Δημοσιεύουμε τα καλέσματα:

ΜΕΤΑ: Όλοι και όλες στην απεργία στις 18 Φλεβάρη 2020
για το ασφαλιστικό

Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει ακόμη ένα νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό… για να τοσώσει μέχρι το 2070! Είναι αυτό που λένε όλοι οι υπουργοί, των κυβερνήσεων από το 1990 μέχρι σήμερα, με πιο βίαιο τρόπο τα τελευταία δέκα χρόνια, ότι δηλ. «…αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί τομή, ενισχύει το δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και το κάνει βιώσιμο για τα επόμενα πενήντα χρόνια…»!
Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι όταν ακούν αυτά θα πρέπει να ανησυχούν πολύ. Με το νομοσχέδιο αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ:
1. Δεν καταργεί το νόμο Κατρούγκαλου, καθώς παγιώνει και συνταγματοποιεί όλες τις περικοπές των τελευταίων χρόνων και βάζει ταφόπλακα σ’ όλες τις διεκδικήσεις για επιστροφή των αναδρομικών περικοπών των συντάξεων και για την επαναφορά των απολεσθέντων παροχών και κατακτήσεων.
2. Διατηρεί τα υψηλά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης – 62 έως 67 -, ενώ οι προϋποθέσεις για πλήρη συνταξιοδότηση, με 40 χρόνια εργασίας, όχι μόνο φαντάζουν, αλλά και είναι όνειρο απατηλό για τη συντριπτική πλειονότητα των μελλοντικώνσυνταξιούχων. Δεν αλλάζει τα όρια ηλικίας και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης στα ΒΑΕ χιλιάδων εργαζομένων, όταν τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν τα εργατικάατυχήματα και δυστυχήματα, λόγω της εντατικοποίησης και ελαστικοποίησης της
εργασίας, της έλλειψης μέτρων ατομικής προστασίας και της πλημμελούς συντήρησης
του εξοπλισμού και των υποδομών.
3. Κοροϊδεύει τους συνταξιούχους ότι θα δοθούν αυξήσεις, όταν γι’ αυτούς που είναι πάνω από 30 χρόνια, η αύξηση θα είναι λογιστική, αφού θα μειωθεί απλά η 1/2 προσωπική διαφορά, ενώ με την περικοπή ακόμη και της ψευδεπίγραφης 13ης σύνταξης, θα μειωθεί το ετήσιο εισόδημα και αυτών που έχουν λιγότερα από 30 συντάξιμα χρόνια.
4. Διατηρεί το διαχωρισμό της σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, την ασφαλιστική δαπάνη σε χαμηλά επίπεδα και την εγγύηση του κράτους σ’ ένα προνοιακό επίπεδο συντάξεων.
5. Δεν γίνεται κανένας λόγος για τα κλεμμένα των ασφαλιστικών ταμείων από τα «θαλασσοδάνεια» της δεκαετίας του ΄50 και του ΄60, τις άτοκες καταθέσεις των επόμενων δεκαετιών στην Τράπεζα Ελλάδος, το τζογάρισμά τους στο χρηματιστήριο και τα δομημένα ομόλογα και το κούρεμά τους με το PSI για να σωθούν οι τράπεζες.
Αντίθετα με την ένταξη του ΕΤΕΑΕΠ στον ΕΦΚΑ θέλουν να βάλουν χέρι στα 7 δισ. ευρώ του αποθεματικού του, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι στα σχέδια της ΝΔ είναι η κατάργηση της επικουρικής ασφάλισης και του εφάπαξ και η πλήρης ιδιωτικοποίησή της.
Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες: Να τους χαλάσουμε τα σχέδιά τους και να «πληρώσουν» για τον νέο εμπαιγμό και την κοροϊδία σε βάρος μας.
Αγωνιζόμαστε για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματα και για την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για να ανοίξουν θέσεις εργασίας για τους νέους και τους άνεργους.
Διεκδικούμε την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, τη μείωση της φορολόγησης της μισθωτής εργασίας και την αύξηση του αφορολόγητου, καθώς και την υπογραφή ΣΣΕ, την διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας και των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, καθώς και την ένταξη νέων κατηγοριών εργαζομένων στα ΒΑΕ.
Συμμετέχουμε μαζικά και δυναμικά στην απεργία την Τρίτη 18 Φλεβάρη 2020 και στις συγκεντρώσεις των συνδικάτων σε όλη την Ελλάδα.

Στην Αθήνα καλούμε σε προσυγκέντρωση Σταδίου και Πεσμαζόγλου, στις 10.30πμ.
Φλεβάρης 2020
Από το ΜΕΤΑ

ΠΕΝΕΝ: 24ΩΡΗ ΠΑΜΠΕΙΡΑΪΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 18/2/2020 ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΛΟΙΩΝ

– Παλεύουμε ενάντια στην νέα επίθεση στα ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα

– Αντιστεκόμαστε στην εφοπλιστική – κυβερνητική ατζέντα υπονόμευσης των ΣΣΕ και των θέσεων εργασίας

Συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που έφερε στην Βουλή εγκαινιάζει μια νέα επίθεση στα ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.

Στην κατεύθυνση αυτή νομοθετικά παγιώνει τις πιο αντιδραστικές περικοπές του γνωστού νόμου Κατρούγκαλου και των άλλων αντιασφαλιστικών νόμων της μνημονιακής περιόδου αποδεικνύοντας τα προεκλογικά ψεύδη της περί κατάργησης του νόμου4387/2016 ο οποίος επέφερε μειώσεις που ξεπέρασαν τα 400 ευρώ στις κύριες συντάξεις και τώρα τον καθιστά παντοδύναμο…

Με τον νέο νόμο διατηρούνται τα αυξημένα όρια ηλικίας σε άνδρες και γυναίκες, οι επικουρικές συντάξεις παραμένουν καθηλωμένες στα ίδια επίπεδα.

Ειδικότερα με τον νέο νόμο η επικουρική ασφάλιση (ΕΤΕΑΕΠ) ενσωματώνεται στον ΕΦΚΑ και ανοίγει ο δρόμος έως και την πλήρη κατάργησή της. Το ίδιο γίνεται και με τα αποθεματικά του που είναι στα 7 δις ευρώ, ταυτόχρονα ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την ιδιωτικοποίησή του.

Νομιμοποιείται και θωρακίζεται η λεηλασία που έγινε όλα τα τελευταία χρόνια με τα κλεμμένα των ταμείων.

Η 13η και η 14η σύνταξη στέλνεται στο πυρ το εξώτερο όπως επίσης και τα βαρέα και ανθυγιεινά για χιλιάδες εργαζόμενους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα με το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και η επικοινωνιακή εκστρατεία της κυβέρνησης και των φιλικών προς αυτήν Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης περί παροχών και αυξήσεων στις συντάξεις θα πέσουν στο κενό.

Παράλληλα με τα παραπάνω κυβέρνηση και κεφάλαιο την ίδια στιγμή στην αντιλαϊκή ατζέντα τους έχουν βάλει πλώρη να κλιμακώσουν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και σειρά τώρα παίρνουν ΔΕΗ – ΕΛΤΑ – Λιμάνια – Λάρκο – Νοσοκομεία – δήμοι που βγαίνουν είτε συνολικά είτε κερδοφόρα κομμάτια στο σφυρί και με τον τρόπο αυτό παραδίδονται έναντι πινακίου φακής στα εγχώρια και πολυεθνικά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Είναι επίσης η ένταση και η αύξηση των πλειστηριασμών ενάντια στην πρώτη λαϊκή κατοικία.

Ταυτόχρονα στην αντιλαϊκή κυβερνητική ατζέντα το επόμενο διάστημα θα ξεδιπλωθεί μια νέα επίθεση που αφορά τις συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις – πορείες του εργατικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος μέσα από την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει να τις περιορίσει δραστικά εξυπηρετώντας τις αξιώσεις της εργοδοσίας βάζοντας όρια και ποινικοποιώντας τους υπεύθυνους για τον τρόπο που αυτές θα πραγματοποιούνται στους δρόμους και επιδιώκοντας την επιτήρηση από τις δυνάμεις της αστυνομίας.

Η αντιλαϊκή αυτή πολιτική πάει χέρι – χέρι με την ένταση του αυταρχισμού, της αστυνομικής βίας και καταστολής αλλά και της εργοδοτικής τρομοκρατίας για να επιβληθεί ο νόμος και η τάξη, να υπονομευτεί κάθε εργατική και λαϊκή αντίδραση και αντίσταση σε αυτήν την πολιτική.

Στον χώρο της Ναυτιλίας το κοινό μέτωπο εφοπλιστών – κυβέρνησης θέτει άμεσα ως προτεραιότητα την κατάργηση της ΣΣΕ στην ποντοπόρο ναυτιλία και τον διωγμό των εναπομεινάντων ελλήνων Ναυτεργατών προκειμένου να “ανακάμψει” το ελληνικό νηολόγιο.

Στον χώρο της επιβατηγού Ναυτιλίας οι κουτσουρεμένες οργανικές συνθέσεις διαμορφώνουν τριτοκοσμικές συνθήκες δουλειάς με εντατικοποίηση, δραματικά επιβαρυμένα ωράρια εργασίας, με συστηματική παραβίαση των όρων εργασίας και των ΣΣΕ….

Ταυτόχρονα οι ΣΣΕ στα Ποντοπόρα , τα Μεσογειακά Φ/Γ – Δ/Ξ και τα Φορτηγά κάτω των 500 κόρων εξακολουθούν να είναι οι μισθοί στα επίπεδα του 2010 με ευθύνη του εργοδοτικού – κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού οι οποίες δυνάμεις παρέχουν ασυλία στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και άτυπα έχουν δώσει την συναίνεσή τους και έχουν υπογράψει μακροχρόνια εργασιακή ειρήνη με τα μεγάλα αφεντικά τους….

Την ίδια περίοδο τα συνταξιοδοτικά προβλήματα που αφορούν τους απόμαχους της θάλασσας που έχουν καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε μακροχρόνια αποτελμάτωση και η καθυστέρηση που σημειώνεται είναι εξοργιστική χωρίς να σημειώνεται καμιά θετική παρέμβαση για την εξασφάλιση των συνταξιοδοτικών τους παροχών….

Στο φόντο όλων των παραπάνω εξελίξεων είναι φανερό ότι τόσο τα συνολικότερα προβλήματα που αφορούν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τα λαϊκά στρώματα όσο και τα ειδικότερα που σχετίζονται με το Ναυτεργατικό μας κόσμο η ζωή δείχνει ότι δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν κατ’ οποιοδήποτε τρόπο στα πλαίσια της ασκούμενης αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Μια πολιτική (όπως και της προηγούμενης κυβέρνησης) η οποία έχει στο προσκήνιο αποκλειστικά τα συμφέροντα των λίγων, του κεφαλαίου (εφοπλιστών, τραπεζιτών, βιομηχάνων), την στήριξη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους.

Εκείνο το οποίο επιβάλλεται σε αυτές τις συνθήκες είναι οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να οργανώσουν την δική τους αντίσταση και αντεπίθεση βάζοντας μπροστά τα δικαιώματά τους, τις δικές τους ανάγκες, τα δικά τους δίκαια αιτήματα.

Αιτήματα, στόχους και διεκδικήσεις τα οποία όχι αποσπασματικά αλλά συνολικά θα διαμορφώνουν ένα πλαίσιο διεκδικήσεων το οποίο θα συγκρούεται με την συνολική επίθεση που δέχονται όλα τα τελευταία χρόνια και σήμερα από τις κυβερνητικές πολιτικές, το κεφάλαιο και την Ε.Ε.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση οφείλει και πρέπει να πρωτοστατήσει το αγωνιστικό – ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα οργανώνοντας, σχεδιάζοντας την αντεπίθεση της εργατικής τάξης.

Στα πλαίσια αυτής της κατεύθυνσης και σε αυτή την προοπτική η ΠΕΝΕΝ για άλλη μια φορά συμμετέχει στην 24ωρη απεργία που έχει κηρύξει το Ε.Κ. Πειραιά και καλεί τα μέλη μας να συμμετάσχουν μαζικά στην απεργία στις 18 Φλεβάρη 2020

έχοντας το παρακάτω διεκδικητικό πλαίσιο:

– Απόσυρση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης.

– Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

– Δημόσια καθολική κοινωνική ασφάλιση.

– Καμιά ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης.

– Άμεση κατάργηση του αντιναυτεργατικού νόμου 4150/2013.

– Όχι στα νέα μέτρα κυβέρνησης – εφοπλιστών για κατάργηση των ΣΣΕ και των ελλήνων Ναυτεργατών      στην ποντοπόρο Ναυτιλία.

– Υπογραφή ΣΣΕ σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.

– Τήρηση της νομοθεσίας και των ΣΣΕ στην επιβατηγό Ναυτιλία.

– Αυτοτέλεια ΝΑΤ – ΚΕΑΝ – Ταμεία Πρόνοιας και Οίκο Ναύτη

– Άμεσα μέτρα για την ανεργία, ουσιαστική αύξηση και επιμήκυνση των επιδομάτων με κατάργηση του Π.Δ περί έννοιας άνεργων Ναυτικών.

– Επέκταση του νόμου 1264/82 για το Ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

– Δραστική μείωση της φορολογίας των Ναυτικών.

– Όχι στο MasterPlanτης Cosco, να κλείσουν άμεσα τα καζάνια (Πέραμα) και η ρυπογόνος επιχείρηση OILONE (Δραπετσώνα).

Η απεργία ξεκινάει στις 18/2/2020 ώρα 00.01

και ολοκληρώνεται στις 18/2/2020 ώρα 24.00

Όλοι στην μάχη για την επιτυχία της απεργίας

Πειραιάς 7/2/2020

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

——————————————————-

Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ 
24ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Την Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου 2020, απεργούμε για να μην ψηφιστεί από τη Βουλή το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Το νομοσχέδιο που η Κυβέρνηση καταθέτει για ψήφιση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση των μνημονιακών αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν την περίοδο 2010 – 2019 και είχαν ως συνέπεια τη μείωση των συντάξεων από 20% έως και 60%.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο δεν τήρησε τις προεκλογικές της υποσχέσεις για πλήρη κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (Ν. 4387/16), ο οποίος επέφερε μειώσεις μέχρι και 350€ στις κύριες συντάξεις, αλλά αντίθετα τον εφαρμόζει πλήρως και τον ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο.

Οι όποιες παρεμβάσεις γίνονται στα ποσοστά αναπλήρωσης, μετά τα
30 χρόνια υπηρεσίας, σε εκτέλεση των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την επιστροφή ενός ελάχιστου ποσού, σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώνουν ούτε στο ελάχιστο τις τεράστιες μειώσεις που είχαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι με τον Νόμο Κατρούγκαλου και τους προηγούμενους μνημονιακούς αντιασφαλιστικούς νόμους.

Έτσι με τον Νέο Νόμο:

• Διατηρούνται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 για όλους ή στα 62 με 40 χρόνια υπηρεσίας, που ψηφίστηκαν με τον Ν4336/15 (τρίτο μνημόνιο). Καμία εξαίρεση δεν υπάρχει για καμία κατηγορία εργαζομένων.
• Διατηρούνται οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, που έφτασαν στο 50%, καθώς και στο εφάπαξ όπου αθροιστικά οι περικοπές ξεπέρασαν το 40%.
• Το ΕΤΕΑΕΠ (επικουρική ασφάλιση) ενσωματώνεται στον ΕΦΚΑ κι ανοίγει έτσι ο δρόμος για την πιθανή πλήρη κατάργησή του μελλοντικά. Ταυτόχρονα ενσωματώνονται στον ΕΦΚΑ στο σύστημα και τα 7 δις αποθεματικά που έχει το ΕΤΕΑΕΠ.
• Διατηρείται η λεηλασία, που έγινε διαχρονικά στα ασφαλιστικά ταμεία και καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για επιστροφή των κλεμμένων.
• Διατηρούνται τα εξευτελιστικά ποσοστά αναπλήρωσης του Νόμου Κατρούγκαλου, ιδιαίτερα για όσους έχουν μέχρι 30 χρόνια υπηρεσίας.
• Καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για καθιέρωση της 13^ης και της 14^ης σύνταξης, που περικόπηκε με τους με τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς Νόμους του 2010-2012.
• Καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για τους εργαζόμενους στα ΒΑΕ, για μείωση των ορίων ηλικίας τους, ούτε για τους εκπαιδευτικούς που είχαν ειδικές συνταξιοδοτικές διατάξεις (Ν3075/02).

Είναι προφανές, από τα παραπάνω, ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιλέγει να «λύσει» για τα επόμενα 50 χρόνια μια και καλή το ασφαλιστικό, παγιώνοντας με τον Νόμο που φέρνει για ψήφιση τις μνημονιακές περικοπές όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων, καταδικάζοντας έτσι τους συνταξιούχους της χώρας μας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση στο διηνεκές.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική και σε αυτό το νομοσχέδιο οφείλουμε να αντιδράσουμε. Η κοινωνική ασφάλιση αφορά, συνολικά, τη ζωή των εργαζομένων, τον κόπο και τον μόχθο ολόκληρου του εργασιακού τους βίου και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να την λεηλατήσει. Γι’ αυτό και ο μόνος δρόμος που μας απομένει για να ανατρέψουμε τις νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις είναι ο δρόμος του αγώνα.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

1. Κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (Ν4387/16) και όλων των αντιασφαλιστικών μνημονιακών Νόμων.
2. Επαναφορά της 13^ης και 14^ης σύνταξης.
3. Πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων.
4. Δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Καμία ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

Πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 11:00πμ

ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

 —————————————————

Ταχ. Διεύθ.: Γ’ Σεπτεμβρίου 48Β, 104 33, Αθήνα ■ Τηλ.: 210 88 36 918 ■

■Web Site: www.eka.org.gr ■ e-mail: [email protected] ■

Αρ. Πρωτ.: 10233                                                   Αθήνα, 05/02/2020

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, σε συνεδρίασή του στις 4 Φεβρουαρίου αποφάσισε την κήρυξη 24ωρης απεργίας την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου, ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης.

Όχι μόνο δεν καταργείται ο νόμος Κατρούγκαλου, όπως είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση προεκλογικά, αλλά περικλείεται στον νόμο Βρούτση και στέλνει στα Τάρταρα το Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας μας. Με το νέο νομοσχέδιο η κυβέρνηση αποδεικνύει περίτρανα ότι θέλει να παγιώσει τις μειώσεις στις συντάξεις.

Καλούμε τα σωματεία μέλη μας να συμμετέχουν μαζικά στην απεργιακή κινητοποίηση προκειμένου να εμποδίσουμε τον κυβερνητικό σχεδιασμό που θέλει να ρίξει ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση.

Το Δ.Σ.

Ανακοίνωση της Δημοτικής Κίνησης «Ανυπότακτη Μυτιλήνη»
για το συλλαλητήριο της Τετάρτης 22 Ιανουαρίου 2020

Η αφίσα για την αυριανή (Τετάρτη 22 Ιανουαρίου) «κινητοποίηση για το προσφυγικό» αποκαλύπτει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τις αντιλήψεις που διέπουν την ηγεσία αυτής της κινητοποίησης -καθώς και όλων των ανάλογων-, αλλά και το κλίμα που έχει δημιουργηθεί. Οι πρόσφυγες-σκοτεινές φιγούρες που εφορμούν με βάρκες για να καταλάβουν το νησί, και το κεντρικό σύνθημα που τα λέει όλα: «Θέλουμε τα νησιά μας πίσω».
Η αφίσα αναδίδει τη βαριά δυσοσμία ρατσιστικών ιδεών και αντιλήψεων, που έχουν απλωθεί σαν μάστιγα πάνω από το νησί. Ιδεών και αντιλήψεων που εμπνέονται από το «δόγμα» του Πορτοσάλτε: για να σταματήσουν να έρχονται οι «εισβολείς», πρέπει να πνίγονται στη θάλασσα και να κάνουμε τη ζωή όσο πιο δύσκολη γίνεται σε όσους πατούν ζωντανοί το έδαφος των νησιών.
Στο πλαίσιο αυτού του κλίματος και αισθανόμενος ότι έχει το δικαίωμα στην ασυδοσία, ο Περιφερειάρχης κ. Μουτζούρης επιχείρησε «παιδομάζωμα», καλώντας σε σύσκεψη μαθητές των δεκαπενταμελών των σχολείων για να τους «ζυμώσει» με τις ανάξιες «αξίες» που αναδίδει η αφίσα την οποία υπογράφει η Περιφέρεια.
Στο πλαίσιο του ίδιου κλίματος, ο δήμαρχος Δυτικής Λέσβου κ. Βέρρος ανακοινώνει την υλοποίηση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου για κατάργηση της δομής στη Συκαμιά, όπου συγκεντρώνονται οι πρόσφυγες για να μεταφερθούν στη Μόρια. Προτιμά λοιπόν ο κ. Βέρρος να διασκορπίζονται στα χωράφια και τα γύρω χωριά και να παίρνουν τους δρόμους φορτωμένοι τα μπαγκάζια τους όπως το 2015;.. Θα ήταν παράλογο και εχθρικό προς τη Συκαμιά, τον Λεπέτυμνο, τον Μόλυβο και τα γύρω χωριά να έχει τέτοιο σκοπό. Ο σκοπός μάλλον είναι άλλος: θέλει να δημιουργία μία ακόμη πειστικότερη εικόνα για το «πρόβλημα που αντιμετωπίζει το νησί» για να πιέσει την κεντρική εξουσία ώστε να πάρει μέτρα για να… εξαφανίσει τελείως τους πρόσφυγες!
Οι παλιοί «δαίμονες», ακροδεξιοί και φασίστες, αγκαλιασμένοι με πολιτικούς καιροσκόπους και κερδοσκόπους κάθε λογής, είναι οι αρχιτέκτονες και πραγματικοί υπεύθυνοι για τη μόνη συμφόρηση που υπάρχει στο νησί: τη συμφόρηση που προκαλούν οι αγριανθρωπικές, ρατσιστικές, ακροδεξιές και φασιστικές αξίες.
Η προεκλογική πολιτική κερδοσκοπία της ΝΔ και ο ακροδεξιός/ρατσιστικός λόγος με τον οποίο «τάισε» τον «λαό της δεξιάς», αλλά και η τωρινή της πολιτική, είναι η πραγματική αιτία γι’ αυτή τη συμφόρηση, που στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου προσλαμβάνει πλέον τη μορφή πανδημίας.
Τεράστια ευθύνη γι’ αυτό έχει πρώτα απ’ όλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο γιατί αποδέχτηκε και τήρησε ρητά τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας που εγκλωβίζει τους πρόσφυγες στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, όχι μόνο γιατί διασπάθισε τους σχετικούς ευρωπαϊκούς πόρους χωρίς να εξασφαλίσει έστω ανθρώπινη ζωή για τους πρόσφυγες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για όσους εργάζονται στο ΚΥΤ Μόριας, αλλά και γιατί τώρα συμπράττει με το ρατσιστικό μέτωπο σε κινητοποιήσεις που εμπνέονται από το κλίμα της αφίσας που κυκλοφορεί, ψηφίζει αποφάσεις όπως αυτή για το κλείσιμο της δομής στη Συκαμιά κ.λπ.
Ύστερα όμως από το συμβιβασμό του με το εγχώριο και διεθνές σύστημα το 2015 κανείς δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει μετατοπιστεί στον χώρο της συστημικής σοσιαλδημοκρατίας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο με το ΚΚΕ, το οποίο ενώ έχει διακηρυγμένη θέση την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες συμπράττει με το ρατσιστικό μέτωπο σε τέτοιες κινητοποιήσεις.
Το ΚΚΕ στη Λέσβο κατήγγειλε την πρωτοβουλία του κ. Μουτζούρη και της Περιφέρειας να τυπώσει την εν λόγω αφίσα χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Μα γι’ αυτό ακριβώς πρόκειται: ο κ. Μουτζούρης και οι συν αυτώ ομοϊδεάτες είναι η αυτονόητη ηγεσία και δεν έχουν καμία ανάγκη να ρωτήσουν το ΚΚΕ και κανέναν άλλον που ενδεχόμενα έχει άλλη άποψη. Το ΚΚΕ όμως, που όταν πρόκειται να συμπράξει με αριστερές δυνάμεις στο παραμικρό τους καταγγέλλει για οπορτουνισμό ή απαιτεί την προσυμφωνία σε μάξιμουμ πλαίσιο, γιατί δεν προβάλλει τις ίδιες απαιτήσεις όταν συμπράττει με «συμμάχους στον αγώνα» όπως ο Μουτζούρης, ο Βέρρος κ.λπ.;
Γιατί δεν εξαρτά τη συμμετοχή του από μια τέτοια ρητή προσυμφωνία για τους στόχους, το περιεχόμενο της αφίσας, τους ομιλητές κ.λπ.; Και όταν δεν το κάνει, πόση αξιοπιστία έχουν οι εκ των υστέρων διαμαρτυρίες του;
Δυστυχώς, με κλαψουρίσματα και άλλοθι ότι έχει το δικό του πλαίσιο, το ΚΚΕ βάζει την υπογραφή του (μέσω των Εργατικών Κέντρων) στη γιγάντωση μιας επικίνδυνης ρατσιστικής δυναμικής στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Παρόλα αυτά είναι καλοδεχούμενο και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι το ΚΚΕ, έστω και την ύστατη στιγμή, διαφοροποιείται δημόσια καταγγέλλοντας την αφίσα της Περιφέρειας και κάνοντας δική του συγκέντρωση σε άλλο σημείο και άλλη ώρα. Αυτή τη στιγμή που έχουμε απόλυτη ανάγκη να προστίθενται δυνάμεις οι οποίες αντιπαρατάσσονται στο “μαύρο μέτωπο” δεν θα πούμε “πολύ λίγο – πολύ αργά”. Ωστόσο, αυτή η μικρή ρήξη πρέπει να μετατραπεί σε πλήρη και ολοκληρωτική. Τα συνδικάτα και οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να στέκονται “εξ ορισμού” απέναντι σε μέτωπα και συλλαλητήρια όπου ηγεμονεύουν ρατσιστικές, ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις. Αντί για “ενιαίο μέτωπο” με τέτοιες δυνάμεις, χρειαζόμαστε το ενιαίο μέτωπο των δυνάμεων της αλληλεγγύης και της Αριστεράς. Τα ίδια ισχύουν και για άλλες αριστερές δυνάμεις του συνδικαλιστικού χώρου και της αυτοδιοίκησης που συναίνεσαν στη συμμετοχή στο συλλαλητήριο.

Τι ακριβώς εννοείτε και τι προτείνετε, «συναγωνιστές» της κινητοποίησης;

Όμως το κακόγουστο αστείο έχει παρατραβήξει. Μέσα στο πέλαγος από γενικολογίες και εθνοπατριωτικές κορώνες, μέσα από ένα κρεσέντο κινδυνολογίας πασπαλισμένο με μπόλικη συνωμοσιολογία κατάλληλη μόνο για ψεκασμένους, επιπλέουν και γίνονται «καπετάνιοι» ρατσιστές, ακροδεξιοί και φασίστες. Είναι καιρός να μιλήσουν όλοι καθαρά και χωρίς υπαινιγμούς: τι εννοούν και τι προτείνουν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ; Μερικά βασικά ερωτήματα ζητούν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ απαντήσεις:
• Τι εννοείτε «αυστηρότερη φύλαξη των συνόρων»; Και με ποια μέσα προτείνετε να επιτευχθεί;
Όταν πλησιάζουν οι βάρκες με τους πρόσφυγες τη συνοριογραμμή, τι πρέπει να κάνει το Λιμενικό; Να τις απωθεί με ελιγμούς ναυμαχίας; Να τις πυροβολεί; Τι;;; Ακόμη και ο Πορτοσάλτε δίστασε να πει ανοιχτά αυτό που σκεφτόταν και το είπε εμμέσως «αν δεν πνίγονται, δεν θα σταματήσουν να έρχονται». Πρέπει λοιπόν να πνίγονται; Και το Λιμενικό να αναλάβει αυτό το «έργο»; Υπάρχει κάποιος θαρραλέος «πατριώτης» να βγει να το πει ανοιχτά;
Ο κ. Μουτζούρης και ο κ. Βέρρος τι λένε επ’ αυτού; Είναι εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες κι όχι ακροδεξιοί προπαγανδιστές. Οφείλουν να μιλήσουν συγκεκριμένα! Το ίδιο συγκεκριμένα οφείλει να μιλήσει και η κυβέρνηση: τι εννοεί όταν υπόσχεται «αυστηρότερη φύλαξη»; Και γιατί οι δημοτικοί άρχοντες που προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο με την κυβέρνηση δεν πιστεύουν αυτή της την υπόσχεση; Μήπως γιατί εννοούν τόσο «ριζικά» μέσα που ούτε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν θα τολμούσε να εφαρμόσει χωρίς να υπάρξει παγκόσμια κατακραυγή, να διαταραχθούν οι διεθνείς σχέσεις της χώρας και να καταγγείλει την Ελλάδα όχι μόνο ο ΟΗΕ αλλά και ο… Ερντογάν για μαζικές δολοφονίες προσφύγων;
• «Το νησί δεν αντέχει άλλους (ή υπερβολικό αριθμό) προσφύγων. Πρέπει να υπάρξει αποσυμφόρηση». Δηλαδή;
Καταρχήν, ένα σχόλιο προς πραγματικά καλοπροαίρετους ανθρώπους που λένε ότι το νησί δεν αντέχει ανεξέλεγκτο αριθμό προσφύγων. Μπορεί κανείς να καθορίσει ένα «πλαφόν» με βάση τη δική του λογική για το «τι αντέχει το νησί». Αυτό όμως θα σήμαινε είτε πως σε συνεργασία με την Τουρκία θα μειώνονταν οι αφίξεις προσφύγων στα νησιά είτε πως θα πνίγουμε τους υπεράριθμους» στη θάλασσα. Με την Τουρκία όχι μόνο συνεργασία δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά εξαιτίας του ανταγωνισμού για τους υδρογονάνθρακες έρχεται όλο και πιο κοντά ο άλλος μεγάλος κίνδυνος: της στρατιωτικοποίησης της αντιπαράθεσης.
Αφού λοιπόν αποκλείεται αυτός ο τρόπος καθορισμού «πλαφόν» του αριθμού προσφύγων στα νησιά, ρεαλιστικά απομένουν είτε η δολοφονική μέθοδος (το Λιμενικό να αναλάβει να πνίγει τους υπερβαίνοντες το «πλαφόν» είτε να φεύγουν γρήγορα και μαζικά οι πρόσφυγες από το νησί.
«Συναγωνιστές» της αυριανής κινητοποίησης, γνωρίζετε πολύ καλά ποιος εμποδίζει αυτή την τελευταία λύση, δηλαδή τη μαζική έξοδο των προσφύγων από τα νησιά: Πρώτο, η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που όχι μόνο κλείνει τα ελληνικά σύνορα απαγορεύοντας στους πρόσφυγες να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά απαγορεύει ακόμη και τη μεταφορά στην ενδοχώρα προσφύγων πριν κριθεί ότι δικαιούνται άσυλο. Δεύτερο, οι όμοιοί σας και «συναγωνιστές» σας στην υπόλοιπη Ελλάδα, που γαλουχημένοι από τις ίδιες «αξίες» με σας, δεν θέλουν πρόσφυγες στις περιοχές τους και οργανώνουν συλλαλητήρια ανάλογα με τα δικά σας. Έτσι ούτε οι δικαιούχοι ασύλου πρόσφυγες μπορούν να φύγουν προς την ενδοχώρα!
Εν τέλει, όσοι εννοούν ότι η λύση είναι να πνίγουμε τους πρόσφυγες στη θάλασσα, ας το πουν καθαρά – για να ξέρουμε με ποιους και για τι πράγμα μιλάμε. Όσοι πάλι εννοούν να φεύγουν γρήγορα και μαζικά οι πρόσφυγες από τα νησιά, ας ξεκόψουν το συντομότερο από τους ακροδεξιούς και φασίστες προπαγανδιστές και ας έρθουν μαζί μας για να καταγγείλουμε τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που τους εγκλωβίζει στα νησιά.

• «Αποσυμφόρηση» ή «απεγκλωβισμός»;

Όταν λέτε ότι υπάρχει «συμφόρηση» στο νησί κι ότι «υποφέρει» το νησί, τι εννοείτε;
«Σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις, να μην τις παίρνει ο άνεμος», έλεγε ο ποιητής μας Μανόλης Αναγνωστάκης. Οι λέξεις είναι «πρόκες» και συχνά κουβαλούν ολόκληρο αξιακό φορτίο. Λέξεις και φράσεις όπως «συμφόρηση»/«αποσυμφόρηση», «το νησί υποφέρει/δεν αντέχει άλλο» κ.λπ. είναι ακατάλληλες για να προσδιορίσουν ποιος και γιατί υποφέρει πραγματικά. Είναι κατάλληλες μόνο για να συσκοτίζουν και να καλλιεργούν τις προϋποθέσεις για βρόμικες λύσεις.
Στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου υποφέρουν πρώτοι και μακράν όλων των άλλων οι πρόσφυγες. Κανείς άλλος δεν υποφέρει, αν σεβόμαστε τη σημασία των λέξεων! Στη συνέχεια αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στη δουλειά τους οι εργαζόμενοι στη Μόρια, λόγω υποστελέχωσης, ανεπαρκών ή άθλιων υποδομών κ.λπ., δηλαδή για λόγους που ευθύνονται αποκλειστικά οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες διαχειρίζονται εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρωπαϊκών πόρων χωρίς να μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες ούτε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους στη Μόρια.
Τελευταίοι, αντιμετωπίζουν πρόβλημα οι κάτοικοι της Μόριας – όχι όλοι και ελάχιστοι πραγματικά μεγάλο πρόβλημα. Από την κατάληψη χωραφιών με ελιόδεντρα δίπλα στο ΚΥΤ για να στηθούν σκηνές επειδή αυτό έχει ξεχειλίσει, από το κόψιμο ελιόδεντρων για να χρησιμοποιηθούν για καυσόξυλα και από μεμονωμένα κρούσματα «απαλλοτρίωσης» αμνοεριφίων για τροφή. Ποιος όμως ευθύνεται για όλα αυτά, αν όχι οι ελληνικές κυβερνήσεις, που δεν μπορούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των προσφύγων;
Όταν κάποιοι υποφέρουν, θα υποφέρουν και οι διπλανοί τους. Όταν υποφέρουν οι πρόσφυγες, θα έχουν προβλήματα και οι εργαζόμενοι στο ΚΥΤ και οι Μοριανοί. Γι’ αυτό, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και η εξασφάλιση -στοιχειωδώς- συνθηκών ανθρώπινης διαβίωσης δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης (που πολλοί γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους) αλλά και ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να μην έχουν πρόβλημα και οι κάτοικοι των νησιών!
Τι θα γίνει αν οι «ροές» αυξηθούν ακόμη περισσότερο; Τότε, είτε θα οδηγηθούμε σε μαζικό κανιβαλισμό κατά των προσφύγων είτε θα πρέπει να καταργήσουμε στην πράξη τη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, διότι αυτή ευθύνεται για τον μαζικό εγκλωβισμό των προσφύγων στα νησιά.
Γι’ αυτό, οι μόνες λύσεις, όχι μόνο αξιακά αποδεκτές αλλά και ρεαλιστικές, είναι η εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης για τους πρόσφυγες (στέγη, τροφή, υγιεινή, εκπαίδευση για τα παιδιά τους, ΑΜΚΑ) και η κατάργηση στην πράξη των προβλέψεων της συνθήκης ΕΕ-Τουρκίας που εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες στα νησιά. Όχι μόνο το ένα ούτε μόνο το άλλο, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα.
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εφαρμόσει ρατσιστικές λύσεις (καταστρατήγηση διαδικασιών ασύλου, κλειστά κέντρα-φυλακές, «αυστηρότερη φύλαξη συνόρων»), ενώ οι εμπνευστές και καθοδηγητές του αυριανού συλλαλητηρίου ζητούν πιο «δραστικές» ρατσιστικές λύσεις.
Σε ό,τι μας αφορά, δεν συμμετέχουμε στο αυριανό συλλαλητήριο για τους λόγους που εξηγήσαμε. Ο μόνος αγώνας που θεωρούμε ότι μας τιμά να δώσουμε, είναι ο αγώνας της αλληλεγγύης και του μαζικού απεγκλωβισμού των προσφύγων μέσα από την κατάργηση της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.

Εχθροί μας είναι η λιτότητα και ο αυταρχισμός των κυβερνήσεων, η ακροδεξιά και οι φασίστες – όχι οι πρόσφυγες!

Μετά από 40 μέρες “απεργίας των απεργών”!

του Γιώργου Μητραλιά

Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε για την -πάντα υπό εξέλιξη- μεγάλη γαλλική απεργία στις μεταφορές, στην εκπαίδευση, στην υγεία και αλλού, είναι ότι δεν έχει προηγούμενο: Έχοντας ξεκινήσει πέρυσι, στις 5 Δεκεμβρίου, συμπληρώνει ήδη 40 μέρες όχι μόνο απεργίας αλλά και συνεχών κάθε λογής κινητοποιήσεων και μαζικών διαδηλώσεων, ξεπερνώντας έτσι σε διάρκεια ακόμα και την ιστορική απεργία του Μάη του 1968! Πρόκειται αναμφίβολα για τη μεγαλύτερη και την πιο ουσιαστική εργατική κινητοποίηση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και κυβερνήσεις που έχει γνωρίσει στα τελευταία 40 χρόνια όχι μόνο η Γαλλία αλλά και η Ευρώπη και -ίσως- ολάκερος ο κόσμος!…

Το πρώτο συμπέρασμα βγαίνει λοιπόν αβίαστα: Οι Γάλλοι απεργοί, και μαζί τους και η κοινωνία που τους συμπαραστέκεται, δεν αγωνίζονται μόνο για πάρτη τους. Παλεύουν και για εμάς. Και είναι ακριβώς επειδή οι κυβερνώντες και “οι από πάνω” κάθε χώρας γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή μάχη είναι πολύ γενικότερου ενδιαφέροντος και κυρίως,… συμφέροντος, που κάνουν τα πάντα για να την αποκρύψουν από τους δικούς τους “από κάτω”, καθώς πιστεύουν -όχι άδικα- ότι θα μπορούσε να τους εμπνεύσει εξαιρετικά “επικίνδυνες ιδέες”…

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι και αυτό προφανές: Η μάχη που δίνουν οι Γάλλοι απεργοί είναι κυριολεκτικά τιτάνια! Και αυτό όχι μόνο επειδή έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πανίσχυρο (ταξικό) αντίπαλο αλλά και επειδή μετά από 40 μέρες απεργίας με μηδενικές αποδοχές (!) απειλούνται άμεσα, αυτοί και οι οικογένειές τους, από την πείνα, παρά την εκπληκτική γενναιοδωρία της γαλλικής κοινωνίας, που γεμίζει τα απεργιακά ταμεία όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Όμως, όχι μόνο από την πείνα αλλά και από την εξάντληση. Και για να πάρουμε μιαν ιδέα αυτής της τρομερής φυσικής εξάντλησης, αρκεί να σκεφτούμε ότι ο Γάλλος απεργός ξυπνάει στις 3 το πρωί για να πάει στην απεργιακή φρουρά του στο αμαξοστάσιο ή αλλού, και τελειώνει την ημέρα του με τη βραδυνή απεργιακή του συνέλευση που αποφασίζει την “ανανέωση” της απεργίας για ένα ακόμα 24ωρο. Και ενδιάμεσα, οργανώνει και μετέχει σε (τοπικές και πανεθνικές) πολύωρες διαδηλώσεις, σε ποικίλες συμβολικές καταλήψεις (π.χ. των γραφείων του παγκόσμιου γίγαντα της ιδιωτικής ασφάλισης Black Rock), καθώς και σε δράσεις προπαγάνδισης της απεργίας σε χώρους εργασίας του ιδιωτικού τομέα ή σε εμπορικά κέντρα και πλατείες μικρών και μεγάλων πόλεων.

Τι κάνει λοιπόν αυτούς τους Γάλλους απεργούς και τους χαλκέντερους νεαρούς συνδικαλιστές ηγέτες τους -όπως π.χ. ο γραμματέας σιδηδρομικών Παρισιού της CGT Μπερανζέ Σερνόν ή ο αντίστοιχος του της Sud-rail Φαμπιέν Βιλντιέ- να αντέχουν και να δηλώνουν αποφασισμένοι να κρατήσουν μέχρι την τελική νίκη; Κατ’αρχήν, είναι η πεποίθησή τους ότι πρόκειται για τη ….μητέρα όλων των κοινωνικών μαχών, για τον ”Νυν υπέρ πάντων αγώνα” που θα κρίνει τις τύχες των μισθωτών και των καταπιεσμένων για τις πολλές επόμενες δεκαετίες! Κατόπιν, είναι ότι έχουν την πλειοψηφία των πολιτών μαζί τους, στο πλευρό τους, και ενάντια στην κυβέρνηση, παρόλο που αυτοί οι πολίτες, ειδικά στο Παρίσι, αντιμετωπίζουν καθημερινά μύρια σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της απεργίας.(1)

Κυρίως, είναι όμως ότι υπερασπίζονται δυο κατακτήσεις τους που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο: την πρωτοφανή ενότητα των απεργών και το γεγονός ότι αυτή η απεργία είναι δική τους και κανενός άλλου, ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που την αποφασίζουν καθημερινά και την διαχειρίζονται δημοκρατικά! Και πριν απ’όλα, η ενότητα που μεταφράζεται στο ότι μετέχουν όλοι, συνδικαλισμένοι και μη, ισότιμα στην απεργία και στην οργάνωσή της πέρα από τις όποιες διαφορές που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα στα συνδικάτα τους και στις ηγεσίες τους. Εδώ έχουμε μια κατάκτηση ζωτικής σημασίας που όμως δεν πέφτει από τον ουρανό αλλά είναι γνήσιο τέκνο εντελώς συνειδητών επιλογών όπως η καταδίκη των -πασίγνωστων αλλού- καταστροφικών παραδοσιακών σεχταρισμών, που -όπως γνωρίζουμε πολύ καλά- συνοδεύονται συνήθως από αμοιβαίους αφορισμούς και κατάρες, αν όχι ακόμα και από την άσκηση φυσικής βίας. Έτσι, μόνο μεγάλη εντύπωση μπορεί να προκαλέσει στον Έλληνα παρατηρητή που είναι μαθημένος σε διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές, το θέαμα ακόμα και των πιο ριζοσπαστών Γάλλων συνδικαλιστών απεργών που δεν “κοσμούν” ποτέ με βαριά κοσμητικά επίθετα ακόμα και τους πιο παραδοσιακά “κίτρινους” ηγέτες συνδικάτων όπως η CFDT ή η Unsa που σπεύδουν να συνεργαστούν με την κυβέρνηση στην προσπάθειά τους να σπάσουν την απεργία. Όπως επίσης μεγάλη εντύπωση του προξενεί το θέαμα των ηγετών της ριζοσπαστικής αριστεράς (Μελανσόν, Μπεζανσενό,…) που δεν διστάζουν όχι μόνο να συνυπογράψουν μανιφέστα υποστήριξης των απεργών μαζί με τον Γ.Γ. του Σοσιαλιστικού κόμματος (στην κυβέρνηση του οποίου υπουργός Οικονομικών διετέλεσε εξάλλου ο ίδιος ο…Μακρόν), αλλά και κατεβαίνουν μαζί τους στις διαδηλώσεις ή ακόμα και στις απεργιακές φρουρές!

Το αποτέλεσμα αυτών των δημοκρατικών συμπεριφορών εκτίθεται πια μπροστά μάτια όλων μας: Η βάση, τα μέλη των “κίτρινων” συνδικάτων παρακούουν έμπρακτα τις ηγεσίες τους, δεν τις ακολουθούν και μετέχουν ενεργά στην απεργία φτάνοντας μάλιστα αρκετές φορές να γίνονται ντε φάκτο ηγετικά στελέχη της! Γιατί; Μα, επειδή οι αριστεροί συνδικαλιστές και εργάτες φρόντισαν να μην κόψουν ποτέ τις γέφυρες με αυτούς, αλλά αντικατέστησαν τους σεχταρισμούς και τους μεγαλόστομους αφορισμούς με επιχειρήματα και κυρίως, με χειροπιαστές προτάσεις κοινής εργατικής δράσης και δημοκρατικής (αυτο)οργάνωσης της απεργίας στη βάση!

Σήμερα, οι πάντες ομολογούν ότι μετά από σαράντα μέρες παραδειγματικής απεργίας, το σχέδιο της κυβέρνησης Μακρόν να σπάσει την απεργία διχάζοντας τους απεργούς και κερδίζοντας τη μάχη της κοινής γνώμης, “σκαλώνει” σε αυτήν ακριβώς την ενότητα των απεργών. Τι κι αν η ηγεσία της CFDT και της Unsa σπεύδουν να αποδεχθούν με έκδηλη ανακούφιση τις εντελώς απατηλές και στημένες κυβερνητικές “παραχωρήσεις” στο συνταξιοδοτικό; Τι κι αν οι στρατιές των δημοσιογραφικών κολαούζων του Μακρόν προσπαθούν να προεξοφλήσουν το φυλλορρόημα της απεργίας διατυμπανίζοντας ότι “διασπάστηκε το συνδικαλιστικό μέτωπο”; Η πραγματικότητα τους διαψεύδει οικτρά καθώς το απεργιακό μέτωπο παραμένει αρραγές, με τα μέλη της CFDT και της Unsa να αποδοκιμάζουν έμπρακτα τις ηγεσίες τους και τα συνδικάτα των -παραδοσιακά συντηρητικότερων- στελεχών επιχειρήσεων να κρίνουν αδιανόητη την διακοπή της απεργίας.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν όμως παρά ένα μόνο πράγμα: Ότι η απεργία συνεχίζεται χωρίς πάντως να μπορεί να προεξοφληθεί η νίκη της. Όπως εξάλλου επαναλαμβάνουν οι συνδικαλιστές ηγέτες της, που αποφεύγουν σαν το διάολο τις θριαμβολογίες και τα κούφια λόγια, η μάχη που δίνουν οι ηρωϊκοί Γάλλοι απεργοί είναι απίστευτα σκληρή και ο εχθρός αδυσώπητος και αποφασισμένος να κάνει τα πάντα χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να επικρατήσει.(2) Τελικά, εχθροί και φίλοι συμφωνούν σε μια διαπίστωση: Η κυβέρνηση Μακρόν βρίσκεται σε ανοικτή κρίση και είναι όσο ποτέ μισητή, αλλά πολλά, αν όχι τα πάντα, θα κριθούν από το κατά πόσο θα υπάρξει επέκταση και γενίκευση της απεργίας και στα “κάστρα” του ιδιωτικού τομέα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα αρκούσαν μερικά 24ωρα γενικής απεργίας για να σαρώσουν όχι μόνο το διαβόητο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο αλλά και την ίδια την κυβέρνηση Μακρόν…

Σημειώσεις

1. Βλέπε τα δυο προηγούμενα άρθρα μας για το ίδιο θέμα, το πρώτο γραμμένο στις 5 Δεκεμβρίου και το δεύτερο μια μέρα μετά τα Χριστούγεννα: https://www.contra-xreos.gr/arthra/1424-gallia-pros-mia-sotiria-koinoniki-ekriksi-istorikon-diastaseon.html

https://www.contra-xreos.gr/arthra/1429-gallia-to-megalytero-apergiako-tsounami.html

2. Δεν είναι τυχαίο ότι Χιλιανός υπουργός κάλεσε πρόσφατα την αστυνομία της χώρας του, που έχει ήδη δολοφονήσει πάνω από 30 διαδηλωτές και έχει ακρωτηριάσει πολλές εκατοντάδες άλλους κατά τους τελευταίους τρεις μήνες, “να ακολουθήσει το παράδειγμα της γαλλικής αστυνομίας” στο κατασταλτικό της έργο!

Πηγή: https://www.contra-xreos.gr

Γράφει ο Παναγιώτης Ξοπλίδης

Η εργατική τάξη στην γειτονική χώρα, την φτωχότερη της Ευρώπης όπου ολιγάρχες και πολυεθνικό κεφάλαιο σε συνεργασία με όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων ληστεύουν τον λαό, κάνει σημαντικά βήματα συσπείρωσης και οργάνωσης της δράσης της.

Τον τελευταίο χρόνο δημιουργήθηκαν 4 ανεξάρτητα σωματεία, μεταξύ αυτών το Σωματείο Εργαζόμενων Αλληλεγγύη (Sindikata Solidareti) στα Call Centers και το “Σωματείο Μεταλλωρύχων του Ορυχείου Χρωμίου Μπουλκίζα”.

Ο Irdi Ismaili, μέλος του σωματείου Solidareti στα τηλεφωνικά κέντρα σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ και θα δημοσιευτεί ολόκληρη την Κυριακή 5/1 περιγράφει πώς ιδρύθηκε το σωματείο καθώς και την κατάσταση των εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες στην Αλβανία.

“Το σωματείο “Αλληλεγγύη” δημιουργήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019 μετά από 8 μήνες υπόγειας δουλειάς με εργαζόμενους από διαφορετικές εταιρίες call centers. Νομικά αναγνωρίστηκε στις 17 Ιούλη γιατί ο δικαστής δεν ήθελε να το αναγνωρίσει, οπότε έπρεπε να διαμαρτυρηθούμε ώστε να τον αναγκάσουμε να το κάνει. Η συμμετοχή στην αρχή ήταν χαμηλή γιατί οι άνθρωποι δεν γνώριζαν ότι υπάρχει ένα σωματείο το οποίο μπορεί να τους εκπροσωπήσει, οπότε αποφασίσαμε να διοργανώσουμε εκδηλώσεις όπως “Γνώρισε το Σωματείο” , με φυλλάδια και μιντιακές εκστρατείες. Το σωματείο δυναμώνει κάθε μέρα.”….

“Στην Αλβανία υπάρχουν περίπου 30.000 εργαζόμενοι στον κλάδο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι φοιτητές/τριες από 18 μέχρι 25 χρονών. Ο κλάδος συνεισφέρει στο 7% του ΑΕΠ της, ξεκίνησε πριν από περίπου 15 χρόνια στην Αλβανία και τώρα δείχνει τα πρώτα σημάδια εμφάνισης ασθενειών που σχετίζονται με αυτή τη δουλειά.

Οι εργαζόμενοι τείνουν να αντιμετωπίζουν την απασχόληση σε call centers ως προσωρινή δουλειά αλλά από ό,τι έχουμε δει μέχρι στιγμής πολλές φορές εγκλωβίζονται εκεί ακόμα και για 10 χρόνια.

Οι νέοι αρχίζουν να υποφέρουν από ασθένειες που σχετίζονται με την εργασία αυτή, όπως απώλεια ακοής, χρόνιους πόνους στην μέση, και προβλήματα με τα μάτια τους. Στην Αλβανία δεν υπάρχει νομοθεσία που να ρυθμίζει την εργασία στα call centers με αποτέλεσμα οι ασθένειες λόγω της εργασίας αυτής να μη αναγνωρίζονται καν ως ότι σχετίζονται με την εργασία. Το χειρότερο είναι ότι οι εταιρίες ελκύουν τους εργαζόμενους με υποσχέσεις για “μπόνους” αλλά δεν φέρονται σωστά με τις πληρωμές των μπόνους.

Ο βραχυπρόθεσμος στόχος μας ως σωματείο είναι να πετύχουμε συλλογικές διαπραγματεύσεις με τα μεγαλύτερα call centers στην Αλβανία και στη συνέχεια να επιδιώξουμε κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.

Μακροπρόθεσμα θέλουμε να πιέσουμε να εφαρμοστεί μια νομοθεσία που να αναγνωρίζει την εργασία στα call centers ως επάγγελμα που προκαλεί ασθένειες, να απαιτήσουμε πρώιμη συνταξιοδότηση, υψηλότερους μισθούς κλπ.”

Παράλληλα ο Irdi με αφορμή και την απεργία στον ΟΤΕ, στέλνει και ένα μήνυμα διεθνιστικής εργατικής αλληλεγγύης ειδικότερα για τον τομέα των τηλεπικοινωνιών που έχει πολυεθνική δικτύωση:

“Είναι μεγάλη ευκαιρία για διεθνιστικές εργατικές πρωτοβουλίες, ειδικά στον τομέα των call centers. Οι ίδιες εταιρίες δρουν παγκόσμια, οπότε αν καταφέρουμε να έχουμε σωματεία σε διαφορετικές χώρες για την ίδια εταιρία και ασκήσουμε πιέσεις οργανωμένα, οι φωνές μας θα ακουστούν πιο πολύ. Ο αγώνας είναι διεθνής επομένως πρέπει να ψάξουμε για διεθνείς λύσεις”.

Την ίδια στιγμή στην Αλβανία είναι σε εξέλιξη ένας μεγάλος εργατικός αγώνας στα ορυχεία της Μπουλκίζα. Εκεί οι μεταλλωρύχοι έφυγαν από το παλιό τους σωματείο και ίδρυσαν νέο ανεξάρτητο καθώς το “επίσημο” σωματείο, μαζί με την εταιρία απειλούσε για μήνες τους μεταλλωρύχους να μην οργανωθούν και να μην φτιάξουν καινούργιο.

Μόλις πέντε μέρες μετά την ανακοίνωση ίδρυσης του σωματείου, ο πρόεδρός του απολύθηκε από τη δουλειά του στην εταιρία. Από τότε βρίσκονται σε κινητοποιήσεις , απαιτώντας την άμεση επιστροφή του στη δουλειά, το σταμάτημα των απειλών στους εργάτες που θέλουν να συνδικαλιστούν και υπογραφή συλλογικής σύμβασης με αυξήσεις μισθών και μέτρα προστασίας από τα φονικά εργατικά ατυχήματα.

Η εταιρεία Albchrome και ο ιδιοκτήτης της Σαμίρ Μάνε, ο πλουσιότερος ολιγάρχης της Αλβανίας προχώρησαν σε απολύσεις 4 συνδικαλιστών του Σωματείου από την μέρα ίδρυσης του.

Οι εργάτες όμως δεν κάμπτονται και μαζί με τους ακτιβιστές της οργάνωσης Organizata Politike έχουν ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης του λαού και μποϊκοτάζ των επιχειρήσεων του Μάνε.

Αναγνωρίζοντας ότι οι εργατικοί αγώνες σε Ελλάδα και Αλβανία είναι κοινοί καθώς μάλιστα ένα σημαντικό μέρος της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ανήκει στην κοινότητα των Αλβανών μεταναστών ελληνικά σωματεία έστειλαν ψηφίσματα αλληλεγγύης στην απεργία στην Μπουλκίζα. Τώρα είναι η σειρά των Αλβανών εργατών να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους προς την μεγάλη απεργία στον ΟΤΈ.

Η Organizata Politike που είδε μέλη της να συλλαμβάνονται τις τελευταίες μέρες λόγω της δράσης τους για την καμπάνια μποϊκοτάζ στον Σαμίρ Μάνε, έστειλε δήλωση συμπαράστασης στον αγώνα των εργαζομένων στον ΟΤΕ

Ο αγώνας των εργατών είναι κοινός

Αλληλεγγύη προς τους εργαζόμενους του ΟΤΕ

Σύντροφοι και αδέλφια,

Ο αγώνας των εργαζομένων του ΟΤΕ για την προστασία των δικαιωμάτων στο χώρο εργασίας, μας κάνει να καταλάβουμε ότι αγωνιζόμαστε τον ίδιο πόλεμο και η αντίστασή σας μας γεμίζει με ελπίδα και θάρρος για τον αγώνα των μεταλλωρύχων στη χώρα μας.

Όπως και εσείς, οι μεταλλωρύχοι στην Αλβανία μπήκαν σε απεργία επειδή θέλουν το ανεξάρτητο συνδικάτο τους να διαπραγματευτεί τη συλλογική σύμβαση.

Όπως και με σας, η απεργία των μεταλλωρύχων στην Αλβανία θεωρήθηκε παράνομη και ορισμένοι από τους απεργούς απολύθηκαν.

Όπως και εσείς, οι μεταλλωρύχοι στην Αλβανία αντιμετώπισαν τα τελευταία δέκα χρόνια αύξηση των ωρών εργασίας, ενώ οι μισθοί παρέμεναν στάσιμοι.

Όπως και εσείς, οι μεταλλωρύχοι στην Αλβανία πρέπει να αντιμετωπίσουν μια χούφτα διευθυντικών στελεχών, οι οποίοι αμείβονται πολλαπλά από την αμοιβή ενός απλού εργάτη.

Ως εκ τούτου, όπως και εσείς, οι μεταλλωρύχοι στην Αλβανία βασίζονται επίσης στην υποστήριξη του άλλου, αλλά και στην αλληλεγγύη της εργατικής τάξης που δεν γνωρίζει σύνορα μεταξύ των χωρών. Ο αγώνας και η αντίσταση σας, αντηχεί και στη χώρα μας.
Μείνετε δυνατοί, ενωμένοι θα κερδίσουμε!

The struggle of the workers is one and the same

Solidarity to the workers of OTE

Comrades and brothers,

The struggle of OTE workers for rights at the workplace makes us understand that we are fighting the same war, and your resistance fills us with hope and courage for the struggle of the miners in our country.

Just like you, miners in Albania entered a strike because they want their independent trade union to negotiate the collective agreement.

Just like with you, miner’s strike in Albania was deemed illegal and some of the strikers were fired. Just like you, miners in Albania have faced in the last ten years an increase of working hours while the wages have stagnated.

Just like you, miners in Albania have to cope with a handful of managers who are paid manifold the wage of a simple worker.

Therefore, same as you, miners in Albania too rely on each other’s support, but also on the solidarity of the working class that knows no boundaries between countries. Your struggle and resistance, resonates in our country too.

Stay strong, for united we will win!

Përpjekja e punëtorëve është një dhe e vetme.

Solidarizim me punëtorët e OTE

Shokë dhe vëllezër,

Përpjekja e punëtorëve të OTE për të drejta në punë na lë të kuptojmë se po luftojmë të njëjtën luftë, dhe qëndresa juaj na mbush me shpresë dhe kurajo për përpjekjen e minatorëve në vendin tonë.

Ashtu si edhe ju, minatorët në Shqipëri kanë hyrë në grevë sepse kërkojnë që sindikata e tyre e pavarur të negociojë kontratën kolektive.

Ashtu si edhe ju, minatorëve në Shqipëri greva iu quhet e paligjshme dhe pushohen nga puna grevistët.

Ashtu si edhe ju, minatorëve në Shqipëri iu është rritur norma e punës vit pas viti, ndërkohë që paga ka ngelur në vend.

Ashtu si edhe te ju, minatorët në Shqipëri përballen me një grusht menaxherësh që marrin paga shumefish më të larta sesa punëtori i thjeshtë.

Prandaj, njësoj me ju, edhe minatorët në Shqipëri e gjejnë mbështetjen te njëri-tjetri, por edhe te solidariteti që nuk njeh kufij shtetesh mes klasës punëtore. Përpjekja dhe qëndresa juaj, rezonon edhe në vendin tonë.

Qëndroni të fortë, se të bashkuar do ia dalim!

ORGANIZATA POLITIKE

Πηγή: http://pandiera.gr

μτφ. Βασίλης Μορέλλας

Η φωτό από διαμαρτυρία κατά της σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης της Air India από την κυβέρνηση, Νέο Δελχί, 18 Ιούλη 2017

Δημοσίευση 9/1/2020
Η απεργία, υποστηριζόμενη από αγρότες και φοιτητικές ομάδες, καθοδηγείται από δέκα βασικά συνδικάτα της χώρας.

Η γενική απεργία έπληξε αρκετές πόλεις σε όλη την Ινδία την Τετάρτη, με δεκάδες χιλιάδες να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα των συνδικάτων για συλλαλητήρια που συμπίπτουν με τις συνεχιζόμενες μαζικές διαδηλώσεις κατά της τροποποίησης του νόμου για την ιθαγένεια.
Η απεργία προκλήθηκε από αρκετά αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση, όπως η ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων.
Η απεργία θα ακολουθηθεί «από πολύ περισσότερες δράσεις, για την ανατροπή των αντεργατικών, αντιλαϊκών, αντεθνικών πολιτικών της κυβέρνησης», διαβάζουμε στη δήλωση που εξέδωσαν τα συνδικάτα.
Τα συνδικάτα αποκηρύσσουν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, που βρίσκονται σε μέγιστο 45 ετών σύμφωνα με την επίσημη εκτίμηση.
Η απεργία διαταράσσει τον τομέα των μεταφορών, τις τράπεζες και το εμπόριο σε αρκετές πόλεις της Ινδίας.
Αν και επηρέασε κυρίως πόλεις στις πολιτείες της Δυτικής Βεγγάλης και της Κεράλα, τα συνδικάτα βγήκαν στους δρόμους επίσης στην πρωτεύουσα, το Νέο Δελχί, αλλά και στην Τσενάι, πρωτεύουσα της πολιτείας Ταμίλ Ναντού.
Η απεργία έλαβε χώρα την ίδια ώρα που διαμαρτυρίες κατά της αμφιλεγόμενης [ρατσιστικής, κατά των μουσουλμάνων] τροποποίησης στον νόμο για την ιθαγένεια σαρώνουν την Ινδία τις τελευταίες βδομάδες.
Τουλάχιστον 25 άνθρωποι έχουν πεθάνει στο κύμα διαμαρτυριών, που τάσσεται επίσης κατά μιας εθνικής απογραφής που σκοπεύει να εντοπίσει μετανάστες χωρίς χαρτιά, παρόμοια με αυτήν που διενεργείται στη βορειοανατολική πολιτεία του Ασσάμ, που αφαίρεσε την υπηκοότητα σχεδόν δύο εκατομμυρίων ανθρώπων [δηλαδή όσοι, κυρίως μουσουλμάνοι, δεν είχαν «αποδείξεις» ότι έμεναν στην περιοχή πριν τις 24 Μάρτη…1971, οπότε ξεκίνησε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές! Άνθρωποι γεννημένοι στην Ινδία εδώ και 50 χρόνια κινδυνεύουν με εγκλεισμό σε στρατόπεδα κράτησης από την ακροδεξιά κυβέρνηση Μόντι!].
Η τροποποίηση του νόμου για την ιθαγένεια σκοπεύει να πολιτογραφήσει μετανάστες από Αφγανιστάν, Πακιστάν και Μπαγκλαντές που ανήκουν στις θρησκείες του ινδουισμού, σιχισμού, βουσισμού, τζαϊνισμού, ινδικού ζωροαστρισμού (παρσισμού) και χριστιανισμού, αφήνοντας τους μουσουλμάνους εκτός, κάτι που επικρίνεται ως αντίθετο με το κοσμικό πνεύμα της χώρας.
«Σώστε το Σύνταγμα, στα σκουπίδια ο Νόμος Ιθαγένειας», ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούγονταν την Τετάρτη στο Ν.Δελχί, μαζί με άλλα συνθήματα κατά των δεξιών κυβερνητικών πολιτικών.

Πηγή: https://www.telesurenglish.net

Η ΟΤΟΕ έδωσε εργασιακή ειρήνη στις γιορτές χωρίς να πιέσει την Τράπεζα Πειραιώς να δεχτεί, τουλάχιστον, την ανάκληση των απολύσεων

7/1/2020

Την Πέμπτη 19 Δεκέμβρη 2019, στην 3η Τριμερή συνάντηση μεταξύ της Τράπεζας Πειραιώς, της ΟΤΟΕ και του Υπουργείου Εργασίας, συμφωνήθηκε να αναλάβει την πρωτοβουλία η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου κυρία Στρατινάκη να παρουσιάσει, στον κάθε έναν από τους εργαζόμενους, όλες τις διαθέσιμες επιλογές, για να δηλώσουν τη βούλησή τους.

Στο πλαίσιο αυτό η Τράπεζα συμφώνησε να δοθεί παράταση της προθεσμίας για τις απαντήσεις που είχε ζητήσει από τους εργαζόμενους μέχρι τις 3/1/2020.

Την Παρασκευή έληξε η προθεσμία και από τους εργαζόμενους (απολυμένους, νοικιασμένους και σε αναγκαστική άδεια) οι 24 απολυμένοι πέρασαν,  από τη συνέντευξη του Υπουργείου, την πρώτη εβδομάδα, και όλοι οι υπόλοιποι ξεκίνησαν να περνάνε από συνέντευξη την Πέμπτη 2/1/2020, μία μέρα πριν λήξει η προθεσμία της τράπεζας, ενώ κανονίστηκαν συναντήσεις την Παρασκευή 3/1/2020 και την Τρίτη 7/1/2020.

 Το αποτέλεσμα της Τριμερούς, δηλαδή συνεντεύξεις του Υπουργείου με τους εργαζόμενους, χωρίς η Τράπεζα να πάρει πίσω τις απολύσεις, και όπου για μια ακόμη φορά ερωτήθηκαν οι συνάδελφοι τι θέλουν να κάνουν, μέχρι … να δώσουν τη «σωστή» απάντηση, μας δημιουργούν ανησυχία. Ανησυχία δημιουργούν και οι ελπίδες που καλλιέργησε η γραμματέας του υπουργείου στους προερχόμενους από την ΑΤΕ για δυνατότητα μετάταξης στο δημόσιο, σε μια προφανή προσπάθεια να μας διασπάσει ακόμα περισσότερο.

Μέχρι στιγμής, μετά το τέλος της τριμερούς, έχουμε τα εξής:

Η Τράπεζα η οποία, χωρίς να υποχωρήσει στο παραμικρό, και χωρίς να πάρει πίσω τις απολύσεις, διασφάλισε την εργασιακή ειρήνη που επιθυμούσε, τις ημέρες των εορτών, εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι τα κενά αυτή τη στιγμή είναι μόνο 35, άρα τους υπόλοιπους δεν έχει που να τους τοποθετήσει.

Το Υπουργείο, δηλώνει ότι έχει ως στόχο τη διασφάλιση της εργασίας (γενικά!) και κάνει την υπόθεση ότι «ορισμένοι – αν είχαν την κατάλληλη πληροφόρηση – θα είχαν ενδεχομένως κάνει άλλες επιλογές».

Και η ΟΤΟΕ, βαφτίζοντας το κρέας – ψάρι, δηλώνει στη τελευταία της ανακοίνωση ότι «δρομολογείται λύση» και προειδοποιεί «όσους θα ήθελαν να ανοίξουν τον «ασκό του Αιόλου» των απολύσεων στον κλάδο» (αλήθεια σε ποιους απευθύνεται;).

Η λύση που κατά την ΟΤΟΕ δρομολογείται ποια είναι; Αυτό που επιδιώκει η Τράπεζα τόσο καιρό, να ξεφορτωθεί τους εργαζόμενους ή να επιστρέψουν όλοι στη δουλειά;

Με αυτά τα δεδομένα, η διαδικασία οδηγείται σε αδιέξοδο.

Η ΟΤΟΕ :

·        που υπέγραψε την «ιστορική» συμφωνία*  με την Τράπεζα Πειραιώς, και την κλαδική ΣΣΕ, όπου διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας, δεν νιώθει την ανάγκη να κάνει την αυτοκριτική της απέναντι στους εργαζόμενους;

·        που, το Μάϊο, εν μέσω απεργιών, έλεγε ότι  υπάρχουν «ανεύθυνες και επικίνδυνες φωνές» που ζητούν δυναμικές κινητοποιήσεις, που χαρακτήριζε «κραυγές και ανούσιες επαναστατικές εκδηλώσεις» τις κινητοποιήσεις και έλεγε ότι η απεργία είναι ένα όπλο που το χρησιμοποιούμε μόνο όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, τώρα πως σκέπτεται να αντιδράσει;

·        δεν ανησυχεί ότι η συμφωνία του Ιουνίου παύει να ισχύει με την αθέτηση της υπογραφής της Τράπεζας τόσο ως προς την εθελοντική συμμετοχή στο νέο σχήμα, αλλά και όσο προς τη δέσμευση ότι η Intrum (που δεν έχει υπογράψει καμία συμφωνία) θα εφαρμόσει τις κλαδικές  ΣΣΕ στους εργαζομένους της;

·        συνεχίζει να στηρίζει το αίτημα των απεργιακών κινητοποιήσεων που ήταν η ανάκληση των απολύσεων και η τοποθέτηση όλων των συναδέλφων στην τράπεζα;

·        Και τέλος, πως σκέφτεται να αντεπιτεθεί σε περίπτωση που η Τράπεζα επιμείνει ή και σκληρύνει τη στάση της; Πιέζοντας την Τράπεζα ή πιέζοντας τους εργαζόμενους να πάρουν την εθελουσία;

Συνάδελφοι,

Τα συμπεράσματα από τις τελευταίες εξελίξεις είναι τα εξής:

1. Η τράπεζα δεν πρόκειται να υποχωρήσει αν δεν πιεστεί. Η εργασιακή ειρήνη δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή. Η ηγεσία της ΟΤΟΕ σπέρνει ηττοπάθεια μιλώντας για χαμηλά ποσοστά στις απεργίες, ενώ, στην πραγματικότητα,  η τράπεζα αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα και με τις απεργίες και ειδικά με τον αποκλεισμό του μηχανογραφικού κέντρου.

2. Η ηγεσία της ΟΤΟΕ έδωσε εργασιακή ειρήνη και πήρε «αναβολή εκτέλεσης» για όσους έπρεπε να απαντήσουν στον εκβιασμό της τράπεζας «εθελούσια ή επαρχία». Με τη στάση αυτή δείχνει να έχει «καταθέσει τα όπλα».

3. Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τη διαδικασία του υπουργείου, από την οποία κέρδισε μόνο η τράπεζα ξεπερνώντας χωρίς απεργίες τη δύσκολη περίοδο των γιορτών. Αντίθετα, η ηγεσία της ΟΤΟΕ έχει αποθέσει όλες της τις ελπίδες σε μια αδιέξοδη διαδικασία.

4. Η μη ανάκληση των απολύσεων θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στο συνδικαλιστικό κίνημα στις τράπεζες. Η προστασία της απασχόλησης ήταν η τελευταία γραμμή άμυνας της ΟΤΟΕ την προηγούμενη δεκαετία. Αν αποδειχτεί ότι ούτε αυτό μπορεί να προστατεύσει, ποια θα είναι η χρησιμότητά της;

Χρειαζόμαστε γενική κινητοποίηση με ενεργοποίηση των συναδέλφων. Τα πρωτοβάθμια σωματεία να καλέσουν Γενικές Συνελεύσεις και το ίδιο να κάνει και η ΟΤΟΕ καλώντας το Γενικό Συμβούλιο. Να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις για απεργία, με ταυτόχρονο αποκλεισμό του μηχανογραφικού κέντρου επ’ αόριστον, μέχρι να ανακληθούν οι απολύσεις και τοποθετηθούν όλοι όσοι βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια ή είναι σε καθεστώς ενοικίασης.

* Απόσπασμα από τη συμφωνία που υπέγραψαν η Τράπεζα Πειραιώς με την ΟΤΟΕ τον περασμένο Ιούνιο:

 «Η συμμετοχή των εργαζομένων στα κόκκινα δάνεια, στο νέο εταιρικό σχήμα που θα συστήσει η Τράπεζα Πειραιώς με το χρηματοοικονομικό Όμιλο Intrum, θα είναι εθελοντική και όλα τα θεσμικά και οικονομικά τους δικαιώματα, που απορρέουν από τις συμβάσεις τους, με πρώτο το δικαίωμα στην Απασχόληση, διασφαλίζεται με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο».

του Χρήστου Βαγενά

Σε πολυήμερη απεργία βρίσκονται οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ και της COSMOTE, μια κινητοποίηση που έχει “θαφτεί” κυριολεκτικά από τα συστημικά ΜΜΕ.

Συγκεκριμένα η ΟΜΕ-ΟΤΕ και οι εργαζόμενοι απεργούν από τις 21/12/2019 μέχρι τις 12/01/2020 και αφού εξάντλησαν κάθε μέσο διαλόγου με την Διοίκηση του Ομίλου. Προηγήθηκαν δύο συναντήσεις των συνδικάτων με τους εκπροσώπους της εταιρίας οι οποίες δεν κατέληξαν πουθενά. Ακολούθως η Διοίκηση του ΟΤΕ απουσίασε από κάθε κάλεσμα σε διάλογο είτε μέσω του Οργανισμού Διαιτησίας, είτε μέσω τριμερούς συνάντησης του Υπ. Εργασίας.

Ο όμιλος ΟΤΕ και η COSMOTE (κάποτε κρατικές, τώρα Deutsche Telekom…) συμπεριλαμβάνονται στην πεντάδα των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της Ελλάδας  με ενοποιημένα έσοδα το πρώτο εννεάμηνο του 2019 ύψους 2,87 δισ. ευρώ και λειτουργικά κέρδη ύψους 1,02 δισ. ευρώ.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν: Τριετή ΣΣΕ με ισχύ και στις θυγατρικές του Ομίλου, διασφάλιση από καταχρηστικές απολύσεις και απολύσεις για οικονομοτεχνικούς λόγους, ουσιαστικές αυξήσεις για όλους και εξίσωση προς τα πάνω των νεοπροσληφθέντων.

Η πλευρά της Διοίκησης “ προτείνει”: μονοετή ΣΣΕ, απολύσεις εργαζομένων στη φύλαξη, διατήρηση των περικοπών και 3% αύξηση στους νεοπροσληφθέντες!

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ και οι εργαζόμενοι αντιδρούν γιατί και οι τρεις τελευταίες ΣΣΕ προέβλεπαν μείωση μισθών, με αντάλλαγμα να μη γίνουν απολύσεις. Και έρχεται τώρα η εταιρία με τεράστια κέρδη, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και στα μερίσματα, θα τα κάνει μεγαλύτερα, να ζητάει απολύσεις εργαζομένων, συνέχιση των περικοπών και εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων.

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ καταγγέλλει ότι οι ομαδικές απολύσεις, που θέλει να ξεκινήσει ο ΟΤΕ δεν θα αφήσουν κανέναν εργαζόμενο, οποιασδήποτε ειδικότητας ανεπηρέαστο,  ενώ θα εντείνουν το κλίμα εντατικοποίησης , τρομοκρατίας και αυταρχισμού.

Επίσης υπενθυμίζουν ότι η παραγωγικότητα των εργαζομένων στον ΟΤΕ αυξήθηκε μεταξύ 2012 και 2018 κατά 55%. Ωστόσο αυτή η αύξηση της παραγωγικότητας δεν μετουσιώθηκε σε αύξηση μισθών. Μεταξύ 2012 και 2019 το συνολικό μισθολογικό κόστος, στο οποίο περιλαμβάνονται οι αποδοχές και τα επιδόματα του προσωπικού, τα κόστη σχετιζόμενα με το πρόγραμμα εθελούσιας αποχώρησης και οι πόροι για το λογαριασμό νεότητας, μειώθηκαν κατά 55%.

Και τονίζουν ότι 5.500 εργαζόμενοι (οι περισσότεροι αυξημένων προσόντων) αμείβονται όσο 120 διοικητικά στελέχη, καταδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι ενδιαφέρονται για τα κέρδη των μετόχων τους και των golden boys και όχι για τους εργαζόμενους και το κοινωνικό σύνολο.

Η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργιακή κινητοποίηση είναι εντυπωσιακή, με μεγάλη συμμετοχή, με απεργιακές φρουρές και ενημέρωση των καταναλωτών και μαζικές συγκεντρώσεις και στο Διοικητικό Μέγαρο και στο Υπ. Εργασίας. Δεκάδες συνδικάτα, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες έχουν εκφράσει με ανακοινώσεις και ψηφίσματα την συμπαράσταση στην πολυήμερη κινητοποίηση.

Η διοίκηση του ΟΤΕ, χαρακτηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις με εξώδικο της στις 17-12-19, «παράνομες και καταχρηστικές», συμπεριφέρεται με αυταρχισμό, προσπαθεί να δυσφημίσει τον αγώνα των εργαζομένων και όχι μόνο αυτά, αλλά και με μια κίνηση αλαζονείας, αναλγησίας και αμοραλισμού προχώρησε σε 6 απολύσεις εργαζομένων την παραμονή της Πρωτοχρονιάς!

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΟΜΕ-ΟΤΕ “Για πρώτη φορά στην ιστορία του ΟΤΕ η Διοίκηση έβαψε τα χέρια της με αίμα προβαίνοντας σε ομαδικές απολύσεις έξι εργαζομένων, επιβεβαιώνοντας πως όλη η εθελουσία ήταν μια συγκεκαλυμμένη ομαδική απόλυση. Έγραψε η Διοίκηση αυτή την πιο μελανή σελίδα στην ιστορία του Οργανισμού μέχρι σήμερα. Ντροπή! Δεν δίστασαν ακόμη να παραβιάσουν και τον συνδικαλιστικό νόμο απολύοντας μέλος ΔΣ.”

Οι ενέργειες αυτές δείχνουν τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και η λεγόμενη έξοδος από τα Μνημόνια (του Σύριζα), δεν πρόκειται να φέρουν από μόνες τους καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Οι εργαζόμενοι και η ΟΜΕ-ΟΤΕ απάντησαν άμεσα με νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας και μεγαλύτερη

Ο ΟΤΕ και η COSMOTE (όπως και οι άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) χτίστηκαν με τα χρήματα της εργατικής τάξης και τον ιδρώτα και το αίμα πολλές φορές των εργαζομένων, για να προσφέρουν φτηνά υπηρεσίες που αποτελούν δημόσια αγαθά, όπως οι τηλεπικοινωνίες και όχι να γίνονται πεδίο αισχρής κερδοσκοπίας για τους λίγους.

Μόνο ο μαζικός, ταξικός αγώνας με συμπαράσταση και αλληλεγγύη απ’ όλη της εργατική τάξη μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους του ομίλου ΟΤΕ, να ανακληθούν οι απολύσεις  και να υπογραφεί αξιοπρεπής ΣΣΕ.

Δεν πρέπει να αφήσουμε να συνεχιστούν οι απολύσεις εργαζομένων ειδικά σε κερδοφόρες επιχειρήσεις (και τράπεζες), με ή χωρίς πακέτα “εθελούσιων εξόδων”.

Οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ δεν πρέπει να μείνουν μόνοι τους στον αγώνα που κάνουν. Χρειάζεται να ενεργοποιηθούν τα συνδικάτα, τα εργατικά κέντρα και οι ομοσπονδίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και να προκηρυχτεί άμεσα απεργία συμπαράστασης!

Η Διοίκηση και οι μέτοχοι του ΟΤΕ, καθώς και η κυβέρνηση και τα μνημονιακά κόμματα και τα συστημικά ΜΜΕ που τους στηρίζουν πρέπει να μας βρουν όλες και όλους απέναντι τους!

– Να ανακληθούν οι απολύσεις στον όμιλο ΟΤΕ – Αυξήσεις στους μισθούς – Αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας – ΣΣΕ – Τηλεπικοινωνίες δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα στα χέρια των λίγων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥ ΟΤΕ

του Γιώργου Μητραλιά

Χριστουγεννιάτικες απεργιακές φρουρές, απεργιακά ρεβεγιόν με πλήθος κόσμου σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, λιμάνια, διϋλιστήρια και σχολεία,…και το μπαλέτο, μαζί με την ορχήστρα, της Όπερας του Παρισιού να δίνει “απεργιακή” παράσταση με τη Λίμνη των Κύκνων στο δρόμο και μέσα στο κρύο μπροστά σε αλληλέγγυους διαδηλωτές! Μετά από τρεις βδομάδες απεργίας, τα φετινά Χριστούγεννα στη Γαλλία δεν μοιάζουν καθόλου με αυτά που έχουμε συνηθίσει. Και το ίδιο θα συμβεί με την φετινή Πρωτοχρονιά. Και σίγουρα, και με τις πρώτες -τουλάχιστον- βδομάδες του φετινού γαλλικού Γενάρη. Επειδή, όπως το γράφαμε το βράδυ της πρώτης μέρας του πρωτοφανούς γαλλικού απεργιακού κύματος, “ Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…”(1)

Σήμερα, σε όλα αυτά μπορούμε πια να προσθέσουμε πως η γαλλική απεργιακή έκρηξη δείχνει να είναι τόσο μεγάλη, ξεχωριστή, ιστορική και κυρίως, τόσο επίφοβη ώστε να προκαλεί αντιδράσεις χωρίς προηγούμενο και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο από μέρους των ορκισμένων εχθρών της. Έτσι, βλέπουμε τα ελληνικά αλλά και τα διεθνή ΜΜΕ , να μην λένε λέξη, να την αγνοούν επιδεικτικά και να της επιβάλλουν το πιο πρωτακουστο black-out επί τρεις βδομάδες! O λόγος απλός και ευδιάκριτος: Επειδή προφανώς έχει πέσει παγκοσμίως σύρμα -από τους απανταχού γης “αρμοδίους”- ότι ο υπό εξέλιξη γαλλικός εργατικός ξεσηκωμός βάζει “κακές” και “επικίνδυνες” ιδέες στα κεφάλια των καταπιεσμένων όλου του κόσμου!…

Μάταιος ο κόπος τους. Γιατί; Μα, επειδή κανένα black-out δεν μπορεί να αντέξει μπροστά στο ριζοσπαστισμό, στη μαζικότητα και στη μαχητικότητα των απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων που θα σημαδέψουν τον φετινό γαλλικό Γενάρη. Και αυτό επειδή ακόμα και οι υπουργοί του Μακρόν παραδέχονται πως η αποφασιστικότητα των απεργών δεν έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο. Επειδή, παρά τα τρομερά προβλήματα που δημιουργεί αυτή η απεργία στην καθημερινή ζωή των πολιτών, όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν ότι οι απεργοί έχουν πάντα την υποστήριξη της γαλλικής κοινωνίας. Επειδή αυτή η κοινωνία ενισχύει με τον οβολό της τα απεργιακά ταμεία, βοηθώντας έτσι να μην νικηθούν οι απεργοί από την πείνα. Επειδή αναπτύσσεται καθημερινά το κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης από διανοούμενους, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακούς αλλά και φοιτητές και μαθητές που (αυτο)οργανώνονται σε επιτροπές ενώ συνάμα μετέχουν στις απεργιακές φρουρές.

Κυρίως όμως, επειδή όλες οι απόπειρες της κυβέρνησης Μακρόν να διαιρέσει τους απεργούς και να διχάσει την μαχόμενη εργατική τάξη γνώρισαν παταγώδη αποτυχία. Έτσι, η προ πολλού στημένη και καλά σκηνοθετημένη προσχώρηση των “ρεφορμιστικών” συνδικαλιστικών ηγεσιών της CFDT και Unsa στην πιεστική προτροπή της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των ΜΜΕ για τερματισμό της απεργίας με το πρόσχημα της “χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας” κατάληξε στο πιο διδακτικό φιάσκο: Η βάση, τα μέλη αυτών των δυο συνδικάτων αποδοκίμασαν έμπρακτα τις απεργοσπαστικές ηγεσίες τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν να απεργούν μαζί με τους συναδέλφους τους μέχρι την τελική απόσυρση του επίμαχου νεοφιλελεύθερου νομοσχεδίου για το συνταξιοδοτικό!

Τι συμβαίνει όμως και απέτυχε αυτή τη φορά παταγωδώς η κλασική επιχείρηση διαίρεσης των εργαζομένων, που είχε πετύχει πάμπολλες φορές στο παρελθόν; Συμβαίνει ότι αυτή τη φορά, “η απεργία είναι των απεργών”, ότι διεξάγεται δημοκρατικά και ενωτικά, ότι στις απεργιακές επιτροπές μετέχουν και αποφασίζουν –για τα πάντα- ισότιμα όσοι απεργούν ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι μέλη συνδικάτων! Έτσι, είναι οι απεργοί και οι ενωτικές συνελεύσεις τους που αποφασίζουν και ψηφίζουν στο τέλος της κάθε μέρας απεργίας την συνέχισή της και την επόμενη μέρα! Και δεν εκπλήσσει πια κανέναν το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αναδεικνύονται σε ηγέτες ή εκπροσώπους του απεργιακού κινήματος και των απεργιακών συνελεύσεων απεργοί που είτε δεν είναι συνδικαλισμένοι είτε είναι μέλη των δυο παραπάνω “ρεφορμιστικών” συνδικάτων…

Με δεδομένη την πρωτοφανή ενότητα αυτού του απεργιακού κύματος, δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι τα διάφορα συνδικάτα (CGT, Sud, F.O., CFDT, Unsal) δεν κρατάνε για τα μέλη τους, αλλά αντίθετα μοιράζουν μεταξύ όλων των απεργών (συμπεριλαμβανομένων και των μη συνδικαλισμένων) τα χρήματα που εισρέουν στα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων! Έτσι, βλέπουμε π.χ. το (μεγαλύτερο) απεργιακό ταμείο της CGT να παραδίδει, υπό τις επευφημίες των απεργών και των υποστηρικτών τους, μια επιταγή 250.000 ευρώ στο (ριζοσπαστικό) συνδικάτο βάσης Sud-Rail για να μοιράσει τα χρήματα μεταξύ των απεργούντων μελών του που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη! Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα διάφορα κινήματα υποστήριξης των απεργών, είτε αυτά συσπειρώνουν διανοούμενους και καλλιτέχνες είτε προσωπικότητες και στελέχη της αριστεράς, καλούν τους πολίτες να προσφέρουν τον οβολό τους όχι σε ένα αλλά σε όλα ανεξαιρέτως τα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων! Και ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που η γενναιόδωρη ανταπόκριση των πολιτών ξεπερνάει ήδη όλες τις προσδοκίες…

Επειδή λοιπόν το μόνο που έχει αλλάξει μετά από 23 μέρες απεργίας είναι ότι οι απεργοί και οι υποστηρικτές τους πιστεύουν ακόμα περισσότερο ότι θα νικήσουν, κλείνουμε αυτό το δεύτερο κείμενό μας για τη μεγάλη γαλλική κοινωνική έκρηξη αυτού του χειμώνα, με τα ίδια ακριβώς λόγια με τα οποία κλείναμε και το πρώτο κείμενό μας: “Προσοχή λοιπόν επειδή αυτή η γιγάντια κινητοποίηση της γαλλικής κοινωνίας θα κλιμακωθεί, θα βαθύνει, θα απλωθεί και θα κάνει κάτι ακόμα που μάς ενδιαφέρει -και εδώ στη χώρα μας- άμεσα: Θα βγει αναπόφευκτα έξω από τα γαλλικά σύνορα, ακριβώς όπως συνέβη με όλες τις μεγάλες γαλλικές κοινωνικές εκρήξεις του παρελθόντος! Και βρίσκοντας με το παράδειγμά της μιμητές εκτός συνόρων, θα σημάνει -επιτέλους- το τέλος του ατέλειωτου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού χειμώνα και την αρχή μιας νέας εποχής. Της εποχής των μεγάλων απελευθερωτικών κοινωνικών αγώνων που έχουμε ανάγκη όσο και το οξυγόνο…
Η συνέχεια θα είναι συναρπαστική!”

Σημείωση

1.https://www.contra-xreos.gr/arthra/1424-gallia-pros-mia-sotiria-koinoniki-ekriksi-istorikon-diastaseon.html

ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr

24ωρη απεργία την Πέμπτη 19 Δεκέμβρη 2019

18/12/2019

Η συμμετοχή στην απεργία της προηγούμενης Τετάρτης 11/12/2019 υπήρξε μαζική και έστειλε ηχηρό μήνυμα στην Τράπεζα.

Ο αγώνας όμως δεν σταματά εδώ!

Συνεχίζεται μέχρι την ανάκληση των απολύσεων των 24 συναδέλφων μας και την οριστική τοποθέτηση όλων όσων βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια ή βρίσκονται στην Intrum με σύμβαση ενοικίασης και έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να επιστρέψουν στην Τράπεζα.

Οι επιλογές (επαρχία, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, Intrum, PDS ή εθελούσια) δεν είναι αποδεκτές. Η ΟΤΟΕ πρέπει να επιμείνει στην εφαρμογή της γραπτής συμφωνίας που προβλέπει εθελοντική συμμετοχή στο νέο σχήμα.

Συνάδελφοι,

Αν, τώρα, δεν αντισταθούμε στα σχέδια της Διοίκησης για μείωση του προσωπικού και παρεμπόδιση τα συνδικαλιστικής δράσης στους χώρους δουλειάς, αύριο, μπορεί, ο στόχος να είναι ο καθένας από εμάς.

Ο αγώνας των συναδέλφων μας, που εργάζονταν στα RBU, για αξιοπρεπή εργασία, μας αφορά όλους.

Κανείς δεν πρέπει να νιώθει μόνος του απέναντι στις μεθοδεύσεις της Διοίκησης.

Στηρίζουμε τους απολυμένους συναδέλφους μας.

Παλεύουμε για το δικαίωμά μας σε αξιοπρεπή εργασία και συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς.

Συμμετέχουμε μαζικά στην 24ωρη απεργία 19/12/2019 και στις συγκεντρώσεις (από το πρωί στο κτίριο της Διοίκησης της Τράπεζας και 13:30 στο Υπουργείο Εργασίας).

τoυ Αλέξη Λιοσάτου

Μια νέα αγωνιστική φωτιά στον πλανήτη ξεκίνησε και συνεχίζει να εξαπλώνεται

Στις 29 Νοεμβρίου του 2019, με πρωτοβουλία της Επιτροπής Δράσης Φοιτητών (SAC), διοργανώθηκαν σε περισσότερες από 50 πόλεις του Πακιστάν «Διαδηλώσεις Αλληλεγγύης» από τους φοιτητές με τη στήριξη των εκπαιδευτικών. Τα αιτήματά τους στρέφονται ενάντια στην απαγόρευση του φοιτητικού συνδικαλισμού και της πολιτικής δράσης αλλά και της παρουσίας σεκιουριτάδων στα πανεπιστήμια, καλούν σε επιτροπές κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης των φοιτητριών στην πανεπιστημιούπολη, ζητούν αύξηση της χρηματοδότησης της παιδείας και οικονομική στήριξη στους φοιτητές, δουλειά ή ελάχιστο επίδομα ανεργίας στους απόφοιτους, κατάργηση των χρονοδιαγραμμάτων κυκλοφορίας που επιβάλλονται στους φοιτητές.

Σύμφωνα με την 4^η Διεθνή η κυβέρνηση προς το παρόν δείχνει συμπάθεια για το κίνημα των φοιτητών αλλά η αστυνομία στοχοποίησε επιλεκτικά ηγετικές φιγούρες του κινήματος με την κατηγορία υποκίνησης σε ανταρσία, επειδή χρησιμοποίησαν …ντουντούκες χωρίς άδεια, ενώ φυλάκισε έναν από αυτούς.

Αυτές οι κατηγορίες έχουν προκαλέσει ευρύτερη οργή στο Πακιστάν αλλά και έξω από τη χώρα, ενώ πραγματοποιούνται διαδηλώσεις αλληλεγγύης με την διεκδίκηση απόσυρσης των κατηγοριών.

Η καταστολή δεν είναι προνόμιο μόνο των δυτικών κυβερνήσεων, η νεολαία, οι εργαζόμενοι και η αγωνιστική πρωτοπορία στις ανατολικές χώρες μάχονται κάτω από ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες και πολλές φορές το θάρρος και η μαχητικότητά τους μας εμπνέει και μας δίνει μαθήματα. Είμαστε ολόψυχα μαζί τους.

Εν τω μεταξύ δίπλα στο Πακιστάν, στην Ινδία, η ακροδεξιά κυβέρνηση Μόντι μετά την επιβολή επί της ουσίας στρατιωτικού νόμου στο (κυρίως μουσουλμανικού πληθυσμού) Κασμίρ (βλέπε και https://www.redtopia.gr/%ce%b9%ce%bd%ce%b4%ce%af%ce%b1-n%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bb%ce%b1%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%83/) , πέρασε στις 11 Δεκεμβρίου τον Νόμο Τροποποίησης Υπηκοότητας (CAB) , που επιταχύνει τις διαδικασίες να αποκτήσει κανείς την ινδική υπηκοότητα, αποκλείοντας όμως τους Μουσουλμάνους. Η κυβέρνηση με τον  CAB έχει στόχο –όπως και η τρομοκρατία στο Κασμίρ- την αλλαγή της εθνικοθρησκευτικής σύνθεσης περιοχών της Βορειοανατολικής Ινδίας όπως η Πολιτεία του Άσαμ. Στο Άσαμ ήδη ξέσπασε εξέγερση με πρωτοπόρους μαθητές και φοιτητές, που διαδήλωσαν, ξήλωσαν τηλεφωνικούς θαλάμους, κάψανε λεωφορεία, αυτοκίνητα και σταθμούς τρένων. Οι τοπικές αρχές φοβήθηκαν τα χειρότερα και ανέστειλαν ή ακύρωσαν δρομολόγια και πτήσεις. Οι διαδηλωτές επιτέθηκαν επίσης σε σπίτια κυβερνητικών εκπροσώπων και τοπικών αρχόντων. Η κυβέρνηση Μόντι απάντησε στέλνοντας στρατό στο Άσαμ, επιβάλλοντας απαγόρευση κυκλοφορίας και διακοπή του ίντερνετ για να μπλοκάρει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- μέσα από τα οποία οργανώνεται η νεολαία, επικοινωνεί και διαδίδει το μήνυμα της εξέγερσης. Οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν και σε άλλες περιοχές της Ινδίας, ενώ αρκετές αριστερές δυνάμεις κάλεσαν πανινδική μέρα δράσης ενάντια στον CAB στις 19 Δεκεμβρίου.

Για την Επαστατική Κομμουνιστική Διεθνή Τάση (RCIT) η ακροδεξιά πολιτική του Μόντι δεν σχετίζεται μόνο τη δεδομένη εθνικιστική ατζέντα ινδουιστικοποίησης της Ινδίας αλλά και με το γεγονός ότι η Ινδία βρίσκεται εν μέσω μιας απ΄ τις χειρότερες οικονομικά στιγμές της, με την ανεργία να φτάνει σε επίπεδα ρεκόρ των τελευταίων 45 χρόνων και τον πληθωρισμό να καλπάζει. Οπότε ο Μόντι, όπως κάνουν όλοι οι γνωστοί απατεώνες, επιστρατεύει τον εθνικισμό για να αποπροσανατολίσει, να διαιρέσει, να στρέψει την ατζέντα δεξιά, να καλλιεργήσει τον εμφύλιο των φτωχών.

Μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η επιτυχία της ερχόμενης γενικής απεργίας σε όλη τη χώρα στις 8 Ιανουαρίου,που διοργανώνεται από τα συνδικάτα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ανεργία και τα αντεργατικά μέτρα.  Είναι μια ευκαιρία οι από κάτω να ενωθούν σε ταξική βάση. Ινδουιστές, μουσουλμάνοι και πιστοί άλλων θρησκειών, έχουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι εργάτες και εργάτριες, παράγουν τον πλούτο για να τον καρπώνονται το κράτος και τα αφεντικά τους. Οι οποίοι τους καταπιέζουν και προσπαθούν να τους διαιρέσουν για να διαιωνίσουν την εκμετάλλευση. Οι από κάτω, οι εκατοντάδες εκατομμύρια μισθωτοί σκλάβοι και μαζί τους όλοι οι φτωχοί πρέπει να κινηθούν αντίστροφα: να ενωθούν και να συνδέσουν το ζήτημα της εθνικοθρησκευτικής καταπίεσης με τις οικονομικές επιθέσεις, τη εκμετάλλευση απέναντι στις ζωές όλων τους  και το σύστημα που τη γεννάει.

https://www.thecommunists.net/worldwide/asia/india-down-with-cab/

Όπως και να έχει, μια νέα αγωνιστική φωτιά και μια νέα ριζοσπαστικοποίηση στον πλανήτη ξεκίνησε και συνεχίζει να εξαπλώνεται. Κι αυτά από μόνα τους είναι υπέροχα νέα.