1

Ιρανική εξέγερση: «Γυναίκες – Ζωή – Ελευθερία!»

του Στέλιου Φαζάκη

 

Η Μαχσά Αμινί ήταν είκοσι δύο ετών, από την πόλη Σαγκέζ του ιρανικού Κουρδιστάν. Περνούσε τις τελευταίες μέρες των διακοπών της στην Τεχεράνη, λίγο πριν ξεκινήσει τα μαθήματά της στην μικροβιολογία. Στις 13 Σεπτέμβρη συνελήφθη από την «Αστυνομία Ηθών» γιατί τα μαλλιά της προεξείχαν από το χιτζάμπ περισσότερο απ’ όσο ήταν επιτρεπτό. Την έβαλαν με βία σε ένα φορτηγάκι, χτυπώντας και αφήνοντας πίσω τον αδελφό της που τη συνόδευε. Αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι ξυλοκοπήθηκε άγρια ήδη μέσα στο αυτοκίνητο. Αργότερα, την ίδια μέρα, μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο και στις 16 Σεπτέμβρη ανακοινώθηκε ο θάνατός της.

 

Η είδηση της βίαιης σύλληψης είχε ήδη γίνει γνωστή και πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στο σημείο. Με την ανακοίνωση του θανάτου η συγκέντρωση μετατράπηκε σε μεγάλη διαδήλωση, με συνθήματα «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων», «Ελευθερία στο Ιράν». Αμέσως ξεκίνησε και η βίαιη καταστολή από την αστυνομία και την πολιτοφυλακή Μπασίτζ, με πολλές συλλήψεις. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προσπάθησε να πείσει με ψέματα ότι ο θάνατος της κρατούμενης προήλθε από παθολογικά αίτια, ή ακόμα ότι οφείλεται σε παλιά εγχείρηση στο κεφάλι, ενώ δεν άφησαν τους γονείς να μάθουν σχετικά περισσότερα για τον θάνατο της κόρης τους.

Στις 17 Σεπτέμβρη, η κηδεία της Μαχσά στην πόλη της μετατράπηκε και πάλι σε μεγάλη διαδήλωση. Οι κρατικές δυνάμεις επιτέθηκαν με βία, δολοφονώντας διαδηλωτές και συλλαμβάνοντας εκατοντάδες. Τις επόμενες μέρες οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν στη Σαναντάι, την πρωτεύουσα της κουρδικής επαρχίας, στην Τεχεράνη και σε πολλές άλλες περιοχές σε όλη τη χώρα. Στις γυναικείες φυλακές εκδηλώθηκε διαμαρτυρία από τις πολιτικές κρατούμενες, ενώ μπήκαν μαζικά στην εξέγερση φοιτήτριες και φοιτητές. «Γυναίκες – Ζωή – Ελευθερία» είναι το βασικό σύνθημα, αλλά και «Θάνατος στον δικτάτορα». Οδοφράγματα και πυροβολισμοί. Καθημερινά πλέον αυξάνονται κατά δεκάδες οι νεκροί, έχοντας ήδη ξεπεράσει τους εκατό. Αδιευκρίνιστα πολλές -ίσως χιλιάδες- είναι και οι συλλήψεις σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα στις κουρδικές περιοχές. Οι κρατικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει μέχρι και πραγματικά πυρά και Καλάσνικοφ. Επίσης σε κάποιες περιοχές έχει κοπεί το ίντερνετ και πραγματοποιούνται στοχευμένες συλλήψεις δημοσιογράφων και ακτιβιστών.

 

Ο ξυλοδαρμός μέχρι θανάτου της Μαχσά δεν ήταν ένα τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός. Εδώ και μήνες ο πρόεδρος της χώρας Εμπραχίμ Ραϊσί έχει ξεκινήσει «εκστρατεία πάταξης της οργανωμένης διαφθοράς», διαπομπεύοντας τακτικά γυναίκες στην κρατική τηλεόραση για «εγκλήματα ηθικής». Ο εκλεκτός του θρησκευτικού ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ ανέλαβε την εξουσία για να αντιμετωπίσει τη «μεταρρυθμιστική» πολιτική των προκατόχων του. Η μεγάλη του αποτυχία στην οικονομική πολιτική (πληθωρισμός, ανεργία, φτωχοποίηση της πλειονότητας) τον οδηγεί ολοένα σε πιο αυταρχική διακυβέρνηση. Για το ιρανικό καθεστώς για όλα φταίνε οι «ξένες δυνάμεις», και κάθε διαμαρτυρία των πολιτών προέρχεται από «πράκτορες του εχθρού».

 

Οι γυναίκες στον αγώνα

 

Σε μια τέτοια κατάσταση, ο θάνατος της Μαχσά έπεσε σαν σπίθα σε ξερά χόρτα. Η συσσωρευμένη οργή, κυρίως των γυναικών και στη συνέχεια όλου του ιρανικού λαού, ήρθε η ώρα να ξεσπάσει. Από το νοσοκομείο οι διαδηλώσεις μεταφέρθηκαν στην πλατεία Αρτζαντίν. Εκεί οι νέες γυναίκες της Τεχεράνης έζησαν στιγμές ελευθερίας. Χορεύοντας γύρω από τις φωτιές, άλλες έκαιγαν τα μαντίλια τους και άλλες έκοβαν τα μαλλιά τους, διαμαρτυρόμενες για την απάνθρωπη καταπίεση που βιώνουν στο θεοκρατικό καθεστώς. Μέσα από το διαδίκτυο, δημιουργήθηκε παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης από γυναίκες όλου του κόσμου.

Ήδη το 1979, αμέσως μετά την νίκη της Ιρανικής Επανάστασης, οι γυναίκες αντέδρασαν στις βάναυσες αποφάσεις που τις καθιστούσαν αόρατες και τους αφαιρούσαν κάθε ατομικό δικαίωμα, όμως οι διαμαρτυρίες τους αντιμετωπίστηκαν με σκληρή βία. Παρ’ όλα αυτά, οι Ιρανές δε σταμάτησαν ποτέ να αγωνίζονται για να βελτιώσουν τη ζωή τους, μέσα στα πολύ στενά περιθώρια που έχουν. Μορφώνονται, προσπαθούν να συμμετέχουν στην πολιτική και οικονομική ζωή, να διαφυλάξουν την αξιοπρέπεια και την αυτονομία τους όσο γίνεται μέσα σε ένα ακραία πατριαρχικό περιβάλλον. Με τις σημερινές διαμαρτυρίες, η «υπόγεια ζωή» του «αόρατου» μισού πληθυσμού του Ιράν παλεύει για να βγει στο φως, και συμπαρασύρει όλη την κοινωνία σε ρήξη με το καθεστώς.

 

Ο ιρανικός λαός έχει εξεγερθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, τόσο με οικονομικά αιτήματα όσο και για διεκδίκηση περισσότερης ελευθερίας. Το 2009 διαμαρτυρήθηκαν για τη νοθεία στις εκλογές. Μεγάλες διαδηλώσεις του 2017-2018 είχαν τη συνέχειά τους  στη μεγάλη εξέγερση του «Ματωμένου Νοέμβρη» του 2019. Τότε, το σώμα των Φρουρών της Επανάστασης και η αστυνομία, με πρωτοφανή χρήση βίας, δολοφόνησαν 1.500 διαδηλωτές. Το 2021 ήταν χρονιά κινητοποιήσεων, από φοιτητές, εκπαιδευτικούς, υπαλλήλους και εργάτες. Το καλοκαίρι χαρακτηρίστηκε από την «εξέγερση των διψασμένων», που ξεκίνησε στον Νότο με αφορμή την έλλειψη νερού. Σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις τα οικονομικά και τα επιμέρους αιτήματα έδωσαν τη θέση τους στην ανοιχτή σύγκρουση με τον «Ανώτατο Ηγέτη» Χαμενεΐ και τη θρησκευτική ιεραρχία που ελέγχει και καθορίζει απόλυτα τη λειτουργία της χώρας.

 

Με τις εξεγερμένες

 

Ο αγώνας των γυναικών του Ιράν είναι αγώνας όλων των γυναικών του κόσμου. Συναντά το κίνημα #ΜeToo, τους αγώνες για την απελευθέρωση, την ασφάλεια στο σπίτι και στην εργασία, το δικαίωμα να ορίζει κάθε γυναίκα τη ζωή και το σώμα της. Μας υπενθυμίζει ότι κι εδώ, στην «πολιτισμένη» Δύση, διάφοροι ρασοφόροι και συντηρητικές εξουσίες προσπαθούν να ξαναγυρίσουν τις γυναίκες στην «παραδοσιακή τους θέση», όπου η γυναίκα ήταν αντικείμενο συναλλαγής και μηχάνημα αναπαραγωγής. Δεν είναι τυχαίο το πισωγύρισμα που επιχειρείται στα δικαιώματα των γυναικών (όπως η ποινικοποίηση των αμβλώσεων σε κάποιες χώρες). Αποτελεί κομμάτι της συνολικής καπιταλιστικής κρίσης. Τα ίδια πολιτικά κέντρα, υποκριτικά δηλώνουν τη στήριξή τους στα δικαιώματα, ενώ είναι αυτά που επιτίθενται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στα εργατικά κεκτημένα, που ενδυναμώνουν τον εθνικισμό και τον φασισμό, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την κυριαρχία της αστικής τάξης. Γι’ αυτό η εξέγερση των γυναικών του Ιράν μάς αφορά όλες και όλους. Αποτελεί κομμάτι της πανανθρώπινης εργατικής επανάστασης. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε τη σύνδεση μικρών και μεγάλων, τοπικών και μακρινών γεγονότων, τόσο καλύτερα θα οργανώσουμε τους αυριανούς κοινούς αγώνες μας.




Οι εργάτες πετρελαίου του Ιράν υποστηρίζουν τις μαζικές κινητοποιήσεις και απειλούν με απεργία

 

Το ακόλουθο είναι ένα μήνυμα από το Οργανωτικό Συμβούλιο Κινητοποιήσεων των Εργατών Πετρελαίου.

Εμείς, οι εργάτες πετρελαϊκών έργων, με μία φωνή μαζί με τον λαό του Ιράν, για μια ακόμα φορά δηλώνουμε τον θυμό μας και το μίσος μας σχετικά με τη δολοφονία της Mahsa Amini -αυτής της νεαρής κοπέλας- από την Αστυνομία Ηθικής.  Υποστηρίζουμε τους λαϊκούς αγώνες κατά της οργανωμένης και καθημερινής βίας κατά των γυναικών και των φτωχών και  κατά της ανασφάλειας και της κόλασης που κυριαρχούν στην κοινωνία.

Η Mahsa, και άλλες σαν την Mahsa, είναι οι κόρες μας, η οικογένειά μας. Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τη βία κατά των γυναικών και την βαρβαρότητα της Αστυνομίας Ηθικής στους δρόμους υπό το πρόσχημα του χιτζάμπ; Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε την πείνα και την ανασφάλεια; Αρκετά!

Για μας τους εργάτες και για μας τον λαό, το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούμε είναι αναφαίρετο και
διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην καταπίεση, στην τυραννία και στον κατασταλτικό μηχανισμό που μας έχει επιβληθεί
για πάνω από σαράντα χρόνια. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε άλλο αυτήν την σκλαβιά και την έλλειψη δικαιωμάτων.

Εμείς, οι εργάτες πετρελαίου, σας προειδοποιούμε οτι δεν θα σιωπήσουμε αν οι συλλήψεις, οι ανθρωποκτονίες, η
καταστολή και η παρενόχληση των γυναικών περί του καλύμματος δεν σταματήσουν, καθώς και αν δεν λήξει η καταπίεση του λαού. Ενώνοντας την φωνή μας με αυτή όλων των ανθρώπων θα διαδηλώσουμε και θα απεργήσουμε.

Ακούστε το μήνυμα μας, το μήνυμα των εργατών, το μήνυμα του λαού.

Σας προειδοποιούμε.

Το Οργανωτικό Συμβούλιο Κινητοποιήσεων των Εργατών Πετρελαίου
26/9/2022

Mετάφραση: Μανωλάκος Γιώργος

Πηγή: https://www.internationaliststandpoint.org




Έγινε το τελευταίο βήμα για τον τερματισμό της αιχμαλωσίας των 47 Ναυτεργατών στο Ιράν – Ποια είναι η απόφαση του Άρειου Πάγου;

Όπως είναι γνωστό δύο ελληνόκτητα πλοία τα «DELTAPOSEIDON» και «PRUDENTWARRIOR» δέχθηκαν επίθεση πριν από 65 μέρες στα χωρικά ύδατα του Ιράν και καταλήφθηκαν από ένοπλους φρουρούς της ισλαμικής επανάστασης ως απάντηση και αντίποινα για την «πειρατική» ενέργεια της ελληνικής κυβέρνησης (καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ) να κατάσχει το Ιρανικό πετρέλαιο από το ρωσικό Δ/Ξ LANA ανοιχτά της Καρύστου.

Όλο αυτό το διάστημα οι 47 Ναυτεργάτες, εκ των οποίων οι 9 είναι Έλληνες, βρίσκονται κάτω από την επίβλεψη των ένοπλων φρουρών που εξακολουθούν να βρίσκονται πάνω στα πλοία…

Σημειώνουμε ότι η κατάληψη των πλοίων έγινε με ρεσάλτο χρησιμοποιώντας ελικόπτερα!

Μετά την δικαστική απόφαση που δικαίωνε την πλευρά των Ιρανών, είχε δρομολογηθεί η μετάγγιση του φορτίου ξανά στο δεξαμενόπλοιο LANA.

Όμως προέκυψε εμπλοκή αφού η πλοιοκτήτρια εταιρία που είχε μεταφορτωθεί το φορτίο του LANA προσέφυγε στον Άρειο Πάγο με αποτέλεσμα να παγώσει η διαδικασία της μεταφόρτωσης από το ελληνόκτητο πλοίο «ICEENERGY» στο LANA.

Χθες βγήκε η απόφαση του Ανώτατου δικαστικού σώματος της χώρας η οποία απέρριψε την προσφυγή της Ναυτιλιακής εταιρίας κατά του ρωσικού πλοίου LANA. Σημειώνουμε ότι το πλοίο είναι στο αγκυροβόλιο του Πειραιά.

Μετά από αυτή την απόφαση, μέχρι τέλος της εβδομάδας αναμένεται να αρχίσει και να ολοκληρωθεί η μεταφόρτωση του Ιρανικού πετρελαίου στο Δ/Ξ «LANA» ώστε αυτό να πάει στο Ιράν και με τον τρόπο αυτό να τερματιστεί η κατάληψη των δύο ελληνόκτητων πλοίων αλλά και να πραγματοποιηθεί η απελευθέρωση των 47 Ναυτεργατών.

Για το ιστορικό της υπόθεσης δείτε εδώ την παρέμβαση που είχε κάνει η ΠΕΝΕΝ

πηγή: penen.gr




Ο πόλεμος μας κυκλώνει από παντού…

Του Αλέξη Λιοσάτου

 

Το ενδεχόμενο πολέμου μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ είναι κοντινότερο από ποτέ, μετά τη δολοφονία του Νο2 ηγέτη του Ιράν, Κασέμ Σουλεϊμανί (στις 3/1/2020). Η δολοφονία του στρατηγού, επικεφαλής των «Φρουρών της Επανάστασης», από τις ΗΠΑ αποτελεί τον ορισμό της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας. Ο Αμερικανός Πρόεδρος σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αποφασίζει και εν ψυχρώ δολοφονεί τον στρατιωτικό ηγέτη μιας άλλης χώρας στα εδάφη μιας τρίτης χώρας (του Ιράκ), παρακάμπτοντας τα εκλεγμένα όργανα των ΗΠΑ, τα εκλεγμένα όργανα του Ιράκ, κάθε διεθνή καπιταλιστικό οργανισμό. Έπειτα αναλαμβάνει περήφανα την ευθύνη λέγοντας ότι δολοφόνησε τον «Νο 1 παγκόσμιο τρομοκράτη»…

 

Η διεθνής τρομοκρατία, το bullying του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεν σταματά εκεί: «Με μια πρωτοφανή κίνηση στην ιστορία της διπλωματίας των τελευταίων δεκαετιών οι ΗΠΑ απαγόρευσαν στον υπουργό Εξωτερικών του Ιράν να παρακολουθήσει τις εργασίες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ»,1 σε μια κίνηση που δείχνει πού έχουν γραμμένους τους «συμμάχους» τους οι ΗΠΑ όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των δικών τους πετρελαϊκών, οπλοκατασκευαστικών και λοιπών πολυεθνικών κολοσσών.

Πρόκειται για απύθμενο ιμπεριαλιστικό θράσος, με στόχο την επίδειξη ισχύος όχι μόνο στο Ιράν αλλά και παγκοσμίως και δη στους βασικούς ανταγωνιστές του αμερικανικού καπιταλισμού, τις Κίνα και Ρωσία. Ο Σουλεϊμανί δεν ήταν τρομοκράτης, αλλά ανώτατος ηγέτης μιας χώρας με 80 εκατομμύρια πληθυσμό. Δεν απέχει πολύ από το να αρχίσουν να δολοφονείται από ρουκέτες και drones κάθε «ανεπιθύμητος» για τις ΗΠΑ ηγέτης μόνο και μόνο επειδή «μπορούν» – και ύστερα υπερήφανα κι ευθέως την ευθύνη… Μόνο και μόνο αυτό είναι ένας καλός λόγος για να γεμίζουμε με ταξικό μίσος, να θέλουμε να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα σε διεθνή βάση, για να παίρνουμε κάθετα θέση απέναντι στον κυριολεκτικά Νο 1 παγκόσμιο τρομοκράτη, τις ΗΠΑ.

 

Ποιο είναι το πλαίσιο πάνω στο οποίο «ήρθε

κι έδεσε» η δολοφονία Σουλεϊμανί;

 

Πάνω απ’ όλα βρίσκεται η σχετική κρίση ηγεμονίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που ξεδιπλώθηκε μετά την εισβολή του 2003 στο Ιράκ. Η αποτυχία των ΗΠΑ στο Ιράκ καθώς και η διεθνής οικονομική κρίση του 2008 τροφοδότησαν και συνάμα επιβεβαίωσαν ότι η συγκριτική ισχύς των ΗΠΑ φθίνει. Τα επόμενα χρόνια η Ρωσία πέτυχε διπλωματικές και στρατιωτικές επιτυχίες σε βάρος των ΗΠΑ, ενώ η Κίνα έγινε πρώτη οικονομική δύναμη στην κόσμο* απλώνοντας σε όλον τον πλανήτη επενδύσεις κι επιρροή.

Η εισβολή και κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ του 2003, εκτός από εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς Ιρακινούς, αλλεπάλληλους θρησκευτικούς εμφυλίους και συνθήκες θερμοκηπίου για τρομοκρατικές οργανώσεις τύπου ISIS, προκάλεσε επίσης και την αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στο ιρακινό κράτος, ενίσχυσε δηλαδή τον βασικό εχθρό των ΗΠΑ στην περιοχή (το σχέδιο για επέμβαση στη Μέση Ανατολή, με τελικό στόχο το Ιράν, για αναδιάταξη των δυνάμεων προς το φιλοαμερικανικότερο είχε εξαγγελθεί από τη δεκαετία του ’90 στις ΗΠΑ…). Το Ιράν έφτασε να ελέγχει την ιρακινή κυβέρνηση, αν και αυτή συνυπάρχει με τον αμερικανικό παράγοντα που συνέχισε να πατά πόδι στην περιοχή πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά.

Η περιοχή της Μέσης Ανατολής έγινε το κύριο πεδίο όξυνσης των ανταγωνισμών μεταξύ μεγάλων και μεσαίων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οι εξελίξεις έφεραν ακόμα πιο κοντά σε συμμαχία Κίνας και Ρωσίας μεταξύ τους αλλά και με το Ιράν. Οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια ταλαντεύονται πάνω στο πόση στρατιωτική πυγμή πρέπει να χρησιμοποιήσουν – και όχι στο αν αυτή «χρειάζεται». Οι Δημοκρατικοί, που άσκησαν δριμύτατη κριτική στον Τραμπ για τη δολοφονία Σουλεϊμανί, έχουν εξίσου ή και χειρότερες ιμπεριαλιστικές και δολοφονικές περγαμηνές από τους Συντηρητικούς. Οικονομικά οι ΗΠΑ έχουν μπει σε πορεία συγκριτικής εξασθένησης δίχως γυρισμό και ο μόνος παράγοντας που μπορεί να καθυστερήσει (όχι να ανατρέψει – τουλάχιστον όχι χωρίς παγκόσμιο πόλεμο) το… πεπρωμένο είναι η στρατιωτική πυγμή. Η οικονομία, η πολιτική κατάσταση, οι διπλωματικές σχέσεις των ΗΠΑ δεν ευνοούν έναν νέο πόλεμο «τύπου Ιράκ» στο Ιράν. Στο Ιράκ δεν τα κατάφεραν και νίκησε το Ιράν, στη Συρία έχασαν και κέρδισε η Ρωσία ενώ ενισχύθηκαν οι τοπικοί υποϊμπεριαλισμοί (κυρίως Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία) και αυτά προϊδεάζουν για πολύ χειρότερες πανωλεθρίες στο Ιράν. Ο πόλεμος του Ιράκ ήταν από τους βασικούς παράγοντες εξασθένησης της αμερικανικής οικονομίας που οδήγησαν στη «βουτιά» του 2008. Από την άλλη, όσο περνάει ο καιρός η Κίνα θα αυξάνει την οικονομική ισχύ της έναντι των ΗΠΑ και την ιμπεριαλιστική επιρροή της στον πλανήτη και θα μειώνει τη στρατιωτική διαφορά της από τις ΗΠΑ, χτίζοντας πιο στέρεες συμμαχίες με τη Ρωσία αλλά και μεσαίες δυνάμεις. Άλλωστε, η πιο «μετριοπαθής» τακτική των ΗΠΑ δοκιμάστηκε τα προηγούμενα 4-5 χρόνια, π.χ. στη Συρία, και όχι μόνο δεν απέδωσε αλλά αποθράσυνε τοπικούς μεσαίους «παίκτες», εξόργισε παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, όπως Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, ενίσχυσε Κίνα και Ρωσία κ.ο.κ. Αυτός είναι ο λόγος που «νομοτελειακά» οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να επιστρατεύουν την στρατιωτική τους υπεροπλία «εδώ και τώρα», έστω και σπασμωδικά.

 

Ο λαϊκός παράγοντας σε Ιράν-Ιράκ

εισβάλλει στο προσκήνιο

 

Αυτά ισχύουν ως γενικό πλαίσιο. Στο πλαίσιο αυτό όμως, είχαμε την επανεμφάνιση στην περιοχή του «αραβικού πεζοδρομίου», μαζικών κινητοποιήσεων με εξεγερτικά χαρακτηριστικά. Πιο συγκεκριμένα, τον Οκτώβρη ξέσπασε μαζική εξέγερση στο Ιράκ, όπου εργάτες και φτωχοί, σιίτες και σουνίτες, εξεγέρθηκαν ενάντια στη φτώχεια και την ανεργία, την έλλειψη νερού και ηλεκτρικού ρεύματος και απαιτώντας δημοκρατία.2,3

Εξεγέρθηκαν απέναντι στην φιλοϊρανική κυβέρνηση, που κατέστειλε βίαια την εξέγερση, με πάνω από 500 νεκρούς (485 ήταν λίγες εβδομάδες πριν4). Για να μην ξεχνιόμαστε, η κλασική ταξική ανάλυση αφορά και το Ιράκ και το Ιράν, χώρες με «άγριο» καπιταλισμό και αυταρχικά καθεστώτα. Στην καταστολή των κινητοποιήσεων πρωταγωνίστησε ο Σολεϊμανί, δηλαδή αφενός η κυβέρνηση, ο στρατός και η αστυνομία του Ιράκ (που είχαν τη δική του κάλυψη) και αφετέρου οι παραστρατιωτικές ομάδες που καθοδηγεί και χρηματοδοτεί (είναι δηλαδή εξίσου ένας ταξικός εχθρός, ένα αντεργατικό κάθαρμα, ένας χασάπης για τον οποίο δεν λυπόμαστε καθόλου και η… προσωπικότητα του οποίου σίγουρα δεν είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε απέναντι στις ΗΠΑ).

Όπως (υπο)γράφει αναρχική συλλογικότητα της Μ. Ανατολής «Ο Κασέμ Σολεϊμανί ήταν ένας γενοκτόνος που σκότωσε χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στις συγκρούσεις της Συρίας, του Ιράκ και της Υεμένης».5

Ενώ η Συμμαχία Σοσιαλιστών γράφει για τη δολοφονία περισσότερων από 1.500 διαδηλωτών από τους ένοπλους του Σολεϊμανί, στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν τον Νοέμβριο 2019 με αφορμή την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, για τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους που σαπίζουν στις φυλακές του Ιράν και γενικά για τον ρόλο του στην καταστολή των εξεγερμένων μαζών στο Ιράν, τη Συρία και το Ιράκ. Συμπληρώνοντας ωστόσο ότι η δολοφονία του από τις ΗΠΑ δεν είναι προς το συμφέρον των λαών της Μέσης Ανατολής αλλά εναντίον τους.6 Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση της RCIT (που έχει δυνάμεις σε Παλαιστίνη-Ισραήλ, Πακιστάν, Υεμένη), που αναφέρει, όπως και η Συμμαχία Σοσιαλιστών, ότι πολλοί στη Συρία και το Ιράκ είναι αυτοί που χάρηκαν με τη δολοφονία του βασικού οργανωτή της αντεπαναστατικής καταστολής σε αυτές τις χώρες, αλλά δεν μπορούν να αφήνουν έξω από την ανάλυσή τους τις αντιδραστικές επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.7

Κι έτσι είναι. Δεν ξέρουμε αν οι υπολογισμοί του αμερικανικού Πενταγώνου εκτίμησαν τη δεδομένη στιγμή ως στιγμή αδυναμίας για το Ιράν (με διαδηλώσεις σε Ιράν-Ιράκ, την κυβερνητική αστάθεια στο Ιράκ – ήδη από τα τέλη του Νοεμβρίου η εξέγερση οδήγησε στην παραίτηση του πρωθυπουργού Μαχντί8) αλλά ξέρουμε ότι αυτή η δολοφονία θα λειτουργήσει προς αντιδραστική κατεύθυνση. Ακόμα κι αν δεν επιβεβαιωθεί το ενδεχόμενο ενός περιορισμένου ή πιο γενικευμένου πολέμου που θα αφήσει πίσω του  εκατόμβες νεκρών και διαλυμένες ζωές, η επιθετικότητα των ΗΠΑ θα λειτουργήσει υπέρ του αντιδραστικού καθεστώτος της Τεχεράνης και όχι εις βάρος του, θα ευνοήσει ακόμα πιο συντηρητικές και χαοτικές «λύσεις»9 και όχι δημοκρατικότερες, όπως έγινε και στις άλλες χώρες όπου «εξήγαγαν δημοκρατία και πολιτισμό» οι ΗΠΑ με τις βόμβες τους (βλέπε χαρακτηριστικά Ιράκ και Αφγανιστάν) – ο «αντιδυτικός» φονταμενταλισμός, η λογική του «ιερού πολέμου» και του «αδύνατο να συνυπάρξουν οι δυο πολιτισμοί των χριστιανών και των μουσουλμάνων», οι σεκταριστικοί εμφύλιοι και τα τυφλά χτυπήματα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις της Δύσης θα ισχυροποιηθούν ακόμα περισσότερο στην ευρύτερη περιοχή – νέα και χειρότερα «ISIS» επωάζονται στο όχι τόσο μακρινό μέλλον.

Ένα άλλο αποτέλεσμα της δράσης των ΗΠΑ, μάλλον αναμενόμενο με βάση τη διεθνή πείρα των τελευταίων χρόνων, μπορεί να είναι η εκ νέου ενίσχυση των μεγάλων ανταγωνιστών της: η Ρωσία προωθεί αυτή τη στιγμή με πιο ευνοϊκούς όρους οπλικά συστήματα στο Ιράκ, ένα «ντιλ» που είχε κλείσει λίγους μήνες πριν αλλά ακυρώθηκε  λόγω αμερικανικών πιέσεων.10

Είναι πιθανό να μέτρησε για τις ΗΠΑ όσον αφορά τη στιγμή που επέλεξαν τη δολοφονία Σολεϊμανί ότι το Ιράν είναι πιθανό να έχει σύντομα την πρώτη του πυρηνική κεφαλή,11 (ενώ οι ΗΠΑ έχουν …6.80012) αλλά και πολιτικοί υπολογισμοί ενόψει προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Προς αυτά συνηγορεί και η πρόσφατη δήλωση του Ερντογάν ότι «Στη δική μου προεδρία το Ιράν ποτέ δεν θα έχει πυρηνικά όπλα».13

 

Τι προηγήθηκε της δολοφονίας Σολεϊμανί

 

Το τελευταίο διάστημα οι επιθέσεις με ρουκέτες κατά αμερικανικών στόχων στο Ιράκ είχαν πληθύνει και φαίνεται ότι αυτό έγινε με «δάκτυλο» Ιράν – Σολεϊμανί. Ήταν μια απάντηση στις oικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ.14,15

Στα τέλη Δεκεμβρίου επίσης μια επίθεση με πυραύλους  σε ιρακινή στρατιωτική βάση κοντά στο Κιρκούκ σκότωσε έναν Αμερικανό πολίτη-εργολάβο και τραυμάτισε μερικούς Αμερικανούς στρατιώτες και ιρακινό προσωπικό. Αν και όχι απαραίτητα.16

Οι αμερικανικές αρχές απάντησαν με βόμβες κατά φιλοϊρανικών στρατοπέδων, προκαλώντας δεκάδες νεκρούς και τραυματίες.17

Eπίσης στα τέλη Δεκέμβρη ανακοίνωσαν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Κίνα, Ρωσία και Ιράν, κάτι που είναι γνωστό ότι αποτελεί μεγάλο φόβο και ταυτόχρονα κάποιου είδους casus belli για τις ΗΠΑ.18

Στις 31/12 πραγματοποιήθηκε κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας του Ιράκ από φιλοϊρανούς.17

Kαι τελικά στις 3/1 ήρθε η δολοφονία του Ιρανού στρατηγό.

 

Τι ακολούθησε

 

Από κει και πέρα ακολούθησε ένα μπαράζ όξυνσης των σχέσεων και απειλών ένθεν κι ένθεν, με το Ιράν να τάζει εκδίκηση, τον Τραμπ να απαντά ότι αν υπάρξει χτύπημα κατά των ΗΠΑ θα χτυπηθούν άμεσα 52 στόχοι του Ιράν, το Ιράν να ανταπαντά προχωρώντας σε βομβαρδισμό δυο στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στο Ιράκ και στην ανακοίνωση ότι αν οι ΗΠΑ απαντήσουν θα χτυπήσει άμεσα 100 στόχους των ΗΠΑ.19

Το Ιράν έκανε λόγο για 80 νεκρούς από την επίθεση στις αμερικανικές βάσεις, αν και αυτό δεν επιβεβαιώνονται από άλλες πηγές.13,19

Τέλος, το ιρακινό Κοινοβούλιο ζήτησε από την κυβέρνηση να εκδιώξει τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις από το Ιράκ.20

Ενώ όλα αυτά μεσοπρόθεσμα υπάρχει πιθανότητα να αποδειχθούν λεκτικοί λεονταρισμοί, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι βρισκόμαστε στο «σημείο μηδέν».

Ο Τραμπ ήδη προανήγγειλε μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή, ανακοίνωσε νέες σκληρές οικονομικές κυρώσεις εναντίον του Ιράν και εκθείασε τον στρατό των ΗΠΑ ως τον πιο ισχυρό στον πλανήτη.21

Μάλλον στα ψιλά πέρασε η είδηση ότι βρίσκεται σε εξέλιξη τεράστια κινητοποίηση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ δέκα μεταγωγικά ελικόπτερα προσγειώθηκαν την Τρίτη (7/1) στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας. Ανεφοδιάστηκαν και πέταξαν την επομένη για την Σούδα όπου έλαβαν νέο ανεφοδιασμό και αναχώρησαν για την Μέση Ανατολή.22

Οι ΗΠΑ είναι πιθανό «απλώς» να κλιμακώνουν την τακτική τους «στρατιωτικές απειλές, στρατιωτική πυγμή + διαπραγματεύσεις», μια τακτική που χαρακτηρίζει όλα τα στρατόπεδα στη Μ. Ανατολή, από τις υπερδυνάμεις και τις μεσαίες δυνάμεις μέχρι τα ντόπια καθεστώτα και τους τζιχαντιστές. Ακόμα ωστόσο κι αν πρυτανεύσουν πιο ρεαλιστικοί υπολογισμοί (από μεριάς ΗΠΑ γιατί «ρεαλιστικά» δεν μπορούν να σηκώσουν τέτοιου μεγέθους πόλεμο, παρόλο που είπαμε ότι ο «ρεαλισμός» αποδεικνύεται κι αυτός εις βάρος τους) και από μεριάς Ιράν (που δεν μπορούν να τα βάλουν με τις ΗΠΑ, ακόμα κι αν συμπαραταχθούν μαζί τους με πάθος Ρωσία-Κίνα, κάτι που σαφώς δεν είναι δεδομένο, ίσως ούτε καν πιθανό), υπάρχει συσσωρευμένο τόσο εύφλεκτο υλικό που μια λάθος κίνηση, η αυτόνομη δράση κάποιων «σκληροπυρηνικών» κέντρων, κάποια προβοκάτσια, ακόμα και μια στρατιωτική δράση συνειδητά ενταγμένη στο πλαίσιο της «ένοπλης διαπραγμάτευσης» μπορεί να ξεπεράσει την «ουδό διαπραγματεύσεων» και να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες για όλον τον πλανήτη, μια που σε αυτήν εμπλέκεται ένα φάσμα δυνάμεων που εκτείνονται από την Ανατολή μέχρι τη Δύση, πολλές από αυτές με πυρηνικά όπλα.

Στη Συρία, που ήταν σχετικά «εύκολος στόχος», έγινε μια «λελογισμένη σύγκρουση», μια «συγκρουσιακή συνεννόηση» μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά έδειξε πως μια «απλή επέμβαση» σήμερα δεν είναι καθόλου απλή κι εμπλέκει σωρεία δυνάμεων. Σε τυχόν σύρραξη ΗΠΑ-Ιράν τα μεγέθη που θα συγκρουστούν και οι καταστροφικές δυνάμεις που θα απελευθερωθούν θα είναι πολλαπλάσιες και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τη μετατροπή περιφερειακής σύγκρουσης σε γενικευμένη. Η όξυνση των διεθνών ανταγωνισμών κάνει ολοένα και πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όσο κι αν υπάρχει ο αντίλογος ότι «ναι, αλλά τώρα οι υπερδυνάμεις φοβούνται η μία την άλλη εξαιτίας των πυρηνικών», υπάρχει κι ο αντίλογος στον αντίλογο, ότι ο καπιταλισμός βασίζεται στο αδυσώπητο κυνήγι του κέρδους, στη μάχη για κυριαρχία και ηγεμονία, ότι ο «τζόγος» είναι έμφυτο χαρακτηριστικό του κι ότι εν τέλει ποτέ δεν χαρακτηριζόταν -μόνο- από ψυχρή λογική, ότι η «τρέλα» τον χαρακτηρίζει διαχρονικά, διαφορετικά δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε οι δύο ΠΠ ούτε ο φασισμός ούτε το Ολοκαύτωμα ούτε η ατομική βόμβα στις Χιροσίμα-Ναγκασάκι ούτε πολλά άλλα.

Ακόμα και στην «καλύτερη περίπτωση» που η όξυνση των σχέσεων των δυο χωρών μείνει στην τρέχουσα φάση της, έχει ήδη διαφανεί ότι το πρώτο θύμα θα είναι (εκ νέου) το ίδιο το Ιράκ, με έναν νέο «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων» στα εδάφη του.

 

Η ελπίδα είναι στο αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό- εργατικό κίνημα στις εμπλεκόμενες χώρες

 

Για το καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό στάδιο της παρακμής του,  ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των κεφαλαίων μετατρέπεται σε πάλη μεταξύ κρατών και είναι συνυφασμένος με τον πόλεμο, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, με την καταστροφή των παραγωγικών και διανοητικών δυνατοτήτων της ανθρωπότητας. Δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και δεκάδες μικρότεροι πόλεμοι, χούντες και αντιδραστικά καθεστώτα, αντεπαναστατικές σφαγές το έχουν αποδείξει αυτό: τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών (που αυτά υπηρετούν σαν πιστά σκυλιά τα κράτη και οι στρατοί) μπαίνουν πάνω από τις ζωές των ανθρώπων.

Η λύση βρίσκεται στη διεθνή εργατική αλληλεγγύη και στις μάχες μέσα σε κάθε χώρα για να ανατραπούν ο ιμπεριαλισμός και ο πόλεμος σε κοινωνικό-ταξικό εμφύλιο μέσα σε κάθε χώρα και η προοπτική αυτού του πολέμου είναι ο διεθνής σοσιαλισμός, μια διεθνής κοινωνία των ανθρώπων που θα παράγουν και θα καρπώνονται τον πλούτο συλλογικά, χωρίς όπλα, χωρίς εθνικιστικά μίση και κυρίως χωρίς κεφάλαιο και καπιταλιστές που γεννούν όλα αυτά για να διαιρούν και να ξεζουμίζουν τα δισεκατομμύρια εργάτες και φτωχούς. Μας υποχρεώνουν στη Δύση να ζούμε με την απειλή του πολέμου πάνω από το κεφάλι μας ενώ οι λαοί της Μέσης Ανατολής βιώνουν άμεσα τη φρίκη του θανάτου σε μαζική κλίμακα. Γιατί; Για να συντηρείται ένα σύστημα που 8 άνθρωποι έχουν τόσο πλούτο όσο ο μισός πλανήτης, ένα σύστημα όπου μόνο το 10% των χρημάτων για εξοπλισμούς θα αρκούσε για να εξαλειφθεί η παγκόσμια φτώχεια.23,24

Στην κατεύθυνση αυτή η απάντηση θα ήταν:

1) Ένα μαζικό αντιπολεμικό και εργατικό κίνημα στις χώρες της Δύσης και δη στις ΗΠΑ και την ΕΕ, που θα απαιτούσε και θα επέβαλλε μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής, λεφτά για τους φτωχούς-όχι για εξοπλισμούς, να επιστρέψουν οι φαντάροι από τις ξένες χώρες, να διαλυθεί το ΝΑΤΟ, να κλείσουν όλες οι στρατιωτικές βάσεις. Ένα κίνημα που θα έδειχνε αλληλεγγύη στους Άραβες και γενικά στους κατοίκους της Μ. Ανατολής (εργάτες και φτωχούς, αλλά και στους πρόσφυγες-μετανάστες), που θα επέβαλλε νίκες κατά των «εδώ» κυβερνήσεων και θα έδειχνε τον δρόμο της ταξικής πάλης στα ταξικά του αδέρφια «εκεί», για να πάψουν να κυριαρχούν στις δυνάμεις αντίστασης στον δυτικό ιμπεριαλισμό οι δυνάμεις του θρησκευτικού σεκταρισμού και του φονταμενταλισμού.

2) Ένα μαζικό κίνημα κινηματικής κι ένοπλης αντίστασης στις χώρες της Μέσης Ανατολής που θα πάλευε ενάντια τόσο στον αμερικάνικο-δυτικό ιμπεριαλισμό όσο και απέναντι στα ντόπια αντιδραστικά καθεστώτα που άγονται και φέρονται πότε από τη μια και πότε από την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη αλλά και από το δικό «τους» εθνικό κεφάλαιο. Ένα κίνημα που θα ένωνε τους Άραβες, τους Ιρανούς, τους Εβραίους απέναντι σε σύνορα που εν πολλοίς τους επιβλήθηκαν, που θα διέλυε τις βάσεις του κράτους-χωροφύλακα, του Ισραήλ, που θα είχε τη δύναμη να διώξει όχι μόνο τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές αλλά και κάθε επίδοξο αντικαταστάτη τους (π.χ. Κίνα-Ρωσία, με τη βοήθεια του ρωσικού και κινεζικού σύγχρονου προλεταριάτου, φυσικά). Οι σοσιαλιστές σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εργαστούν και προφανώς το κίνημα στη Δύση βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση και δρα σε πιο θετικό περιβάλλον για να το πετύχει, άρα και οι ευθύνες του (μας) είναι μεγαλύτερες.

Από αυτά τα καθήκοντα απέχουμε παρασάγγας, ωστόσο είναι σωστές οι ανακοινώσεις σοσιαλιστών των ΗΠΑ που καλούν ενάντια στον πόλεμο, «έξω οι ΗΠΑ από το Ιράκ», να γυρίσουν πίσω οι Αμερικανοί στρατιώτες και αντιτάσσονται σε όλες τις κυρώσεις απέναντι στο Ιράν, είναι ελπιδοφόρες οι κινητοποιήσεις στο Ιράκ που συνεχίζονται με κεντρικό πλέον αίτημα «έξω οι κατακτητές του Ιράν και των ΗΠΑ, θέλουμε πίσω τη χώρα μας», ενώ έγιναν ήδη διαδηλώσεις σε πάνω από 70 πόλεις των ΗΠΑ ενάντια στο ενδεχόμενο πολέμου και επιστράτευσης.7,25,26,27

 

Στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός

 

Η Ελλάδα είναι μπλεγμένη πολλαπλά στην όλη υπόθεση. Μάλιστα οι απειλές του Ιράν την αφορούν άμεσα, καθώς βρίσκεται εντός της εμβέλειας των ιρανικών πυραύλων28 και μπορεί να αποτελέσει στόχο τόσο για τις στρατιωτικές βάσεις που «φιλοξενούν Αμερικανούς» όσο και για τη στενή «φιλία»-συμμαχία με τις ΗΠΑ.

Βεβαίως την ελληνική άρχουσα τάξη δεν την απασχολούν αυτά τα ζητήματα, την απασχολεί να κάνει όλα τα χατίρια στις ΗΠΑ, να… εκλιπαρεί για την αγορά F-35 και να προσπαθεί να κερδίσει την εύνοιά τους απέναντι στην Τουρκία. Ο ελληνικός λαός συνεχίζει να πεινάει για να μπορεί ο Μητσοτάκης (και πριν από αυτόν ο Τσίπρας) να διατηρούν την πανευρωπαϊκή ποσοστιαία πρωτιά (και τη δεύτερη θέση στο ΝΑΤΟ) σε δαπάνες για εξοπλισμούς. Ο δε Κούλης, αφού λίγες μέρες πριν έκανε κονέ με τον χασάπη Νετανιάχου, έπειτα έσπευσε να στηρίξει την επιλογή του Τραμπ να δολοφονήσει τον Σολεϊμανί. Τέλος, υποσχέθηκε παραχώρηση των στρατιωτικών βάσεων σε ελληνικά εδάφη όποτε τις χρειαστεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (εν προκειμένω δηλαδή στην κόντρα του με το Ιράν),29 κάτι που όπως είπαμε ήδη έγινε πριν… ειπωθεί.22  Λίγες δε εβδομάδες πριν, ελληνικά F-16 συμμετείχαν σε στρατιωτική αποστολή στη Συρία.30

Συμμαχεί δε η ελληνική άρχουσα τάξη με τη χούντα της Αιγύπτου αλλά εσχάτως και με τον επίδοξο πραξικοπηματία Χαφτάρ31 της Λιβύης κατά της νόμιμης κυβέρνησής της, τακτική που φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν και οι ΗΠΑ.32  Όλες αυτές οι «διπλωματικές κινήσεις» της Ελλάδας έχουν επίκεντρο τις ΑΟΖ, τους αγωγούς φυσικού αερίου, τα εφοπλιστικά συμφέροντα για τη μεταφορά αερίου και πετρελαίου33 και τις εξορύξεις σε Αιγαίο-Ιόνιο-Νοτιοανατολική Μεσόγειο και όλα αυτά σε ανταγωνισμό με την Τουρκία. Ο ελληνικός και ο τουρκικός υποϊμπεριαλισμός συγκρούονται στο Αιγαίο για τα συμφέροντα Ελλήνων και Τούρκων Βαρδινογιαννηδολάτσηδων, και ιδιαίτερα για τον ελληνικό επεκτατισμό η Τουρκία είναι ο μεγάλος εχθρός (αφού στα Βαλκάνια το ελληνικό κεφάλαιο έχει εξασφαλίσει εξέχοντα ρόλο οικονομικά, γεωπολιτικά, στρατιωτικά). Το ελληνικό κεφάλαιο επιδιώκει Αιγαίο κλειστή ελληνική λίμνη και αποκλεισμό της Τουρκίας από τις ΑΟΖ, συνεκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου των Βαρδινογιαννηδολάτσηδων με τις ξένες δυτικές πολυεθνικές και ο Έλληνας φτωχός δεν θα κερδίσει τίποτα. Τι ρισκάρει το ελληνικό κεφάλαιο; Από την «πάρτη του» δεν ρισκάρει τίποτα, ωστόσο μπορούμε να πούμε ότι «ρισκάρει» να γίνει πόλεμος με την Τουρκία, στον οποίο θα κληθεί να πολεμήσει ο Έλληνας φτωχός για συμφέροντα άλλων. «Ρισκάρει» επίσης την περαιτέρω, ίσως και ανείπωτη, περιβαλλοντική καταστροφή που συνήθως συνοδεύουν αυτά τα «νέα κόλπα». «Ρισκάρει» ένα ολοένα μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» για άχρηστους εξοπλισμούς που πληρώνει και πάλι ο φτωχός που «σφίγγει το ζωνάρι» από την πείνα, την ανεργία και τη στέρηση.29,34

Για να τα πετύχει αυτά, τζογάροντας κυριολεκτικά τις ζωές μας, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη (και πριν από αυτή εκείνη του Τσίπρα) επιδιώκει να προβάλει ως το πιο πιστό σκυλί των ΗΠΑ, χωρίς καμία εγγύηση ότι θα πετύχει ευνοϊκή μεταχείριση έναντι της Τουρκίας. Η οποία με τη σειρά της κλυδωνίζεται από εσωτερική αστάθεια αλλά και τάσεις «φυγής προς τα μπρος» του Ερντογάν. Η πανίσχυρη τουρκική άρχουσα τάξη είναι απίθανο να δεχτεί η γιγάντια χώρα της να μείνει χωρίς ΑΟΖ για τα μάτια της ωραίας Ελλάδας και προχωρεί στις δικές της μονομερείς ενέργειες, τετελεσμένα κι εκβιασμούς. Κάπως έτσι καθημερινά τουρκικά μέσα βομβαρδίζουν την  τουρκική κοινή γνώμη για τις ελληνικές προκλήσεις και τα ελληνικά μέσα για τις τουρκικές προκλήσεις, ενώ η θερμοκρασία και ο αντιτουρκισμός στα ελληνικά στρατόπεδα συνεχώς ανεβαίνει, ενώ έχουν αρχίσει οι «σκέψεις» για στράτευση στα 18 και διετή υποχρεωτική στρατιωτική θητεία κοκ. Κάπως έτσι συνδέονται η σύγκρουση Ιράν-ΗΠΑ με την αμερικανόφιλη κι επεκτατική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, συγκροτώντας έναν διπλό κίνδυνο πολέμου:  Οι λαϊκές ανησυχίες για ελληνοτουρκικό πόλεμο είναι περισσότερες και πιο βάσιμες από ποτέ ενώ η Ελλάδα μπαίνει βαθιά στο στόχαστρο των φονταμενταλιστών της Μέσης Ανατολής σαν μαντρόσκυλο των ΗΠΑ με ενεργητική συμμετοχή.

Η σημερινή σύγκρουση Ιράν-ΗΠΑ έχει γίνει ήδη ξεκάθαρο ότι εμπλέκει πληθώρα δυνάμεων και είναι πολύ πιθανό αν ξεσπάσει πολεμική αναμέτρηση να γενικευτεί τόσο που να κάνει το Ιράκ ή τη Συρία να μοιάζουν παιδικό πάρτι. Κι αυτά είναι απλώς ένα κομμάτι στη μεγάλη εικόνα: στην αναμονή για μια νέα εκδήλωση οξείας οικονομικής κρίσης, που θα βάλει μπουρλότο στο ήδη σήμερα στημένο σκηνικό: στην όξυνση των ανταγωνισμών των μεγάλων δυνάμεων, στη στροφή προς την «εθνική αναδίπλωση», τον κρατικό προστατευτισμό και το εθνικό ταμπούρωμα, στην διεθνή άνοδο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, στη διεθνή άνοδο της Ακροδεξιάς και του εθνικισμού, στις εστίες ανάφλεξης (χθες η Συρία, σήμερα το Ιράκ, αύριο τι;) που φέρνουν όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο γενικευμένης σύρραξης μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.

Αντί να περιμένουμε στωικά να επαληθευτεί με αρνητικό τρόπο το ρητό «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον», πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο πίσω στην… εξοπλιστική κούρσα έχει μείνει η δική μας τάξη, οι εργάτες, οι φτωχοί, οι καταπιεσμένες, της γης οι κολασμένοι. Χωρίς επαναστατικά κόμματα, χωρίς Αριστερά γενικώς, χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση, χωρίς οργάνωση γενικώς, βεβαρημένοι με αλλεπάλληλες προδοσίες που διαπράχθηκαν στο όνομα κάποιας «Αριστεράς» (ακόμα και στις χώρες της Μέσης Ανατολής υπήρχαν τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70  μαζικά κομμουνιστικά κόμματα, που επέλεξαν να γίνουν οι αντίστοιχοι «κωλοτούμπες» της εποχής τους με αποτέλεσμα να σβήσει η Αριστερά και να καλύψει το κενό το αντιδραστικό πολιτικό Ισλάμ). Να αποκτήσουμε την αίσθηση του κατεπείγοντος της ανασύνταξης και ενίσχυσης των επαναστατικών-αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, να αντιληφθούμε τα ιστορικά  καθήκοντα που πέφτουν στις πλάτες των αγωνιστ(ρι)ών και της Αριστεράς αλλά και το πού βρισκόμαστε μπροστά σε αυτά τα καθήκοντα. Η συνειδητοποίηση όλων αυτών είναι προϋπόθεση για να υπάρχει πιθανότητα να δράσουμε σε σωστή κατεύθυνση. Αυτό που υπάρχει σαν βασική πρώτη ύλη είναι η ταξική πάλη, οι συνεχείς εξεγέρσεις που γεννιούνται και αναγεννούνται όχι μόνο στη Μ. Ανατολή αλλά σε μεγάλο τμήμα του πλανήτη όπως βλέπουμε σήμερα. Πάνω σε αυτή την «ύλη» οφείλουμε να χτίσουμε τον υποκειμενικό παράγοντα που θα πάει τις εξελίξεις ένα βήμα παραπέρα στη μάχη για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τον καπιταλισμό και τη βαρβαρότητα.  Αν δεν το κάνουμε, εμείς ή κάποιοι άλλοι-δεν έχει σημασία, το μέλλον θα είναι ακόμα πιο γεμάτο από εικόνες καταστροφής και φρίκης.

Ο πόλεμος «μας κυκλώνει από παντού», τόσο σε εθνικό επίπεδο (Ελλάδα) όσο και σε διεθνές.

Στην Ελλάδα, τη «χώρα μας», το κύριο καθήκον της Αριστεράς είναι να παλέψουμε ενάντια τη δική μας αστική τάξη. Ενάντια στη συμμαχία της με ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, απαιτώντας καμιά ελληνική συμμετοχή, δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών, ενάντια στις ΑΟΖ και τις εξορύξεις, ενάντια στον ελληνικό επεκτατισμό και τον Άξονα με Αίγυπτο-Κύπρο-Ισραήλ, ενάντια στον αντιτουρκικό εθνικισμό, τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία, διεκδικώντας βαριά φορολογία στο κεφάλαιο, αυξήσεις στους μισθούς, μαζικές προσλήψεις. Κυρίως όμως να κινηθούμε με στόχο πρωτοβουλίες που θα δυναμώνουν τη θέση μας στο εργατικό κίνημα ώστε να μπορεί την κρίσιμη στιγμή να κάνει τα παραπάνω πράξη και όχι απλά «συνθήματα»: να μπορεί να μπλοκάρει τα σχέδια του ελληνικού κεφαλαίου και των συμμάχων του. Η οικοδόμηση σχέσεων αλληλεγγύης με αντίστοιχες δυνάμεις σε άλλες χώρες και τελικά ένα ισχυρό διεθνές αντιπολεμικό εργατικό κίνημα που θα έχει τη δύναμη να χαλάει σε κάθε χώρα της «δικής του» εθνικής αστικής τάξης και της «δικής του» πολεμικής μηχανής είναι ο μοναδικός, αν και μακρύς, δρόμος για να γλιτώσουμε τα επόμενα μαζικά σφαγεία, την πείνα, το μίσος και τον θάνατο σε όλον τον πλανήτη.

 

Παραπομπές

 

1-https://info-war.gr/to-telos-toy-oie-oi-ipa-apofasizoyn-poi/?fbclid=IwAR36DERzruOvn4qrNbkaCdtZXp99VRoDa91nVCXPBi_fbvGhR0ZbKpsgJDA

2-https://www.dw.com/el/%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BA/a-50716045

3-https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/5678-%C2%AB%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CF%82%C2%BB-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BA

4-https://www.telegraph.co.uk/news/global-protests-2019/

5-https://www.provo.gr/gia-ti-dolofonia-tou-iranou-kratikou-tromokrati-kasem-soleimani/?fbclid=IwAR1qCml6Cid2q3tOvF9X6eun0oey60CqW85xDkS1O720r7lGeMljccevRXg

6-https://oaklandsocialist.com/2020/01/04/statementfromallianceofmiddleeastandnorthafricansocialistsonuswarwithiran/

7- https://www.thecommunists.net/worldwide/africaandmiddleeast/theusaggressionagainstiranandrevolutionarytactics/

8-https://www.viadiplomacy.gr/irak-paretithike-o-prothipourgos-antel-ampntoul-machnti/

9-(Βλέπε πχ και https://rethemnosnews.gr/2020/01/%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%8A%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF-%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF/)

10-https://www.defence-point.gr/news/entopise-rigma-quot-chothike-quot-i-rosia-systimata-s-400-buk-m3-amp-tor-m2-sto-irak

11-https://www.crisismonitor.gr/2019/11/04/to-iran-tha-echei-pyriniko-pyraylo-prin-tis-ekloges-ton-ipa/

12- https://www.fortunegreece.com/photo-gallery/i-chores-pou-ine-fortomenes-me-ta-perissotera-pirinika-opla-ston-kosmo/#8

13-https://m.tvxs.gr/mo/i/308395/f/news/kosmos/iranxtypisedyoamerikanikesbaseisstoirakisxyrismoitistexeranisgia-80-nekroys.html?fbclid=IwAR1vsaqL4agdG7KH7PcFiRIaWpb6grsJgyB8xSYmv3OBsP2rerZZ_u4_qg

14-https://www.iefimerida.gr/kosmos/irak-epithesi-stratiotes-ipa-hespomplah

15-https://www.iefimerida.gr/kosmos/royketa-epese-konta-stin-presbeia-ton-ipa-bagdati

16- https://www.redtopia.gr/%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%86%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b5%cf%8a%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%af-%ce%ad%ce%be%cf%89-%ce%bf-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b9/

17-https://www.capital.gr/diethni/3402085/ekriktikotoklimakatatonipastoirak

18-https://www.google.com/amp/s/amp.newsbomb.gr/kosmos/story/1041125/koinesstratiotikesaskiseisxekinoynkinarosiakaiiran

19- https://www.news247.gr/kosmos/iran-epitethike-pyrayloys-vaseis-ipa-irak.7560075.html?fbclid=IwAR2xNgU-dzs_jGmAmjDqVeycCrves381UL8L6QWzR2SCX-au2bi4icdRlz0

20-https://www.iefimerida.gr/kosmos/synedriazeiektaktosirakinokoinoboylio

21-https://www.news247.gr/kosmos/diaggelma-tramp-gia-to-iran-live-eikona.7560645.html

22- https://www.in.gr/2020/01/08/in-tv/ekpompes/dieleysi-amerikanikon-elikopteron-apo-ellada-pros-irak/?fbclid=IwAR2z3OiHHE7rqX7TqTPT8iqGrIf8_yNg5yI1-bcjULm9YpggfExJqDaI86o

23-https://www.kathimerini.gr/855664/article/epikairothta/kosmos/ay3h8hkan-oi-dapanes-gia-e3oplismoys-to-2015

24-https://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG10651

25-https://www.in.gr/2020/01/05/world/irak-epeisodiakes-diadiloseis-kata-tou-iran-kai-ton-ipa/

26-http://www.internationalviewpoint.org/spip.php?article6349

27-https://www.efsyn.gr/kosmos/boreia-ameriki/225584_antipolemikes-diadiloseis-se-pano-apo-70-poleis-ton-ipa

28-https://hellas-now.com/eyfyis-kinisi-apotropis-ton-iranon-enanti-ton-ipa/

29-http://pandiera.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b1%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%bb%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84/?fbclid=IwAR2QjmgTXwLQatdRSMfQNeYHMvYv__QnAh-1y9xx_7eIMXnl8n2zLDcKYo

30-https://www.redtopia.gr/3307-2/.

31- βλέπε και https://www.redtopia.gr/%ce%b7-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%bf%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%82-%cf%87/)

32-https://www.skai.gr/news/world/nordic-monitor-pithanes-kyroseis-ipa-tourkous-aksiomatouxous-gia-tourkolivyki-symfonia?utm_source=AutoPublish&utm_medium=Twitter&utm_campaign=Social-Link

33-http://ecopress.gr/?p=16823

34- Διαβάστε και :https://rproject.gr/article/dolofonia-soyleimani-i-imperialistiki-alazoneia-paizei-me-ti-fotia-toy-polemoy?fbclid=IwAR3u0M16-uRWxKfhcjL-3r3pDn-4yVSXcXxk23TLYzO0cagh0DzsCgIUdbY

 

 

 

 

 

 

 

 




Δολοφονία Σουλεϊμανί: Έξω ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός από το Ιράκ-κάτω τα χέρια από το Ιράν!

Δημοσιεύουμε και μεταφράζουμε ένα τμήμα κειμένου της RCIT για το Ιράκ, που γράφτηκε πριν τη δολοφονία Σουλεϊμανί και εν πολλοίς αποδεικνύεται προφητικό. Το κείμενο εν μέρει εξηγεί το υπόβαθρο που οδήγησε στη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού από τις ΗΠΑ, που οδηγούν σε μια επικίνδυνη κλιμάκωση. Σε μια κλιμάκωση που μπορεί να ανοίξει νέο πολεμικό μέτωπο στη Μέση Ανατολή, με απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς η ευρύτερη περιοχή μεταξύ ΝΑ Μεσογείου, Βόρειας Αφρικής και Ιράν έχει συσσωρεύσει απεριόριστο εύφλεκτο υλικό, όπως και οι κόντρες μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ-Κίνας-Ρωσίας.  Η ελληνική άρχουσα τάξη τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί στο πιο πιστό σκυλί των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και σε όποια πιθανή εξέλιξη έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο. Τα παπαγαλάκια-διαμορφωτές της κοινής γνώμης στη Δύση έχουν πιάσει δουλειά δικαιολογώντας τη δολοφονία και αναπαράγοντας το γραφείο τύπου του ακροδεξιού Τραμπ.  

Η Αριστερά και το αντιπολεμικό κίνημα της Δύσης είναι αναγκαίο να ανασυγκροτηθούν ως ο βασικός παράγοντας που μπορεί να θέσει φρένο στα όποια σχέδια νέας στρατιωτικής επέμβασης ΗΠΑ-Δύσης στη Μέση Ανατολή, είτε η «στιγμή της κρίσης» είναι τώρα είτε αργότερα. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι ο ισχυρότερος παίκτης κι ο μεγαλύτερος τρομοκράτης του πλανήτη, είναι ο κατακτητής του Ιράκ,  είναι ο βασικός επιτιθέμενος στην περιοχή Ιράν-Ιράκ και έχει 100% άδικο. Πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην επέμβαση και αν επέμβει πρέπει να εργαστούμε για την ήττα του. Το καθεστώς του Ιράν είναι αντιδραστικό αλλά μπορεί να εκδημοκρατιστεί μόνο αν ανατραπεί μόνο από τον λαό του, όχι από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αν τελικά επέμβουν και νικήσουν οι ΗΠΑ το Ιράν θα έχει τη μοίρα του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης κλπ, δηλαδή διαλυμένου κράτους με συντριπτικά πιο αντιδραστικό καθεστώς. Αν γίνει πόλεμος και νικήσει το Ιράν με τη βοήθεια του δυτικού αντιπολεμικού κινήματος που θα προσπαθεί να μπλοκάρει τη δυτική πολεμική μηχανή και να ανατρέψει τις φιλοδυτικές αντιλαϊκές κυβερνήσεις του, τότε υπάρχουν πιθανότητες η αντι-ιμπεριαλιστική νίκη να οδηγήσει σε προοδευτικές αλλαγές και σε ενίσχυση της Αριστεράς εντός του Ιράν. Γι αυτό είναι σημαντικό να προσανατολιστούμε έγκαιρα για να αντιμετωπίσουμε την προπαγάνδα: έξω οι ΗΠΑ από το Ιράκ-κάτω τα χέρια από το Ιράν. Συμπληρώνοντας «όχι στον πόλεμο για τα πετρέλαια», «έξω οι Δυτικοί από τη Μέση Ανατολή», «Λευτεριά στην Παλαιστίνη-Διάλυση του Ισραήλ»,  «Άραβες και Ιρανοί εργάτες αδέρφια μας», παλεύοντας στην Ελλάδα επιπλέον για «καμιά ελληνική συμμετοχή», κυρίως όμως προσπαθώντας να οργανώσουμε σε κάθε χώρα ένα κίνημα με στόχο «ειρήνη με τους λαούς των άλλων λαών, πόλεμος απέναντι στα αφεντικά μας σε κάθε χώρα».

Ιράκ: Κάτω o αμερικάνικος ιμπεριαλισμός!

Του Γιόσι Σβαρτς, Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT), 31.12.2019, www.thecommunists.net

 

Σύμφωνα με την αμερικανική στρατιωτική διοίκηση στη Βαγδάτη, μια επίθεση με πυραύλους την Παρασκευή σε ιρακινή στρατιωτική βάση κοντά στο Κιρκούκ σκότωσε έναν Αμερικανό πολίτη-εργολάβο και τραυμάτισε μερικούς αμερικανούς στρατιώτες και ιρακινό προσωπικό.

Δεν ήταν σαφές ποιος βρισκόταν πίσω από την επίθεση. Οι 5.000 αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ είναι τα απομεινάρια της κατοχής και της καταστροφής των υποδομών του ιρακινού κράτους. Η κατοχή του Ιράκ από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές έχει κοστίσει τη ζωή περισσότερων από 200.000 αμάχων.

 «Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα πόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν στο Ιράκ από την εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών το 2003. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι πάνω από 182.000 πολίτες έχασαν τη ζωή τους από άμεσες βιαιοπραγίες που προκλήθηκαν από τις ΗΠΑ, τους συμμάχους τους, τον ιρακινό στρατό και την αστυνομία και τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις από την εποχή της εισβολής μέχρι το Νοέμβριο του 2018. Οι βίαιοι θάνατοι ιρακινών πολιτών μέσω εναέριων βομβαρδισμών, οβίδων, πυροβολισμών, επιθέσεων αυτοκτονίας και πυρκαγιών που ξεκίνησαν από βομβιστικές επιθέσεις. Επειδή δεν έχουν καταγραφεί με ακρίβεια όλοι οι θάνατοι που σχετίζονται με τον πόλεμο από την ιρακινή κυβέρνηση και τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ο αριθμός των αμάχων που σκοτώθηκαν από το 2003 έως το 2018 παρουσιάζεται μικρότερος από τον πραγματικό”. 

Η αμερικανική επίσημη γραμμή είναι ότι η Ουάσιγκτον παρακινήθηκε (στΜ να μπει στο Ιράκ το 2003) από το πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ) του Σαντάμ Χουσεΐν. Στην πραγματικότητα, τα όπλα μαζικής καταστροφής του τα είχαν δώσει οι ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ-Ιράν τη δεκαετία του 1980, κάτι που κόστισε τη ζωή ενός εκατομμυρίου ιρακινών και ιρανών στρατιωτών.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ένας βίαιος δικτάτορας που ήρθε στην εξουσία με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τη CIA. Ένα άρθρο των New York Times από το 2003 αναφέρει:

“Στα πρόθυρα του πολέμου, τόσο οι υποστηρικτές όσο και οι επικριτές της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με το Ιράκ συμφωνούν στο ζήτημα της προέλευσης των στοιχειωμένων σχέσεων που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση: (στΜ εντοπίζουν την προέλευση) στις επαφές της Αμερικής με τον Σαντάμ Χουσεΐν, δικαιολογημένες ή όχι, πριν από δεκαετίες με τη σκιώδη, συνειδητή στήριξη (των ΗΠΑ) στο καθεστώς του στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν της δεκαετίας του 1980. Και οι δύο πλευρές κάνουν λάθος. Η πολιτική της Ουάσιγκτον έχει μια ακόμα μεγαλύτερη, πιο περιπετειώδη και μοιραία ιστορία. Πριν από 40 χρόνια, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, υπό τον Πρόεδρο Τζον Φ. Κένεντι, πραγματοποιούσε τη δική της αλλαγή καθεστώτος στη Βαγδάτη, η οποία ήρθε σε πέρας σε συνεργασία με τον Σαντάμ Χουσεΐν.»

Οι πραγματικοί λόγοι πίσω από τον πόλεμο των ΗΠΑ στον ιρακινό λαό ήταν η διπλωματία του πετρελαίου και των όπλων – για να δείξουν οι ΗΠΑ ότι είναι οι αφέντες της Μέσης Ανατολής και άλλων περιοχών του κόσμου. Ο Ahsan I Butt, δημοσιογράφος του Al Jazeera, έγραψε για  το θέμα: “Μια γρήγορη και αποφασιστική νίκη στην καρδιά του αραβικού κόσμου θα έστελνε ένα μήνυμα σε όλες τις χώρες, ειδικά σε απείθαρχα καθεστώτα όπως η Συρία, η Λιβύη, το Ιράν ή η Βόρεια Κορέα, ότι η αμερικανική ηγεμονία ήρθε εδώ για να μείνει. Με απλά λόγια, ο πόλεμος στο Ιράκ είχε ως κίνητρο την επιθυμία να (επι)βεβαιώσει ότι οι ΗΠΑ παραμένουν κορυφαία δύναμη στον κόσμο. Πράγματι, ακόμη και πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, ο τότε Υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ αντιμετώπιζε το Ιράκ με όρους καθεστώτος και φήμης, επιχειρηματολογώντας διαφωτιστικά τον Φεβρουάριο και τον Ιούλιο του 2001 (στΜ δηλαδή ΠΡΙΝ την επίθεση στους δίδυμους πύργους) ότι η ανατροπή του Σαντάμ θα “ενισχύσει την αμερικανική αξιοπιστία και επιρροή σε ολόκληρη την περιοχή” και θα «δείξει ποια είναι η Πολιτική των ΗΠΑ για το ζήτημα. “ 

Έτσι, όποιος επιτέθηκε στη στρατιωτική βάση του Ιράκ που χρησιμοποιούσε ο αμερικανικός στρατός είχε πολύ βάσιμους λόγους να σκοτώσει τον αμερικανό εργολάβο που ήρθε στο Ιράκ για να πλουτίσει από τα δεινά του ιρακινού λαού.

Η αντίδραση των ΗΠΑ ήταν η βομβιστική επίθεση πέντε θέσεων της ιρακινής πολιτοφυλακής Kataeb Hezbollah, η οποία είναι φιλο-ιρανική. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι αυτή η πολιτοφυλακή βρίσκεται πίσω από την επίθεση στη στρατιωτική βάση. Ωστόσο, είναι πιθανότερο ότι το ISIS που έχει βάσεις στην περιοχή του Κιρκούκ βρισκόταν πίσω από την επίθεση. Μπορεί επίσης να αποτελούσε μια επιχείρηση του Ισραήλ.

Θα μπορούσε το Ισραήλ να επιτεθεί σε αμερικανική βάση για να ωθήσει τις ΗΠΑ να επιτεθούν σε μια φιλο-ιρανική πολιτοφυλακή; Ενώ δεν έχουμε γνώση σχετικά με τέτοια ισραηλινή εμπλοκή, το Ισραήλ έχει ιστορία να επιτίθεται σε αμερικανικές μονάδες και θα αναφέρουμε δύο τέτοιες περιπτώσεις.

Α) Η υπόθεση Lavon. Η υπόθεση Lavon αναφέρεται στο σκάνδαλο για μια αποτυχημένη ισραηλινή μυστική επιχείρηση στην Αίγυπτο γνωστή ως Επιχείρηση Susannah, στην οποία η ισραηλινή στρατιωτική υπηρεσία βομβάρδισε αιγυπτιακούς, αμερικανικούς και βρετανικούς στόχους στην Αίγυπτο το καλοκαίρι του 1954. Έγινε γνωστή ως Υπόθεση Lavon αφού ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Pinhas Lavon, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω του γεγονότος ή κατ’ ευφημισμόν ως η «Άτυχη υπόθεση». Το Ισραήλ παραδέχτηκε την ευθύνη του το 2005 όταν ο Ισραηλινός Πρόεδρος Moshe Katzav τίμησε τους εννέα αιγυπτιακούς εβραίους πράκτορες που συμμετείχαν. 

Β) Η περίπτωση του πλοίου Ελευθερία. «Οι Αμερικανοί έχουν ενδείξεις που δείχνουν ότι οι πιλότοι μας είχαν επίγνωση ότι το πλοίο ήταν αμερικανικό», λέει ένα πρόσφατα δημοσιευμένο έγγραφο των κρατικών αρχείων (στΜ του Ισραήλ), εν μέσω των εορταστικών εκδηλώσεων για τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, για την τραγική ιστορία του αμερικανικού κατασκοπευτικού πλοίου USS Ελευθερία – το οποίο βομβαρδίστηκε από ισραηλινό μαχητικό αεροσκάφος και στρατιωτικές λέμβους στις 8 Ιουνίου 1967 στην ανατολική Μεσόγειο – ήταν κάτι που κατά κάποιον τρόπο πέρασε στα ψιλά. Τρεις-τέσσερις αμερικανοί ναυτικοί σκοτώθηκαν κατά την ισραηλινή επίθεση και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν.

Στους πρόσφατους βομβαρδισμούς στο Ιράκ οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές σκότωσαν τουλάχιστον 25 άτομα και τραυματίστηκαν δεκάδες. Αυτό ήταν καθαρή ιμπεριαλιστική κρατική τρομοκρατία.

Απαντώντας σε αυτή την εγκληματική επίθεση των ΗΠΑ, εκατοντάδες ιρακινοί διαδηλωτές προσπάθησαν να περικυκλώσουν την αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη φωνάζοντας “Κάτω, κάτω οι ΗΠΑ!”

Η αμερικανική επίθεση μπορεί να οδηγήσει σε στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν σε ιρακινό έδαφος. Αυτό αποτελεί … υγρό όνειρο του Ισραηλινού Πρωθυπουργού. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου μίλησε τη Δευτέρα με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και τον συγχαίρει για την επίθεση των ΗΠΑ εναντίον των ιρανικών στρατιωτικών ομάδων στο Ιράκ. Στις παρατηρήσεις του, ο Nετανιάχου επαίνεσε τη σημαντική δράση των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν και των πολιτοφυλακών του στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.

Την περασμένη εβδομάδα, πριν γίνει η επίθεση στην αμερικανική βάση, ο επικεφαλής του ισραηλινού στρατού, Αβίβ Κοχάι, δήλωνε: “Θα ήταν καλύτερο να μην είμαστε οι μόνοι που απαντάμε σε αυτούς [που απαντάμε στρατιωτικά στο Ιράν]”, δήλωσε ο Κοχάβι, σε μια ανοιχτή κριτική προς τις ΗΠΑ και τις χώρες του Περσικού Κόλπου, οι οποίες θεωρούν επίσης το Ιράν ως τον μεγαλύτερο εχθρό τους. Ο αρχηγός του (ισραηλινού) στρατού, στην πρώτη μεγάλη ομιλία του, δήλωσε ότι οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις επιχειρούσαν όλη την περιοχή – ανοιχτά, συγκαλυμμένα και μυστικά – προκειμένου να αποτρέψουν τα σχέδια του Ιράν και των πληρεξουσίων του “ακόμα και με κίνδυνο του πολέμου”.  Έστειλε επίσης μια ειρηνική ευθεία προειδοποίηση προς τους Ισραηλινούς ότι ο επόμενος πόλεμος, όταν έρθει, θα γίνει έντονα αισθητός εντός της χώρας τους.  «Πρέπει να γνωρίζουμε και να αναγνωρίσουμε ότι στον επόμενο πόλεμο – είτε στα βόρεια είτε εναντίον της Χαμάς – η βαριά πυρκαγιά θα απλωθεί εντός συνόρων. Κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια, και τους λέω, θα υπάρξει μεγάλη φωτιά. Πρέπει να το αναγνωρίσουμε αυτό και πρέπει να προετοιμαστούμε γι ‘αυτό … Πρέπει να προετοιμαστούμε για αυτό στρατιωτικά. οι πολιτικές ηγεσίες πρέπει να προετοιμαστούν γι ‘αυτό. Και πρέπει να προετοιμαστούμε για αυτό διανοητικά.» (6) 

Είναι πιθανό ότι η απόφαση του Τράμπ να επιτεθεί στην φιλο-ιρανική πολιτοφυλακή συνδέεται με την ομιλία του Κοχάβι; Ο χρόνος θα δείξει. (……)

https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/iraq-down-with-u-s-imperialism/




Διαδηλώσεις στο Ιράν για την ανατροπή του καθεστώτος

Frieda Afary

Χρειάστηκαν οι λαϊκές εξεγέρσεις στο Ιράκ και στο Λίβανο, ύστερα από τις προηγούμενες εξεγέρσεις στο Σουδάν και την Αλγερία φέτος, για να βρουν το θάρρος οι ιρανικές μάζες, ιδιαίτερα οι άνεργοι και η φοιτητική νεολαία, να βγουν και πάλι στους δρόμους και για πρώτη φορά μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2017 και του Γενάρη του 2018, ζητώντας το τέλος της Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Αυτό που προκάλεσε τις πανεθνικές διαδηλώσεις ήταν μια αύξηση κατά 300% στην τιμή της βενζίνης που ανακοινώθηκε ξαφνικά την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου. Πρόκειται για μια τεράστια αύξηση για την πλειοψηφία των Ιρανών που έχουν ήδη βυθιστεί σε ακραία επίπεδα φτώχειας λόγω του κόστους των στρατιωτικών και πολιτικών παρεμβάσεων στην περιοχή, των πυρηνικών και πυραυλικών προγραμμάτων και των αυστηρών κυρώσεων που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Από την Παρασκευή, δεκάδες χιλιάδες διαδηλώνουν σε 22 από τις 31 επαρχίες του Ιράν σε όλη τη χώρα που αντιστοιχούν σε 100 πόλεις καθώς και σε μερικές αγροτικές περιοχές. Η αστυνομία κατά των ταραχών και οι δυνάμεις ασφαλείας μάχονται εναντίον των διαδηλωτών. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, πάνω από εκατό άτομα έχουν σκοτωθεί από την κυβέρνηση. Εκατοντάδες τραυματίστηκαν και πάνω από χίλια συνελήφθησαν. Οι κυβερνητικοί ελεύθεροι σκοπευτές στέκονται στις στέγες και πυροβολούν τους διαδηλωτές απευθείας στο κεφάλι. Χρησιμοποιούνται επίσης στρατιωτικά ελικόπτερα για να πυροβολούν διαδηλωτές.

Έχουν πυρποληθεί αστυνομικοί σταθμοί, τράπεζες, μερικά δημόσια κτίρια, μερικές θρησκευτικές σχολές και πολλές αφίσες του ανώτατου ηγέτη Αγιατολλάχ Αλί Χαμενεΐ. Οι διαδηλωτές έχουν μπλοκάρει δρόμους. Κάποια από τα συνθήματα που φωνάζουν είναι: «Η βενζίνη γίνεται όλο και ακριβότερη και οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.» «Ο Χαμενεΐ είναι δολοφόνος. Η κυριαρχία του έχει λήξει.» «Θάνατος στον δικτάτορα.» «Θάνατος σε αυτή τη δημαγωγική κυβέρνηση.» Ακόμα και ορισμένοι βουλευτές παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στην πόλη Άχβαζ στην επαρχία Χουζεστάν, όπου την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις μετά το θάνατο ενός δημοφιλούς αντιφρονούντα ποιητή, του Χασάν Χεϊνταρί, ο οποίος είχε μόλις απελευθερωθεί ύστερα από σύλληψη. Το Χουζεστάν, που είναι μια επαρχία παραγωγής πετρελαίου με μεγάλο εθνοτικά αραβικό πληθυσμό, υπήρξε κέντρο εργατικών αγώνων και θύμα μαζικών περιβαλλοντικών προβλημάτων που σχετίζονται με τη ρύπανση από την παραγωγή πετρελαίου, την ξηρασία και τις πλημμύρες που προκλήθηκαν από τη δημιουργία φράγματος. Ο εθνοτικά αραβικός πληθυσμός του Χουζεστάν είχε επίσης διαμαρτυρηθεί πέρυσι και εναντίον των διακρίσεων και των εκτελέσεων με συνοπτικές διαδικσίες πολλών ακτιβιστών και συγγραφέων της κοινωνίας των πολιτών.

Οι τελευταίες αναφορές από το Χουζεστάν αναφέρουν ότι «το ιρανικό καθεστώς έχει πυροβολήσει άοπλους διαδηλωτές στις πόλεις Κούρα, γνωστή ως Τσαμάρν στα περσικά, και στο Τζαραχί, γνωστό ως Σιαχράκ-ε Μαμκού στα περσικά, στην περιοχή Άχβαζ. Οι δυνάμεις του καθεστώτος χρησιμοποίησαν βαριά πολυβόλα εναντίον άοπλων διαδηλωτών και πολιόρκησαν και τις δύο πόλεις με τανκς, σκοτώνοντας τουλάχιστον 20 διαδηλωτές κατοίκους του Άχβαζ, μεταξύ των οποίων και γυναίκες – όλοι και όλες άοπλοι/ες άμαχοι/ες. Σε αυτό το λουτρό αίματος, πραγματοποιούνται σκληρές συγκρούσεις στη γειτονιά Τανίντα στην πόλη Τζαραχί, ανάμεσα σε άοπλους διαδηλωτές, οπλισμένους μόνο με ραβδιά και πέτρες και στο βαριά οπλισμένο Σώμα των Φρουρών της Επανάστσης του καθεστώτος, το οποίο έχει και τη βοήθεια των τραμπούκων με πολιτικά Μπασίτζι, καθώς και Ιρακινών πολιτοφυλάκων από τις Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης ή Χασντ ασ-Σια’αμπί, οι οποίοι είναι επίσης βαριά εξοπλισμένοι από το καθεστώς με πολυβόλα και άλλα όπλα.»1

Κάποιες άλλες σφοδρές διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν στο Σιράζ και στο Κερμανσάχ, μια κυρίως κουρδική επαρχία. Περιοχές του Κερμανσάχ υπέστησαν ζημίες από σεισμό τον Νοέμβριο του 2017, από τον οποίο δεν έχουν ακόμη ανακάμψει λόγω μικρής ανασυγκρότησης και όποιας άλλης βοήθειας από την κυβέρνηση. Τα θύματα του σεισμού εξακολουθούν να ζουν σε σκηνές.

Απέναντι σε όλες αυτές τις διαδηλώσεις, ο Χαμενεΐ ανακοίνωσε ότι ο κόσμος πρέπει να σφίξει τη ζώνη του και να δεχτεί την αύξηση της τιμής της βενζίνης. Κατήγγειλε τους διαδηλωτές ως «παλιανθρώπους» υποκινούμενους από ξένους. Η κυβέρνηση έχει κόψει το διαδίκτυο, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατο να συγκεντρωθούν αναφορές από το εσωτερικό του Ιράν. Η Ιρανή σοσιαλίστρια δημοσιογράφος, ακτιβίστρια των εργατικών και των γυναικείων δικαιωμάτων, Σεπιντέχ Γολιάνη οποία πρόσφατα απελευθερώθηκε προσωρινά μετά την καταβολή βαριάς εγγύησης, έχει συλληφθεί ξανά. Η Σάχα Μορτεζαΐ, μια Ιρανή που κάνει το διδακτορικό της στις πολιτικές επιστήμες, έχει συλληφθεί ξανά μαζί με άλλους φοιτητές.

Οι δυνάμεις ασφαλείας επιτίθενται αυτή τη στιγμή σε φοιτητές που διαδηλώνουν στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης. Οι πύλες του πανεπιστημίου έχουν κλείσει για να κρατήσουν τους φοιτητές μέσα ώστε να διευκολυνθούν οι επιθέσεις εναντίον τους. Σε ορισμένες περιοχές της Τεχεράνης και σε άλλες πόλεις, ωστόσο, οι διαδηλωτές μπόρεσαν να πάρουν τον έλεγχο των περιοχών τους διώχνοντας την αστυνομία και τις δυνάμεις ασφαλείας.

Οι εργατικές διαμαρτυρίες και δράσεις είναι συχνές στο Ιράν τα τελευταία δύο χρόνια και οδήγησαν στη σύλληψη εργατών/τριών, εκπαιδευτικών και ακτιβιστών/ριών των εργατικών δικαιωμάτων, οι οποίοι/ες συχνά απελευθερώνονται προσωρινά με βαριά χρηματική εγγύησηΜένει να δούμε αν οι εργατικές διαμαρτυρίες που μέχρι στιγμής επικεντρώνονταν στην διεκδίκηση απλήρωτων μισθών και στην αντίδρση στην «ιδιωτικοποίηση» των κρατικών επιχειρήσεων θα κινηθούν προς την κατεύθυνση του καλέσματος μιας γενικής απεργίας και της άμεσης αμφισβήτησης του κράτους.

Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης από τους Ιρανούς προς τις λαϊκές και κυρίως νελαιίστικες διαδηλώσεις στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο είναι εξαιρετικά αναγκαίες. Τόσο στο Ιράκ όσο και στο Λίβανο, οι διαδηλωτές απαιτούν την ανατροπή των διεφθαρμένων αυταρχικών κυβερνήσεων που είτε επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το Ιράν μέσω της Χεζμπολάχ στο Λίβανο είτε ελέγχονται απευθείας από το Ιράν μέσω των Σωμάτων της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (IRGC) και των ομάδων των σιιτικών πολιτοφυλακών που ελέγχουν την κυβέρνηση του Ιράκ. Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από τους New York Times, βασισμένη σε διαρροή εγγράφων σχετικά με την ανάμειξη του Ιράν στη ιρακινή κυβέρνηση, δείχνει το βαθμό στον οποίο ο Κασσέμ Σολεϊμανί του IRGC διατάζει στο Ιράκ. Αναδεικνύει την έκταση στην οποία το Ιράν και η σιιτική πολιτοφυλακή του εμπλέκονται στον καθορισμό των ηγετών και στην καθοδήγηση της ιρακινής κυβέρνησης, καθώς και στην καταστολή των λαϊκών διαδηλώσεων στο Ιράκ. Αναδεικνύει επίσης το βαθμό στον οποίο η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 βοήθησε στην πραγματικότητα το Ιράν να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στο Ιράκ2.

Η κυβέρνηση Τραμπ παρά τους ισχυρισμούς της ότι υποστηρίζει τις σημερινές διαδηλώσεις στο Ιράν, έδειξε την απανθρωπιά της και τη βαρβαρότητά της προς τις ιρανικές μάζες με τη μορφή απειλών πολέμου και αυστηρών κυρώσεων. Ο Τράμπ είναι σύμμαχος με αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Ερντογάν, ο Μπεν Σαλμάν, ο Νετανιάχου, ο Άσαντ και ο Πούτιν και δεν τρέφει καμία ανησυχία για τους Σύριους Κούρδους και τους Σύριους Άραβες που πολεμούν εναντίον του καθεστώτος του Ασάντ και των θρησκευτικών φονταμενταλιστών, ή για τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι όπως και οι Κούρδοι, διεκδικούν αυτοδιάθεση, ή για τις γυναίκες του Αφγανιστάν που αγωνίζονται ενάντια στους Ταλιμπάν. Έχει οδηγήσει στα άκρα την απανθρωπιά της και τη βαρβαρότητα που έχει προωθήσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός με τις προηγούμενες διοικήσεις.

Το ιρανικό καθεστώς ελπίζει ότι η Κίνα θα το βγάλει από την κατάσταση χρεοκοπίας και θα το μετατρέψει σε ένα αποτελεσματικό στρατιωτικοποιημένο κρατικό καπιταλιστικό καθεστώς όμοιο μ’ αυτήν. Μόλις πρόσφατα, το Ιράν υπέγραψε συμφωνία με την Κίνα, η οποία προσφέρει στο ιρανικό καθεστώς επενδύσεις ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τις υποδομές, καθώς και 5.000 κινεζικές δυνάμεις ασφαλείας, με αντάλλαγμα πετρέλαιο στο ένα τρίτο της τιμής της αγοράς. Η Κίνα με τη σειρά της βλέπει το Ιράν ως πεδίο για να επεκτείνει την ηγεμονία της στην περιοχή.

Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, είναι απαραίτητο για τους Ιρανούς να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στις διαδηλώσεις του Χονγκ Κονγκ εναντίον του αυταρχισμού της κινεζικής κυβέρνησης, καθώς και στους εργατικούς αγώνεςστους πολιτικούς κρατούμενους και τα δικαιώματα των γυναικών και στους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές στην ηπειρωτική Κίνα.

Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό οι εργαζόμενοι/ες, οι φεμινίστριες/ές και οι νέοι/ες ακτιβιστές/στριες σε όλο τον κόσμο να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στις σημερινές λαϊκές διαδηλώσεις στο Ιράν και στο αίτημά τους να ανατραπεί το καθεστώς. Δυστυχώς, ορισμένοι σοσιαλιστές στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες έχουν ταχθεί με τη μεριά του ιρανικού καθεστώτος και έχουν μάλιστα ταξιδέψει στο Ιράν για να συναντηθούν με τον υπουργό Εξωτερικών Ζαρίφ και να τον επαινέσουν αντί να προσπαθούν να συναντηθούν με αντιφρονούντες και να ζητήσουν την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.

Είναι πολύ δύσκολο για τους/τις σοσιαλιστές/ριες ακτιβιστές/ριες στο Ιράν και τους/τις Ιρανούς/ές σοσιαλιστές/ριες στην εξορία να προβάλουν τον σοσιαλισμό ως εναλλακτική λύση όταν ορισμένοι σοσιαλιστές ακτιβιστές είτε αδιαφορούν στην πραγματικότητα για την αλληλεγγύη στις ιρανικές διαδηλώσεις είτε στην πραματικότητα τάσσονται με την πλευρά του ιρανικού καθεστώτος, θεωρώντας το «αντιιμπεριαλιστικό».

Είναι μια κρίσιμη στιγμή στην παγκόσμια ιστορία στην οποία η σφοδρότητα των κρίσεων και η απανθρωπιά του καπιταλισμού βγάζουν τους ανθρώπους στους δρόμους σε διάφορες χώρες για να αντιταχθούν τόσο στη φτώχεια όσο και στην καταπίεση. Χρειαζόμαστε δράσεις αλληλεγγύης που να συνδέουν τους εργατικούς, τους φεμινιστικούς, τους αντιρατσιστικούς και τους περιβαλλοντικούς αγώνες στις χώρες στις οποίες διαμένουμε με τους αγώνες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, την Κίνα, τη Χιλή, την Αϊτή και πέρα απ’ αυτές. Πρέπει να αντιταχθούμε τόσο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές όσο και στα κρατικά καπιταλιστικά μοντέλα όπως αυτά της Κίνας και του Ιράν.

19 Νοεμβρίου 2019

Δείτε αυτό το φυλλάδιο για μια εκστρατεία αλληλεγγύης στους φεμινίστριες πολιτικές κρατούμενες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική

«Campaign in Solidarity with Feminist Political Prisoners in the Middle East and North Africa», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 2 Ιουλίου 2019 https://www.allianceofmesocialists.org/campaign-in-solidarity-with-feminist-political-prisoners-in-the-middle-east-and-north-africa/

Δείτε επίσης αυτούς τους διαλόγους ζωντανής ροής μεταξύ σοσιαλιστικών/τριών ακτιβιστών/τριών από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, καθώς και από την Κίνα, τις ΗΠΑ και τη Βενεζουέλα

«Livestream Event: Youth Power: Socialist Activists from Sudan, Iraq, Iran, China, U.S. in Dialogue, Nov. 17», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 8 Νοεμβρίου 2019, https://www.allianceofmesocialists.org/livestream-dialogue-on-international-youth-struggles-and-socialism/

«Livestream Dialogue on Kurdish Self-Determination and Socialism», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 10 Οκτωβρίου 2019, https://www.allianceofmesocialists.org/livestream-dialogue-on-kurdish-self-determination-and-socialism/

«Livestream Dialogue Between Chinese, Algerian, Sudanese, Iranian, Venezuelan and U.S. Labor Activists on International Labor Solidarity», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 13 Σεπτεμβρίου 2019, https://www.allianceofmesocialists.org/livestream-dialogue-between-chinese-algerian-iranian-venezuelan-and-u-s-labor-activists-on-international-labor-solidarity/

«Livestream Dialogue Between Sudanese, Algerian, African American, Syrian and Iranian Socialist Feminists», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 25 Ιουλίου 2019, https://www.allianceofmesocialists.org/livestream-dialogue-between-sudanese-algerian-african-american-syrian-and-iranian-socialist-feminists/

«Livestream Facebook Dialogue Between Venezuelan, Syrian and Iranian Socialists on the Challenges of Offering an Emancipatory Alternative, Sunday July 21, 2019», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 12 Ιουλίου 2019, https://www.allianceofmesocialists.org/livestream-facebook-dialogue-between-venezuelan-syrian-and-iranian-socialists-on-the-challenges-of-offering-an-emancipatory-alternative-sunday-july-21-2019/

Μετάφραση: e la libertà

Frieda Afary, «Iran Nationwide Popular Protests Call for Overthrow of Demagogic Regime», Alliance of Middle Eastern and North African Socialists, 19 Νοεμβρίου 2019 https://www.allianceofmesocialists.org/iran-nationwide-popular-protests-call-for-overthrow-of-demagogic-regime/

 

 

Σημειώσεις

2 James Risen, Tim Arango, Farnaz Fassihi, Murtaza Hussain, Ronen Bergman, «A Spy Complex Revealed», The Intercept18 Νοεμβρίου 2019, https://theintercept.com/2019/11/18/iran-iraq-spy-cables/

Πηγή: https://www.elaliberta.gr




Χίλιοι κάτοικοι της περιοχής διαδήλωσαν σήμερα στους δρόμους του Δήμου Νεάπολης-Συκεών

του Βασίλη Μορέλλα

Περίπου χίλιοι κάτοικοι της περιοχής διαδήλωσαν σήμερα στους δρόμους του Δήμου Νεάπολης-Συκεών, καταγγέλλοντας το φασιστικό μαχαίρωμα 12χρονου μαθητή με καταγωγή από το Ιράν την περασμένη Τετάρτη, από δύο μεγαλύτερα άτομα.

Οι δύο κουκουλοφόροι τρομοκράτες είχαν το θράσος να απειλήσουν τον 12χρονο με χειρότερα αν τολμούσε να ξαναπάει στο σχολείο. Φυσικά, με τη στήριξη όλων των συμμαθητών και των δασκάλων του, αλλά και της τοπικής κοινωνίας, ο μαθητής ξαναπήγε στο σχολείο (4ο Γυμνάσιο Νεάπολης) όλες αυτές τις μέρες.

Στη σημερινή συγκέντρωση και πορεία έδωσαν το παρών, τοπικά σωματεία καθηγητών και δασκάλων, σύλλογοι γονέων και φοιτητών, δημοτικές, αριστερές και αναρχικές οργανώσεις, για να προστατεύσουν όλα τα παιδιά από τη ρατσιστική μανία.

Παρά την αρχική σύγχυση που δημιουργήθηκε μεταξύ των διοργανωτών για την διαδρομή και τη διάταξη της πορείας, τελικά όλοι οι συμμετέχοντες καταδίκασαν από κοινού τη συνένοχη προπαγάνδα των ΜΜΕ που διαδίδουν ασύστολα ψέματα κατά των προσφύγων, νομιμοποιούν εμμέσως τις ρατσιστικές αντιδράσεις και τη βία εναντίον τους, ενώ δεν παύουν να προβάλλουν θετικά την δράση κάθε ρατσιστικής γκρούπας. Επίσης, καταδίκασαν τις κρατικές πολιτικές, της παρούσας και της προηγούμενης κυβέρνησης, που ενισχύουν άμεσα την φασιστική αποθράσυνση, γκετοποιώντας και βασανίζοντας “θεσμικά” τους πρόσφυγες συγκεντρώνοντάς τους σε στρατόπεδα και εγκρίνοντας τις (κατά το διεθνές δίκαιο παράνομες) “επαναπροωθήσεις”-απελάσεις που κάνει κάθε τόσο το λιμενικό, όπως και μη τιμωρώντας όσους λιμενικούς φτάνουν στο σημείο να πνίγουν τους πρόσφυγες (Φαρμακονήσι 2014, Κως 2019 κ.α.).

Παραφωνία της διαδήλωσης, η συμμετοχή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με πανό “Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ”, την ίδια ώρα που το κόμμα τους είχε εφαρμόσει και υπερασπίζεται μέχρι σήμερα τα κλειστά σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Επειδή το παρακράτος δεν περιορίζεται από το κράτος, ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε τις επιθέσεις κατά των μεταναστών και την απαξίωση των ζωών τους είναι η συνέχιση μαζικών εκδηλώσεων τοπικά και κεντρικά. Η έλευση της καταδίκης της XA μέσα από τις μαζικές διαδηλώσεις που είχαν ακολουθήσει τον φόνο του Π.Φύσσα και τις επαναλαμβανόμενες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις από τότε, το αποδεικνύει.