Νέα Σμύρνη: Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που ‘χει κάτι απ’ τις φωτιές*

K.M.

Η χθεσινή συγκέντρωση στην πλατεία Νέας Σμύρνης ήταν μεγαλειώδης και ξεχωριστή. Δεν ήταν το μεγάλο πλήθος (κοντά στις 15.000 – μια από τις μεγαλύτερες συνοικιακές συγκεντρώσεις στη μεταπολίτευση) και η ιδιαίτερα μεγάλη παρουσία της νεολαίας (που τα τελευταία χρόνια δεν είχε έντονη παρουσία σε κινητοποιήσεις), τα χαρακτηριστικά που την κάνουν ξεχωριστή. Δεν ήταν ούτε η πλατιά συμμετοχή των νεοσμυρνιωτών από όλα τα στρώματα (οικοδόμοι, άνεργοι μαγαζάτορες κ.ά.) και τις ηλικίες (από μικρά παιδιά μέχρι 90ρηδες), ούτε η ιδιαίτερη συγκίνηση που διαπερνούσε όλους, όταν πηγαίνοντας προς την πλατεία βλέπαμε από κάθε γωνιά να βγαίνουν απλοί πολίτες που βαδίζαν προς την ίδια κατεύθυνση. Ήταν η σπίθα που νιώθαμε ότι ανάβει, το μήνυμα που ένιωθαν όλοι οι συμμετέχοντες (και όσοι την πληροφορήθηκαν από τις εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης) ότι στέλνουν.

Τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης δεν ήταν ούτε απροσδόκητα ούτε καινοφανή. Το κρεσέντο του ταξικού ρεβανσισμού της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, με τις αυξανόμενες δόσεις αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας, με πρόσχημα την πανδημία, κορυφώνεται διαρκώς από την επέτειο του Πολυτεχνείο μέχρι σήμερα. Τα δείγματα γραφής της «επιστροφής στην κανονικότητα» είχαν φανεί πριν την πανδημία (ενδεικτικό ήταν το ξύλο στον σκηνοθέτη Ινδαρέ), ενώ από την έναρξη της πανδημίας μέχρι σήμερα έχουμε γεωμετρική αύξηση της αστυνομικής βίας και των αντισυνταγματικών απαγορεύσεων (πρόστιμα σε ηλικιωμένους που φορούσαν την μάσκα κάτω από τη μύτη, ξύλο στους νέους στις πλατείες το καλοκαίρι, χημικά στην συγκέντρωση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, απαγορεύσεις συναθροίσεων στην επέτειο του Πολυτεχνείου, διάλυση συγκεντρώσεων συμπαράστασης στον Κουφοντίνα πριν καν ξεκινήσουν και συλλήψεις στο σωρό, ξύλο σε φοιτητές μέσα στο ΑΠΘ, παράνομες συλλήψεις φοιτητών μέσα στα σπίτια τους στα Χανιά κ.ά.). 

Την Κυριακή είχαμε επανάληψη γνώριμων σκηνών: αυθαιρεσίες αστυνομικών απέναντι σε απλούς πολίτες που βγήκαν για βόλτα και ξυλοφόρτωμα ενός νέου που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί. Ποια είναι όμως η διαφορά που δημιούργησε αυτόν τον (τηρουμένων των αναλογιών) ξεσηκωμό ; Σίγουρα δεν είναι ούτε το μένος των ένστολων, ούτε το ότι τα γεγονότα καταγράφηκαν από τα κινητά. Δεν είναι ούτε το γεγονός ότι αυτά έγιναν σε ένα μεσοαστικό προάστιο μπροστά σε παιδιά, ούτε καν οι εξοργιστικές προσπάθειες απόκρυψης και διαστρέβλωσης του γεγονότος από την Κυβέρνησης και τα φίλια ΜΜΕ ή οι «ίσες» αποστάσεις του Δημάρχου.

Το «κλειδί» για την κατανόηση του ζητήματος είναι η συγκυρία στην οποία λαμβάνει χώρα. Τα γεγονότα της Κυριακής στη Νέα Σμύρνη συμπίπτουν με την πλήρη απονομιμοποίηση της ανάθεσης στην Κυβέρνηση της διαχείρισης της πανδημίας, η οποία επήλθε με την γελοιότητα (sic) των νέων «έξυπνων» μέτρων ενάντια στην εξάπλωσή της και την έξαρση των κρουσμάτων. Η σημερινή κατάσταση στα νοσοκομεία της Αττικής ήταν προδιαγεγραμμένη (αφού δεν λήφθηκαν μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ και ουσιαστικά μέτρα περιορισμού στα ΜΜΜ και στους μαζικούς χώρους εργασίας) και πλέον είναι μια δυστοπική πραγματικότητα για όλους. Ο νέος περιορισμός των 2 χιλιομέτρων, πέραν από την αστειότητά του, αποδεικνύει ακράδαντα την κυβερνητική ανικανότητα και κοροϊδία. Και την ίδια στιγμή τα σημάδια της οικονομικής ανέχειας είναι στην πόρτα μας. Παράλληλα απορυθμίζονται οι όποιες  σταθερές του κοινωνικού κράτους και της εξασφάλισης της επιβίωσης μας, που διασώθηκαν την προηγούμενη δεκαετία των μνημονίων. Για τους πιο «διαβασμένους» μάλιστα, γίνεται αντιληπτό ότι η ράβδος δεν πίπτει για συνέτιση, αλλά προληπτικά έναντι της επερχόμενης λαίλαπας της νέας οικονομικής κρίσης και των αντιδράσεων που θα προκαλέσει. 

Τα γεγονότα και ο σάλος που ακολούθησε με επακόλουθη την χθεσινή συγκέντρωση στη Νέα Σμύρνη, επικυρώνουν ουσιαστικά τέσσερα πράγματα:

• Το Κυβερνητικό αφήγημα της «άριστης» διαχείρισης  έχει καταρρεύσει. Η απώλεια ελέγχου της πανδημίας δεν κρύβεται και η ταξική μεροληψία της – υγειονομικά και οικονομικά – γίνεται πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού.
• Η επικοινωνιακή διαχείριση με τα φίλια ΜΜΕ (και την επιχειρούμενη λογοκρισία στα social media) έχει πλέον περιορισμένη εμβέλεια στόχου: το ακροδεξιό ακροατήριο. Την ίδια στιγμή η αποκρουστικότητά που εκλαμβάνει η διαχείριση αυτή, απειλεί να προκαλέσει απώλειες και σε παραδοσιακά συντηρητικά ακροατήρια (- πιθανότατα για αυτό παραιτήθηκε μέσα σε μερικές εβδομάδες και ο προηγούμενος κυβερνητικός εκπρόσωπος).
• Το «φάρμακο» της «καταστολής» απονομιμοποιείται και γίνεται αναποτελεσματικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα μειωθούν οι «δόσεις». Αντίθετα η εμμονική ιδεολογία της κυβέρνησης, του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, θα την ωθήσει σε αύξηση των «δόσεων» (αφού δεν γνωρίζει άλλη «συνταγή»).
• Η αντίδραση των καταπιεσμένων είναι πλέον δεδομένη. Οι δυνατότητες αγωνιστικών κινητοποιήσεων δεν είναι ενταφιασμένες, όπως πολλοί ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Και σίγουρα οι δυνάμεις μας είναι υπέρτερες έναντι των κυβερνώντων (- δεν είναι τυχαίο ότι στη συγκέντρωση δεν τόλμησαν να εμφανιστούν αστυνομικές δυνάμεις σε ακτίνα χιλιομέτρου).

Το μήνυμα της Νέας Σμύρνης είναι σίγουρο ότι το «πιάσανε» οι κυβερνώντες και  η προσπάθεια μετατόπισης της συζήτησης στον τραυματισμό του αστυνομικού δεν ακυρώνει την συγκέντρωση και τα μηνύματά της, όσο και αν πέφτουν κάποιοι στη λούμπα που στήνουν τα ΜΜΕ. Άσχετα από αυτά όμως, το μήνυμα αντίστασης μεταδόθηκε σε όλες της γειτονιές και η επόμενη ημέρα φέρνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στον κόσμο και σίγουρα θα δούμε και 2^η και 3^η Νέα Σμύρνη. Επίσης, πιο σημαντικό, αυξάνει την πίεση να μπει στη μάχη για την ανατροπή της μισητής αυτής Κυβέρνησης και το βαρύ πυροβολικό των δυνάμεών μας: τα εργατικά συνδικάτα. 

Τέλος, η συγκέντρωση της Νέας Σμύρνης αναδεικνύει και την έλλειψη της ηγεσίας που θα δείξει το επόμενο βήμα, που θα οργανώσει την οργή του κόσμου σε στοχευμένη πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης. Στέλνει έτσι μια ακόμη πιο ηχηρή πρόσκληση στους αγωνιστές της Αριστεράς, για την ένταση της προσπάθειας συντονισμού της αντεπίθεσης με ενότητα στη δράση, χωρίς a priori αποκλεισμούς – κι ας φανεί στην πορεία ποιοι θα υπονομεύουν την προσπάθεια περιμένοντας να πέσει η κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο και ποιοι μπορούν να συμβάλλουν στον ενιαίο στόχο της πτώσης του Μητσοτάκη από τα κάτω και από αριστερά.

* O τίτλος είναι στίχος από το τραγούδι του Σαββόπουλου “Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ”