Σρεμπρένιτσα: χρυσαυγίτικη συμμετοχή στην εθνοκάθαρση του 1995

image_pdfimage_print

του Μάριου Αυγουστάτου

Επιζώντες της γενοκτονίας της Σρεµπρένιτσα θα µηνύσουν µέλη της καταδικασµένης ναζιστικής εγκληµατικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, µαζί µε τους υπόλοιπους Έλληνες εθελοντές που συµµετείχαν στο µαζικό έγκληµα εθνοκάθαρσης κατά των Βοσνίων το 1995 στη βοσνιακή πόλη Σρεµπρένιτσα. Κατά τη διάρκεια του πολέµου στη Βοσνία, νεοναζί χρυσαυγίτες ήταν µεταξύ των Ελλήνων εθελοντών που πολέµησαν µαζί µε τον στρατό των Σέρβων εθνικιστών και κάποιοι ήταν παρόντες (και… ενεργοί) στη Σρεµπρένιτσα την περίοδο της σφαγής των Βόσνιων Μουσουλµάνων. Αλλά ας πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή…

Η σφαγή στη Σρεµπρένιτσα υπήρξε το µεγαλύτερο µαζικό έγκληµα στην Ευρώπη µετά τον Β’  Π.Π. Μάλιστα, η Σρεµπρένιτσα ήταν υποτίθεται µία από τις «ασφαλείς περιοχές», όπου µε την προστασία του ΟΗΕ µπορούσαν να καταφύγουν πρόσφυγες πολέµου, όµως οι κυανόκρανοι παρακολουθούσαν τη φρίκη της εθνοκάθαρσης από οχυρωµένες θέσεις χωρίς να κάνουν το παραµικρό…

Μετά την κατάληψη της πόλης από τους Σέρβους εθνικιστές, σφαγιάστηκαν µέσα σε µόλις λίγες µέρες 8.372 µουσουλµάνοι, κυρίως κάτοικοι της Σρεµπρένιτσα, αλλά και πρόσφυγες από άλλες περιοχές, το 25% των οποίων ήταν ανήλικα αγόρια 10-17 ετών. Κύριοι δράστες ήταν οργανώσεις Σέρβων ναζιστών, χέρι-χέρι µε χρυσαυγίτες που είχαν έλθει εθελοντικά στη Βοσνία.

Οι δολοφονίες έγιναν σε µικρές οµάδες, οι εκτελεστές είχαν ανοίξει χαντάκια στα οποία έθαβαν τα θύµατα, χωρίς καν χαριστική βολή, πολλές φορές πριν καν ξεψυχήσουν, για να προλάβουν όσους περισσότερους µπορούσαν. Εµπνευστής και οργανωτής του εγκλήµατος ήταν ο Σερβοβοσνιακός στρατός, µε ηγέτες τους Κάραζιτς και Μλάντιτς.

Η εθνοκάθαρση- ολοκαύτωµα της Σρεµπρένιτσα δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός που «ξέφυγε», αλλά οργανωµένο έγκληµα πολέµου. Συνολικά πάνω από 300.000 νεκροί και 3 εκατοµµύρια πρόσφυγες ήταν το κόστος του εµφύλιου, και η κατάληξη ήταν ο διαµελισµός της χώρας σε 7 νέα κράτη.

Πώς η οικονοµική και πολιτική κρίση οδήγησε στην έξαρση των εθνικισµών

Στα τέλη της δεκαετίας ‘80 ο σταλινισµός υπέστη την τελική ντροπιαστική του ήττα, µε την κατάρρευση των καθεστώτων του κρατικού καπιταλισµού. Για την εργατική τάξη και τις καταπιεσµένες µάζες ήταν το αποτέλεσµα του συνδυασµού της οικονοµικής κρίσης και του συσσωρευµένου µίσους απέναντι στους γραφειοκράτες που κυβερνούσαν.

Μέσα στον καταιγισµό των πολιτικών εξελίξεων, η Γιουγκοσλαβία ήταν η χώρα που υπέφερε οικονοµικά περισσότερο από όλες. Όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο, οι διαφορές του γιουγκοσλαβικού Βορρά µε τον Νότο είχαν ήδη διευρυνθεί από τα µέσα της δεκαετίας ‘80, µε το βιοτικό επίπεδο στο Κόσοβο να φτάνει µόλις το 1/8 του αντίστοιχου της Σλοβενίας.

Οι δυτικοί καπιταλιστές σταµάτησαν να δανείζουν τη Γιουγκοσλαβία· δεν χρειάζονταν πλέον µια «ουδέτερη» χώρα (αφού και η ΕΣΣ∆ κατέρρεε) και έτσι ήταν ανήµπορη να αντιµετωπίσει τις κοσµογονικές αλλαγές και τα εσωτερικά της προβλήµατα. Με την οικονοµική κρίση η χώρα µπήκε σε πρόγραµµα στήριξης του ∆ΝΤ, το οποίο απαιτούσε σκληρά µέτρα, µε περικοπές 50% στα εισοδήµατα. Ο πληθωρισµός κάλπαζε ανεξέλεγκτος και η ανεργία εκτοξεύτηκε. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας ‘80 είχαν αρχίσει να εµφανίζονται έντονες διαλυτικές τάσεις: κάθε οµόσπονδη δηµοκρατία υπερασπιζόταν µε ζήλο αποκλειστικά τα συµφέροντά της.

Οι γραφειοκράτες της Γιουγκοσλαβίας για να σώσουν τα τοµάρια τους χρησιµοποίησαν το εργαλείο του εθνικισµού, στρέφοντας τη µια εθνική οµάδα της χώρας ενάντια στην άλλη.

Κόσοβο

O εµφύλιος στη Γιουγκοσλαβία άρχισε στο Κόσοβο, την πιο φτωχή περιοχή της Ευρώπης.

Μια περιοχή στην οποία ενώ το 90% ήταν Αλβανοί και µόλις το 7% Σέρβοι, η µόνη γλώσσα στη διοίκηση απ’ το ‘89 ήταν τα σερβικά, όλοι οι κρατικοί υπάλληλοι ήταν Σέρβοι, ενώ όλοι οι Αλβανοί είχαν απολυθεί. Οι Σέρβοι είχαν µηδενικό ποσοστό ανεργίας, ενώ οι Αλβανοί πάνω από 80%. Οι µαθητές µάθαιναν αλβανικά στην παρανοµία, από απολυµένους δασκάλους. Η Ιστορία µας έχει διδάξει πως όταν καταπιέζεται µια εθνική οµάδα, συσπειρώνεται και εξεγείρεται µε κέντρο την εθνική της ταυτότητα, κι αυτό έκαναν οι Αλβανοί του Κοσόβου. Oι Σέρβοι, απ’ την άλλη, συσπειρώθηκαν γύρω από τον µεγαλοσέρβικο εθνικισµό µε ηγέτη τον Μιλόσεβιτς.

Επόµενος σταθµός: Βοσνία

Το 1990 η Ένωση Κοµµουνιστών Γιουγκοσλαβίας (το κόµµα του Τίτο) διασπάστηκε σε εθνικά κόµµατα. Επόµενοι στην εθνικιστική τρέλα ήταν οι Κροάτες, στις 25/6/1991 Σλοβενία και Κροατία ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Ο Σερβικός στρατός ηττάται στη Σλοβενία, αλλά κερδίζει στην Κροατία την Κράινα. Σέρβοι και Κροάτες (Μιλόσεβιτς – Τούτζµαν), σε µυστικές συνοµιλίες είχαν ήδη µοιράσει µεταξύ τους τη Βοσνία, σε βάρος των Μουσουλµάνων. Τον Οκτώβρη του 1991 οι Σέρβοι εθνικιστές του Κάραζιτς αποχωρούν από το βοσνιακό Κοινοβούλιο και ιδρύουν δικό τους. Στις 5/3/’92 αποχωρεί και η Βοσνία από τη Γιουγκοσλαβία απορρίπτοντας το σχέδιο Κάρικτον – Μιλόσεβιτς που προωθούσε τη διαίρεσή της σε εθνικές κοινότητες.

Στις 5 Απριλίου 1992, 100 χιλιάδες αντιπολεµικοί διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόµους του Σεράγεβο ενάντια στον εθνικισµό και το ∆ΝΤ. Ακροβολισµένοι Σέρβοι ελεύθεροι σκοπευτές ανοίγουν πυρ, σκοτώνουν έξι και τραυµατίζουν δεκάδες. Ήταν η τελευταία κινηµατική ελπίδα, αλλά και η σπίθα που ξεκίνησε τη σφαγή η οποία κράτησε τριάµισι χρόνια. Στα µέρη που χάνουν οι Βόσνιοι ακολουθούν εθνικές µαζικές εκκαθαρίσεις, µε κορυφαία και πιο αιµατηρή περίπτωση της Σρεµπρένιτσα.

Οι γυναίκες, οι ηλικιωµένοι και τα περισσότερα µικρά παιδιά γλύτωσαν τη σφαγή, αλλά όχι την διαπόµπευση, τον εξευτελισµό, τους βιασµούς. Εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και δεν επέστρεψαν ποτέ.

Ο πόλεµος τερµατίστηκε µετά από τους βοµβαρδισµούς του ΝΑΤΟ, που οδήγησαν στη συνθήκη του Ντέιτον. Η τελευταία πράξη ήταν το 1999, µε βοµβαρδισµούς ενάντια στη Σερβία, που επέβαλαν το τέλος της κατοχής του Κοσόβου. Οι ουσιαστικοί νικητές ήταν το ΝΑΤΟ και οι Αµερικάνοι ιµπεριαλιστές, χέρι-χέρι µε την ΕΕ. Σκυλεύοντας το διαµελισµένο πτώµα της Γιουγκοσλαβίας δηµιούργησαν µια σειρά δορυφόρους, µε πρώτο το Κόσοβο, που κατέληξε κράτος-επιµελητεία των δυνάµεων του ΝΑΤΟ.

Η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά όχι απλώς συναίνεσε αλλά υποστήριξε ξεκάθαρα την ιµπεριαλιστική επέµβαση του ΝΑΤΟ, σαν «αναγκαστική λύση» στις αγριότητες των εθνικισµών. Με τι κόστος; Πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, βοµβαρδίστηκαν πόλεις και καταστράφηκαν βασικές υποδοµές.

Κι οι χρυσαυγίτες;

Η Μούνιρα Σούµπασιτς, επικεφαλής των Mητέρων της Σρεµπρένιτσα και από τους µηνυτές κατά των χρυσαυγιτών, έχασε τον γιο και τον σύζυγό της στη γενοκτονία της Σρεµπρένιτσα και µας υπενθυµίζει ότι οι Έλληνες εθελοντές που συµµετείχαν στη σφαγή της Σρεµπρένιτσα δεν οδηγήθηκαν ποτέ στη δικαιοσύνη.

Ο Μιχαλολιάκος µέχρι πριν κάποια χρόνια, ήταν πολύ περήφανος που στελέχη της οργάνωσής του συµµετείχαν στις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης των Σέρβων. Και υιοθετούσε δηλώσεις όπως η παρακάτω του λοχία της «Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς» και στελέχους της ΧΑ Σπύρου Τζανόπουλου: «Αγωνιζόµαστε για µια Μεγάλη Ελλάδα σε µια ελεύθερη Ευρώπη δίχως µουσουλµάνους και αµερικανοσιωνιστές […] Λόγοι υπήρχαν πολλοί. Κύριος λόγος, όµως, ήταν ιδεολογικός. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες εθελοντές, ανήκουµε σε έναν συγκεκριµένο πολιτικό χώρο, συγκεκριµένα ανήκουµε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαµε επάνω. Ο πρώτος λόγος που θέλησα να συµµετάσχω σε αυτόν τον πόλεµο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ πρόσωπο µε πρόσωπο µε τους εχθρούς -µουσουλµάνους- που έχουν καταδυναστεύσει το έθνος µας εδώ και αιώνες, και ο δεύτερος ότι ήθελα να γευτώ µια εµπειρία ενός πολέµου που πιστεύω ότι πολύ σύντοµα θα κατέβει στα σύνορά µας».

Με την άνοδο και την είσοδό της στο Κοινοβούλιο η ΧΑ επανεξέδωσε το βιβλίο «Εχθροί του καθεστώτος: Χρυσή Αυγή 1993-1998», µε νέο τίτλο «Τα πρώτα χρόνια». Στη νέα έκδοση αφαίρεσε τα ενοχλητικά αποσπάσµατα που µιλούσαν για τους πρώην υπαρχηγούς Στέφανο Γκέκα και Αντώνη Ανδρουτσόπουλο (Περίανδρο), αλλά αφαίρεσε και την τετρασέλιδη (σελ. 137-141) οµιλία του «εθελοντή στον πόλεµο της Βοσνίας συναγωνιστή Σ.Τ.», του Σπύρου Τζανόπουλου που αναφέραµε παραπάνω.

Τον Νοέµβριο του 2016 στο γήπεδο Καραϊσκάκη και στον αγώνα Ελλάδα-Βοσνία, φασίστες σήκωσαν πανό µε το εµετικό σύνθηµα «Noz, zica, Srebrenica» («Μαχαίρι, σύρµα, Σρεµπρένιτσα»).

∆εκάδες χρυσαυγίτες συµµετείχαν στον Σερβοβοσνιακό στρατό, δώδεκα εκ των οποίων αποδεδειγµένα πήραν µέρος στη σφαγή της Σρεµπρένιτσα. Υπό το βάρος των πολλαπλών δηµοσιευµάτων, το 2006 διατάχτηκε εισαγγελική έρευνα από τον τότε υπουργό ∆ικαιοσύνης Α. Παπαληγούρα. (σε κάποιο συρτάρι θα έχει ξεχαστεί, σαν τις Ε∆Ε της αστυνοµίας).

Οι χρυσαυγίτες καταδικάστηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη σαν εγκληµατική οργάνωση, αλλά ποτέ για τη συµµετοχή τους στην εθνοκάθαρση-ολοκαύτωµα της Σερµπρένιτσα. Έστω και τώρα είναι καιρός να καταδικαστούν -και- γι’ αυτό.

Και παράλληλα να καταδικαστούν για πάντα στις συνειδήσεις των ανθρώπων οι ιδέες τους· ανάµεσα σ’ αυτές κι ο εθνικισµός µε τα ποτάµια αίµατος που προκάλεσε.

Το ολοκαύτωµα της Σρεµπρένιτσα είναι η έµπρακτη απόδειξη ότι ο διεθνισµός, η ενότητα κι η αλληλεγγύη των «από κάτω» χωρίς διακρίσεις µε βάση το θρήσκευµα, το χρώµα του δέρµατος ή τη φυλή είναι (και ειδικά όταν φτάνει ο κόµπος στο χτένι µε τις διάφορες κρίσεις του καπιταλισµού) κυριολεκτικά ζήτηµα ζωής και θανάτου.

7 Σχόλια

  1. Νομίζω ότι ο αρθρογράφος πρέπει επειγόντως να διαβάσει το λόγο τού Λένιν για το εθνικό ζήτημα, που τον εκφώνησε κατά τη διάρκεια των εργασιών τής 7ης Πανρωσικής Συνδιάσκεψης του ΣΔΕΚΡ (μπ). Βρίσκεται στον 31ο τ. των Απάντων (σ. 432 – 437). Να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στη δεύτερη παράγραφο της 434ης σελίδας, σε συνδυασμό και με το κείμενο που επιγράφεται «Ρεπορτάζ εφημερίδας» (σ. 437 – 438).

    Ακόμα, θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστεί, ποιου είδους παράγοντες (αφού ο εθνικισμός αποκλείεται από χέρι) συνέτειναν στον αποχωρισμό, απόσχιση, διαχωρισμό κ.λπ. τού Κόκκινου Νήματος από τη «μητρική» οργάνωση της ΔΕΑ.

    • “Εμείς οι ρώσοι πρέπει να υπογραμμίζουμε την ελευθερία αποχωρισμού ενώ στην Πολωνία την ελευθερία συνένωσης”
      Για τις σφαγές στην Σρεμπρένιτσα και για την συμμετοχή των ναζιστών έχεις κάτι άλλο;

      • Φίλε μου ιαννισ,

        Αν όλα τα κείμενα πρέπει να διαβάζονται και betwween the lines, τα κείμενα του Λένιν πρέπει επιπλέον να διαβάζονται και above the contradictions. Εσύ πιάνεσαι από μια από αυτές τις αντιφάσεις. Για να πεις τι, όμως; Τι συμπέρασμα βγάζεις εσύ από τα ήξεις αφήξεις του Βλαδίμηρου; Γιατί βλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος; Όσες πιρουέτες κι αν είχε κάνει ο Λένιν (κι εδώ και αλλού), η κατεύθυνση που δείχνει (και που την έδειξα κι εγώ παραπέμποντας σε συγκεκριμένα σημεία του παραπάνω λόγου του) είναι μια: επίλυση εθνικού ζητήματος σημαίνει διαχωρισμός τών εθνών σε ξεχωριστά και “ιδιόκτητα” εθνικά κράτη με καθαρούς πληθυσμούς, δηλαδή ομοιογενείς και με κατά βάση κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Και μη σου διαφεύγει ότι λίγο παρακάτω από το σημείο που επισημαίνεις μιλάει για διεθνή οργάνωση του προλεταριάτου. Δεν μπορείς να έχεις δι-εθνή οργάνωση του προλεταριάτου αν δεν έχεις εθνικά προλεταριάτα (λες ο Λένιν να το αγνοούσε αυτό;).

        Ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας με τις μεγάλες Σρεμπρένιτσες και τις μικρότερες που δεν πήραν τέτοια δημοσιότητα απέδειξε ότι η ΣΟΔΓ, μακροπρόθεσμα, δεν ήταν η λύση τού εθνικού ζητήματος Σέρβων, Κροατών, Βόσνιων κ.λπ.

        Αυτό ήθελα να πω που νομίζω είναι πιο σημαντικό ως δίδαγμα και από το έγκλημα στη Σρεμπρένιτσα και από τη συμμετοχή τών ναζιστών σ’ αυτήν.

        Είναι καιρός πια να απαλλαχτείτε από την εμμονή τής επιβολής με το ζόρι της ιδέας τών πολυπολιτισμικών κοινωνιών που τη μπερδεύετε με τον διεθνισμό. Τα αποτελέσματα είναι αρνητικά και στις χειρότερες εκδοχές τους καταλήγουν… Καταλήγουν ακριβώς σε Σρεμπρένιτσες!

  2. Ο Λένιν πολύ καλά έξερε τι έλεγε: επειδή τα έθνη είναι υπαρκτά αλλά η εθνική διαίρεση δεν είναι προς όφελος των εργατών, άλλα καθήκοντα έχουν οι εργάτες του καταπιέζοντος έθνους και άλλα καθήκοντα οι εργάτες του καταπιεζόμενου έθνους για να μην αφήνουν το εθνικιστικό δηλητήριο να απλώνεται στις εργαζόμενες τάξεις των εθνών.
    Κατά τα άλλα μας είπες ότι είναι και αριστερές οι εθνοκαθάρσεις…

    • Φίλε μου ιαννισ,

      Τα παράπονά σου για τις «αριστερές εθνοκαθάρσεις» στον σ. Λένιν:

      ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

      Ο σ. Λένιν υπενθύμισε ότι […] Αυτοί που λένε ότι το εθνικό ζήτημα έχει λυθεί στα πλαίσια του αστικού κράτους, ξεχνούν ότι αυτό λύθηκε (και αυτό όχι παντού) μόνο στη Δυτική Ευρώπη, όπου η καθαρότητα του πληθυσμού φτάνει τα 90%, όμως όχι στην Ανατολή, όπου η καθαρότητα του πληθυσμού περιορίζεται όλο-όλο στα 43%. (Άπαντα, τ. 31, σελ. 438)

      Και μην σου περάσει καν από το μυαλό να τρέξεις στον Λέοντα για να βρεις το δίκιο σου. Θα σε στείλει από εκεί που ήρθες! Κοίτα τι έγραφε στα 1915, όταν ο Α΄ ΠΠ είχε φουντώσει για τα καλά:

      Το έθνος είναι ένα ενεργός και διαρκής παράγοντας του ανθρώπινου πολιτισμού. Και σ’ ένα σοσιαλιστικό καθεστώς, το έθνος, απελευθερωμένο από τις αλυσίδες τής πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης, θα κληθεί να παίξει ένα θεμελιακό ρόλο στην ιστορική ανάπτυξη.

      Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε (πιο) πολύ!

      Αλλά, πάνω απ’ όλα, σκέψου! (Κι αυτό, ναι, είναι ατομική σου ευθύνη!)

  3. Ο G700 δεν έχει καταλάβει Χριστό από Λένιν και χρεώνει ό,τι αρνείται να καταλάβει στον… Λένιν, ότι τάχα έχει “ήξεις αφήξεις” και “πιρουέτες”. Καμία πιρουέτα και κανένα ήξεις αφήξεις. Πολύ απλά ισχύουν αυτά που είπε ο ιαννις για τα διαφορετικά καθήκοντα με τον ίδιο κοινό στόχο, το ξεπέρασμα των εθνικών ιδεολογιών και διαχωρισμών (αυτό είναι διεθνισμός) και την όξυνση της ταξικής πάλης μέχρι τον εμφύλιο πόλεμο και το σοσιαλισμό. Το μεγαλύτερο παράδειγμα συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών χωρίς καταπίεση μέσα στο ίδιο κράτος και μάλιστα με μπόλικη αυτονομία ήταν η Σοβιετική Ένωση στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια.

  4. Ο δογματισμός και η ξεροκεφαλιά είναι κακοί σύμβουλοι. Τόσο κακοί, που να κάνουν έναν κατά τα φαινόμενα τροτσκιστή, προκειμένου να υπερασπίσει ό,τι εκείνος θεωρεί διεθνισμό, όχι μόνο να αρνηθεί αυτό που ξέρουν και οι κότες (ο Λένιν άλλαζε τακτικές και θέσεις σαν τα πουκάμισα), αλλά και να “φτύσει” τον Λέοντα, αφού το απόσπασμα περί έθνους από άρθρο του που παρέθεσα ούτε καν καταδέχτηκε να σχολιάσει!

    Και καλά εγώ να μην έχω καταλάβει Χριστό. Αλλά τι να πει κανείς για κάποιους που, ενώ πίνουν νερό στο όνομα του Τρότσκι, δεν έχουν καταλάβει γρυ από το πνεύμα του;

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.