του Μάριου Αυγουστάτου
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι ξεκάθαρο ότι ο Τζο Μπάιντεν έχει κερδίσει την εκλογική αναμέτρηση για τον Λευκό Οίκο απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ. Και για πρώτη φορά στην ιστορία της, η χώρα θα έχει γυναίκα αντιπρόεδρο και μάλιστα μαύρη, την Κάμαλα Χάρις. Θα γίνει ο 46ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Είναι όμως εναλλακτική λύση για την αμερικάνικη (και όχι μόνο) εργατική τάξη ο Joe Biden, οι Δημοκρατικοί και το (νεο)φιλελεύθερο κέντρο;
Ο απερχόμενος Ντόναλντ Τραμπ – 4 χρόνια τρόμου
Η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ ήταν γεμάτη τρόμο, αλλά και με αντίσταση. Η ρατσιστική, σεξιστική, ομοφοβική, ισλαμοφοβική ρητορική του οδήγησε σε περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, στην άνοδο της ακροδεξιάς, μέχρι και στην απειλή του πυρηνικού πολέμου.
Η προεδρία του ξεκίνησε με τα εκατομμύρια που συμμετείχαν στις γυναικείες πορείες και εκείνους που διαδήλωσαν κατά της απαγόρευσης της εισόδου των μουσουλμάνων στη χώρα. Ακολούθησε ένα κύμα νικηφόρων απεργιών των εκπαιδευτικών.
Η εκλογική του νίκη το 2016 ήταν ένα σύμπτωμα μιας αμερικανικής κοινωνίας σε βαθιά κρίση. Μετά την απελπισία και την απογοήτευση του κόσμου από την αποτυχημένη ταξικά “κεντροδεξιά” του Ομπάμα, ο δισεκατομμυριούχος Τραμπ φάνταζε επιτυχώς ως «αντισυστημικός» και «outsider». Όταν μπήκε στον Λευκό Οίκο, το κατώτερο πραγματικό ωρομίσθιο ήταν στα επίπεδα του 1972, κάτι που χειροτέρεψε στη διάρκεια της θητείας του. Οι πολιτικές του που έδωσαν προτεραιότητα στα κέρδη των μεγαλοκαπιταλιστών δείχνουν ότι το χάσμα του πλούτου στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τώρα το μεγαλύτερο εδώ και 50 χρόνια.
Το 2017 υπέγραψε το νόμο περί φορολογικών περικοπών, μειώνοντας τον φορολογικό συντελεστή στις επιχειρήσεις σε 20% από 35%. Η επίσημες αναλύσεις δείχνουν ότι το 1% πλουσιότερων φορολογουμένων –που έχουν εισόδημα άνω των 750.000$ ετησίως – θα έχει 83% αύξηση στα κέρδη μόνο από αυτό μέχρι το 2027. Παράλληλα η ανεργία αυξήθηκε μέχρι και σε διψήφια ποσοστά.
Ο καταστροφικός του χειρισμός της πανδημίας με πάνω από 10 εκατομμύρια κρούσματα και περισσότερους από 235.000 θανάτους έκανε χειρότερες τις ήδη βαθιές ανισότητες στις ΗΠΑ, ρίχνοντας το περισσότερο βάρος στις πλάτες των φτωχών και των Αφροαμερικανών, με θανάτους τρεις φορές πάνω από το ποσοστό των λευκών.
Ο Τραμπ έδωσε αυτοπεποίθηση στην ακροδεξιά και τους φασίστες στις ΗΠΑ και σε όλο τον πλανήτη νομιμοποιώντας στον δημόσιο λόγο το ρατσισμό, που ούτως ή άλλως είναι δομικό στοιχείο του κράτους. Η ρατσιστική ρητορική και πολιτική του ενίσχυσε την ανάπτυξη λευκών εθνικιστικών ομάδων μίσους κατά 55%.
Όταν φασίστας δολοφόνησε τη διαδηλώτρια Heather Heyer στο Charlottesville το 2017, ο Trump είπε ότι υπήρχαν «πολύ καλοί άνθρωποι και στις δύο πλευρές»… Το 2019 έγραψε στο Twitter ότι τέσσερις βουλεύτριες (όλες μαύρες) – «πρέπει να επιστρέψουν στις χώρες από τις οποίες προέρχονταν». Πρόσφατα, είπε απευθυνόμενος στη ναζιστική συμμορία Proud Boys «stand back and stand by» εν όψει των εκλογών και έδωσε υποστήριξη στη θεωρία συνωμοσίας QAnon, ένα εργαλείο αντισημιτών και ρατσιστών. ((https://www.theguardian.com/commentisfree/2020/oct/17/donald-trump-is-the-qanon-president-and-hes-proud-of-it)). Τον Απρίλιο ξεκάθαρα υποκίνησε τις ομάδες ένοπλων πολιτοφυλακών που εισέβαλαν στο τοπικό κοινοβούλιο του Μίσιγκαν όταν έγραψε στο Twitter «LIBERATE MICHIGAN!», γιατί… η κυβερνήτης ζητούσε κοινωνικές πολιτικές εν μέσω πανδημίας. ((https://www.theguardian.com/us-news/2020/oct/13/virginia-governor-ralph-northam-kidnap-plot-fbi))
((https://www.motherjones.com/politics/2020/10/men-who-allegedly-plotted-to-kidnap-michigan-governor-celebrated-violent-far-right-extremism/))
Πέρα από τις πολιτικές επιλογές του, ο Τραμπ είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης πρόεδρος των ΗΠΑ. Μια εκτίμηση στις 29 Μαΐου είχε συλλέξει 19.127 ψευδείς ή παραπλανητικές δηλώσεις του καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρίας του. ((https://www.washingtonpost.com/politics/2020/06/01/president-trump-made-19127-false-or-misleading-claims-1226-days/))
Ο Τραμπ αρνήθηκε επανειλημμένα να πει ξεκάθαρα (ακόμα και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές που το αποτέλεσμα έχει “κλειδώσει”!) ότι θα αποδεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών εάν χάσει. ((https://edition.cnn.com/2020/09/24/politics/trump-election-warnings-leaving-office/index.html))
Σαφώς και τα «παιχνίδια» του Τραμπ με τις ομάδες των φασιστών και των ένοπλων υποστηρικτών του είναι ανησυχητικά. Αυτές οι σχέσεις θα φανούν το επόμενο διάστημα, κάποια δείγματα τα είδαμε τις τελευταίες μέρες με ένοπλες κινητοποιήσεις (και μαζικές προσευχές…) οπαδών του εν μέσω των εκλογών.
Η πολιτική κληρονομιά του Τραμπ είναι συνυφασμένη με τον πιο σκληρό πυρήνα βαρβαρότητας του καπιταλισμού, η οποία έχει συσπειρώσει τις αντιστάσεις απ’τα κάτω. Υπό την προεδρία του, το κίνημα Black Lives Matter έγινε πανεθνική εξέργερση. Μετά τη ρατσιστική δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ τον Μάιο, εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν σε χιλιάδες πόλεις και κωμοπόλεις στις ΗΠΑ. Το MLK Labor Council, μία περιφερειακή δευτεροβάθμια ομοσπονδία συνδικάτων που εκπροσωπεί περισσότερα από 150 συνδικάτα στην περιοχή του Σιάτλ της Ουάσινγκτον, με 100.000 μέλη (τμήμα της AFL-CIO / παναμερικανικής εργατικής συνομοσπονδίας), λίγες μέρες πριν τις εκλογές ενέκριναν ένα ψήφισμα το οποίο καλεί για γενική απεργία εάν ο Τραμπ δεν σέβαστεί το αποτέλεσμα των εκλογών. ((https://truthout.org/articles/labor-prepares-for-last-minute-general-strike-if-trump-tries-to-steal-election/))
Μπάιντεν, άλλος ένας πρόεδρος από τα σπλάχνα του καπιταλισμού
Για τις φετινές εκλογές, ο μηχανισμός των Δημοκρατικών επέλεξε «μια απ’τα ίδια» απέναντι τον Τραμπ. Ελάχιστα αναφέρθηκε προεκλογικά σε πολιτικές που θα βοηθήσουν ουσιαστικά την εργατική τάξη, η καμπάνια του επικεντρώθηκε στην «επιστροφή στην… ευγένεια» και ότι «έχει μεγαλώσει στον Λευκό Οίκο και ξέρει τη δουλίτσα». Μια μεθοδολογία που επιμελώς έβαλε τα ταξικά θέματα στην άκρη. ((https://www.forbes.com/sites/andrewsolender/2020/10/27/at-close-of-a-brutal-campaign-biden-campaign-urges-a-return-to-civility/#341c27c02a72))
Σίγουρα, για εκατομμύρια απλούς ανθρώπους εκπροσωπεί την ελπίδα απέναντι στο «τέρας» Τραμπ. Αντίστοιχα, η νεοφιλελεύθερη διοίκηση του «προοδευτικού» Ομπάμα συνέχισε τις ιμπεριαλιστικές σφαγές στο εξωτερικό και τις απελάσεις στο εσωτερικό και κατά τη διάρκεια της θητείας του έγιναν οι περισσότερες δολοφονίες Αφροαμερικανών από αστυνομικούς.
Ο Μπάιντεν ακόμη και εν μέσω τής πανδημίας, αρνήθηκε να υποστηρίξει την καθολική υγειονομική περίθαλψη. ((https://apnews.com/article/6245d9ac166d4dd9a66dd017306a048b))
Η οικονομική εκστρατεία του Μπάιντεν συγκέντρωσε 200 εκατομμύρια δολάρια μόνο από δωρητές που έδωσαν τουλάχιστον 100.000$, ποσό που προέρχεται από πλούσιους και μεγάλες εταιρείες.
Ο Μπάιντεν υποτίθεται έκλεισε το μάτι στο κίνημα BLM επιλέγοντας την Καμάλα Χάρις ως συνυποψήφια του. ((https://www.redtopia.gr/fuck-cop-mala-harris-ena-proto-scholio-gia-tin-ypopsifiotita-kamala-charis/))
Όμως η ρητορική του νόμου και της τάξης υπήρξε ανέκαθεν χαρακτηριστικό της πολιτικής του. Ο Μπάιντεν το 1994 συνέγραψε το νόμο “περί βίαιου ελέγχου εγκλήματος και επιβολής του νόμου” που έβγαλε 100.000 αστυνομικούς στους δρόμους, με χιλιάδες συλλήψεις (κυρίως μαύρους και λατίνους), 60 νέες θανατικές ποινές και 125.000 νέα κελιά, ουσιαστικά διοχέτευσε δημόσιο χρήμα στις ιδιωτικές φυλακές. Και όταν ξέσπασε το BLM, συνέστησε στους αστυνομικούς να πυροβολούν ανθρώπους στα… πόδια. ((https://www.kar.org.gr/2020/06/03/tzo-mpainten-gia-astynomiki-via-na-toys-pyrovoloyn-sta-podia-ki-ochi-stin-kardia/))
Ο Μπάιντεν παρόλη την υποτιθέμενη «προοδευτική» αύρα επειδή ήταν αντιπρόεδρος του Ομπάμα, θα κυβερνήσει σύμφωνα με τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και της των μεγάλων καπιταλιστών. Θα είναι ο πρόεδρος των μεγάλων επιχειρήσεων, των γερακιών του Πεντάγωνου, του ΝΑΤΟ και της CIA.
Η προεδρία του Μπάιντεν θα σημαίνει λιτότητα για την εργατική τάξη και συνέχεια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και με ή χωρίς τον Τραμπ απέναντι θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την έξαρση της ακροδεξιάς και των φασιστών.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το ποσοστό του είναι στο 50,6% απέναντι στο 47,7% του Τραμπ, ένα προβάδισμα πάνω από τέσσερα εκατομμύρια ψήφους.
Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η υψηλότερη προσέλευση από το 1900, ο Μπάιντεν έχει λάβει τις περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε στην ιστορία των εκλογών στις ΗΠΑ, 75.215.000. Αλλά και ο Τραμπ έχει το δεύτερο υψηλότερο αριθμό όλων των εποχών, πήρε πάνω από 70 εκατομμύρια φέτος και η ψήφοι του αυξήθηκαν πάνω από 8 εκατομμύρια σε σύγκριση με το 2016. Οι αντι-Τραμπ διαδηλωτές από τη μέρα των εκλογών και μετά βγήκαν στους δρόμους στην Ουάσιγκτον, το Λος Άντζελες, το Ράλεϊ και το Πόρτλαντ. Αλλά και από τη μεριά των ψηφοφόρων του Τραμπ έγιναν αντίστοιχες κινητοποιήσεις.
Όλα αυτά είναι ενδεικτικά μιας κοινωνίας σε μεγάλη πόλωση.
Οι παγίδες για το κίνημα, οι αντιστάσεις και η “επόμενη μέρα”
Με την ανάληψη της προεδρίας απ’τον Μπάιντεν υπάρχει ο κίνδυνος ότι τα κινήματα και οι εργατικές αντιστάσεις που ξεπήδησαν στη διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ θα στοιχηθούν πίσω από τον Μπάιντεν και θα ξεφουσκώσουν.
Εκατομμύρια κόσμος της εργατικής τάξης ψήφισαν τον Μπάιντεν παρά το γεγονός ότι είναι το κόμμα των αφεντικών και το ξέρουν. Οι περισσότεροι ψήφισαν κυρίως το να φύγει ο Τραμπ και όχι υπέρ των Δημοκρατικών. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 56% των ψηφοφόρων του τον υποστηρίζει απλά επειδή δεν είναι “Τραμπ”. ((https://www.forbes.com/sites/jackbrewster/2020/08/13/poll-56-of-biden-voters-say-theyre-voting-for-him-because-hes-not-trump/?sh=63fbffdb6132))
Κι αυτό ενισχύεται από τα αποτελέσματα των υπόλοιπων εκλογών που πραγματοποιήθηκαν παράλληλα με τις προεδρικές. Οι Δημοκρατικοί έχασαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων και κέρδισαν ελάχιστα στη Γερουσία, η οποία παραμένει υπό Ρεπουμπλικανικό έλεγχο.
Φέτος, η πλειοψηφία της αριστεράς στις ΗΠΑ στήριξε, φανερά ή σιωπηρά, τον Μπάιντεν. Οι περισσότερες οργανώσεις, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, εγκατέλειψαν την κριτική που έκαναν στους Δημοκρατικούς. Οι DSA (Democratic Socialists of America) για παράδειγμα, με 65.000 μέλη: η ηγεσία της λίγες μέρες πριν τις εκλογές δήλωσε την υποστήριξή της στον Μπάιντεν, παρακάμπτοντας ότι τα μέλη το είχαν καταψηφίσει λίγους μήνες πριν!
O εναγκαλισμός με τη λογική του «μικρότερου κακού» ναι μεν βοήθησε στο να φύγει ο Τραμπ αλλά αφήνει ανέγγιχτο το σύστημα που παρήγαγε τον Τραμπ. Η αριστερά και τα κινήματα όταν στοιχίζονται πίσω από το Δημοκρατικό κόμμα, στην πραγματικότητα ενισχύουν δεξιές πολιτικές. Το συμπέρασμα είναι ότι σε κάθε ιστορική συγκυρία δεν μπορείς να πολεμήσεις τη νίκη των πιο δεξιών δυνάμεων θυσιάζοντας τη δική σου ανεξάρτητη δύναμη.
Η Alexandria Ocasio-Cortez, που μαζί με τις υπόλοιπες τρεις της “Squad” (Ilhan Omar, Ayanna Pressley και Rashida Tlaib, όλες μέλη της DSA ή στηρίχθηκαν απ’αυτή), πέτυχαν με μεγάλη άνεση την επανεκλογή τους στο αμερικανικό Κογκρέσο, βάζοντας στην ατζέντα ζητήματα ταξικών ανισοτήτων, δράσης ενάντια στην κλιματική αλλαγή και υγειονομικής περίθαλψης για κάθε πολίτη της χώρας.
Με μια υγειονομική και οικονομική μακροχρόνια κρίση, με τους φτωχούς να γίνονται ολοένα και φτωχότεροι και τους πλούσιους ολοένα και πλουσιότεροι, οι αντιθέσεις του σήμερα έχουν πιο κλασικά ταξικό υπόβαθρο. Σ’αυτή την πρωτοπορία υποχώρησε ραγδαία η ηγεμονική κουλτούρα των πολλαπλών ταυτοτήτων, στο οποίο στηριζόταν η ατράνταχτη πολιτική ηγεμονία των Δημοκρατικών και το κίνημα αναζητά τον κοινό παρονομαστή και ένα σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η επιμονή για μεγάλα διαστήματα.
Ο καπιταλισμός και οι πολιτικοί εκπρόσωποί του στις ΗΠΑ δεν είναι διατεθιμένοι να γεφυρώσουν τα τεράστια κοινωνικά χάσματα, κάτι που η κοινωνική και πολιτική Αριστερά πρέπει να αξιοποιήσει στο μέγιστο και στους δρόμους και όπου χρειαστεί.
Η κινηματική έξαρση έχει ήδη ανοίξει σε πολλά επίπεδα τη συζήτηση για αμφισβήτηση του συστήματος. Εδώ και κάποια χρόνια δεν είναι πλέον «ταμπού» στις ΗΠΑ, στην καρδιά του καπιταλισμού, το να αναφέρεται κανείς στο σοσιαλισμό. Περισσότερο από ποτέ οι από κάτω στις ΗΠΑ έχουν την ανάγκη για το δικό τους ανεξάρτητο εργατικό κόμμα.
Είναι θέμα ζωτικής ανάγκης η ενίσχυση και μαζικοποίηση των κινημάτων που θα οδηγήσουν και σε πολιτικές λύσεις. Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες πέρα από ψευδοδιλήμματα, στον αγώνα για πραγματική αλλαγή και πέρα από τα δύο βαθιά συστημικά κόμματα. Η ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης, η εξέγερση του Black Lives Matter, όλες οι κοινωνικές διεργασίες που συμβαίνουν σήμερα είναι κοσμογονικών διαστάσεων. Η σύνδεση των κινημάτων και των αντιστάσεων είναι πολύ σημαντικές παρακαταθήκες για το αύριο.
Υποβολή απάντησης