Με μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε η εκδήλωση «Μεταρρύθμιση οικογενειακού δικαίου: αντιδραστική επιστροφή στην “Αγία Οικογένεια” και αποκλεισμοί των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων»

image_pdfimage_print

Με μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε το Σάββατο 26 Ιούνη η εκδήλωση «Μεταρρύθμιση οικογενειακού δικαίου: αντιδραστική επιστροφή στην “Αγία Οικογένεια” και αποκλεισμοί των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων» από την Κίνηση “Απελάστε τον Ρατσισμό” και το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. Βρεθήκαμε μαζί στην πλατεία Αυδή – εν μέσω καύσωνα – αλλά με πολλή όρεξη για να συζητήσουμε με αφορμή τον Ιούνιο-μήνα Pride και μετά την ψήφιση του νέου οικογενειακού δίκαιου με την εισαγωγή της εξαναγκαστικής συνεπιμέλειας μετά το διαζύγιο. Οι καλεσμένες Βανέσα Βενέτη, Αναστασία Γκόνη Καραμπότσου και ο καλεσμένος μας Γιώργος Κουμπούρας, μαζί με την Ελένη Αναστασιάδου και το Νίκο Δημητριάδη από την Κίνηση “Απελάστε τον Ρατσισμό”, μας μίλησαν η καθεμία υπό το πρίσμα διαφορετικών βιωμάτων και ιδιοτήτων. 

Η Ελένη Αναστασιάδου από την ΚΑΡ άνοιξε τη συζήτηση βάζοντας το πλαίσιο της ψήφισης του νόμου: Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, λοιπόν, αγνοώντας τις έντονες αντιδράσεις φεμινιστικών ομάδων, ομάδων γυναικών, θεσμικών φορέων και πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς, ψήφισε την μεταρρύθμιση του οικογενειακού Δικαίου- που επιβάλλει τη συνεπιμέλεια των παιδιών μετά τη λύση του γάμου. Η ρύθμιση αυτή διεκδικήθηκε από ομάδες (λόμπι) «ενεργών μπαμπάδων» και «συλλόγων πατεράδων». Χαρακτηριστικό της επιχειρηματολογίας τους ήταν τόσο τα ψευδή στοιχεία για ποσοστά συνεπιμέλειας ανά τον κόσμο όσο και τα σεξιστικά σχόλια και ο εκδικητικός λόγος, για το φεμινιστικό κίνημα και τις γυναίκες γενικότερα. Το πιο προβληματικό στοιχείο του νόμου είναι ότι εγκλωβίζει σε καταπιεστικούς ή/και κακοποιητικούς γάμους, άτομα που επιχειρούν να ξεφύγουν από αυτούς. Πολύ χειρότερα είναι όταν τα άτομα αυτά υφίστανται έμφυλη ενδοοικογενειακή βία αφού για την προστασία των θυμάτων απαιτείται οριστική καταδικαστική απόφαση εις βάρος του βίαιου γονέα, διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα στην Ελλάδα. Επιπλέον, συγκαλυμμένα μεν, εμπνεόμενο από τη θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης», την οποία δεν έχει αποδεχτεί καμία επιστημονική κοινότητα, τουλάχιστον με τον τρόπο που παρουσιάζεται στο νόμο και θέτοντας ως ύψιστο αγαθό την επικοινωνία με το γονέα που δεν διαμένει μαζί, ταυτίζει το συμφέρον του παιδιού με εκείνο του γονέα. Θεωρούμε επίσης, συνέχισε η Ελένη, ότι τα άτομα που θα πλήττονται περισσότερο από τις «παρενέργειες» του νόμου θα είναι οι οικονομικά  ασθενέστερες γυναίκες, οι μετανάστριες, τα φτωχά άτομα, οι ανάπηρες γυναίκες, οι άνεργες, οι προσφύγισσες, για τις οποίες, μάλιστα, η δυνατότητα προσφυγής με όποιο τρόπο στη δικαιοσύνη είναι αδύνατη. Δεν θεωρούμε τυχαία άλλωστε, την τοποθέτηση βουλευτή που είπε ότι : «ένας κακοποιητής μπορεί να είναι καλός πατέρας» την ίδια την ημέρα ψήφισης του νόμου. Τυχαίες δεν είναι ούτε οι φράσεις που ακούσαμε μετά την την πρόσφατη γυναικοκτονία και της αδερφής μας Κάρολαιν, ότι ««αγάπη» τυφλώνει» ξεπλένοντας τις γυναικοκτονίες. Έχοντας μάλιστα κατά νουκαι τη δήλωση του δολοφόνου της πως θέλει η υπόθεση να τελειώνει, να εκτίσει την ποινή του για να μεγαλώσει το παιδί του, μας εξοργίζει που εκείνοι συνεχίζουν να μιλούν για υποχρεωτική συνεπιμέλεια, χωρίς καμία πρόβλεψη για τέτοιες περιπτώσεις έμφυλης βίας. 

Ακολούθησε, ο Νίκος Δημητριάδης – από την ΚΑΡ. Ξεκίνησε μιλώντας για την πλήρη απουσία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων από την αντιμεταρρύθμιση Τσιάρα, καθώς η κυβέρνηση αδιαφορεί – έμπρακτα- για τη θεσμοθέτηση βασικών διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας όπως ο γάμος, η κατοχύρωση της γονεϊκότητας και της τεκνοθεσίας για ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Την ίδια αδιαφορία είχε επιδείξει άλλωστε και με τη μη μη αναθεώρηση του άρθρου 21

για τις διακρίσεις, όπου δεν υπήρξε συμπερίληψη σε διακρίσεις βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού. 

«Οποιοδήποτε άτομο δε μπορεί και δε θέλει να χωρέσει στα καλούπια της υποτιθέμενης κανονικότητας και δήθεν καθωσπρεπισμού που τόσο η παρούσα κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες προσπαθούν να επιβάλλουν, καταπιέζεται εκτός των άλλων και θεσμικά.» ανέφερε ο Νίκος. Συνέχισε εξηγώντας τις βλαπτικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει για ένα λοάτκι παιδί η εξαναγκαστική παραμονή ή επικοινωνία ή ακόμη και να λαμβάνονται σημαντικές για τη ζωή του αποφάσεις από ένα κακοποιητικό ή μη υποστηρικτικό γονέα. Έκλεισε την τοποθέτησή του αναδεικνύοντας τη μεγάλη έλλειψη του οικογενειακού όσον αφορά τη ρύθμιση της επιμέλειας παιδιών ομόφυλων ζευγαριών ή γονέων που έχουν προχωρήσει σε επαναπροσδιορισμό φύλου. 

Η Βανέσα Βενέτη– τρανς γονέας, αρθρογράφος και ακτιβίστρια, μας μίλησε με ζωντανό λόγο για την εμπειρία της τρανς κατάστασης, για τα τρανς άτομα που υπάρχουν από τους αρχαίους χρόνους και σε διαφορετικούς πολιτισμούς και αναφέρονται ως «οι άνθρωποι με τα δύο πνεύματα», για τις καθημερινές διακρίσεις και βία που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα σε όλο τον κόσμο. Μας είπε για την πλήρη έλλειψη στήριξης στα τρανς άτομα από τη μεριά του κράτους, καθώς για παράδειγμα αντιμετωπίζει τις ιατρικές διαδικασίες επαναπροσδιορισμού φύλου ως «αισθητικές επεμβάσεις» και δεν τις καλύπτει. Μας είπε ακόμη για τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα στην πρόσβαση στην αγορά εργασίας, για το μεγάλο κόστος που χρειάζεται να πληρώσει κάποιο ώστε να ρυθμίσει τα νέα έγγραφά του, αλλά και για το υποχρεωτικό διαζύγιο το οποίο εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διαδικασία του επαναπροσδιορισμού από ένα από τα δύο μέλη της έγγαμης συμβίωσης. Στη συνέχεια, η Βανέσα επικεντρώθηκε στο μισογυνικό νόμο Τσιάρα, που εκθέτει σε μεγάλους κινδύνους παιδιά και κακοποιημένες γυναίκες. Καμία εντύπωση δε θα πρέπει να μας κάνει, είπε η ίδια, για το ότι απουσιάζουν από αυτό οι υπαρκτές λοάτκι οικογένειες. Μας μίλησε ακόμη για το προσωπικό της δύσκολο βίωμα ως τρανς γονέας, και τη δυσκολία να δει το παιδί της αλλά και για τη θέληση της να συνεχίζει να αγωνίζεται για την αναγνώριση της τρανς γονεϊκότητας. 

«Σε ποια οικογένεια θέλουν να επιστρέψουμε ; Σε αυτή που ο άντρας θα ρίχνει τη σφαλιάρα του, και η γυναίκα θα κάθεται να «κρατήσει το σπίτι» της ; Σε μια οικογένεια χωρίς τα λοάτκι μέλη της, χωρίς μετανάστες; Το πατριαρχικό μοντέλο οικογένειας έχει αποτύχει.»

Έκλεισε το λόγο της τονίζοντας ότι έχουμε χρέος να πούμε ΟΧΙ στο πισωγύρισμα, να πούμε όχι στο κράτος κακοποιητή.

Ακολούθησε η Aναστασία Γκόνη Καραμπότσου δικηγόρος. Η Αναστασία, με εκκίνηση τη φεμινίστρια θεωρητικό Κάρολ Σμαρτ – η οποία στο έργο της εστιάζει στο οικογενειακό δίκαιο ως κατεξοχήν πεδίο επιβεβαίωσης της πατριαρχικής οργάνωσης της κοινωνίας- στην τοποθέτησή της μας μίλησε για το περιεχόμενο του νέου νόμου για το οικογενειακό δίκαιο, και τις επιπτώσεις του σε γυναίκες, παιδιά και ευάλωτα άτομα. Παρόλο που το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρώσει τις διεκδικήσεις του στη θεσμική κατοχύρωση εγκλημάτων με έμφυλο πρόσημο που ανήκουν στο χώρο του ποινικού δικαίου, εξήγησε η Αναστασία, αξίζει να παρατηρήσουμε τη σημασία του οικογενειακού δικαίου μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε- το δίκαιο του 1983. Ήταν ο νόμος αυτός που κατήργησε τη μοιχεία, νομιμοποίησε τα παιδιά εκτός γάμου και ενίσχυσε πολλαπλά τη φιλελευθεροποίηση των οικογενειακών σχέσεων και ακολούθησε ο πολιτικός γάμος. Πολλά χρόνια μετά- και καθυστερημένα σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαικές χώρες, εισήχθη στο δίκαιο της χώρας και το σύμφωνο συμβίωσης που περιλαμβάνει και τα ομόφυλα ζευγάρια. Αξίζει να αναφέρουμε εδώ, ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα στην ΕΕ που προέβλεψε διατάξεις για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. 

Το τελευταίο νομοθέτημα Τσιάρα, συνέχισε η Αναστασία, που ήρθε με τρόπο αδιαφανή και εμφανή την πρωτοβουλία των «ενεργών» μπαμπάδων ανατρέπει με τις διατάξεις του τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα του οικογενειακού δικαίου, θέτει σε κινδύνους μητέρες και παιδιά, νομιμοποιώντας ένα ανυπόστατο νομικά όρο – της «γονεϊκής αποξένωσης». Ταυτόχρονα, ανασυγκροτεί τις έμφυλες σχέσεις σε μισογυνική κατεύθυνση και αδιαφορεί για την προστασία των ευάλωτων ατόμων. Συνέχισε εξηγώντας ότι διατάξεις του νόμου μπορεί να φέρουν σε καθημερινές προστριβές και συγκρούσεις τα διαζευγμένα μέρη,  σε πολλά σημεία του έρχονται σε ρήξη με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας καθώς και ότι ταυτίζουν το συμφέρον του παιδιού με το  δικαίωμα επικοινωνίας του γονιού με τον οποίο δε διαμένει (χωρίς να εξειδικεύει για παράδειγμα άλλες μορφές κακής μέριμνας που σχετίζονται με τη φροντίδα, ασφάλεια και διαβίωση του). Θα είμαστε εδώ, έκλεισε η Αναστασία, για να παρακολουθήσουμε την εφαρμογή του νόμου και για  να μην επιτρέψουμε την εφαρμογή των επικίνδυνων διατάξεων για γυναίκες, ευάλωτα άτομα και παιδιά. 

Έπειτα τοποθετήθηκε ο Γιώργος Κουμπούρας, μέλος του συλλόγου εργαζομένων της της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων. Ξεκίνησε εξηγώντας ότι η υπηρεσία που εργάζεται πρόσφατα μετονομάσθηκε σε «Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων» από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κάνοντας έτσι γλαφυρές τις συντηρητικές στοχεύσεις της απέναντι στα έμφυλα ζητήματα: θέλουν να μετατρέψουν τις γυναίκες σε «αναπαραγωγικές μηχανές» του έθνους, υποβαθμίζοντας την αξία των πολιτικών ισότητας των φύλων. Καθημερινά λαμβάνει το τηλεφωνικό κέντρο της υπηρεσίας καταγγελίες από επιζώσασες έμφυλης βίας (σε διάστημα ενός χρόνου 15.000 καταγγελίες), ενώ οι εργαζόμενοι/ες σε αυτήν παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ελαστικά εργαζόμενοι/ες και  δεν αρκούν για την εργασία που απαιτείται να προσφερθεί. Συνέχισε αναφερόμενος στην ανάγκη μιας πραγματικά προοδευτικής αλλαγής του οικογενειακού δικαίου, που θα περιλαμβάνει τα λοάτκι ζευγάρια, παιδιά με δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες. Τέλος μίλησε για το σωματείο εργαζομένων της ΓΓΙΦ στο οποίο είναι μέλος:  το σωματείο συμμετέχει στις φεμινιστικές κινητοποιήσεις της 8ης Μάρτη και της 25ης Νοέμβρη, έχοντας πάγια θέση ότι τα δικαιώματα των γυναικών διεκδικούνται και τιμώνται στο δρόμο, και όχι μέσω επικοινωνιακών κυβερνητικών φιεστών. 

 

Μετά τις εισηγήσεις, ακολούθησε μουσική από τις  Strap-on Unicorns, χορέψαμε και λίγο «ξανασυναντηθήκαμε», με φροντίδα η μία για την άλλη ! 

Εκ μέρους της Κίνησης “Απελάστε τον Ρατσισμό”, ευχαριστούμε πολύ όλες, όλα και όλους που συμμετείχαν και βρέθηκαν μαζί μας, και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τις 25 Σεπτέμβρη, για μια «Μini Αντιρατσιστική Γιορτή» στην Πλατεία Πρωτομαγιάς. 

1 Σχόλιο

  1. Επιπλέον, συγκαλυμμένα μεν, εμπνεόμενο από τη θεωρία της «γονεϊκής αποξένωσης», την οποία δεν έχει αποδεχτεί καμία επιστημονική κοινότητα

    Τι ανάγκη έχουμε, ρε σύντροφοι, την “επιστημονική κοινότητα” (που σε άλλα ζητήματα ξεπουλημένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών την ανεβάζετε, ξεπουλημένη στα ίδια συμφέροντα την κατεβάζετε…); Έχει μιλήσει ο σοφός λαός προ πολλού:

    Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται….

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.