Εργασιακή «γαλέρα» για τους υποψήφιους διδάκτορες

image_pdfimage_print

Της Άντζελας Δήμου*

Πολλοί και πολλές από εµάς ξεκινήσαµε το διδακτορικό µε την ελπίδα ότι θα συνεισφέρουµε στον τοµέα µας και θα προαγάγουµε την επιστήµη. Γνωρίζαµε από πριν ότι οι συνθήκες δεν είναι ρόδινες για έναν υποψήφιο διδάκτορα στην Ελλάδα: τα πανεπιστήµια δεν έχουν χρηµατοδότηση, τα λεφτά δεν είναι πολλά, ενώ όλο και κάποια «χωσίµατα» θα προέκυπταν. Η κατάσταση όµως είναι πολύ χειρότερη. Για πολλούς από µας το να εργάζεσαι ως υποψήφιος/α διδάκτορας σε ερευνητική οµάδα συνεπάγεται, εκτός της κύριας ερευνητικής εργασίας, επιπλέον ώρες διδασκαλίας, διεξαγωγή εργαστηρίων, βαθµολόγηση γραπτών, επίβλεψη διπλωµατικών εργασιών ή/και κατάθεση νέων ερευνητικών προτάσεων. Όλα αυτά, φυσικά, εν µέσω αρκετών προθεσµιών για το ίδιο το διδακτορικό.

Από τη στιγµή που οι νέοι ερευνητές είναι τόσο απαραίτητοι για τα πανεπιστήµια, το αναµενόµενο είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. ∆υστυχώς απέχουµε πολύ από αυτό. Η εργασία των νέων ερευνητών στα ελληνικά ιδρύµατα έχει τη µορφή ακραίας εκµετάλλευσης. Οι πληρωµές, όταν υπάρχουν, είναι αστείες και συχνά καθυστερούν, ενώ µεγάλο ποσοστό των νέων ερευνητών πληρώνεται µέσω ανταποδοτικών υποτροφιών.

Η ανταποδοτική υποτροφία είναι µια (σχετικά) νέα µορφή «σύµβασης», σύµφωνα µε την οποία ένας νέος ερευνητής λαµβάνει κάθε µήνα ένα ποσό για να εκπληρώσει συγκεκριµένο έργο. ∆εν έχει καµία σχέση µε σύµβαση εργασίας, καθώς ο νόµος προβλέπει το εξής:

«Οι ανταποδοτικές υποτροφίες της παρούσας απόφασης δεν υπόκεινται σε οποιονδήποτε φόρο, κράτηση ή ασφαλιστική εισφορά σύµφωνα µε το άρθρο 72 του ν. 4610/2019 (Α’ 70)».

Με άλλα λόγια, ο «µισθός» του νέου ερευνητή δε συνεπάγεται ένσηµα, συντάξιµα και ασφάλιση, και µάλιστα… νοµιµότατα – µέχρι και στη ∆ΙΑΥΓΕΙΑ αναρτώνται οι αντίστοιχες πράξεις πληρωµής. Άρα, τα πανεπιστήµια πληρώνουν «νόµιµα µαύρα» τους ερευνητές τους!

Σαν να µην έφταναν αυτά, ακόµα και τη συνθήκη αυτή να δεχθεί ένας νέος ερευνητής, το πανεπιστήµιο τον εξαναγκάζει να είναι ασφαλισµένος από πριν. Ενδεικτικά, ο κανονισµός σπουδών του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας αναφέρει:

« Για τη χορήγηση της υποτροφίας, είναι απαραίτητη η προσκόµιση των παρακάτω δικαιολογητικών στον ΕΛΚΕ του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας:

  1. Βεβαίωση του ασφαλιστικού φορέα που ανήκει ο υπότροφος.

2. Σε περίπτωση που ο υπότροφος δεν είναι ασφαλισµένος, οφείλει να προσκοµίσει ασφαλιστήριο συµβόλαιο από ιδιωτική εταιρεία για Προσωπικό ατύχηµα και Αστική ευθύνη υπέρ τρίτων».

Όταν συνάδελφος ανέφερε ότι δεν έχει εισόδηµα για να ασφαλιστεί και περιµένει να αρχίσει η υποτροφία ώστε να µπορέσει να δηλωθεί ως ελεύθερη επαγγελµατίας, η απόκριση που πήρε ήταν «δε µας ενδιαφέρει, βρες λεφτά».

∆υστυχώς όλα αυτά συµβαίνουν µε τις ευλογίες των υπεύθυνων καθηγητών, η πλειονότητα των οποίων βολεύεται µε το καθεστώς αυτό, ενώ δεν θεωρούν καν τους υποψήφιους διδάκτορες ως εργαζοµένους αλλά τους αντιµετωπίζουν ως φοιτητές. ∆ε χρειάζονται άλλωστε κάτι παραπάνω ή καλές συνθήκες εργασίας, αφού στο τέλος θα πάρουν τον πολυπόθητο τίτλο του «δόκτορος», και αυτό από µόνο του φτάνει και περισσεύει! Τώρα αν ο τίτλος έρθει µετά από 4 και 5 και 6+ χρόνια, στη διάρκεια των οποίων οι ερευνητές δεν έχουν εργασιακά δικαιώµατα, δε µας ενδιαφέρει!

Όαση στις παραπάνω συνθήκες και ελπίδα αλλαγής αποτελεί το νεοσύστατο «Πανελλαδικό σωµατείο εργαζοµένων στην έρευνα και την τριτοβάθµια εκπαίδευση». Μόνο µε αγώνες µπορούµε να διεκδικήσουµε ενιαία και συλλογικά εργασιακά δικαιώµατα ως εργαζόµενοι/ες στην έρευνα.

*Υποψήφια διδάκτωρ

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.