Της Λίνας Παλλάκη
Κάθε Ιούνη διαδηλώνουµε περήφανα στην αντι-οµοφοβική παρέλαση του Pride Athens. ∆ιαδηλώνουµε για τα δικαιώµατα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόµων στη ζωή, στην εργασία, την υγεία, στην εκπαίδευση, στο γάµο και στην τεκνοθεσία. Σηµαντική παρέµβαση συλλογικοτήτων στο φετινό Pride ήταν οι Queers for Palestine µε το σύνθηµα No Pride in Genocide δηλώνοντας την ταξική και κοινωνική πλευρά των διεκδικήσεων της LGBTQ κοινότητας, η οποία δεν είναι αποκοµµένη από τις πολιτικές κατευθύνσεις.
Το φετινό Pride ήταν σε πολλά σηµεία διαφορετικό από τις προηγούµενες χρονιές καθώς γιορτάστηκε µετά την επιτυχία πολλών και επίπονων αγώνων και προσπαθειών των τελευταίων χρόνων για τη νίκη µιας από τις βασικότερες διεκδικήσεις της LGBTQ κοινότητας, τη νοµιµοποίηση δηλαδή της ισότητας στον γάµο και στην τεκνοθεσία για τα οµόφυλα ζευγάρια (Ν.4089/2024) µετά από έναν µακρύ αγώνα αναγνώρισης.
Τα δικαιώµατα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόµων στο γάµο, στην τεκνοθεσία, στην αναδοχή και στην γονεϊκότητα έφτασαν στο δηµόσιο προσκήνιο µετά την ψήφιση του νέου νοµοσχεδίου σχετικά µε το γάµο και τη τεκνοθεσία οµόφυλων ζευγαριών το οποίο ωστόσο περιλαµβάνει πολλούς περιορισµούς και αποκλείσεις στη γονεϊκότητα για τα διεµφυλικά άτοµα αφαιρώντας ουσιαστικά δικαιώµατα και εντείνοντας έτσι τις ανισότητες στη δηµιουργία οικογένειας.
Όµως, όπως τόνισε και το φετινό µήνυµα του φετινού Pride ένας νόµος δεν είναι αρκετός.
Από τους ακτιβιστικούς γάµους οµόφυλων ζευγαριών στην Τήλο και την επιθετική στάση της κυβέρνησης µε µηνύσεις αφού κήρυξαν παράνοµους και καταχρηστικούς τους γάµους αυτούς, έρχεται το 2015 για πρώτη φορά, η ψήφιση από το ελληνικό κοινοβούλιο του νέου νόµου περί νοµιµοποίησης της συµβίωσης οµόφυλων ζευγαριών, (Ν.4356/2015). Εννέα χρόνια µετά από την πρώτη αναγνώριση του κοινωνικού βίου οµόφυλων ζευγαριών µε τη δυνατότητα να υπογράφουν σύµφωνα συµβίωσης, το 2024 έρχεται ο νέος νόµος που διασφαλίζει την ισότητα στο γάµο και στην τεκνοθεσία στα οµόφυλα ζευγάρια.
Μια ακόµη διαφορετική όψη που είχε το φετινό Pride ήταν η µικρή συµµετοχή των χορηγών συγκριτικά µε τις προηγούµενες χρονιές, ανάµεσα τους ήταν κρατικοί φορείς όπως το φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το εθνικό θέατρο. Τα banners και οι σηµαίες των χορηγών αντικαταστάθηκαν µε σηµαίες και συνθήµατα για τη βία ενάντια σε trans άτοµα και θηλυκότητες σε ευάλωτες θέσεις αλλά και για την Παλαιστίνη. Οι χορηγοί ήταν µετρηµένοι στα δάχτυλα καθώς µετά την ψήφιση του νόµου ισότητας, ίσως το Pride να µην χρειάζεται οπότε δεν θα συσσωρεύσει τόσο κόσµο το Pride του καπιταλισµού.
Στο φετινό Pride επίσης ήταν πολύ σηµαντική και δυναµική η παρουσία των δυνάµεων της Αριστεράς γιατί ο νέος νόµος όντως δεν είναι αρκετός για τις ουσιαστικές διεκδικήσεις και τα ίσα δικαιώµατα για µια καθηµερινή φυσιολογική ζωή χωρίς διακρίσεις για τα LGBTQ άτοµα, γιατί οι διεκδικήσεις είναι η απάντηση του κινήµατος. Στις διεκδικήσεις των LGBQ ατόµων συµπεριλαµβάνονται τα καθηµερινά εµπόδια στην κοινωνική ένταξη που τα LGBTQI+ άτοµα αντιµετωπίζουν συστηµατικά στην οικογένεια, στον εργασιακό χώρο, στο δηµόσιο χώρο, στην υγεία, στην εκπαίδευση και σε όλες τις πτυχές του καθηµερινού βίου».
Τα LGBTQ άτοµα έχουν δικαιώµατα ως µέλη του κοινωνικού συνόλου τα οποία πολλές φορές καταπατώνται λόγω της «διαφορετιότητας» τους. το δικαίωµα στην ασφαλή εργασία και στους ανθρώπινους όρους εργασίας είναι ένα από τα βασικά ταξικά αιτήµατα όλων των εργαζοµένων. Για παράδειγµα η σεξεργασία είναι εργασία και η ιατρική περίθαλψη χωρίς στίγµα είναι επίσης αναφαίρετο δικαίωµα για κάθε εργαζόµενο.
Εκτός από τους νόµους, η κοινωνία έχει υποχρέωση να δείξει πλήρης συµπερίληψη για τα τρανς άτοµα, καταδικάζοντας κάθε µορφή έµφυλης βίας και ρητορικής µίσους κάτι το οποίο θα καλλιεργηθεί θέτωντας τα θεµέλια στην συµπεριληπτική εκπαίδευση.
Σε συµφωνία µε το νέο νόµου θα πρέπει να γίνει και αναδιαµόρφωση του οικογενειακού δίκαιου ώστε να αναγνωρίζεται ισότιµα ως γονέας και ο η µη βιολογικός γονέας. Όλα όσα χρειάζονται δηλαδή ώστε να δηµιουργήσουν οικογένεια ανεξάρτητα µε τον σεξουαλικό προσανατολισµό και ταυτότητα φύλου.
Βέβαια και σε αυτή την περίπτωση το θέµα αναγνώρισης του γονέα έχει προκύψει µέσα από τις ανισότητες των LGBTQ ατόµων καθώς για τα ετερόφυλα ζευγάρια δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Στις κλινικές υποβοηθούµενης αναπαραγωγής είναι συχνή τακτική να χρησιµοποιούν δανεικό γενετικό υλικό και όχι των υποψήφιων ετερόφυλων γονέων.
Το νέο νοµοσχέδιο µπορεί να παρουσιάζεται µία κατάκτηση της κυβέρνησης ταυτόχρονα όµως η ίδια προσπαθεί να κρατήσει µε το µέρος της τους σκοταδιστικούς ψηφοφόρους της ελληνικής παραδοσιακής οικογένειας. Όσο περισσότερο ανήµποροι νιώθουν οι εργαζόµενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώµατα να αντιπαρατεθούν στις πραγµατικές αιτίες της εξαθλίωσής τους, τόσο περισσότερο κερδίζουν έδαφος στην κοινωνική εδραίωση της οµοφοβίας, του σεξισµού και του ρατσισµού.
Ο κοινός αγώνας ενάντια στην κοινωνική καταπίεση και την οικονοµική εκµετάλλευση µπορεί να υπερασπίσει τα δικαιώµατα µας, τον τρόπο που θέλει ο καθένας να ορίζει το σώµα του, την καθηµερινότητα του, τη ζωή του, χωρίς φόβο. Οι επιλογές µας θα πρέπει να είναι αναφαίρετο δικαίωµα µας, δεν είναι µόνο «ότι κάνουµε στο κρεβάτι µας» αλλά είναι η ζωή, οι διεκδικήσεις, η ισοτιµία, η αξιοπρέπεια και η πλήρης αναγνώριση και θεσµοθέτηση δικαιωµάτων.
Ενάντια στις επιθέσεις λεκτικές και σωµατικές σε trans άτοµα από οµάδες φασιστών στη Θεσσαλονίκη το κίνηµα απαντά µε µαζικές διαδηλώσεις υπέρ του αυτονόητου, του δικαιώµατος κάθε ανθρώπου να ορίζει τη ζωή του. Ενάντια στο δηµόσιο λόγω θρησκευτικών ηγετών, το ανώτατο δικαστικό επίπεδο τίθεται το όριο στον εµπρηστικό, ρατσιστικό λόγο, όριο στον λόγο που υποκινεί το µίσος και τη βία. Η απόφαση αυτή συνιστά δικλίδα ασφαλείας και ασπίδα προστασίας για την ισότητα, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Ενάντια στα συντηρητικά µυαλά η Θεσσαλονίκη και τα Χανιά διοργανώνουν τα δικά τους pride µε απρόσµενη µεγάλη συµµετοχή του κινηµατικού κόσµου κάθε χρόνο.
Συµµετέχοντας δυναµικά στις πορείες περηφάνιας και αντλώντας συλλογική δύναµη συνεχίζουµε τον αγώνα για µία ελεύθερη κοινωνία ισότητας χωρίς διακρίσεις σε φύλο, σεξουαλικό προσανατολισµό, φυλή, θρησκεία ή εθνικότητα. Σε µία δυνατή κοινωνία ενάντια στην οµοφοβία και την τρανσφοβία, τον σεξισµό, τις κοινωνικές διακρίσεις και την έµφυλη βία αλλά και ενάντια στο σύστηµα που τα συντηρεί και τα αναπαράγει.
Από τις ταραχές του StoneWall τον Ιούνιο του 1969 µέχρι και σήµερα το LGBTQ+ κίνηµα γίνεται ολοένα και δυνατότερο και δεν θα σταµατήσει να δίνει µάχες καθηµερινά στο δρόµο του κινήµατος µέχρι να γκρεµίσει τις κοινωνικές συνειδήσεις της οµοφοβίας, του σεξισµού και του ρατσισµού.
Υποβολή απάντησης