Για ένα ακόµη καλοκαίρι, παρακολουθήσαµε να καίγεται από άκρη σε άκρη όλη η Ελλάδα. Από το Ρέθυµνο µέχρι τις Σέρρες και από την Χίο µέχρι την Πρέβεζα τα δάση της χώρας παραδίδονται στις φλόγες για πολλοστή φορά χωρίς αντίσταση. Πιο καταστροφική εφέτος ήταν η φωτιά στην Β.Α. Αττική. Ξεκινώντας από το Βαρνάβα «ταξίδεψε» ανεµπόδιστα πάνω από όλη την Πεντέλη για 40 χλµ. και έκαψε 105.000 στρέµµατα «εισβάλλοντας» και στον αστικό ιστό, όπου είχαµε και µια νεκρή εργάτρια σε επιχείρηση στο Χαλάνδρι, αλλά και καταστροφές σε εκατοντάδες σπίτια, αυτοκίνητα και επιχειρήσεις.
H αδυναµία του κρατικού µηχανισµού στον περιορισµό της φωτιάς στην Πεντέλη ήταν ολοφάνερη, όπου χαρακτηριστικά αναφέρεται η πλήρης απουσία πυροσβεστικών οχηµάτων ακόµη και σε σπίτια και επιχειρήσεις που καίγονταν σε Νέα Πεντέλη, Γέρακα κ.ά. Τα ίδια και στις άλλες πυρκαγιές, όπως ενδεικτικά στις φωτιές στο Παγγαίο και στον Όρβηλο που έσβησαν, µετά από πολλές ηµέρες, όταν έβρεξε. Τα µέσα πυρόσβεσης – εναέρια και επίγεια – δεν επαρκούν και οι δυνάµεις των πυροσβεστών έχουν επισήµως 4.000 κενές οργανικές θέσεις (ενώ επιχειρούν χωρίς νερό και φαΐ και µετράνε και ένα νεκρό εξαιτίας των εξουθενωτικών ωραρίων). Το κυβερνητικό αφήγηµα της ετοιµότητας κατέρρευσε µε πάταγο (παρασύροντας και το πολυ-προβεβληµένο «επιτελικό κράτος»).
Η πολιτική περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρµόζεται δογµατικά τα τελευταία χρόνια, έχουν οδηγήσει στη διάλυση τις δοµές δασοπροστασίας και πυρόσβεσης (αντίστοιχα και µε υγεία, παιδεία κ.ά.). Όσον αφορά στον πιο σηµαντικό τοµέα της πρόληψης, η περιγραφή της κατάστασης θα ήταν ανέκδοτο αν δεν συνιστούσε έγκληµα. Η έλλειψη ζωνών πυροπροστασίας, πυροσβεστικών κρουνών, καθαρισµού δασών σε συνδυασµό µε την ανυπαρξία σχεδίων ανάλυσης φωτιάς και αντιµετώπισης πυρκαγιών και φυσικά την ολέθρια µεταφορά (το 1998) της επιχειρησιακής ευθύνης από την δασική υπηρεσία στην πυροσβεστική, οδηγούν στα καταστροφικά αποτελέσµατα που βιώνουµε.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες η Αττική καίγεται µε µεγάλη συχνότητα, αλλά η ετοιµότητα για την καταστολή, η αποτελεσµατικότητα και η εκ των υστέρων διαπίστωση αναγκαίων µέτρων πρόληψης, δίνουν την εντύπωση ενός κρατικού µηχανισµού που αντιµετωπίζει το φαινόµενο για πρώτη φορά. Οι φωτιές ανάβουν για διάφορους λόγους – φυσικά και από εµπρησµό – και οι άνεµοι ή παρατεταµένη ξηρασία µπορεί να δυσκολεύουν την κατάσβεση, όµως γι’ αυτό είναι απόλυτα απαραίτητο να υπάρχουν επαρκή µέσα πρόληψης και κατάσβεσης των πυρκαγιών.
Ειδικά για την Αττική, µε τον µισό σχεδόν πληθυσµό της χώρας, η κατάσταση µε το περιβάλλον είναι ζοφερή, καθώς µέσα σε οκτώ χρόνια έχει χαθεί από πυρκαγιές το 37% των δασών της. Εκτός από την αύξηση των µεγάλων πυρκαγιών κατά 29% (σε σχέση µε την περίοδο 2008 ~ 2020), στα επιτεύγµατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη συγκαταλέγονται η πρώτη θέση µε το µεγαλύτερο ποσοστό καµένης γης Natura 2000, αλλά και η πρωτιά σε καµένη έκταση για κάθε φωτιά µε µέσο όρο για πέρσι τα 1.009 εκτάρια γης (αντίστοιχα η Ιταλία είχε 78 και η Γαλλία 41).
Το «σκορ» αυτό δεν είναι απόδειξη ανικανότητας της κυβέρνησης, αλλά αποτέλεσµα πολιτικών επιλογών. Μην ξεχνάµε ότι ο Μητσοτάκης ως αξιωµατική αντιπολίτευση, δήλωνε πως γνωρίζουν το πρόβληµα στην Αττική και ως κυβέρνηση θα είχαν ολοκληρωµένο σχέδιο αντιµετώπισης φυσικών καταστροφών στην περιοχή! Το 2021, µε την ίδρυση του περιβόητου υπουργείου Κλιµατικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας δήλωνε έτοιµος να αντιµετωπίσει την κλιµατική αλλαγή. ∆υστυχώς, η γνώση που διακήρυττε ήταν αυτή της εξασφάλισης κερδών για ηµετέρους είτε µέσω της ιδιωτικοποίησης τοµέων όπως ο καθαρισµός δασών ή η ενοικίαση και συντήρηση εναέριων µέσων, είτε µέσω των επιχειρηµατικών ευκαιριών που δίνει η κρίση όπως η διαχείριση των δασών από ξυλοβιοµήχανους και ξυλέµπορους ή ακόµη πιο ξεκάθαρα µε την αποψίλωσή δασών για να γίνουν ξενοδοχειακές επιχειρήσεις (βλ. Κέρκυρα και την προ τριετίας σχετική δήλωση στην Κέρκυρα «το δάσος κάποια στιγµή θα καεί … »).
Αντίθετα όµως, όσον αφορά στην κάλυψη των ευθυνών της, η κυβέρνηση έχει επιδείξει ιδιαίτερη επιτυχία στον τοµέα της πρόληψης για την εκτόνωση της οργής του λαού: Συνεχής βοµβαρδισµός από τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης µε ανάλυση για τις συνέπειες της κλιµατικής κρίσης που προκαλεί τις πυρκαγιές και για το «φαινόµενο των κηλιδώσεων», µετακυλήσεις της ευθύνης στους πολίτες που δεν καθαρίζουν τα οικόπεδα από τα ξερόχορτα κ.ά. Ενώ ως επίτευγµα παρουσιάζεται το 112 που τα (αρκετές φορές και αλλοπρόσαλλα) µηνύµατά του θυµίζουν το ανέκδοτο µε το βοσκό που φώναζε για τον λύκο στα κοπάδι. Ιδιαίτερη αγανάκτηση προκαλεί η αλαζονεία που καταγράφεται σε δηλώσεις πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών είτε αρνούµενοι να παραδεχθούν λάθη, είτε µιλώντας για µικρό αριθµό από πολίτες που επλήγησαν (και βέβαια οι υπόλοιποι συµπολίτες τους που µένουν χωρίς πνεύµονες οξυγόνου προφανώς δεν είναι πληγέντες), είτε προσπαθώντας να κάνουν συµψηφισµό µε τους νεκρούς του αντίστοιχου εγκλήµατος στο Μάτι. Βέβαια ο κυνισµός αυτός στοχεύει στην επίδειξη ισχύος και στην απογοήτευση όσων εξοργίζονται µε την πολιτική τους.
Όµως η προπαγάνδα δεν σβήνει τις φωτιές και βέβαια δεν «ανασταίνει» τα δάση, τα οποία χάνονται µε γοργούς ρυθµούς. Μετά τις πυρκαγιές έρχονται οι πληµµύρες και η ξηρασία, ενώ η «πράσινη ανάπτυξη» φέρνει ανεµογεννήτριες αντί για δέντρα και τουριστική «αξιοποίηση». Η καταστροφή δεν οφείλεται σε κάποιο παγκόσµιο φυσικό φαινόµενο, αλλά στην εγκληµατική αδιαφορία των κυβερνήσεων και των πολιτικών εξυπηρέτησης του κεφαλαίου που οδηγεί σε µια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, µε άµεσες συνέπειες στην υγεία, στην κοινωνία και στην οικονοµία. ∆εν µπορούµε, λοιπόν, να επιτρέψουµε να γίνει η καταστροφή µια ακόµη κανονικότητα, ούτε γίνεται να είµαστε σε αναµονή ενός ευσυνείδητου εισαγγελέα που θα εγκαλέσει τους αρµόδιους για να βρεθούν αντιµέτωποι των ευθηνών τους. Και βέβαια δεν πρέπει οι πυρόπληκτοι να αφεθούν στην τύχη τους: εκτός από την έµπρακτη αλληλεγγύη – που δεν αρκεί για την επούλωση των πληγών – πρέπει να στηριχθούν στον αγώνα για άµεση και πραγµατική αποζηµίωση τους.
Οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς οφείλουν να συντονιστούν άµεσα για να αντιτείνουν στην απογοήτευση, που θέλουν να µας επιβάλλουν, την δυνατότητα µετασχηµατισµού της οργής του κόσµου σε οργανωµένη πάλη, διεκδικώντας:
• Άµεση αποζηµίωση πληγέντων για το σύνολο των καταστροφών
• Προσλήψεις µόνιµου προσωπικού σε πυροσβεστική, δασική υπηρεσία, πολιτική προστασία και άλλες σχετικές υπηρεσίες δήµων και περιφερειών
• Ενίσχυση επίγειων και εναέριων µέσων πυροπροστασίας (χωρίς οι προµήθειες να σχεδιάζονται σύµφωνα µε τα συµφέροντα των ευρωπαίων κατασκευαστών)
• Άµεση έναρξη αντιπληµµυρικών και λοιπών έργων αποκατάστασης
• Κατάργηση όλων των δασοκτόνων νόµων και καµία αλλαγή χρήσης γης στις καµένες δασικές περιοχές.
K.M.
Υποβολή απάντησης