1

Ένα κύμα οργής σε μια χώρα που καίγεται

Κώστας Κούσιαντας

«Το τσουνάμι που σάρωσε τις ακτές [της Σρι Λάνκα] σαν ένας γιγάντιος οδοστρωτήρας, πρόσφερε στους κατασκευαστές μια ευκαιρία, και αυτοί έσπευσαν να την εκμεταλλευτούν.»

Σέιθ Μάιντανς, International Herald Tribune, 10 Μαρτίου 20051.


Η χώρα καίγεται: Αττική, Εύβοια, Πελοπόννησος, Φθιώτιδα…, μερικές μόνο από τις περιοχές ολόκληρης της χώρας, στις οποίες επί μέρες καίγονταν ανεξέλεγκτα δάση, ζώα, σπίτια κι ολόκληρα χωριά, καλλιεργήσιμες εκτάσεις και επιχειρήσεις. Στις αναρίθμητες εστίες σε όλα αυτά τα μέτωπα, η φωτιά κατέκαψε τα πάντα επί ώρες και επί μέρες, χωρίς να εμφανιστεί ούτε ένα πυροσβεστικό όχημα και, φυσικά, κανένα μέσο εναέριας πυρόσβεσης. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τις κατοικίες τους και πολλοί από αυτούς δεν θα μπορέσουν να ξαναγυρίσουν τους επόμενους μήνες ή και χρόνια. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι υφίστανται ήδη τις συνέπειες (οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές) αυτών των πυρκαγιών που ακόμα εξελίσσονται και θα βιώσουν με ακόμα πιο δραματικό τρόπο, ακόμα μεγαλύτερες συνέπειες μετά την κατάσβεση αυτών των πυρκαγιών. Οι ευρύτερες οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες από αυτή την καταστροφή θα πλήξουν εκατομμύρια ανθρώπους τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Δίπλα σε όλα αυτά, προστίθεται και η καταθλιπτική βεβαιότητα, ότι σύντομα θα ξαναδούμε τις ίδιες εικόνες φρίκης στις τηλεοράσεις μας ή έξω από τα σπίτια μας και γύρω απ’ τα χωριά μας, σε άλλες περιοχές της χώρας ή και στις ίδιες, τις επόμενες πιθανόν μέρες, μήνες και χρόνια…

Ο Μητοστάκης, στο ρόλο του πρωθυπουργού της χώρας, μίλησε δυο φορές δημόσια, πανηγυρίζοντας για τις επιτυχίες του κυβερνητικού σχεδίου για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και την πλήρη επάρκεια του κρατικού μηχανισμού. Είπε ότι ο κύριος στόχος ήταν να μην υπάρξουν ανθρώπινες απώλειες κι ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε. Είπε ότι η διάσωση των δασών και των σπιτιών είναι δευτερεύοντες στόχοι οι οποίοι θυσιάζονται για την επίτευξη του βασικού στόχου. Είπε ότι τα σπίτια ξαναχτίζονται και τα δέντρα ξαναφυτρώνουν. Είπε ακόμα, ότι γι’ αυτή την απροσδόκητη καταστροφή δεν φταίει η κυβέρνησή του, αλλά οι απροσδόκητα υψηλές θερμοκρασίες που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, ένα παγκόσμιο πρόβλημα, το οποίο η κυβέρνησή του έχει ήδη ξεκινήσει να αντιμετωπίζει μαζί με τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ. Και βέβαια υποσχέθηκε άμεσα καταβολή αποζημιώσεων και επιδομάτων, αποκατάσταση των ζημιών και αναδάσωση.

Στις δηλώσεις αυτές ο κυνισμός συναγωνίζεται το ψέμα και η απανθρωπιά την υποκρισία και τη χυδαιότητα. Κατανοούμε γιατί ο πρωθυπουργός έχει γίνει μάλλον το πιο απεχθές πρόσωπο σε όλη τη χώρα.

Ψέμα πρώτο: «Η επάρκεια του κρατικού μηχανισμού».


Αποτελεί ψέμα ότι η πυροσβεστική υπηρεσία είναι επαρκώς εφοδιασμένη με προσωπικό και με μηχανήματα και αποτελεί χυδαιότητα να λέγεται αυτό καθώς καίγεται ολόκληρη η χώρα, μαζί με τα περίχωρα της πρωτεύουσας ενώ δεν εμφανίζεται ούτε ένα αεροπλάνο πυρόσβεσης· κι όταν επί μέρες επιχειρούν στο πεδίο μερικές δεκάδες εξαντλημένοι πυροσβέστες (των οποίων ο μισθός –ας ειπωθεί κι αυτό– ανέρχεται σε ψίχουλα). Κάθε προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης της κυβέρνησης και των στελεχών της, που καλύπτονται πίσω από την παρουσίαση παραφουσκωμένων και, συνήθως, φανταστικών αριθμών, προσκρούει στην τραγική πραγματικότητα που βιώνουμε: για την αντιμετώπιση αυτών των πυρκαγιών και των άλλων που θα ξεσπάσουν τους επόμενους μέρες, μήνες και χρόνια, απαιτούνται υπερδιπλάσιοι αριθμοί: σε μόνιμο, καταρτισμένο και καλά αμειβόμενο προσωπικό και σε επίγεια και εναέρια μέσα πυρόσβεσης. Κι αυτή η αλήθεια, δυστυχώς, δεν αποκαλύφθηκε αυτές τις μέρες. Είναι κοινός τόπος σε κάθε σοβαρό, ή έστω απλώς αξιοπρεπή προβληματισμό για το πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα των πυρκαγιών στη χώρα, εδώ και πολλά χρόνια, ήδη πριν την καταστροφή της Πάρνηθας (2007), της Ηλείας (2007) και στο Μάτι (2018). Όπως επίσης είναι πασιφανής αλήθεια, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ (όπως εξάλλου και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις), δεν είχαν καμιά διάθεση να χρηματοδοτήσουν τη διάσωση των δασών, την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, την ενίσχυση του δημόσιου τομέα πυρόσβεσης. Ότι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης της ΝΔ είναι η υποβάθμιση, απορρύθμιση και καταστροφή ολόκληρου του δημόσιου τομέα και των δημόσιων υπηρεσιών και η ενίσχυση του κατασταλτικού, αυταρχικού και μιλιταριστικού κράτους. Η δημιουργία ενός κράτους που καταστέλλει, τρομοκρατεί και καταπιέζει τον λαό του, για να τον αναγκάσει να αποδεχτεί εξαντλητικούς ρυθμούς οικονομικής εκμετάλλευσης, να μην αντιδράσει στην εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων υπηρεσιών στους ληστές της αγοράς τους οποίους η κυβέρνηση εκπροσωπεί. Αλλά και να προετοιμάσει το λαό να γίνει κρέας για τα κανόνια του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί τις τελευταίες μέρες από πολλούς, ένα ραφάλ κοστίζει όσο δυο τρία πυροσβεστικά αεροπλάνα και η κυβέρνηση έχει δαπανήσει δισεκατομμύρια για την αγορά ραφάλ αλλά τίποτα για την αγορά αεροπλάνων πυρόσβεσης. Ακόμα χειρότερα όμως κι απ’ αυτή τη σύγκριση, δεν πρέπει να παραβλέπουμε, ότι ένα ραφάλ αποτελεί από μόνο του μια απειλή για το λαό πολύ χειρότερη κι από την απειλή των πυρκαγιών.

Διαβάζοντας και παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ αυτών των ημερών από τα πεδία της καταστροφής, μένει κανείς –εκτός των άλλων– και με μια αίσθηση αηδίας και οργής, βλέποντας να κυκλοφορούν στις περιοχές που καταστρέφονται ή κινδυνεύουν να καταστραφούν, εκατοντάδες αστυνομικοί, αλλά κανένας πυροσβέστης. Δεκάδες περιπολικά και κανένα πυροσβεστικό όχημα. Οι μόνες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που γίνονται επί χρόνια είναι στην αστυνομία. Όχι στην πυροσβεστική, όχι στα νοσοκομεία. Αυτή είναι μια από τις απαντήσεις γιατί καίγονται τα δάση, οι άνθρωποι και τα χωριά, γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι από την πανδημία του κορονοϊού και από άλλες, εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες. Όπως αντίστοιχα και οι προσλήψεις των αστυνομικών για τα πανεπιστήμια, αντί για προσλήψεις καθηγητών και δασκάλων, είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί φέτος χιλιάδες παιδιά αποκλείστηκαν από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ψέμα δεύτερο: «Το κυβερνητικό σχέδιο αντιμετώπισης των πυρκαγιών λειτούργησε στην εντέλεια».


Το ψέμα αυτό καλύπτεται πίσω από τους αδιανόητους πανηγυρισμούς, ότι δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα. Στην πραγματικότητα, αυτό που παραβλέπεται σε αυτόν τον βλακώδη και κυνικό ισχυρισμό, είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο: ένα σχέδιο αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών αποσκοπεί πρωτίστως στην κατάσβεσή τους, έτσι ώστε να μην καταστραφεί το δάσος και φτάσει στη συνέχεια η πυρκαγιά να απειλήσει κατοικημένες περιοχές και ανθρώπους. Όταν υπάρχει ένα πραγματικό σχέδιο αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών, όταν υπάρχει επάρκεια ανθρώπινου δυναμικού και μηχανικών μέσων, όταν υπάρχει συντονισμός αυτών των δυο, μπορεί να επιτυγχάνεται η κατάσβεση της πυρκαγιάς ως πρώτος και βασικός στόχος. Συνέπεια της επίτευξης του πρώτου και βασικού αυτού στόχου είναι ότι δεν θα κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές. Μόνο όταν ο στόχος αυτός έχει εκ των προτέρων υπονομευτεί, απαξιωθεί και στην πραγματικότητα τεθεί εκτός επιχειρησιακού σχεδιασμού, μπορεί να φτάσουμε στην τραγική κατάσταση να σκεφτόμαστε… «ας σωθούν τουλάχιστον οι άνθρωποι».

Θα ήταν όμως ασυγχώρητο λάθος να κατηγορήσουμε την κυβέρνηση (όπως κάνει η αντιπολίτευση), ότι, γενικά, δεν έχει σχέδιο. Έχει σχέδιο η κυβέρνηση, το υλοποιεί και, μέχρι τώρα, το υλοποιεί με επιτυχία. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο, το πρόβλημα είναι το ίδιο το σχέδιο που υπάρχει. Και επί πλέον, αυτό το σχέδιο αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες της σημερινής τραγωδίας.

Ποιο είναι αυτό το σχέδιο;


Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να πούμε ότι το πολιτικό πνεύμα που κυριαρχεί σ’ αυτό το σχέδιο, το χαρακτηρίζουν η χαμέρπεια και ο χυδαίος μικροπολιτικαντισμός: η πολιτική λογική του είναι να μπορέσει η κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίσει να έχει την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπό τη διαρκή απειλή ενός δικαστηρίου για τους νεκρούς από την πυρκαγιά στο Μάτι. Όχι μόνο να αξιοποιεί προπαγανδιστικά τους νεκρούς στο Μάτι, αλλά να εκφοβίζει μ’ αυτούς τον ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος άλλωστε, πολύ εύκολα, εκφοβίζεται από μόνος του), απέναντι στο απίθανο ενδεχόμενο, να τολμήσουν ο Τσίπρας και το κόμμα του, να αναλάβουν σε κάποια περίπτωση (για οποιοδήποτε θέμα), μια δράση ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Όμως το επιχειρησιακό σχέδιο της κυβέρνησης δεν εξαντλείται σε μικροπολιτικούς στόχους. Έχει εκπονηθεί από τα αρμόδια επιτελεία της κυβέρνησης και του κράτους με αρκετή μάλλον επιμέλεια, έχει πάρει υπ’ όψη του αρκετές παραμέτρους και, μέχρι στιγμής, φαίνεται να αποδίδει σε γενικές γραμμές. Αντίθετα από μια εύκολη κριτική (με την οποία μάλλον θα συμφωνούσε από ορισμένες απόψεις και ο Μητσοτάκης), ότι δηλαδή οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν έχουν πάρει στα σοβαρά την παράμετρο της κλιματικής αλλαγής, των πολύ υψηλών και μεγάλης διάρκειας θερμοκρασιών, των ακραίων καιρικών φαινομένων κτλ, στην πραγματικότητα το επιχειρησιακό σχέδιο με το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση τις πυρκαγιές που καταστρέφουν τη χώρα, έχει λάβει πολύ σοβαρά υπ’ όψη του όλες αυτές τις παραμέτρους. Είναι ένα σχέδιο για τέτοιες ακριβώς καταστάσεις εκτεταμένων καταστροφών που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, κεντρικός άξονας του οποίου είναι η (μη διατυπωμένη βέβαια) θέση, ότι πρέπει να αφήνεται η καταστροφή να ολοκληρώνει ανεμπόδιστα το έργο της, φροντίζοντας η κυβέρνηση να μην υπάρξουν ανθρώπινες απώλειες (τουλάχιστον μαζικές απώλειες), καθώς αυτό θα ήταν πιο δύσκολα διαχειρίσιμο πολιτικά, κοινωνικά και επικοινωνιακά. Το κράτος δεν θα πρέπει να παρέμβει για να σταματήσει την καταστροφή, γιατί κάτι τέτοιο κοστίζει πολύ περισσότερο από τις συμβολικές αποζημιώσεις των πληγέντων και από την οποιαδήποτε αποκατάσταση των ζημιών, η οποία αποκατάσταση εξάλλου, θα ενταχθεί στους επόμενους και εκπονημένους από πριν σχεδιασμούς οικονομικής εκμετάλλευσης των συνεπειών της καταστροφής. Γι’ αυτό και όλες αυτές τις μέρες βλέπουμε να πραγματοποιούνται σχεδιασμένες από πολύ καιρό πριν και με επιμέλεια, μαζικές και συντονισμένες εκκενώσεις χωριών, περιοχών και οικισμών, αλλά την ίδια στιγμή, πυροσβέστες τριγυρνούν στις φλεγόμενες περιοχές χωρίς να διαθέτουν ούτε ένα χάρτη για να ξέρουν πώς θα κινηθούν, ενώ για να έχουν ένα μπουκαλάκι νερό, να πρέπει να κινητοποιηθούν δίκτυα εθελοντών των τοπικών κοινωνιών.

Πολύ απλά, το σχέδιο της ΝΔ για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, αποβλέπει αποκλειστικά και μόνο στη διαχείριση των αποτελεσμάτων τους και όχι στην ανάσχεσή τους. Η ανάσχεση κοστίζει. Η διαχείριση των συνεπειών μιας καταστροφής που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, μπορεί να αποβεί κερδοφόρα. Η καταστροφή στη Νέα Ορλεάνη δεν αποτελεί απλώς μια άλλη περίπτωση καταστροφής και κρατικής αδιαφορίας, αποτελεί κυρίως ένα επιτυχημένο μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού2. Στο ζήτημα της καταστροφής σαν ευκαιρία κερδοφορίας θα επανέλθουμε.

Μια άλλη πτυχή του κυβερνητικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών, είναι οι υποχρεωτικές και «τυφλές» εκκενώσεις των περιοχών που πλήττονται ή απειλούνται. Το σχέδιο αυτό λειτούργησε αρκετά καλά στην Αττική: η αστυνομία εκκένωσε απειλούμενες περιοχές, σε αρκετές περιπτώσεις με τη βία. Υπάρχουν αναφορές ακόμα και για ξυλοδαρμούς. Άνθρωποι οι οποίοι ήθελαν να μείνουν για να προστατέψουν τα σπίτια τους, υποχρεώθηκαν να τα εγκαταλείψουν, χωρίς να προλάβουν να πάρουν τίποτα μαζί τους. Και καθώς σε αυτές τις περιοχές δεν πήγε καθόλου η πυροσβεστική, το αποτέλεσμα ήταν να καούν δεκάδες κατοικίες και επιχειρήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν σωθεί από τους κατοίκους τους. Το αντίθετο συμβαίνει στην Εύβοια και στις άλλες περιοχές. Οι κάτοικοι της Εύβοιας κατάλαβαν αρκετά έγκαιρα, ότι η απόφαση της κυβέρνησης ήταν να αφήσει να καούν τα σπίτια τους και τα δάση και αντιστάθηκαν στην υποχρεωτική εκκένωση που προσπάθησε να επιβάλει η αστυνομία. Υπάρχουν αναφορές για συμπλοκές της αστυνομίας με νεαρούς. Οι νέοι άντρες κυρίως (αλλά αρκετές φορές και γυναίκες) παρέμειναν στο χωριό για να το σώσουν και απομακρύνθηκαν μόνο οι οικογένειές τους. Στη συνέχεια συγκρότησαν ομάδες που τριγύριζαν από χωριό σε χωριό και έσβηναν τις φωτιές, κάποιες φορές μόνοι τους κάποιες φορές μαζί με πυροσβέστες. Αυτή η πολιτική ανυπακοή είχε πολλαπλά θετικά αποτελέσματα: πολλά χωριά, πολλά σπίτια, ακόμα και δασικές εκτάσεις σώθηκαν μέχρι στιγμής, λόγω της δράσης αυτών των ανθρώπων που αγωνίζονται με αυτοθυσία και αποφασιστικότητα και …με πενιχρά μέσα στη διάθεσή τους. Επί πλέον, σύμφωνα με μαρτυρίες στα ΜΜΕ, σε αυτές τις περιπτώσεις όπου οι κάτοικοι του χωριού μένουν και αγωνίζονται με γυμνά χέρια ενάντια στη φωτιά, οι δυνάμεις της πυροσβεστικής παραμένουν να τους βοηθήσουν, κάποιες φορές παρά τις εντολές που έχουν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι γνωρίζουν τα δάση πολύ καλύτερα από τους πυροσβέστες, τους δείχνουν τα δασικά μονοπάτια από τα οποία μπορούν να φτάστουν στις απομακρυσμένες εστίες φωτιάς και να τις σβήσουν.

Τρίτο ψέμα: «Προτεραιότητα έχουν οι ανθρώπινες ζωές. Τα σπίτια ξαναχτίζονται κτλ…»


Πίσω από αυτόν τον ισχυρισμό (ο οποίος μοιάζει με κάτι σαν… φονταμενταλιστικό «ανθρωπισμό»), υποκρύπτονται δύο κυνικά ψεύδη, δηλωτικά της δεξιάς ηθικής:

α) Σ’ αυτόν τον ισχυρισμό, η ανθρώπινη ζωή νοείται αποκλειστικά και μόνο στην πιο στενή εκδοχή της βιολογικής της διάστασης. Δηλαδή, νοείται απογυμνωμένη και στερημένη από όλα όσα μπορούν να την καταστήσουν «ζωή» με κοινωνικούς όρους: «ζωή», την οποία ο άνθρωπος τη ζει, επειδή τη διασφαλίζει, την αναπτύσσει και την απολαμβάνει, μέσα από το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων που τη νοηματοδοτούν. Εκτός αυτού του πλέγματος (της οικογένειας, των φίλων, της περιοχής με τους γείτονες και τους συντοπίτες και των συναδέλφων της δουλειάς, της οποιαδήποτε συλλογικότητας στην οποία μπορεί να εντάσσεται κάποιο άτομο, της τοπικής του δραστηριότητας στον κήπο του, το χωράφι του, στα ζώα του…) η ζωή δεν μπορεί να έχει άλλο έρεισμα, παρά μόνο τον φόβο του θανάτου. Πρόκειται για μια ζωή που δεν υπόσχεται την απόλαυσή της, αλλά τη διαφυγή απ’ το θάνατο. Κατά μία έννοια, είναι μια ζωή υποταγμένη στην εξουσία, η οποία μπορεί να την εγγυάται επειδή μπορεί και να την αφαιρεί.

Δεν πρόκειται για αφηρημένες φιλοσοφικές ανησυχίες, αλλά για πραγματικές αγωνίες πραγματικών ανθρώπων. Οι πυρκαγιές που βρίσκονται σε εξέλιξη και οι άλλες που θα ακολουθήσουν, προκαλούν πραγματικό ξεριζωμό, εκτοπίσεις, ακόμα και προσφυγοποίηση χιλιάδων ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα κι όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε κυρίως εκείνα τα κοινωνικά και υλικά στοιχεία, από τα οποία είχε διαμορφωθεί η κοινωνική τους ύπαρξη, δηλαδή, η «ζωή» τους (την οποία υποτίθεται ότι διασφάλισε το επιχειρησιακό σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ). Πώς θα ζήσει στο εξής ένας άνθρωπος ή μια οικογένεια που έχουν χάσει την πρώτη και μοναδική τους κατοικία; Πώς θα ζήσει μια αγροτική οικογένεια, τα χωράφια της οποίας έχουν έχουν καεί; Πώς θα ζήσουν στο εξής άνθρωποι οι οποίοι δούλευαν στις επιχειρήσεις, τις βιοτεχνίες και τις βιομηχανίες οι οποίες έχουν καταστραφεί; Ένα μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού, θα πρέπει να θεωρηθεί, ως εσωτερικοί πρόσφυγες, καθώς για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή και για πάντα, δεν θα έχουν πια τη δυνατότητα να επιστρέψουν στον τόπο τους. Ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα αυτών των ανθρώπων, έχουν δεχτεί ανεπανόρθωτα πλήγματα στη ζωή τους, έτσι όπως την είχαν οργανώσει και τη ζούσαν οι ίδιοι. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις σοβαρές τραυματικές ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρουν τέτοιες καταστροφές στα θύματά τους3.

β) Ο «ανθρωπισμός» του Μητσοτάκη όμως κρύβει και άλλο ένα ψέμα. Ότι δηλαδή, πρόκειται για έναν «ανθρωπισμό» ταξικά και κυνικά επιλεκτικό. Πολύ απλά, για τον Μητσοτάκη και για την κυβέρνησή του, όλες οι ανθρώπινες ζωές δεν αξίζουν το ίδιο και αυτή η τυπικά δεξιά «ηθική» αρχή καθόρισε και τις επιχειρήσεις πυρόσβεσης και διάσωσης. Οι επιχειρήσεις αυτές αναπτύχθηκαν (και συνεχίζουν) κατά μήκος ενός άξονα προτεραιοτήτων: στην κορυφή αυτών των προτεραιοτήτων βρέθηκαν οι περιοχές στη Βόρεια Αττική, ενώ για την Εύβοια η απόφαση, απ’ ότι φαίνεται, ήταν: «την αφήνουμε να καεί». Αλλά ακόμα και μέσα στις περιοχές της Αττικής υπήρξε (και υπάρχει) μια σαφής διαφοροποίηση και επιλογή. Οι περισσότερες δυνάμεις της πυροσβεστικής διατέθηκαν για τη φύλαξη των περιοχών και των σπιτιών που διαμένει η αστική τάξη και τα στελέχη της κυβέρνησης, ακόμα κι όταν στην περιοχή δεν υπήρχε φωτιά. Αντίθετα, οι φτωχές και μικρομεσαίες περιουσίες αφέθηκαν να καούν από φωτιές που θα μπορούσαν να σβηστούν και με ένα κουβά νερό. Σε πολλές κατοικημένες περιοχές που κάηκαν ολοσχερώς, δεν εμφανίστηκε ποτέ κανένας πυροσβέστης.

Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι στον «πάτο» αυτής της κλίμακας των «ηθικών αξιών» της δεξιάς βρίσκονται οι πρόσφυγες. Τα δύο στρατόπεδα συγκέντρωσης, της Αμυγδαλέζας και της Μαλακάσας, εκκενώθηκαν τελικά εντελώς, μόνο όταν η φωτιά έφτασε έξω απ’ αυτά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή και επί μέρες, οι πρόσφυγες ζούσαν μέσα σε αποπνικτικές συνθήκες και με τον τρόμο ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί να καιγόντουσαν ζωντανοί. Στις περιοχές αυτές, οι Έλληνες κάτοικοί τους, είχαν απομακρυνθεί από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η πυρκαγιά. Η απάντηση του Μυταράκη στην ευρωβουλεύτρια των Πράσινων Τίνεκε Στρικ, η οποία ζήτησε να απομακρυνθούν οι φυλακισμένοι της Αμυγδαλέζας, δείχνει ότι πρόκειται για μια σαφή πολιτική επιλογή που είχε τα χαρακτηριστικά της σαδιστικής, τιμωρητικής συμπεριφοράς σε βάρος των φυλακισμένων προσφύγων. Απάντησε λοιπόν ο Μυταράκης (θυμίζοντας κάτι από Χάινριχ Χίμλερ), ότι, ούτε λίγο – ούτε πολύ, η κυβέρνησή του ενδιαφέρεται για τους Έλληνες… Αν και απ’ ότι φάνηκε λίγες ώρες μόνο αργότερα, ενδιαφέρεται πρωτίστως για κάποιους Έλληνες, η ζωή των οποίων αξίζει περισσότερο απ’ τις ζωές άλλων Ελλήνων (πάντα σύμφωνα με το ηθικό μετρικό σύστημα της δεξιάς).

Με μια ανάλογη αξιολογική κλίμακα αντιμετωπίστηκε και το ζήτημα της «πολιτιστικής κληρονομιάς» και του Τατοΐου. Η διάσωση «των τάφων των βασιλέων» έγινε πρώτη προτεραιότητα και διατέθηκαν δυνάμεις, τη στιγμή που παραδίπλα καίγονταν σπίτια και δασικές εκτάσεις. Η προσπάθεια να παρουσιαστούν τα σύμβολα της ελληνικής βασιλείας ως μέρος της πολιτισμικής «μας» κληρονομιάς (και μάλλον ο τάφος της Φρειδερίκης έχει την ίδια αξία, αν όχι και μεγαλύτερη, από την Ολυμπία και τις Μυκήνες), υποδηλώνει ότι η περίοδος της βασιλείας εξακολουθεί να παίζει σημαντικό ρόλο στην πνευματική συγκρότηση της σύγχρονης δεξιάς (παρ’ όλο που ο θεσμός της βασιλείας ήταν πάντα μισητός για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, η ΝΔ θέλει να μετατρέψει σε τόπο προσκυνήματος για τη δεξιά το Τατόι).

Τέταρτο ψέμα: «Τα σπίτια ξαναχτίζονται, τα δέντρα ξαναφυτρώνουν».


Πόσα όμως καμμένα δάση θα αναδασωθούν και τι θα ξαναχτιστεί στην περιοχή;

Οι πυρκαγιές της πρώτης εβδομάδας του Αυγούστου 2021 έχουν κατακάψει σχεδόν 650.000 στρέμματα, σε μεγάλο βαθμό δασικής έκτασης: Εύβοια 460.000 στρέμματα. Πελοπόννησος 110.000. Αττική 80.000 στρέμματα. Για ολόκληρο το 2021 (θερινούς μήνες) έχουν καεί συνολικά 933.680 στρέμματα σε ολόκληρη τη χώρα. Η καταστροφή είναι τεράστια. Σε πολλές από αυτές τις καμένες εκτάσεις, καταστροφή ήταν τέτοια, που είναι αδύνατο μάλλον να υπάρξει φυσική αναγέννηση του δάσους. Εκεί θα πρέπει να υπάρξουν εντατικές προσπάθειες αναδάσωσης. Στις υπόλοιπες δασικές εκτάσεις που κάηκαν και στις οποίες όμως το δάσος μπορεί να αναγεννηθεί, και πάλι αυτό θα είναι δύσκολο αν και σ’ αυτές δεν υπάρξει προστασία των καμένων εκτάσεων από τις πλημμύρες και τη διάβρωση. Οι πλημμύρες θα είναι η επόμενη μεγάλη απειλή, όχι μόνο για τις δασικές εκτάσεις αλλά και για τις κατοικημένες περιοχές (αγροτικές και αστικές) κοντά στα δάση. Οι κάτοικοί τους θα αντιμετωπίσουν (πιθανόν και από τις επόμενες μέρες) καταστροφικές πλημμύρες, ίσως ακόμα πιο επικίνδυνες κι από τις πυρκαγιές. Τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» θα ενσκήψουν με αυξημένη ένταση σ’ αυτές τις περιοχές, αλλά και πιο πέρα από αυτές, εξαιτίας αυτών των πυρκαγιών. Επιπλέον οι πυρκαγιές έχουν εξοντώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της άγριας πανίδας στις περιοχές που κατέστρεψαν. Το οικοσύστημα όμως και των ζώων που γλίτωσαν έχει επίσης καταστραφεί και το επόμενο διάστημα τα περισσότερα άγρια ζώα δεν θα μπορούν να βρουν τροφή. Η αντιμετώπιση όλων αυτών των συνεπειών απαιτούν τεράστιους πόρους και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, που φυσικά είναι αστείο να σκέφτεται κανείς ότι μπορούν να εξασφαλιστούν με τα ψίχουλα που εξήγγειλε ο Μητσοτάκης («σημαντικοί πόροι» και «συμπληρωματικό ποσό των 500 εκατομμυρίων»).

Το ίδιο συμβαίνει και με τις περιουσίες που καταστράφηκαν από την πυρκαγιά, καθώς και με τις ευρύτερες οικονομικές συνέπειες για τους κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν από τη φωτιά. Εκτός από τις κατοικίες που καταστράφηκαν ολοσχερώς ή μερικώς, έχει επίσης καεί ένας ανυπολόγιστος αριθμός κοπαδιών αιγοπροβάτων, μελίσσια, αποθήκες με ζωοτροφές, αγροτικά μηχανήματα, στάνες, αγροτικές επιχειρήσεις, ελαιώνες, εκτάσεις με οπωροφόρα κι άλλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Πολλοί άνθρωποι που δούλευαν στο δάσος θα μείνουν άνεργοι (πχ ρητινοπαραγωγοί στην Εύβοια). Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που ζούσαν μέχρι σήμερα στις περιοχές που καταστράφηκαν, θα υποχρεωθούν τους επόμενους μήνες να εγκαταλείψουν τον τόπο τους για να επιβιώσουν.

Εκτός όμως των παραπάνω, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το γεγονός ότι αυτές οι καμένες εκτάσεις αποτελούν πάντα και μια τεράστια ευκαιρία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Τα δάση που καίγονται, αν και εξακολουθούν de jure να διατηρούν τον χαρακτηρισμό «δασική έκταση», αυτό που de facto θα συμβεί, είναι, είτε να περάσουν στα χέρια καταπατητών καπιταλιστών, τα χέρια των οποίων έχουν λυθεί με το νόμο Χατζηδάκη (και να αποχαρακτηριστούν ως δασικές εκτάσεις), είτε να ενταχθούν σε ευρύτερους σχεδιασμούς οικονομικής εκμετάλλευσης και «άξιοποίησης», ακόμα και με το πρόσχημα της προστασίας τους. Αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα πίσω από τις υποσχέσεις του Μητσοτάκη, για άμεση αναδάσωση (χωρίς επιστημονικό σχεδιασμό και επίβλεψη) από «αναδόχους… ιδρύματα, ιδιώτες, επιχειρήσεις, συλλόγους». Δηλαδή μια πλήρης παραχώρηση των δασών που κάηκαν στα αρπακτικά της αγοράς που καραδοκούν να μετατρέψουν την καταστροφή σε ευκαιρίες κερδοφορίας.

Από μια ανάλογη τύχη δεν θα είναι εύκολο να γλιτώσουν ούτε και οι ιδιωτικές αγροτικές εκτάσεις στις περιοχές που καταστράφηκαν, καθώς πολλές από αυτές, που ανήκουν σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν καταστραφεί οικονομικά και χρειάζονται άμεσα χρήματα, θα ξεπουληθούν «για ένα κομμάτι ψωμί».

Δεν πρόκειται για «τυχοδιωκτικές» προσπάθειες κάποιων, ευνοούμενων από την κυβέρνηση, επιχειρηματικών κύκλων, αλλά για μια ευρύτερη στρατηγική ανάκαμψης του ελληνικού καπιταλισμού. Η ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα και του τομέα ακινήτων αποτελεί ήδη για την κυβέρνηση της ΝΔ προτεραιότητα, καθώς θεωρείται ότι θα προσελκύσουν επενδυτές και θα λειτουργήσουν ως η κινητήρια δύναμη ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Ο Μητσοτάκης φιλοδοξεί να αναζωογονήσει τον ελληνικό καπιταλισμό μέσα από τις στάχτες της Εύβοιας, της Ηλείας, της Αττικής… και όπου αλλού μπορέσει.

Ψέμα πέμπτο: «Φταίει ο απροσδόκητα υψηλός και παρατεταμένος καύσωνας».


Το ψέμα βρίσκεται στη λέξη «απροσδόκητα». Ο καύσωνας δεν ήταν απροσδόκητος, οι μετεωρολόγοι ενημέρωναν πολλές μέρες πριν γι’ αυτόν και η πυροσβεστική υπηρεσία προειδοποιούσε για τον κίνδυνο μεγάλων πυρκαγιών, αλλά κυρίως, δεν ήταν απροσδόκητο το γεγονός ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί παρατεταμένες περιόδους ζέστης και καύσωνες που έχουν σαν αποτέλεσμα (και) τεράστιες πυρκαγιές. Χιλιάδες εργασίες επιστημόνων τα τελευταία χρόνια έχουν επιχειρηματολογήσει σχετικά. Οι πυρκαγιές της Αυστραλίας, των ΗΠΑ, του Καναδά, έδειξαν ότι τέτοια φαινόμενα θα επαναλαμβάνονται διαρκώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Για την Ελλάδα ήταν κάτι περισσότερο από αναμενόμενο, αφού μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές έχουμε σχεδόν κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι αυτές οι καταστροφικές πυρκαγιές που ακόμα βρίσκονται σε εξέλιξη, ξεκίνησαν σαν μικρές φωτιές τις οποίες εύκολα θα μπορούσαν να τις έχουν σβήσει με μερικές ρίψεις νερού από τον αέρα, ή με λίγα περισσότερα πυροσβεστικά οχήματα να επιχειρούν στην περιοχή.

Ψέμα έκτο: Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.


Η διαβεβαίωση του Μητσοτάκη, ότι η κυβέρνησή του, μαζί με τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν επεξεργαστεί σχέδια αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της αύξησης της θερμοκρασίας δεν θα πρέπει να θεωρηθεί προπαγανδιστική υπεκφυγή. Η κλιματική αλλαγή αποτελεί μια πραγματικότητα που υποχρεώνει τα κράτη της ΕΕ να την πάρουν υπόψη τους και να καταρτίσουν σχέδια με τα οποία ισχυρίζονται ότι θα την αντιμετωπίσουν. Το πρόβλημα όμως με αυτούς τους σχεδιασμούς είναι ότι δεν αποσκοπούν στην αναχαίτιση της κλιματικής αλλαγής. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν αποδεχτεί σαν μη αναστρέψιμη πραγματικότητα την αύξηση της θερμοκρασίας πάνω από 1,5°C (για να μην θιγεί η ασύδοτη καπιταλιστική ανάπτυξη και καταστροφή του περιβάλλοντος) και θέτουν ως στόχο η αύξηση πάνω από 1,5°C να είναι «προσωρινή». Υποτίθεται, ότι με μακροχρόνια προγράμματα «πράσινης ανάπτυξης» θα πετύχουν αυτόν τον στόχο και θα θέσουν τις προϋποθέσεις για την μείωση της θερμοκρασίας στα φυσιολογικά επίπεδα (μια υποθετική «ψύξη» του πλανήτη). Όμως τα ακραία φαινόμενα που εξελίσσονται ανεξέλεγκτα και με γρήγορους ρυθμούς (καύσωνες, πυρκαγιές, πλημμύρες, παγετώνες, ερημοποίηση) είναι τα αποτελέσματα της αύξησης της θερμοκρασίας στα σημερινά επίπεδα τα οποία οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αδυνατούν να αντιμετωπίσουν, γιατί η αντιμετώπισή τους προϋποθέτει μια ριζική αλλαγή της κλιματικής πολιτικής, μιας τέτοιας έκτασης και βάθους, που μόνο με τη ριζική αλλαγή του ταξικού συσχετισμού μπορεί να επιτευχθεί. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ (οι οποίες φιλοδοξούν να επιβάλουν σε ολόκληρο τον πλανήτη το δικό τους μοντέλο διαχείρισης της κλιματικής αλλαγής, προβάλλοντας το ιδεολόγημα του «πράσινου καπιταλισμού») δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα, ούτε τη διάθεση να αναχαιτίσουν την παγκόσμια καταστροφή.

Στην πραγματικότητα, αυτή την πολιτική ακολουθούν και οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης της ΝΔ για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Δεν γίνεται καμιά προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής (καύσωνες, ξηρασία, πυρκαγιές κτλ), καθώς κάτι τέτοιο θεωρείται φυσιολογικό να συμβαίνει στα πλαίσια μιας πολιτικής που αποδέχεται ως μη αναστρέψιμη («άμεσα») την αύξηση της θερμοκρασίας πάνω από 1,5°C. Η άλλη παράμετρος αυτής της ελληνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής είναι η σαφής επιλογή, όχι μόνο να υποστούν όλο το βάρος των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής οι λαϊκές μάζες, αλλά και η διαχείριση αυτών των συνεπειών να ενταχθεί στους σχεδιασμούς τους για οικονομική ανάπτυξη και κερδοφορία του κεφαλαίου4.

Έβδομο ψέμα, μαζί με σύγχυση: Οι εμπρηστές και οι συνωμοσίες.


Σε κάθε μεγάλη πυρκαγιά κατά την οποία αποκαλύπτονται οι ευθύνες των κυβερνήσεων, εμφανίζονται μαζί και διάφορα σενάρια εμπρησμού. Κατά τη δεκαετία του ‘90, τα ΜΜΕ ισχυρίζονταν με μανία ότι τις πυρκαγιές τις έβαζαν οι Αλβανοί μετανάστες. Λίγο αργότερα ήταν οι «Τούρκοι πράκτορες». Σε κάποιες περιπτώσεις, πιο πρόσφατα, τα κανάλια επιχείρησαν να παρουσιάσουν ως εμπρηστές τους… αντιεξουσιαστές. Και ως προς αυτό δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Δεν είναι μόνο τα στελέχη της κυβέρνησης, τα οποία προσπαθούν να καλύψουν τις εγκληματικές της ευθύνες με σενάρια εμπρηστών, αλλά θα λέγαμε ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, μέχρι τα πιο υψηλά του κλιμάκια, τον Άρειο Πάγο. Τις μέρες που καίγεται ολόκληρη η χώρα, τα ΜΜΕ αναφέρονται διαρκώς σε συλλήψεις υπόπτων για εμπρησμό ή για… πρόθεση εμπρησμού(!): από αγρότες που έκαναν κάποια εργασία στην ύπαιθρο, μέχρι πρόσφυγες που κυκλοφορούσαν σε κάποιο πάρκο με… έναν αναπτήρα στη τσέπη.

Ταυτόχρονα όμως, μια ανάλογη τάση αναζήτησης εμπρηστών και συνωμοσιών, υπάρχει και στη βάση της κοινωνίας, ακόμα και μεταξύ των θυμάτων αυτών των πυρκαγιών (πχ., η βεβαιότητα ότι οι πυρκαγιές σχετίζονται με τις προσπάθειες εγκατάστασης ανεμογεννητριών). Βέβαια, σ’ αυτή τη δεύτερη περίπτωση, ως ύποπτοι εμπρησμού θεωρούνται σκοτεινά επιχειρηματικά κέντρα και συμφέροντα. Εδώ έχουμε να κάνουμε όχι με μια προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας, αλλά, θα λέγαμε, με μια προσπάθεια αναζήτησής της προς λάθος κατεύθυνση. Γιατί, σ’ αυτή τη δεύτερη περίπτωση, αυτό που είναι δύσκολο να κατανοηθεί, είναι ότι ολόκληρη η λειτουργία του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος (όχι μόνο κάποια σκοτεινά κέντρα και συμφέροντά του), με τους μηχανισμούς του και τις πολιτικές και οικονομικές του δομές, παράγει συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές στρατηγικές για τη διαχείριση του περιβάλλοντος και των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Αυτές οι στρατηγικές αποσκοπούν στην απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου και σε αυτό τον στόχο (προϋπόθεση ύπαρξης του κεφαλαίου) θα υπαχθούν αντικειμενικά, τόσο η αντιμετώπιση (άρνηση αντιμετώπισης) της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος (επειδή υπονομεύουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και την καπιταλιστική ανάπτυξη), όσο και η εκμετάλλευση των καταστροφικών συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, καθώς η αποκατάσταση από τις καταστροφές αποτελεί μια ευκαιρία για τους καπιταλιστές να επεκτείνουν τα πεδία της κερδοφορίας τους σε βάρος των λαϊκών μαζών.

Και η ώρα της αλήθειας: η λαϊκή οργή


Η κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά ο ίδιος ο Μητστοτάκης έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ένα κλίμα οργής, η έκταση και η ένταση του οποίου υπερβαίνει κατά πολύ τον θυμό που αισθάνθηκε ο κόσμος από τη χυδαία και προκλητική επίδειξη καταστολής και αυταρχισμού από την αστυνομία του Χρυσοχοΐδη τον Μάρτη του 2021. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ένας πρωθυπουργός βρίζεται δημόσια από τον κόσμο. Οι αντίστοιχες περιπτώσεις όπου ένας πολιτικός βρίζονταν μαζικά και δημόσια αφορούσαν (τι σύμπτωση!) τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, το καλοκαίρι του 1965 (στις διαδηλώσεις των Ιουλιανών) και το καλοκαίρι του 1992 (στις διαδηλώσεις της ΕΑΣ).

Αυτή η οργή δεν μπορεί να βρει πολιτική διέξοδο και έκφραση μέσα στο κοινοβούλιο, από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα δυο μικρότερα αριστερά κόμματα. Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί επί της ουσίας κριτική στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής σε όλα τα μεγάλα και τα μικρότερα πολιτικά ζητήματα. Και στο ζήτημα των πυρκαγιών. Δεν έχει να προσφέρει καμιά διέξοδο στον απελπισμένο και εξοργισμένο κόσμο που εδώ και τώρα θέλει να ξεμπερδεύει με τον Μητσοτάκη. Ούτε το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ 25 έχουν να προσφέρουν κάποια εναλλακτική προοπτική. Αν και το μικρό τους μέγεθος δεν τα καθιστά μια πιθανή ορατή κοινοβουλευτική εναλλακτική λύση, η πολιτική τους δράση περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στους διαδρόμους του κοινοβουλίου και στις παρυφές των θεσμών του κράτους. Ο πολιτικός συντηρητισμός τους δεν μπορεί να διαμορφώσει πεδία έκφρασης της τεράστιας οργής που βράζει μέσα στην κοινωνία. Κι ακόμα χειρότερα: σκόπιμα και συστηματικά αποφεύγουν να συνδέσουν την άτολμη κοινοβουλευτική τους ρητορεία με οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης μιας κινηματικής αντιπολίτευσης που θα έθετε ως στόχο της την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η οργή όμως ενάντια στην κυβέρνηση αποτελεί μια πραγματική κοινωνική δύναμη η οποία εξελίσσεται σωρευτικά από τις πρώτες ημέρες και τα πρώτα έργα αυτής της κυβέρνησης. Η εγκληματική εγκατάλειψη των δασών και των ανθρώπων στις πυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα είναι η οργανική συνέχεια της πολιτικής της ΝΔ για την αντιμετώπιση της πανδημίας (με τα ίδια ουσιαστικά χαρακτηριστικά) και έτσι βιώνεται και την κατανοεί ο κόσμος. Οι ελλείψεις προσωπικού στα νοσοκομεία και οι ελλείψεις σε νοσοκομεία βρίσκουν την αντανάκλασή τους στις ελλείψεις σε πυροσβέστες και μηχανήματα κατάσβεσης της φωτιάς. Κι αυτό, κάνει τον κόσμο να θυμώνει ακόμα περισσότερο.

Δεν είναι αυτονόητο όμως ότι αυτή η οργή που συσσωρεύεται και επεκτείνεται, θα βρει μια μαζική κινηματική διέξοδο, αν και η διεθνείς εμπειρίες δείχνουν ότι βρισκόμαστε πιθανόν πριν από μια νέα παγκόσμια φάση λαϊκών εξεγέρσεων. Παρ’ όλ’ αυτά, η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, δείχνει μάλλον περισσότερο έναν κόσμο ο οποίος ασφυκτιά και οργίζεται, αλλά δεν μπορεί ακόμα να βρει και να σκεφτεί τρόπους για να μετατρέψει τα αισθήματα δυσαρέσκειας σε μαζικές και θετικές δράσεις διεκδίκησης των δικαιωμάτων του και υπεράσπισης της ζωής του. Σε αυτή τη φάση λοιπόν, ο στόχος των οργανωμένων κινηματικών και πολιτικών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, θα πρέπει να είναι, να διαμορφώσουν κινηματικές δυναμικές που θα πλαισιωθούν από τις ευρύτερες λαϊκές μάζες και θα τους δώσουν τη δυνατότητα να αγωνιστούν για τις διεκδικήσεις τους, τα δικαιώματά τους και τις επιθυμίες τους.

Άμεσα πρέπει να πούμε:

Κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ.

Στη φυλακή αυτοί που αφήσανε τη χώρα να καεί.

Η επέκταση της φωτιάς στην Εύβοια είναι ενδεικτική της απόφασης της κυβέρνησης να την αφήσει να εξελιχθεί ανεξέλεγκτα

Σημειώσεις

1 Naomi Klein, Το δόγμα του σοκ, Λιβάνης Αθήνα 2010, σελ. 518. μετάφραση Άγγελος Φιλιππάτος.
2 Όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Μίλτον Φρίντμαν στη Wall Street Journal, αμέσως μετά την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης από τον Τυφώνα Κατρίνα, δεν ήταν μόνο μια καταστροφή, αλλά και «μια ευκαιρία». Η καταστροφή της Νέας Ορλεάνης δεν ήταν μόνο το αποτέλεσμα ενός ακραίου καιρικού φαινομένου (συνέπεια της κλιματικής αλλαγής), αλλά και το αποτέλεσμα της διακοπής της χρηματοδότησης από την κυβέρνηση Μπους προγραμμάτων και έργων για την άμβλυνση των καταστροφών. Για παράδειγμα, τα φράγματα του ποταμού κατέρρευσαν επειδή δεν είχαν συντηρηθεί. Και βέβαια μετά την καταστροφή, ακολούθησε ένα όργιο εκμετάλλευσης των κατεστραμμένων περιοχών και ραγδαίας αλλαγής των κοινωνικών τους χαρακτηριστικών. Οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις εκδίωξαν τους φτωχούς από τις περιοχές τους. Για την καταστροφή στη Νέα Ορλεάνη και όσα ακολούθησαν, χρήσιμο παραμένει το βιβλίο της Naomi Klein, Το δόγμα του σοκ, ό.π., σσ. 544-560. Η Naomi Klein αναφέρει επίσης και την περίπτωση της Σρι Λάνκα, οι ακτές της οποίας σαρώθηκαν από τσουνάμι το 2004 (όπως και της Ινδονησίας και των Μαλδίβων). Κι εκεί ακολουθήθηκε η ίδια ακριβώς λογική για την αποκατάσταση ως ευκαιρία κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τα σχέδια που υλοποιήθηκαν είχαν σαν έναν από τους βασικούς τους στόχους να εκδιώξουν τους φτωχούς ψαράδες από τις ακτές. Naomi Klein, Ό.π., σσ. 517-543.
3 Σε ρεπορτάζ κάποιου καναλιού ένας άνθρωπος, του οποίου το σπίτι είχε καεί ολοσχερώς, έλεγε ήρεμα, ότι αυτό το σπίτι το είχε χτίσει με δουλειά τριάντα χρόνων και με δάνεια που είχε καταφέρει να τα ξεπληρώσει κι ότι τώρα, αν και του ήταν δύσκολο να ξαναρχίσει απ’ την αρχή, θα το προσπαθήσει. Αλλά εκείνο που του φαινόταν αδιανόητο και πιο οδυνηρό, ήταν ότι μαζί με το σπίτι του κάηκαν όλες οι φωτογραφίες των παιδιών του, από την παιδική τους ηλικία μέχρι τώρα. Θυμήθηκα κάτι ανάλογο που έχω ακούσει από πολλούς πρόσφυγες. Έχοντας διασχίσει σύνορα θανάτου κι έχοντας υποστεί τεράστια σωματική, ψυχολογική και ηθική βία, οι πρόσφυγες αυτοί δεν μπορούσαν να αντέξουν το γεγονός ότι οι συνοριοφύλακες τους είχαν κλέψει/καταστρέψει τα κινητά τους τηλέφωνα, μέσα στα οποία είχαν τις «αναμνήσεις όλης τους της ζωής». Βάζω τη φράση σε εισαγωγικά γιατί σε όλες τις περιπτώσεις ειπώθηκε ακριβώς έτσι.
4 Για το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και τις συνέπειες, η αρθρογραφία και βιβλιογραφία είναι τεράστια. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: Daniel Tanuro, «Μεγα-πυρκαγιές Αυστραλίας: Ένα κλιματικό «tipping point» μπροστά στα μάτια μας», Περιοδικό Τέσσερα, 19 Ιανουαρίου 2020, https://tpt4.org/2020/01/19/%ce%b1%cf%85%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ad%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bb%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ac%ce%bb%ce%bc%ce%b1/. Jonathan Neale, «Κλιματική αλλαγή και σοσιαλιστές», e la libertà, 22 Ιουλίου 2020, https://www.elaliberta.gr/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD/6558-%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82. Daniel Tanuro, «Πλημμύρες: δεν πρόκειται για φυσική καταστροφή», e la libertà, 21 Ιουλίου 2021, https://www.elaliberta.gr/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD/7554-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-daniel-tanuro. Daniel Tanuro, «Στο χείλος του γκρεμού: το σενάριο της κλιματικής αλλαγής που παραμελείται», Περιοδικό Τέσσερα, 10 Αυγούστου 2021, https://tpt4.org/2021/08/10/%ce%ba%ce%bb%ce%af%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%8d/.

 

Πηγή: elaliberta.gr




Το σύστημα του κέρδους και η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταστρέφουν το περιβάλλον και τις ζωές μας

Συγκέντρωση: Δευτέρα 8.00 μ.μ Σύνταγμα

Οι βασικοί ένοχοι για τις καταστροφικές πυρκαγιές, που καταστρέφουν τη χώρα τις τελευταίες ημέρες είναι δύο:

1) ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που δεν υπολογίζει ούτε τις ανθρώπινες ζωές, ούτε το περιβάλλον, προκειμένου να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη, και

2) η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που από την πρώτη στιγμή ξεκίνησε μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια διάλυσης όλου του Δημόσιου Τομέα, συμπεριλαμβανομένης και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Έχουμε την χειρότερη και πιο ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση των τελευταίων σαράντα ετών. Προώθησε σε μεγαλύτερο βαθμό από τις προηγούμενες κυβερνήσεις τις προσδοκίες του κεφαλαίου, και έβαλε στο στόχαστρο, εκτός από τα εργασιακά δικαιώματα, και το περιβάλλον.

Οι “επενδύσεις” πάνω απ’ όλα. Με τα περιβαλλοντοκτόνα νομοθετήματα της και την απουσία οποιαδήποτε φραγμού, το κεφάλαιο έχει ξεκινήσει νέα λεηλασία της φύσης. Ελληνικό, ανεμογεννήτριες, εργοστάσια καύσης σκουπιδιών, εργοστάσια “ανακύκλωσης” που καίγονται, ξενοδοχεία, λιμάνια και μαρίνες που εξαφανίζουν παραλίες, ανεξέλεγκτες χωματερές, μαζικός τουρισμός ακόμα και με την πανδημία που υποβαθμίζει το περιβάλλον. Και την ίδια ώρα καμία προστασία για τη φύση, τις προστατευόμενες περιοχές, την ενίσχυση των κρατικών δομών προστασίας.

Το καπιταλιστικό σύστημα καταστρέφει τον πλανήτη και προκαλεί την κλιματική κρίση, για τα κέρδη των λίγων. Έτσι έχουμε την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, την ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως είναι ο τελευταίος πολυήμερος καύσωνας, τις καταστροφικές πυρκαγιές, το λιώσιμο των πάγων κ.α.

Ο “ανέμελος” πρωθυπουργός και οι “άριστοι” της κυβέρνησης τους ενδιαφέρονται μόνο πως θα ενισχύσουν τα μέσα καταστολής και έτσι έτρεξαν να προσλάβουν χιλιάδες αστυνομικούς, συνοριοφύλακες, πανεπιστημιακή αστυνομία, νέα αστυνομία για τις διαδηλώσεις, “αύρες” και παντός τύπου μηχανοκίνητα για τα σώματα ασφαλείας, πανάκριβα στρατιωτικά αεροπλάνα και πολλά άλλα.

Και φυσικά έκαναν ελάχιστα για την Υγεία εν μέσω της χειρότερης πανδημίας των τελευταίων εκατό ετών, τίποτα για την Πυροσβεστική, πολύ λίγα για το Κοινωνικό Κράτος.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενδιαφέρεται μόνο να μην υπάρξουν (πολλοί) νεκροί, όχι γιατί ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες ζωές, αλλά για να μπορεί να κουνάει το δάχτυλο στο ΣΥΡΙΖΑ για το Μάτι και να έχει λιγότερο πολιτικό κόστος.

Και μπορεί ακόμα να κατηγορήσει και τους πυροσβέστες για ολιγωρία, καθώς την “ατομική ευθύνη” την έχει αναγάγει σε βασική πολιτική επιβίωσης της κυβέρνησης του.

Τα ΜΜΕ κατηγορούν τον πρόεδρο της Τουρκίας για τις τεράστιες πυρκαγιές, που συμβαίνουν εκεί, αλλά δεν λένε τίποτα για τις εγκληματικές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε για να σώσουμε το περιβάλλον από την κρατική εγκατάλειψη και από τα αδηφάγα κοράκια των “επενδυτών”! Πρέπει άμεσα να οργανωθούν μεγάλες κινητοποιήσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.

Διεκδικούμε:

Ενίσχυση των πυροσβεστικών δυνάμεων με χιλιάδες μόνιμες προσλήψεις

Μέσα ατομικής προστασίας, εξοπλισμό και κάθε αναγκαίο μέσο (οχήματα, αεροπλάνα κ.α.)

Άμεση αποκατάσταση και προστασία των πληγέντων από τις καταστροφικές πυρκαγιές (σπίτια, υποδομές, κ.α.) και των εργαζόμενων

Έργα αντιπλημμυρικής προστασίας

Προστασία του περιβάλλοντος κόντρα σε καταπατητές, επιχειρηματικά συμφέροντα και τη συνολικότερη υποβάθμιση της φύσης.

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί πριν ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο απέναντι στην εργατική τάξη και το περιβάλλον.

Πολιτική Οργάνωση «Κόκκινο Νήμα»




Τετάρτη 17 Μάρτη: Παναττική μέρα δράσης κατά των νέων εγκαταστάσεων διαχείρισης σκουπιδιών στη Φυλή και στο Σχιστό

Οι τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων στην Αττική επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση, η περιφερειακή αρχή και η ΕΕ του αρμόδιου φορέα (ΕΔΣΝΑ) συνεχίζουν μια πολιτική δεκαετιών, αντιμετωπίζοντας τις περιοχές μας σαν τους μοναδικούς και μόνιμους σκουπιδότοπους ολόκληρης της Αττικής. Η επέκταση των παλιών (ΧΥΤΑ Φυλής και εργοστάσιο ΕΜΑΚ) και η δημιουργία νέων (μονάδες επεξεργασίας σε Φυλή και Σχιστό) εγκαταστάσεων, σε συνδυασμό με την απειλή μιας κεντρικής μονάδας καύσης στα Δυτικά του λεκανοπεδίου, συντηρούν και μεγαλώνουν τους κινδύνους για τη ζωή και το περιβάλλον και μονιμοποιούν τις «πληγές» που δε σταμάτησαν ποτέ να «αιμορραγούν». Αυτές οι επιλογές δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από έναν ιδιότυπο περιβαλλοντικό ρατσισμό σε βάρος των κατοίκων του Δυτικού Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας – Αττικής.
Οι συλλογικότητές μας, που δραστηριοποιούνται στη Δυτική Αθήνα, στη Δυτική Αττική και στους δήμους του Δυτικού Πειραιά, δηλώνουμε απρόθυμοι να συμβιβαστούμε με αυτήν την προοπτική. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, προκειμένου να μπει τέρμα στο βαριά «άρρωστο», κοινωνικά άδικο και διεφθαρμένο κύκλωμα των σκουπιδιών, που συνοδεύεται από υψηλό κόστος, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, προώθηση ιδιωτικών συμφερόντων και παγίωση πελατειακών πολιτικών σχέσεων. Σε μια εποχή που η προστασία της δημόσιας υγείας ανάγεται σε υπέρτατη αξία, δηλώνουμε ότι δε θα ανεχτούμε άλλο, τα όποια μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας να χρησιμοποιηθούν για να μπει σε διαρκή καραντίνα ο αγώνας για την αντιμετώπιση της χρόνιας υποβάθμισης της υγείας εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων των πιο υποβαθμισμένων περιοχών του λεκανοπεδίου. Για τους λόγους αυτούς:
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
• Άμεση διακοπή όλων των διαδικασιών κατασκευής νέων μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων σε ΦΥΛΗ και ΣΧΙΣΤΟ, καθώς και της επέκτασης των υφιστάμενων υποδομών στη Φυλή (ΧΥΤΑ, ΕΜΑΚ).
• Άμεσο και οριστικό κλείσιμο του συνόλου της εγκατάστασης της Φυλής.
• Ένταξη σε πρόγραμμα περιβαλλοντικής αποκατάστασης της ευρύτερης περιοχής.
• Ακύρωση των χωροθετήσεων του ν. 3164/2003, κανένας νέος ΧΥΤΑ/Υ στη Δυτική Αττική.
• Καμία μονάδα καύσης απορριμματογενών καυσίμων στην Αττική και στην υπόλοιπη χώρα.
• Κατάργηση του διαβρωτικού μηχανισμού των αντισταθμιστικών «ωφελημάτων».
• Κατασκευή όλων των αναγκαίων υποδομών -συμπεριλαμβανομένων των απαραίτητων νέων ΧΥΤΥ-, για την υλοποίηση ενός νέου συστήματος δημόσιας διαχείρισης των απορριμμάτων, που θα έχει βασικό στόχο τη μέγιστη δυνατή προδιαλογή και ανάκτηση υλικών, με δίκαιη κατανομή των όποιων βαρών και με αυστηρή τήρηση όλων των περιβαλλοντικών διασφαλίσεων.
• Ανοιχτή δημόσια διαβούλευση με τους πολίτες, τους φορείς, τις συλλογικότητες και τα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης για το περιεχόμενο του νέου ΠΕΣΔΑ Αττικής.
Φορείς και συλλογικότητες
Δυτικής Αττικής – Δυτικής Αθήνας – δήμων Δυτικού Πειραιά

 

 

Πηγή: facebook




65 επιστήμονες υπογράφουν κείμενο κατά της καύσης σκουπιδιών

Οι υπογράφοντες επιστήμονες επιθυμούμε να εκφράσουμε την πλήρη αντίθεσή μας στο νομοσχέδιο που τίθεται προς διαβούλευση, το οποίο ενώ αφορά στην προώθηση της ανακύκλωσης, ουσιαστικά παραθέτει άρθρα που ανοίγουν τον δρόμο στην ενεργειακή αξιοποίηση των αποβλήτων, κοινώς στην καύση σκουπιδιών. Η καύση απορριμμάτων και γενικά απορριμματογενών καυσίμων αποτελεί μία από τις τακτικές που έχουν αποδειχθεί επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία και οχληρές για το περιβάλλον. Επιδημιολογικές μελέτες  έχουν καταδείξει αύξηση παιδικών καρκίνων κοντά σε βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου και καύσης σκουπιδιών (Ortega-Garcia et al, 2017) και αυξημένη πιθανότητα καρκίνου σε κατοίκους γύρω από εγκατάσταση καύσης απορριμματογενών καυσίμων (Domingo et al, 2017). Δεν αφήνουν καμία αμφιβολία περί της επικινδυνότητας αυτής της διαδικασίας. Ειδικά η μελέτη των Pronk et al (2013) δείχνει ότι το Non Hodgin Lymphoma συνδέεται με ρύπανση από τσιμεντοβιομηχανίες που χρησιμοποιούν επικίνδυνα απορριμματογενή καύσιμα.  Άλλωστε η μελέτη του  Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Χριστόλης κ.ά. 2009) καταδεικνύει ότι ο χρόνος παραμονής των απαερίων στο κρίσιμο διάστημα 450 °C – 200 °C σε εγκαταστάσεις τσιμεντοβιομηχανίας, λόγω της διάταξης ανάκτησης θερμότητας, είναι κατά κανόνα μεγαλύτερος της κρίσιμης τιμής (5 sec) και κατά συνέπεια είναι πιθανός ο σχηματισμός διοξινών.  Οι διοξίνες και τα φουράνια είναι ομάδες χημικών ουσιών άκρως καρκινογόνες και βιοσυσσωρεύσιμες. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να παράγονται από τις ανθρωπογενείς διαδικασίες. Με βάση την αρχή της προφύλαξης θεωρούμε ότι η καύση απορριμμάτων είτε στις τσιμεντοβιομηχανίες είτε σε νέες μονάδες που προβλέπει το παρόν νομοσχέδιο πρέπει να αποκλειστεί.

Η Ελλάδα ως χώρα της Ε.Ε. οφείλει να εναρμονίζεται με τις οδηγίες της Ε.Ε. που αφορούν την διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Πέρα από τις επιμέρους ιδιαιτερότητες του κάθε κράτους – μέλους, στην Ελλάδα καταστρατηγείται η ιεράρχηση των δράσεων που απαιτούνται για την διαχείριση των στερεών αποβλήτων (όπως αυτή ορίζεται από την σχετική ευρωπαϊκή οδηγία) πέρα από κάθε λογική κυκλικής οικονομίας. Αντιθέτως με το παρόν νομοσχέδιο προκρίνεται η κατασκευή μονάδων καύσης ή η συνέχιση της καύσης από τις τσιμεντοβιομηχανίες.

Την ίδια στιγμή που στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) του 2020 αναφέρεται ξεκάθαρα ότι δεν επετεύχθη κανένας από τους στόχους στα ποσοστά ανακύκλωσης που είχαν οριστεί από τον προηγούμενο ΕΣΔΑ του 2015, την ίδια στιγμή που σε εθνικό επίπεδο δεν έχουν σχεδιαστεί, μελετηθεί και χρηματοδοτηθεί έργα με βάση τα οποία θα εφαρμόζονταν καθολικά προγράμματα διαλογής στην πηγή και ανακύκλωσης, την ίδια στιγμή που τα «Πράσινα Σημεία» σημεία αποτελούν άγνωστες λέξεις για την πλειονότητα των δήμων, δεν υπάρχει κανένα άλλοθι περί δήθεν αποτυχίας αυτών των προγραμμάτων από τη στιγμή που δεν εφαρμόστηκαν σε εθνικό επίπεδο και για αρκετά χρόνια στη χώρα. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ένα υπέρογκο ποσοστό επενδύσεων θα διατεθεί στην κατασκευή των μονάδων καύσης (από 1 έως 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση  το παράρτημα ΙΧ του ΕΣΔΑ, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος των μονάδων παραγωγής απορριμματογενούς καυσίμου).

Η επιδότηση μονάδων καύσης και μονάδων παραγωγής απορριμματογενούς καυσίμου απομυζούν χρήματα που οφείλουν να διατεθούν για εναλλακτικές και ιεραρχικά ανώτερες της καύσης μεθόδους διαχείρισης των απορριμμάτων. Το πολύ υψηλό κόστος κατασκευής αυτών των μονάδων απαιτεί  σταθερή ροή απορριμμάτων για να επιτευχθεί μια εύλογη απόσβεση. Δημιουργείται έτσι το παράδοξο κίνητρο, αντί για μείωση να έχουμε μελλοντικά αύξηση της παραγωγής ή ακόμα και εισαγωγή απορριμμάτων από το εξωτερικό. Ο εκάστοτε στόχος ανακύκλωσης, όπως και  οι ξεχωριστές ροές απορριμμάτων, πάντα θα έρχονται σε σύγκρουση με την ανάγκη εξασφάλισης σταθερών ροών απορριμμάτων προς καύση.

Η κυκλική οικονομία εξασφαλίζεται πρωτίστως, από την πρόληψη παραγωγής αποβλήτων και σε δεύτερο χρόνο από την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση, έτσι ώστε οι πόροι να επιστρέφουν στην οικονομία και να αξιοποιούνται καταλλήλως, μειώνοντας την κατασπατάληση των φυσικών πόρων για εξόρυξη, παραγωγή, μεταποίηση και πώληση των προϊόντων.

Με τις μονάδες καύσης ή την καύση σε τσιμεντοβιομηχανίες παύει να υφίσταται ουσιαστικά η έννοια της κυκλικής οικονομίας. Σε καμία περίπτωση η ανάκτηση ενέργειας (πλην της ενεργειακής αξιοποίησης του βιοαερίου) δεν μπορεί να αποτελεί κρίκο της κυκλικής οικονομίας, καθότι καταστρέφει πολύτιμους πόρους. Οφείλει λοιπόν να εγκαταλειφθεί κάθε σκέψη περί καύσης απορριμμάτων και επιτέλους να προωθηθεί η διαλογή στην πηγή και η κομποστοποίηση, καθώς και όλα τα συνοδά προγράμματα ουσιαστικής ενημέρωσης και εκπαίδευσης των πολιτών που θα συντελέσουν στην πρόληψη.

  1. Αλειφέρη Ελένη, MS student at Environmental Science and Management of University of California of Santa Barbara
  2. Αλεξιάδου Μελίνα, Φυσικός, MSc Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών
  3. Ανθυπατοπούλου Μυρτώ, Aρχιτέκτων Mηχανικός
  4. Βαβουράκης Βασίλειος, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΔΠΘ
  5. Βαμβακά Ιακώβου Αναστασία, Βιολογος
  6. Βαξεβανόπουλος Μάρκος , Διδάκτορας Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο ENS Lyon
  7. Βογιατζόγλου Κυριακή, Αρχιτέκτων Μηχανικός
  8. Βουδούρης Κωνσταντίνος, Καθηγητής Α.Π.Θ.
  9. Γαργάλας Γεώργιος, Μηχανολόγος Μηχανικός, μέλος αντιπροσωπίας Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας
  10. Γαργάλας Κωνσταντίνος, Πολιτικός Μηχανικός, μέλος Δ.Ε. Τ.Ε.Ε. Μαγνησίας
  11. Γιαννοπούλου Κλεοπάτρα, ΜSc Γεωπόνος ΑΠΘ
  12. Γραμμενίδου Μυρτώ, Ιατρός
  13. Δάντση Χριστίνα, Γεωπόνος, Ιχθυολόγος ΠΘ, Mετ. Φοιτ. Ωκεανογραφίας  ΕΚΠΑ
  14. Δημητριάδη Δάφνη, Αρχιτέκτων Μηχανικός
  15. Δουλγέρης Κυριάκος, Παιδίατρος
  16. Ζούγλος Άγγελος, Ιατρός-Πνευμονολόγος
  17. Ηλιοπούλου Ιφιγένεια, ΕΔΙΠ Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Παιδαγωγικά και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
  18. Θωμαΐδης Κωνσταντίνος, PhDc in Earth Sciences, University of Lille
  19. Καλαϊτζή Φωτεινή, MSc Χημικός Μηχανικός
  20. Καλλωνιάτη Κλεοπάτρα, Βιοχημεία και Βιοτεχνολογιά ΠΘ, Μετ. Φοιτ. Ωκεανογραφίας και Θαλ. Περιβάλλοντος (ΔΠΜΣ)
  21. Καμινιώτης Παναγιώτης, Γεωπόνος
  22. Καμπόλης Ισίδωρος, MSc Γεωλόγος – Περιβαλλοντολόγος
  23. Κανιούρας Δημοσθένης, Φαρμακοποιός ΕΚΠΑ
  24. Κατσαρού Βιργινιά, Χημικός
  25. Καψαλάκη Κυριακή, Γεωπόνος ΓΠΑ
  26. Κιούρκα Ζωή, ειδικευόμενη ορθοπαιδικής Γ.Ν. Ημαθίας-Υγειονομική Μονάδα Νάουσας
  27. Κιουρτσόγλου Ελισάβετ, Αρχιτέκτονας, Διδάσκουσα Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας
  28. Κόγου Σωτηρία, Διδάκτορας Φυσικής
  29. Κοτζαμανη Αγγελική, Ε.ΔΙ.Π. Ε.Μ.Π
  30. Κούκου Μαρία, Φαρμακοποιός ΕΚΠΑ
  31. Κουτίβα Ειρήνη, Οικονομολόγος, MSc Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση
  32. Λαλιώτη Βασιλική, Αρχιτέκτονας
  33. Λεμονής Ζήσης, Πολιτικός Μηχανικός Σύμβουλος Περιβάλλοντος
  34. Μαρκάτος Νίκος,  Ομότιμος Καθηγητής Σχολής Χημικών Μηχανικών Ε.Μ.Π, πρώην πρύτανης Ε.Μ.Π
  35. Μιρμίγκου Σοφία, Χημικός
  36. Μπαγούρη Ολυμπία, Βιολόγος
  37. Μπαλωμένου  Ζωή, Ιστορικός-Πολιτικός Επιστήμων, Μέλος της Πρωτοβουλίας ReFeel
  38. Μπουτιέρου Αικατερίνη, Φυσικός
  39. Ναστοπούλου Αμαλία, Μηχανικός Περιβάλλοντος
  40. Νάστου Δήμητρα, Ιατρός-Νεφρολόγος
  41. Νικολαΐδης Στέφανος, Μηχανολόγος Μηχανικός
  42. Νικολόπουλος Νίκος, Αρχιτέκτονας
  43. Ντόβολης Βασίλης, Ιατρός-Πνευμονολόγος
  44. Ντούρου Δέσποινα, Νοσηλεύτρια
  45. Οικονομίδης Γιώργος, Γεωλόγος MSc
  46. Παναγιωτίδης Ιωάννης, Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
  47. Παναγιωτοπούλου Καίτη, Αρχιτέκτονας
  48. Παπαγιάννη Καλλιόπη, Γεωλόγος MSc
  49. Παπαζάχος Κωνσταντίνος, Καθηγητής ΑΠΘ
  50. Παπαζήσης Βασίλειος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός MSc
  51. Παπαντωνίου Σοφία, Χημικός Μηχανικός, MSc Περιβάλλοντος, Τμήμα Ανακύκλωσης, Δ. Θερμαϊκού
  52. Παυλίδη-Πάλλα Μαρίλια, Γεωλόγος – Ωκεανογράφος
  53. Πέννος Χρήστος, Διδάκτορας Γεωλογίας, MSc Γεωμορφολογία
  54. Πετράκος Κώστας, Πολιτικός Μηχανικός, ΥΔ  Αρχιτεκτονικής
  55. Πεττας Νίκος, Γεωπόνος
  56. Προδρόμου Μιχάλης, Πολιτικός Μηχανικός MSc
  57. Ρούπας Αντώνης, Χημικός ΑΠΘ
  58. Σφυρίδου Φοίβη, Νοσηλεύτρια
  59. Ταμίας Ιωάννης, Τοπογράφος Μηχανικός
  60. Τσάμης Ευθύμιος, Ιατρός Παθολόγος, Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας
  61. Τσιτσέλης Γεράσιμος, Γεωπόνος ΓΠΑ, Εδαφολόγος, Μεταπτυχιακός Φοιτητής στην αειφορική γεωργία και πιστοποίηση
  62. Φραγγελάκης Φώτης, Μεταδιδακτορικός Ερευνητής
  63. Φυτιάνος Κώστας, Συντ. Καθηγητής Χημείας Περιβάλλοντος Α.Π.Θ.
  64. Χλιβερός Αλέξανδρος, Γεωεπιστήμες, Περιβαλλοντολογος
  65. Χριστόλης Μιχάλης, Πολιτικός Μηχανικός – Περιβαλλοντολόγος DEA



Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος: συγκεντρώσεις σε πάνω από 21 πόλεις και νησιά !

ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ. Από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από τα Ιόνια μέχρι τα Δωδεκάνησα, είμαστε όλοι μαζί!

ΑΘΗΝΑ  18:00 – Βουλή Σύνταγμα

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 18:00 – Λευκός Πύργος

ΑΜΟΡΓΟΣ   18:00 – Λόζα, Χώρα

ΒΟΛΟΣ  19:00 –  Παραλία

ΓΙΑΝΝΕΝΑ 19.00 – Περιφέρεια Ιωαννίνων

ΓΡΕΒΕΝΑ 19:00 – Πλατεία Ελευθερίας

ΖΑΚΥΝΘΟΣ  20:00 – Πλατεία Σολωμού

ΗΡΑΚΛΕΙΟ   19:00 – Πλατεία Ελευθερίας

ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ 18:30 – Αρχαιολογικό Μουσείο

ΙΘΑΚΗ  11:30 – Επαρχείο Ιθάκης

ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ

ΚΑΡΔΙΤΣΑ  18:00 – Κεντρική Πλατεία

ΚΕΡΚΥΡΑ    18:30  Πλατεία Δημαρχείου –  19:30 Πεντοφάναρο

ΚΩΣ      Πάρκο Μανδηλαρά και Ψαρών

ΛΕΥΚΑΔΑ 19:30 – Πλατεία Αγίου Μηνά

ΜΥΤΙΛΗΝΗ  19:00 – Πλατεία Σαπφούς

ΠΑΤΡΑ  19:00 – Πλατεία Αγίου Γεωργίου

ΠΥΡΓΟΣ  19.00 –  Κεντρική Πλατεία

ΣΙΦΝΟΣ  12:00 – Καμάρες

ΤΡΙΚΑΛΑ  20:00 – Πλατεία Ρήγα

ΧΑΝΙΑ 19:00- Πλατεία Αγοράς

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ

#aposyre_to   #to_akyronoume

Υπογράφουμε εδώ




Νέος περιβαλλοντικός νόμος Μητσοτάκη – Χατζηδάκη: Ο νόμος της λεηλασίας και του «πλιάτσικου»

Ψηφίστηκε στις 5 Μαΐου από τη βουλή ο νέος περιβαλλοντικός νόμος, με τον ευφημιστικό τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας». Κατατέθηκε εσπευσμένα εν μέσω πανδημίας με τις γνωστές fast track διαδικασίες, που ήρθαν με τα μνημόνια για να μείνουν και αποδεικνύεται ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην κυβέρνηση της ΝΔ. Όπως και για άλλα σημαντικά ζητήματα, η κυβέρνηση είδε την πανδημία σαν «ευκαιρία» για να περάσει με αντιδημοκρατικούς όρους και μεθοδεύσεις τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα.

Και παρότι έχει πλέον τεκμηριωθεί με επάρκεια ότι η καταστροφή των οικοσυστημάτων και του περιβάλλοντος από την ασύδοτη καπιταλιστική «ανάπτυξη» είναι η βασική αιτία για την προσβολή του ανθρώπου από ιούς τύπου covid-19 και για την αύξηση της συχνότητας επιδημικών λοιμώξεων, η κυβέρνηση επέβαλε με νόμο μια δέσμη αντιπεριβαλλοντικών ρυθμίσεων που έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή: «απελευθέρωση» των πλέον ασύδοτων μορφών και διαδικασιών λεηλασίας του περιβάλλοντος από τα ιδιωτικά καπιταλιστικά συμφέροντα.

 

Το περιεχόμενο των ρυθμίσεων

Η κριτική μας στο περιεχόμενο των κυβερνητικών ρυθμίσεων, εστιάζει σε 7 σημεία, έτσι όπως εμφανίζονται κωδικοποιημένα στην καμπάνια συλλογής υπογραφών που διακινήθηκε μέσω internet, με εξαιρετική επιτυχία.

1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί οικιστικές, ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε προστατευόμενες περιοχές.
Καταργεί τη θεώρηση των περιοχών αυτών ως «αντικείμενα προστασίας» και ορίζει το περιβάλλον ως «χρήση γης». Αυτή η λογική έρχεται σε αντίθεση και με τις διεθνείς συμβάσεις και κανονισμούς καθώς και με τις θεμελιώδεις παραδοχές της επιστήμης της οικολογίας. Ορίζει ζώνες εντός των προστατευόμενων περιοχών και σε κάποιες από αυτές επιτρέπει χρήσεις που μπορούν να διαταράξουν τα οικοσυστήματα, ακόμα και να τα καταστρέψουν! Για παράδειγμα: στη προβλεπόμενη «Ζώνη Διαχείρισης Οικοτόπων και Ειδών» θα είναι δυνατή η χωροθέτηση ορυχείων, λατομείων, μεταλλείων, αμμοληψίας, και ζωνών αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων! Πρόκειται για παρακίνηση στην πιο ωμή καπιταλιστική ασυδοσία.

2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ).
Μέχρι τώρα οι ΦΔΠΠ ήταν ανεξάρτητοι επιστημονικοί/περιβαλλοντικοί φορείς που επόπτευαν τις προστατευόμενες περιοχές και γνωμοδοτούσαν για τα σχέδια διαχείρισης και τις δραστηριότητες μέσα σ’ αυτές. Τώρα τις καταργεί, φτιάχνει έναν κεντρικό φορέα ελεγχόμενο από το υπουργείο (ΟΦΥΠΕΚΑ), ο οποίος θα συνεργάζεται με τις κατά τόπους περιφέρειες και τις αποκεντρωμένες διοικήσεις. Οι προστατευόμενες περιοχές είναι περίπου το 20% της έκτασης της χώρας. Είναι σχεδόν αδύνατον να τις εποπτεύει ένας κεντρικός φορέας, οι δε Περιφέρειες ήδη δηλώνουν αδυναμία να διαχειριστούν τις αρμοδιότητές τους – πέραν του ότι ελέγχονται (οι 12 από τις 13) από τη Νέα Δημοκρατία. Τα προβλεπόμενα κεφάλαια για τις ΠΠ, θα τα διαχειρίζονται οι περιφέρειες και όχι ο νέος φορέας. Πρόκειται για έναν συγκεντρωτικό και ελεγχόμενο από την κυβέρνηση μηχανισμό που συστήνεται όχι με κριτήριο την ικανότητα του για διαχείριση των Π.Π., αλλά για έγκριση και ανάθεση έργων σε ιδιωτικούς φορείς στο πλαίσιο της μεγαλύτερης ευελιξίας «εκμετάλλευσης» που δίνει ο νέος νόμος.

3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών.
Μέχρι τώρα για να γίνει ένα έργο χρειαζόταν να εκπονηθεί Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και έγκριση από το Δημόσιο. Θυμίζουμε ότι εκεί βασίστηκε το ΣτΕ και σταμάτησε το έργο της εξόρυξης χρυσού στις σκουριές επί δεκαετίες. Τώρα αυτό το «εμπόδιο» παραμερίζεται…

4. Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών.
Αυτές έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών για την εξασφάλιση υπερκερδών των επενδυτών. Η κατάργηση της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και οι υπόλοιπες «διευκολύνσεις» υπέρ των βιομηχανιών ΑΠΕ, όπως και ο καθορισμός χρήσεων γης στις περιοχές Natura, δημιουργούν τετελεσμένα πριν από την αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ που έχει ανεπίτρεπτα καθυστερήσει και προκαταλαμβάνουν τις υπό εκπόνηση Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες για τις προστατευόμενες περιοχές.

5. Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα εντός δασικών εκτάσεων και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων.
Επαναφέρει ρύθμιση νομιμοποίησης αυθαίρετων εντός δασικών εκτάσεων, αλλά και εντός ρεμάτων και υγροτόπων. Η «νομιμοποίηση» των αυθαίρετων κατοικιών εντός των δασικών εκτάσεων, των λεγόμενων «οικιστικών πυκνώσεων», πραγματοποιείται δίνοντάς τους την δυνατότητα εξαίρεσης από την κατεδάφιση για τα επόμενα…30 χρόνια! Αυτό, σύμφωνα με τον Συνήγορο του πολίτη «κατ’ ουσίαν αποτελεί πρακτική αλλαγή χρήσης των δημόσιων δασών και δασικών εκτάσεων».
Επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με την απόφαση 685/2019 της ολομέλειας του ΣτΕ, «η οικιστική ανάπτυξη δεν συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος που θα δικαιολογούσε την μεταβολή του προορισμού των δασών».

6. Απλοποιεί τις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και δεν λαμβάνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά.
Καταργεί την άδεια μεταφοράς στερεών αποβλήτων (βιομηχανικών και αστικών) αντικαθιστώντας την με μια απλή εγγραφή σε ένα ηλεκτρονικό μητρώο και δεν λαμβάνει μέτρα και κυρώσεις για την παράνομη διάθεση λυμάτων σε ρέματα. Με απλά λόγια, επιτρέπει να πετιούνται τα σκουπίδια παντού. Ούτε μεριμνά για τις τραγικές επιπτώσεις που έχει το φράξιμο των ρεμάτων, με κόστος σε περιουσίες και ανθρώπινες ζωές.
Ο νόμος απαλλάσσει την πλαστική σακούλα από το περιβαλλοντικό τέλος αρκεί να είναι «λιπασματοποιήσιμη» σε οικιακό κομπόστ. Θεωρητικά είναι οικολογικό μέτρο, αφού οι πλαστικές σακούλες που θα χρησιμοποιούνται θα είναι βιοδιαλυτές. Όμως και αυτές οι πλαστικές σακούλες, είναι το ίδιο επικίνδυνες για τις θάλασσες με τις κοινές σακούλες και δεν υπάρχει κανένας τρόπος εξασφάλισης ότι θα καταλήγουν σε κομπόστ. Πρόκειται για απροσχημάτιστο «δωράκι» απαλλαγής φόρου για τις βιομηχανίες παραγωγής πλαστικής σακούλας.

7. Παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις, ευρωπαϊκές οδηγίες και διεθνείς συμβάσεις.
Ενδεικτικά: άρθρο 24 του Συντάγματος (για τα δάση), Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την Προστασία Οικοτόπων και Ειδών 92/43/ΕΟΚ, για την προστασία των άγριων Πτηνών 2009/147/ΕΚ, για τα Νερά 2000/60, για τη Θαλάσσια Στρατηγική στη Μεσόγειο 2008/59, τη Διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους, τη Συνθήκη της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσογείου.
Οι επιμέρους διατάξεις – ρυθμίσεις, αλλά και συνολικά ο νόμος διακατέχεται πλήρως από την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη λογική. Οι ασφαλιστικές δικλίδες, οι ανεξάρτητοι φορείς, ο έλεγχος θεωρούνται γραφειοκρατικές διαδικασίες. Η περιβαλλοντική νομοθεσία θεωρείται πρόβλημα και οι προβλέψεις της, εμπόδιο στα σχέδια των επιχειρήσεων. Με αυτόν τον νόμο η Ελλάδα επιστρέφει δεκαετίες πίσω, στην εποχή που δεν υπήρχε περιβαλλοντική πολιτική.

 

Αντιδράσεις και κινηματικές αντιστάσεις

Ο νόμος δεν ψηφίστηκε χωρίς αντιδράσεις, παρά τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας. Στην καμπάνια συλλογής υπογραφών που εμφανίστηκε στο διαδίκτυο συγκεντρώθηκαν και κατατέθηκαν στη Βουλή 20.000 υπογραφές. Σήμερα είναι πολύ περισσότερες. Την καμπάνια οργάνωσαν 93 οργανώσεις, οικολογικές, ορειβατικοί όμιλοι, λαϊκές συνελεύσεις, πολιτιστικοί και οικολογικοί σύλλογοι, επιτροπές αγώνα για συγκεκριμένα περιβαλλοντικά θέματα. Υποστήριξη επίσης δήλωσαν πολλές συλλογικότητες, όπως δημοτικές κινήσεις, σύλλογοι μηχανικών, η ΚΑΡ και το ΚΣΜ, φεμινιστικές κ.λπ.
Την ημέρα της συζήτησης στη Βουλή, με σφικτά τα περιοριστικά μέτρα της πανδημίας, έγιναν διαδηλώσεις σε 10 πόλεις της Ελλάδας: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Γρεβενά, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Κέρκυρα, Χαλκίδα, Χανιά, Ηράκλειο Κρήτης. Και, βέβαια, οι αντιδράσεις και οι κινηματικές αντιστάσεις θα συνεχιστούν, καθώς θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις και μάλιστα πολύ σύντομα, καθώς φαίνεται ότι κάποιοι ήταν ήδη έτοιμοι και περίμεναν τον νέο νόμο για να ξεκινήσουν…
Είναι πλέον προφανές ότι το πρόβλημα με το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή δεν πρόκειται να λυθεί στο πλαίσιο ενός συστήματος που οργανώνεται με κριτήριο το κέρδος. Ο νόμος αυτός, με το πνεύμα και το γράμμα του, το επιβεβαιώνουν. Δεν προτίθενται να κάνουν ούτε βήμα πίσω από τα συμφέροντά τους, αντιθέτως έχουν υιοθετήσει ένα μοντέλο διακυβέρνησης πολύ πιο φιλελεύθερο που δεν ανέχεται εμπόδια στην παραγωγή κέρδους και ξηλώνει και καταστρέφει ό,τι στέκεται στο διάβα του. Μόνο το κίνημα μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδιά τους και μόνο η Αριστερά μπορεί να υποστηρίξει αυτά τα αιτήματα – και πρέπει να το κάνουμε άμεσα. Είναι επείγοντα, είναι ζωτικά, είναι υπόθεση αγώνα στο σήμερα, όχι για «αύριο» ή για το μέλλον. Γιατί δεν υπάρχει άλλος ορατός τρόπος για να σταματήσουμε την καταστροφή της φύσης: πρέπει να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, μας σκοτώνει.




Εκατοντάδες μαθητές του Βόλου στο δρόμο ενάντια στην καύση σκουπιδιών

Εκατοντάδες μαθητές συμμετείχαν σήμερα στο συλλαλητήριο ενάντια στην καύση σκουπιδιών και το πρόβλημα της αέριας ρύπανσης στον Βόλο. Οι μαθητές συγκεντρώθηκαν γύρω στις 11 το πρωί στην πλατεία Ελευθερίας και στη συνέχεια έκαναν πορεία στους κεντρικούς δρόμους του Βόλου φωνάζοντας συνθήματα όπως: «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται, ούτε προσκυνά», «Αγοραστέ και Μπέο, ακούστε το καλά: η καύση σκουπιδιών ανήκει στα χαρτιά». Υπολογίζεται ότι στο συλλαλητήριο συμμετείχαν περισσότερα από 1.500 άτομα. Μαθητές άνοιξαν καπνογόνα και εκπρόσωποι του Συντονιστικού οργάνου ζήτησαν να σταματήσουν, καθώς υπήρχαν παιδιά με άσθμα και θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα. «Καρκίνος στον αέρα, καρκίνος στο νερό και σκέφτεστε λαμπάκια που γράφουν Μονακό», φώναξαν οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο.

Το μέλος του 15μελούς του Μουσικού Σχολείου Κυβέλη Φωτεινάκη δήλωσε για τη σημερινή μεγάλη κινητοποίηση των μαθητών: «Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε γι’ αυτό το θέμα που διαπραγματεύεται ανθρώπινες ζωής και προτείνουμε εγκατάσταση φίλτρων, να σταματήσουν τα εργοστάσια να καίνε σκουπίδια που εκκρίνουν ουσίες ακατάλληλες για εισπνοή και να περιοριστεί η ιδιωτική χρήση αυτοκινήτων. Η μαθητική κοινότητα είναι παρούσα, Μαζί μας βρίσκεται και την ΕΛΜΕ όπως και πολλούς καθηγητές που μας στηρίζουν. Ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον μας».  Η συμμαθήτριά της  Αθηνά Γκουτζίνη σημείωσε ότι η αέρια ρύπανση που προκαλείται από διάφορους λόγους στον Βόλο, είτε από εργοστάσια που προχωρούν σε καύση,  είτε από τα αυτοκίνητα και άλλες αιτίες. «Θέλουμε να γίνονται περισσότεροι και απροειδοποίητοι έλεγχοι για την καύση σκουπιδιών και οι πολίτες να χρησιμοποιούν λιγότερο τα αυτοκίνητά τους » είπε χαρακτηριστικά.

H πορεία κινήθηκε στις οδούς Ιάσονος, Δημητριάδος και στη συνέχεια στην οδό Κ.Καρτάλη.  Φτάνοντας στην Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας και Σποράδων οι μαθητές επέδωσαν ψήφισμα στο οποίο αναφέρουν:

«Σήμερα Πέμπτη, εμείς οι μαθητές του Βόλου, αποφασίσαμε να αγωνιστούμε για ένα θέμα το περιβάλλον και την πόλη μας αλλά και το ίδιο μας το μέλλον. Αυτή τη στιγμή σε ελάχιστη απόσταση από την πόλη του Βόλου, το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ καίει σκουπίδια, πλαστικά, srf – rdf και πετ κοκ, ρυπαίνοντας όχι μόνο την ατμόσφαιρα αλλά υποθηκεύοντας και το ίδιο μας το μέλλον. Οι αέριοι ρύποι όπως οι διοξίνες και τα φουυράνια καθώς και τα βαρέα μέταλλα και ό,τι άλλο εκλύεται από την καύση των σκουπιδιών δεν επιδρούν επιζήμια μόνο στο περιβάλλον αλλά και για την ίδια μας την υγεία. Άλλωστε η αύξηση των ποσοστών καρκινοπαθών και πασχόντων από αναπνευστικά προβλήματα ενδεχομένως να μπορούν να το επιβεβαιώσουν.  Βέβαια, όπως και άλλες βιομηχανίες στη γύρω περιοχή, το κυκλοφοριακό οι κεντρικές θερμάνσεις τα τζάκια, το λιμάνι κ.ά. είναι επίσης σημαντικές πηγές ρύπανσης της ατμόσφαιρας.   Παρόλα αυτά η καύση εκατοντάδων χιλιάδων σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την ήδη κρίσιμη κατάσταση.

Απαιτούμε λοιπόν από την κυβέρνηση, τον Υπουργό περιβάλλοντος, τον Δήμο Βόλου και την Περιφέρεια Μαγνησίας να σταματήσει τώρα η καύση σκουπιδιών και από την ΑΓΕΤ, να μη δημιουργηθεί εργοστάσιο srf από τον Δήμο Βόλου, να εφαρμοστεί δημόσιο σύστημα ανακύκλωσης και κομποστοποίησης των απορριμμάτων, να εγκατασταθεί άμεσα δίκτυο μόνιμης μέτρησης της αέριας ρύπανσης και να γίνονται τακτικοί έλεγχοι στο έδαφος το νερό,τ α αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.  Η κατάσταση είναι επείγουσα και αν δεν δράσουμε αναλόγως, θα βρεθούμε σε λίγα χρόνια αντιμέτωποι με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.  Ήρθε η ώρα ,εμείς οι μαθητές, να αγωνιστούμε για το δικό μας μέλλον και θα το κάνουμε μέχρι να κερδίσουμε το μέλλον που ονειρευόμαστε». 

Η ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Βόλου:

«Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου, μαθητικά συμβούλια από σχολεία του Βόλου οργανώσαμε την μεγαλύτερη μαθητική πορεία των τελευταίων ετών, με σύνθημα ΟΧΙ στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ. Είναι η συνέχεια από τα συλλαλητήρια στις 4 και 17 Νοεμβρίου. Κλείσαμε τα σχολεία μας, κατεβήκαμε στο δρόμο και φωνάξαμε για τα δίκαια αιτήματά μας!
Αέρας μολυσμένος, η μόρφωση ακριβή, η ανάπτυξή σας είναι τοξική!
Εμείς οι μαθητές συνεχίζουμε τον αγώνα:
1.Με δράσεις για το περιβάλλον, για τον αέρα που αναπνέουμε μέσα στα σχολεία μας!
2.Είμαστε σε επαγρύπνηση για το νέο νομοσχέδιο που θέλει να φέρει η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντας την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνει ακόμη χειρότερο το σχολείο μας, γεμάτο εξετάσεις. Ο συντονισμός και ο αγώνας θα είναι η απάντηση στην κυβέρνηση που προσπαθεί με καταστολή και τρομοκρατία να μας κλείσει το στόμα.
3.Τα προσφυγόπουλα είναι παιδιά σαν εμάς, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με πρόσφυγες και μετανάστες! Παλεύουμε ενάντια σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ που με τους πολέμους τους, ξεριζώνουν οικογένειες από τις πατρίδες τους! Η χώρα μας, η πόλη μας, μετατρέπονται σε ορμητήριο και βάση των φονιάδων των λαών, με την συγκατάθεση των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και την συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
 Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στις 11.00 πμ, στο Δημαρχείο οργανώνουμε Μαθητική Συναυλία και συμμετέχουμε στο ΠανΘεσσαλικό Συλλαλητήριο που καλούν Επιτροπές Ειρήνης, εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι της περιοχής, ενάντια στις βάσεις του ΝΑΤΟ.
 Δείχνουμε έμπρακτα τη στήριξή μας στους πρόσφυγες στα σχολεία μας, συγκεντρώνοντας σε κάθε σχολείο τρόφιμα, παιχνίδια, ρούχα ώστε να τα παραδώσουμε σε αυτούς την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου, που είναι η παγκόσμια μέρα μετανάστη.
Όλα τα μαθητικά συμβούλια συζητάμε και παίρνουμε απόφαση για να συνεχίσουμε συντονισμένα με τις παραπάνω δράσεις!»




Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου)– Κλιματική αλλαγή εναντίον προστασίας του Περιβάλλοντος

Του Στέφανου Πράσσου

Δεκάδες άρθρα συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων κυκλοφορούν σήμερα στα Τοπικά ΜΜΕ της Κοζάνης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Χιλιάδες λέξεις γράφτηκαν με πάσης φύσεως γενικότητες και λιβανίσματα στην ΕΕ που παίρνει μέτρα για το Περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή κλπ. Ούτε μία λέξη όμως δε γράφτηκε για τα πραγματικά περιβαλλοντολογικά προβλήματα του Νομού και της Περιοχής που προκαλεί η καύση του λιγνίτη και η προβληματική διακίνηση της τέφρας.  

Ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 5η Ιούνη ως Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος. Άγνωστο είναι αν και πόσο προσφέρουν αυτές οι επετειακές αναφορές στην ευαισθητοποίηση των λαών και κυρίως στην ανάπτυξη μαζικού, αγωνιστικού κινήματος που θα διεκδικεί τα αυτονόητα: Να ζει και να δημιουργεί σε ένα βιώσιμο, καθαρό Περιβάλλον απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Αυτό είναι ένα σύνθετο ζήτημα και δεν αφορά μόνο το Περιβάλλον αλλά και την οικονομία, τα γεωπολιτικά συμφέροντα, τις κοινωνικές σχέσεις και την ταξική πάλη. Αφορά την  ουσία και τη φύση του καπιταλισμού ως σύστημα κυριαρχίας της μειοψηφίας των ολιγαρχιών του πλούτου πάνω στους λαούς ολόκληρου του Πλανήτη με μοναδικό σκοπό την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία. Για να το πετύχει αυτό εκμεταλλεύεται ασύστολα ανθρώπινα χέρια και νου, ζώα και μηχανές αλλά και ολόκληρη τη  φύση  αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, στην υγεία και την επιβίωση των ανθρώπων.

Και ενώ «το σύστημα» κερδοσκόπησε επί 250 και πλέον χρόνια από την καύση του άνθρακα χωρίς να παίρνει ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας των ανθρώπων και του περιβάλλοντος, τώρα κερδοσκοπεί και με την υπόσχεση «σωτηρίας του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή που τη δημιουργεί το διοξείδιο του άνθρακα;!»

Αν όντως το Κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό καταφέρει να σταματήσει την κλιματική αλλαγή τότε μπορεί να σταματήσει και τη Γη να γυρίζει… [1] 

Βασιζόμενοι σ αυτό το «αφήγημα» άνοιξαν ένα νέο, τεράστιο πεδίο κερδοφορίας («Πράσινη ανάπτυξη») αλλά και νέας, τεράστιας και ανεπανόρθωτης καταστροφής του Περιβάλλοντος: «Οι παγκόσμιες επενδύσεις για ΑΠΕ (Αιολικά & Φ/Β) θα κυμανθούν από 1.360 έως 5.100 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2020 και από 1.490 έως 7.180 δισεκατομμύρια δολάρια την δεκαετία 2021 – 2030».   [2] 

Ταυτόχρονα τεράστια ποσά (πάνω από 200δις δολάρια ετησίως) διακινούνται στο χρηματιστήριο αγοράς «δικαιωμάτων ρύπανσης» ή δικαιώματα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Με βάση αυτή την αγορά βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τεράστιο σκάνδαλο στην ΕΕ που ονομάστηκε «η απάτη του αιώνα» όπου εμπλέκονται τραπεζίτες, βιομήχανοι και στελέχη της κομισιόν (υπέρτατης αρχής της ΕΕ) κάνοντας εικονικές αγορές δικαιωμάτων!   [3] 

Την μόνη υπέρτατη αξία που αναγνωρίζει το Κεφάλαιο είναι το Κέρδος. Έτσι βλέπεις τη Γαλλική ΔΕΗ (EDF) να «επενδύει» στα αιολικά σε Πολλές Ευρωπαϊκές Χώρες ενώ στην πατρίδα της λειτουργεί 56 Πυρηνικές μονάδες παραγωγής ρεύματος. Επίσης πολλές είναι οι Γερμανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα αιολικά αλλά στη Χώρα τους λειτουργούν λιγνιτικές μονάδες.

Σε ότι αφορά την Περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας που όντως έχει πολλά περιβαλλοντολογικά προβλήματα το όραμα των τοπικών αρχόντων, των πολιτικών παραγόντων των εργολάβων και των επιμελητηρίων λέγεται «μεταλιγνιτική εποχή». Βιάζονται να ξεμπερδέψουν με τον λιγνίτη παίρνοντας για αποζημίωση μερικά Ευρωπαϊκά αργύρια αδιαφορώντας και για τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάνονται αλλά και τις τεράστιες περιβαλλοντολογικές πληγές που θα αφήσει πίσω του ο «ξαφνικός θάνατος» Ατμοηλεκτρικών Σταθμών και Ορυχείων.

Χαίρονται που θα πάρουν κονδύλια από το Ταμείο Δίκαιας Μετάβασης και θα μπει η Παγκόσμια Τράπεζα να επενδύσει στην Περιοχή. Πολύ Περισσότερα κονδύλια πήρε η Τοπική αυτοδιοίκηση από τη ΔΕΗ μέσω Τοπικού Πόρου Ανάπτυξης.

Πού πήγαν;

Είδαν οι πολίτες κανένα πραγματικό έργο ανάπτυξης;

Ούτε ένα!

Όσο για τον ληστρικό οργανισμό που λέγεται Παγκόσμια Τράπεζα ας δουν τα έργα της ανά τον πλανήτη για να προβλέψουν το μέλλον της Περιοχής και των κατοίκων.

Αδιαφορούν για τις πραγματικές περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις που θα έχει αυτό στην Περιοχήαπό τις μόνιμες «πληγές» που θα μείνουν από τα ανοιχτά Ορυχεία, τεράστιες τρύπες χιλιάδων στρεμμάτων και εκατοντάδων μέτρων βάθους αλλά και την αιθαλομίχλη από το μονοξείδιο που θα παράγουν τα ανοιχτά Ορυχεία αλλά και οι σόμπες και οι λέβητες λόγω παύσης της τηλεθέρμανσης.

Ποια είναι τα πραγματικά και οξυμένα περιβαλλοντολογικά προβλήματα της Ενεργειακής Περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας;

  1. Από τη μόνη επιδημιολογική μελέτη που έγινε στο Ν. Κοζάνης προκύπτει ότι ένα στα δυο παιδιά (50%) έχει κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα. (Παιδικό άσθμα, αποφρακτικές ρινίτιδες, πνευμονοπάθειες). Στους οικισμούς κοντά στα Ορυχεία και στα εργοστάσια, σε κάθε σπίτι υπάρχει και μια αναπνευστική συσκευή για αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων των κατοίκων
  2.   Η ιπτάμενη τέφρα, η σκόνη, το μονοξείδιο του άνθρακα, τα οξείδια του αζώτου, τα λάδια στον υδροφόρο ορίζοντα δημιουργούν πολλά προβλήματα στην υγεία των κατοίκων.

Η χώρα μας έχει καταδικαστεί  από το Συμβούλιο της Ευρώπης γιατί, στην Περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης, δεν πήρε μέτρα για την προστασία των κατοίκων και των εργαζομένων, από την εξόρυξη και επεξεργασία του λιγνίτη και επιπλέον γιατί δεν έκανε επιδημιολογικές μελέτες σε βάθος χρόνου για τις επιπτώσεις αυτών των δραστηριοτήτων.

Με την ίδια Απόφαση  χαρακτηρίστηκε η ανυπαρξία μέτρων προστασίας της υγείας κατοίκων και εργαζομένων, ως έγκλημα κατά της ζωής!!!

Μήπως υπάρχει αντίφαση στο να θέλουμε και λιγνιτική παραγωγή για ηλεκτρική ενέργεια και καθαρό Περιβάλλον;

Αν καταργούσαμε κάθε βιομηχανική δραστηριότητα, κάθε παρέμβαση στη φύση, σίγουρα θα είχαμε καθαρότερο Περιβάλλον αλλά θα ήμασταν ακόμα στην «εποχή των σπηλαίων.» Ο Μαρξισμός έχει απαντήσει πριν πολλά χρόνια σ αυτό το ερώτημα. Ο άνθρωπος παρεμβαίνει στη φύση αλλά οφείλει να παίρνει μέτρα για την αειφορία και φροντίζει να  μην την καταστρέφει.

Υπάρχουν λύσεις για το πρόβλημα της ρύπανσης στην Περιοχή;

Υπάρχουν και είναι κατατεθειμένες (τουλάχιστον από το Σ.Ε.ΕΝ. “ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ”) στα υπουργεία, στα κόμματα, στην Τοπική αυτοδιοίκηση, στα Συνδικάτα.

Μπορούμε να μειώσουμε ως και 95% τις εκπομπές τέφρας στη διακίνησή τους από τους ΑΗΣ στα Ορυχεία με:

  1. Κατασκευή σωληνωτών ταινιοδρόμων μεταφοράς τέφρας
  2. Διαβροχή σε όλα τα σημεία μεταφόρτωσης
  3. Κυβοποίηση- Κοκοποίηση της τέφρας
  4. Απαγόρευση διάστρωσης δρόμων, πρανών και άλλων χώρων με τέφρα (στο επίπεδο των εντολών αυτό έχει επιτευχθεί στην πράξη όμως παραβιάζεται καθημερινά)
  5. Απαγόρευση μεταφοράς της τέφρας με φορτηγά καθώς και απόθεση σε χώρους δίπλα στους ΑΗΣ κοντά, σε οικισμούς κλπ

Υπάρχουν τρόποι να προστατευτούμε από του χημικούς ρύπους, διοξείδιο του θείου, οξείδια του αζώτου κλπ;

Ναι υπάρχουν αρκεί να εφαρμόσουμε τις βέλτιστες τεχνικές που διαθέτει σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία, επενδύοντας στην προστασία της υγείας: Φίλτρα, μονάδες αποθείωσης και άλλα πολλά!

Σαφώς αυτά δεν είναι τα μοναδικά και τα καλύτερα μέτρα που μπορούμε να πάρουμε. Αν επικεντρωθούμε στη λύση αυτών των προβλημάτων έχουν προτάσεις και οι επιστήμονες, οι ειδικοί, τα στελέχη και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, στελέχη της Τοπικής αυτοδιοίκηση, οι κάτοικοι των οικισμών και πολλοί νέοι επιστήμονες της περιοχής μας. Τεχνογνωσία από το εξωτερικό κλπ.

Εκεί θα πρέπει να στοχεύουμε και όχι να επαναπαυόμαστε στη «μεταλιγνιτική εποχή», την οποία κάποιοι την επικαλούνται εδώ και 25 χρόνια, γιατί απ’ ότι φαίνεται, θα ζήσουμε με το λιγνίτη άλλα 50 χρόνια τουλάχιστον.

Φυσικά όλα αυτά για να γίνουν χρειάζεται μόνιμη και διαρκής πάλη ενάντια στο αδηφάγο σύστημα, τον καπιταλισμό και άμεσα για μια ενιαία και πραγματικά δημόσια ηλεκτρική εταιρεία, υπό τον έλεγχο της κοινωνίας και των εργαζομένων, χωρίς ιδιώτες, ανταγωνισμούς και κίνητρο την κερδοφορία αλλά την εξυπηρέτηση των εργαζομένων, των ανέργων και των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτά πρέπει να είναι μόνιμα στο στόχαστρο των εργαζομένων, των κατοίκων και του Κινήματος της Περιοχής μας και όχι μόνο…

Κοζάνη 5/6/2019

Πράσσος Στέφανος

Πρώην Πρόεδρος του ΣΕΕΝ «Εργατική Αλληλεγγύη»

Παραπομπές

[1] Κλιματική Αλλαγή : Πολλοί μύθοι, λίγες αλήθειες

[2] ΑΠΕ: «Καθαρή» ενέργεια για «βρώμικες» δουλειές (ΙΙ. Κλιματική αλλαγή και ο δρόμος που άνοιξε η Θάτσερ)

[3] «απάτη του αιώνα» με το εμπόριο ρύπων | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ | Ημερήσια Πολιτική και Οικονομική Εφημερίδα

https://kokinokamini.blogspot.com/2019/06/blog-post_41.html?spref=fb&m=1&fbclid=IwAR06x3UKSpaDmLpnqAWRKEutsZJQ4g_gqMZavIHxehUoEk0w3tiZUrJQRA8




Οι 100 άνθρωποι που σκοτώνουν τον πλανήτη και οι «μελέτες» τους για την κλιματική αλλαγή

Την ώρα που ο πλανήτης ασφυκτιά από την άνοδο της θερμοκρασίας και τη μαζική χρήση ορυκτών καυσίμων, ο «πόλεμος» της κλιματικής αλλαγής μαίνεται και σε άλλα επίπεδα.

Όσο αυξάνονται οι άνθρωποι παγκόσμια που ανησυχούν για το περιβάλλον, όσο δυναμώνουν τα περιβαλλοντικά κινήματα όπως αυτό των μαθητών στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, τόσο και οι εταιρείες που ευθύνονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος «επενδύουν» στην επικοινωνιακή τους «αντεπίθεση».

Οι μεγάλες πολυεθνικές ενέργειας, κατασκευών, τροφίμων, η αυτοκινητοβιομηχανία κ.α., θέλουν να συνεχίσουν με κάθε τρόπο να βγάζουν τεράστια κέρδη ρυπαίνοντας σα να μην υπάρχει αύριο. Στο πλευρό τους λοιπόν έχουν «στρατολογήσει» μια σειρά συντηρητικούς πολιτικούς και ιδρύματα, και ξοδεύουν τεράστια ποσά προκειμένου να προωθήσουν την άποψη ότι η κλιματική αλλαγή είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ή έστω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο προειδοποιούν οι επιστήμονες (ή τουλάχιστον αυτοί που δεν βρίσκονται στη λίστα μισθοδοσίας αυτών των εταιρειών).

Τεράστια ποσά για τεράστια ψέματα

Δεν πρόκειται φυσικά για κάτι καινούργιο. Οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής έχουν ξεκινήσει την προετοιμασία τους εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με μελέτη του κοινωνιολόγου Robert Brulle του Πανεπιστημίου Ντέξελ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian το 2013, κάθε χρόνο δαπανάται στις ΗΠΑ σχεδόν ένα δισεκατομμύριο (!) δολάρια για να υποστηριχθεί δημόσια η άποψη ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει, αλλά και για να μπει φρένο στην προσπάθεια μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Ο καθηγητής Brulle συνέταξε μια λίστα με τους 91 κύριους οργανισμούς που ανέλαβαν να διαδώσουν την ιδέα ότι η κλιματική αλλαγή είναι μύθος. Βασικοί χρηματοδότες τους σύμφωνα με την έρευνα, είναι συντηρητικοί δισεκατομμυριούχοι, που έχουν λόγους να μη θέλουν να παρθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, μια και σχετίζονται με τις ρυπογόνες βιομηχανίες. Το 79% των οργανισμών αυτών ήταν καταγεγραμμένοι ως «φιλανθρωπικές οργανώσεις», απολαμβάνοντας έτσι και σημαντικές φοροαπαλλαγές! Η χρηματοδότηση που λάμβαναν κατά μέσο όρο ήταν 900 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, δηλαδή συνολικά 7 δις δολάρια κατά τη διάρκεια οκτώ χρόνων (2003 – 2010, όσο δηλαδή διήρκεσε η έρευνα). Σύμφωνα με τον Brulle:

«Κάπως έτσι πλούσιοι άνθρωποι, ή επιχειρήσεις μεταφράζουν την οικονομική τους δύναμη σε πολιτική και πολιτισμική δύναμη. Έχουν τα κέρδη τους και με αυτά προσλαμβάνουν κόσμο για να γράψει βιβλία που λένε ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει. Προσλαμβάνουν κόσμο για να βγαίνει στην τηλεόραση και να λέει ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπάρχει».

Η κλιματική αλλαγή με ονοματεπώνυμα

Δεν είναι πλέον «νέο» ότι εκατό εταιρείες παγκοσμίως ευθύνονται για τι 70% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από το 1988 και μετά. Ένα από τα τελευταία νέα όμως, είναι το άρθρο – παρουσίαση από την ιστοσελίδα «The Colonial Atlas» μιας σειράς ονομάτων μεγάλων επιχειρηματιών από ολόκληρο τον κόσμο, που κατέχουν τη μερίδα του λέοντος των ευθυνών για την κλιματική αλλαγή.

Ανάμεσά τους βρίσκονται οι ιδιοκτήτες εταιρειών εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου όπως η Total, η BP, η Repsol, η Shell, η Chevron, η Gazprom, η Lukoil, η Petrobras, κα. Βρίσκονται επίσης ιδιοκτήτες εξορυκτικών εταιρειών όπως η Glencore και η Rio Tinto, εταιρειών μεταφορών όπως η Maersk και εταιρειών παραγωγής ενέργειας όπως η RWE. Τα ονόματα των εταιρειών και των ιδιοκτητών τους παρουσιάζονται πάνω στον παγκόσμιο χάρτη, ο οποίος είναι αρκετά διαφορετικός από αυτόν που ξέρουμε. Κάθε χώρα παρουσιάζεται με μέγεθος αντίστοιχο της «συμβολής» των εταιρειών της στην κλιματική αλλαγή. Έτσι, ήπειροι όπως η Αφρική και η Νότια Αμερική δείχνουν συρρικνωμένες, ενώ οι ΗΠΑ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες καταλαμβάνουν έκταση μεγαλύτερη από την πραγματική.

Οι «100 άνθρωποι που σκοτώνουν τον πλανήτη», όπως παρουσιάζονται στο δημοσίευμα, εκτός των άλλων ελέγχουν σχεδόν το σύνολο των δικαιωμάτων εξόρυξης των ανεκμετάλλευτων μέχρι σήμερα πηγών ορυκτών καυσίμων του πλανήτη. Και εφόσον δεν έχουν σκοπό να παραιτηθούν από αυτά τα δικαιώματα, την ώρα που οι φωνές που απαιτούν μέτρα ενάντια στην κλιματική αλλαγή πληθαίνουν, αυτοί οι σεβαστοί επιχειρηματίες έχουν κάθε λόγο να διαστρέφουν την αλήθεια.

«Μόρια αμερικανικής ελευθερίας»

Μέσα σε αυτό το κλίμα «απενοχοποίησης» των ορυκτών καυσίμων, ανακαλύπτονται διαρκώς νέοι, ευφάνταστοι και συνάμα γελοίοι τρόποι να παρουσιαστούν οι εξορύξεις σαν κάτι όχι μόνο απαραίτητο, αλλά και σωτήριο. Το φυσικό αέριο μάλιστα, παίρνει πλέον στις ΗΠΑ του Τράμπ μεταφυσικά χαρακτηριστικά. Πρόσφατα, αξιωματούχοι του τομέα ενέργειας της χώρας, σε ανακοίνωση για την αύξηση των εξαγωγών φυσικού αερίου, το αποκάλεσαν «αέριο της ελευθερίας»… Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, η επέκταση των εγκαταστάσεων εξόρυξης φυσικού αερίου στο Τέξας, σημαίνει ότι περισσότερα «μόρια αμερικανικής ελευθερίας» μπορούν να παραχθούν και να κυκλοφορήσουν στην παγκόσμια αγορά! Για την ελευθερία των πολιτών να αναπνέουν καθαρό αέρα βέβαια δεν γίνεται ούτε λόγος…

Μεγάλα κέρδη, μεγάλη υποκρισία

Η λογική «ρυπαίνω και δεν πληρώνω» δεν είναι κάτι καινούριο για τον καπιταλισμό. Όλες τις τελευταίες δεκαετίες, οι εταιρείες ενέργειας καταστρέφουν τον πλανήτη και παριστάνουν πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Η λογική «ρυπαίνω αλλά πληρώνω» έχει επίσης αποτύχει παγκόσμια, μια και οι εταιρείες βρήκαν απλά ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας, και συνέχιζαν να ρυπαίνουν κανονίζοντας να πληρώνουν ελάχιστα. Φαίνεται ότι σήμερα επικρατεί η λογική «ρυπαίνω και πουλάω τρέλα», που φέρνει τη μάχη της κλιματικής αλλαγής σε νέα επίπεδα.

Οι ίδιοι επιχειρηματίες, πολιτικοί, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, προσπαθούν να μας πείσουν είτε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, είτε ότι για το πρόβλημα φταίμε όλοι εμείς. Έτσι, οι ευθύνες των 100 εταιρειών που ευθύνονται για το 70% της εκπομπής αερίων το θερμοκηπίου εξισώνονται με τα 6 δις κατοίκων του πλανήτη που ευθύνονται για το 30%. Τόσοι καλοί να υπολογίζουν τα κέρδη τους, τόσο κακοί να υπολογίζουν το κόστος τους

Ο μόνος τρόπος να γίνουν άμεσα οι επείγουσες κινήσεις που χρειάζεται για να αναστραφεί η καταστροφική πορεία για το περιβάλλον είναι να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας κατ’ αρχήν αυτές οι 100 εταιρείες κολοσσοί, να γίνουν δημόσια ιδιοκτησία και να λειτουργήσουν κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση. Μόνο έτσι μπορεί να επιβληθεί η άμεση και ριζική στροφή του συνόλου της βιομηχανικής παραγωγής, με εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων και στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Έτσι μπορεί να επιβληθεί η ριζική στροφή στους τρόπους μετακίνησης με εισαγωγή επαρκών, πράσινων και δωρεάν δικτύων ΜΜΜ σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Μόνο έτσι μπορεί να οργανωθεί ο ριζικός ανασχεδιασμός της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, με στροφή στις οικολογικές καλλιέργειες και στις κτηνοτροφικές μονάδες τοπικής κλίμακας και βασισμένες στα παραδοσιακά είδη σπόρων και κτηνοτροφικών ζώων. Όλα αυτά όχι απλά δεν θα μειώσουν τις θέσεις εργασίας (όπως λένε προπαγανδιστικά οι εχθροί των μέτρων αυτών), αλλά θα δημιουργήσουν νέες.

Η ελίτ των πλουσίων αυτού του πλανήτη και το σύστημα τους, έχουν αποδείξει ότι για να βγάλουν και την τελευταία ρανίδα κέρδους είναι διατεθειμένοι να καταστρέψουν τη γη. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να τους ανατρέψουμε προκειμένου να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος.

http://net.xekinima.org/oi-100-anthropoi-pou-skotonoun-ton-planiti-kai-oi-meletes-tous/?fbclid=IwAR2KiD8pE144KNzlIKc2Mzoxiv1WJkKH3A6wfiutrKKwWjHEppRPQhFfheI