνα, για μια ζωή αξιοβίωτη.

  • Όχι στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο του εργασιακού μεσαίωνα και της κατάργησης του απεργιακού δικαιώματος. Όχι στην κατάργηση του ασύλου και την καταστολή, όχι στην περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών

Στηρίζουμε έναν αδιαμεσολάβητο και οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων συλλόγων όπως και το συντονιστικό των αναπληρωτών – ωρομισθίων, αποσκοπώντας στην ακηδεμόνευτη δράση τους από παρατάξεις και κόμματα. Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στις ενέργειες και οι δράσεις που έχουν δρομολογηθεί το επόμενο διάστημα (παραστάσεις, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια) σε Υπουργείο, Δήμους, φορείς, που μπορούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα αγωνιστικής ανάτασης.

Αντιδιαστέλλομε, όμως, τους αποσπασματικούς αγώνες με αγώνες και απεργίες που έχουν σχέδιο, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, στηρίζονται από τις ΓΣ και ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, ψυχή του οποίου είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία. Με ατμομηχανή τους αναπληρωτές και το ύψιστο δικαίωμα στη δουλειά, που απειλείται ευθέως αν εφαρμοστεί το προσοντολόγιο, προτείνουμε στις Γενικές συνελεύσεις, τους συλλόγους και τις συλλογικότητες των αναπληρωτών να συζητήσουν και να σχεδιάσουν έναν τέτοιο ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στις απολύσεις, την αξιολόγηση και την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση.

Συνεχίζουμε χωρίς συμβιβασμούς. Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους!

Πηγή: ergasianet.gr