Ο δρόμος του Νοέμβρη επαναστατικός
Η φετινή 17η Νοέμβρη, μια βδομάδα μετά την μεγάλη σε συμμετοχή γενική απεργία, είναι μια ακόμα ευκαιρία, η εργατική τάξη, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα να θυμίσουν σε κεφάλαιο, αστική τάξη και πολιτικό προσωπικό την δύναμη της τάξης μας.
Σήμερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βαδίζοντας ακριβώς στα χνάρια των χουντικών κάνει παραχωρήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο με ιδιωτικοποιήσεις, αναθέσεις και φοροαπαλλαγές, βγάζει παράνομες τις απεργίες των εργαζομένων, καταργεί τον συνδικαλισμό, πάει τις εργασιακές σχέσεις στη δεκαετία του ’20, μέσω του νόμου Χατζηδάκη, στηρίζεται σε χιλιάδες πάνοπλους αστυνομικούς που καταστέλλουν βίαια κάθε διαδήλωση και διαμαρτυρία.
Δαπανεί δισεκατομμύρια για την έμμεση εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και την ευθυγράμμιση με το ΝΑΤΟ, όταν ο πληθωρισμός τρέχει με διψήφια νούμερα, οι τιμές σε βασικά αγαθά καλπάζουν, η τιμή του ρεύματος είναι η πιο υψηλή στην Ευρώπη, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο η θέρμανση γίνονται άπιαστο όνειρο για την πλειονότητα του κόσμου.
Δεν μπορεί βέβαια μία κυβέρνηση που βασίζεται σε ακροδεξιά στελέχη, ρατσιστές και νοσταλγούς της δικτατορίας, να μην επικαλείται συνεχώς την τουρκική απειλή για να δικαιολογήσει την αναβαθμισμένη εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, τις απάνθρωπες επαναπροωθήσεις και το κυνηγητό προσφύγων και μεταναστών σε στεριά και θάλασσα.
Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση μέσα στη βουλή. Αλλά ο κοινοβουλευτικός δρόμος δεν ήταν ποτέ ο δρόμος του Νοέμβρη. Όπως το ’73 η εξέγερση απέδειξε με την ενεργή συμμετοχή της επαναστατικής αριστεράς, την λαϊκή αντίθεση στη χούντα και τερμάτισε τα σχέδια των «μετριοπαθών» για «ομαλή» μετάβαση στη Δημοκρατία, έτσι και σήμερα την ελπίδα δίνουν οι μεγάλοι και μικροί αγώνες που ξεδιπλώνονται ενάντια σε αυτή την μισητή κυβέρνηση. Η νεολαία και ο κόσμος της εργασίας μόνο, μπορούν να σταματήσουν τη Δεξιά και να την ανατρέψουν, με μόνα τους όπλα τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις.
Παρότι έχουν περάσει 49 εννιά χρόνια, το Πολυτεχνείο συνεχίζει να ενοχλεί τους από πάνω. Γι’ αυτό επιχαίρει ο κ. Βορίδης ότι «οι ψευδοαξίες της γενιάς του Πολυτεχνείου ενταφιάστηκαν». Γι’ αυτό απειλεί ο κ. Δένδιας ότι «ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοιχτοί από το 1974». Γι’ αυτό ο κ. Χρυσοχοϊδης ζητάει «λευτεριά από τη Μεταπολίτευση». Γι’ αυτό οι υμνητές της Χούντας και αρνητές των νεκρών της εξέγερσης Γεωργιάδης, Πλεύρης κλπ. είναι πρωτοκλασάτοι υπουργοί. Γι’ αυτό από τους πρώτους νόμους της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και γι’ αυτό σήμερα επιμένουν στην «πανεπιστημιακή» αστυνομία. Γι΄αυτό ο Καραμανλής έκανε τις πρώτες μεταχουντικές εκλογές στην επέτειο της εξέγερσης το ’74, γι’ αυτό απαγορεύτηκε το ’77, γι’ αυτό δολοφονήθηκαν οι Κουμής – Κανελλοπούλου το ’80.
Οι απόγονοι των μαυραγοριτών-χιτών-ρουφιάνων μισούσαν ανεκαθεν θανάσιμα το «Πολυτεχνείο» και ό,τι συμβόλιζε και συμβολίζει. Γιατί, το «Πολυτεχνείο» είναι ένα σύμβολο του αγώνα των καταπιεσμένων για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία».
Όλοι ες στην πορεία του Πολυτεχνείου!
Προσυγκέντρωση Αθήνα, πλατεία Κλαυθμώνος 3.30 μμ
Πολιτική Οργάνωση “Κόκκινο Νήμα”
