του Θανάση Κούρκουλα
Οι στρατηγικές των κυβερνήσεων, των υπερεθνικών οργανισμών και των κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας απέναντι στις προκλήσεις της πανδημίας Covid 19, μετρούν κοντά στα δύο χρόνια εφαρμογής από την πρώτη φάση της εξάπλωσης του ιού στην επαρχία Γιουχάν της Κίνας. Οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος διεθνώς αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών του κόσμου που ευελπιστούσε σε μια γρήγορη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάστασης. Σε πρώτη φάση επένδυσαν στον εγκλεισμό των lockdown για να καθυστερήσουν την εξάπλωση του ιού προκειμένου να μην επιβαρύνουν τα ήδη διαλυμένα συστήματα δημόσιας υγείας. Μας είπαν πως δεν ήταν προετοιμασμένοι και τους δώσαμε χρόνο, εν πολλοίς κλεισμένοι στα σπίτια μας. Στη συνέχεια επένδυσαν με μεσσιανικό τρόπο και μονοσήμαντα στην παραγωγή εμβολίων χρηματοδοτώντας φαρμακευτικούς κολοσσούς με πακτωλό χρημάτων. Αν παραβλέψει κανείς την ανύπαρκτη δημόσια έρευνα και επένδυση στην κρατική παραγωγή εμβολίων, καλά έκαναν. Όμως ταυτόχρονα υποτίμησαν εγκληματικά την αντίστοιχη αναγκαία επένδυση σε γενικευμένο έλεγχο και ιχνηλάτηση της πανδημίας μέσω καθολικών τεστ στον πληθυσμό. Περισσότερο εγκληματικά συνέχισαν να υποχρηματοδοτούν τα συστήματα υγείας. Κι’ έτσι η επόμενη φάση της πανδημίας κόστισε πολλές ανθρώπινες ζωές που θα μπορούσαν διαφορετικά να έχουν σωθεί. Μετά τους πρώτους μήνες άρχισαν να καλύπτουν την εμβολιαστική αγορά των ανεπτυγμένων χωρών της δύσης επιτρέποντας στις φαρμακοβιομηχανίες να μονοπωλούν πατέντες εμβολίων που είχαν ήδη αναπτυχθεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες για να αντιμετωπίσουν προηγούμενα στελέχη κορωνοϊών, προσαρμόζοντάς τες στα δεδομένα του νέου κορωνοϊού. Φυσικά τα υπερκέρδη ήταν εφικτά μόνο στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης, όπου εν πολλοίς προσανατολίστηκαν οι πωλήσεις των εμβολίων. Αρχικά οι σχεδιασμοί των επιτελείων υπολόγιζαν ότι το πολυπόθητο τείχος ανοσίας θα επιτυγχάνονταν με ποσοστά εμβολιασμού της τάξης του 60-70%. Όμως νέες μεταδοτικότερες μεταλλάξεις που προέκυψαν σε αναπτυσσόμενες περιοχές του πλανήτη, όπου υπήρξε ραγδαία ανάπτυξη του ιού με ποσοστά εμβολιασμένων της τάξης του 3-5% (Ασία και Αφρική), αναθεώρησαν τα απαιτούμενα ποσοστά εμβολιασμού προς τα πάνω, φτάνοντας – με βάση τα υπάρχοντα κυκλοφορούντα εμβόλια σήμερα – σε αναγκαία ποσοστά εμβολιασμού του 80 ή 90%. Και τότε οι κυβερνήσεις έστρεψαν τα βέλη τους στους μη εμβολιασμένους.
Ατομική ή κυβερνητική ευθύνη;
Τώρα οι πολλαπλά προβληματικές καμπάνιες εμβολιασμού που ήταν ήδη σε ισχύ, θεωρήθηκε ότι είχαν επιτελέσει το έργο τους. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε, μας είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Κι εκεί που οι κυβερνητικοί λοιμωξιολόγοι της προηγούμενης φάσης από τη μία δεν γνώριζαν αν ο κορωνοϊός κολλάει με τη θεία κοινωνία κι από την άλλη δαιμονοποιούσαν τα πάρτι των νέων, και τις πορείες, άλλαξε το τροπάρι. Με την λήξη της τουριστικής περιόδου οι αρμόδιοι αποφάνθηκαν πως έφταιγαν οι κατά 15% αχρείαστοι – αν και εργαστηριακά ελεγμένοι με rapid τεστ – ανεμβολίαστοι υγειονομικοί και πρόσφατα οι 60ρηδες “αντιεμβολιαστές”. Άνακάλυψαν έτσι την αξία του υποχρεωτικού εμβολιασμού και άρχισαν να τον εφαρμόζουν. Βεβαίως – θα πει κανείς – τί άλλο θα μπορούσαν να κάνουν με καθημερινές εκατόμβες νεκρών, με το 20% των διασωληνωμένων να πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, με ψεκασμένους αρνητές του εμβολιασμού που διασπείρουν τον ιό και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία όλων; Άραγε έκαναν ότι μπορούσαν; Οι περισσότεροι ανεμβολίαστοι είναι ψεκασμένοι ή μήπως φοβισμένοι και παραπληροφορημένοι; Εξάντλησαν τη δυνατότητα να χτυπήσουν την πόρτα των ανθρώπων στις πόλεις και τα χωριά και να εξηγήσουν τον κίνδυνο; Επιχείρησαν να εμβολιάσουν στο σπίτι τους παπούδες και τις γιαγιάδες που δεν μπορούν να μετακινηθούν; Για να μην πεθαίνει ο κόσμος διασωληνωμένος στα ράντζα στα νοσοκομεία έκαναν κάτι; Επίταξαν τις ιδιωτικές ΜΕΘ; Έκαναν προσλήψεις προσωπικού για να αντικαταστήσουν έστω και τις 6.000 υγειονομικών που έθεσαν σε αναστολή; Μοίρασαν δωρεάν τεστ ώστε να γίνονται υποχρεωτικά από όλο τον πληθυσμό και να ξέρουμε ποιος θα κάτσει στο σπίτι για να μην διασπείρει τον ιό σε φίλους και συγγενείς; Πύκνωσαν τα δρομολόγια των ΜΜΜ; Όχι βέβαια, τίποτε από όλα αυτά. Το θέμα – μας είπαν – είναι ότι έχουμε μεγάλο ποσοστό αντιεμβολιαστών. Το πρόβλημα – μας είπαν – είναι η ατομική ανευθυνότητα. Και τώρα που ήρθε η ώρα της κοινωνικής ευθύνης – για όλους εκτός από την κυβέρνηση ασφαλώς – οι μη εμβολιασμένοι θα πληρώσουν για την ανευθυνότητά τους. Με απολύσεις στους υγειονομικούς, 100/ρικά κομμένα από την πενιχρή σύνταξη των γερόντων και έπεται συνέχεια. Έπεται βέβαια σε άλλες επαγγελματικές ομάδες και ηλικιακές κατηγορίες, εκτός των αστυνομικών και των στρατιωτικών που είναι όλοι απαραίτητοι, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι. Και σε άλλους χώρους εκτός από τις εκκλησίες όπου αρκούν τα rapid τεστ τα οποία με επίσημη δήλωση της εκκλησίας κανένας δεν ελέγχει.
Ανεμβολίαστοι και ακροδεξιά
Με όλο αυτό το μπάχαλο και τις παλινωδίες κράτους και κυβέρνησης, την έλλειψη σοβαρής πληροφόρησης καθώς και την κλιμακούμενη αναξιοπιστία των κυβερνητικών λοιμωξιολόγων, μάλλον δεν είναι ανεξήγητο το υψηλό σχετικά ποσοστό ανεμβολίαστων της τάξης του 30% των στην Ελλάδα. Ούτε το γεγονός πως ακροδεξιοί ψεκασμένοι και φασίστες από τον Βελόπουλο ως το Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη επιχειρούν να διευρύνουν το εκλογικό τους ακροατήριο ψαρεύοντας φοβισμένους και παραπληροφορημένους ανθρώπους. Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των μη εμβολιασμένων δεν πιστεύει ότι θα μας φυτέψουν τσιπάκια, ότι θα μετατραπεί το DNA μας, ή ότι η πανδημία είναι Εβραϊκή συνωμοσία. Όμως πολλοί άνθρωποι φοβούνται. Ο μυστικισμός γύρω από το τι περιέχουν τα εμβόλια, τα κρυφά συμβόλαια, τα παζάρια ανάμεσα στις φαρμακοβιομηχανίες και τις κυβερνήσεις, ο ανταγωνισμός των χωρών αντί για συνεργασία, οι πατέντες που δεν σπάνε, επιδεινώνουν πολιτικά και κοινωνικά την κατάσταση και δίνουν πόντους στον φόβο και στην ακροδεξιά. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στην ΕΕ. Εκεί μπορεί να μην έχουν Μητσοτάκηδες και Βελόπουλους, αλλά διαθέτουν άλλους “χαρισματικούς” πολιτικούς σαν τον Σαλβίνι και την Λεπέν. Ήδη πριν από το ξέσπασμα του κορωνοϊού, το Ευρωβαρόμετρο κατέγραφε ότι το 48% των πολιτών της ΕΕ πίστευε ότι τα εμβόλια γενικώς προκαλούν σοβαρές παρενέργειες, το 38% ότι προκαλούν τη νόσο για την πρόληψη της οποίας χορηγούνται και το 31% ότι εξασθενίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Η πανδημία αποδυνάμωσε σε ένα βαθμό αυτές τις παραδοξολογίες, αλλά δεν τις ανέτρεψε ριζικά. Αν θέλουμε να απαντήσουμε στην ακροδεξιά δημαγωγία και στην κυβερνητική τρομοκρατία περί «ατομικής ευθύνης», χρειάζεται να στηρίξουμε τον αγώνα των υγειονομικών για επίταξη των ιδιωτικών ΜΕΘ για επιστροφή και τακτικό έλεγχο των υγειονομικών που ανεστάλησαν οι συμβάσεις και για προσλήψεις νέων γιατρών και νοσηλευτών, για ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας, για άρση των πατεντών στα εμβόλια. Το ίδιο και τα αιτήματα των εκπαιδευτικών για αραίωση του μαθητικού πληθυσμού στις τάξεις με προσλήψεις εκπαιδευτικών και αξιοποίηση όλων των κτιριακών υποδομών. Η πύκνωση των δρομολογίων των ΜΜΜ είναι κομβική. Η καμπάνια ενημέρωσης σε κάθε σπίτι και τα κινητά συνεργεία εμβολιασμών επίσης. Τα εμβόλια είναι αναντικατάστατα και ασφαλή αλλά προς το παρόν έχουν μικρή χρονική διάρκεια αποτελεσματικής κάλυψης. Εντωμεταξύ οι μεταλλάξεις που οφείλονται στα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού των φτωχών χωρών συνεχίζονται. Γι’ αυτό το κύριο πρόβλημα δεν είναι οι ανεμβολίαστοι αλλά η αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα.
Υποβολή απάντησης