1

Πώς να συνεχίσουμε μετά τις 28 Φλεβάρη;

Του Χρήστου Βαγενά*

Η µεγάλη απεργία στις 28 Φλεβάρη αποκάλυψε ότι υπάρχουν µαζικές αγωνιστικές διαθέσεις στην εργατική τάξη, ενάντια στην προδοτική στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των δυνάµεων Ν∆-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και την άρνηση του ΠΑΜΕ να υλοποιήσουµε ένα πρόγραµµα συνέχειας, συντονισµού και κλιµάκωσης των κινητοποιήσεων.

Το ζήτηµα της ακρίβειας αποτελεί πλέον βασικό πρόβληµα, καθώς δυσκολεύει όλο και περισσότερο τη ζωή των εργατικών και λαϊκών στρωµάτων και βυθίζει στη φτώχεια εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους µας. Το πάρτι της κερδοσκοπίας των καπιταλιστών ξεκίνησε µε την αύξηση των τιµών αµέσως µετά τον κορωνοϊό και συνεχίζεται αµείωτο από τότε. Όλοι οι πολιτικάντηδες της ∆εξιάς και οι νεοφιλελεύθεροι παπαγάλοι προσπαθούν να µας πείσουν ότι είναι προσωρινό φαινόµενο, ότι προήλθε από τον πόλεµο στην Ουκρανία, ότι η ακρίβεια είναι εισαγόµενο φαινόµενο και διάφορα άλλα τέτοια παραµύθια. Αυτό που βιώνει όµως η εργατική τάξη είναι µια διαρκής αφαίµαξη του πραγµατικού της εισοδήµατος. 

Η ακρίβεια αφορά κυρίως είδη πρώτης ανάγκης µε ανελαστική ζήτηση, όπως είναι τα τρόφιµα, το ρεύµα, η ενέργεια, τα καύσιµα.  Γίνεται µια νέα τεράστια µεταφορά πλούτου από τα φτωχά στρώµατα προς το κεφάλαιο, που εκφράζεται µε υπερκέρδη στα οικονοµικά αποτελέσµατα των επιχειρήσεων, ενώ και το κράτος έχει συνεχώς αύξηση εσόδων, αφού εισπράττει όλο και περισσότερα από τους έµµεσους φόρους και τον ΦΠΑ λόγω των αυξηµένων τιµών των αγαθών.

Οι διεθνείς αντιδράσεις κατά της ακρίβειας

Απέναντι σε αυτά τα προβλήµατα οι εργαζόµενοι\ες και η νεολαία, µε τα συνδικάτα, τις πολιτικές οργανώσεις και τις συλλογικότητες της Αριστεράς, έχουν δώσει σκληρές µάχες σε όλες τις χώρες του λεγόµενου «δυτικού κόσµου». Στην αρχή τον τόνο έδωσαν οι απεργιακές µάχες στις ΗΠΑ (αυτοκινητοβιοµηχανίες, ηθοποιοί, σεναριογράφοι κ.α.), αλλά και στη Γαλλία ενάντια στην αντιασφαλιστική µεταρρύθµιση Μακρόν. Ακολούθησαν µεγάλες απεργίες στη Βρετανία, την Ισπανία και πρόσφατα στη Γερµανία, µε πολυήµερες κλαδικές κινητοποιήσεις.

Στην Ελλάδα δυστυχώς η κυριαρχία της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στα συνδικάτα και οι µικρές και κατακερµατισµένες δυνάµεις της ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς λειούργησαν ανασταλτικά την προηγούµενη περίοδο στην πυροδότηση µεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων για την επιβίωση της εργατικής τάξης και την προστασία του κοινωνικού κράτους και του λαϊκού εισοδήµατος. Με εξαίρεση βέβαια τις µεγάλες κινητοποιήσεις για το έγκληµα στα Τέµπη τον Μάρτιο του 2023, στις οποίες ο όγκος και ο δυναµισµός των διαδηλωτών θύµισε τις αντιµνηµονιακές κινητοποιήσεις 2010-2012.

Απεργία κόντρα στη συναίνεση

Όλα αυτά φαίνεται να αλλάζουν το 2024. Οι συνεχείς πιέσεις των δυνάµεων της ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς στα συνδικάτα, η πίεση της βάσης του ΚΚΕ στην ηγεσία του και οι πολυήµερες φοιτητικές κινητοποιήσεις οδήγησαν στη µεγάλη απεργία και στις µαζικές διαδηλώσεις στις 28 Φλεβάρη. 

Μετά τις δηµοτικές εκλογές του Οκτώβρη υπήρχε στη χώρα µια αδικαιολόγητη εργασιακή ειρήνη. Οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ∆ΑΚΕ σε ΓΣΕΕ & Α∆Ε∆Υ στήριζαν ξεκάθαρα την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τις αντεργατικές της πολιτικές και κωλυσιεργούσαν κάθε διαδικασία στα συνδικάτα, προκειµένου να µην παρθούν αποφάσεις για κινητοποιήσεις.

Το ΠΑΜΕ, που θα µπορούσε να πάρει ουσιαστικές πρωτοβουλίες για δράσεις, κάλεσε σε σύσκεψη στις 27 Νοέµβρη, όπου αποφάσισε ένα συλλαλητήριο για τα µέσα ∆εκέµβρη. Κατώτεροι των περιστάσεων για άλλη µια φορά, καθώς αν θέλεις να οργανώσεις την εργατική αντιπαράθεση µε την κυβέρνηση δεν καλείς ένα µήνα πριν τις Γιορτές, όπου υπάρχει µικρός χρονικός ορίζοντας για να προετοιµάσεις τη συνέχεια των αγώνων.  

Το ΠΑΜΕ οργάνωσε ένα συλλαλητήριο κατά της ακρίβειας και µια κινητοποίηση για τη διεκδίκηση του 13ου µισθού και της 13ης σύνταξης στις 6 ∆εκέµβρη, την ίδια µέρα που γίνονται τα νεολαιίστικα συλλαλητήρια για τη δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου! 

Εν τέλει προτάθηκε από το ΠΑΜΕ 24ωρη απεργία για τις 28 Φλεβάρη, µε αφορµή το κλείσιµο ενός χρόνου από το έγκληµα στα Τέµπη. 

Μέσα σε όλη αυτή την περίοδο οι δυνάµεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (Παρεµβάσεις & Μάχη) προσπαθούσαν να βάλουν αγωνιστικές προτάσεις και πρωτοβουλίες στα συνδικάτα και τις οµοσπονδίες, αλλά λόγω και των µικρών δυνάµεών τους δεν κατάφεραν να έχουν ουσιαστικά αποτελέσµατα.

Τελικά, µετά από αυτές τις δράσεις και την πίεση της εργατικής βάσης, οι δύο συνοµοσπονδίες (ΓΣΕΕ και Α∆Ε∆Υ) εξήγγειλαν αόριστα απεργία κατά της ακρίβειας για µετά τις Γιορτές. 

Το ΠΑΜΕ επανέφερε την πρότασή του για απεργία στις 28 Φλεβάρη, παρόλο που είχε ξεκινήσει το φοιτητικό κίνηµα µε καταλήψεις σε εκατοντάδες σχολές και µαζικά συλλαλητήρια κάθε Πέµπτη σε όλη την Ελλάδα. 

Τελικά, η ΓΣΕΕ εξήγγειλε µόνη της απεργία για τις 17 Απρίλη, χωρίς καµία συνεννόηση µε την Α∆Ε∆Υ, παρά την πρόσκληση που της είχε σταλεί. Τρεις µήνες µετά και ενώ όλη η χώρα «βράζει» από αντικυβερνητική οργή! 

Είναι ξεκάθαρο ότι µε τέτοιου είδους διασπαστικές ενέργειες από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚΕ και της ∆ΑΚΕ, υπερασπίζονται µε τον καλύτερο τρόπο τις  πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο δε επικεφαλής της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος δίνει τα τελευταία διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο, καθώς πλησιάζει τα 70 και είναι πρόεδρος στη συνοµοσπονδία από το 2006.

Η απόφαση για τις 28 Φλεβάρη

Απέναντι σε αυτό τον εκφυλισµό, η πλειοψηφία της Α∆Ε∆Υ φάνηκε να µην είναι διατεθειµένη να υποχωρήσει και έδειχνε ότι θα διοργάνωνε απεργιακές κινητοποιήσεις µέσα στο Φλεβάρη. Τελικά η πρόταση για 24ωρη απεργία στις 8 Φλεβάρη στο πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο µετατράπηκε σε στάση εργασίας και την πρόταση για 24ωρη απεργία στις 28 Φλεβάρη οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ∆ΑΚΕ την καταψήφισαν! Η απεργία πέρασε µε τις ψήφους των υπόλοιπων δυνάµεων (ΠΑΜΕ, Σύριζα, ΣυνΑν, Παρεµβάσεις, ΕΑΣ (Μάχη)). 

Οι πιέσεις των παρατάξεων, των οργανώσεων και των συλλογικοτήτων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είχαν σηµαντικότατη συνεισφορά στο να βγει αυτή η απεργία. 

Στην απεργία αυτή συµµετείχαν επίσης τα περισσότερα και µεγαλύτερα Εργατικά Κέντρα της Ελλάδας (Αθήνας, Πειραιά, Πάτρας, Λάρισας κ.ά.) και πολλές οµοσπονδίες. Προτάχθηκαν τρεις βασικές αιχµές αιτηµάτων:

1. Το έγκληµα των Τεµπών να µη συγκαλυφθεί και να τιµωρηθούν οι πραγµατικοί ένοχοι.

2. Να σταµατήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις δηµόσιων υπηρεσιών και αγαθών, που κυριολεκτικά δολοφονούν.

3. Να παρθούν µέτρα κατά της ακρίβειας, µε πραγµατικές και µεγάλες αυξήσεις στους µισθούς και τις συντάξεις και πλαφόν στις τιµές των βασικών αγαθών.

Η απεργία

Σε αυτή την απεργία η εργατική τάξη έδειξε µε την συµµετοχή της ότι δεν ξεµπερδεύουν εύκολα µαζί µας και ότι υπάρχουν δυνάµεις που ακόµα µπορούν να δηµιουργήσουν συνθήκες ανατροπής, κόντρα στις επιθέσεις της Νέας ∆ηµοκρατίας και του οικονοµικού και µιντιακού κατεστηµένου.

Η συµµετοχή στην απεργία ήταν µεγάλη σε κλάδους του δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα, ενώ λειτούργησαν και απεργιακές φρουρές από πολλά συνδικάτα. Στα συλλαλητήρια επίσης συµµετείχαν χιλιάδες εργαζόµενοι\νες και νεολαίοι, µε το µαζικότερο, αυτό της Αθήνας, να πλησιάζει τους 50.000 συµµετέχοντες, παρά την 24ωρη απεργία στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς. Μαζικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις πραγµατοποιήθηκαν σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο, Γιάννενα, Χανιά κ.ά.

Η µαχητικόττα και η οργή κυριάρχησαν εκείνες τις µέρες, ενώ σε πολλές πόλεις οι απεργιακές πορείες κατέληξαν ή πέρασαν από τον ΟΣΕ και την Hellenic Train. Και όλα αυτά, παρά τον προδοτικό ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, την απουσία ουσιαστικής και ορατής αντιπολίτευσης και την απογοήτευση που κυριαρχεί σε µεγάλα κοµµάτια της εργατικής τάξης.

Ένα µειονέκτηµα της απεργιακής ηµέρας ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν τρεις ξεχωριστές συγκεντρώσεις, παρά το γεγονός ότι η απεργία στις 28 Φλεβάρη βγήκε κόντρα στις επιδιώξεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Θα έπρεπε και θα µπορούσαµε οι υπόλοιπες δυνάµεις να έχουµε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διοργάνωση και στις οµιλίες του απεργιακού συλλαλητηρίου. Να πάρουµε πάνω µας την απεργία και την επιτυχία της µαζικής συµµετοχή του κόσµου και του δυναµισµού της. Παρ’ όλα αυτά, το µεγαλύτερο κοµµάτι των διαδηλωτών προσέγγισε (τουλάχιστον στην Αθήνα) τα µπλοκ των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς παρά τα πανό των συνδικάτων.

Μετά τη µεγάλη απεργιακή κινητοποίηση στις 28 Φλεβάρη ακολούθησε η στάση εργασίας Α∆Ε∆Υ & ΕΚΑ στις 8 Μάρτη για την Παγκόσµια Μέρα της Γυναίκας και το πανελλαδικό, πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο ενάντια στην ψήφιση του νοµοσχεδίου για τη δηµιουργία ιδιωτικών πανεπιστηµίων. 

Τη σκυτάλη των αγωνιστικών κινητοποιήσεων πήραν µετά τις 28 Φλεβάρη δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, καθώς και εργαζόµενοι\ες και νεολαίοι που διαδήλωσαν την Παρασκευή 8 Μάρτη κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστηµίων και κατά των κυβερνητικών σχεδίων για µετατροπή της εκαπίδευσης σε αγαθό για λίγους και «εκλεκτούς».

Πώς συνεχίζουµε;

Χρειάζεται να οργανωθεί αγωνιστική συνέχεια ενάντια σε όλα αυτά που µας καταπιέζουν. Οι δυνάµεις της επαναστατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να έχουµε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό, ενώ πρέπει να ενισχυθούν και να οργανωθούν καλύτερα οι κινητοποιήσεις ενάντια στη σφαγή που προκαλούν οι Ισραηλινοί στη Γάζα.

Επίσης µπορούµε να οργανώσουµε τοπικές δράσεις και διαµαρτυρίες για τα ζήτηµα της ακρίβειας, που αποτελεί µια νέα λιτότητα για την εργατική τάξη, ένα νέο Μνηµόνιο που απλώς δεν έχει εξαγγελθεί επίσηµα. Κινητοποιήσεις και πικετοφορίες µπορούν να διοργανωθούν από συνδικάτα, επιτροπές αγώνα και τοπικές συνελεύσεις έξω από σούπερ µάρκετ, αγορές και πολυκαταστήµατα, απαιτώντας να µπει φραγµός στην κερδοσκοπία.

Τέλος, πρέπει να ενεργοποιηθούµε άµεσα για την καλύτερη δυνατή διοργάνωση της απεργίας στις 17 Απρίλη. Παρόλο που η ηγεσία της ΓΣΕΕ την προκήρυξε µε τέτοιον τρόπο, ώστε να χάσει την όποια δυναµική της, εµείς πρέπει να κάνουµε τα πάντα ώστε να γίνει σταθµός στους αγώνες του εργατικού κινήµατος. Μπορούµε να το καταφέρουµε αυτό και να πετύχουµε την ανάταξη ενός ισχυρού εργατικού κινήµατος. Χρειάζεται να πιέσουµε και την Α∆Ε∆Υ να συµµετάσχει και αυτή, ώστε να γίνει πραγµατικά Πανεργατική Απεργία και να ξεκινήσουµε άµεσα µε περιοδείες και συνελεύσεις την ενηµέρωση των εργαζοµένων. 

Η µόνη πραγµατική αντιπολίτευση αυτή την περίοδο γίνεται από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και πρέπει τα µηνύµατά µας να φτάσουν σε κάθε εργαζόµενο\η και στη νεολαία. Επίσης, µε τη συνέχεια και τη συνέπειά µας αποδεικνύουµε ότι είµαστε αταλάντευτα υπέρ της εργατικής τάξης. Η παρουσία µας στην προσπάθεια δηµιουργίας ενός νέου κύκλου αντιπαράθεσης µε την αντεργατική κυβέρνηση της ∆εξιάς, µπορούν να δώσουν νέα ώθηση στις δυνάµεις µας.

*Ο Χρ. Βαγενάς είναι µέλος στο ∆Σ της ΠΟΣΕ-ΕΦΚΑ




ΑΔΕΔΥ: Στήριξη των κινητοποιήσεων του Σωματείου Εργαζομένων Κτηματολογίου (ΣΕΚΤ) ενάντια στην υπονόμευση του ρόλου των Κτηματολογικών Γραφείων και των Υποκαταστημάτων του Φορέα

 Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στηρίζει την 24ωρη πανελλαδική απεργία του Σωματείου Εργαζομένων Κτηματολογίου (ΣΕΚΤ) για τη Δευτέρα, 11 Δεκεμβρίου 2023, ενώνοντας τη φωνή της μαζί του ενάντια στην απαξίωση του έμπειρου προσωπικού του Φορέα, στην ανάθεση υπηρεσιών και εργασιών σε εξωτερικούς φορείς και στην υπονόμευση του ρόλου των Κτηματολογικών Γραφείων και των Υποκαταστημάτων του Φορέα. 

Απέναντι σε εξωθεσμικές παρεμβάσεις στο Σωματείο με σκοπό το κτύπημα της απεργίας και των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στηρίζει τα θεσμικά και οικονομικά τους αιτήματα καθώς και την απαίτησή τους για άμεση κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων του Φορέα και για εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων απαρχαιωμένων συστημάτων πληροφορικής και δικτύων. 

Το Ελληνικό Κτηματολόγιο που καλείται να διαχειριστεί παράλληλα με την ολοκλήρωση της κτηματογράφησης όλης της επικράτειας και την απορρόφηση όλων των υπό κατάργηση υποθηκοφυλακείων της χώρας πρέπει να είναι σε θέση να παρέχει αξιόπιστες υπηρεσίες προς τους συναλλασσόμενους, με στόχο την εξυπηρέτηση πρώτα και κύρια των συμφερόντων του ελληνικού λαού. 




Έγκλημα στα Τέμπη • Ένοχοι κράτος-κυβερνήσεις-κεφάλαιο • Όλοι-ες στις απεργιακές συγκεντρώσεις 8 Μάρτη

Χιλιάδες κόσμου βγήκαν στους δρόμους, παρά τα χημικά και την καταστολή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, να καταγγείλουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν και να απαιτήσουν να μην συγκαλυφθούν οι ένοχοι της τραγωδίας. Για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη ευθύνονται οι πολιτικές των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και ΝΔ που απαξίωσαν, ιδιωτικοποίησαν και παρέδωσαν τους σιδηροδρόμους βορά στα κέρδη των ιδιωτών. Συνένοχος και φυσικός αυτουργός είναι και ο όμιλος ιταλικών συμφερόντων, που ελέγχει την Hellenic train και στον οποίο ανήκουν οι σιδηρόδρομοι, Ferrovie dello Stato Italiane Group.

Η εταιρεία πωλήθηκε το 2017 στο εξευτελιστικό τίμημα των 45 εκατ. ευρώ, από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ ήταν βασικός στόχος της ΕΕ και του ΔΝΤ και «μνημονιακή υποχρέωση» από το 2010. Η ΝΔ όταν έγινε κυβέρνηση συνέχισε να επιδοτεί με 50 εκ. ετησίως τη νέα εταιρεία, ενώ ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την είχαν τα προηγούμενα χρόνια σαλαμοποιήσει σε μικρότερες (ΕΡΓΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ κ.ο.κ.), προκειμένου να μπορούν να ξεπουληθεί ευκολότερα.

Η αμέλεια της ασφάλειας επιβατών και εργαζομένων μπροστά στο κόστος για τη νέα εταιρεία είχε επισημανθεί προ πολλού από επίσημα χείλη και επανειλημμένως από τα συνδικάτα. Η επιστολή παραίτησης στελέχους και τότε προέδρου, τον Απρίλη του 2022, της επιτροπής αρμόδιας για έργα σηματοδότησης και ασφάλειας στο σιδηροδρομικό δίκτυο έβαζε το ζήτημα ξεκάθαρα.

Αλλά και ο πρόεδρος των μηχανοδηγών του ΟΣΕ κατήγγειλε τις συνθήκες λειτουργίας των ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας. «Δεν λειτουργεί τίποτα. Γίνονται όλα με ανθρώπινο παράγοντα, χειροκίνητα, manual. Είμαστε στο manual. Αν λειτουργούσαν… Δεν λειτουργούν ούτε οι ενδείξεις, τα φωτοσήματα. Ούτε ο έλεγχος της κυκλοφορίας. Αν αυτά λειτουργούσαν, οι μηχανοδηγοί θα έβλεπαν την κόκκινη ένδειξη και τα τρένα θα σταματούσαν σε απόσταση 500 μέτρων μεταξύ τους. Το έχουμε πει επανειλημμένως, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας». Οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο με ανακοίνωσή τους 7 Φεβρουαρίου ανέφεραν, με αφορμή δύο πρόσφατα ατυχήματα. «Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό…Όπως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έτσι και η σημερινή, έχει άλλες προτεραιότητες και όχι την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος. Το Υπουργείο βρίσκει λεφτά για τις διάφορες εργολαβίες, αλλά για να ολοκληρωθούν επιτέλους οι σιδηροδρομικές υποδομές και τα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας ΟΧΙ»!

Το έγκλημα αυτό έχει συγκεκριμένους ενόχους και δεν είναι «η κακιά στιγμή» ή «το ανθρώπινο λάθος». Είναι η πολιτική των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, της «ανάπτυξης», του κέρδους που δολοφονεί. Όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα και υποκρισία πάνω στο χαμό τόσων ανθρώπινων ζωών!

Να μην μείνει αναπάντητο το έγκλημα!

  • Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση του δικτύου σιδηροδρόμων
  • Άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη των ελλείψεων σε όλες τις ειδικότητες
  • Ολοκλήρωση των έργων υποδομής και ασφαλούς λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου
  • Σωστή συντήρηση και επισκευή του τροχαίου υλικού και της γραμμής
  • Μέτρα ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων ιδιαίτερα κατά τη διέλευσή τους από κατοικημένες περιοχές.
  • Δωρεάν δημόσιες ασφαλείς συγκοινωνίες

Προσυγκέντρωση 12.00 Υπουργείο Εργασίας

Πολιτική οργάνωση Κόκκινο Νήμα




24ωρη – Απεργία Ναυτεργατών- Μαζική καταδίκη της αντιλαϊκής κυβερνητικής και Ναυτιλιακής πολιτικής!

Σύσσωμοι οι Ναυτεργάτες πήραν μέρος στην σημερινή 24ωρη Πανελλαδική απεργία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.

Κανένα πλοίο δεν εκτέλεσε δρομολόγιο, κανένας κάβος δεν έλυσε, καμία προπέλα δεν κινήθηκε!

Η καθολική συμμετοχή των Ναυτεργατών στην απεργία, αποτελεί συνέχεια της πετυχημένης Παμπειραϊκής απεργίας που οργάνωσε η ΠΕΝΕΝ και 4 ακόμη Ναυτεργατικά Σωματεία στις 25 Οκτώβρη.

Αποτελεί επίσης συνέχεια των δεκάδων κινητοποιήσεων που οργανώσαμε με την ουσιαστική συμμετοχή του κλάδου μας κατά την καλοκαιρινή περίοδο βάζοντας STOP στην εφοπλιστική παραβατικότητα που αφορά τα Ναυτεργατικά δικαιώματα.

Στην απεργιακή συγκέντρωση που έκανε η ΠΕΝΕΝ έξω από Ε/Γ- Ο/Γ πλοίο «ΈΛΥΡΟΣ» μεταξύ των άλλων υπογραμμίστηκε:

Η κατηγορηματική αποδοκιμασία της πολιτικής Κυβέρνησης- Κεφαλαίου οι οποίοι προσπαθούν να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων τις συνέπειες από την ενεργειακή – εφοδιαστική κρίση και του πολέμου ΗΠΑ- ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-Ουκρανίας  με την Ρωσία.

Το όργιο της ακρίβειας των καθημερινών ανατιμήσεων σε ενέργεια- καύσιμα- λαϊκά αγαθά και υπηρεσίες καταβροχθίζει τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα βυθίζει στην φτώχεια ολοένα και περισσότερους εργαζομένους, ανέργους, συνταξιούχους και λαϊκά στρώματα!

Τα ημίμετρα της κυβέρνησης δεν μπορούν να καλύψουν στο ελάχιστο τις ανάγκες επιβίωσης των εργαζομένων όπως έχουν διαμορφωθεί.

Στην ίδια κατεύθυνση επισημάνθηκε η ανάγκη αποφασιστικής πάλης σε όλα τα καράβια για υπογραφή ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις.

Ταυτόχρονα καταγγέλθηκε η Κυβερνητική- Ναυτιλιακή πολιτική η οποία είναι σταθερά προσηλωμένη στο εφοπλιστικό δόγμα της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων του.

Κυβέρνηση – ΥΕΝ- Εφοπλιστές μεθοδεύουν την αναθεώρηση του ΚΙΝΔ μέσα από τον οποίο στοχεύουν να χτυπήσουν τις ΣΣΕ, τους όρους εργασίας και τα υπόλοιπα Ναυτεργατικά δικαιώματα!

Η ΠΕΝΕΝ δηλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι θα συνεχίσει και θα κλιμακώσει τους αγώνες το επόμενο χρονικό διάστημα βάζοντας μπροστά τα οξυμένα προβλήματα τα οποία στο σύνολο τους παραμένουν άλυτα.

Ταυτόχρονα απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στα εργατικά Σωματεία έως τις αρχές του Δεκέμβρη να οργανωθεί μια Πανελλαδική εργατική σύσκεψη με επίκεντρο τα εργατικά και λαϊκά προβλήματα που αναδεικνύονται όλη την τελευταία περίοδο και ταυτόχρονα να διαμορφωθεί ένα σχέδιο οργάνωσης νέων αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

 

πηγή: penen.gr

 




Νεκρώνει το λιμάνι του Πειραιά τη Τρίτη 25/10.

Γενικευμένο θα είναι το «μπλακ άουτ» στο λιμάνι του Πειραιά την επόμενη Τρίτη για 24 ώρες!

Ήδη έχουν κηρύξει 24ωρη απεργία σε όλα τα πλοία τα Σωματεία ΠΕΝΕΝ- ΠΕΜΕΝ-ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ- ΠΕΑΘΕΝ και ΠΕΕΜΑΓΕΝ.

Διεκδικούν την απόσυρση του σχεδίου για το νέο ΚΙΝΔ, ουσιαστικές αυξήσεις και υπογραφή ΣΣΕ, μέτρα για την ακρίβεια και την προστασία του εργατικού εισοδήματος.

Το Συνδικάτο μετάλλου επίσης έχει αποφασίσει την συμμετοχή του με 24ωρη απεργία σε όλη την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη απαιτώντας την λήψη μέτρων για την υγιεινή και ασφάλεια και την καθολική εφαρμογή της Σύμβασης!

Το Σωματείο ΕΝΕΔΕΠ με την σειρά του κατέρχεται σε απεργία θέτοντας ως κεντρικά αιτήματα την εφαρμογή της ΣΣΕ, την ένταξη των λιμενεργατών στα ΒΑΕ, την λήψη μέτρων για την ασφάλεια των εργαζομένων ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα που έγινε στην προβλήτα 2.

Το Σωματείο Ναυτεργατών στα ρυμουλκά και ναυαγοσωστικά σκάφη πραγματοποιεί 24ωρη Πανελλαδική απεργία με κεντρικό αίτημα την ματαίωση της προσπάθειας των πλοιοκτητών να ακυρώσουν την Σύμβαση που έχει υπογραφεί με το επιχείρημα της αύξησης των Ναυτιλιακών καυσίμων!

Όλα τα παραπάνω Σωματεία αναδεικνύουν ως κοινό αίτημα την λήψη μέτρων για την ακρίβεια που καταβροχθίζει το εργατικό εισόδημα με την εκρηκτική άνοδο του πληθωρισμού και των καθημερινών ανατιμήσεων στις τιμές σε ενέργεια, καύσιμα- καταναλωτικά αγαθά και προϊόντα!

Η κοινή και συντονισμένη αυτή κινητοποίηση είναι ένα πρώτο ισχυρό μήνυμα απέναντι στην  αντιλαϊκή πολιτική Κυβέρνησης- Κεφαλαίου!

Κλιμάκωση αυτού του αγώνα θα γίνει με την Πανελλαδική – Πανεργατική 24ωρη απεργία στις 9 Νοέμβρη 2022.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

 

πηγή: penen.gr




Εργαζόμενοι ΕΦΚΑ: Ανυποχώρητος αγώνας για τη διάσωση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης

Βαγενάς Χρήστος, εργαζόμενος ΕΦΚΑ, Οργαν. Γραμματέας ΠΟΠΟΚΠ, μέλος Ριζοσπαστικών Αγωνιστικών Κινήσεων

 

Με σημαντική συμμετοχή από τους εργαζόμενους πραγματοποιήθηκε 48ωρη απεργία στα Ασφαλιστικά Ταμεία στις 16-17 Φλεβάρη, με αφορμή την κατάθεση και ψήφιση του νέου νομοσχεδίου του Χατζηδάκη για τον “εκσυγχρονισμό” του ΕΦΚΑ.

Το νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε την Πέμπτη 17/02/22 με τις ψήφους των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί μία ακόμα περίπτωση άλωσης του Δημόσιου Τομέα και της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει ο Δημόσιος Τομέας να μετατραπεί σε κομματικό φέουδο και πεδίο κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο και τον κομματικό στρατό των golden boys.

Το νομοσχέδιο αυτό, που αποτελεί πλέον νόμο του κράτους, περιλαμβάνει:

  • Την παράδοση της ακίνητης περιουσίας του ΕΦΚΑ σε Α.Ε., η οποία θα την μεταβιβάσει-χαρίσει στο παρασιτικό ιδιωτικό κεφάλαιο, που με δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες (οι οποίες έχουν ενισχυθεί με δισεκατομμύρια από τους φορολογούμενους τα τελευταία χρόνια) θα κάνουν μπίζνες και επενδύσεις.

  • Την ανάθεση των θέσεων ευθύνης με ξεκάθαρα κομματικά κριτήρια σε άτομα από τον Ιδιωτικό Τομέα με μισθούς που θα φτάνουν τα 8.000€ μηνιαίως! Δηλαδή καταργείται επίσημα η μονιμότητα, ο Υπαλληλικός Κώδικας, το ΑΣΕΠ και το Σύνταγμα της χώρας για να φάει με χρυσά κουτάλια ο κομματικός στρατός της Νέας Δημοκρατίας. Την ίδια ώρα βέβαια δεν έχουν λεφτά, ούτε για προσλήψεις στον ΕΦΚΑ, στην Υγεία, την Παιδεία ή αλλού στο Κοινωνικό Κράτος, και φυσικά δεν έχουν λεφτά ούτε για αυξήσεις στους μισθούς και ειδικά στον κατώτερο μισθό!

  • Δημιουργία νέας Μονάδας Εσωτερικού Ελέγχου με άτομα εκτός ΕΦΚΑ και ταυτόχρονα αποκλεισμό των εκπροσώπων των εργαζομένων από τα Πειθαρχικά Συμβούλια, για να λειτουργούν “καλύτερα”, όπως διατυμπανίζουν. Υπενθυμίζουμε ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα Π.Σ. είναι μειοψηφία σε σχέση με τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης και της Διοίκησης, αλλά αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι με αυτή την ενέργεια ο Υπουργός και η Διοίκηση του ΕΦΚΑ θέλουν να δημιουργήσουν έναν τιμωρητικό μηχανισμό, που θα λειτουργεί κατά το δοκούν, χωρίς δημοσιοποίηση και αιτιολόγηση των αποφάσεων και με μόνη επιδίωξη την τρομοκράτηση των εργαζομένων.

  • Πλήρη αδιαφάνεια και κατασπατάληση των δημόσιων χρημάτων με κατάργηση των μικρών περιορισμών και προϋποθέσεων στις προμήθειες του Οργανισμού.

  • Δημιουργία συνθηκών για πληρωμή με το κομμάτι με θέσπιση μπόνους και πριμ αποδοτικότητας, που θα προσπαθούν να πετύχουν οι εργαζόμενοι για να πληρώνονται κάποια χρήματα παραπάνω. Το αν θα δίνονται με ορθολογικά κριτήρια αυτά τα μπόνους, η απάντηση είναι: Όχι. Καθώς το έχουμε καταλάβει ήδη με βάση τα προηγούμενα κλιμάκια των ομάδων έργου, που είχε θεσπίσει η Διοίκηση του Σύριζα.

Συνδικαλιστικές ηγεσίες της υποταγής


Όταν ο Χατζηδάκης εξήγγειλε σε συνέντευξη τύπου αυτό το νομοσχέδιο η συνδικαλιστική ηγεσία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στον ΕΦΚΑ ανακοίνωνε την αναβολή απεργιακής κινητοποίησης, που είχε προκηρυχθεί εκείνη την περίοδο με αφορμή τη συζήτηση στο ΣτΕ προσφυγής που είχε κατατεθεί από τις Ομοσπονδίες του ΕΦΚΑ, προκειμένου να κριθεί αντισυνταγματική διάταξη που αφορούσε τη δυνατότητα απονομής συντάξεων από ιδιώτες δικηγόρους και λογιστές.

Ο Χατζηδάκης ανακοίνωνε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΕΦΚΑ και η συνδικαλιστική ηγεσία του ΕΦΚΑ ανέβαλλε τις κινητοποιήσεις! Τελικά μετά από πολλές παλινωδίες και αναβολές για απεργιακές κινητοποιήσεις στις οποίες σύμπραξαν και οι παρατάξεις οι φίλα προσκείμενες στον Σύριζα, καταλήξαμε για άλλη μια φορά να απεργούμε κατά τη διάρκεια ψήφισης ενός νόμου.

Έτσι η απόφαση των δύο ομοσπονδιών (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ & ΠΟΠΟΚΠ) ήταν για 24ωρες επαναλαμβανόμενες, που ουσιαστικά ήταν μία 48ωρη, όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο στις 16-17 Φλεβάρη. Για αυτές τις απεργίες η Διοίκηση του ΕΦΚΑ και το Υπ. Εργασίας αποφάσισαν να μην στραφούν δικαστικά, όπως έγινε με τις αντίστοιχες στις 23-24 Δεκέμβρη, όπου δέχτηκαν για αυτό την κατακραυγή του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα δεν πτόησε τους απεργούς συναδέλφους.

Συμμετοχή και αγώνας κόντρα σε όλους και όλα


Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του ΕΦΚΑ, παρά την απραξία και την απουσία των συνδικάτων και παρά την ελλιπέστατη προετοιμασία της απεργίας, έδειξε με τη συμμετοχή του ένα μεγάλο κομμάτι, ότι έχει αγωνιστική διάθεση και είναι πρόθυμο να αντιπαλέψει τις αντεργατικές και αυταρχικές πολιτικές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Πραγματοποιήθηκαν δύο απεργιακές συγκεντρώσεις, μία στο Υπ. Εργασίας την πρώτη μέρα της απεργίας, όπου ακολούθησε και πορεία στη Βουλή, και ένα συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν για την προστασία της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης (Κάτω τα χέρια από το Ασφαλιστικό, Με αγώνες έχει γίνει η Ασφάλιση κλπ), αλλά και αντικυβερνητικά (Λιτότητα, ανεργία, καταστολή, αυτή είναι της κυβέρνησης η πολιτική, Αυξήσεις στους μισθούς, προσλήψεις στα Ταμεία, όχι στο στρατό και την αστυνομία κα). Ακόμα ακούστηκε και σε αυτές τις κινητοποιήσεις και το “Μητσοτάκη-κάθαρμα”, που επανέρχεται στις διαδηλώσεις όλο και περισσότερο!

Στις συγκεντρώσεις παρευρέθηκαν και συμπαραστάθηκαν αντιπροσωπείες από άλλους χώρους. Χαιρετισμούς αλληλεγγύης εξέφρασαν εκπρόσωποι οργανώσεων των συνταξιούχων, της ΑΔΕΔΥ, του Μετώπου Ταξικής Ανατροπής, του ΠΑΜΕ, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αστυνομία για άλλη μια φορά απέδειξε και στον πιο δύσπιστο ότι αποτελεί μέρος και γρανάζι του συστήματος, που καταπιέζει τους πολλούς για τα συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων. Ήταν συνέχεια σε στενό πρέσινγκ σε όλη την πορεία που πραγματοποιήσαμε, ενώ επιστρατεύτηκαν και τα ΜΑΤ μετά από πολλά χρόνια απέναντι μας! Όχι γιατί ανησυχούσαν ότι θα μπουκάραμε στη Βουλή ή το Υπ. Εργασίας, αλλά σαν μέρος της συνεχιζόμενης κυβερνητικής προσπάθειας να τρομοκρατήσουν τους διαδηλωτές.

Με πανό κατέβηκαν, εκτός από τις δύο ομοσπονδίες, οι σύλλογοι του ΟΓΑ (ΟΠΕΚΑ-ΕΦΚΑ Αγροτών), του ΣΥΑΤ (Σύλλογος Υπαλλήλων Ασφαλιστικών Ταμείων), αλλά και η παράταξη “Ριζοσπαστικές Αγωνιστικές Κινήσεις”.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά της παράταξης “Ριζοσπαστικές Αγωνιστικές Κινήσεις” ΕΦΚΑ στην προετοιμασία των απεργιακών κινητοποιήσεων, στην ενημέρωση του κόσμου της εργασίας, αλλά και στα συλλαλητήρια.

Η παράταξη μας επανειλημμένως πρότεινε να προκηρυχθούν πιο νωρίς οι απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά και να προετοιμαστούν καλύτερα. Οι παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Σύριζα καθυστέρησαν να προκηρύξουν τις απεργίες, με πρόσχημα την οργάνωση τους, όπως επίσης και το θέμα των ενδεχόμενων δικαστικών προσφυγών για τις προκηρύξεις των απεργιών, όπου με τον αντεργατικό νόμο 4808/2021 (και αυτός του Χατζηδάκη) πλέον όλες οι απεργίες θα βγαίνουν παράνομες.

Σε αυτό το θέμα θα πρέπει όλα τα συνδικάτα να αγνοήσουν τις διατάξεις του αντεργατικού νόμου, για τον τρόπο προκήρυξης των απεργιών, όπως έχει κάνει μέχρι στιγμής το συνδικάτο εργαζομένων στην Cosco και άλλα συνδικάτα (πχ. εκπαιδευτικών κα).

Και όσο αφορά την προετοιμασία των απεργιακών κινητοποιήσεων, για άλλη μια φορά η συνδικαλιστική ηγεσία των δύο ομοσπονδιών μας, δεν έκαναν απολύτως τίποτα.

Με όπλο την κατάληψη και την απεργία


Ο αγώνας ενάντια στη ρεβανσιστική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τα νομοθετήματα της θα είναι μαραθώνιος. Η ψήφιση ενός νόμου δεν πρέπει να είναι το τέλος των κινητοποιήσεων, αλλά η αρχή νέων. Και όταν αναφερόμαστε σε νέες κινητοποιήσεις, δεν αποτελεί πρώτη μας επιλογή η δικαστική προσφυγή, αλλά τελευταία και μάλιστα μαζί με αγωνιστικές δράσεις.

Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να οργανώσουμε κινητοποιήσεις, όταν θα προσπαθεί η κυβέρνηση να υλοποιήσει αυτό τον απαράδεκτο νόμο. Δηλαδή θα πρέπει να δράσουμε όταν θα πάνε να προσλάβουν τους ιδιώτες σε θέσεις ευθύνης και με απεργίες και με κάθε μέσο. Όταν ενδεχομένως θελήσουν να αναλάβουν τα καθήκοντα τους, εμείς θα πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη. Επίσης δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να λειτουργήσουν Πειθαρχικά, χωρίς τους εκπροσώπους των εργαζομένων, όπως επίσης θα πρέπει να εμποδίζουμε τη λειτουργία της Α.Ε. για το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας.

Οι δικαστικές προσφυγές μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν μέσο κατάργησης ενός άδικου νόμου, αλλά πλαισιωμένες από απεργίες, συλλαλητήρια, καταλήψεις και αντικυβερνητικές δράσεις. Δυστυχώς, η δικαστική εξουσία στο συντριπτικό ποσοστό της είναι ταυτισμένη με την πολιτική και οικονομική εξουσία, γι’ αυτό και οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις είναι κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Χρειάζεται όταν θα εκδικάζονται τέτοιες προσφυγές να οργανώνονται μαζικές κινητοποιήσεις στα δικαστήρια, ώστε να ακούγονται τα εργατικά αιτήματα και να επηρεάζουν τους δικαστές.

Η συμμετοχή στις απεργίες αποτελεί το βασικό μέσο αντίδρασης και πάλης των εργαζομένων. Τα χρήματα που χάνονται στις απεργίες είναι υποπολλαπλάσια, από αυτά που χάνουμε κάθε μέρα από τις μνημονιακές περικοπές, από τους φόρους, από τις αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων. Μόνο οι φετινές αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, του φυσικού αερίου, της βενζίνης και του πετρελαίου ροκάνισαν το εισόδημα μας περισσότερο και από τη μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργιακή κινητοποίηση που έχει γίνει τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα.

Και όσο θα παραμένει χαμηλή η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, τόσο οι εργαζόμενοι θα έχουμε απώλειες στα κεκτημένα μας, στο επίπεδο διαβίωσης μας και στα δικαιώματα μας. Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε.

Πρέπει επιτέλους να προκηρυχτεί Γενική Απεργία, ώστε να εκφραστεί η οργή του κόσμου της εργασίας απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα από τον Σεπτέμβρη Γενική Απεργία ή έστω Πανδημοσιοϋπαλληλική. Ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο με τόσες αντεργατικές επιθέσεις, αυταρχισμό, ακρίβεια, το να συνεχίσει η συνδικαλιστική ηγεσία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ να κάνει πλάτες στην κυβέρνηση, είναι τουλάχιστον εγκληματικό.

Πρέπει άμεσα τα συνδικάτα και οι ομοσπονδίες του ΕΦΚΑ να προετοιμάσουν τις επόμενες κινητοποιήσεις μας. Επιβάλλεται να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις σε κάθε πόλη και περιοχή και να ακουστεί επιτέλους η φωνή και η διάθεση των εργαζομένων.

Το εργατικό κίνημα πρέπει και μπορεί να δώσει την απάντηση που αξίζει σε αυτή την μισητή, ακροδεξιά κυβέρνηση!

Τώρα πρέπει να οργανώσουμε την ανυπακοή και την απειθαρχία, να οργανώσουμε την αντίσταση και τη συναδελφική αλληλεγγύη, με αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων «από τα κάτω».

Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών – Δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό.

Παρατεταμένος αγώνας με όλες τις μορφές (διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις) για να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί- αντεργατικοί νόμοι Χατζηδάκη-Μητσοτάκη.

 

 

 




Οι απεργίες δεν αναστέλλονται, δεν αναβάλλονται, δεν ξεπουλιούνται! Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών!

Η αναβολή της απεργίας στις 3 Δεκέμβρη με πρωτοβουλία της ηγεσίας της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) αποτελεί μια απαράδεκτη ενέργεια και επιβεβαιώνει τον κατήφορο αυτής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας! Λες και δεν υπάρχουν προβλήματα και λόγοι στον ΕΦΚΑ για να πραγματοποιήσουμε απεργία, λες και ο Χατζηδάκης άλλαξε πολιτική. Το αντίθετο μάλιστα. Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η αναβολή της απεργίας από τις δύο ομοσπονδίες μας (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ & ΠΟΠΟΚΠ), ο Χατζηδάκης παρουσίασε το νέο σχέδιο νόμου για τον ΕΦΚΑ με περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις: Ιδιώτες σε θέσεις ευθύνης στον ΕΦΚΑ με μεγαλύτερους μισθούς από αυτούς των μονίμων, ιδιωτική εταιρία στη δημιουργία νέου οργανογράμματος, ανώνυμη εταιρία για την “αξιοποίηση” της ακίνητης περιουσίας των Ασφ. Ταμείων.

Εξοβελισμός των εκπροσώπων των εργαζομένων από τα Πειθαρχικά Συμβούλια για να λειτουργούν κατά το δοκούν. Οι εργαζόμενοι τρώμε βρίσιμο καθημερινά απ’ τον “υπουργό Σούπερμαν”, τα Σαββατοκύριακα δε με ιδιαίτερα μεγάλη ζέση στα καλοπληρωμένα κανάλια. Ένας υπουργός που δήλωνε ότι θα απάλλασσε από μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό άλγος τους Έλληνες φορολογούμενους με τις ιδιωτικοποιήσεις (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, ΔΕΗ) και με τα λεφτά που θα εξοικονομούσαν θα έχτιζαν κάθε τρεις μήνες τρία σχολεία ή ένα νοσοκομείο.

Με αντίστοιχο τρόπο μάλλον θα απαλλάξει και τους μελλοντικούς συνταξιούχους από τις αποδοχές τους. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ο Μητσοτάκης θέλουν τους ασφαλισμένους πελάτες με την σύνταξη συνδεδεμένη με τα χρηματιστήρια και τους αεριτζήδες να την λυμαίνονται σε κάθε επίπεδο: από την διαφύλαξη των εισφορών-”επένδυση”, μέχρι και την απονομή της. Δυστυχώς η ηγεσία της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ απέναντι στη λεηλασία των δικαιωμάτων μας, ενδιαφέρεται πως θα αναβάλλει επ’ αόριστο οποιοδήποτε αγώνα και επενδύει την όποια αγωνιστικότητα της σε μια προσφυγή στο ΣτΕ για τους “πιστοποιημένους” ιδιώτες στην απονομή των συντάξεων.

Ένα ΣτΕ που έχει νομιμοποιήσει με τις αποφάσεις του το συντριπτικό ποσοστό των μνημονιακών περικοπών. Παράλληλα η ΠΟΣΕ-ΙΚΑ διοργάνωσε τριήμερο συνέδριο σε πεντάστερο ξενοδοχείο στη Λάρισα χωρίς να νοιάζεται για την αγωνία, τον κόπο και τα χρήματα των εργαζομένων. Μοναδικός σκοπός του συνεδρίου ήταν η μονομερής τροποποίηση καταστατικού και αλλαγή ονόματος (από ΠΟΣΕ-ΙΚΑ σε ΠΟΣΕ-ΕΦΚΑ), ώστε να αναγνωριστεί ως η αντιπροσωπευτική ομοσπονδία το χώρου, αποκλείοντας χιλιάδες συναδέλφους από την ΠΟΠΟΚΠ με δικαιολογίες του τύπου: “ο διάλογος θα συνεχιστεί”.

Από το συνέδριο απουσίασε δυστυχώς για άλλη μια φορά οποιαδήποτε αναφορά στην οργάνωση ενός προγράμματος αγωνιστικών κινητοποιήσεων, που χρειάζεται επειγόντως. Αυτή η συνδικαλιστική ηγεσία που αναβάλλει απεργίες και αγώνες σαν να μην υπάρχουν προβλήματα στο χώρο του ΕΦΚΑ, έχει πλέον αποκοπεί από τους συναδέλφους. Συνάδελφος σημαίνει συν ένας αδελφός, σημαίνει να είσαι δίπλα και μέσα στο σώμα των εργαζομένων καθημερινά.

Να ενημερώνεις, να καθοδηγείς και να αγωνίζεσαι. Αυτή είναι η δουλειά των συνδικαλιστών, αλλά έχει ξεχαστεί από τις περισσότερες παρατάξεις. Πρέπει να παραμερίσουμε αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες το συντομότερο δυνατό και να τις αλλάξουμε. Έχουμε μπροστά μας την συνέχιση των προσπαθειών του Χατζηδάκη για περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση με νέο νομοσχέδιο, τους ιδιώτες στην απονομή των συντάξεων, τη συνέχιση των καταστροφικών συγχωνεύσεων των Διευθύνσεων.

Σαν ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓ\ΝΩΝ πρ. ΟΑΕΕ και σαν ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΝΩΝ πρ. ΙΚΑ προτείνουμε να οργανωθεί άμεσα 24ωρη προειδοποιητική απεργία στον ΕΦΚΑ και γενικές συνελεύσεις με όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα, ενόψει όλων αυτών των εργασιακών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Όχι στα παζάρια των γραφειοκρατών! Οι αγώνες στα χέρια των εργαζομένων!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ




Απεργία ΠΕΝΕΝ: Κυβέρνηση-ΥΕΝ-Εφοπλιστές: Στήνουν σκηνικό καταστολής!

Πριν ακόμη βγει η απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά επί της αίτησης του ΣΕΕΝ να κηρυχθεί η απεργία της ΠΕΝΕΝ ως παράνομη και καταχρηστική, το ΥΕΝ και οι εφοπλιστές οργανώνουν από κοινού την καταστολή της απεργίας!

Στη κατεύθυνση αυτή από νωρίς το απόγευμα ο ΣΕΕΝ έβγαλε ανακοίνωση ζητώντας από τη κυβέρνηση και το ΥΕΝ να θέσουν σε δράση τις δυνάμεις καταστολής του λιμενικού σώματος προκειμένου να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη!

Την ίδια στιγμή στενός συνεργάτης του Υπουργού Ε.Ν σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο της ΠΕΝΕΝ του ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις καταστολής του ΥΕΝ θα είναι αύριο σε πλήρη ετοιμότητα να επέμβουν για να μην διασαλευτεί η νομιμότητα και ασφάλεια στο λιμάνι!

Σ’ αυτό το άθλιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό σκηνικό που στήνουν για το χτύπημα και την υπονόμευση της απεργίας οι ακτοπλοϊκές εταιρίες επιχειρούν μέσω της έκδοσης χιλιάδων εισιτηρίων για τις 3/6  να δημιουργήσουν αύριο στο λιμάνι τους όρους κοινωνικού αυτοματισμού στρέφοντας τους επιβάτες κατά των απεργών και των ομάδων περιφρούρησης της απεργίας!

Πρόκειται για οργανωμένη συντονισμένη επιθετική επιχείρηση εφοπλιστών-κυβέρνησης να εμποδίσουν την άσκηση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων επιβάλλοντας καθεστώς βίας, καταστολής και τρομοκρατίας ώστε να εμπεδωθεί η  σιγή νεκροταφείου στις αντιλαϊκές-αντεργατικές τους επιλογές.

Επαναλαμβάνουμε ότι η πολιτική τους είναι διαμετρικά αντίθετη με τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων, η πολιτική τους είναι η αιτία των αγώνων που αναπτύσσονται,  η πολιτική τους είναι υπόλογη απέναντι στον λαό και την κοινωνία και όχι οι διεκδικήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων.

Εάν πιστεύουν ότι ο νέος εργασιακός μεσαίωνας που οραματίζονται  με το αντιδραστικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη θα περάσει για αυτούς «αναίμακτα» είναι βαθιά νυχτωμένοι!

Μπροστά στην νέα επίθεση που εξελίσσεται ενάντια στο απεργιακό μας δικαίωμα και στις δίκαιες διεκδικήσεις μας, εκφράζουμε την σφοδρή εναντίωσή μας στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να σταθούμε μέχρι τέλος απέναντι και ενάντια στις απειλές, τους εκβιασμούς και την κρατική τρομοκρατία!

Καλούμε συνδικάτα-συλλογικότητες-σχήματα-φορείς και αγωνιστές του κινήματος να δώσουν αύριο το πρωί μαζί μας το αγωνιστικό τους παρόν στο λιμάνι στέλνοντας το μήνυμα ότι η τρομοκρατία δεν θα περάσει!


Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

ΥΓ: Σχετικά με την δικαστική απόφαση που μας ανακοινώθηκε πριν από λίγο και η οποία κάνει δεκτή την αίτηση του ΣΕΕΝ, θέλουμε να επισημάνουμε ότι αυτή δεν αλλάζει στο ελάχιστο τον απεργιακό-αγωνιστικό  μας σχεδιασμό!

Η απάντηση μας  είναι μια, πίστη στο προλεταριακό διαχρονικό σύνθημα:

Νόμος είναι του δίκαιο του εργάτη!




Το ΕΚΑ καλει σε απεργία στις 3 Ιούνη

Αρ. Πρωτ. 4322                                                                            Αθήνα, 28/05/2021

Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ


Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας αποφάσισε την προκήρυξη 24ωρης Απεργίας ενάντια στην ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας, την Πέμπτη 3 Ιούνη.

Απεργούμε και διαδηλώνουμε ενάντια:

– Στην κατάργηση του 8ώρου
– Στις ατομικές συμβάσεις εργασίας
– Στο άνοιγμα των Κυριακών σε επιπλέον κλάδους
– Στην ουσιαστική κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας
– Στην προσπάθεια περαιτέρω αποδυνάμωσης της απεργίας
– Στην ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων
– Στην ουσιαστική κατάργηση του ν.1264 και στην επίθεση στα συνδικάτα
Καλούμε την κυβέρνηση να μην γυρίσει τους εργαζόμενους έναν αιώνα πίσω και να
βάλει φρένο στις αντεργατικές διατάξεις. Ενωμένοι αγωνιζόμαστε για τα δίκαια
αιτήματά μας, ενάντια στην φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της χώρας μας.
Καλούμε τα συνδικάτα της Αθήνας, με τις ενέργειες και τις παρεμβάσεις που αυτά
κρίνουν αναγκαία, να στείλουν ηχηρό μήνυμα όλες τις επόμενες ημέρες, αλλά κυρίως
την ημέρα της Απεργίας, ότι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων δεν
διαπραγματεύονται. Αυτό το νομοσχέδιο δε διορθώνεται, αποσύρεται.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 3 ΙΟΥΝΗ
ΣΤΗΝ ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΩΡΑ 11 π.μ.

Το Δ.Σ




“Ψωμί και τριαντάφυλλα”: απεργίες λιγότερο γνωστές από την Πρωτομαγιά του Σικάγο

της Έλενας Παπαγεωργίου

H ιστορία της τάξης μας, της εργατικής τάξης είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια της να διεκδικήσει ακόμη και με τη ζωή της καλύτερες συνθήκες ζωής και τελικά έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και βία. Η Πρωτομαγιά αποτελεί μέρα ορόσημο για την εργατική τάξη όλου του κόσμου αλλά υπάρχουν στην ιστορία πολλές απεργίες που έγιναν ανά τους αιώνες, αλλά είναι λιγότερο γνωστές. Εμείς θα σταθούμε σε τέσσερις από αυτές.
Απεργία του 1820 στη Σκωτία
Στις 16 Αυγούστου 1819, 60.000 εργάτες από τις πόλεις και τα χωριά του Μάντσεστερ διαδήλωσαν για να απαιτήσουν πολιτική εκπροσώπηση, αφού μέχρι τότε μόνο οι πλούσιοι γαιοκτήμονες μπορούσαν να ψηφίσουν. Η ειρηνική διαμαρτυρία τους βάφτηκε με αίμα όταν οι δικαστές του Μάντσεστερ διέταξαν μια ιδιωτική πολιτοφυλακή να επιτεθεί στο πλήθος. 18 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 650 τραυματίστηκαν. Το γεγονός αυτό, γνωστό ως “Peterloo masacre” οδήγησε τους ριζοσπάστες εργάτες να οργανωθούν περισσότερο για να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματα τους.
Η πρώτη απεργία συνέβη την 1η Απριλίου του 1820 στη Σκωτία και ξεκίνησε, με αίτημα την ψήφο για όλους τους ενήλικες άνδρες και αλλαγή του κοινοβουλίου κάθε έτος. Οι προκηρύξεις που μοιράστηκαν έγραφαν: “Από την 1η Απριλίου σας ζητάμε να σταματήσετε και να μην ξαναπάτε στη δουλειά σας μέχρι τη νίκη. Να παλέψετε για τα δικαιώματα σας και κυρίως να διεκδικήσετε αυτό που διακρίνει έναν ελεύθερο άνθρωπο από ένα σκλάβο, δηλαδή τη συγκατάθεση στους νόμους.” Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή, αφού συμμετείχαν περίπου 60000 εργάτες. Η απεργία, η οποία κατά τόπους ήταν ένοπλη, έληξε στις 9 Απριλίου. Είχαν γίνει και προσπάθειες εξέγερσης σε διάφορα μέρη αλλά χωρίς επιτυχία. Κατέληξε σε εκτελέσεις, φυλακίσεις και 88 δίκες για υψηλή προδοσία. Οι ηγέτες James Wilson, John Baird και Andrew Hardie απαγχονίστηκαν. Τα τελευταία λόγια του John Baird ήταν τα εξής: «Αυτό που έκανα, και με έφτασε σε αυτό το σημείο, ήταν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη».
Απεργία του 1842 στην Αγγλία
“Ο χαρτισμός, το πρώτο μαζικό πολιτικό επαναστατικό κόμμα κατά τον Λένιν απαιτούσε: δικαίωμα ψήφου για όλους τους άνδρες (οι γυναίκες ακόμα αποκλειόντουσαν), μυστική ψηφοφορία, εκλογικές περιφέρειες ανάλογες με τον πληθυσμό, την αφαίρεση των προϋποθέσεων για ιδιοκτησία για τους υποψήφιους, πληρωμή για τα μέλη του κοινοβουλίου (για να μπορούν οι φτωχοί να εκλέγονται) και ετήσιες κοινοβουλευτικές εκλογές.
Όπως το έθετε και ο Φρήντριχ Ένγκελς «αυτά τα έξι απλά σημεία όσο άκακα και να φαινόντουσαν ήταν αρκετά για να καταρρίψουν ολόκληρο το Αγγλικό σύστημα, μαζί με βασίλισσες και λόρδους.»
Μετά την υποβολή της δεύτερης αίτησης των χαρτιστών στο Κοινοβούλιο τον Απρίλιο του 1842 και την απόρριψη της, ξεκίνησε γενική απεργία στα ανθρακωρυχεία του Staffordshire της Αγγλίας – η πρώτη φάση της, ενώ η δεύτερη φάση της ξεκίνησε από το Stalybridge – και σύντομα εξαπλώθηκε σε εργοστάσια, σε ελαιοτριβεία από το Yorkshire ως το Lancashire και σε ανθρακωρυχεία από το Dundee ως τη Νότια Ουαλία και την Κορνουάλη. Περίπου οι μισοί βιομηχανικοί εργάτες είχαν κατέβει σε αυτή απεργία – πάνω από 500.000 άνδρες, η οποία ονομάστηκε “Eξέγερση των Βυσμάτων” επειδή οι εργάτες αφαιρούσαν τα βύσματα από τις ατμομηχανές, με αποτέλεσμα να μην παράγεται πίεση και να μην μπορούν να λειτουργήσουν οι μηχανές. Ο Φρίντριχ Ένγκελς, παρατηρητής στο Λονδίνο τότε, έγραψε:
“αυτή η τάξη έχει γίνει η πιο ισχυρή τάξη στην Αγγλία, και αλλοίμονο στους πλούσιους Άγγλους όταν το συνειδητοποιήσει … Ο Άγγλος προλετάριος μόλις τώρα συνειδητοποιεί τη δύναμή του και οι καρποί αυτής της συνειδητοποίησης είναι αυτά που συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι.”
Aπεργία του 1888 στην Αγγλία
Το καλοκαίρι του 1888 στην Αγγλία μια δημοσιογράφος η Annie Bensant έγραψε το άρθρο “Λευκή δουλεία στο Λονδίνο”, στο οποίο αναφερόταν στις συνθήκες εργασίας των εργατριών στη βιομηχανία σπίρτων Bryant & May. Σε αυτό ανέφερε τους χαμηλούς μισθούς τους, αλλά και τις χρηματικές ποινές που τους επέβαλαν για ασήμαντους λόγους, όπως για παράδειγμα για το γεγονός ότι δεν είχαν καθαρίσει τα παπούτσια τους πριν την είσοδο τους στο εργοστάσιο. Επίσης ανέφερε τις επιπτώσεις που είχε στην υγεία τους η χρήση λευκού φωσφόρου. Τους έπεφταν τα μαλλιά, νεκρώνονταν τα οστά τους και πέθαιναν. Η εργοδοσία αντέδρασε υποχρεώνοντας τις εργάτριες να τους επιβάλει να υπογράψουν ένα χαρτί στο οποίο έλεγαν ότι όσα είχαν γραφτεί στο άρθρο ήταν ψευδή κι επειδή τρεις εργάτριες αρνήθηκαν να υπογράψουν τις απέλυσε. Τότε 1400 εργάτριες κατέβηκαν σε απεργία, με αποτέλεσμα, όχι μόνο τελικά να επαναπροσληφθούν οι απολυμένες εργάτριες, αλλά και να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και ο μισθός τους. Μακροπρόθεσμα καταργήθηκε και η χρήση λευκού φωσφόρου.
Απεργία του 1891 στη Γαλλία
Την 1η Μάη του 1891, στα πλαίσια της απόφασης της διεθνούς να αποτελέσει η πρωτομαγιά μέρα διεκδίκησης για τους εργάτες όλου του κόσμου, οι γάλλοι εργάτ(ρι)ες στις 37 κλωστοϋφαντουργίες στο Fourmies αποφάσισαν να απεργήσουν ενώ ο δήμαρχος Ογκιστ Μπερνιέ και ο πρόεδρος της Ενωσης των Βιομηχάνων, Σαρλ Μπελέν, είχαν οργανώσει εκ των προτέρων μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των πιθανών απεργών. Το πρωί, λοιπόν, της πρωτομαγιάς, όταν οι εργάτες συγκεντρώθηκαν έξω από το εργοστάσιο, για να πείσουν τους συναδέλφους να απεργήσουν, ξεκίνησαν οι πρώτες συλλήψεις. Έτσι το σύνθημα ” απαιτούμε οκτώ ώρες εργασίας ” αντικαταστάθηκε από το “απαιτούμε τα αδέλφια μας”, με αποτέλεσμα αντιπροσωπείες από τα εργοστάσια της περιοχής να πάνε στο δημαρχείο για να διεκδικήσουν την απελευθέρωση των εργατ(ρι)ών. H υπόσχεση που τους δόθηκε ήταν ότι θα τους απελευθέρωναν το απόγευμα. Όμως τότε, αντί να τους απελευθερώσουν, ο στρατός άνοιξε πυρ εναντίον όσων είχαν συγκεντρωθεί πάλι έξω από το δημαρχείο. Το αποτέλεσμα ήταν εννιά νεκροί και πάρα πολλοί τραυματίες. Οι νεκροί ήταν οι εξής:
Οι νεκροί ήταν οι εξής:
Maria Blondeau, 18 ετών
Louise Hublet, 20 ετών
Ernestine Diot, 17 ετών
Félicie Tonnelier, 16 ετών
Kléber Giloteaux, 19 ετών
Charles Leroy, 20 ετών
Émile Ségaux, 30 ετών
Gustave Pestiaux, 14 ετών
Émile Cornaille, 11 ετών
Εννέα τραυματίες συνελήφθησαν. Θα καταδικαστούν από δύο έως τέσσερις μήνες για παρακώλυση της ελευθερίας στην εργασία, βία και εξέγερση. Τρεις μέρες αργότερα 30.000 κόκκινες σημαίες θα ανεμίζουν σε εργοστάσια, ορυχεία, εργαστήρια και καταστήματα, συνοδεύοντας τους εννέα μάρτυρες στην τελευταία τους κατοικία. Στις 8 Μάη, ο σοσιαλιστής- εκείνη την εποχή – βουλευτής Georges Clemenceau, αποδίδει φόρο τιμής στα θύματα του Fourmies. Αλλά η «ταξική δικαιοσύνη» δεν τελειώνει εκεί. Στις 5 Ιουλίου, καταδικάζονται δύο στελέχη του POF (Γαλλικό Εργατικό Κόμμα): ο Hippolyte Culine, επικεφαλής του POF της της περιοχής του Fourmies, σε έξι χρόνια φυλάκισης και ο Paul Lafargue, ο γαμπρός του Marx, ηγέτη του POF, σε ένα χρόνο φυλακή.
Σήμερα ο αγώνας για το 8ωρο, της πρώτης Πρωτομαγιάς του Σικάγο, είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Δικό μας καθήκον είναι η ανατροπή των σχεδίων της ΝΔ για επαναφορά του 10ωρου και κατάργηση στην πράξη των σωματείων και του δικαιώματος της απεργίας. Μια πρώτη απάντηση θα δοθεί στην απεργία στις 6 Μάη.