της Ελένης Αναστασιάδου
Προς όφελος της κερδοφορίας των ημετέρων και με πρόφαση τον λεγόμενο «εξευγενισμό» και την «αναβάθμιση» της περιοχής, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σε συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή του Κ. Μπακογιάννη αποφάσισαν μέσα στο καλοκαίρι τον βίαιο εκτοπισμό των προσφύγ(ισσ)ων του Camp του Ελαιώνα και το κλείσιμό του.
Συγκεκριμένα, από τις αρχές Μαρτίου ξεκίνησαν να πραγματοποιούνται μαζικές μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών από την δομή του Ελαιώνα περισσότερο σε camps της ενδοχώρας και των νησιών, και λιγότερο σε διαμερίσματα του Προγράμματος EΣΤΙΑ ή σε χώρους που ορίζει αποκλειστικά το υπουργείο, χωρίς να λαμβάνονται καθόλου υπόψη οι ατομικές ανάγκες τους. Άλλωστε, ο στόχος είναι η γρήγορη εκκένωση της Δομής και όχι οι ανάγκες όλων των προσφύγ(ισσ)ων και η ανταπόκριση του κρατικού μηχανισμού σε αυτές, πράγμα που αποδεικνύεται από το γεγονός πως σε περίπτωση άρνησής τους να μετακινηθούν, διαγράφονται αυτόματα από τη δομή και στερούνται της μηνιαίας οικονομικής ενίσχυσης που δικαιούνται ως αιτούντες/αιτούσες άσυλο και της συμπερίληψής τους σε θέσεις στέγασης. Κατά συνέπεια, η άρνηση μετακίνησής τους θα οδηγήσει είτε στην αστεγία είτε στον βίαιο εκτοπισμό τους σε κάποιο άλλο camp της υπαίθρου ή στην ενδοχώρα με περιορισμένη πρόσβαση ακόμα και σε βασικές υπηρεσίες, όπως η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση, που ούτως ή άλλως μετά βίας λειτουργούν στην πρωτεύουσα, πόσο μάλλον στην ύπαιθρο. Επιπλέον, οι βίαιες αυτές εκτοπίσεις έχουν -μεταξύ άλλων- αποτέλεσμα την διακοπή φοίτησης των παιδιών στα σχολεία, στη μέση της σχολικής χρονιάς. Έτσι, θα παραμένουν συνέχεια «οι ξένοι/ες», «οι άλλοι/ες» που δεν θα δημιουργήσουν ποτέ π.χ. τα παιδιά δεσμούς με τη σχολική κοινότητα και κατά συνέπεια με την τοπική κοινότητα και την ελληνική κοινωνία.
Έξωση σε ευάλωτους/ες
Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως αρχικά η δομή του Ελαιώνα δημιουργήθηκε για να στεγάσει άστεγο προσφυγικό πληθυσμό και γενικά ανθρώπους με πολλές ευαλωτότητες, όπως νεαρά και ηλικιωμένα άτομα σε κίνδυνο εξαιτίας σοβαρών ιατρικών προβλημάτων, επιζώσες/ώντες σεξουαλικής βίας και βασανιστηρίων, άτομα με ψυχιατρικά ζητήματα κ.ά. Μάλιστα, μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων στην αρχή ζούσαν σε δομές της ενδοχώρας και των νησιών, τις οποίες και εγκατέλειψαν απευθυνόμενοι στη δομή του Ελαιώνα.
Να τονίσουμε πως στο Camp του Ελαιώνα πραγματοποιούνταν καθημερινά προσπάθειες ένταξης των προσφύγων στην τοπική κοινότητα, πράγμα το οποίο γίνεται φανερό και από τα δίκτυα υποστήριξης εντός και εκτός της δομής. Τέτοια δίκτυα υποστήριξης αποτελούσαν η συνεργασία με διάφορους φορείς Υγείας της Αθήνας, η ρύθμιση διαφόρων ψυχιατρικών ζητημάτων και η γενικότερη προσπάθεια κάλυψης τουλάχιστον βασικών βιοτικών αναγκών. Σημαντικό μέρος της προσπάθειας ένταξης αποτελούσαν και οι προσπάθειες κοινωνικής τους ενδυνάμωσης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την συνεργασία των ατόμων με τη Νομική Υπηρεσία του camp, προκειμένου να κατανοήσουν τις διαδικασίες αίτησης ασύλου και κατά συνέπεια να αποκτήσουν τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα.
Η κυβέρνηση ΝΔ «κλείνει» το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ,
καταστέλλει και δολοφονεί
Μέχρι το τέλος του 2022 αναμένεται το οριστικό κλείσιμο του προγράμματος στέγασης ΕΣΤΙΑ, το οποίο ήδη έχει σταματήσει να δέχεται να στεγάσει νέους ανθρώπους εδώ και αρκετούς μήνες. Το κλείσιμο της δομής του Ελαιώνα αποκαλύπτει πως η κυβέρνηση εχθρεύεται την ιδέα της κοινωνικής ενσωμάτωσης των ανθρώπων αυτών. Η μεταφορά τους εκτός αστικού ιστού σημαίνει τον κοινωνικό τους αποκλεισμό, την περιθωριοποίησή τους και την απομάκρυνσή τους από όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής. Η λογική πίσω από όλες αυτές τις πολιτικές είναι ξεκάθαρη και ποτέ αυτοί που κυβερνάνε δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους.
Αδιαμφισβήτητα, η πολιτική της εκκένωσης της δομής του Ελαιώνα (και συνολικά οι πολιτικές της κυβέρνησης) δολοφονεί. Έχει μετατρέψει τη ζωή στη δομή του Ελαιώνα σε κόλαση. Η κυβέρνηση επιστρατεύει άγριες μεθόδους καταστολής για να πετύχει την γρήγορη εκκένωση της δομής. Από καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε τους προηγούμενους μήνες και άλλα θύματα, αφού ΜΑΤ και ΟΠΚΕ επιτέθηκαν και ψέκαζαν με χημικά μικρά παιδιά, έγκυες και άλλα ευάλωτα άτομα, όπως έχει αποδειχθεί από πολλά βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης σκοτώνει στην κυριολεξία. Αποτέλεσμα, άλλωστε αυτής της εγκληματικής πολιτικής και αδιαφορίας του κράτους υπήρξε ο θάνατος Πακιστανού πρόσφυγα στο camp του Ελαιώνα, ο οποίος επί μία ώρα καλούσε σε βοήθεια για ιατρική περίθαλψη και δεν υπήρχε ανταπόκριση, με το ΕΚΑΒ να καταφτάνει μετά από πολλή καθυστέρηση. Το όνομά του ήταν Wares Ali και έφτασε εδώ απ’ το Πακιστάν. Ζούσε για 7 χρόνια στην Ελλάδα και είχε 3 παιδιά. Ήταν μετανάστης χωρίς χαρτιά, άνθρωπος όνειρα για το μέλλον. Άλλος ένας δολοφονημένος από το ελληνικό κράτος. Άλλο ένα αποτέλεσμα του θεσμικού ρατσισμού, καθώς στο camp δεν υπήρχε επαρκές ιατρικό προσωπικό.
Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη οι χρηματοδοτήσεις των Ραφάλ και της αστυνομίας είναι πιο σημαντικές από τις ανθρώπινες ζωές.
Αγώνας για να μείνει η δομή ανοιχτή
Ωστόσο, μετανάστ(ρι)ες, πρόσφυγ(ισσ)ες του Camp του Ελαιώνα καθώς και αλληλέγγυοι, έχουν ξεκινήσει αγώνα ενάντια σε αυτήν την απόφαση της κυβέρνησης, αγώνα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, παρά τις απειλές και τις προσπάθειες της αστυνομίας να διαλύσει τις αντιστάσεις.
Η Προσφυγική Δομή του Ελαιώνα, αφημένη στην τύχη της σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, έχει αναγκάσει τους ίδιους τους πρόσφυγες να αυτοοργανωθούν. Το φαγητό είναι ακατάλληλο, οι συνθήκες είναι ολοένα και χειρότερες. Η βίαιη εκκένωσή της, πέρα από στοχευμένο χτύπημα στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, αποτελεί ένα ακόμα από τα πολλά εγκλήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τα οποία αποτελούν απλώς την «κανονικότητα» της διακυβέρνησής του, όπως είναι η καθημερινή φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Ο διακηρυγμένος στόχος είναι να «εξευγενίσουν» την περιοχή, όπως και στην περίπτωση των Εξαρχείων, να εκτοπίσουν όλους τους φτωχούς κατοίκους του Ελαιώνα και του Βοτανικού, για να δώσουν χώρο στις κερδοσκοπικές εταιρείες. Ο Wares Ali είχε το καροτσάκι του που μάζευε χαρτί και σίδερο για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά για την κυβέρνηση, η ζωή του και γενικότερα οι ζωές των φτωχών και των προσφύγων δεν μετράνε. Μετράνε μόνο τα κέρδη της «ανάπτυξης».
Στις πολιτικές «αποτροπής» απαντάμε
με αλληλεγγύη και κοινούς αγώνες
Είναι εμφανής, λοιπόν, η προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστήσει την Ελλάδα εχθρική απέναντι σε μετανάσ(τρι)ες και προσφύγ(ισσ)ες. Κάτι που φαίνεται και από την επίσημη πολιτική, η οποία ακροβατεί στα όρια της νομιμότητας που επιβάλλουν οι διεθνείς συμβάσεις: η συγκάλυψη αλλά και συνδιοργάνωση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας όπως οι επαναπροωθήσεις/ pushbacks που διαπράττονται από τις ελληνικές αρχές στα σύνορα της χώρας χέρι χέρι με τη Frontex και την ΕΕ, οι οποίες άφησαν και τη μικρή Μαρία να πεθάνει στα κλειστά σύνορα τσιμπημένη από σκορπιό σε νησίδα στον Έβρο.
Ακόμα και το Der Spiegel, το μηνιαίο περιοδικό με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στην Ευρώπη, αναφέρει σε άρθρο του: «Οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας έχουν επαναπροωθήσει χιλιάδες πρόσφυγες στην Τουρκία τα τελευταία δύο χρόνια. Χρησιμοποίησαν μετανάστες σαν σκλάβους για αυτές τις παράνομες επαναπροωθήσεις, απήγαγαν ανθρώπους που ζητούσαν προστασία στα ελληνικά νησιά και τους εγκατέλειψαν στη θάλασσα. Οι Έλληνες αξιωματούχοι φαίνεται ότι δεν λογοδοτούν για τα εγκλήματά τους στα σύνορα. Αντιθέτως, αυτό που συμβαίνει συχνά είναι να βρίσκονται υπό ασφυκτική πίεση οι άνθρωποι που τα καταγράφουν».
Χρειάζεται να βάλουμε τέλος στον εκτοπισμό των προσφύγων από την περιοχή του Ελαιώνα. Χρειάζονται ανθρώπινες συνθήκες ζωής, να διεκδικήσουμε μαζί τους να παραχωρηθούν διαμερίσματα εντός του αστικού ιστού και όχι να ζουν σε κοντέινερ. Κανένας/μιά πρόσφυγας/ισσα-μετανάστης/τρια σε φυλακή. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων των παιδιών στην εκπαίδευση και την εγγραφή τους στα σχολεία της γειτονιάς. Να πάρουν έγγραφα νομιμοποίησης, άσυλο και διαβατήρια για να επιλέξουν οι ίδιοι/ες την παραμονή στη χώρα ή τη μετακίνησή τους σε άλλες χώρες αν το επιθυμούν. Τέρμα στις επιχειρήσεις-σκούπα της Αστυνομίας. ΑΜΚΑ για όλους και εργασία με ίσα δικαιώματα. Να πιέσει το κίνημα να παρέμβει άμεσα η δικαιοσύνη και να αποδοθεί η ευθύνη για την δολοφονική αδιαφορία απέναντι στους πρόσφυγες, όπως η κρατική δολοφονία του Wares Ali.
Απαιτούμε να ξηλωθεί ο παραμηχανισμός του υπουργείου που εκβιάζει τους πρόσφυγες, εργαλειοποιώντας τα δικαιώματά τους και ποινικοποιεί την αλληλεγγύη. Να σταματήσουν συνολικά οι ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης που κλιμακώνουν την επίθεση με τα αίσχη των επαναπροωθήσεων και τις δολοφονίες στον Έβρο και στο Αιγαίο. Είναι καθήκον του κινήματος να μπει επιτέλους φρένο στις ρατσιστικές πολιτικές κατά των προσφύγων και των μεταναστών!
Υποβολή απάντησης