Κι όμως κινείται…

Του Γιώργου Ορταντζόγλου*

Σωµατείο εργαζοµένων Νέας Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας: ένα µικρό αλλά διδακτικό παράδειγµα ότι µπορούµε «να αγωνιζόµαστε και να νικάµε».

Η παροιµιώδης φράση «Κι όµως κινείται» ανήκει στη σφαίρα του θρύλου, ωστόσο έγινε σύµβολο ασυµβίβαστης πάλης. Πολλούς αιώνες αργότερα, γίνεται πηγή έµπνευσης όταν θέτουµε διαχρονικά επίκαιρα ζητήµατα που χρειάζεται θάρρος να πεις αυτό που πιστεύεις σ’ έναν κόσµο που είναι εχθρικός.

Μπορεί να µην είµαστε στο 1633, στην εποχή του Γαλιλαίου, σε µια εποχή σκοταδισµού, που η Ιερά Εξέταση καταδίκαζε οτιδήποτε καινούργιο, όµως πόσα κοινά στοιχεία έχει το τότε και το σήµερα; Ενώ η παραγωγική δύναµη του σύγχρονου ανθρώπου είναι χίλιες και δύο χιλιάδες φορές µεγαλύτερη σε σχέση µε παλαιότερες εποχές, η εργατική τάξη ζει όλο και πιο άθλια. Χωρίς για εκατοντάδες εκατοµµύρια ανθρώπους να είναι  εξασφαλισµένα η τροφή, η κατοικία, η εργασία, η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αντίθετα η καταστροφή του στον βωµό της ακατάσχετης ροπής προς το κέρδος. ∆εν µπορεί παρά να βγάλει κανείς το συµπέρασµα πως ο καπιταλισµός δεν έχει ανθρώπινο πρόσωπο, δεν φτιασιδώνεται, είναι εγωιστικά και εγκληµατικά κακός για την τάξη των εργατών.

Κι ενώ η περιρρέουσα ατµόσφαιρα της κοινής γνώµης στη δική µας τάξη, την εργατική, λέει ότι «δεν βγαίνει κάτι», «τίποτα δεν κινείται», υπάρχουν παραδείγµατα µικρά (εργατικοί αγώνες), έστω κι αµυντικά, αλλά νικηφόρα, που από τη µια στριµώχνουν τον αντίπαλο κι από την άλλη ανυψώνουν το ηθικό της τάξης µας σε µια εποχή ήττας.

Ένα µικρό παράδειγµα είναι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζοµένων στον ∆ήµο Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας το προηγούµενο διάστηµα. Με ένα Σωµατείο που ο συσχετισµός «βοηθάει» στο αγωνιστικό πλαίσιο δράσης και σύγκρουσης µε την εκάστοτε διοίκηση που στρέφεται ενάντια στα εργατικά, συνδικαλιστικά και λαϊκά συµφέροντα. Με ένα Σωµατείο που συναποφασίζει µέσα από Γενικές Συνελεύσεις, αµεσοδηµοκρατικά και δεν διστάζει να «βγάλει νύχια» όταν και όποτε χρειαστεί ενάντια στην εργοδοσία, την κυβέρνηση και στους νόµους τους. Με ένα Σωµατείο που θα πάρει θέση για τα προβλήµατα της γειτονιάς, καθώς και για τα µικρά και µεγάλα γεγονότα της εποχής. 

Ο απερχόµενος ψεύτης δήµαρχος, ηθοποιός Βούρος (η υποκρισία είναι άλλο πράγµα από την υποκριτική), είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει και τις καλύτερες µνήµες και εντυπώσεις από το γεγονός ότι επιχείρησε να κάνει «δεξιούρες» κατά την διάρκεια της θητείας του. Ο παραµυθατζής δήµαρχος που στη θητεία του, όπως οι περισσότεροι άλλωστε, «πήγε γραµµή» τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, µε αναθέσεις, εργολαβίες, ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας κ.λπ., δεν περιορίστηκε µόνο στη «γραµµή», αλλά θέλησε να αφήσει και χρέη στους εργαζόµενους. Οι οφειλές (ανθυγιεινό επίδοµα, εφαρµογή Συλλογικής Σύµβασης Εργασίας, Μ.Α.Π., υπερωρίες) άγγιζαν τις 300.000 ευρώ µέχρι τον Σεπτέµβριο του 2023. Όσο κι αν εισπράτταµε υποσχέσεις για την καταβολή δεδουλευµένων δικαιωµάτων και παρά τις αποφάσεις του ∆ηµοτικού Συµβουλίου, χρήµατα οι εργαζόµενοι δεν έβλεπαν. 

Σε περιόδους ακρίβειας και λιτότητας, όπως όλοι αντιλαµβανόµαστε, και το τελευταίο ευρώ είναι σηµαντικό για κάθε εργαζόµενο/η. Έχοντας λοιπόν εξαντλήσει κάθε περιθώριο συναντήσεων και διαβουλεύσεων, δεν είχαµε άλλη επιλογή από την αγωνιστική δράση. Έτσι τον Σεπτέµβριο και τον ∆εκέµβριο ΜΟΝΟ η αγωνιστική δράση (αποχή από τα καθήκοντα και καταλήψεις) έφερε αποτέλεσµα στις διεκδικήσεις µας, παρά την τροµοκρατία που δεχτήκαµε και τις απειλές για περικοπή µεροκάµατων για τις ηµέρες των κινητοποιήσεων, τακτικές που καταδεικνύουν την κατάχρηση εξουσίας, διότι απλά έτσι έχουν µάθει να ασκούν διοίκηση. ∆εν έφτανε η όλη πολιτική στάση της ∆ηµοτικής Αρχής, που αντί να υλοποιήσει τις δεσµεύσεις της και να πληρώσει τα δεδουλευµένα των εργαζοµένων, κρυµµένη πίσω από τον αντεργατικό νόµο Χατζηδάκη περί καταστολής των συνδικαλιστικών ελευθεριών µας, έστειλε δικαστικό επιµελητή να µας επιδώσει αγωγή. 

Την ίδια ώρα είχαµε φροντίσει, Σωµατείο και απεργοί εργαζόµενοι, να ενηµερώσουµε τους δηµότες µε κάθε µέσο: ανακοινώσεις, πανό, µικροφωνική κ.λπ.

Ανάλογες ανακοινώσεις-καταγγελίες βγήκαν από την Οµοσπονδία µας (ΠΟΕ-ΟΤΑ) καθώς και από την Α∆Ε∆Υ. 

Για την ιστορία, το δικαστήριο έβγαλε την απεργία παράνοµη αλλά όχι καταχρηστική, µε τον προσχηµατικό λόγο ότι δεν είχαµε ενηµερώσει 4 µέρες νωρίτερα τη ∆ηµοτική Αρχή για τις κινητοποιήσεις µας. Την ίδια µέρα µε το ∆ικαστήριο έγινε ∆ηµοτικό Συµβούλιο που κράτησε µέχρι τις 5:30 το επόµενο πρωί, όπου µε την αποφασιστική και αταλάντευτη στάση του Σωµατείου και τη µαζική συµµετοχή των εργαζοµένων, ως διά µαγείας βρέθηκαν χρήµατα εκεί που µέχρι χτες «δεν υπήρχε σάλιο!!!» όπως έλεγαν οι ∆ιοικούντες. 

∆εν ήταν η πρώτη φορά που ο ψεύτης ∆ήµαρχος µας πήγε στα δικαστήρια. Ανάλογη αγωγή υπήρξε για τις κινητοποιήσεις µας όταν αντισταθήκαµε στα σχέδιά τους για την ιδιωτικοποίηση του ηλεκτροφωτισµού.

Είναι σίγουρο ότι η περίπτωση της Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας δεν είναι η µοναδική. Στην πλειονότητά τους οι δήµαρχοι εκβιάζουν, απειλούν και τροµοκρατούν εργαζόµενους και Σωµατεία προκειµένου να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους. Γι’ αυτό άλλωστε φτιάχνουν και ψηφίζουν νόµους που τους λύνουν τα χέρια. 

Ψεύτες δήµαρχοι που τάζουν και υπόσχονται, υπάρχουν παντού και θα υπάρχουν. Με κάθε τρόπο επιχειρούν το «διαίρει και βασίλευε» για να κάνουν τη δουλειά τους. Το διαµορφωµένο πλαίσιο στους δήµους είναι ασφυκτικό, γι’ αυτό και επιβάλλουν ακόµα µεγαλύτερη  ανταποδοτικότητα, αφού η κρατική επιχορήγηση έχει µειωθεί πάρα πολύ, γι’ αυτό το µισό προσωπικό πλέον είναι µε ελαστικές σχέσεις εργασίας, γι’ αυτό υπάρχει εντατικοποίηση και αύξηση εργατικών ατυχηµάτων/δυστυχηµάτων. Οι ιδιωτικοποιήσεις, τα Σ∆ΙΤ και η κατασπατάληση του δηµόσιου χρήµατος έχουν φέρει σε δυσχερή θέση πολλούς δήµους, µε αποτέλεσµα να τα «φορτώνουν» όλα στους δηµότες. Απίστευτες χρηµατικές επιχορηγήσεις για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων (δηλαδή «άρτος και θεάµατα») και αναθέσεις σε ιδιώτες, ενώ οι εργαζόµενοι βάζουν πλάτη για να βγει η δουλειά, ενώ χρωστάνε σε εργαζόµενους, ενώ παίζουµε καθηµερινά τη ζωή µας κορώνα-γράµµατα.

Τα αιτήµατα πρέπει από όλα τα συνδικαλιστικά όργανα να µην έχουν µόνο αµυντικά χαρακτηριστικά. Είναι η ώρα µέσα σε αυτό το απάνθρωπο µαύρο και δυσοίωνο τοπίο που έχει διαµορφωθεί για όλους µας, να ξαναβάλουµε επιθετικό πλαίσιο διεκδικήσεων.

Συµπερασµατικά, η εµπειρία έχει δείξει ότι ο µόνος τρόπος για να αποκρουστεί η άγρια αντεργατική επίθεση και να πάµε στην αντεπίθεση είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζοµένων και οι εντατικοί ταξικοί ανυποχώρητοι αγώνες, που για να είναι νικηφόροι, πρέπει να είναι µαζικοί, ενωτικοί, διαρκείς και καλά οργανωµένοι. 

Παρά τις ήττες της εποχής, όσες κι αν είναι, το σίγουρο κι ελπιδοφόρο είναι ότι για την εργατική τάξη ισχύει το «κι όµως κινείται», κι αυτό το χρειαζόµαστε σήµερα περισσότερο από ποτέ. Αποδεικνύεται για µια ακόµη φορά πως όταν διεκδικούµε για όλα όσα µας αξίζουν µε επιµονή και πίστη στις δυνάµεις µας, τότε µπορούµε να νικάµε.

*Πρόεδρος του Σωµατείου Εργαζοµένων στον δήµο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας