Αναδημοσίευση από το Commune.org.gr
του Ηλία Ιωακείμογλου
Όταν τον Απρίλιο του 1919 καταγράφηκαν στην ΕΣΣΔ 186 χιλιάδες κρούσματα ευλογιάς, ο Λένιν δεν άρχισε τις διαπραγματεύσεις με αρνητές των εμβολίων, ψεκασμένους, και ναρκισιστές που υποφέρουν από μεταφυσικούς φόβους για την πολύτιμη ύπαρξή τους, αλλά υπέγραψε το διάταγμα για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά της ευλογιάς. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, απετέλεσε τον κυριότερο παράγοντα καταπολέμησης της νόσου στην ΕΣΣΔ και μέχρι το 1936 η ευλογιά είχε εξαφανιστεί. Νωρίτερα, μέχρι το 1926, το σοβιετικό καθεστώς είχε μηδενίσει τα κρούσματα χολέρας, τα οποία ανέρχονταν σε περίπου 40 χιλιάδες ετησίως κατά το 1919-21. Θα μπορούσε κάποιος να συνεχίσει με πολλά παρόμοια ακόμη παραδείγματα της Σοβιετικής πρακτικής των εμβολιασμών.
Τι είχε λοιπόν στο μυαλό του ο Λένιν όταν ανάγκαζε έναν ολόκληρο λαό να υποστεί το βασανιστήριο του αναγκαστικού εμβολιασμού; Για να απαντηθεί αυτό, θα χρειαστούμε τώρα μια παραβολή.
Γιατί ο Αμαζόνιος δεν ανήκει στην Βραζιλία
Αρκεί να κοιτάξεις τον χάρτη, ο Αμαζόνιος ανήκει στην Βραζιλία, δεν χωράει αμφιβολία, το δάσος είναι εκεί, πίσω από τα σύνορα. Ο Μπολσονάρο και οι υπουργοί του, κοιτάζοντας και αυτοί τον χάρτη, αυθορμήτως αναγνωρίζουν αυτό το δάσος ως ιδιοκτησία του Έθνους και ευθύς δηλώνουν ότι “δικό τους είναι και ό,τι θέλουν θα το κάνουν”, και όντως το αποψιλώνουν και το βιάζουν παντοιοτρόπως.
Ο Αμαζόνιος όμως είναι παγκόσμιο κοινό αγαθό για τον εξής απλό λόγο: οι αποφάσεις που λαμβάνονται από το κράτος της Βραζιλίας, την κυβέρνησή της και τον κάθε Μπολσονάρο σχετικά με το δάσος, έχουν επιπτώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, και όταν πρόκειται για αποφάσεις καταστροφής τμημάτων του Αμαζονίου, βρισκόμαστε μπροστά σε συστημικό κίνδυνο που αναπτύσσεται μέσω των κλιματικών και περιβαλλοντικών διασυνδέσεων του δάσους με τον πλανήτη. Ο Αμαζόνιος, λοιπόν, λόγω του μεγέθους του και των χαρακτηριστικών του, είναι απαραίτητος για την κλιματική ισορροπία του πλανήτη. Για τον λόγο αυτό, ο Μπολσονάρο δεν θα έπρεπε να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το δάσος· και όμως, ο Μπολσονάρο επιμένει πως εφόσον ο Αμαζόνιος βρίσκεται εντός των συνόρων της Βραζιλίας, και αυτή είναι η αυλή του, κανείς δεν δικαιούται να του πει τι θα κάνει με το δάσος του.
Δικαιούμαστε, λοιπόν, εμείς, οι υπόλοιποι, να επιβάλλουμε στον Μπολσονάρο να μην καταστρέφει τον Αμαζόνιο παρόλο που αυτός βρίσκεται εντός των εθνικών συνόρων της Βραζιλίας.
Χιλιάδες μικροί Μπολσονάρο
Θα μπορούσαν άραγε οι αρνητές των εμβολίων, οι υπερευαίσθητοι ναρκισιστές που φοβούνται το εμβόλιο, και όλοι οι άλλοι που δηλώνουν ότι δεν θέλουν να εμβολιαστούν, να αντιληφθούν την ταυτότητα που υπάρχει μεταξύ της δικής τους λογικής και της λογικής του Μπολσονάρο αναφορικά με τον Αμαζόνιο;
Είναι μήπως σε θέση να καταλάβουν ότι αυτοί διαχειρίζονται, ο καθένας τους ξεχωριστά, το δικό του σώμα, τον δικό του “Αμαζόνιο” που “είναι δικός τους και θα τον κάνουν ό,τι θέλουν” και ότι με την άρνησή τους δημιουργούν συστημικό κίνδυνο για την υγεία όλων, των εμβολιασμένων συμπεριλαμβανομένων;
Είναι, άραγε, σε θέση να κατανοήσουν την έννοια του συστημικού κινδύνου και ότι από την διαχείριση της δικής τους υγείας εξαρτάται η υγεία όλων, ακόμη και των εμβολιασμένων καθώς βρισκόμαστε σε μια κούρσα ταχύτητας μεταξύ του εμβολιασμού και των μεταλλάξεων του ιού; Με άλλα λόγια, μπορούν μήπως να καταλάβουν ότι παρατείνουν την περίοδο της πανδημίας και ότι αυξάνουν έτσι τον κίνδυνο να προκύψει μια παραλλαγή του ιού που δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τα υπάρχοντα εμβόλια;
Καταλαβαίνουν μήπως ότι αν δεν φτάσουμε σύντομα σε ποσοστό εμβολιασμένου πληθυσμού 80-85% δεν θα υπάρξει ανοσία;
Και η ερώτηση των ερωτήσεων: είναι άραγε διατεθειμένοι και ικανοί να καταλάβουν ο,τιδήποτε, μα ο,τιδήποτε, από τα παραπάνω;
Για να απαντήσουμε την ερώτηση αυτή ας θυμηθούμε δύο μεγάλες αλλαγές που υπέστη η ελληνική κοινωνία στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού:
Πρώτον, μετά από τριάντα χρόνια αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού έχει εμπεδωθεί σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ιδιαίτερα στον λαό της Δεξιάς, και σε μικρότερο βαθμό (όσο οδυνηρό και αν είναι να το λέμε) σε ένα τμήμα του λαού της Αριστεράς, η παρότρυνση της Μάργκαρετ Θάτσερ ότι πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας, και αν περισσέψει κάτι ας φροντίσουμε μετά και τον γείτονα· όσο για αυτόν, τον γείτονα, ήταν εκεί για ξεκάρφωμα· εξαφανίστηκε από την παρότρυνση καθώς περνούσαν τα χρόνια και κέρδιζε έδαφος ο αχαλίνωτος νεοφιλελευθερισμός. Να φροντίζετε λοιπόν τον εαυτό σας και την οικογένειά σας, λέει ο νεοφιλελευθερισμός, και από αυτό θα προκύψει το γενικό συμφέρον· έτσι ισχυρίζεται, αυτές είναι οι αξίες του. Έχει διαμορφωθεί λοιπόν μια κοινωνική πλειοψηφία που ζει και πορεύεται φροντίζοντας ο καθένας τον εαυτό του, και η οποία περιλαμβάνει τον λαό της Δεξιάς στην πλειονότητά του αλλά και μια μερίδα του λαού της Αριστεράς (είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε πόσο μεγάλη είναι αυτή· πάντως σήμερα, βοά το αριστερό φέησμπουκ από κάθε είδους νεοφιλελεύθερα αντι-εμβολιαστικά επιχειρήματα).
Δεύτερον, θα πρέπει επίσης να δεχθούμε στο σημείο αυτό ότι έχουμε υποστεί ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, και με αυξανόμενη ένταση καθώς εδραίωνε την εξουσία του ο νεοφιλελευθερισμος, μια διαδικασία γενικής απομόρφωσης της ελληνικής κοινωνίας και απαξίωσης της επιστημονικής γνώσης. Οι επιθέσεις απαξίωσης από τμήματα της Αριστεράς εναντίον της επιδημιολογίας, της καραντίνας και των εμβολίων είναι συμπτώματα, μεταξύ άλλων, και αυτής της διαδικασίας απομόρφωσης.
Με αυτά τα δύο δεδομένα μπορούμε να αναρωτηθούμε ξανά:
Είναι άραγε διατεθειμένοι και ικανοί να καταλάβουν όσοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν, έστω όσοι εξ αυτών αναφέρονται στην Αριστερά, ότι δεν μπορούν να είναι μικροί Μπολσονάρο, στην δική τους μικρή κλίμακα; Είναι μήπως εφικτό να θυμηθούν ότι για την αριστερή μας παράδοση η κοινωνία δεν αποτελείται από άτομα αλλά από ένα σύνολο κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών, πολιτισμικών σχέσεων που συγκροτούν σύστημα, και ότι ένα σύστημα εξ ορισμού αν το αγγίξεις σε ένα σημείο του παράγεις αποτελέσματα σε όλο το μήκος και όλο το πλάτος του; Μπορούν επομένως να καταλάβουν ότι ο εμβολιασμός δεν είναι ατομική υπόθεση;
Οι αισιόδοξοι, παραμένοντας πιστοί στην θετική γνώμη που γενικά διατηρεί η Αριστερά για τους ανθρώπους, θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει μια επίμονη προσπάθεια να εξηγηθούν σε όσους δεν θέλουν να εμβολιαστούν όσα πράγματι ισχύουν για αυτά, ώστε τελικά να εμβολιαστούν για να φτάσουμε σε ποσοστό εμβολιασμένου πληθυσμού 80-85% και έτσι να επιτύχουμε ανοσία.
Οι απαισιόδοξοι, νομίζουν ότι η προσπάθεια αυτή είναι μάταιη και ότι θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι η σχέση μας με τον κόσμο αυτόν της Αριστεράς που είναι εχθρικός ή απορριπτικός έναντι του εμβολιασμού σήμερα και της καραντίνας εχθές, είναι ανταγωνιστική, δεν είναι δηλαδή από εκείνες τις αντιθέσεις που ο Μάο Τσετούνγκ ονόμαζε “αντιθέσεις στους κόλπους του λαού” και οι οποίες λύνονται με τον διάλογο αλλά είναι αντίθεση ανταγωνιστική, που οδηγεί στην πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση και μας αφήνει σαν τελευταία ορθολογική επιλογή τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, ακριβώς όπως ο Μπολσονάρο αφήνει στην ανθρωπότητα ως τελευταία επιλογή να τον αναγκάσει να σταματήσει την καταστροφή του Αμαζονίου.
Πολλές αστοχίες στο άρθρο.
Σε σχέση με τον Λένιν: υπήρχαν τότε αντιεμβολιαστές μέσα στην εργατική τάξη και την αγροτιά και πόσοι; Επίσης, υπήρχε κάποια κυβερνητική παλινωδία που να δημιούργησε αντιεμβολιαστική δυσπιστία στον κόσμο; Επειδή χρειάζεται “συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης”, αν δεν υπάρχουν σοβαρές ομοιότητες σε αυτά τα δυο που ανέφερα (και στα δυο) τότε οι περιπτώσεις είναι πολύ άσχετες μεταξύ τους.
Σε σχέση με τη Βραζιλία η αστοχία είναι η εξής. Άντε να επιβάλεις την προστασία του Αμαζόνιου στον Μπολσονάρο! Όχι τυχαία, το ίδιο ανήμπορος θα είσαι να επιβάλεις τη θέλησή σου και στα λαϊκά τμήματα που ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ το εμβόλιο, αν δεν βρεις τρόπο να σε πιστέψουν. Υπάρχει κανένα ιστορικό παράδειγμα αστυνομικής επιβολής εμβολιασμού άραγε; Για να σε πιστέψουν, είναι ανήκουστο να φαίνεσαι –να φαίνεσαι έστω- ότι συμμαχείς με την κυβέρνηση. Την κυβέρνηση που σκότωσε 12.000 κόσμο για να μην ενισχύσει το ΕΣΥ! Επειδή δηλαδή δεν μπόρεσες να αναγκάσεις την κυβέρνηση να πάρει τα σωστά μέτρα (μαζικά τεστ-ιχνηλατήσεις/ενίσχυση της ΠΦΥ, καραντίνα σε τουρίστες κ.α.), τώρα έρχεσαι να συμμαχήσεις με την κυβέρνηση ενάντια σε δυσαρεστημένα ακροατήρια που θα μπορούσε να τα προσεταιριστεί η Αριστερά; Μα έτσι τα στέλνεις στην ακροδεξιά, τύπου Τράγκα ή χειρότερα! (Συμμαχία με την κυβέρνηση που υποκρίνεται, που δεν θα το κάνει καν αποτελεσματικά, επειδή ΔΕΝ μπορεί να γίνει αποτελεσματικός εμβολιασμός με το ζόρι;) Χώρια που το εμβόλιο ΔΕΝ είναι πανάκεια. Θα υπάρξουν κι άλλες μεταλλάξεις. «Είναι διατεθειμένος» ο συγγραφέας «να καταλάβει» ότι ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ και άλλες μεταλλάξεις, αλλά και άλλες πανδημίες τα επόμενα χρόνια, επειδή το 75% ανοσίας πρέπει να αποκτηθεί σε επίπεδο ΠΛΑΝΗΤΗ και αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να γίνει γρήγορα εν μέσω καπιταλισμού; Τα ΑΛΛΑ μέτρα όμως είναι πιο κοντά στην πανάκεια σε επίπεδο ΧΩΡΑΣ, ενώ το εμβόλιο πάντα θα αργεί να βγει και να δοκιμαστεί.
Η πολλή ανημπόρια απέναντι στην κυβέρνηση, οδηγεί σε ψευδολύσεις συμμαχίας με την κυβέρνηση “για το καλό της Υγείας όλων”. Αλλά ακριβώς η Υγεία είναι που ΔΕΝ υπηρετείται έτσι. Το εμβόλιο να παροτρύνουμε να το κάνουν όλοι με συμβουλή γιατρού (στις γνώμες των γιατρών να δει τι γίνεται!), αλλά πρώτα ΔΕΝ πρέπει να κατηγορούμε όσους φοβούνται. Πρώτα -και δεύτερα και τρίτα και τέταρτα- πρέπει να κατηγορούμε την κυβέρνηση -και όχι μόνο ή κυρίως για τον εμβολιασμό.
Υ.Γ. Εγώ έχω κάνει δυο δόσεις της Pfizer. Καθυστέρησα 2-3 βδομάδες επειδή φοβόμουν να κάνω της Astra, με το σκεπτικό ότι ενώ είναι αγγλοσουηδικό εμβόλιο, η ίδια η Αγγλία (και Γερμανία κ.α.) το είχε θεωρήσει επικίνδυνο για τους νέους. Χωρίς επαρκή ενημέρωση (και χωρίς αξιόπιστες μελέτες, αφού όλες έχουν παραδοθεί στους ιδιώτες και τις … ίδιες τις φαρμακευτικές, αντί να τις κάνουν κρατικοί φορείς χωρίς νεοφιλελεύθερες επιρροές), έτσι έκρινα, έτσι έκανα. Είμαι ναρκισσιστής μικρός μπολσονάρο; ΠΟΛΥ ΧΛΩΜΟ!
Η μητέρα μου έχοντας περιπέτεια με την υγεία της, συμβουλεύτηκε ΔΥΟ γιατρούς πριν κάνει της Pfizer. Και οι δυο είπαν «με δική σου ευθύνη». Αν δεν το έκανε το εμβόλιο, θα ήταν κι αυτή «μικρή Μπολσονάρο»; (τελικά το έκανε και όλα καλά). ΠΟΛΥ ΧΛΩΜΟ!
Υ.Γ.2 Οι ακροδεξιοί αντι-εμβολιαστές στις ΗΠΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ COVID-19, που συνέβαλαν να επανεμφανιστούν παιδικές ασθένειες που είχαν εξαφανιστεί, είναι ΤΕΛΕΙΩΣ άλλο πράμα από την καχυποψία που υπάρχει για ΟΛΗ την πολιτική υγείας ΚΑΙ το εμβόλιο σε λαϊκά τμήματα στην Ελλάδα. Δεν είναι προφανές ότι θέλει άλλη αντιμετώπιση, ούτε αφ’υψηλού ούτε αστυνομική; (Ούτε στις ΗΠΑ εντωμεταξύ, άκουσα να πάνε να επιβάλουν αστυνομικά τον εμβολιασμό μέχρι και για εμβόλια γνωστά και δοκιμασμένα από δεκαετίες. Άραγε υπάρχει κανένα παράδειγμα αστυνομικής επιβολής εμβολιασμού στον πλανήτη;)
Καμία αστοχία δεν υπάρχει στο άρθρο. Ο Ιωακείμογλου τα λέει εξαιρετικά! (Το πρόβλημα είναι ότι τα όσα εξαιρετικά λέει έρχονται σε αντίθεση με ορισμένους άλλους ισχυρισμούς και θέσεις που έχει πάρει κατά καιρούς, όπου δεν μας τα έλεγε καθόλου εξαιρετικά. Αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα και, άλλωστε, δεν επηρεάζει την ορθότητα των απόψεών του επί του συγκεκριμένου θέματος του παρόντος άρθρου.)
Αυτό το άρθρο τού Ιωακείμογλου από το (ξ)αδελφό σας site Commune (Ο «αριστερός» ανορθολογισμός στα χρόνια της πανδημίας»), που πάει το θέμα παρακάτω και πιο βαθιά, δεν αξίζει αναδημοσίευση; Γιατί δεν το αναδεικνύετε; Επειδή κάνει τζιζ; Μα τζιζ έκανε κι αυτό που αναδημοσιεύσατε. Τι νόημα έχει να ανοίγετε ένα θέμα και μετά να το «ξεχνάτε»;
Ρε παίδες, τελικά, ξέρετε ποια είναι η θέση σας; Έχετε θέση; Έχετε στίγμα; Ή απλώς έχετε μπερδευτεί και βολοδέρνετε μια εδώ και μια εκεί;