ΕΞΩ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ!

Tην Κυριακή 2 Φλεβάρη φασίστες από όλη τη Βόρεια Ελλάδα προγραμματίζουν την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου μίσους στην Πτολεμαΐδα. Επέλεξαν την Πτολεμαΐδα ποντάροντας στην ευνοϊκή μεταχείριση από το τοπικό κατεστημένο, όπως έγινε και πέρυσι, ενώ στόχο έχουν να εγκαθιδρύσουν ένα νεοναζιστικό ορμητήριο στη Β.Ελλάδα και δη στη Δυτική Μακεδονία.

Ο φασισμός δεν νικήθηκε επειδή η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός Βουλής.  Ο φασισμός συνεχίζει να απειλεί. Τον ευνοούν οι κυβερνητικές πολιτικές της λιτότητας, του εθνικισμού, του ρατσισμού, της κατατρομοκράτησης όσων αντιστέκονται σε όλα αυτά. Τον ευνοούν η ατιμωρησία της Χρυσής Αυγής, των δολοφόνων αγωνιστών και ανυπεράσπιστων ανθρώπων, η όξυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών που φέρνουν το ενδεχόμενο πολέμου όλο και πιο κοντά.

Ζούμε σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να δώσει το χαριστικό χτύπημα στην περιοχή μας, επισπεύδοντας το κλείσιμο των τελευταίων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Είναι πολύ βολικό για την κυβέρνηση να αναζητηθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι, όπως οι πρόσφυγες ή οι γειτονικοί λαοί. Είναι πολύ βολικό η ανασφάλεια που βιώνουν οι κάτοικοι της περιοχής, για τη φτώχεια, την ανεργία και τα κύματα μετανάστευσης (που μας περιμένουν αν δεν ανατρέψουμε τα κυβερνητικά σχέδια) να μετατραπεί σε οργή για τους πρόσφυγες, τους Βορειομακεδόνες, Αλβανούς ή τους Τούρκους εργάτ(ρι)ες, ενώ αντικειμενικά είναι ανάγκη να μετατραπεί σε ξεσηκωμό φορέων, συνδικάτων και απλού κόσμου ενάντια στα σχέδια για ερήμωση της πόλης. Μια νέα επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους με μαζικούς λαϊκούς αγώνες. Εχθρός μας είναι η κυβέρνηση, το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, όχι οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και οι γειτονικοί λαοί! Αγώνας ενάντια στο οργανωμένο σχέδιο για μαρασμό της περιοχής μας, απέναντι στο κεφάλαιο, την κυβέρνηση και τα τσιράκια τους, δηλαδή τους φασίστες.

Ούτε στις 2 Φλεβάρη ούτε ποτέ και πουθενά! Έξω οι νεοναζί από την Πτολεμαΐδα!

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

• Ανακοίνωση Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Πτολεμαΐδας

Η Πτολεμαΐδα ορμητήριο των φασιστών στη Βόρεια Ελλάδα;

Την Κυριακή 2 Φλεβάρη ανακοινώθηκε συλλαλητήριο μίσους στην Πτολεμαΐδα, δήθεν για τα Ίμια, στην πραγματικότητα για να εκφραστεί ένας εθνικιστικός οχετός από οπαδούς του Βελόπουλου και της Χρυσής Αυγής. Διοργανωτής κάποια ΣάριΣΣα (με 2 «Σ», για να παραπέμπει στα SS του Χίτλερ), μια δεξιά διάσπαση των «Πτολεμαίων Μακεδόνων» με τη συμμετοχή άλλων δέκα φασιστικών ομάδων από όλη τη Β.Ελλάδα. Πέρυσι τον Μάρτιο είχαν κάνει κάτι παρόμοιο, με την άδεια της τότε δημοτικής αρχής. Πούλμαν έφτασαν με ορκ από άλλες πόλεις και παραταγμένα σε «τάγματα εφόδου», με πυρσούς και … τσολιάδες, λερώνοντας την πόλη μας συνθήματα όπως «αλήτες προδότες πολιτικοί», «στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια», «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ», «Γ…ιέται η Τουρκία». Κάτι τέτοιο φιλοδοξούν να κάνουν και φέτος. Διεκδικούν νέους τρόπους να χτίσουν γέφυρες με πλατύτερα ακροατήρια, τώρα που τους άδειασε ο Μητσοτάκης και τους τελείωσε το Μακεδονικό. Η νέα δημοτική αρχή αρνήθηκε να τους παραχωρήσει την πλατεία, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα το επιχειρήσουν.
Τι εστί συγκέντρωση «για τα Ίμια»; Πρόκειται για την κλασική ετήσια συγκέντρωση των Ναζί της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, που καταλήγει κάθε χρόνο σε παταγώδη αποτυχία χάρη στις μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Φαίνεται ότι γίνεται φέτος προσπάθεια να μεταφερθεί και σε μια πόλη στη Βόρεια Ελλάδα. Και δεν διαλέγουν την Θεσσαλονίκη, αλλά την Πτολεμαΐδα! Μυρίστηκαν «ψωμί» και όχι άδικα: οι περσινές συγκεντρώσεις για το Μακεδονικό έδειξαν εύφορο έδαφος, με την Ακροδεξιά να απολαμβάνει την ασυλία των ΜΜΕ, της δημοτικής αρχής, της Εκκλησίας, των πολιτικάντηδων κλπ. Επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει σχέδιο να καθιερώσουν την Πτολεμαΐδα ως φασιστικό ορμητήριο της Βόρειας Ελλάδας. Θα τους το επιτρέψουμε;

ΔΕΝ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΑΜΕ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ!…όπως ισχυρίζονται κάποιοι, επειδή για παράδειγμα η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός Βουλής. Άλλωστε ένα παρόμοιο πολιτικό μόρφωμα έστω χωρίς τάγματα εφόδου, μπήκε στη Βουλή (Βελόπουλος). Η πολιτική ατζέντα τους έχει υιοθετηθεί από παπαγαλάκια και κυβέρνηση. Τα οικονομικά συμφέροντα, το πολιτικό κύκλωμα κάλυψης, το δικαστικό σώμα, τα ένοπλα σώματα του κράτους παραμένουν αλώβητα.
Ζούμε σε μια περίοδο που η κυβέρνηση συνεχίζει να σφίγγει το ζωνάρι στα λαϊκά στρώματα ενώ μπουκώνει ακόμα περισσότερο με χρήμα το μεγάλο κεφάλαιο. Η ανεργία και η φτώχεια εξαπλώνονται. Ο Μητσοτάκης υιοθετεί την ακροδεξιά ατζέντα νόμου και τάξης, ανάγει σε Νο1 εχθρό τις καταλήψεις κοινωνικών χώρων, στοχοποιεί τους αγωνιστές-τριες, τρομοκρατεί τους διαδηλωτές, αφήνει τους αστυνομικούς να ξεσαλώνουν στις γειτονιές ατιμώρητοι (χαρακτηριστική η περίπτωση Ινδαρέ). Τοπικοί παράγοντες της Δεξιάς οργανώνουν συλλαλητήρια μίσους απέναντι στα θύματα του πολέμου και της φτώχειας, πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ κυβερνητικοί και δημοσιογραφικοί εκπρόσωποι περίπου καλούν δημόσια «να τους πνίγουμε στο Αιγαίο για να μην έρχονται εδώ». Η εισαγγελέας προχωρά πρόταση αθώωσης της χρυσαυγίτικης ναζιστικής συμμορίας ενώ τα στοιχεία αρκούν για να καταδικαστούν επί 10 ως εγκληματική-τρομοκρατική οργάνωση με βαριές ποινές. Γερμανός δημοσιογράφος ξυλοκοπείται από μπράβους του Κασιδιάρη μπροστά στα μάτια αστυνομικών, που παρακολουθούν ατάραχοι το γεγονός, και δεν γίνεται καμία σύλληψη. Δικαστές ρίχνουν στα μαλακά τους ομοφοβικούς φασίστες δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου. Τέλος το θερμόμετρο στο Αιγαίο έχει ανέβει επικίνδυνα, με κυβέρνηση-ΜΜΕ να καλλιεργούν νυχθημερόν εθνικισμό και αντιτουρκισμό και να παίζουν σοβαρά με το ελληνοτουρκικού πολέμου, ενώ η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να στρέψει κι άλλες στρατιωτικές δυνάμεις απέναντι στον ελληνικό λαό: παραχωρεί στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ για εξορμήσεις στο Ιράκ, συνομιλεί με πραξικοπηματίες τύπου Χαφτάρ, δημοσιεύει τις σκέψεις της να στείλει στρατό σε εδάφη τρίτων χωρών (Λιβύη και Σαουδική Αραβία). Αυτά από μόνα τους συνθέτουν συνθήκες θερμοκηπίου για τα τάγματα εφόδου του Μιχαλολιάκου, εξασφαλίζουν τις προϋποθέσεις για να επιστρέψουν δριμύτεροι. Μέσα σε αυτό το κλίμα και μπροστά στο σοβαρό πλέον ενδεχόμενο αθώωσής τους οι φασίστες αποθρασύνονται και κολυμπάνε σαν το ψάρι μέσα στο νερό, παριστάνοντας την «αντισυστημική δύναμη». Προχωράνε πλέον πιο απελευθερωμένοι σε επιθέσεις κατά των αδύναμων. Έχουν μυριστεί την αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος και ξεροσταλιάζουν γύρω του σαν όρνεα.
Η κυβέρνηση της Δεξιάς ετοιμάζεται να δώσει το χαριστικό χτύπημα στην περιοχή μας, επισπεύδοντας το κλείσιμο των τελευταίων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Είναι πολύ βολικό για την κυβέρνηση να αναζητηθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι, όπως οι πρόσφυγες ή οι γειτονικοί λαοί. Είναι πολύ βολικό η ανασφάλεια που βιώνουν οι κάτοικοι της περιοχής να μετατραπεί σε οργή για τους πρόσφυγες, τους Βορειομακεδόνες, Αλβανούς ή τους Τούρκους εργάτ(ρι)ες, ενώ αντικειμενικά είναι ανάγκη να μετατραπεί σε ξεσηκωμό φορέων, συνδικάτων και απλού κόσμου ενάντια στα σχέδια για ερήμωση της πόλης. Μια νέα επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης βρίσκεται σε εξέλιξη.
Συμπολίτες, θα είναι ντροπή για την περιοχή μας, που έχει υποφέρει στο παρελθόν από τις ναζιστικές θηριωδίες, να επιτρέψουμε να αμαυρωθεί ως ορμητήριο του φασισμού.
Ούτε στις 2 Φλεβάρη ούτε ποτέ και πουθενά!Ανεπιθύμητα τα τάγματα εφόδου, ντόπια και ξενόφερτα, στην Πτολεμαΐδα! Καλούμε σε συσπείρωση απέναντι στον φασισμό. Από τη δράση μας και μόνο από αυτήν εξαρτάται αν θα ανακάμψει ή αν θα εξαφανιστεί οριστικά.
Εχθρός μας η κυβέρνηση, το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, όχι οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και οι γειτονικοί λαοί!
Ξεσηκωμός για το μέλλον της περιοχής, απέναντι στα συμφέροντα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που χαράζουν την κυβερνητική πολιτική και βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.

Μια µεγάλη επιτυχία, σε ένα από τα «άντρα» του εθνικισµού και της ακροδεξιάς

Του Αλέξη Λιοσάτου

Με µεγάλη επιτυχία σε όλα τα επίπεδα στέφθηκε το πρώτο 2ήµερο αντιφασιστικό φεστιβάλ στην Πτολεµαΐδα (29-30 Ιουνίου). Περίπου 500 άνθρωποι κάθε ηλικίας πέρασαν από τις διαδικασίες του, καθιστώντας το ίσως το πιο µαζικό κινηµατικό γεγονός που έχει γίνει ποτέ στην πόλη. Για να γίνει αυτό χρειάστηκε δεκάδες αντιφασίστ(ρι)ες να το πάρουν στις πλάτες τους και να το φέρουν σε πέρας, αξιοποιώντας κάθε δηµιουργική ιδέα, τεχνογνωσία και διάθεση για προσφορά, ξεπερνώντας συχνά τα όρια σωµατικής αντοχής του καθενός και καθεµιάς.

Το φεστιβάλ έγινε στο Παλιό Στρατόπεδο Πτολεµαΐδας, έναν χώρο µισοεγκαταλειµµένο αλλά µε πλούσια φυσική οµορφιά που αποδείχθηκε ιδανικός για µεγάλους, παιδιά, οικιακά ζώα, καθώς οι περισσότερες δράσεις πραγµατοποιήθηκαν κάτω από τη σκιά και τη δροσιά των µεγάλων δέντρων του στρατοπέδου. Όλες οι συζητήσεις είχαν από 30 έως 60 άτοµα, πολλά µικρά παιδάκια διασκέδασαν µε το παιδικό πρόγραµµα του φεστιβάλ, η επιλογή µουσικών και συναυλιών (για όλα τα γούστα) µας έβγαλε ασπροπρόσωπους ενώ ο κόσµος διασκέδαζε και στήριζε οικονοµικά το εξαιρετικά οργανωµένο µπαρ-εστιατόριο µέχρι τις 3.30 το πρωί της Κυριακής. Οι εκπρόσωποι της ΒΙΟΜΕ τόνισαν τη σηµασία της αλληλεγγύης ώστε να διατηρείται ζωντανό το εγχείρηµά τους εδώ και 8 χρόνια, η ΑΡΣΙΣ Κοζάνης συνόδευσε πρόσφυγες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές που µας πρόσφεραν τις νόστιµες λιχουδιές τους και µίλησαν για το προβλήµατά τους, χειροποίητα κοσµήµατα πουλήθηκαν για τις ανάγκες των αδέσποτων ζώων, κρατικά διωκόµενοι αντιφασίστ(ρι)ες (για την οικονοµική ενίσχυση των οποίων έγινε το φεστιβάλ) µίλησαν για τη σκανδαλωδώς µεροληπτική σε βάρος τους δίωξη επί 6 χρόνια, στο ιστορικό σεµινάριο αναλύθηκε ο φασισµός και τα παραδείγµατά του σε διάφορες χώρες τη δεκαετία του ’30, του ’70 αλλά και στο σήµερα, η συζήτηση για τη φυσική καλλιέργεια έδενε αρµονικά µε το καταπράσινο περιβάλλον και είχε µεγάλη συµµετοχή, οι µελοποιηµένοι στίχοι συνδυάζονταν µε απαγγελία ποίησης…

Οι συµµετέχοντες/σες έφυγαν γεµάτοι από µουσικές,γεύσεις, παραµύθια, χρώµατα κι αρώµατα, ανταλλαγή γνώσεων κι απόψεων, αλλά το κυριότερο: τα κεντρικά συνθήµατα του φεστιβάλ για «αλληλεγγύη» και «αυτοοργάνωση» έγιναν πράξη 100%.

Η επιτυχία του Φεστιβάλ είναι εντυπωσιακή, µε δεδοµένο ότι το στρατόπεδο βρίσκεται 5 λεπτά έξω από την πόλη και ότι σχεδόν όλα τα ΜΜΕ το σαµποτάρισαν πριν, κατά τη διάρκεια και µετά την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων, προτιµώντας να ασχολούνται µε το τσίρκο των συστηµικών πολιτευτών. Το φεστιβάλ κάλυψε τα έξοδά του και τα έσοδα στο µεγαλύτερο µέρος τους θα διατεθούν, όπως είχε προαποφασιστεί και ανακοινωθεί, για τις ανάγκες των 14 αντιφασιστ(ρι)ών που (ξανα)διώκονται εκδικητικά από το κράτος για τις διαδηλώσεις στην Κοζάνη του 2013 που ακολούθησαν τη δολοφονία του Π. Φύσσα, από χρυσαυγίτικα κατακάθια.

Πώς φτάσαµε ως εδώ;

Αν τέσσερις µήνες πριν λεγόταν ότι θα διοργανωθεί 2ήµερο αντιφασιστικό φεστιβάλ στην Πτολεµαΐδα, µάλλον θα θεωρούνταν ανέκδοτο. Και δεν ήταν καθόλου δεδοµένη η επιτυχία του. Οι κινηµατικές διαδικασίες στην πόλη είχαν σχεδόν σβήσει και την ατζέντα επέβαλε το φασίζον ακροδεξιό µέτωπο «Πτολεµαίοι Μακεδόνες» που τροµοκρατούσε όποιον έχει διαφορετική άποψη, στοιχίζοντας πίσω του από Νεοδηµοκράτες, µπάτσους και παππάδες µέχρι πολιτιστικούς συλλόγους (το «πολιτισµός» κατ’ ευφηµισµόν προφανώς), την πλειονότητα των δηµοτικών συµβούλων και των τοπικών ΜΜΕ.

Τον Φεβρουάριο οι φασίστες στοχοποίησαν αντιφασίστες που έγραψαν µε σπρέι πάνω στο εθνικιστικό γκράφιτι και µετέπειτα επιτέθηκαν οργανωµένα (σε συνεργασία µε τοπικούς «δηµοσιογράφους») σε µέλος της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισµό και της Οργάνωσης «Κόκκινο Νήµα» µε στόχο την κοινωνική, πολιτική και επαγγελµατική περιθωριοποίησή του. Τελικά πέτυχαν το αντίθετο. Οι αντιφασίστ(ρι)ες συγκρότησαν την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Πτολεµαΐδας και οργάνωσαν την πολιτική απάντηση βήµα το βήµα. Με απεύθυνση στην κοινωνία (που στάθηκε αποφασιστικά αλληλέγγυα στο πλευρό των στοιχοποιηµένων από τους φασίστες), µε δεκάδες ψηφίσµατα αλληλεγγύης από σωµατεία και πολιτικές-κοινωνικές κινήσεις, µε ανακοινώσεις και δελτία Τύπου, µε παρεµβάσεις και µικροφωνικές στην πλατεία που έσπασαν την τροµοκρατία. Σε µια περίοδο που δυσκολευόταν ακόµα και το κυβερνών κόµµα να πραγµατοποιήσει συγκέντρωση, οργανώσαµε µία από τις πιο πετυχηµένες πολιτικές εκδηλώσεις στην περιοχή, αυτή για τη δίκη της ΧΑ µε τους Τσιάκαλο και Παπαδάκη, την οποία παρακολούθησαν 120 άνθρωποι.

Με συλλογική απόφαση και παρέµβαση ζωγραφίσαµε στο γήπεδο της πόλης τη φιγούρα του Παύλου Φύσσα και κάλεσµα για το φεστιβάλ λίγα µέτρα από το γκράφιτι των ακροδεξιών, στέλνοντας µήνυµα ότι θα τους πολεµήσουµε και δεν θα επιτρέψουµε να κυριαρχήσει η φασιστική σαπίλα στην πόλη µας. Λίγες µέρες πριν είχαµε ζητήσει και άδεια από τον ∆ήµο, ο οποίος είχε δώσει αντίστοιχη άδεια στους φασίστες τον Φεβρουάριο. Ο ∆ήµος µάς αρνήθηκε – δεν πέσαµε από τα σύννεφα. Βάφτισαν «εθνικό σύµβολο» τον σφαγέα Μεγαλέξανδρο και το «Η Μακεδονία είναι ελληνική» πλάι στην ελληνική σηµαία, ενώ φαίνεται ότι γι’ αυτούς ο Φύσσας είναι «αντεθνικό σύµβολο». Τις ίδιες µέρες µε την άρνηση να µας δώσουν άδεια, έδωσαν άδεια στον ακροδεξιό Βελλόπουλο να πραγµατοποιήσει συγκέντρωση στο Πνευµατικό Κέντρο. ∆ύο µήνες πριν έδιναν άδεια σε τάγµατα εφόδου της ΧΑ να καταλάβουν την πλατεία της πόλης για πρώτη φορά και να πραγµατοποιήσουν ανοιχτή εκδήλωση µε πυρσούς και συνθήµατα µίσους.

Από την ίδρυση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας µέχρι τη διοργάνωση του Φεστιβάλ µεσολάβησαν 24 συνελεύσεις, από τις οποίες πέρασαν περίπου 60 άνθρωποι.

Η συνέλευση λειτούργησε συνθετικά και συσπειρωτικά, ενωτικά χωρίς τον οποιονδήποτε αποκλεισµό και µετρούσε την άποψη του καθένα κι αποτέλεσε τον κινητήρα για όσα οργανώθηκαν µέχρι τώρα, αλλά και -ακόµα πιο σηµαντικό- δηµιούργησε µια πολύ δεµένη οµάδα κι ένα πολύ καλό κλίµα που βάζει τις βάσεις για ακόµα σοβαρότερη αντιφασιστική παρέµβαση στο µέλλον. Κατά τη γνώµη µου µάλιστα, όλη αυτή η προσπάθεια αποτέλεσε και την πιο ουσιαστική «προεκλογική» παρέµβαση στην περιοχή (για λογαριασµό των εργαζοµένων, της νεολαίας, των καταπιεσµένων, των φτωχών), ακόµα κι αν δεν ασχολήθηκε καθόλου µε τις εκλογές.

Πώς κερδήθηκε η µάχη µε την ακροδεξιά και τους φασίστες

Τελικά αυτές οι προσπάθειες που ξεκίνησαν από λίγους ανθρώπους της περιοχής κατέγραψαν σοβαρά αποτελέσµατα. Οι «Πτολεµαίοι Μακεδόνες» αποσυσπειρώθηκαν, οι δράσεις τους αποµαζικοποιήθηκαν και αραίωσαν και σήµερα έχουν αποµείνει ελάχιστοι γραφικοί φασίστες χωρίς καµία δυναµική. Υπήρξε διάσπαση στο εσωτερικό τους, η Νέα ∆ηµοκρατία αποσύρθηκε διακριτικά, άλλοι φρόντισαν να χωθούν σε διάφορα ψηφοδέλτια και οι αντιφασίστες κυριάρχησαν µε την παρουσία τους στη «µάχη του δρόµου». Μετά το Μάρτιο δεν τόλµησαν να πραγµατοποιήσουν οποιαδήποτε σοβαρή παρέµβαση. Η µαζική κατακραυγή της συντριπτικής πλειονότητας του κόσµου τούς έκοψε την αυτοπεποίθηση και τον «βήχα». Η Ακροδεξιά την προηγούµενη περίοδο κολυµπούσε «σαν το ψάρι µέσα στο νερό», µε τον αέρα της ηγεµονικής ιδεολογικά δύναµης για το Μακεδονικό. Η µεγάλη επιτυχία της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας ήταν ότι κατάφερε να βγάλει τις µάσκες τους και να αποκαλυφθούν ως αυτό που είναι: φασίστες,τραµπούκοι, παρακρατικοί και λούµπεν. Στο φως της µέρας και χωρίς τη στήριξη του (παρα)κράτους αποδείχθηκαν φτερό στον άνεµο.

Με τέτοιους όρους, σπάσαµε τον φόβο και δώσαµε αυτοπεποίθηση στους αριστερούς και δηµοκρατικούς πολίτες να βγουν στον δρόµο, να µιλήσουν πιο θαρρετά για τις απόψεις τους, να ορθώσουν ανάστηµα στην αντίδραση. ∆είξαµε ότι είναι εφικτό η Αριστερά να ξανακερδίσει τη µάχη των ιδεών, ακόµα και αν εκλογικά βρίσκεται στο χειρότερό της σηµείο. Τέσσερις µήνες πριν στην Πτολεµαΐδα υπήρχε ανησυχία για το πώς θα κάνουµε την πρώτη µας δηµόσια εµφάνιση υπό τον κίνδυνο επίθεσης από τραµπούκους. Τέσσερις µήνες µετά καταφέραµε να στήσουµε τελικά ένα µεγάλο φεστιβάλ χωρίς προβλήµατα, χωρίς καν να υπάρχει σε κανέναν από τους συµµετέχοντες η παραµικρή αίσθηση ότι µπορεί να µας απειλήσει η φασιστική σκόνη.

Αλλά δεν είναι καιρός για εφησυχασµό. Η Ακροδεξιά διατηρεί µεγάλες εκλογικές δυνάµεις και η Ν∆ επιστρέφει µε ρεβανσιστικές (ακρο)δεξιές διαθέσεις. Ο στόχος µας παραµένει: η εκµηδένιση του φασισµού. Βασιζόµαστε σε αυτό που µας ενώνει: θέλουµε να ζούµε σε µια πόλη καθαρή από σκουπίδια και φασίστες, χωρίς  ρατσισµό και εθνικισµό, θέλουµε να δυναµώσουµε το µήνυµα για µια άλλη κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης. Συνεχίζουµε.

του Κώστα Παπαδάκη

1. Πάει ένας μήνας και πάνω από τότε που η «Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Πτολεμαΐδας» μου ζήτησε να είμαι εκεί το Σάββατο 20-4-2019 για να μιλήσω σε εκδήλωση με θέμα την άνοδο του εθνικισμού και τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Δέχθηκα με ευχαρίστηση.

Η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Πτολεμαΐδας συγκροτήθηκε πρόσφατα με συμμετοχή τοπικών δυνάμεων όχι μόνο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και αναρχικών, αλλά και πολιτών ευρύτερου φάσματος της Αριστεράς και των δημοκρατικών ευαισθησιών. Αφορμή στάθηκε η στοχοποίηση πριν λίγους μήνες του Αλέξη Λιοσάτου, ενός νέου οδοντίατρου της πόλης και μέλους της οργάνωσης «Κόκκινο Νήμα» εξαιτίας δημόσιας τοποθέτησής του ενάντια σε εθνικιστικά συνθήματα που είχαν γραφτεί αθρόα από «Μακεδονομάχους» και φασίστες της περιοχής. Η θαρραλέα στάση του Α.Λ. στάθηκε αφορμή για έναν οχετό προβοκάτσιας και λάσπης εναντίον του από τοπικά sites και ακροδεξιούς παράγοντες, αλλά η αποφασιστική και ποικίλλη δημόσια παρέμβαση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας κατάφερε να τα καταγγείλει αποτελεσματικά και να τα ανακόψει. Επόμενο βήμα της ήταν η διοργάνωση αυτής της συγκέντρωσης, ακριβώς την ημέρα συμπλήρωσης τεσσάρων χρόνων από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής και μία μέρα πριν την επέτειο του απριλιανού πραξικοπήματος.

2. Το ταξίδι για την Πτολεμαΐδα ήταν απρόσμενα πολύωρο. Αεροπορικά δρομολόγια δεν υπάρχουν προς την Κοζάνη και την Καστοριά (τα πλησιέστερα αεροδρόμια δηλαδή) Παρασκευή και Σάββατο, με αποτέλεσμα, αν κάποιος δεν θέλει να πάει μέσω Θεσσαλονίκης και να διανύσει οδικώς τη μισή απόσταση στη συνέχεια, να έχει δύο επιλογές, το Ι.Χ. ή το ΚΤΕΛ. Το Ι.Χ. είναι εύκολο αλλά κοστίζει πολλαπλάσια, το ΚΤΕΛ εξελίχθηκε σε μια μεγάλη ταλαιπωρία. Ώρα αναχώρησης 7.50΄ το Σάββατο από τον Κηφισό, πολλές στάσεις, καθυστέρηση τουλάχιστον μίας ώρας σε εσωτερικές μετακινήσεις μέσα στην πόλη της Λάρισας ανάμεσα στα δύο ΚΤΕΛ και μια διαδρομή γενικά άχαρη, που σε ένα μικρό τμήμα της μόνο (Ελασσόνα – Σέρβια) αξίζει τον κόπο να κοιτάξεις από το παράθυρο. Αφιξη στην Κοζάνη στις 16.00, αλλαγή λεωφορείου και τελική άφιξη στην Πτολεμαΐδα 16:30, Συνολικά δηλαδή πάνω από 8,5 ώρες, όσες από Αθήνα – Αλεξανδρούπολη ή Καλαμάτα – Θεσσαλονίκη για τη διαδρομή Αθήνα – Πτολεμαίδα !

Αυτά είναι τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων και των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων. Όταν δεν συμφέρει, ολόκληρα αεροδρόμια που εξυπηρετούν περιοχές εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων μένουν νεκρά για μέρες και εβδομάδες. Και τα υπεραστικά λεωφορεία αναγκάζονται να πραγματοποιούν ενδιάμεσες επιβιβάσεις καθυστερώντας απελπιστικά τον τελικό τους προορισμό για να επιβιώσουν. Και μη νομίζετε ότι είναι φτηνά : 50,3 € το εισιτήριο του ΚΤΕΛ έναντι 57 € του αεροπορικού. Ευτυχώς υπήρχε πτήση επιστροφής την επόμενη ημέρα ώστε να μην επαναληφθεί αυτή η ταλαιπωρία. Αλλά όσο σκεφτόμουν ότι δεν είχα μπορέσει να ανταποκριθώ σε τηλεοπτικές εκπομπές για τη δίκη Χ.Α. και τη δικτατορία το πρωί του Σαββάτου επειδή έπρεπε να είμαι τόσες ώρες στο δρόμο «τα έπαιρνα».

3. Έφυγα από το ξενοδοχείο για το «Εργατικό Κέντρο Εορδαίας – Πτολεμαΐδας», όπου ήταν προγραμματισμένη η διεξαγωγή της εκδήλωσης, με την απορία γιατί την έχουν βάλει τόσο νωρίς (18.00΄) τώρα που πλέον είναι άνοιξη και βραδιάζει αργά. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, φανταζόμουν ότι θα βρω 5-6 ανθρώπους, τους οργανωτές δηλαδή, να ψάχνονται και να περιμένουν μισή με μία ώρα, μέχρι να συγκεντρωθούν και άλλοι άνθρωποι, αλλά η πρώτη ευχάριστη έκπληξη με περίμενε έξω από το Εργατικό Κέντρο.

Μόλις έφτασα, στις 18:15΄, περί τους 40 ανθρώπους βρίσκονταν στον πεζόδρομο έξω από την είσοδό του, άλλοι τόσοι είχαν ήδη καταλάβει θέσεις στο ακροατήριο και πολλοί διαμαρτύρονταν που ακόμα δεν είχαμε αρχίσει, ενώ τοπικά κανάλια με περίμεναν για δηλώσεις και έπαιρναν ήδη από το συνομιλητή μου, πανεπιστημιακό και γνωστό για την πρωτοπόρα δράση του στο κίνημα συμπαράστασης στους πρόσφυγες τα τελευταία χρόνια, Γιώργο Τσιάκαλο.

Η εκδήλωση άρχισε στις 18.30΄ ενώ στο ακροατήριο υπήρχαν περισσότερα από 120 άτομα, ορισμένες δεκάδες από τους οποίους παρακολουθούσαν όρθιοι γιατί τα καθίσματα ήταν γεμάτα. Τόσο μεγάλη μαζικότητα σε εκδήλωση επαρχιακής πόλης, δεν την περίμενα και είναι από τα πιο ευχάριστα που μου έχουν συμβεί. Και μάλιστα σε μια πόλη που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ τέτοια εκδήλωση και που δεν είναι από τις ιδιαίτερα δυνατές κινηματικά πόλεις, και σε μια περίοδο μεγάλης τοπικής εθνικιστικής έξαρσης. Ανάμεσα στο ακροατήριο νεολαίοι, αγωνιστές, αντιφασίστες, εργάτες, αγρότες και επαγγελματίες της περιοχής, αλλά και δικηγόροι, συνταξιούχοι, τοπικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι.

Η εκδήλωση, που συντόνισε ο Αλέξης, διήρκεσε τρεις ώρες με αμείωτο ενδιαφέρον. Μίλησα για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, τις αιτίες καθυστέρησης, την έλλειψη δημοσιότητας, τα στοιχεία της εγκληματικής οργάνωσης, τη μέχρι τώρα πορεία της αποδεικτικής διαδικασίας, την προοπτική να τελειώσει, την ανάγκη συνεκδίκασης των υποθέσεων, το νέο Ποινικό Κώδικα και τις επιπτώσεις του στη δίκη και γενικά κ.λ.π. Ο Γιώργος Τσιάκαλος συνέχισε με μια έξοχη τοποθέτηση για το φασισμό, το ναζισμό, ιστορική αναδρομή στο Μακεδονικό, τα αίσχη που γίνονται ενάντια στους πρόσφυγες στον Εβρο κ.λ.π. Ακολούθησε διάλογος, ερωτήσεις, τοποθετήσεις και δευτερολογίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρώτοι που άρχισαν να αποχωρούν, το έκαναν μετά τις 20.00΄, ενώ στις 21:30΄, όταν τελείωσε η εκδήλωση, παρέμενε ακόμη το μισό ακροατήριο. Ενθουσιώδεις και ενθαρρυντικές οι συμπεριφορές, ένθερμες και οι χειραψίες και τα πηγαδάκια στη συνέχεια, ενώ μια αλληλέγγυα μου έδωσε και ένα εργόχειρο δώρο μαζί με ένα προσωπικό σημείωμα για την κ. Μάγδα Φύσσα μιλώντας με συγκίνηση για αυτήν.

Η Πτολεμαϊδα, όπως και τον Σεπτέμβρη η Ορεστιάδα, υπήρξε για μένα μία απρόσμενη έκπληξη και ένα ανεκτίμητο μάθημα συγκροτημένης αισιοδοξίας απέναντι σε μία γενικευμένη και αναιτιολόγητη ηττοπάθεια που και αυτή αντί να μετριάζει τον σεχταρισμό, τον επαυξάνει. Εχουμε το δικαίωμα στην ελπίδα όταν εργαζόμαστε για τη βεβαιότητα που τη γεννάει. Σε μία περιοχή που δεν έχει ξαναγίνει κινηματική εκδήλωση τέτοιου είδους, που οι δυνάμεις του χώρους μας είναι ελάχιστες και που η τρομοκρατία των εθνικιστών απέναντι στο ντόπιο στοιχείο που περήφανα αρνείται να απεμπολήσει την ταυτότητά του προσπαθεί να αναβιώσει, πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τους οργανωτές η «πλέον επιτυχημένη εκδήλωση στην ιστορία του κινήματος της περιοχής τα τελευταία χρόνια».

Όταν μάλιστα την ίδια ώρα λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πτολεμαΐδα, σε ένα χωριό, η Χρυσή Αυγή παρουσίαζε κυριολεκτικά «στη ζούλα» το ψηφοδέλτιο της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, κρυμμένη στο καφενείο ενός χωριού (Άρδασσα).

Ταλαιπωρήθηκα με το λεωφορείο, αλλά αν φανταζόμουν όλα αυτά ευχαρίστως θα πήγαινα και με τα πόδια.

4. Το επόμενο πρωινό ήταν ολόκληρο δικό μου, καθώς η πτήση της επιστροφής από Κοζάνη ήταν απόγευμα. Μια βόλτα στους δρόμους της Πτολεμαΐδας αποκάλυπτε ότι έχει πάψει πια να περιβάλλεται ψηλά από το κίτρινο δακτυλίδι του νέφους στον ουρανό της, πράγμα που, όπως μου εξήγησαν οι σύντροφοι, οφείλεται στην παύση δραστηριότητας πολλών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Δ.Ε.Η, που έχει συντελέσει στη μείωση των θέσεων εργασίας κατά 4.000 στην περιοχή. Πολλοί έχουν φύγει από την ευρύτερη περιοχή λόγω της υψηλής ανεργίας, ενώ όσοι έχουν αγροτική γη δοκιμάζουν καλλιέργειες σε αρωματικά φυτά, μήλα και ροδάκινα καθώς οι παραδοσιακές αγροτικές καλλιέργειες (δημητριακά, καπνά κλπ) έχουν εκλείψει.

Η πόλη της Πτολεμαΐδας δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Αν έλειπε μια μεγάλη πλατεία με ψηλά δέντρα («πάρκο» την ονομάζουν εκεί) και ορισμένες πεζοδρομήσεις, δεν θα έβλεπε κανείς τίποτε άλλο εκτός από τσιμέντο και άσφαλτο.

Παρατήρησα ότι ακόμη και το πρωί της Κυριακής όλα τα κεντρικά σημεία της Πτολεμαΐδας ήταν γεμάτα αφίσες για την εκδήλωση, οι οποίες δεν είχαν σκιστεί ή μουτζουρωθεί, δείγμα και αυτό επικράτησης, σε μια πόλη – καρδιά της αναγέννησης του εθνικισμού. Εντόπισα το πρακτορείο εφημερίδων, βρήκα το ΠΡΙΝ (παλιά συνήθεια) και το διάβασα. Δεν είχε γράψει τίποτε πριν την εκδήλωση, όπως και κανένα κινηματικό έντυπο της Αθήνας, δεν ξέρω αν θα γράψει μετά.

5. Στη συνέχεια ήπια καφέ με τον Σπύρο Κωνσταντινίδη, άλλον έναν από τους πρωτεργάτες της εκδήλωσης, της «Πρωτοβουλίας» και όχι μόνο. Ο Σπύρος ζει πολλά χρόνια στην Πτολεμαΐδα, ενώ έχει ενεργή δράση, αρχικά στο Κ.Κ.Ε. και μετά στο Ν.Α.Ρ. και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., την οποία τώρα  υπηρετεί μέσα από τη « Μετάβαση» και το «Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο». Η συζήτηση μαζί του ήταν, για εμένα, αφάνταστα αποκαλυπτική όχι μόνο για τα «παλιά», καθώς ο Σπύρος κουβαλά μέσα του τη μνήμη ολόκληρης της μεταπολίτευσης αλλά κυρίως όσον αφορά την κατάσταση στην περιοχή και τις κινηματικές της δυνατότητες.

Μου μίλησε για τις προοπτικές της «Αριστερής Συμπόρευσης για την Ανατροπή», όπως ονομάζεται η περιφερειακή κίνηση που θα συμμετάσχει στις αρχαιρεσίες για την περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, με επικεφαλής τον Στέφανο Πράσσο, πασίγνωστο στην περιοχή συνδικαλιστή της Δ.Ε.Η., που έδωσε και αυτός το παρόν στην εκδήλωση, Το ψηφοδέλτιό της είναι ιδιαίτερα διευρυμένο, καθώς δεν περιλαμβάνει μόνο τις δυνάμεις της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α που το συγκρότησε αρχικά, αλλά και υποψήφιους από τη ΛΑ.Ε. και το Αριστερό Ρεύμα, αντιεξουσιαστές, άλλες αριστερές δυνάμεις, το Κόκκινο Νήμα με τον Αλέξη Λιοσάτο υποψήφιο και αυτόν, και πολλούς νέους υποψηφίους από Φλώρινα και Καστοριά, ανάμεσα στους οποίους ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, πρώην βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και πολλά πρώην μέλη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της δημοτικής κίνησης που είχε υποστηριχθεί από αυτόν στην Καστοριά.

Η διεύρυνση του ψηφοδελτίου σε συνδυασμό με τη μακροχρόνια αναγνωσιμότητα και συνεπή κινηματική δράση πολλών πολιτικά γηγενών (Πράσσος, Καρώνης στην Κοζάνη, Κωνσταντινίδης, Ακριτίδης, Καδόγλου στην Πτολεμαΐδα, Βασιλόπουλος στα Γρεβενά, Ασπράγκαθοι στην Κοζάνη, Τζώτζης και Αντωνιάδου στη Φλώρινα κ.λ.π.) παρέχει όλες τις προϋποθέσεις για μια θετική εκλογική πορεία. Στις προηγούμενες εκλογές η κίνηση συμμετείχε με επικεφαλής τον Σπ. Κωνσταντινίδη το 2010 και τον Στ. Πράσσο το 2014 αλλά δεν κατόρθωσε να πάρει έδρα. Τώρα, με την απλή αναλογική αυτό θεωρείται βέβαιο και ίσως, εάν τα πράγματα πάνε καλά, οι έδρες να είναι δύο. Κυρίως όμως ένα θετικό αποτέλεσμα θα συμβάλλει στην εδραίωση και ισχυροποίηση του αντικαπιταλιστικού κινήματος και στην μαζική αντιμετώπιση των εθνικιστικών προκλήσεων.

Ειλικρινά θα έχω στραμμένη έντονα την προσοχή μου εκεί λόγω της προφανούς ιδιαιτερότητας της περιοχής και όλων αυτών των αισιόδοξων νέων.

Στο κίνημα η λύση, να έρχεται απ τη Δύση ; Μακάρι !

Η υγεία που απέπνεε η ενημέρωση αυτή σε συνδυασμό με την εξαιρετική συζήτηση που είχα με το Σπύρο με βοήθησε να αποδράσω από τα στενάχωρα των κεντρικών διαδικασιών και της Αθήνας και κυριολεκτικά να ανασάνω άλλον αέρα. Και είναι σπάνιο να συζητάς με έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν μιλάει μόνο αλλά και ακούει τον συνομιλητή του και παρότι προέρχεται από διαφορετική συγκρότηση, να συμφωνείς σχεδόν στο σύνολο. Αυτό συμβαίνει όταν η κοινή λογική παραμερίζει τις σκοπιμότητες και επικρατεί, πράγμα που τελευταία μάλλον σπανίζει νοτιότερα της Πτολεμαϊδας.

Έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο από την εκδήλωση, όσο και από την ενημέρωση για την κατάσταση εκεί. Αλλά ως συνήθως τα ωραία διαρκούν λίγο. Επιστροφή στην Αθήνα το απόγευμα, τα κεφάλια μέσα ! Από Δευτέρα πάλι…….

6. Το επόμενο καθήκον για την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Πτολεμαΐδας και όχι μόνο, αναδείχθηκε από την ίδια την εκδήλωση :

Στις 21-5-2019 δικάζονται στο Εφετείο Κοζάνης 14 διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί στις 20-9-2013 στην Κοζάνη στη διάρκεια πορείας, αντιφασιστικής διαδήλωσης – διαμαρτυρίας για την πρόσφατη τότε δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η οποία είχε χτυπηθεί άγρια από τα ΜΑΤ και είχε καταλήξει στη σύλληψή τους. Κακοποιήθηκαν άγρια στη διάρκεια της κράτησής τους, παραπέμφθηκαν στη συνέχεια στο αυτόφωρο με όλες τις συνήθεις κατηγορίες των διαδηλωτών, αλλά ύστερα από πολύχρονη δίκη, με αναβολές και διακοπές, αθωώθηκαν παμψηφεί. Ωστόσο, ο Εισαγγελέας προσέβαλε την αθωωτική απόφαση και η δικάσιμος της έφεσης που άσκησε έχει οριστεί για τις 21-5-2019.

Η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Πτολεμαΐδας θα πάρει άμεσα πρωτοβουλίες συμπαράστασης στους 14 διωκόμενους με κινητοποίηση στην περιοχή. Και είμαι σίγουρος ότι και αυτή τη μάχη θα την δώσει με επιτυχία. Ας έχουμε και εμείς το νου μας.