Του Αλέξη Λιοσάτου
9 μήνες πανδημίας μετά, δεν δικαιώθηκαν οι εκτιμήσεις μεγάλου τμήματος της Αριστεράς που επέλεξε να επικροτεί μέτρα καραντίνας κι απαγόρευσης κυκλοφορίας και πρακτικά περιόρισε ακόμα και τη δημόσια δράση κι εξωστρέφειά της σε ό,τι αφορά εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις στο όνομα προάσπισης της δημόσιας υγείας.
9 μήνες μετά λοιπόν χώρες που τηρούν επί μήνες αυστηρό λοκ-ντάουν, όπως η πλειοψηφία αυτών της Λ.Αμερικής, έχουν σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης σε κρούσματα και θύματα. Περού, Κολομβία, Αργεντινή για παράδειγμα έχουν ρυθμό εξάπλωσης και θνησιμότητας μεγαλύτερο από των ΗΠΑ ή της Βραζιλίας , παρόλο που οι τελευταίες ασκήσανε μια πολιτική πιο «χαλαρή» και κατηγορήθηκαν για λογικές «ανοσίας αγέλης». Η τρέχουσα έξαρση και οι καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας είναι συγκρίσιμες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Ινδίας και Βραζιλίας. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, θα δούμε ότι η Ρωσία έχει ελαφρώς καλύτερη εικόνα (αναλογικά με τον πληθυσμό της), παρόλο που έχει πάρει κατά τη διάρκεια των 9 αυτών μηνών λιγότερα περιοριστικά μέτρα από ΗΠΑ και Βραζιλία, σύμφωνα με την αξιολόγηση της αυστηρότητας των μέτρων κάθε χώρας από πληθώρα επιστημόνων του πλανήτη. Μάλιστα οι πιο «χαλαρές» χώρες στην εφαρμογή μέτρων, δεν είναι οι ΗΠΑ ή η Βραζιλία (όπως κάποιος θα περίμενε ίσως) αλλά στη μεν «Δύση» η Δανία, η Σουηδία, ο Καναδάς και η Αυστραλία (και ακολουθούν Ολλανδία, Νορβηγία, Βέλγιο, Γερμανία), στη δε Ανατολή χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κίνα και η Ν.Κορέα. https://ig.ft.com/coronavirus–lockdowns/
Κι όμως η Σουηδία σήμερα βρίσκεται χαμηλά στον αριθμό νέων κρουσμάτων κορωνοϊού μεταξύ των χωρών της Ευρώπης (https://www.news247.gr/ygeia/koronoios-pos-i-soyidia-apefyge-tin-anazopyrosi-tis-epidimias.8037213.html), οι δε χώρες της Άπω Ανατολής βρίσκονται πλέον στον πάτο της παγκόσμιας κατάταξης σε κρούσματα, και ακόμα (πολύ) χαμηλότερα σε αριθμό θυμάτων ανά πληθυσμό.
Από την άλλη, η Νότια Αφρική που εφάρμοσε από τις πρώτες χώρες αυστηρή καραντίνα, που η κυβέρνησή της μάλιστα… έδερνε τον κόσμο που δεν τηρούσε αποστάσεις στις ουρές έξω από τα σούπερ μάρκετ και διατήρησε αυτή την αυστηρότητα, βρίσκεται με διαφορά πρώτη μεταξύ των χωρών της Αφρικής σε κρούσματα και θύματα.
Από τα υπάρχοντα δεδομένα επιβεβαιώνεται ότι δεν ισχύει «καραντίνα και αυστηρά μέτρα περιορισμού κυκλοφορίας=καλύτερα αποτελέσματα». Ισχύει από την άλλη ότι χώρες που πρόταξαν την εκτεταμένη χρήση της μάσκας σε δημόσιους χώρους, την εκτεταμένη χρήση διαγνωστικών τεστ και την απομόνωση των κρουσμάτων είχαν καλά αποτελέσματα. Χώρες όπως οι Κίνα, Ταϊβάν, Σιγκαπούρη, Ιαπωνία Χονγκ Κονγκ, Βιετνάμ και Ν.Κορέα ακολούθησαν αυτό το μοντέλο, όντας παράλληλα και από τις πιο «χαλαρές» χώρες αυτό το 9μηνο στην εφαρμογή σκληρών μέτρων τύπου λοκ-ντάουν. Βρίσκονται είτε στη μέση είτε -οι περισσότερες- στις τελευταίες θέσεις της παγκόσμιας λίστας σε κρούσματα και νεκρούς. Η Iσλανδία που δεν εφάρμοσε ποτέ καραντίνα αλλά έκανε τεστ σε τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού της, σήμερα έχει λιγότερους νεκρούς ανά πληθυσμό από Ελλάδα. Η Λετονία επίσης δεν εφάρμοσε λοκ-ντάουν κι έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα στον δείκτη «νεκροί ανά πληθυσμό» από την Ελλάδα. Σλοβακία, Γεωργία και Κύπρος έχουν επίσης καλύτερα αποτελέσματα, ενώ τα Βαλκάνια και οι Ανατολικές χώρες (με την εξαίρεση της Ρωσίας) συνεχίζουν να έχουν σε γενικές γραμμές καλύτερα αποτελέσματα από τις Δυτικές χώρες.
Περισσότερα στοιχεία για τη διεθνή εικόνα εδω: https://www.worldometers.info/coronavirus/
Όπως και να έχει, σήμερα η ζωή όλων των χωρών του πλανήτη ζει στους ρυθμούς της πανδημίας, μιας πανδημίας που μέχρι στιγμής πορεύεται με υφέσεις κι εξάρσεις και πιθανότατα έτσι θα συνεχίσει μέχρι (κι εφόσον) να βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο ή φάρμακο.
O Μητσοτάκης και η παρέα του προσπάθησαν να αξιοποιήσουν τη σχετικά καλή «επίδοση» της Ελλάδας τον Μάρτιο-Απρίλιο (μήνες γενικώς της δυτικής κορωνο-υστερίας) ισχυριζόμενοι πως πήραν έγκαιρα και αυστηρά μέτρα κι έτσι εξηγούνται οι λίγοι νεκροί της Ελλάδας. Τον Μάρτη-Απρίλιο η Ελλάδα μέτρησε 138 νεκρούς από κορωνοϊό, όμως πράγματι κατάφερε και περιόρισε νεκρούς και κρούσματα στο ελάχιστο, και σε αυτό έπαιξε ρόλο πληθώρα παραγόντων, όχι μόνο το λοκ-ντάουν. Την επόμενη περίοδο (από Μάιο μέχρι μέσα Ιουλίου) σημειώθηκαν περίπου 50 θάνατοι, δηλαδή περίπου το 1/3, σε συνθήκες σχεδόν …απόλυτου συνωστισμού σε δρόμους, δημόσιες υπηρεσίες και καταστήματα. Τελικά περάσαμε στην τρίτη φάση, αυτήν του ανοίγματος των συνόρων, όπου μοιραία περάσανε εκατομμύρια άνθρωποι τα σύνορα χωρίς υγειονομικό έλεγχο και πολλοί από αυτούς ήταν φορείς του κορωνοϊού. Το «μοιραία» είναι σχήμα λόγου, καθώς η Ελλάδα ως κράτος με διεθνείς συνεργασίες θα μπορούσε να εφαρμόσει μια τακτική υγειονομικού ελέγχου των τουριστών, αν την ενδιέφερε βεβαίως η προάσπιση της Δημόσιας Υγείας και όχι των εφοπλιστών, των αεροπορικών εταιρειών, των τουριστικών πρακτορείων και του ξενοδοχειακού κεφαλαίου.
Σήμερα η κυβέρνηση της «πετυχημένης συνταγής» καταγράφει (στο τελευταίο δίμηνο) παρόμοιες επιδόσεις σε διασωληνωμένους ασθενείς και σε θανάτους (120 το διάστημα 15 Ιουλίου-15 Σεπτεμβρίου), με αυξητική μάλιστα τάση. Βεβαίως ούτε η κυβέρνηση ούτε τα ΜΜΕ σήμερα χαλάνε τον κόσμο ούτε και η πλειοψηφία του πληθυσμού (που δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό επηρεάζεται από την κρατική προπαγάνδα) εφαρμόζει πανικόβλητη μέτρα αυτοπεριορισμού όπως τον Μάρτη-Απρίλη. Αντίθετα το αποτέλεσμα των αντιφατικών δηλώσεων και ενεργειών του κρατικού-καθεστωτικού επιτελείου έχει ενισχύσει σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στην άποψη ότι «μας δουλεύουν-δεν υπάρχει πανδημία», σε άγνοια κινδύνου και σε εσφαλμένες -από υγειονομικής απόψεως- ατομικές συμπεριφορές.
Τα σχολεία ανοίγουν χωρίς μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών, χωρίς νέα κτίρια που θα μπορούν να εξασφαλίσουν μικρότερα τμήματα με τήρηση ασφαλών αποστάσεων (πχ στην Ιταλία ανοίγουν περίπου 4.000 νέες αίθουσες διδασκαλίας και προσλαμβάνονται 50.000 εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων διαβάστε περισσότερα: https://www.redtopia.gr/i-anaskopisi-mias-pandimias/). Στις Εκκλησίες ο κόσμος συνωστίζεται κανονικά με (ακροδεξιούς και ψεκασμένους κατά κανόνα) παπάδες-ταλιμπάν να βγάζουν πύρινους λόγους κατά της χρήσης μάσκας. Στους δημόσιους χώρους ούτε διατίθενται μαζικά και δωρεάν μάσκες και αντισηπτικά, δεν έχει προκηρυχθεί μαζική πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας και απολύμανσης και συχνά δεν τηρούνται καν οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Αντί για την καθιέρωση της τηλε-εργασίας σε όσους χώρους είναι αυτό δυνατό και σε αυστηρή εφαρμογή μέτρων προστασίας των εργαζόμενων στους υπόλοιπους κυριαρχεί το φαινόμενο συνωστισμού κι έλλειψης μέτρων ασφάλειας. Στα Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας τα δρομολόγια παραμένουν αραιά και η χρήση μάσκας δεν αρκεί για να σώσει τα προσχήματα. Η Ελλάδα πέρυσι σύμφωνα με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του προσωπικού των νοσοκομείων ήταν ανοχύρωτη ακόμα και μπροστά στην πανδημία απλής γρίπης. Φέτος τα νοσοκομεία έχοντας περάσει ήδη μια φάση έξαρσης της πανδημίας και μπροστά στη δεύτερη παραμένουν διαλυμένα, οι κλίνες ΜΕΘ και αναπνευστήρες είναι ελάχιστα, ο εξοπλισμός των νοσοκομείων είναι ελλιπής ενώ χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές παραμένουν άνεργοι και αδιόριστοι. Η διενέργεια μαζικών (και δωρεάν) διαγνωστικών τεστ στον πληθυσμό δεν αποτελεί κρατική επιλογή.
Έπειτα από όλα αυτά η συζήτηση περί «ατομικής ευθύνης» είναι στυγνή απόπειρα λαϊκής εξαπάτησης και η Αριστερά δεν πρέπει να τσιμπήσει, κάνοντας απλώς ασκήσεις «υπευθυνότητας». Με τους ρυθμούς να επιστρέφουν στην «κανονικότητα» από Σεπτέμβρη, η Αριστερά έχει ως καθήκον όχι να περάσει σε νέα φάση εσωστρέφειας και φοβιών μην χαρακτηριστεί «ανεύθυνη» ως προς τα μέτρα υπεράσπισης δημόσιας υγείας, αλλά να περάσει στην έμπρακτη αντεπίθεση απέναντι σε κυβέρνηση κι εργοδοσία που συνειδητά καταστρατηγούν κάθε αντίστοιχο μέτρο θέτοντας τις ζωές μας σε κίνδυνο. Να εστιάσει τα πυρά της στην κυβερνητική πολιτική και την απανθρωπιά του καπιταλισμού, να οργανώσει εμπράκτως το κίνημα αντίστασης (φυσικά με όρους κοινωνικής αποστασιοποίησης και χρήση μάσκας) εντάσσοντας μέτρα όπως τα παραπάνω στα αιτήματα του κινήματος και να τα διεκδικήσει, κεντρικά αλλά κυρίως σε κάθε χώρο δουλειάς, εκπαίδευσης και κοινωνικής δραστηριότητας. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη, υπάρχει μόνο η κρατική υπευθυνότητα απέναντι στο κεφάλαιο και η αστική ανευθυνότητα απέναντι στις ζωές μας. Με αυτές έχουμε να λογαριαστούμε.
Υποβολή απάντησης