Η δίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό. Για μία ακόμη φορά: είναι δολοφόνοι

του Στέλιου Φαζάκη

Συνεχίζεται στο Πενταµελές Εφετείο Κακουργηµάτων η δίκη της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθµό. Τη νέα αυτή περίοδο έχουν ήδη καταθέσει δυο φίλοι του Παύλου Φύσσα που ήταν παρόντες στη δολοφονία και οι γονείς του, ενώ αυτές τις µέρες καταθέτουν και αστυνοµικοί που έφτασαν πρώτοι στο σηµείο.

Στιγµή προς στιγµή, ξανά και ξανά, ζωντανεύουν τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων στιγµών στη ζωή του Παύλου. Από όλες τις καταθέσεις προκύπτει και πάλι η στοχοποίησή του από τους ναζί. Σήµερα, µε την ψυχραιµία της χρονικής απόστασης, διακρίνεται ακόµα πιο έντονα η µεθοδικά εγκληµατική λειτουργία της Χ.Α. Οι αρχηγοί είχαν ενηµέρωση για όλα και αποφάσιζαν για τα πάντα. Είχε ήδη δολοφονηθεί ο Σαχζάντ Λουκµάν, λίγες µέρες πριν είχαν χτυπήσει τους Αιγύπτιους ψαράδες και τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραµα, ενώ η κυβέρνηση της Ν.∆. τους «έκλεινε το µάτι». Μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν. Ο ίδιος ο Ρουπακιάς, όταν τον συνέλαβαν, είπε στους αστυνοµικούς «παιδιά, δικός σας είµαι» – τέτοια σιγουριά…

Η απόφαση για τη δολοφονία είχε παρθεί από καιρό. Οι φασίστες έψαχναν τον Παύλο και όταν τον βρήκαν, τον αποµόνωσαν και τον καθήλωσαν µέχρι να καταφτάσει ο «εντεταλµένος» δολοφόνος. Ο Ρουπακιάς έκανε µια αναγνωριστική βόλτα. Σταµάτησε και ρώτησε τον Παύλο πού είναι η οδός Κεφαλληνίας. Εκείνος απάντησε «εδώ είσαι φίλε». Λίγο αργότερα, τον αγκάλιαζε αποφασιστικά, µπήγοντας το µαχαίρι στην καρδιά του.

Οι συνήγοροι των Χρυσαυγιτών πασχίζουν να παρουσιάσουν τους µάρτυρες αναξιόπιστους, καθένας προς όφελος του πελάτη τους. Προσπαθούν να αντικρούσουν και τον χαρακτηρισµό της «εγκληµατικής οργάνωσης». Στην προσπάθειά τους αυτή, «πολιτικολογούν» µε όλα τα χυδαία και διεστραµµένα επιχειρήµατα των φασιστών, ότι οι άλλοι είναι «αριστεροφασίστες», «τα ίδια κάνουν και οι αντιεξουσιαστές» κ.λπ. Γραφική και αποκρουστική φιγούρα ο χουντικός Πλεύρης, συνήγορος του Λαγού, που δεν δίστασε να χαιρετήσει ναζιστικά µέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. 

Η συµπεριφορά τόσο των συνηγόρων όσο και των υποδίκων µέσα στο δικαστήριο αποδεικνύει απλά ότι είναι αµετανόητοι. Ενώ προσπαθούν να πιαστούν από οποιαδήποτε λεπτοµέρεια για να µειώσουν την ποινή τους, ταυτόχρονα σχεδιάζουν την πολιτική τους επάνοδο. Έχουν στο µυαλό τους την ανασύνταξη των «ταγµάτων εφόδου», για µια αιµατηρή ρεβάνς ενάντια σε όσους αντστάθηκαν στην πορεία τους. Οι «νοµιµόφρονες» και «αδικηµένοι» που κλαίγονται στη δίκη, όταν βρεθούν µπροστά στο δικό τους ακροατήριο αποκαλύπτουν τον πραγµατικό τους εαυτό και αρχίζουν τα κηρύγµατα µίσους και τις απειλές.

Το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνηµα, οι οργανώσεις της Αριστεράς, οφείλουµε να είµαστε σε επαγρύπνηση. Να ξεσκεπάζουµε την υποκρισία τους, ότι δήθεν κάποιοι, όπως ο Κασιδιάρης, έχουν αλλάξει και έχουν γίνει πιο «σοβαροί». Να υπενθυµίζουµε τη χρησιµότητά τους σαν «µαντρόσκυλων» του συστήµατος. Και βέβαια να µας βρίσκουν πάντα µπροστά τους. Να µην αφήνουµε σπιθαµή «εδάφους» για να καταλάβουν οι φασίστες.