Πολύς κόσμος στην εκδήλωση στην Πτολεμαΐδα με θέμα «Τέμπη-Ιδιωτικοποιήσεις-Νερό-Καταστολή»

του Αλέξη Λιοσάτου

Με μεγάλη –και αναπάντεχη- επιτυχία διεξήχθη στην Πτολεμαΐδα το Σάββατο 22/4/2023 η εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών, με θέμα «Τέμπη-Ιδιωτικοποιήσεις-Νερό-Καταστολή», σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Ομάδα Πτολεμαΐδας. 80 άνθρωποι γέμισαν ασφυκτικά το Εργατικό Κέντρο της πόλης, με αξιοσημείωτη τη συμμετοχή νέων ανθρώπων, κυρίως νέων εργαζομένων ηλικίας 30-40 ετών. Οι ομιλητές Βαγγέλης Γαλανόπουλος (κίνημα νερού στις Σταγιάτες) και Γιάννης Μάγγος (πατέρας του δολοφονημένου αγωνιστή Β.Μάγγου) από το κίνημα του Βόλου ήταν εξαιρετικοί και συγκέντρωσαν την προσοχή του κόσμου μέχρι αργά, καθώς η εκδήλωση κράτησε πάνω από 3 ώρες.

Ο Β. Γαλανόπουλος μίλησε για το μεγαλειώδες κίνημα στο μικρό χωριό Σταγιάτες που πέτυχε νίκες, τις λαϊκές συνελεύσεις των κατοίκων, τις κινηματικές και πολιτιστικές δράσεις στο χωριό και τον Βόλο που συσπείρωσαν κόσμο, τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν με αντίστοιχα κινήματα για το νερό σε άλλες χώρες, που μάλιστα έκαναν το χωριό διεθνώς γνωστό και προσέλκυσαν τουρίστες από αρκετά μέρη του κόσμου. Αναφέρθηκε σε διεθνή παραδείγματα ιδιωτικοποίησης του νερού και κινημάτων αντίστασης στην Αμερική, την Ισπανία και τη Βολιβία κ.α τον βρώμικο ρόλο του δημάρχου Μπέου στον Βόλο και τόνισε ότι ο αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις είναι ενιαίος με τον αγώνα ενάντια στην καταστολή.

Ο Γ. Μάγγος  ήταν συγκλονιστικός και μας έκανε να κλάψουμε. Ενώ μιλούσε, κρατούσε διαρκώς ένα πλακάτ που έγραφε «δικαίωση, όχι συγκάλυψη». Μίλησε για το αναίτιο δολοφονικό ξυλοκόπημα και βασανισμό του Βασίλη Μάγγου, που του έσπασαν 6 πλευρά στον δρόμο, και μετά τον ξυλοκόπησαν ξανά, χτυπώντας τον πάνω στα σπασμένα του πλευρά στο περιπολικό και ξανά μέσα στο αστυνομικό τμήμα, ταυτόχρονα βρίζοντάς τον, εξευτελίζοντάς τον και αρνούμενοι να παράσχουν ιατρική βοήθεια, ακόμα και να του προσφέρουν νερό. Τα σπασμένα πλευρά έπληξαν και ζωτικά του όργανα, το παιδί δυσκολευόταν ακόμα και να αναπνεύσει και να σταθεί όρθιο, τόσο ξύλο του έριξαν. Για το πώς έγιναν και γίνονται λυσσασμένες προσπάθειες από αστυνομία, δικαστές και τοπικούς μηχανισμούς εξουσίας να μην τιμωρηθούν οι αστυνομικοί. Ούτε ένας από τους 20 αυτόπτες μάρτυρες δεν κλήθηκε να καταθέσει, αλλά η έρευνα της υπόθεσης κάλεσε ως μάρτυρες μόνο μπάτσους. Ωστόσο με τον μεγάλο αγώνα που δίνεται από την οικογένεια του Βασίλη, δικηγόρους και το κίνημα, υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες να δικαιωθεί ο αγώνας. Ο Γιάννης έκλεισε λέγοντας ότι ξέρει πως «το δίκιο δεν είναι στις δικαστικές αίθουσες, είναι εδώ μέσα, είναι στους δρόμους» και καταχειροκροτήθηκε. Τότε φωνάξαμε το σύνθημα «Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, δεν θα ξεχαστεί τι κάναν στον Βασίλη».

Πριν τις τοποθετήσεις των δυο κεντρικών ομιλητών προβλήθηκαν σχετικά βίντεο, ενώ με πρωτοβουλία συντρόφισσας τοιχοκολλήθηκαν στην αίθουσα ένα συγκινητικότατο ποίημα αφιερωμένο στον Βασίλη και οι στίχοι ενός τραγουδιού του Αλκίνοου Ιωαννίδη αφιερωμένο στις Σταγιάτες.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ 25, ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες, ενώ πρώτος τοποθετήθηκε ο Νίκος Βουνοτρυπίδης, μέλος της πιο δραστήριας κινηματικής ομάδας της περιοχής, της «Εορδαία SOS», για τις εκατοντάδες ανεμογεννήτριες που μπήκαν ή θα μπουν στην περιοχή και τα δεκάδες χιλιάδες στρέμματα που δεσμεύονται για φωτοβολταϊκά πάρκα, για τις συνέπειες που έχουν αυτά στο περιβάλλον, την πανίδα και την κτηνοτροφία, για τις πολυεθνικές και το ντόπιο κεφάλαιο που μπαίνουν στο παιχνίδι και το κράτος που τους εξυπηρετεί χαρίζοντάς τους δημόσιες εκτάσεις. Και μας κάλεσε σε εκδήλωση για το θέμα που διοργανώνεται στην κεντρική πλατεία της πόλης στις 6 Μαΐου. Χαιρέτησαν επίσης σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ-μλ και μίλησαν αρκετοί ακόμα φίλοι και φίλες, αγωνίστριες και αγωνιστές της περιοχής, με τους συμμετέχοντες να δηλώνουν στην πλειοψηφία τους ενθουσιασμένοι από την εκδήλωση.

Η «Κίνηση Πολιτών» το προηγούμενο δίμηνο πραγματοποίησε αρκετές συναντήσεις πριν καταλήξουμε σε αυτή την εκδήλωση. Είμαστε μια χούφτα ανθρώπων με προέλευση τον αριστερό και αντιεξουσιαστικό χώρο που «απλώς είπαμε να κάνουμε κάτι στην πόλη». Η ανταπόκριση του κόσμου (αλλά και η οικονομική του στήριξη για να βγάλουμε τα έξοδα, κυρίως τα οδοιπορικά των ομιλητών) μας όπλισε με κουράγιο για να συνεχίσουμε. Σε μια πόλη που αργοπεθαίνει οικονομικά, σε έναν τόπο που σπανίζουν οι κινηματικές διεργασίες, οι πολιτικές συζητήσεις και εκδηλώσεις από όλο το πολιτικό φάσμα ακόμα και σε προεκλογική περίοδο, ομολογούμε πως δεν περιμέναμε τέτοια συμμετοχή σε πρωτοβουλία που διοργανώθηκε από μια μικρή ομάδα «ανυπόληπτων» πολιτών.

Η μόνη προπαγάνδα της εκδήλωσης έγινε στο fb, σε ένα τοπικό σάιτ και με 100 αφίσες στην πόλη, που μέσα σε μια μέρα ξηλώθηκαν με υπερβάλλοντα ζήλο από τον τοπικό κρατικό μηχανισμό. Είναι σίγουρο ότι η λέξη «Τέμπη» κάνει «τζιζ» για τα θρασύδειλα και υποκριτικά τέρατα της Νέας Δημοκρατίας σε προεκλογική περίοδο, ενώ και τα εγκλήματα των δολοφόνων της ΕΛ.ΑΣ καλό είναι να μην υπενθυμίζονται…

Οι κεντρικές ομιλίες είναι βιντεοσκοπημένες και θα ανεβούν σύντομα στο διαδίκτυο.

Των κεντρικών ομιλιών και των βίντεο προηγήθηκε ένα άνοιγμα της συζήτησης από την Κίνηση Πολιτών, με κείμενο που γράφτηκε συλλογικά από την ομάδα μας. Το κείμενο είναι το παρακάτω:

Ζούμε σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός σε Ανατολή και Δύση, μπροστά στα αδιέξοδα που παράγουν οι οικονομικοί ανταγωνισμοί, κλιμακώνει την επίθεσή του στον κόσμο της δουλειάς. Οι δυτικές αστικές δημοκρατίες και το πολιτικό τους σύστημα μετατοπίζονται διαρκώς προς πιο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης. Στην Ουκρανία ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας μαίνεται με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς ήδη, ενώ διάφορα θερμά επεισόδια μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ στον Ειρηνικό Ωκεανό φέρνουν ακόμα πιο κοντά το ενδεχόμενο μιας γενικής παγκόσμιας σύρραξης. Η διεθνής κούρσα εξοπλισμών ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, Ιαπωνίας, Ευρώπης έχει σπάσει κάθε ιστορικό προηγούμενο, ενώ από το 2020, έπειτα από 3 δεκαετίες μείωσης, άρχισαν να αυξάνονται διεθνώς και πάλι τα πυρηνικά όπλα.

Οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονται λόγω του καλπάζοντος πληθωρισμού, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας γενικεύονται, οι απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Οι ιδιωτικοποιήσεις κάθε ίχνους δημόσιας περιουσίας, οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις τροφοδοτούν την απληστία των αρχουσών τάξεων κι επιστρατεύονται με συνεχώς ταχύτερους ρυθμούς κι αυτό κοστίζει σε χρήμα, ποιότητα υπηρεσιών αλλά και σε ανθρώπινες ζωές για τους απλούς ανθρώπους, όπως αποδεικνύεται με την κρατική δολοφονία, και όχι ατύχημα, των Τεμπών.

H Aκροδεξιά ενισχύει τις δυνάμεις της και αποκτά κυβερνητικές θέσεις διαχειριζόμενη με ακόμα πιο επιθετικό τρόπο το σύστημα υπέρ των επιχειρήσεων και των τραπεζών και εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, ενώ πρόσφυγες και μετανάστες είτε θαλασσοπνίγονται είτε φυλακίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε γίνονται φτηνό εργατικό δυναμικό στις «αναπτυγμένες» χώρες.

Στην ιστορική συγκυρία της γενικής κρίσης του καπιταλισμού τα περιθώρια για σχέδια μεταρρύθμισης και φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, για σχέδια win-win ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, γίνονται όλο και στενότερα και τείνουν να εξανεμιστούν.

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ένα υβρίδιο Δεξιάς και Ακροδεξιάς συγκροτεί την πιο επιθετική -απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας, τη νεολαία και το κίνημα αντίστασης- κυβέρνηση ύστερα από τη χούντα των συνταγματαρχών, οικοδομώντας μια εκδοχή κράτους “έκτακτης ανάγκης” με στοιχεία αντιλαϊκού ρεβανσισμού, άγριας καταστολής, κοινοβουλευτικής χούντας και υπερ-συντηρητισμού. Με λίγα λόγια το σύστημα τρόμαξε την περίοδο των μεγάλων κοινωνικών αγώνων μεταξύ 2006-2012 και αξιοποιώντας την απογοήτευση και τη διάψευση των ελπίδων για αλλαγή μέσω της ψήφου και μιας «αριστερής» κυβέρνησης, επιταχύνει σήμερα την επίθεσή του σε όλα τα επίπεδα με μαριονέτα τον Μητσοτάκη. Το σύστημα εκπαίδευσης εντατικοποιείται και αποκλείει τους πολλούς, η Υγεία ιδιωτικοποιείται ακόμα περισσότερο, καθιερώθηκαν και θεσμοθετήθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες, οι προσλήψεις στο Δημόσιο γίνονται με το σταγονόμετρο, με πολύ μικρότερο ρυθμό απ’ ότι οι συνταξιοδοτήσεις, οι νέοι και οι νέες συνεχίζουν να αναζητούν μαζικά την τύχη τους στο εξωτερικό. Η Ελλάδα το 2021 ήταν από τις 3 χώρες που αύξησαν περισσότερο τις στρατιωτικές δαπάνες το 2021 και είναι η πρώτη χώρα του ΝΑΤΟ σε αυτή την κατηγορία. Για όπλα, εθνικισμό και μιλιταρισμό λεφτά υπάρχουν… Όχι τυχαία τα τελευταία χρόνια πληθώρα αναλυτών κάνει λόγο για αυξημένες πιθανότητες ελληνοτουρκικού πολέμου στο εγγύς μέλλον, δηλητηριάζοντας παράλληλα τους από κάτω με εθνικισμό. Κατά τα άλλα οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να ανακοινώνουν κάθε χρόνο υπερκέρδη δισεκατομμυρίων-ρεκόρ-αυτή είναι η «ανάπτυξη» για την οποία μας μιλάνε μέσα από τα δελτία των 8, ενώ ο δικός μας κόσμος υποφέρει.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Στις 28/2 µετά τη δολοφονία 57 ανθρώπων στο σιδηροδρομικό «δυστύχημα»-έγκλημα των Τεµπών, άνοιξε ξανά η συζήτηση για τις ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα. Τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια όλες οι κυβερνήσεις διεθνώς και στην Ελλάδα προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας.

Το κράτος σταδιακά εκχωρεί με εξευτελιστικό αντίτιμο τοµείς της οικονοµίας που παραδοσιακά του ανήκαν όπως η ενέργεια, το νερό, οι µεταφορές κ.ά. σε ιδιώτες-μεγαλοεπιχειρηματίες, που αποκτούν έτσι εκατομμύρια έτοιμους πελάτες και κερδοφορία εξασφαλισμένη χωρίς να ξοδευτούν, ενώ βρίσκουν έτοιμες τις πανάκριβες απαιτούμενες υποδομές που χτίστηκαν από τους φόρους που πληρώνουμε όλοι εμείς. Οι ιδιωτικοποιήσεις συνοδεύονται πάντα από πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων και αυξήσεις των τιμών για τον καταναλωτή, η συντήρηση των υποδομών υποβαθμίζεται γιατί μειώνει τα κέρδη, το προσωπικό μειώνεται και οι εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερο, για λιγότερα λεφτά. O ιδιώτης έχει αποκλειστικό σκοπό τη µεγιστοποίηση του κέρδους του, αλλά επίσης δεν φοβάται κάποιο πολιτικό κόστος-αντίθετα ξέρει ότι θα έχει την πολιτική κάλυψη του κράτους αν γίνει κάποια «στραβή», καθώς οι ίδιοι είναι χρηματοδότες των κυβερνήσεων, σε μεγάλο βαθμό αυτοί τις επιλέγουν, αυτοί τις διαφημίζουν και τις ελέγχουν.

Για να δεχτεί ο κόσμος τις ιδιωτικοποιήσεις, οι νεοφιλελεύθεροι πλασάρουν διάφορα παραμύθια που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ως συνήθως: Λένε πχ ότι «ο ανταγωνισμός μεταξύ ιδιωτών θα ρίξει τις τιμές», αλλά συνήθως είτε δεν υπάρχει ανταγωνισμός (καθώς μιλάμε για μονοπώλια, πχ το νερό θα πουληθεί σε μια εταιρεία) είτε οι ελάχιστες εταιρείες συμφωνούν μεταξύ τους στο κατώτατο όριο τιμών. Αυτός είναι ο λόγος που αυξάνονται οι τιμές για παράδειγμα στην κινητή τηλεφωνία, ενώ σύμφωνα με τους νεοφιλε-λέρες σήμερα από 25 χρόνια ανταγωνισμού μεταξύ 3-4 εταιρειών θα έπρεπε οι λογαριασμοί να είναι …σχεδόν τζάμπα. Και δεν είναι τυχαίο φυσικά η ποιότητα των κλήσεων και του ίντερνετ γίνεται όλο και χειρότερη.

Λένε τα εξουσιαστικά παπαγαλάκια ότι η τάδε δημόσια επιχείρηση ζημιώνει το Δημόσιο, ενώ η συγκεκριμένη επιχείρηση είναι συνήθως μονοπώλιο και άρα έχει εξασφαλισμένα τεράστια έσοδα. Οι ίδιοι συνήθως φροντίζουν να απαξιώνουν και να χρεώνουν σκοπίμως το Δημόσιο, για να προωθήσουν την ιδιωτικοποίησή του. Μια μορφή απαξίωσης προκαλεί και η πολυδιάσπαση των δημόσιων εταιρειών, για να πουληθούν κομμάτι-κομμάτι πιο εύκολα, ή ακόμα χειρότερα για να πουληθεί το κερδοφόρο κομμάτι στους ιδιώτες και να απομείνει το ζημιογόνο κομμάτι στο Δημόσιο, όπως έγινε και στον ΟΣΕ. Αυτή η πολυδιάσπαση αποδείχθηκε ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έλλειψη συντονισμού και συνεννόησης που ευθύνεται για τη μαζική δολοφονία των Τεμπών, μαζί με την έλλειψη συντήρησης και τις δραματικές ελλείψεις προσωπικού που κατήγγειλαν πολύ καιρό πριν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ. Έτσι σε μια εποχή που τα τρένα μπορούν να κινούνται χωρίς οδηγούς με συστήματα τηλεδιοίκησης, η Ελλάδα είχε αγοράσει από το 2000 σύστημα τηλεδιοίκησης που δεν λειτούργησε ποτέ, και η κυβέρνηση είχε το θράσος να ρίξει την ευθύνη στον «σταθμάρχη». Αυτός είναι ο καπιταλισμός! Οι ζωές των ανθρώπων δεν μετράνε, τους νοιάζουν μόνο τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν ήταν προϊόν κάποιας μη αναμενόμενης «αρρυθμίας» της καπιταλιστικής μηχανής. Οι αρρυθμίες και τα τεχνικά ζητήματα είναι ενσωματωμένα στη δομή και τη λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής, και η λύση που προβλέπεται δεν είναι παρά η μεγαλύτερη επέκτασή της. Μέχρι το επόμενο «ατύχημα»! Να γιατί δεν υπάρχει κανένα κοινό πένθος να μοιραστούμε με τους δήμιους μας! Δεν είναι μόνο τα Τέμπη. Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου να είμαστε στους δρόμους!

Οι ιδιωτικοποιήσεις βέβαια προβάλλονται ως «μονόδρομος», για να μην «επιβαρύνεται» το κράτος, μόνο όταν αφορά δημόσιες κατακτήσεις και περιουσίες: όταν πχ οι ιδιώτες τραπεζίτες, κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν, σώζονται με κρατικό χρήμα. Αυτό το δούλεμα εξασφαλίζεται ότι θα μετατραπεί σε «σοβαρές και υπεύθυνες πολιτικές» μέσα από την καθεστωτική προπαγάνδα.

Αυτή την περίοδο η ελληνική κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση του νερού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, προκαλώντας μαζικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Πρόκειται για θρασύτατες και βαθιά αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που κρατάνε χρόνια. Το 2014 μετά από μεγάλους αγώνες των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη και ο κόσμος ψήφισε κατά 98% το ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ. Επιπλέον, πρόκειται για αποτυχημένη συνταγή ακόμα και για τους ίδιους τους νεοφιλελεύθερους: Αρκετές «αναπτυγμένες» χώρες τις προηγούμενες δεκαετίες ιδιωτικοποίησαν το νερό με αποτέλεσμα αυξημένους κατά πολύ τους λογαριασμούς και χειρότερης ποιότητας νερού. Το αποτέλεσμα ήταν να ξαναπεράσει το νερό στα χέρια του δημοσίου στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, σε πολιτείες των ΗΠΑ κλπ. Στις αρχές του 2000 είχαμε εξέγερση των κατοίκων της Κοτσαμπάμπα στη Βολιβία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Η πολυεθνική που αγόρασε το νερό άφησε ολόκληρες φτωχές συνοικίες χωρίς νερό, ενώ οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, με αυξήσεις μέχρι και 2000%. Όταν άρχισε ο κόσμος να αποθηκεύει βρόχινο νερό για τις ανάγκες του, αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ! Η εξέγερση τότε ανέτρεψε την ιδιωτικοποίηση.

Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις που το νερό έχει μπει στο στόχαστρο. Στο χωριό Σταγιάτες του Πηλίου εδώ και πολλά χρόνια οι ιδιώτες έβαλαν στο στόχαστρο την πηγή που παρέχει νερό στους κατοίκους, και τον Δήμαρχο Βόλου Αχ.Μπέο να προσπαθεί να διευκολύνει αυτή τη μεθόδευση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα τοπικό κίνημα για το Νερό. Έχουμε σήμερα μαζί μας ως ομιλητή τον Βαγγέλη Γαλανόπουλο, εκπρόσωπο του κινήματος.

Στη δική μας περιοχή έχουμε το παράδειγμα με το ξεπούλημα του ξινού νερού, του ομώνυμου κοντινού χωριού δίπλα στο Αμύνταιο, σε ιδιώτες. Αλλά κυρίως έχουμε την παραχώρηση και δέσμευση τεράστιων εκτάσεων από μεγαλοκαρχαρίες σε όλον τον νομό Κοζάνης, σε βουνά, δάση και λιβάδια, ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές, για φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες.

Η εικόνα αυτή της συμπίεσης του βιοτικού επιπέδου των λαών, της αδιαφορίας για τις ζωές μας και της παραχώρησης όλου του πλούτου στο κεφάλαιο είναι διεθνής:

Στις 6/2/2023 ο σεισμός 7,8 ρίχτερ σε Τουρκία-Συρία σήμανε επισήμως περίπου 60.000 νεκρούς, πιθανά πολύ περισσότερους. Κι όμως η αντισεισμική προστασία σήμερα θα μπορούσε να εξασφαλίσει ενδεχομένως το να μην υπάρχει ούτε ένας νεκρός. Στην Ιαπωνία για παράδειγμα με σεισμό 9,1 ρίχτερ οι νεκροί από την κατάρρευση κτιρίων περιορίστηκαν στους 900. Η πλήρης απουσία αντισεισμικού σχεδιασμού ενώ οι ειδικοί προειδοποιούσαν για το ενδεχόμενο μεγάλου σεισμού εδώ και χρόνια και η με πολιτική κάλυψη καταστρατήγηση κάθε αντισεισμικής πρόβλεψης από τους εργολάβους στην κατασκευή των κτιρίων ευθύνονται για τους νεκρούς και όχι κάποιες «θεομηνίες» ή «φονικά φυσικά φαινόμενα».

Λίγους μήνες πριν διεξήχθη το Μουντιάλ των 6.000 νεκρών εργατών, για τους οποίους τα διεθνή ΜΜΕ τήρησαν ομερτά: η αιτία ήταν τα δισεκατομμύρια των Αράβων πετρελαιάδων που μπούκωσαν το στόμα εκατοντάδων πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων, όπως αποδεικνύεται από την υπόθεση δωροδοκίας της πασόκας Ευρωβουλευτίνας Ε.Καϊλή, που προφανώς είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αυτή η ιστορία ανέδειξε την έκταση που έχει λάβει η ιδιωτικοποίηση του αθλητισμού, με τις πολυεθνικές-χορηγούς να κάνουν κουμάντο, να λαδώνουν κυβερνήσεις, να ξεπλένουν χρήμα και να αποκτούν τεράστια πολιτική δύναμη μέσα από την επιρροή τους σε οπαδικά κινήματα.

Στη Γαλλία πρόσφατα είχαμε νέο αντιασφαλιστικό νόμο, με την προσπάθεια αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και την ουσιαστική προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος. Και πάλι το επιχείρημα ήταν ότι «δεν υπάρχουν λεφτά», ενώ μεταξύ 2019-2022 ο Μακρόν χάρισε στους εργοδότες 278 δις ευρώ με την απαλλαγή τους από τις ασφαλιστικές εισφορές. Τα συνδικάτα λέγανε ότι μόνο 52 από αυτά αρκούσαν για να μην αλλάξει το ασφαλιστικό σύστημα.

Στην πανδημία είχαμε μεγάλες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες (Pfizer, Moderna, Astra–Zeneka) να λαμβάνουν επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων για την παραγωγή εμβολίων, να εκβιάζουν με τις πατέντες των εμβολίων τις φτωχές χώρες ενώ τελικά τα κέρδη δισεκατομμυρίων καρπώθηκαν αποκλειστικά οι ίδιες οι εταιρείες.

Παντού παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο: τα κέρδη δικά τους, η απόγνωση, η φτώχεια και οι νεκροί δικοί μας…

Μετά από 30 και πλέον χρόνια νεοφιλελευθερισμού, αποδεικνύεται συνεχώς ότι το πρόβλημα δεν είναι το «σπάταλο Δημόσιο» αλλά οι ιδιώτες αρπακτικά που απομυζούν τον πλούτο που γέννησαν και πλήρωσαν οι εργαζόμενοι-ες και οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων που παίρνουν από τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις για να ενισχύσουν την «επιχειρηματικότητα». Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι στην πραγματικότητα μια φόρμουλα εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων: μεταφέρουν τον πλούτο από τους πολλούς στους λίγους, όπως και κάθε άλλο κυβερνητικό μέτρο.

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ

Οι καπιταλιστές σε όλες τις χώρες πλέον έχουν αυξήσει κατά πολύ την αποφασιστικότητά τους, δεν κάνουν παραχωρήσεις, κλιμακώνουν την καταστολή, τσαλαπατούν και τα τελευταία ίχνη της αστικής –επιφανειακής- δημοκρατίας, επιστρατεύουν ακόμα και βραχύχρονες κυβερνήσεις μιας χρήσης, αρκεί να τους κάνουν τη «δουλειά». Στηρίζονται όλο και περισσότερο στον κατασταλτικό βραχίονα του κράτους, καθώς τους υπαγορεύουν τα μέτρα οι «αγορές», δηλ. οι καπιταλιστικές ανάγκες και ανταγωνισμοί. Καμία έκπληξη δεν μας προκαλεί το γεγονός ότι οι κατασταλτικοί και φοροεισπρακτικοί µηχανισµοί παραμένουν κρατικοί, δεν τους αγγίζουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό αποδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας τους και της προσπάθειας εξαπάτησης της κοινής γνώμης. Δεν απολύονται -για παράδειγμα- μαζικά αστυνομικοί γιατί επιβαρύνουν το δημόσιο, αλλά προσλαμβάνονται μαζικά ακόμα περισσότεροι για να ελέγχεται καλύτερα και -να καταστέλλεται- όποτε χρειάζεται ο εχθρός-λαός. Γιατί οι από πάνω γνωρίζουν ότι οι πολιτικές τους συμπιέζουν τα δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων προς τα κάτω, ότι συσσωρεύεται θυμός και αγανάκτηση στα θεμέλια της κοινωνίας, ότι εγκυμονούνται κινήματα και εξεγέρσεις και λαμβάνουν τα μέτρα τους.

Στη Γαλλία από τον Γενάρη μέχρι τον Απρίλη του 2023, μέσα σε διάστημα 2,5 μηνών, είχαμε 12 γενικές απεργίες, διαδηλωτές που έφτασαν τα 3,5 εκατομμύρια και κινητοποίηση ρεκόρ μετά τον Μάη του 1968. Είδαμε πανεθνικές κινητοποιήσεις τα Σαββατοκύριακα, τουλάχιστον καθημερινά τη Γαλλία για 1 εβδομάδα σε εξεγερσιακή κατάσταση που θύμισε ελληνικό Δεκέμβρη του 2008 (16-22/3), απεργίες διαρκείας σε πολλούς κλάδους, καταλήψεις στα περισσότερα σχολεία και σχολές, συνεργασία στο κίνημα συνδικάτων, κοινοβ. Αριστεράς, άκρας Αριστεράς και μερίδας του αναρχικού κινήματος. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού >80% του πληθυσμού (συμπεριλαμβανομένου του 90% των εργαζομένων!) ήταν αντίθετο στον νόμο. Ο Μακρόν δεν μπορούσε να τον περάσει από τη Βουλή γιατί δεν θα ψηφιζόταν ούτε από δυνάμεις που τον στήριζαν, η δημοτικότητά του έπεσε στα τάρταρα και παρ’ όλα αυτά τον πέρασε με Προεδρικό Διάταγμα, στηριζόμενος μόνο στη σκληρή καταστολή: με χιλιάδες συλλήψεις, ξυλοκόπημα εκατοντάδων διαδηλωτών, με τρεις διαδηλωτές να παλεύουν για τη ζωή τους, έναν διαδηλωτή να χάνει ένα δάχτυλο και έναν άλλο να χάνει το μάτι του.

Ο Μητσοτάκης έχει τα χέρια του βαμμένα με αίμα. Μετά τη σύγκρουση των τρένων και την κρατική δολοφονία στα Τέμπη, όχι μόνο δεν είχε την τσίπα να παραιτηθεί, αλλά είχε και το θράσος να καταστείλει με τα ΜΑΤ τις οργισμένες διαδηλώσεις, που έβγαλαν εκατομμύρια στους δρόμους σε κάθε πόλη αλλά ακόμα και σε κωμοπόλεις και χωριά, με τους διαδηλωτές να ξεπερνούν σε αριθμό ακόμα και αυτούς του 2010-2012.

Την περίοδο της πανδημίας το ελληνικό κράτος εγκατέστησε από τα πιο ακραία παγκοσμίως συστήματα περιορισμού ελέγχου της κυκλοφορίας, θυμίζοντας χούντα, δήθεν για να προστατευτούμε από την νόσο COVID-19. Παρ’ όλα αυτά μετράμε συνολικά 35 χιλιάδες νεκρούς, από τις πρώτες χώρες σε νεκρούς στον κόσμο αναλογικά με τον πληθυσμό, και αυτό οφείλεται στη συνειδητή διάλυση του ΕΣΥ και στις μηδενικές επενδύσεις του κράτους για συστήματα πρόληψης, εντοπισμού και ιχνηλάτησης επαφών των φορέων, δωρεάν τεστοποίησης και παροχής μέσων ατομικής προστασίας κ.ά. Ο πραγματικός αριθμός των νεκρών είναι μεγαλύτερος, καθώς το ΕΣΥ ήταν αποδιαρθρωμένο και υπεφορτώθηκε με τους νοσούντες από κορωνοϊό, οδηγώντας σε αναβολή νοσηλειών και χειρουργείων που κόστισαν κι αυτές με τη σειρά τους ανθρώπινες ζωές. Κατά τα άλλα η κυβέρνηση προσπάθησε να μας πείσει ότι ο κορωνοϊός μεταδίδεται στις πλατείες και τους περιπάτους, αλλά δεν μεταδίδεται στα σχολεία, όπου 30 μαθητές-τριες στοιβαγμένοι-ες σε μια αίθουσα παρακολουθούσαν μαθήματα μέσα στον χειμώνα, συχνά τυλιγμένοι-ες με κουβέρτες…

Το κράτος κλιμάκωσε την καταστολή όχι μόνο στην πανδημία και σε ό,τι αφορά τον έλεγχο της κυκλοφορίας αλλά σε όλα τα επίπεδα: στο κίνημα, στην αστυνόμευση των γειτονιών, σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων, των Ρομά, σε βάρος μεμονωμένων αγωνιστών, ιδιαίτερα αν αυτοί ανήκουν στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο. Ο 27χρονος Βασίλης Μάγγος ήταν ένας από αυτούς, μάχιμο μέλος των κινημάτων αντίστασης του Βόλου. Τον Ιούνιο 2020, ο Βασίλης ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από την αστυνομία. Έναν μήνα μετά έφυγε από τη ζωή. Το επίσημο πόρισμα έκανε λόγο για θάνατο από υπερβολική συνδυαστική δόση ηρεμιστικών και παυσιπόνων. Αλλά ακόμα κι αν αυτό ισχύει, ποιος ευθύνεται για τους φρικτούς πόνους και τα ψυχολογικά τραύματα που ζούσε ο Βασίλης εκείνο τον μήνα; Για εκείνη την υπόθεση κανένας ούτε παραιτήθηκε ούτε τιμωρήθηκε. Έχουμε σήμερα μαζί μας ως ομιλητή τον πατέρα του δολοφονημένου Βασίλη, Γιάννη Μάγγο.

Το επόμενο διάστημα η ΕΛΑΣ δολοφόνησε δυο νέους Ρομά σε καταδίωξη. Η ΕΛΑΣ έχει μακρά παράδοση στις «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις όπλων» και στους «τυχαίους θανάτους» αναρχικών, είναι γεμάτη χρυσαυγίτες και χουντικούς και επίσης μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει τιμωρηθεί κανένας δολοφόνος τους ουσιαστικά: ακόμα και ο Κορκονέας, δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου, κυκλοφορεί πλέον ελεύθερος.

Λίγες μέρες πριν πραγματοποιήθηκε πιθανή απόπειρα δολοφονίας σε βάρος της 12χρονης από τον Κολωνό, που είναι κοινό μυστικό ότι βίαζαν και μέλη της «καλής κοινωνίας», που θέλουν να μείνουν ανώνυμα. Η κυβέρνηση έδωσε δημόσια τον τόπο κατοικίας της 12χρονης και την άφησε χωρίς αστυνομική προστασία. Τα τελευταία δε χρόνια έγιναν γνωστοί αρκετοί βιαστές, παιδοβιαστές και παιδόφιλοι που είχαν σχέση με το κόμμα της. Αλλά η αστυνομία στην πραγματικότητα δεν είναι επιφορτισμένη να προστατεύει τους αδύναμους, αλλά τους ισχυρούς, ιδιαίτερα από την οργή των αδύναμων για τις αδικίες που υφίστανται. Πολλές φορές μάλιστα διαπλέκεται και η ίδια με το οργανωμένο έγκλημα (βλέπε Greek Mafia) και τα κυκλώματα που δήθεν καταδιώκει.

Να προσθέσουμε τα εργατικά ατυχήματα που διπλασιάστηκαν το 2022 σε σχέση με το 2019, λόγω της ασυδοσίας των εργοδοτών και των μηδενικών μέτρων προστασίας για τους εργαζομένους και τις 600 αυτοκτονίες του 2022 και έχουμε μια καλή εικόνα για το πόσο δολοφονικά είναι το κράτος και το κεφάλαιο μαζί.

Η αστική δημοκρατία έχει γίνει κουρελόχαρτο από τους ίδιους που έχουν την εξουσία. Το δημοψήφισμα ενάντια στα μνημόνια με 62% ΟΧΙ έγινε ναι. Το δημοψήφισμα για το νερό αγνοείται επιδεικτικά. Όταν ξεσηκώνεται ο κόσμος για οποιοδήποτε ζήτημα αντιμετωπίζεται με ωμή βία.

Ο απαραίτητος συμπληρωματικός κατασταλτικός βραχίονας του κράτους είναι οι φασίστες. Η Χρυσή Αυγή με άλλο όνομα είναι ακόμα πολύ πιθανό να κατεβεί στις ερχόμενες εκλογές, με επικεφαλής έναν Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ούτε τώρα πέφτουμε από τα σύννεφα. Κατά τα άλλα οι φασίστες που υποθάλπει η ίδια ΝΔ, αλλά και ο ρατσισμός, εθνικισμός, ο αυταρχισμός και υπερσυντηρητισμός και το μίσος για την Αριστερά και το κίνημα που καλλιεργεί η κυβέρνηση παράγουν ακροατήρια που θα τους βάλουν στη Βουλή, με κίνδυνο να κλιμακωθεί η δράση των ένοπλων ναζιστικών συμμοριών με τα μαχαίρια και τις σβάστικες.

Οι άνθρωποι που οργανώσαμε αυτή την εκδήλωση αυτοαποκαλούμαστε «Κίνηση Πολιτών», κάνοντας διαδοχικές συναντήσεις τους προηγούμενους μήνες και αναζητώντας το τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση, ή έστω για να μην μένουμε αδρανείς παρακολουθώντας παθητικά αυτά που ετοιμάζουν «για εμάς χωρίς εμάς». Είμαστε άνθρωποι από διαφορετικές πολιτικές καταβολές που ανεξαρτήτως του αν και τι ψηφίζουμε, ανεξαρτήτως της άποψής μας για τις εκλογές, θεωρούμε ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνο με τη δράση και τη συζήτηση, με τη συλλογικότητα και την οργάνωση, με την αλληλεγγύη και την αυτό-οργάνωση των απλών ανθρώπων.

Ζούμε σε μια περιοχή που ρημάζει, με τεράστια ανεργία λόγω των εξελίξεων με τη ΔΕΗ, με τεράστια μείωση του πληθυσμού και μετανάστευση σε άλλες πόλεις και χώρες και αυξανόμενη φτώχεια. Μας προκαλεί αηδία αυτή η κυβέρνηση αλλά δεν πιστεύουμε ότι τα προβλήματα θα μας τα λύσουν άλλοι φωστήρες όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά η λογική μας είναι ενάντια στους φωστήρες. Γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο».

Τα τελευταία χρόνια διεθνώς αποδεικνύεται ότι οι αλλαγές δεν έρχονται από τα πάνω αλλά από τα κάτω, και μάλιστα ανεξαρτήτως κυβερνήσεων: το 2007 ανατράπηκε με καταλήψεις η αναθεώρηση του άρθρου 16 που προέβλεπε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το 2008 η εξέγερση οδήγησε τον Κορκονέα στη φυλακή. Το 2013 η αντιφασιστική εξέγερση για τη δολοφονία του Π.Φύσσα οδήγησε τους ναζί στη φυλακή. Το 2010-2012 το μεγάλο κοινωνικό κίνημα ενάντια στα μνημόνια έβαλε μεγάλες δυσκολίες στο μπλοκ της εξουσίας. Στη Γαλλία το 2006 ανατράπηκε με τον ξεσηκωμό των εργαζομένων και της νεολαίας ο νόμος του CPE που νομιμοποιούσε την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία. Στην ίδια χώρα οι απεργίες ανέτρεψαν προηγούμενα σχέδια να σαρωθούν οι κατακτήσεις στο ασφαλιστικό και το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων το 2018 νίκησε και ανέτρεψε τα σχέδια για αύξηση των φόρων στα καύσιμα. Στη Λ.Αμερική οι λαοί έχουν πετύχει την τελευταία 20ετία μεγάλες ανατροπές και νίκες απέναντι στα σχέδια ντόπιων αρχόντων, πρακτόρων των ΗΠΑ και πολυεθνικών.

Από την άλλη πλευρά είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε σε φάση υποχώρησης και ότι βιώνουμε ήττες, ότι τα κινήματα δεν νικούν πάντα όσο μεγάλα και αν είναι. Έχουμε να λύσουμε ζητήματα τακτικής, αιτημάτων και προταγμάτων, οργάνωσης των αγώνων, στρατηγικής και οράματος, τα οποία μένουν ανοιχτά για συζήτηση. Συμφωνούμε ότι η άμυνα της κοινωνίας γίνεται όλο και περισσότερο ασύμβατη με τον καπιταλισμό, ότι μπορεί να επιτευχθεί με προοπτικές αναταραχής και ανατροπής του συστήματος. Το πώς παραμένει ζητούμενο. Συμφωνούμε ωστόσο ότι είναι επείγον να φτιάξουμε έναν άλλο κόσμο αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, αυτό-οργάνωσης, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, ρατσισμό, εθνικισμό και πολέμους.

Σε ό,τι αφορά τη σημερινή συζήτηση, θα παλέψουμε για να αποτρέψουμε το ξεπούλημα όλων των κοινών αγαθών που καθορίζουν την ποιότητα ζωής του πολίτη: νερό, ενέργεια, συγκοινωνίες, παιδεία, υγεία κ.ά., και θα αγωνιστούμε ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό.

Αυτή η εκδήλωση θέλουμε να είναι μια πρώτη προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση.