Η επιδείνωση των καιρικών φαινομένων σε συνδυασμό με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες σε όλη την χώρα επιβάλουν την άμεση και επείγουσα παρέμβαση των αρμόδιων αρχών του ΥΕΝ προκειμένου να απαγορευτούν όλες οι εργασίες στους εξωτερικούς χώρους των πλοίων, περιλαμβανομένων και των γκαράζ (χρωματισμοί, ματσακόνι, συντήρηση), για την προστασία της υγείας των Ναυτεργατών.

Για τον σκοπό αυτό οι ναυτιλιακές εταιρίες πρέπει να αποστείλουν σχετική εγκύκλιο στα πλοία προκειμένου να υπάρξει άμεση συμμόρφωση σε αυτή την κατεύθυνση. Για το ζήτημα αυτό έκανε ήδη σχετική παρέμβαση στο ΥΕΝ ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, εστιάζοντας ότι ο έλεγχος που πρέπει να διενεργηθεί πρέπει να αφορά τόσο τα δρομολογημένα πλοία όσο και αυτά που εκτελούν επισκευές.

Καλούμε τα μέλη μας για οποιοδήποτε κρούσμα εργασίας θα παρουσιαστεί σε πλοίο και για όσο διάστημα διαρκούν τα καιρικά φαινόμενα να μας ενημερώσουν άμεσα.

Αναμένουμε τις ενέργειες αλλά και τον έλεγχο των αρμόδιων αρχών και των Λιμενικών υπηρεσιών στα κατά τόπους Λιμεναρχεία.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Πηγή: penen.gr

Μία ακόμα αντιδραστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης της ΝΔ,

ενάντια στα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών

1. Η νομοθετική ρύθμιση που ετοιμάζεται να καταθέσει η κυβέρνηση της ΝΔ για το οικογενειακό δίκαιο με αιχμή το θέμα της επιμέλειας των παιδιών: δεν είναι «ουδέτερη» ως προς τα αποτελέσματα που θα επιφέρει στον συνολικό συσχετισμό δύναμης στο «μέτωπο» του σεξισμού˙ δεν είναι υπερταξική˙ δεν έχει «εκσυγχρονιστικό» χαρακτήρα. Είναι σεξιστική, έχει ταξικό χαρακτήρα, είναι αντιδραστική˙ είναι συνεπής με το γενικότερο πολιτικό πρόγραμμα της «εμπόλεμης δεξιάς» και ενταγμένη απολύτως σε αυτό. Εμπνέεται και έρχεται να λειτουργήσει στο πλαίσιο της αντιδραστικής μετατόπισης σε πιο επιθετικές εκδοχές νεοφιλελευθερισμού συνολικά, και συγκεκριμένα της μετατόπισης σε πιο επιθετικές εκδοχές σεξισμού. Η εκτίμηση ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρνει, ειδικά στο ζήτημα αυτό και σε αντίθεση με τη συνολική της πολιτική, μια ρύθμιση «δίκαιη» και «εκσυγχρονιστική» συνιστά ασυγχώρητη πολιτική αυταπάτη.

Η ρύθμιση προβλέπει επιβεβλημένη δια νόμου υποχρεωτική συνεπιμέλεια, ρυθμίζοντας με οριζόντιο τρόπο τα θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας και διαμονής των παιδιών σε όλες τις περιπτώσεις, περιορίζοντας ακόμα και τα περιθώρια των δικαστικών αποφάσεων σε περίπτωση αντιδικίας.

2. Η ρύθμιση αυτή θα αποτελέσει τη ριζική ανατροπή της νομικής βάσης στο πλαίσιο της οποίας τα δικαστήρια έκριναν μέχρι τώρα τις αντιδικίες για ζητήματα επιμέλειας των παιδιών σε διαζευγμένα ζευγάρια. Το βασικό κριτήριο δεν θα είναι πλέον τα δικαιώματα του παιδιού, αλλά τα δικαιώματα «πρόσβασης» και των δύο γονέων στο παιδί. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων εγκαθιστά ως υποχρεωτικό το δικαίωμα του άντρα να συμμετέχει στην επιμέλεια ανεξάρτητα από τα πραγματικά δεδομένα (κακές σχέσεις μεταξύ των γονέων ύστερα από το διαζύγιο, σεξιστική ή και βίαιη συμπεριφορά απέναντι στη γυναίκα ή και το παιδί, προϋπάρχουσα έλλειψη συναισθηματικής επαφής ή και αδιαφορία για το παιδί κ.λπ.). Η υποχρεωτικότητα προβλέπεται ότι θα αίρεται μόνο σε περίπτωση τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης για βίαιη συμπεριφορά απέναντι στη γυναίκα ή το παιδί. Όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ηγεμονία του σεξισμού στην κοινωνία λειτουργεί αποτρεπτικά για τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων σεξιστικής βίας ή και βιασμού γυναικών ώστε αυτές να προσφύγουν στα δικαστήρια, όταν γνωρίζουμε ότι η αστυνομία αλλά συχνά και τα δικαστήρια όχι μόνο δεν δικαιώνουν τις επιζώσασες έμφυλης βίας αλλά τις υποχρεώνουν να ξαναζήσουν τη φρίκη και την ντροπή της σεξιστικής βίας, όταν γνωρίζουμε ότι η «τεκμηρίωση» της βίας ή και του βιασμού στη δικαστική διαδικασία εκτός από εκ νέου κακοποιητική, σε ελάχιστες περιπτώσεις έχει κάποιο αποτέλεσμα, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ότι η «ασπίδα» των τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων είναι στην πραγματικότητα απλώς «φύλλο συκής».

3. Η ρύθμιση αυτή δεν είναι απλώς «άστοχη» ή λαθεμένη. Δεν θα έχει μόνο «αντικειμενικά» αντιδραστικές επιπτώσεις στο μέτωπο των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών και στο «μέτωπο» του σεξισμού. Έχει συνειδητά τέτοιους στόχους.

Συγκεκριμένα, στοχεύει:

α. Να επιλύσει προβλήματα «κύρους» και διασφάλισης της διαδικασίας μεταβίβασης της περιουσίας των οικογενειών της αστικής τάξης (κυρίως μεγάλης και μεσαίας), προφυλάσσοντάς την από τις συνέπειες «ατυχών» γάμων των γόνων της. Η αδιατάρακτη και «ανόθευτη» εξασφάλιση της κληρονομικής γραμμής εξακολουθεί να παραμένει σημαντικό στοιχείο και βάση όλου του οικοδομήματος του σεξισμού και σταθερή μέριμνα της αστικής τάξης, που ειδικά σε αυτή τη ρύθμιση έχει εμφατική παρουσία.

β. Να θωρακίσει την πυρηνική οικογένεια, η οποία γίνεται τόσο πιο απαραίτητη για τη διαδικασία κοινωνικής αναπαραγωγής όσο περισσότερο υποβαθμίζεται και αποσαθρώνεται το «κοινωνικό κράτος». Στο πλαίσιο της πυρηνικής οικογένειας, η γυναίκα αναλαμβάνει όλο και περισσότερα βάρη υποκαθιστώντας το κοινωνικό κράτος: φροντίδα ηλικιωμένων και ανήμπορων μελών, φροντίδα των παιδιών, οικιακή εργασία γενικώς. Με τα ποσοστά διαζυγίων στην καπιταλιστική Δύση να πλησιάζουν το 50% και στην Ελλάδα το 40%, και να έχουν αυξητική τάση, η πυρηνική οικογένεια σαν απαραίτητο υποκατάστατο του κοινωνικού κράτους και σαν χώρος παροχής απλήρωτης οικιακής εργασίας προς το σύνολο των μελών της οικογένειας κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ την ίδια στιγμή που γίνεται απαραίτητη περισσότερο από ποτέ για τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Η ρύθμιση για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια έρχεται να την «στηρίξει» δημιουργώντας σοβαρές δυσκολίες και αντικίνητρα για τις γυναίκες ώστε να προχωρήσουν στη λυτρωτική στην πλειονότητα των περιπτώσεων απόφαση για διαζύγιο, για δύο λόγους: Πρώτο, επειδή ενισχύεται αποφασιστικά το ενδεχόμενο να «χάσουν τα παιδιά» και δεύτερο, επειδή η συνεύρεση και μάλιστα η συστηματική συνεργασία στην καθημερινότητα με τον άντρα πρώην σύζυγο (για θέματα που αφορούν την επιμέλεια των παιδιών, που στην πράξη θα επεκτείνονται και θα καλύπτουν τα πάντα) αναιρεί τα περισσότερα από τα οφέλη του διαζυγίου.

γ. Να ιδιωτικοποιήσει περαιτέρω τη διαδικασία και το κόστος ανατροφής των παιδιών. Στο σημείο αυτό η ρύθμιση είναι ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη. Η εγκατάλειψη και των τελευταίων ιχνών κρατικών πολιτικών που παραπέμπουν στην κοινωνικοποίηση της διαδικασίας ανατροφής των παιδιών (βάσει όσων έχουν δει το φως της δημοσιότητας, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας ακόμη και συμβουλευτικές υπηρεσίες θα χρηματοδοτούνται από τους δύο γονείς). Το γεγονός αυτό συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, ότι η πλευρά της αντιδικίας που έχει εισοδηματικό πλεονέκτημα, αποκτά επίσης σημαντικό πλεονέκτημα στο να επιβάλει τους δικούς της όρους όσον αφορά το πλαίσιο της συνεπιμέλειας των παιδιών. Αυτή η πλευρά, παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί με τη μαζική είσοδο της γυναίκας στην αγορά εργασίας, εξακολουθεί να είναι ο άντρας. Ειδικά στις συνθήκες της κλιμακούμενης λιτότητας και της διαρκώς επεκτεινόμενης «ευελιξίας» και επισφάλειας στην εργασία, το εισοδηματικό πλεονέκτημα του αδιάφορου ή κακοποιητικού συζύγου, θα του επιτρέπει να «εξαγοράζει» την ανάκτηση δικαιωμάτων επιμέλειας των παιδιών˙ και, μέσω αυτών, να ανακτά το δικαίωμα καταδυνάστευσης της καθημερινότητας της γυναίκας-συζύγου. Αυτή η δυνατότητα «εξαγοράς» θα αυξάνεται δραματικά στις περιπτώσεις που ο σύζυγος ανήκει σε εισοδηματικά ανώτερο κοινωνικό στρώμα ή τάξη. Η ρύθμιση έχει, επομένως, εμφατικά και ταξικό χαρακτήρα.

δ. Να πλήξει τα δικαιώματα των γυναικών και να οπλίσει το χέρι του σεξισμού, δηλαδή των φορέων σεξιστικών πρακτικών (τους άντρες σεξιστές, τους μπάτσους και τους δικαστές). Για να στηριχτεί η πυρηνική οικογένεια μπροστά στον κίνδυνο αποσάθρωσής της λόγω της τρομακτικής αύξησης του ποσοστού των διαζυγίων (που τα περισσότερα ζητούν γυναίκες), «αποκαθίσταται» το διευθυντικό δικαίωμα του άντρα στη σχέση του ζευγαριού και έτσι οπλίζεται το χέρι όλων των φορέων του σεξισμού (του άντρα μέσα στον γάμο, του μπάτσου και του δικαστή). Η ρύθμιση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας έρχεται έτσι να συμπληρώσει τις πολιτικές που κατεδαφίζουν το σύστημα των δικαιωμάτων γενικά.

4. Θα ήταν μεγάλο λάθος να καθορίσουμε τη στάση μας απέναντι σε μια τέτοια ρύθμιση με κριτήριο υπαρκτές περιπτώσεις και συμβάντα κατά τα οποία κάποιες γυναίκες συμπεριφέρονται εκδικητικά και ανεύθυνα και, αξιοποιώντας την ευνοϊκή νομολογία, στερούν από τους άντρες γονείς την επαφή με τα παιδιά˙ για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δεν κρίνουμε τις κυβερνητικές ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα αξιολογώντας την ηθική ακεραιότητα ή τη συμπεριφορά υποκατηγοριών εργαζομένων και συνδικαλιστών ή τις κυβερνητικές ρυθμίσεις για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες με βάση κάποια αξιολόγηση της συμπεριφοράς ή του αξιακού τους κώδικα κ.λπ. κ.λπ.
Το κριτήριο πρέπει να είναι η συνολική επίπτωση της ρύθμισης στον συσχετισμό δύναμης στο «μέτωπο» του σεξισμού, όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών και τα δικαιώματα γενικά. Με βάση αυτό το κριτήριο, η ρύθμιση για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια είναι ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη, και πολιτικά και ιδεολογικά αντιδραστική. Μεταξύ άλλων, είναι και προϊόν συστηματικού και πολυετούς lobbying από συλλόγους («Eνεργοί μπαμπάδες» κ.λπ.) ανδρών με ως επί το πλείστον υψηλές κοινωνικές και οικονομικές θέσεις. Αντιθέτως και όχι τυχαία, το φεμινιστικό κίνημα και η Αριστερά έχουν ταχθεί -και σωστά- στο σύνολό τους ενάντια στη ρύθμιση. Είναι κι αυτό μια σαφής ένδειξη του τι σκοπούς έρχεται να εξυπηρετήσει η κυβερνητική ρύθμιση.

5. Στον αντίποδα της αντιδραστικής αυτής ρύθμισης, προτείνουμε συγκεκριμένα:

α. Η συναινετική συνεπιμέλεια (που προβλέπεται από το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο) είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη και η μόνη λύση για την ανατροφή των παιδιών μετά το διαζύγιο. Για να εφαρμοστεί όμως σωστά, πρέπει να διασφαλίζονται οι προϋποθέσεις που την κάνουν λειτουργική. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να ιδρυθούν, με αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση, συμβουλευτικές και υποστηρικτικές δομές με αντικείμενο την υποστήριξη της γονεϊκής συνεργασίας. Συγκεκριμένα, ζητούμε να ιδρυθεί (κατ’ εφαρμογή του νόμου 2247/1996) σώμα οικογενειακών κοινωνικών λειτουργών με επαρκή και κατάλληλη στελέχωση και τα αναγκαία υλικοτεχνικά μέσα, το οποίο θα πρέπει να ενισχυθεί με ψυχολόγους και θα συνεργάζεται με τον δικαστικό μεσολαβητή (που λειτουργεί ήδη βάσει του άρθρου 214 ΚΠολΔ2).

β. Τα δικαστήρια στα οποία καταφεύγουν οι γονείς λόγω έλλειψης συναίνεσης στα ζητήματα της επιμέλειας των παιδιών πρέπει να είναι η ύστατη λύση, αφού προϋπάρξουν βοήθεια και διαμεσολαβήσεις. Ωστόσο, στο στάδιο αυτής της ύστατης λύσης πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένη βελτίωση: πρέπει να ιδρυθούν εξειδικευμένα οικογενειακά δικαστήρια, επιστημονικά ενήμερα για την ενδοοικογενειακή βία και την παιδική κακοποίηση και με πρόβλεψη κοινωνικής έρευνας σε υποθέσεις γονικής μέριμνας.

γ. Σε αυτό το πλαίσιο -και όχι στο πλαίσιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας- οι δικαστές θα μπορούσαν να λαμβάνουν υπόψη και την πρόθεση πατεράδων να εμπλακούν περισσότερο σε σχέση με παλαιότερα με την ανατροφή των παιδιών, αλλά και τις συνήθειες της οικογένειας πριν τον χωρισμό (περιπτώσεις που ο πατέρας συμμετείχε ήδη στην ανατροφή και τη φροντίδα των παιδιών με ενεργητικό και υπεύθυνο τρόπο).

δ. Αν η κυβέρνηση είχε την πρόθεση να προχωρήσει σε «εκσυγχρονιστική» μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου και μάλιστα με τρόπο περισσότερο ευαίσθητο και συμπεριληπτικό προς τις ανάγκες μιας κοινωνίας που μετακινείται από τα πατρογονικά στερεότυπα, θα έπρεπε να συμπεριλάβει ρυθμίσεις που εκκρεμούν και ταλαιπωρούν εδώ και χρόνια, όπως η δυνατότητα τεκνοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια, η ρύθμιση της τρανς γονεϊκότητας, η προστασία μονογονεϊκών οικογενειών. Επειδή δεν πρόκειται να το κάνει, θα πρέπει να παλέψουν γι’ αυτό το φεμινιστικό κίνημα, οι λοατκια συλλογικότητες και η Αριστερά.

ε. Τέλος, η ισότητα, η απελευθέρωση των γυναικών, η στήριξη της ανατροφής των παιδιών δεν είναι μόνο θέμα νομοθετικών ρυθμίσεων. Είναι κενό γράμμα οποιοσδήποτε νόμος, όσο καλός κι αν είναι, όταν οι γονείς χωρισμένοι ή όχι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν γολγοθά για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της φροντίδας. Δεν είναι τυχαίο ότι χώρες που έχουν υψηλούς δείκτες ισότητας και μεγάλη συμμετοχή και των δύο γονιών στο μεγάλωμα των παιδιών (και στο ποσοστό της συνεπιμέλειας μετά το διαζύγιο), είναι χώρες με αναπτυγμένο κοινωνικό κράτος. Ενισχύοντας τη δημόσια εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία και πρόνοια, δομές όπως οι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, κέντρα πολιτισμού, και νομοθετώντας μηνιαία, πολυετή και ουσιαστικά επιδόματα παιδιού και μέριμνας παιδιού (όπως π.χ. ισχύουν στην Δανία μέχρι τα 18 έτη), το κράτος θα έθετε με πολύ πιο δραστικό τρόπο τις προϋποθέσεις για ισότητα και εξομάλυνση των σχέσεων απ’ το να πετάει το μπαλάκι στους γονείς και να δημιουργεί επιπλέον διενέξεις για την κατανομή των βαρών μεταξύ τους και τις διατροφές. Χώρες που θέλησαν να λειτουργήσουν “εκπαιδευτικά” προς την ισότητα και την εμπλοκή των πατεράδων στην ανατροφή, έτσι το έκαναν και όχι με οριζόντιους καταναγκαστικούς νόμους. Στα πλαίσια αυτά η θεσμοθέτηση, άμεσα, ειδικού μηνιαίου επιδόματος στήριξης των χαμηλού εισοδήματος χωρισμένων γονέων που έχουν την επιμέλεια παιδιού (κατ’ εφαρμογή του άρθρου 21 παρ. 1 του Συντάγματος), είναι ένα άμεσο βήμα που θα επιλύσει πολλά προβλήματα και διενέξεις που αφορούν στην οικονομική διασφάλιση του παιδιού. Αυτή η διεκδίκηση είναι συμφέρον και των δύο φύλων και πρέπει να μπει στην προμετωπίδα του φεμινιστικού αλλά και του εργατικού κινήματος.

6. Οι συγκεκριμένες αυτές προτάσεις δεν κρύβουν καμία αυταπάτη για τις προθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη˙ «συνοδεύουν» την κατηγορηματική αντίθεση στην κυβερνητική ρύθμιση και είναι συγκεκριμένα αιτήματα μάχης του κινήματος. Εντάσσονται στη γενικότερη αντίληψή μας για τα ζητήματα της οικογένειας και του οικογενειακού δικαίου, για τα ζητήματα δικαιωμάτων γυναικών και παιδιών, για τον χαρακτήρα των διαδικασιών ανατροφής των παιδιών και τον τρόπο χρηματοδότησής τους.

Σε μια κοινωνικά απελευθερωτική αντίληψη:

α. Οι άνθρωποι θα ασκούν πλήρως και ανεμπόδιστα το δικαίωμά τους να συνευρίσκονται ελεύθερα ερωτικά, να κάνουν ή να υιοθετούν παιδιά, αλλά και να χωρίζουν, χωρίς κοινωνικούς και κρατικούς καταναγκασμούς. Οι πατριαρχικές παραδόσεις και ο σεξισμός, η ανάγκη της αστικής τάξης να ελέγχει και «πιστοποιεί» τη «γραμμή αίματος» και να διασφαλίζει την «ασφαλή» κληρονόμηση της περιουσίας, η πυρηνική οικογένεια σαν «υπέρτατη αξία» και σαν συμπλήρωμα ή και υποκατάστατο του κοινωνικού κράτους που αποσαθρώνεται, οι ιδεολογικές κατασκευές του φύλου και η κανονικοποίηση της σεξουαλικότητας με βάση τα πατριαρχικά πρότυπα είναι τα ιστορικά εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν στο δρόμο για την κατάκτηση μιας τέτοιας χειραφέτησης.

Η συγκεκριμένη κυβερνητική ρύθμιση για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια στοχεύει στην αναπαραγωγή όλων αυτών των καταναγκαστικών προτύπων και κρατικών θεσμών και γι’ αυτό είναι αντιδραστική. Ιδιαίτερα, δυσκολεύει το διαζύγιο για την κοινωνικά αδύναμη πλευρά (τη γυναίκα) και υποχρεώνει στη συνύπαρξη/συνεργασία της με τον αδιάφορο, σεξιστή ή και κακοποιητή άντρα.

β. Η ανατροφή των παιδιών θα είναι κοινωνικοποιημένη. Κοινωνικοποιημένη δεν σημαίνει βέβαια ότι απαλλοτριώνεται ή παραγράφεται η ευθύνη των γονιών και η σημασία της γονεϊκής φροντίδας και των συναισθηματικών δεσμών παιδιών-γονέων˙ σημαίνει όμως ότι αυτά λειτουργούν στο πλαίσιο μιας διαδικασίας όπου η κοινωνία διαθέτει απλόχερα τους πόρους και τα μέσα, υλικά και θεσμικά, για το μεγάλωμα των νέων ανθρώπων επειδή επενδύει στη ζωή κι όχι στο καπιταλιστικό κέρδος.

Η συγκεκριμένη κυβερνητική ρύθμιση «ιδιωτικοποιεί» περαιτέρω τη διαδικασία ανατροφής των παιδιών (όσον αφορά το κόστος, τους υλικούς και θεσμικούς πόρους). Υποκαθιστά τη «διατροφή» με το υποτιθέμενο «μοίρασμα των εξόδων», αλλά αυτή η ισότητα σε ένα σύστημα ταξικών ανισοτήτων είναι στην πραγματικότητα ανισότητα σε βάρος της ιδεολογικά, θεσμικά και εργασιακά αδύναμης πλευράς, της γυναίκας.

γ. Αν οι κρατικές πολιτικές -και η συγκεκριμένη ρύθμιση- αποσκοπούν στη στερέωση και αναπαραγωγή του πατριαρχικού/σεξιστικού εποικοδομήματος του καπιταλισμού, οι δικές μας προτάσσεις και οι δικοί μας αγώνες (πρέπει να) αποσκοπούν στην αμφισβήτησή του μέσα από την κατάκτηση μέτρων «θετικών διακρίσεων» υπέρ των αδικημένων. Οι κατακτήσεις που μένουν όρθιες στο εργατικό δίκαιο, στο κοινωνικό κράτος, στα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα γενικά, στα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων, στο οικογενειακό δίκαιο δεν είναι παρά οι διαφορετικές και αλληλοσυμπληρούμενες εκδοχές «θετικών διακρίσεων» υπέρ των εκμεταλλευόμενων, καταπιεσμένων και αδύναμων αυτής της κοινωνίας.

Η συγκεκριμένη κυβερνητική ρύθμιση έρχεται να υπονομεύσει το σύστημα «θετικών διακρίσεων» υπέρ των γυναικών. Και παρόλο που ο σεξισμός δεν είναι υπόθεση ανταγωνισμού μεταξύ των φύλων, ωστόσο έχει τους φορείς του προνομιακά στον αντρικό φύλο και στο θεσμικό εποικοδόμημα, που αυτή η ρύθμιση έρχεται να εξοπλίσει.

Γι’ αυτούς τους λόγους, που είναι πολλοί και σημαντικοί, το φεμινιστικό κίνημα και η Αριστερά όχι μόνο δεν πρέπει να υποτιμήσουν την αντιδραστική «γόμωση» αυτής της ρύθμισης, αλλά πρέπει να τη στοχοποιήσουν και να οργανώσουν αποφασιστικά και μαζικά την πάλη ενάντιά της.

Αθήνα 29 Δεκεμβρίου 2020

π.ο. Κόκκινο Νήμα

Η υγειονομική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη με το δεύτερο κύμα του covid -19 δεν αξιοποιείται από την πλευρά των εφοπλιστών μόνο με τις παροχές και διευκολύνσεις που έχουν εξασφαλίσει από την κυβέρνηση με ζωντανό κρατικό χρήμα και πλήθος προνομιακών ρυθμίσεων με το επιχείρημα να μείνει όρθια η Ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών και βέβαια και οι Ακτοπλοϊκές ναυτιλιακές εταιρίες να ανταπεξέλθουν της κρίσης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι ναυτιλιακές εταιρίες έχουν βρει την ευκαιρία και ξεσπαθώνουν ενάντια στα ναυτεργατικά δικαιώματα καταστρατηγώντας τις ΣΣΕ και την ναυτική νομοθεσία.

Στο πλαίσιο αυτό αυθαίρετα έχουν προχωρήσει σε παραπέρα μειώσεις της επάνδρωσης του ξενοδοχειακού προσωπικού μετατρέποντας τις εργασιακές σχέσεις σε λάστιχο, περιορίζουν επιδόματα, αμοιβές για έξτρα εργασίες, υπερωριακή απασχόληση που δεν πληρώνεται, η εντατικοποίηση της δουλειάς και οι παραβιάσεις στα ωράρια εργασίας και ανάπαυσης είναι καθημερινό φαινόμενο.

Το Υπουργείο Ε.Ν, οι αρμόδιες υπηρεσίες του , οι κατά τόπους λιμενικές αρχές αδρανούν, αδιαφορούν και με τον τρόπο τους βάζουν πλάτη τα ναυτεργατικά δικαιώματα να τσαλαπατιούνται.

Από την άλλη η ΠΝΟ και η πλειοψηφία των Ναυτεργατικών σωματείων για αυτή την άθλια κατάσταση που διαμορφώνεται στα εργασιακά προβλήματα και δικαιώματα επιλέγουν την σιωπή…. Καθόλου περίεργο που η κατάσταση στα πλοία εκτροχιάζεται και μεγάλο μέρος των ναυτεργατών αισθάνεται να μην έχει καμιά προστασία στις νέες συνθήκες που διαμορφώνουν οι ναυτιλιακές ακτοπλοϊκές εταιρίες.

Στο πλαίσιο αυτό διαπιστώνουμε παρόμοια προβλήματα και στο πλήρωμα καταστρώματος που στο επίκεντρό τους είναι οι παραβιάσεις των ωραρίων εργασίας αλλά και οι παράνομες εργασίες που ανατίθενται σε μέλη μας τις αργίες (Σάββατα – Κυριακές) ακόμη και βραδινές ώρες για τα ημερόπλοια και αυτά που διανυκτερεύουν οι οποίες ούτε με την ασφάλεια των πλοίων συνδέονται ούτε έχουν κάποιον επείγοντα χαρακτήρα.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για εργασίες συντήρησης για τις οποίες απαγορεύεται η εκτέλεσή τους στις ημέρες αργιών και κατά τις νυκτερινές ώρες!!!

Το περίεργο έως εξοργιστικό που βγάζει μάτι είναι ότι μέσα στο λιμάνι του Πειραιά τα λιμενικά όργανα πηγαινοέρχονται πάνω – κάτω δεκάδες φορές, βλέπουν και διαπιστώνουν τις εφοπλιστικές παρανομίες χωρίς στο ελάχιστο έως τώρα να νοιάζονται για την παραβατικότητα των εταιριών και το στραπατσάρισμα των Ναυτεργατικών δικαιωμάτων.

Ενημερώνουμε το ΥΕΝ, τις αρμόδιες υπηρεσίες σε αυτό, τις λιμενικές αρχές, το ΣΕΕΝ, τις ναυτιλιακές εταιρίες να σταματήσουν αμέσως αυτό το θέατρο του παραλόγου.

Καθιστούμε σαφές ότι άμεσα εγκαινιάζουμε συστηματικούς ελέγχους τις αργίες και τις νυκτερινές ώρες ώστε αυτό το τριτοκοσμικό φαινόμενο να το τσακίσουμε εν τη γενέσει του.

Προειδοποιούμε όλους τους εμπλεκόμενους, ακόμη και τους πλοιάρχους των πλοίων να βάλουν τέλος σε αυτή την εργασιακή παραβατικότητα, την οποία όχι μόνο δεν θα την ανεχθούμε αλλά αντίθετα θα πάρουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα να τερματιστεί άπαξ δια παντός το φαινόμενο της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων του κλάδου μας.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Η κυβέρνηση δίνει τα ρέστα της στους ιδιώτες!

«Το σχολείο και η μόρφωση είναι μόνο για τους έχοντες»! Αυτή είναι η επιτομή της καταστροφικής πολιτικής της ηγεσίας του υπουργείου παιδείας , που μέχρι να απαλλάξει την εκπαιδευτική κοινότητα από την ολέθρια παρουσία της , δεν αφήνει νομοσχέδιο για νομοσχέδιο να πάει χαμένο και αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να την υλοποιήσει.

Έτσι , αφού με τον νόμο για την τεχνική εκπαίδευση θεσμοθέτησε την απλήρωτη εργασία 15χρονων , που δεν θα λάβουν ποτέ γενική παιδεία και μόρφωση, γιατί το απάνθρωπο κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα ουδόλως ενδιαφέρεται για τη διαμόρφωση ανθρώπων σκεπτόμενων και ολοκληρωμένων , αλλά μόνο καλολαδωμένων γραναζιών με τις απαραίτητες δεξιότητες, που θα εργάζονται και θα υπακούν χωρίς να αντιστέκονται και να διεκδικούν. Αφού εκδήλωσε την πρόθεση της απευθυνόμενη στους πρυτάνεις των ΑΕΙ να παρέμβει στο σύστημα εισαγωγής από την τρέχουσα χρονιά (!!!) και με διάφορες αλχημείες να ανεβάσει τις βάσεις και να πριονίσει τις ευκαιρίες των παιδιών για ανώτατες σπουδές, επικαλούμενη το ιδεολόγημα της αριστείας , το οποίο βέβαια δεν έχει εφαρμογή, αν τα ίδια παιδιά που δεν θα φοιτήσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο λόγω χαμηλής βαθμολογίας, απευθυνθούν στους επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης και ζητήσουν να φοιτήσουν στα ιδιωτικά κολλέγια . Αφού λοιπόν, τα έκανε όλ’ αυτά σε συνθήκες μάλιστα πανδημίας και κλειστών σχολείων κι ενώ θα ‘πρεπε να προβεί σε κινήσεις συναισθηματικής και ψυχολογικής αποφόρτισης των μαθητών /τριών που δύο μήνες τώρα καρφωμένοι/ες μπροστά σε μια οθόνη έχουν το άγχος της βαθμολογίας, των απουσιών, της ύλης και της τράπεζας θεμάτων, αποφάσισε να δείξει για μια ακόμη φορά το ταξικό της μίσος και τον πολιτικό της κυνισμό και με μεταμεσονύκτια τροπολογία έδωσε ένα ακόμα δώρο στα επιχειρηματικά συμφέροντα με τα οποία ως φαίνεται έχει υπαρξιακή σχέση.

Εμβρόντητοι ακούσαμε όλοι ότι εξισώνονται τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων και το οικονομικό και το τεχνικό επιμελητήριο υποχρεώνονται να εγγράφουν τους αποφοίτους των κολλεγίων αυτών αναγνωρίζοντάς τους επαγγελματικά δικαιώματα ίδια με τα αντίστοιχα των αποφοίτων των δημόσιων πανεπιστημίων. Αντί άλλης κριτικής στο εν λόγω νομοθετικό τερατούργημα , ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση του προέδρου του τεχνικού επιμελητηρίου: «το επάγγελμα του μηχανικού είναι νομοθετικά ρυθμιζόμενο και έχει ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα γιατί αφορά, εν τέλει, την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του δημοσίου συμφέροντος. Οι εμπνευστές της μεταφοράς αρμοδιοτήτων στους μηχανισμούς των Υπουργείων θα καταλάβουν πολύ σύντομα αυτό που η κοινωνία και η δικαιοσύνη, στον ανώτατο βαθμό, γνωρίζουν καλά: το γιατί συμβαίνει αυτό… Θα το καταλάβουν στον πρώτο σεισμό, στην πρώτη πλημμύρα, στην πρώτη παραβίαση πληροφοριακών συστημάτων, στο πρώτο βιομηχανικό ή εργατικό ατύχημα, στο πρώτο πρόβλημα ασφάλειας τροφίμων. Οι επιλογές στα θέματα επαγγελματικών δικαιωμάτων δεν είναι απλά θέματα αγοράς, δεν είναι ουδέτερες διοικητικές διαδικασίες, είναι θέματα υγείας, ασφάλειας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής». Ανθρώπινες ζωές, ανθρώπινα, εργασιακά , συνδικαλιστικά δικαιώματα, δημοκρατία και σύνταγμα μετατρέπονται απ αυτήν την κυβέρνηση εν μια νυκτί σε κουρελόχαρτα προκειμένου να αποδώσει τα οφειλόμενα στους ταξικούς της συμμάχους. Η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης είναι σε πλήρη εξέλιξη και τώρα γίνεται απολύτως κατανοητή η σπουδή να καταργηθεί εν μέσω θερινών διακοπών το πανεπιστημιακό άσυλο και να θεσμοθετηθεί το νέο αστυνομικό σώμα μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπιστούν οι αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας παρά μόνο η καταστολή.

Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες οφείλουν να σημάνουν συναγερμό. Η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει το συντομότερο να τεθεί σε κατάσταση γενικού ξεσηκωμού , προκειμένου να αντισταθεί και να καταγγείλει στην ελληνική κοινωνία ότι αν αυτή η κυβέρνηση παραμείνει στην εξουσία , η δημόσια και δωρεάν παιδεία θα ξαναγίνει αίτημα προς διεκδίκηση.

ΕΞΩ Η ΚΟΣΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΡΥΠΟΓΟΝΕΣ ΠΗΓΕΣ ΣΕ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ!

ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ, ΜΟΛΥΝΣΗΣ, ΑΝΕΡΓΙΑΣ!

Μέσα στην πανδημία κορονοϊού με εκατοντάδες θανάτους συμπολιτών μας καθημερινά, με απαγορεύσεις μετακίνησης και διαμαρτυρίας, καταστροφής των οικογενειακών επιχειρήσεων, αρπαγής σπιτιών και μαγαζιών, μαζικής ανεργίας και μισθών 534 ευρώ, παρά την αντίθεση κατοίκων και φορέων της πόλης η κινεζική εταιρεία COSCO, ιδιοκτήτης του Λιμανιού Πειραιά, συνεχίζει τα εγκληματικά της έργα σε βάρος της υγείας των κατοίκων και του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος.

Η COSCO κατασκευάζει τεράστιου μεγέθους προβλήτες στην Πειραϊκή, επιβάλλει συνθήκες γαλέρας στους εργαζομένους στο Ικόνιο και σχεδιάζει απόλυτη κυριαρχία σ’ όλη την παραλιακή ζώνη και στην πόλη του Πειραιά και των διπλανών Δήμων.

Παράλληλα με την COSCO συνεχίζεται η εγκληματική λειτουργία των ρυπογόνων επιχειρήσεων σε Δραπετσώνα και Πέραμα.

Το Ε.Κ. Πειραιά και κάτοικοι της περιοχής με προσφυγή τους στο ΣτΕ ζήτησαν την ακύρωση του Master Plan και το έργο των βυθοκορήσεων και του μπαζώματος στην Πειραϊκή. Το ΣτΕ αποφάσισε την προσωρινή αναστολή των εργασιών αλλά η Cosco με τις πλάτες κυβέρνησης – Περιφέρειας – Δήμου συνεχίζει ακάθεκτη την εκτέλεση του έργου…

Αυτά τα έργα και οι εξαιρετικά ρυπογόνες λειτουργίες επιχειρήσεων συνεχίζονται γιατί έχουν την υποστήριξη της αντιδημοκρατικής “Ιερής Συμμαχίας”: Κυβέρνηση Μητσοτάκη – Δήμος Πειραιά – Περιφέρεια Αττικής – Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποστηρικτική είναι στην ουσία και η τυπική κριτική των συστημικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, που θεοποιούν την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, τους οποίους εξάλλου η COSCO κατάφωρα παραβιάζει.

Υπενθυμίζεται το πρωτοφανές γεγονός ότι τα έργα της COSCO χρηματοδοτούνται κατά 96% από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ξεπούλησε το λιμάνι Πειραιά και ψήφισε Μνημόνια παραχώρησης όλης της Δημόσιας Περιουσίας στο Υπερταμείο!

Αλλά και η αντίδραση κορυφαίων οικονομικών παραγόντων, όπως ο Μαρινάκης, δεν αποβλέπει στην απαλλαγή του Πειραιά απ’ την COSCO, αλλά στην εξυπηρέτηση των ιδιοτελών οικονομικών του συμφερόντων.

Στη σημερινή συνδυασμένη πανδημία κορονοϊού – μόλυνσης – οικονομικής κρίσης, καλούμε το λαό του Πειραιά και του Λεκανοπεδίου, σε ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ με ΟΛΑ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για υγεία, δουλειές και μέλλον για τη νεολαία!    

Είναι ώρα ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΔΡΑΣΗΣ των εργαζομένων, της νεολαίας και όλου του λαού στον Πειραιά,

–       για την ΕΚΔΙΩΞΗ της COSCO, για τη νίκη των εργαζομένων του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ στο Ικόνιο,

–       για τον τερματισμό των έργων στην Πειραϊκή,

–       για την άμεση απομάκρυνση των καζανιών του θανάτου από Πέραμα και Δραπετσώνα

–       ενάντια στην εγκληματική πολιτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη που ευθύνεται για την τραγική έξαρση της πανδημίας, αρνείται την ικανή χρηματοδότηση της δημόσιας υγείας, έχει εξαπολύσει βίαιη καταστολή με τα ΜΑΤ και ψηφίζει συνέχεια αντεργατικά και αντιδημοκρατικά νομοσχέδια!

Ο αγώνας της SOS ΠΕΙΡΑΙΑΣ είναι στην προοπτική απελευθέρωσης της πόλης από την επικυριαρχία της COSCO, και του ελληνικού λαού από τους επικυρίαρχους ΕΕ – ΔΝΤ και την υποτελή Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αγωνιζόμαστε για ΔΗΜΟΣΙΟ λιμάνι κάτω από εργατικό έλεγχο, για υγιεινό περιβάλλον, για συλλογικές σχέσεις εργασίας, για εθνικοποίηση του ιδιωτικού κλάδου υγείας και της φαρμακοβιομηχανίας.         

Πειραιάς 11/12/2020

e-mail: [email protected]

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ “SOS ΠΕΙΡΑΙΑΣ”

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ:

Καταγγέλλουμε την αναίτια και απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας σε βάρος των διαδηλωτών που απότησαν φόρο τιμής στην ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Υπήρξε όργιο καταστολής, με μένος χτυπούσαν, προκαλούσαν και τραμπούκιζαν όσους συντεταγμένα υποχωρούσαν.

Εξοργιζόμαστε με όλους τους μόνιμους καλοθελητές που εδώ και μέρες με ατέλειωτα ρεπορτάζ και αρθρογραφία «ανησυχούσαν» για τη διασπορά στις εκδηλώσεις εορτασμού, έφτασαν στο σημείο να εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δεν έδωσε πρόστιμα και παραήταν ανεκτική! Δεν αφιερώνουν όμως τον ίδιο χρόνο στις ευθύνες της για την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας.

Οι διαδηλωτές ακολούθησαν με υποδειγματικό τρόπο τα υγειονομικά πρωτόκολλα φορώντας μάσκα και τηρώντας αποστάσεις ανάμεσα τους. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι η προστασία απ’ την πανδημία για την απαγόρευση ήταν μόνο το πρόσχημα, αφού οι πρώτοι που αγνόησαν προκλητικά τα μέτρα προστασίας ήταν η κυβέρνηση, το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί.

Η μεθόδευση της κυβέρνησης που θέλησε να μην ακουστεί η φωνή κάτω από τις μάσκες έπεσε στο κενό.

Καταγγέλλουμε επίσης τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης των δεκάδων συλληφθέντων. Εδώ και τώρα να αφεθούν ελεύθεροι όλοι.

Η κυβέρνηση θα μας βρίσκει κάθε μέρα μπροστά της, στον αγώνα για υγεία, δουλειά, ζωή με δικαιώματα.

Υ.Γ.: Η επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα κάνουν συστάσεις για την κατάφορή παραβίαση των υγειονομικών πρωτοκόλλων από την αστυνομία;

Π. Σ. Ε. Ο. Γ. Α.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΓΑ                                                                                     Αθήνα, 19 Νοεμβρίου 2020

(ΟΠΕΚΑ – ΕΦΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ)

Πατησίων 30, 101 70 Αθήνα Τηλ.: 213.15.19.112

Fax: 210.38.42.046 Email: [email protected]

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Μετά από καταγγελίες συναδέλφων μας υπηρετούντων τόσο στην Κεντρική όσο και σε Περιφερειακές Διευθύνσεις του e-ΕΦΚΑ και παρά τη γενικότερη πίεση που συνεχώς ασκείται στη Διοίκηση του Φορέα από Πρωτοβάθμιους Συλλόγους και Ομοσπονδίες, πολλές δομές του Φορέα δεν έχουν εναρμονιστεί με τα γενικότερα ισχύοντα στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα (εγκύκλιοι, οδηγίες κ.λπ.) όσον αφορά στα μέτρα προστασίας τόσο των εργαζομένων όσο και των συναλλασσόμενων πολιτών εν μέσω της πανδημίας COVID-19.

Συγκεκριμένα:

• Κατά την αντιμετώπιση κρίσεων (εμφάνιση μεμονωμένων ή πολλαπλών κρουσμάτων), πολλές Υπηρεσίες -με την ανοχή ή και την προτροπή της Διοίκησης- λειτουργούν κατά το δοκούν επικαλούμενες αποσπασματικά οδηγίες του ΕΟΔΥ και εφαρμόζοντας υγειονομικά πρωτόκολλα- «λάστιχο» ανάλογα με τη δική τους αντίληψη -συχνά στρεβλή- των υπηρεσιακών αναγκών.

• Συνεχίζεται η κατάφωρη αδικία και διάκριση των συναδέλφων της ΥΕ Κατηγορίας, καθώς στη μεγάλη πλειονότητά τους εργάζονται αδιαλείπτως από το πρώτο lockdown μέχρι σήμερα, συχνά μέχρι και τρεις σε γραφεία-κλουβιά (κλητήρες, υπηρεσίες διοικητικής υποστήριξης, φύλακες, επιμελήτριες καθαριότητας κ.λπ.).

• Οι πολίτες προσέρχονται αθρόα στις περιφερειακές διευθύνσεις χωρίς καν ραντεβού, με αποτέλεσμα συνάδελφοί μας να εξυπηρετούν έως και 15 πολίτες ημερησίως.

Επίσης, η στοχοποίηση και η απαξιωτική συμπεριφορά προς τους εκπροσώπους των εργαζομένων, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τις αποκλίσεις που θέτουν όλους σε κίνδυνο, συνιστούν μια θλιβερή πραγματικότητα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

■λ Εφαρμογή όλων των μέτρων προστασίας χωρίς εξαιρέσεις (τηλεργασία, εκ περιτροπής εργασία).

■λ Αυστηρή τήρηση όλων των υγειονομικών πρωτοκόλλων. λ Πρόσληψη ιατρών εργασίας.

λ Διεξαγωγή επαναληπτικών τεστ και τακτικών απολυμάνσεων στους χώρους εργασίας. λ Εξυπηρέτηση κοινού χωρίς φυσική παρουσία, παρά μόνο σε κατεπείγουσες περιπτώσεις. λ Διάθεση σε επάρκεια υλικών προστασίας σε όλους τους εργαζόμενους.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Επιτέλους πρέπει ΟΛΟΙ να καταλάβουμε ότι οι καιροί επιβάλλουν την προστασία της ανθρώπινης ζωής χωρίς διακρίσεις ή ψευδοδιλήμματα (λειτουργία δομών, παραγωγικότητα, προσωπικές φιλοδοξίες).

Όταν αυτό που ζούμε γίνει παρελθόν, εκτός από την επιστροφή μας με το 100% των δυνάμεών μας για να στηρίξουμε με τις γνώσεις και την πείρα μας -όπως έχουμε πράξει μέχρι σήμερα-, θα κληθούμε να κάνουμε αποτίμηση για τη στάση που κρατήσαμε και τον ανυποχώρητο αγώνα μας για όσα δικαιούμαστε, για την οικογένειά μας, τον συνάδελφο, τον συμπολίτη μας.

Η ζωή ΟΛΩΝ έχει την ίδια αξία.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Το Δ.Σ. του ΠΣΕ ΟΓΑ
(ΟΠΕΚΑ – ΕΦΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ)

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2020 – Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ& ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΣΕΠΟΛΙΑ

Οι οργανώσεις που υπογράφουμε και δρούμε με τα μέλη μας που κατοικούν στις γειτονιές των Σεπολίων, του Κολωνού, της Ακ Πλάτωνα, καταγγέλλουμε το όργιο τρομοκρατίας και βίας που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις αστυνομικής καταστολής με εντολή της κυβέρνησης ΝΔ ενάντια στους αγωνιστές/στριες, που τίμησαν μαχητικά την παρακαταθήκη και τα μηνύματα του Πολυτεχνείου. Τη βία τους την έστρεψαν και στα Σεπόλια, όπως ακριβώς έκαναν στο κέντρο και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, σε πολλές πόλεις όλης της χώρας.

Στο μετρό ΣΕΠΟΛΙΑ, χθες 17 Νοέμβρη, έληγε η πορεία που κινήθηκε μετά την πραγματοποίηση της συγκέντρωσης στο ΣΤ. ΛΑΡΙΣΗΣ, παρά το βίαιο χτύπημά της. Στην πορεία μέσα από τους δρόμους των γειτονιών μας, συμμετείχαν δεκάδες μέλη εργατικών σωματείων, νεολαία, μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων πολιτικών οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης αριστεράς.

Στη λήξη της πορείας και ενώ ήδη είχαν αποχωρήσει πολλοί, εμφανίστηκαν τα δολοφονικά μηχανοκίνητα της ομάδας ΔΡΑΣΙΣ. Με το γνωστό τρόπο οδήγησης, χωρίς να λογαριάζουν ότι εκείνη την ώρα, στην περιοχή κινούνταν πολύς κόσμος για αγορές ή προς το μετρό, επέδραμαν στους δρόμους της γειτονιάς, βρίζοντας, κυνηγώντας, ρίχνοντας κρότου – λάμψης ακόμη και μπροστά στην είσοδο super market και χτυπώντας τμήματα της πορείας που αποχωρούσαν, με ιδιαίτερη προτίμηση στους νέους και τις νέες.

Συνέλαβαν τον εργαζόμενο φοιτητή Ορέστη Καττή μέσα από την είσοδο του σπιτιού του, στην οδό Αμφιαράου. Τον κράτησαν με χειροπέδες, καθιστό στο πεζοδρόμιο και περικυκλωμένο από δεκάδες των δυνάμεων καταστολής, που κατέκλυσαν τη γειτονιά. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες διαδηλωτών/τριών, αλλά και πολλών κατοίκων της γειτονιάς, που είδαν με έκπληξη και θυμό τα όσα συνέβαιναν, ο νεολαίος δεν απελευθερώθηκε και μεταφέρθηκε στο γνωστό για τις προτιμήσεις του, ΑΤ Κολωνού. Την ίδια στιγμή εμφανίστηκαν κλούβες και η ΑΥΡΑ, ναι ο εκτοξευτήρας νερού, στο σημείο Κρέοντος – Φιλιπουπόλεως – Ιωαννίνων, λίγα μέτρα από το σταθμό, κάτω από τα σπίτια μας.

Στο ΑΤ όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί διαδηλωτές όσο και άλλοι/ες που πληροφορήθηκαν τα γεγονότα για να απαιτήσουν την απελευθέρωση του νεολαίου, ξέσπασε ένα νέο κύμα βίας. Χτυπήθηκε η μητέρα του συλληφθέντα, σ Ορέστη Κ., χτυπήθηκαν και συνελήφθησαν η αδελφή του, σ Λυδία Κ, ο φίλος του, σ Νικόλας Κ. και ένας στενός φίλος της οικογένειας, ο σ Μάκης Λ. Χτυπήθηκε, με αποτέλεσμα ισχαιμικό επεισόδιο, ο σ Δημήτρης Καττής, που μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό φρουρούμενος ακόμη και μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου, με σκοπό την μετατροπή του τραυματισμού σε σύλληψη. Χρειάστηκε η παρέμβαση του ιατρικού προσωπικού, του επιβαρυμένου από τη σκληρή μάχη που δίνει απέναντι στην πανδημία, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες που έχουν επιβάλει στο ΕΣΥ η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι προηγούμενες, για να απομακρυνθεί η αστυνομία.

Μέσα στο ΑΤ οι αστυνομικοί προέβησαν σε άθλιες βρισιές προς την 20χρονή σ/σα Λυδία, την κτύπησαν με γροθιά στο πρόσωπο, όπως και τον φίλο της οικογένειας, που την υπερασπίστηκε. Το ΑΤ δεν επέτρεπε επικοινωνία των κρατούμενων με τους δικηγόρους τους.

Οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν ο μεν Ορέστης Κ στη ΓΑΔΑ, οι δε άλλοι τρεις στο ΑΤ στην οδό Θήρας.

Η επιδρομή των δυνάμεων καταστολής και επίδειξης τσαμπουκά και βίας στα Σεπόλια, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Στόχος τους δεν ήταν ποτέ η δράση των χρυσαυγιτών ή άλλων φασιστικών συμμοριών, που δρούσαν και απειλούσαν ανενόχλητοι στην περιοχή. Στόχος τους ήταν πάντα οι αγωνιζόμενες δυνάμεις και οι δράσεις της Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού – Σεπολίων – Ακ. Πλάτωνα, συλλογικοτήτων για τα δικαιώματα προσφύγων – μεταναστών, οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής και μαχόμενης αριστεράς που παλεύουν για ΨΩΜΙ – ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο, στις γειτονιές μας.

Δεν μας τρομοκράτησαν χθες. Δεν θα μας τρομοκρατήσουν ούτε στις 26 Νοέμβρη, μέρα πανεργατικής απεργίας για την υπεράσπιση της υγείας του λαού και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, ενάντια στο εξοντωτικό αντεργατικό νομοσχέδιο Βρούτση. Θα είμαστε εκεί, στις διαδηλώσεις στις 6 Δεκέμβρη, την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες σώζουν το λαό.

Να αποσυρθούν οι διώξεις ενάντια στους αγωνιστές και την αγωνίστρια, μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τοπικών συλλογικοτήτων.

Νοέμβρης 2020

Τ.Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 4ης δημ. κοιν. Αθήνας

Κόκκινο Νήμα

κ.οργ. Ε.Ε.Κ. Ιλίου

Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ) 4ου διαμ/τος Αθήνας

Απαγόρευση συγκεντρώσεων για το Πολυτεχνείο, νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, απεργία 26 Νοέμβρη:

Τον Νοέμβρη του 2020 έμελλε η Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξ ονόματος και για λογαριασμό του ΣΕΒ, των Ελλήνων καπιταλιστών και των διεθνών τους συμμάχων και «προστατών», να επιτεθεί και αμφισβητήσει θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες – πολιτικά, εργατικά, συνδικαλιστικά. Η κυβέρνηση που αποκαλύπτει με το νομοθετικό της έργο και την πολιτική της ότι μισεί την εργασία, μισεί τη Μεταπολίτευση (για τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα που κατακτήθηκαν), μισεί πάνω απ’ όλα το «Πολυτεχνείο» για ό,τι συμβολίζει, διανοήθηκε να προχωρήσει σε μια «πρόβα» κοινοβουλευτικής χούντας τις μέρες του Νοέμβρη.

Πρόκειται για πολιτικό πρόγραμμα, για σχέδιο ρεβανσισμού ενάντια στην εργατική τάξη και τη νεολαία, ενάντια στην Αριστερά, το οποίο υλοποιείται σε διαδοχικές φάσεις. Ο Μητσοτάκης υλοποιεί την προεκλογική του υπόσχεση προς τους καπιταλιστές: «Ερχόμαστε σαν οδοστρωτήρας»…

Γιατί μισούν τη Μεταπολίτευση…

Η ελληνική Μεταπολίτευση υπήρξε πολύ δημοκρατική, «λαϊκή» και «αριστερή» όχι σύμφωνα αλλά παρά τη θέληση της ελληνικής άρχουσας τάξης. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, το χουντικό πραξικόπημα, η τουρκική εισβολή και η ήττα στον πόλεμο το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο, η κατάρρευση της επιστράτευσης στην Ελλάδα και η διάλυση του χουντικού μηχανισμού στο στρατό, το συλλογικό «απωθημένο» και η συσσωρευμένη οργή της μετεμφυλιακής περιόδου, η οικονομική κρίση και τα χουντικά σκάνδαλα, όλα συμπυκνώθηκαν σε μια επικίνδυνη απώλεια ελέγχου της κατάστασης από την αστική τάξη. Για να αποκαταστήσει τον έλεγχο, απαιτήθηκαν πολλά χρόνια και πολλές μανούβρες από τα κέντρα, τα κόμματα και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του συστήματος, που κόστισαν πολλά σε κατακτήσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών (πολιτικών, συνδικαλιστικών, εργατικών). Δεν τις παραχώρησε οικειοθελώς, απλώς δεν μπορούσε να τις αποτρέψει, οπότε προσποιήθηκε ότι τις σέβεται.

Από την καθυστέρηση (το 1/6 του πληθυσμού αναλφάβητο) περάσαμε στην καθολική υποχρεωτική εκπαίδευση. Από τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και τον φόβο του χωροφύλακα, την απαγόρευση των κομμάτων και των απεργιών, περάσαμε στην άνθηση των αγώνων και της Αριστεράς. Από τον νόμο «περί τεντυμποϊσμού», την λογοκρισία και το διαχρονικό αξιακό πρόταγμα των αφεντικών «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» (για την πλέμπα βεβαίως, όχι για τους ίδιους που έχουν μόνο ένα: το κέρδος), επιβλήθηκε μια ποικιλόμορφη αριστερολαϊκή κουλτούρα. Από «προνοιακό» μη σύστημα υγείας, περάσαμε στο ΕΣΥ και σε στοιχειώδες κράτος πρόνοιας. Το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 10 χρόνια και η παιδική θνησιμότητα μηδενίστηκε. Ιδού τι «αγαπούν να μισούν» στο «Πολυτεχνείο» και τη Μεταπολίτευση η Δεξιά, οι κονδυλοφόροι των αστικών μίντια και οι προπαγανδιστές του συστήματος.

…και τρέμουν το «Πολυτεχνείο»

Το «Πολυτεχνείο», ωστόσο, συμβολίζει κάτι περισσότερο από τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Το «έγκλημα» του «Πολυτεχνείου» ήταν ότι έθεσε με πραγματικούς υλικούς όρους την επαναστατική στρατηγική και επικαιρότητα, πολύ πέρα από την «αποκατάσταση της δημοκρατίας», πολύ πέρα ακόμη από τις προθέσεις των μαζικών αριστερών κομμάτων (που είτε περιόριζαν τα αιτήματα στα «φοιτητικά» είτε ορέγονταν τον «εκδημοκρατισμό» της χούντας είτε και κατήγγελλαν τους «προβοκάτορες»). Ότι συνδέθηκε με τη μεγάλη υπόθεση της ανατροπής, ότι υπήρξε απτό παράδειγμα της δύναμης των μαζών όταν εισβάλλουν στο ιστορικό προσκήνιο.
Οι πορείες στις επετείους του «Πολυτεχνείου» κάθε χρόνο, αυτό το μήνυμα διέδιδαν και κρατούσαν ζωντανό. Η ενσάρκωση του κινδύνου «από τα κάτω και από αριστερά», το φάσμα της απώλειας της εξουσίας τους – αυτό είναι που μισούν και τρέμουν στο «Πολυτεχνείο».

Γιατί μισούν την εργατική τάξη

Τις ίδιες αυτές μέρες που οι ορδές των ΜΑΤ εφορμούν κάτω από τη σημαία του χουντικής έμπνευσης «Απαγορεύονται οι συναθροίσεις», ο υπουργός Αντεργατικής Πολιτικής κ. Βρούτσης προωθεί νομοσχέδιο που η ψήφιση και εφαρμογή του θα ισοδυναμεί με ολοσχερή διάλυση των θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, κατακτήσεων, εγγυήσεων. Οι προβλέψεις του είναι πραγματικά εξωφρενικές, ένα αντεργατικό «σύνταγμα» χουντικής έμπνευσης που υλοποιεί τους πιο μύχιους πόθους των Ελλήνων καπιταλιστών: Έμμεση κατάργηση του 8ωρου (αύξηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας στις 10 ώρες με -υποτιθέμενη- αναπλήρωση των επιπλέον ωρών εντός εξαμήνου με ρεπό και ημέρες άδειας, αύξηση του αριθμού των νόμιμων υπερωριών και «απελευθέρωση» της εργοδοτικής ασυδοσίας στους όρους διαχείρισής τους)˙ ακραίοι περιορισμοί που ισοδυναμούν με θεσμική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία (προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον 40% σε περίπτωση απεργίας στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, τα ΝΠΔΔ, αλλά και σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους χαρακτηρίζεται «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο»!)˙ κατάργηση της γενικής συνέλευσης των συνδικάτων, ακόμη και του πίνακα ανακοινώσεων και της ανάρτησης αφισών στους χώρους εργασίας, και αντικατάστασή τους από σύστημα ηλεκτρονικών ψηφοφοριών για την απεργία και ηλεκτρονικής εν ημέρωσης!)˙ κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε διευρυμένη κλίμακα (με κατά βούληση ««προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή»)˙ περαιτέρω-πλήρης απαξίωση της Επιθεώρησης Εργασίας (με μεταφορά αρμοδιοτήτων της στο όργανο των κυβερνήσεων και των αφεντικών ΟΜΕΔ – Οργανισμός Μεσολάβησης Διαιτησίας) κ.λπ. κ.λπ.

Είναι τόσο «ανήκουστα» όλα αυτά ώστε να είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση μισεί την εργατική τάξη και φαντάζεται τον εξανδραποδισμό της. Τη μισεί γιατί φοβάται τις αντιστάσεις της κάτω από το «μαστίγιο των καπιταλιστών» που σφυρίζει πάνω από το κεφάλι της. Γιατί ο φθίνων και «παρακμιακός» καπιταλισμός των συνεχόμενων κρίσεων μπορεί να συντηρεί τα καπιταλιστικά κέρδη μόνο με έναν τρόπο: με νέες δόσεις εξανδραποδισμού της εργατικής τάξης και διάλυσης του «κοινωνικού κράτους».

Να αντισταθούμε, να τους ανατρέψουμε!

Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη. Στο στόχαστρο δεν είναι τούτο ή το άλλο επιμέρους δικαίωμα ή κατάκτηση, αλλά το σύνολο των κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να κλείσει σε έναν τόσο «μικρό τόπο», σαν φυλακή, έναν ολόκληρο «κόσμο», να διαγράψει το παρελθόν, να συρρικνώσει το παρόν, να υποθηκεύσει το μέλλον.

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να στοχοποιηθεί από το κίνημα και την Αριστερά σαν το βασικό πολιτικό γρανάζι του ταξικού ρεβανσισμού, του ιδιόμορφου κράτους «έκτακτης ανάγκης», της ιδιόμορφης κοινοβουλευτικής χούντας ενάντια στην εργατική τάξη, την Αριστερά, τις στοιχειώδης κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί πριν ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο. Καμία αναμονή μέχρι τις επόμενες εκλογές: στους πολιτικούς «αιώνες» που μεσολαβούν μέχρι τότε, δεν θα έχει μείνει τίποτε όρθιο. Καμία αυταπάτη ότι τη λύση θα δώσει η προπαγανδιστική και κοινοβουλευτική αντιπαράθεση: το νέο αντιδραστικό «σύνταγμα» θα εγκαθιδρύεται με τη μέθοδο του οδοστρωτήρα την ίδια στιγμή που σύμφωνα με τη δημοσιογραφική έκφραση «η πολιτική αντιπαράθεση θα χτυπάει κόκκινο». Κανένα «ήπιο κλίμα» και κανένας «πολιτικός πολιτισμός» με την πολεμική μηχανή του κεφαλαίου. Μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο, και πρέπει να απαντήσουμε αναλόγως! Μπορεί να μην έχουμε να αντιπαρατάξουμε «τακτικό στρατό» – ας όψονται οι ήττες και οι προδοσίες του ρεφορμισμού, αλλά και οι δικές μας ανεπάρκειες, της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς˙μπορούμε όμως να οργανώσουμε την πολιτική ανυπακοή, να οργανώσουμε κοινωνικό και πολιτικό «αντάρτικο» στους εργασιακούς χώρους, τις γειτονιές, τις σχολές και τα σχολεία – παντού!

Για να είναι αποτελεσματικό αυτό το «αντάρτικο» των εργατών, των εκπαιδευτικών, των γιατρών και υγειονομικών, των φοιτητών και μαθητών, αλλά και των αντιρατσιστικών-αντιφασιστικών, οικολογικών και περιβαλλοντικών, δικαιωματικών, αριστερών συλλογικοτήτων και οργανώσεων, πρέπει να συγκεντρώνουμε δυνάμεις στον αγώνα. Γι’ αυτό, πρέπει να εμπνευστούμε από την τακτική του ενιαίου μετώπου: χτυπάμε μαζί – βαδίζουμε χωριστά. Η κοινή ανακοίνωση ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΜΕΡΑ25 ενάντια στην αστυνομική απαγόρευση των «συναθροίσεων» αλλά και η ενότητα στη δράση και η αλληλεγγύη μεταξύ αριστερών οργανώσεων και συλλογικοτήτων στις εκδηλώσεις μνήμης και στην οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες ήταν λαμπρές στιγμές που έδωσαν αυτοπεποίθηση στον κόσμο μας και συνέβαλαν στο να σπάσει η κυβερνητική απαγόρευση – χτυπάμε μαζί.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες ή πολύ περισσότερο να προσπαθούμε ή να επενδύουμε σε κοινές πολιτικές προοπτικές με το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΜΕΡΑ25 – βαδίζουμε χωριστά. Αν το κίνημα και η Αριστερά βρίσκονται σήμερα σε τόσο δεινή θέση, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στις ευθύνες όσων πρωταγωνίστησαν στα λάθη και τις προδοσίες που οδήγησαν στην ήττα του κινήματος και της Αριστεράς στον προηγούμενο κύκλο αγώνων και αντιστάσεων της περιόδου 2010-2015. Οι ευθύνες αυτές δεν παραγράφονται και οι αιτίες των λαθών παραμένουν.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί από τα κάτω και αριστερά. Η τακτική του ενιαίου μετώπου είναι απαραίτητη και αναντικατάστατη. Οι πολιτικές μας προοπτικές είναι η οικοδόμηση μιας μαζικής αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς.

Το επόμενο βήμα μας είναι να δουλέψουμε ενωτικά για την επιτυχία της απεργίας της 26ης Νοέμβρη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Βρούτση.

18 Νοέμβρη 2020

Πολιτική οργάνωση Κόκκινο Νήμα

Το κυνήγι για μουσουλμάνους και «ισλαμοαριστερούς» άνοιξε

και η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη

Ανακοίνωση του NPA, 26/10/2020

Μετά την τρομακτική δολοφονία του Samuel Paty, δεν περνάει ούτε μια μέρα χωρίς νέες εκδηλώσεις βίας, συμβολικές αλλά και πολύ συγκεκριμένες εναντίον μουσουλμάνων, ατόμων ή συλλογικοτήτων ή χώρων λατρείας: ζημιές σε τζαμιά (Μοντελιμάρ, Μπορντό, Μπεζιέ, …), ένοπλη επίθεση ρατσιστικού χαρακτήρα κατά γυναικών με μαντήλα κοντά στον πύργο του Άιφελ, εκκλήσεις για δολοφονίες εναντίον ακτιβιστών (που ανήκουν σε) διάφορες μουσουλμανικές -ή υποτιθέμενα μουσουλμανικές- οργανώσεις, κλπ.

Τις τελευταίες μέρες, σε μικρότερο βαθμό ίσως, διάφορες οργανώσεις, προσωπικότητες και αγωνίστριες και αγωνιστές της αριστεράς υπήρξαν και αυτοί στόχοι: ταγκάρισμα “δωσίλογοι” στα γραφεία του γαλλικού ΚΚ (PCF), βίαιες καμπάνιες κατά των βουλευτών της France Insoumise, τρομακτικές κατηγορίες εκστομίζονται κατά δημοσιογράφων όπως οι Rokhaya Diallo ή Edwy Plenel, απειλές θανάτου κατά πολιτικών και συνδικαλιστών αγωνιστών -εκ των οποίων και για δύο συντρόφους του NPA, Julien Salingue και Anasse Kazib, με δημόσιες απειλές-, κλπ.

Η κυβέρνηση φέρει βαριά ευθύνη για την αχαλίνωτη ρατσιστική βία και μίσος. Από τον Gérald Darmanin (υπουργός εσωτερικών), που ρίχνει στην αρένα εκατομμύρια μουσουλμάνων παρουσιάζοντας ένα υποτιθέμενο συνεχές ανάμεσα στις “αγορές χαλάλ” (ΣΤΜ Τα κρέατα Χαλάλ, προέρχονται από τελετουργική σφαγή των ζώων) και στον “σεπαρατισμό”, ώς τον Jean-Michel Blanquer (υπουργός παιδείας), που τα βάζει με τους “ισλαμο-αριστεριστές” οι οποίοι θα είχαν “διαβρώσει” τα πανεπιστήμια με “μια κοσμοαντίληψη που συγκλίνει με τα συμφέροντα των ισλαμιστών”, οι βαλβίδες έχουν ανοίξει πλατιά.

Οι θέσεις των διαφόρων ακραίων δεξιών μετατρέπονται σε συνηθισμένες και νομιμοποιούνται και δεν εκπλήσσει έτσι που όλο και περισσότερα άτομα αισθάνονται να μπορούν να βρίζουν και να απειλούν δημοσίως, ακόμα και αναλαμβάνουν δράση. Οι μουσουλμάνοι, και ιδιαίτερα οι μουσουλμάνες, είναι οι πρώτοι στόχοι, και οι αρχές, αντί να καταγγείλουν τις επιθέσεις αυτές, προτιμούν να τα βάζουν με τη CCIF (Collectif contre l’islamophobie en France = επιτροπή κατά της ισλαμοφοβίας στη Γαλλία), της οποίας ο ρόλος είναι ακριβώς να βοηθήσει τα θύματα της ισλαμοφοβίας.

Το NPA καταγγέλλει απολύτως το σύνολο όλων αυτών των ρατσιστικών επιθέσεων και απειλών, διατυπώνει την αλληλεγγύη του με όλα τα θύματά τους και προειδοποιεί για τους τεράστιους κινδύνους μιας τέτοιας κατάστασης. Λυπούμαστε, σε αυτό το πλαίσιο, για την νωθρότητα ορισμένων οργανώσεων της αριστεράς κατά τις τελευταίες δέκα μέρες, που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν την πραγματικότητα αυτής της βίας εκτός από όταν στοχεύει τις ίδιες. Αλλά δεν είναι ποτέ αργά: απέναντι στο αχαλίνωτο μίσος, μια ενωτική αντίδραση, μεταξύ συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων, αντιρατσιστικών συνδέσμων και μουσουλμανικών συλλογικοτήτων, είναι περισσότερο από ποτέ στην ημερήσια διάταξη, για να καταπολεμηθεί η ισλαμοφοβία, απ’ όπου και αν προέρχεται, από τις κορυφές του κράτους ή από την πιο αηδιαστική άκρα δεξιά.

NPA (Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα)

Μοντρέιγ, Γαλλία, 26/10/2020

Πηγή:https://lanticapitaliste.org/ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr