Των Έρνεστίνας Καρυστιναίου Ευθυμιάτου – Δανάης Μανωλέσου

Μια επίθεση ενάντια στις  διαφορετικές ταυτότητες που συγκεντρώνει η νεαρή Γκρέτα Τούνµπεργκ έχει ξεκινήσει στο εξωτερικό, αλλά εµφανίζεται πρόσφατα και στην Ελλάδα. Η δεκαεξάχρονη ακτιβίστρια για το περιβάλλον, έγινε γνωστή ανά τον κόσµο και ενέπνευσε το κίνηµα ενάντια στην κλιµατική αλλαγή, όταν, τον Αύγουστο του 2018, ξεκίνησε µια σειρά διαµαρτυριών για το κλίµα έξω από το σουηδικό Κοινοβούλιο στη Στοκχόλµη. Η Γκρέτα έχει σύνδροµο Άσπεργκερ, και όπως η ίδια έχει αναφέρει γι’ αυτό: «το να είναι κανείς διαφορετικός, είναι, υπό συνθήκες, µια υπερδύναµη». 

Από τον Αύγουστο του 2018, η δράση την οποία ξεκίνησε η Γκρέτα έχει δώσει έµπνευση για µαζικές, µαθητικές και όχι µόνο, πορείες σε ολόκληρο τον κόσµο και στις λεγόµενες «Παρασκευές για το µέλλον – Fridays for the Future» που διοργανώνονται ως µέρες κινητοποίησης για το κλίµα. Ωστόσο, µια επικοινωνιακή επίθεση προς το πρόσωπό της έχει ξεκινήσει, κι έχει ενορχηστρωθεί κυρίως από ακροδεξιά και συντηρητικά κόµµατα: το ΑFD της Γερµανίας, το UKIP του Φαράζ στη Βρετανία και το Εθνικό Μέτωπο της Λε Πεν από τη Γαλλία. Τα κόµµατα αυτά φαίνεται να έχουν σχέσεις µε φιλελεύθερα ιδρύµατα και ινστιτούτα αρνητών της κλιµατικής αλλαγής, όπως το EIKE (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για το Κλίµα και την Ενέργεια) και το CFACT-Europe (Επιτροπή  για ένα ∆ηµιουργικό Αύριο).

Ακροδεξιά

Πιο συγκεκριµένα, στη Γερµανία, όπου στα βασικά προτάγµατα του AFD έχει ενταχθεί η ρητορική ενάντια στην κλιµατική αλλαγή και τις επιπτώσεις της, µέλη του κόµµατος καλλιέργησαν µια καµπάνια µίσους προς το πρόσωπο της Γκρέτας συγκρίνοντάς τη µε µέλος ναζιστικής νεολαίας, και καλώντας τη να αναζητήσει θεραπεία για την «ψύχωσή της». O πρόεδρος του ακροδεξιού κόµµατος του Καναδά People’s Party of Canada, Maxime Bernier χαρακτήρισε στο τουίτερ την Γκρέτα ως «ξεκάθαρα ψυχικά ασταθή, όχι µόνο αυτιστική (…) που ζει σε µια διαρκή συνθήκη φόβου και θέλει και µεις να νιώσουµε το ίδιο».  O συντηρητικός δηµοσιογράφος Michael J. Knowles, σε εκποµπή του Fox News, περιέγραψε την Γκρέτα, µετά την οµιλία της στη Σύσκεψη, ως: «ένα διανοητικά άρρωστο παιδί από τη Σουηδία που το εκµεταλλεύονται οι γονείς του και η διεθνής αριστερά», εξαναγκάζοντας το σταθµό να ζητήσει αργότερα συγγνώµη για τη δηµοσίευση της δήλωσης.

∆ε µας κάνει έκπληξη ότι οι συντηρητικοί συνασπισµοί που χρηµατοδοτούνται από πετρελαιοπαραγωγικά συµφέροντα, και πάντα πιστοί εχθροί των κινηµάτων, χρησιµοποιούν τα µέσα επικοινωνίας που διαθέτουν προκειµένου να στρέψουν την προσοχή του κόσµου αλλού από την ουσία του προβλήµατος της κλιµατικής αλλαγής. Έτσι, χρησιµοποιούν ρητορική µίσους απέναντι στη µη-νευροτυπικότητα της Γκρέτα ή στο ότι είναι θηλυκότητα.

Σεξισµός

Πέρα από την οργανωµένη επίθεση των ακροδεξιών, πολλά από τα σχόλια προς το πρόσωπό της είναι εξόφθαλµα σεξιστικά: Ο 84χρονος Γάλλος φιλόσοφος Bernard Pivot, πρόεδρος της Λογοτεχνικής Ακαδηµίας Goncourt, µίλησε για τα σέξι κορίτσια από τη Σουηδία που θυµάται από τη νεότητά του: «Φαντάζοµαι την έκπληξή µας, το φόβο µας, αν είχαµε πλησιάσει µια Greta Thunberg (…)». Ακόµη ένας Γάλλος φιλόσοφος, ο Michel Onfray, σε εκτενές κείµενο που δηµοσίευσε στο σάιτ του την παροµοιάζει µε cyborg, και εξηγεί ότι ενοχλείται από το ότι δε βλέπει το νεαρό κορίτσι να χαµογελάει, σα να πρέπει κάθε θηλυκότητα που εµφανίζεται δηµόσια να χαµογελάει ώστε να είναι αποδεκτή: «Αυτό το κορίτσι έχει ένα πρόσωπο του cyborg που αγνοεί το συναίσθηµα – κανένα χαµόγελο, κανένα γέλιο, καµία έκπληξη, κανένα πόνο, καµία χαρά».

Βεβαίως και στην Ελλάδα έχουν εµφανιστεί αντίστοιχα σχόλια, επιθετικά προς το πρόσωπο της. Παράδειγµα, το σεξιστικό σχόλιο του κωµικού Σύλλα Σεραφείµ, που έγραψε στο Τουίτερ: «∆ε θα ήθελα να τη δω ούτε µε µαγιό».

Ο τρόπος που η εικόνα της Γκρέτα γίνεται αντικείµενο κριτικής από τα κυρίαρχα µέσα και τους εκπροσώπους τους, αποκαλύπτει τη λειτουργία του σεξισµού στον κυρίαρχο λόγο: στρέφεται µε ένταση ενάντια σε γυναίκες ή  θηλυκότητες που αρνούνται να χαµογελάσουν, να ντυθούν σύµφωνα µε τα «πρότυπα», που αρνούνται να είναι ντροπαλές ή διστακτικές απέναντι στο κοινό τους  στο δηµόσιο χώρο.

Φωνή του κινήµατος

Aπό τη µεριά µας, η Γκρέτα αποτελεί µία φωνή ανάµεσα στις πολλές του κινήµατος  που διεκδικεί ένα καλύτερο µέλλον για όλες τις µορφές ζωής στη Γη, ενάντια στην εκµετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος στο βωµό του κέρδους.  Ο βαθµός στον οποίο η Γκρέτα και ο τρόπος δράσης της θα στραφούν ενάντια στο σύστηµα, παραµένει ένα ανοιχτό ζήτηµα. Η ίδια ήδη έχει εµφανιστεί ως εξώφυλλο σε αµερικανικό περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας ανάµεσα στους δέκα «µελλοντικούς ηγέτες» για το 2019, και έχει συχνά χορηγούς εταιρείες για δράσεις της.

Τα παραπάνω δε θα πρέπει να µειώνουν τη σπουδαιότητα του κινήµατος που έχει αναπτυχθεί ενάντια στην κλιµατική αλλαγή και αρχίζει να µεγεθύνεται παγκόσµια έχοντας συχνά διαφορετικές προτεραιότητες: Στη Γερµανία, ενάντια στη βιοµηχανία του άνθρακα και την καταστροφή του φυσικού πλούτου της χώρας, ενώ στη Βρετανία ενάντια στις εξορύξεις.

Είναι για εµάς σαφές ότι ο αγώνας για τη σωτηρία του πλανήτη περνάει µέσα από τον αγώνα για µια ριζική ανατροπή του συστήµατος και, όπως αναφέρει και η Γκρέτα:

«Σήµερα χρησιµοποιούµε 100 εκατοµµύρια βαρέλια πετρέλαιο κάθε χρόνο. ∆εν υπάρχουν πολιτικές για να το αλλάξουµε αυτό. ∆εν υπάρχουν κανόνες για να µείνει όλο αυτό το πετρέλαιο στο έδαφος. Οπότε, δεν µπορούµε να σώσουµε τον πλανήτη παίζοντας µε τους κανόνες. Γιατί οι κανόνες πρέπει να αλλάξουν. Όλα πρέπει να αλλάξουν. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει σήµερα. Οπότε: τώρα είναι η ώρα για πολιτική ανυπακοή. Είναι ώρα για επανάσταση».

Καθήκον µας είναι να δώσουµε αντικαπιταλιστικό περιεχόµενο ακριβώς σε αυτές τις έννοιες: πολιτική ανυπακοή και επανάσταση.

Το κίνηµα κατά των εξορύξεων στις Σκουριές και κατά της εξόρυξης υδρογονανθράκων

Της Αθηνάς Σκαμπά

Στις «κινητοποιήσεις της Παρασκευής» για την κλιµατική αλλαγή, που ήταν τεράστιες σε πολλές χώρες του κόσµου, η Ελλάδα είχε πολύ µικρό µερίδιο. Τόσο στην µαθητική κινητοποίηση όσο και σε αυτήν που επιχειρήθηκε να οργανωθεί σε απογευµατινή ώρα στο Σύνταγµα. Πολύ συχνά ακούγεται η κριτική ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει οικολογικό κίνηµα, οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για το περιβάλλον και επίσης συχνά κατηγορείται η Αριστερά ότι δεν ασχολείται µε τα περιβαλλοντικά θέµατα και ενδιαφέρεται µόνο για οικονοµικούς αγώνες. Ο ισχυρισµός δεν είναι αβάσιµος: πράγµατι στην Ελλάδα δεν έχουµε περιβαλλοντικές οργανώσεις πανελλαδικής εµβέλειας και µακροχρόνιας δράσης στο χώρο του κινήµατος, ούτε οι αριστερές οργανώσεις είχαν και έχουν συστηµατική ενασχόληση και δράση σχετική. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσης κόµµατα, όπως αυτό των «Πράσινων» στην Γερµανία, που να κερδίζουν σηµαντικά εκλογικά ποσοστά µε βάση την οικολογική ατζέντα – αν υποθέσουµε ότι αυτό από µόνο του είναι δείκτης κοινωνικής ευαισθησίας για οικολογικά ζητήµατα.

Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά: στην Ελλάδα έχουν υπάρξει κινήµατα που έδωσαν σηµαντικές µάχες για το περιβάλλον, πολλά, η δε Αριστερά τα στήριξε ή/και υπήρξε στην πρωτοπορία τους.

Από τις µεγάλες διαδηλώσεις στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 για το «νέφος της Αθήνας» και για τα «πυρηνικά», µέχρι τα ηρωικά και νικηφόρα κινήµατα της περιόδου της κρίσης όπως αυτό της Κερατέας για τη χωµατερή και των Σκουριών για τις εξορύξεις χρυσού. Αλλά και σήµερα, µε µικρότερη µαζικότητα το κίνηµα για τις ανεµογεννήτριες στα Άγραφα, η αντίσταση για την καύση των απορριµµάτων στον Βόλο, το κίνηµα για τη χωµατερή της Φυλής και οι συλλογικότητες ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων που εξαπλώνονται σιγά – σιγά σε πολλά µέρη της  Ελλάδας.

Τα χαρακτηριστικά των περισσότερων από αυτά είναι ότι συσπείρωσαν την πλειονότητα των κατοίκων µιας περιοχής, σε µάχες σκληρές, µε ιδιαίτερα έντονη καταστολή, αλλά και µε πείσµα και αποφασιστικότητα από την πλευρά των κατοίκων, γιατί οι µάχες για το περιβάλλον είναι µάχες για την ίδια τη βιωσιµότητα µιας περιοχής και των κατοίκων της, µάχες ανθρώπων που καταλαβαίνουν ότι αν χάσουν, τα χάνουν όλα, από την αξία της περιουσίας τους µέχρι την υγεία των παιδιών τους.

Επιλέγουµε να παρουσιάσουµε δύο από αυτά τα κινήµατα, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Πρώτο, το κίνηµα ενάντια στις εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές, γιατί είναι ίσως ο πιο µακροχρόνιος, µαζικός και σκληρός αγώνας για το περιβάλλον, µε πολλές µάχες, µε νίκες αλλά δυστυχώς µε την απειλή ακόµα ανοιχτή. ∆εύτερο, τη µάχη ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, που ξεκινάει τώρα, γιατί είναι η πιο κρίσιµη µάχη που έχουµε µπροστά µας και γιατί αν αναπτυχθεί  κίνηµα για την κλιµατική αλλαγή στην Ελλάδα, η πιο άµεση και σηµαντική µάχη που πρέπει να δώσει είναι να σταµατήσουν τα σχέδια για εξορύξεις υδρογονανθράκων.

Το κίνηµα κατά της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές

Το κίνηµα κατά των εξορύξεων χρυσού είναι γνωστό, κυρίως, από τις διαδηλώσεις που γίνονταν στο ∆άσος των Σκουριών πριν µερικά χρόνια, ενάντια στα σχέδια της Eldorado Gold. Όµως το κίνηµα ενάντια στις εξορύξεις χρυσού έχει ξεκινήσει στις περιοχές της Χαλκιδικής, αλλά και στη Θράκη, από τη δεκαετία του ‘80.

Η κρατική εταιρεία ΜΕΤΒΑ, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, επιχειρεί να κάνει µεταλλεία χρυσού στην Ολυµπιάδα της Χαλκιδικής. Οι κάτοικοι του χωριού, αλλά και των διπλανών, ξεσηκώνονται και τα σχέδια της εταιρείας µαταιώνονται.

Μία δεκαετία αργότερα, το σενάριο ξαναπαίζεται µε την καναδική εταιρεία TVX αυτή τη φορά, η οποία επίσης επιχειρεί ξανά την κατασκευή εργοστασίου χρυσού στην Ολυµπιάδα. Ταυτόχρονα άλλες δύο ξένες εταιρείες απέκτησαν µεταλλευτικά δικαιώµατα στο Πέραµα της Ροδόπης και στις Σάπες του Έβρου µε στόχο την κατασκευή µεταλλείων χρυσού. Το εγχείρηµα πέφτει πάνω σε τείχος αντίστασης, από τους κατοίκους της Ολυµπιάδας και των χωριών του Στρυµονικού. Οι µάχες ήταν σκληρές, µε σκληρή αστυνόµευση και καταστολή από πλευράς του κράτους, το οποίο είχε επιβάλει αστυνοµικό νόµο µε απαγόρευση κυκλοφορίας, αύρες εγκατεστηµένες στην περιοχή, βαριές ποινές φυλάκισης σε δεκάδες κατοίκους (αθωώθηκαν σε δεύτερο βαθµό). Όλα αυτά το 1997, επί πρωθυπουργίας Κώστα Σηµίτη και κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Τη λύση έδωσε το 2002 το Συµβούλιο της Επικρατείας, µε µια ιστορική απόφαση το σκεπτικό της οποίας ήταν: «η στάθµιση του προσδοκώµενου οφέλους από το έργο και της επαπειλούµενης βλάβης από την κατασκευή και λειτουργία του είναι πληµµελής και παραβιάζει την αρχή της βιώσιµης ανάπτυξης». 

Το 2003 η TVX πτωχεύει και τα µεταλλεία περνούν στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός». ∆εν θα αναφερθούµε στο οικονοµικό και πολιτικό σκάνδαλο της σύµβασης µεταβίβασης, η οποία προκειµένου να κατοχυρωθεί, κυρώνεται µε νόµο από τη Βουλή των Ελλήνων. Αρκεί να αναφέρουµε ότι η Ελλάδα καταδικάστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παράνοµη ενίσχυση της «Ελληνικός Χρυσός», αφού της πούλησε τα µεταλλεία σε τιµή πολύ κατώτερη της αγοραίας αξίας τους και ταυτόχρονα την απάλλαξε από την υποχρέωση καταβολής φόρου µεταβίβασης.

Το περιβαλλοντικό έγκληµα, όµως και έγκληµα κατά της υγείας και της ζωής των κατοίκων, είναι τεράστιο. Η σύµβαση παραχώρησης δεν αφορά µόνο στα µεταλλεία της Ολυµπιάδας, αλλά αφορά στην παραχώρηση δικαιωµάτων εξόρυξης σε περιοχή συνολικής έκτασης 317.000 στρεµµάτων, το 92% των οποίων είναι παρθένο δάσος. Αυτό συµπεριλαµβάνει 3 µεταλλεία της Ολυµπιάδας, του Στρατωνίου και των Σκουριών. Εκτός από την καταστροφή του δάσους, µε την κοπή εκατοντάδων χιλιάδων δέντρων και το άνοιγµα τεράστιων κρατήρων, υπάρχει κάτι ακόµα: τα µεταλλεία της Ολυµπιάδας παράγουν χρυσό ο οποίος βρίσκεται µέσα σε κράµα αρσενοπυρίτη, που περιέχει 11% αρσενικό, γεγονός που καθιστά τη διάσπαση των µετάλλων εξαιρετικά επικίνδυνη και επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία. Η µέθοδος διάσπασης του συµπυκνώµατος ονοµάζεται «κυάνωση» και είναι αυτή που απέρριψε η απόφαση του ΣτΕ το 2002. Σε περιοχές που έχει χρησιµοποιηθεί αυτή η µέθοδος έχουν καταγραφεί θανατηφόρες παθήσεις στους κατοίκους και στο σώµα τους έχει βρεθεί µόλυβδος και αρσενικό. Ακόµα και στις µονάδες επεξεργασίας συµπυκνωµάτων στη Βουλγαρία και την Κίνα δεν δέχονται συµπυκνώµατα µε ποσοστό αρσενικού άνω του 0,5%.

Ο έλεγχος της «Ελληνικός Χρυσός» περνά σταδιακά στα χέρια καναδικής εταιρείας, η οποία από το 2006 αρχίζει να ξεδιπλώνει τα σχέδιά της για εξορύξεις στη Χαλκιδική, στις οποίες για πρώτη φορά συµπεριλαµβάνεται και το επιφανειακό ορυχείο των Σκουριών. Οι αντιδράσεις αρχίζουν σιγά – σιγά να ξαναφουντώνουν, αυτή τη φορά από το χωριό Μ. Παναγιά το οποίο βρίσκεται κοντά στο µεταλλείο των Σκουριών.

Από το 2011, οπότε ο τότε υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου δίνει την έγκριση στην «Ελληνικός Χρυσός» να προχωρήσει το φαραωνικών διαστάσεων έργο που είχε σχεδιάσει, µπορούµε να πούµε ότι έχει αναπτυχθεί πλέον ένα µαζικό και µαχητικό κίνηµα. Επιτροπές αγώνα υπάρχουν σε διάφορα χωριά της περιοχής, που συντονίζονται µεταξύ τους, ενώ το κίνηµα έχει απήχηση πανελλαδικά.

Από το 2012, ιδιοκτήτρια των µεταλλίων είναι πλέον η Eldorado Gold. Από την αρχή ακολουθεί πολιτική σύγκρουσης µε τους κατοίκους που αντιδρούν. Στο έργο της αυτό έχει στο πλευρό της από την αρχή την Ελληνική Αστυνοµία. Καθώς οι συγκρούσεις συνεχίζονται και κλιµακώνονται, η αστυνοµία έχει πλέον εγκατασταθεί στο βουνό και κλιµακώνει την καταστολή – από χρήση χηµικών µέχρι και πλαστικές σφαίρες.

Τα συστηµικά µέσα ενηµέρωσης δεν λένε κουβέντα για όλα αυτά. Παρ’ όλη τη µαζικότητα των διαδηλώσεων, ακόµα και στη Θεσσαλονίκη, δεν καλύπτουν ποτέ κανένα γεγονός. Αυτό ανατρέπεται τον Φεβρουάριο του 2013, µετά από εµπρηστική επίθεση που γίνεται από άγνωστους κουκουλοφόρους στο εργοτάξιο των Σκουριών, οπότε οι Σκουριές βρίσκουν θέση καθηµερινά στα δελτία ειδήσεων, µε τους κατοίκους να παρουσιάζονται πλέον σαν επικίνδυνοι τροµοκράτες και εγκληµατίες.

Από τον εµπρησµό και µετά η καταστολή σκληραίνει ακόµα περισσότερο. Κάτοικοι συλλαµβάνονται και κρατούνται για µέρες χωρίς παρουσία δικηγόρου. Συνολικά, περίπου 350 κάτοικοι έχουν κατηγορηθεί για διάφορα ποινικά αδικήµατα, διαφορετικής βαρύτητας, µέχρι και για σύσταση εγκληµατικής οργάνωσης. Τα στοιχεία είναι αστεία, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που µένουν στη φυλακή για µήνες. Ο κόσµος δεν τροµοκρατείται από την καταστολή, αντιθέτως η κλιµάκωσή της οδηγεί πολύ κόσµο σε όλη την Ελλάδα να δηλώνει ενεργά συµπαράσταση στον αγώνα της Χαλκιδικής. Πολλές επιτροπές αλληλεγγύης συγκροτούνται σε διάφορα µέρη, ενώ το θέµα παίρνει διεθνή διάσταση και προβάλλεται από διεθνή δίκτυα ενηµέρωσης.

Η εταιρεία παρανοµεί προκλητικά, παραβιάζοντας περιβαλλοντικούς, πολεοδοµικούς κ.λπ. νόµους, ενώ η δικαιοσύνη κοιτά από την άλλη πλευρά, παρότι οι κάτοικοι προσφεύγουν, τεκµηριωµένα. Νοµοθετούνται από την Ελληνική Βουλή νέες διατάξεις που αίρουν όλα τα εµπόδια στο δρόµο της εταιρείας. Αποκορύφωµα, νέα απόφαση του ΣτΕ το 2013, εντελώς αντίθετη µε αυτήν που είχε βγάλει 11 χρόνια πριν, η οποία επιτρέπει ένα έργο πολλαπλάσιων διαστάσεων και πολλαπλάσιων καταστροφικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων από αυτό που απαγόρευσε το 2002.

Το κίνηµα κατά των εξορύξεων, όπως και το µεγαλύτερο µέρος του κινήµατος που αναπτύχθηκε τότε στην Ελλάδα, επένδυσε πολιτικά στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το κόµµα ΣΥΡΙΖΑ συµµετείχε και είχε υποστηρίξει τον αγώνα στις  Σκουριές, και το σταµάτηµα της επένδυσης ήταν από τις «σηµαίες» της προεκλογικής του καµπάνιας στην περιοχή – και όχι µόνο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε 3 υπουργούς Περιβάλλοντος. Η Eldorado Gold δήλωνε ότι δεν µπορεί να βγάλει άκρη µε τον πρώτο, τον Π. Λαφαζάνη, ο οποίος είχε φτάσει στο σηµείο να τους πει: «κάντε µας µήνυση και αν χρειαστεί να σας αποζηµιώσουµε, θα σας αποζηµιώσουµε». Ο δεύτερος, ο Π. Σκουρλέτης, κατά τη διάρκεια της θητείας του εξέδωσε δύο αποφάσεις, απορρίπτοντας την µελέτη τεχνικών εργασιών ως ανεφάρµοστη, αφού η µελέτη αναφερόταν σε µέθοδο εξόρυξης του χρυσού χωρίς τη χρήση κυανίου (αναφερθήκαµε παραπάνω) χωρίς να αποδεικνύεται ότι αυτό είναι πρακτικά εφικτό. Η πρώτη απόφαση Σκουρλέτη ήταν το 2015, ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο και µε την ψήφιση του 3ου µνηµονίου σε εκκρεµότητα, και τον ΣΥΡΙΖΑ να «µετράει τα κουκιά του» στη Βουλή. Η εταιρεία την προσέβαλλε δικαστικά και δικαιώθηκε από το ΣτΕ το 2016. Η δεύτερη απόφαση Σκουρλέτη, τον Νοέµβριο του 2016, ακολουθείται από τον ανασχηµατισµό και την αντικατάστασή του από το Γ. Σταθάκη, µόλις τρεις µέρες µετά. Από τις πρώτες του ηµέρες ως υπουργός Περιβάλλοντος, ο Γιώργος Σταθάκης υπογράφει µία από τις άδειες λειτουργίας της εταιρείας. Ήσσονος σηµασίας η άδεια, αλλά σηµαντική ως δείγµα γραφής. Με εκκρεµή στη δικαιοσύνη την προσφυγή κατά της δεύτερης απόφασης Σκουρλέτη, ο Σταθάκης υπέγραψε το 75% των απαιτούµενων αδειών για τη λειτουργία. Σε ανύποπτο χρόνο δε, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στον διευθυντή του ρ/ς «Στο κόκκινο», στην παρατήρηση: «Εµείς ήµασταν µε τη µία πλευρά, δεν ήµασταν µε την άλλη», απαντά: «Ε, αφήστε, ήµασταν µε τη µία. Ως κυβέρνηση όµως έχεις ευθύνη να µην οδηγήσεις 5.000 εργαζοµένους στην ανεργία, αλλά να βρεις µια λύση», αναφερόµενος στους µεταλλωρύχους που εργάζονταν στα µεταλλεία – τους οποίους κατ’ εξακολούθηση είχε χρησιµοποιήσει η εταιρεία ως µοχλό πίεσης.

Με την εκλογή της, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τις πρώτες της εξαγγελίες και στο πλαίσιο της πολιτικής «ενίσχυσης των επενδύσεων», αναγγέλλει τη διευκόλυνση της επένδυσης στη Σκουριές. Άλλος ένας γύρος ξεκινά για τους κατοίκους της Χαλκιδικής. Ένας νέος γύρος, µε τις ελπίδες τους διαψευσµένες και το ηθικό τσακισµένο. Αυτό που έδειξε η ιστορία είναι πως προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι εξορύξεις χρυσού στη Β. Ελλάδα είναι το τσάκισµα του αγώνα των κατοίκων. Εκεί θα κριθεί και πάλι.

Κίνηµα κατά της εξόρυξης υδρογονανθράκων

Το Σαββατοκύριακο 28 και 29 Σεπτεµβρίου πραγµατοποιήθηκε στην Αθήνα η δεύτερη Πανελλήνια συνάντηση πρωτοβουλιών ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Τη συνάντηση καλούσαν πρωτοβουλίες από την Αθήνα, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και τα Ιόνια νησιά που έχουν συγκροτηθεί µε αφορµή εκτεταµένο σχέδιο παραχώρησης δικαιωµάτων εξόρυξης, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, από το Ελληνικό ∆ηµόσιο σε πετρελαϊκές εταιρείες.

Η ίδια η συνάντηση είχε πολύ µεγάλο ενδιαφέρον, µε πληροφορίες και ενηµέρωση από διάφορες περιοχές. Συµµετείχε κόσµος από τις πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται σχετικά, αλλά και συλλογικότητες και οργανώσεις της Αριστεράς και κόσµος του κινήµατος. Η συνάντηση κατέληξε σε κάλεσµα για κινητοποίηση την Τρίτη 1 Οκτώβρη, ηµέρα κύρωσης από τη Βουλή της σύµβασης παραχώρησης θαλάσσιων περιοχών στο Ιόνιο, τον Κυπαρισσιακό κόλπο, καθώς και δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης σε πετρελαϊκές εταιρίες για έρευνα και εξορύξεις υδρογονανθράκων.

Είναι αλήθεια ότι και η συνάντηση και οι κατά τόπους κινητοποιήσεις δεν είχαν τη µαζικότητα που χρειάζεται για να σταµατήσει αυτό το σχέδιο. Είναι όµως ένα κίνηµα που βρίσκεται στα σπάργανα, ένα κίνηµα που πριν απ’ όλα έχει µπροστά του ένα τεράστιο έργο ενηµέρωσης για θέµατα που η πλειονότητα του κόσµου δεν γνωρίζει και δεν υποψιάζεται καν την κρισιµότητά τους.

Ακόµα όµως και αν δεν γνωρίζει κανείς τις συγκεκριµένες συνέπειες από αυτό το σχέδιο εξορύξεων, και µόνο το γεγονός ότι παγκοσµίως αντιµετωπίζουµε το πρόβληµα της κλιµατικής αλλαγής µε τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα και οποιοδήποτε σχέδιο αναστροφής της κατάστασης προϋποθέτει τη γενναία µείωση της χρήσης υδρογονανθράκων, µε το χρόνο να µετράει αντίστροφα και πιεστικά, είναι τουλάχιστον εγκληµατικό για µια χώρα να επιχειρεί ένα τόσο εκτεταµένο σχέδιο στροφής προς τους υδρογονάνθρακες.

Γι’ αυτό είναι σηµαντικό να στρέψουµε το βλέµµα µας προς αυτό το κίνηµα, καθώς δίνει µια µάχη εξαιρετικά κρίσιµη και ζωτική. Σήµερα έχουν ήδη παραχωρηθεί 60.000 τ. χιλιόµετρα θαλάσσιας έκτασης στο Ιόνιο και την Κρήτη και 17.000 χερσαίας στην Ήπειρο, τη ∆υτική Στερεά και τη ∆υτική Πελοπόννησο για έρευνα και εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ο αριθµός αυτός θα αυξηθεί άµεσα πολύ περισσότερο.

Το επιχείρηµα των υπερασπιστών της «επένδυσης» αυτής είναι η υπόσχεση οικονοµικής ευηµερίας. Υπόσχονται θέσεις εργασίας, έσοδα για το κράτος και παρουσιάζουν σαν σχεδόν ανύπαρκτους τους κινδύνους. Η πραγµατικότητα είναι εντελώς αντίστροφη. Ακόµα κι αν δεν λαµβάναµε υπόψη το περιβαλλοντικό κόστος και µέναµε στα οικονοµικά στοιχεία, ο υπολογισµός των κερδών είναι αβέβαιος. Βεβαίως, οι εταιρείες πάνω στο προσδοκώµενο από την επένδυση κέρδος, έχουν ήδη τζογάρει στη χρηµατιστηριακή αγορά, πολλαπλασιάζοντας, κατά το γνωστό καταστροφικό τρόπο, την αξία της επένδυσης, εκ των προτέρων.

Στο κόστος της επένδυσης δεν υπολογίζουν το κόστος αποκατάστασης από ενδεχόµενη διαρροή ή ατύχηµα, το οποίο έχει µεγαλύτερη πιθανότητα να συµβεί απ’ ό,τι έχουν τα κέρδη της επένδυσης. ∆εν υπολογίζουν επίσης το κόστος και την απώλεια θέσεων εργασίας από την ολοκληρωτική καταστροφή του τουρισµού και της αλιείας στις περιοχές αυτές για δεκαετίες. ∆εν υπολογίζουν το κόστος σε δαπάνες υγείας από τις επιπτώσεις ενός τέτοιου ατυχήµατος σε ανθρώπους και ζώα, το κόστος από τη καταστροφή της γεωργίας.

Βεβαίως, δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου µε το περιβαλλοντικό κόστος. Οι συνέπειες στα τοπικά, γύρω από την εξόρυξη οικοσυστήµατα θα είναι άµεσες και σίγουρες – µιλάµε για πλήρη καταστροφή και εξαφάνιση. Σίγουρη επίσης είναι η αύξηση της σεισµικότητας της περιοχής – µοιάζει σχεδόν παράλογο να επιλέγει κανείς να κάνει ακόµα και έρευνες σε µια χώρα σεισµογενή, πολύ περισσότερο δε στην περιοχή του Ιονίου που είναι από τις πιο σεισµογενείς της Ελλάδας και έχει ήδη βιώσει δύσκολους σεισµούς.

Οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν τεράστια συµφέροντα από τις εξορύξεις πετρελαίου. Για τους κατοίκους, όµως, µιας περιοχής στην οποία γίνεται µια τέτοια επένδυση ποτέ δεν υπήρξε όφελος. Αρκεί να ρίξει κανείς µια µατιά στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες για να διαπιστώσει ότι το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων κάθε άλλο παρά καλό είναι. Αντιθέτως, αυτό που ζουν ξανά και ξανά κάτοικοι τέτοιων περιοχών είναι η υποβάθµιση του βιοτικού τους επιπέδου, οι ανταγωνισµοί συµφερόντων και οι πόλεµοι. Κανένας λαός τέτοιων χωρών δεν είναι πλούσιος ούτε ευηµερεί. Οι υποσχέσεις για οικονοµική ευηµερία αφορούν µόνο τις τσέπες τους. Ήδη οι εξορύξεις στην Ανατολική Μεσόγειο οξύνουν τους ανταγωνισµούς στην περιοχή, υπερ-θερµαίνοντας την ένταση µεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Είναι εξάλλου στο DNA του καπιταλισµού να συσσωρεύει κέρδη για τους λίγους και να φορτώνει τις ζηµιές στην κοινωνία ολόκληρη. Το κόστος που πληρώνουµε µετριέται µε τη φτώχεια µας, αλλά καµιά φορά δυστυχώς και µε τις ίδιες τις ζωές µας.

Το Σάββατο 28 και την Κυριακή 29/9/2019, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, η δεύτερη πανελλαδική συνάντηση πρωτοβουλιών ενάντια στο εξελισσόμενο σχέδιο εξορύξεων υδρογονανθράκων μέσω της εκχώρησης του 1/3 της επικράτειας σε μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες.

Κοινός τόπος της συνάντησης, η καθολική απόρριψη των εξορύξεων υδρογονανθράκων ως μιας επιλογής με μεγάλες και καταστροφικές περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις που ταυτόχρονα προκαλεί ιδιαίτερα σοβαρές γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται για ένα θέμα που κρατήθηκε επιμελώς έξω από τον δημόσιο διάλογο ενώ οι όποιες αναφορές επενδύονται με ακατάσχετες όσο και ανακριβείς υποσχέσεις για αμφίβολες ως ανύπαρκτες ωφέλειες.
Στην συνάντηση διαπιστώθηκε η δημιουργία ολοένα και περισσότερων τοπικών πρωτοβουλιών και η ανάγκη συντονισμού των δράσεων για την μεγαλύτερη δυνατή ενημέρωση και κινητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Πρώτη κοινή δράση θα αποτελέσουν δημόσιες παρεμβάσεις την Τρίτη 1 Οκτώβρη, ημέρα συζήτησης στο Κοινοβούλιο για την κύρωση των συμβάσεων παραχώρησης θαλάσσιων περιοχών στο Ιόνιο, τον Κυπαρισσιακό Κόλπο, δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης στις πετρελαϊκές EXXON MOBIL, TOTAL, REPSOL και ΕΛΠΕ. Παράλληλα, προχωράει η πρώτη εξόρυξη που αφορά το Κατάκολο της Ηλείας με την κατάθεση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από την Energean Oil & Gas S.A.
Οι παρεμβάσεις αφορούν κατά τόπους παραστάσεις διαμαρτυρίας κυρίως σε Διοικητήρια και Δημαρχεία.

Ειδικά για την Αθήνα, η κινητοποίηση θα γίνει στην πλατεία Συντάγματος την Τρίτη 1 Οκτώβρη, στις 18.00.
Καλούμε όλους και όλες να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.
Να συμβάλλουμε στην ενημέρωση των πολιτών για τις επιπτώσεις της μετατροπής της χώρας μας σε πεδίο δράσης των πετρελαϊκών.
Να ενισχύσουμε τις αντιστάσεις στα καταστροφικά σχέδια των εξορύξεων.
Να τους σταματήσουμε!

Τα ΜΑΤ προσπαθησαν να κλείσουν τους φοιτητικούς συλλόγους για να μην πάνε προς το Αγ. Βενιζέλου. Τελικά οπισθοχωρησαν#δεθ2019 pic.twitter.com/Zyig1kQLyM

— Chris Avramidis (@chris_avramidis) September 7, 2019

Το μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων.#δεθ2019 pic.twitter.com/BwsiHxdJZr

— Chris Avramidis (@chris_avramidis) September 7, 2019

Της Έφης Γαρίδη

Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου περιλαμβανόταν στις βασικές προεκλογικές εξαγγελίες της Νέας Δημοκρατίας, ενώ κυριαρχούσε επί μήνες στο λόγο των εκπροσώπων της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις σχολές. Η ρητορική περί «βίας και ανομίας» που υποτίθεται κυριαρχούν στους πανεπιστημιακούς χώρους αποδείχτηκε μια επικίνδυνη καραμέλα, που έγινε πιστευτή από ευρύ ακροατήριο – τουλάχιστον τους ψηφοφόρους της ΝΔ, αλλά όχι αναγκαστικά μόνο αυτούς. Το νομοσχέδιο για την κατάργηση του ασύλου ήταν μια από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Και η «πρεμούρα» αυτή της δεξιάς κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι πολύ γρήγορα θέλει να εφαρμόσει το συνολικότερο σχέδιό για τα πανεπιστήμια, την απομάκρυνσή τους από οποιεσδήποτε κοινωνικές ζυμώσεις και την παράδοσή τους στην αγορά.

Το άσυλο νομοθετήθηκε για πρώτη φορά το 1982 από την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά η άτυπη εφαρμογή του, καθώς και η διεκδίκηση για τη νομική του υπόσταση, υπήρχε περισσότερο από έναν αιώνα νωρίτερα. Η πρώτη διεκδίκηση ξεκίνησε σε μια αρκετά ξεχασμένη εξέγερση της νεολαίας, τα «Σκιαδικά», το Μάη του 1859, όταν η νεολαία έβγαινε στο δρόμο καταγγέλλοντας τον κρατικό αυταρχισμό και συγκρουόμενη με την αστυνομία. Στη διάρκεια αυτής της διήμερης εξέγερσης (10-11 Μάη), 100 μαθητές καταδιωκόμενοι από την αστυνομία μπήκαν στο χώρο του Πολυτεχνείου, όπου περικυκλώθηκαν από αστυνομία και στρατό και συνελήφθησαν. Η είσοδος του στρατού στο πανεπιστήμιο καταγγέλθηκε στη Γερουσία ως καταπάτηση «του ασύλου των επιστημών», κάτι που αποτελεί την πρώτη γραπτή αναφορά στην έννοια του ασύλου. Τις επόμενες δεκαετίες η έννοια του ασύλου αναγνωρίζεται τυπικά, ακόμα και σε συνθήκες καθόλου φιλελεύθερες. Η σύγκλητος του Πολυτεχνείου αρνήθηκε να δώσει έγκριση για τη στρατιωτική επέμβαση κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου βασιζόμενη ακριβώς στο άσυλο – βέβαια όταν η χούντα το καταπάτησε έτσι κι αλλιώς, η Σύγκλητος ενέκρινε εκ των υστέρων την επέμβαση, προφασιζόμενη την παρουσία μεγάλου αριθμού ατόμων άσχετων με το Πολυτεχνείο.

Από τη νομοθέτηση ως την κατάργηση

Από τη νομοθέτησή του το 1982 ως την πρώτη απόπειρα κατάργησης με το νόμο Γιαννάκου, το άσυλο έσπασε αρκετές φορές και με διάφορες αφορμές. Ο νόμος Γιαννάκου ήταν μια προσπάθεια περιστολής του ασύλου, με τη μεταφορά του δικαιώματος άρσης του ασύλου στο ολιγομελές πρυτανικό συμβούλιο, προσπάθεια βέβαια που ακυρώθηκε στην πράξη κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08. Με το νόμο Διαμαντοπούλου, που υπερψηφίστηκε και από τη Νέα Δημοκρατία, το 2011, το άσυλο καταργήθηκε στην πράξη. Επανήλθε σε ένα βαθμό με το νόμο Γαβρόγλου το 2017, ο οποίος επαναφέρει τη δικαιοδοσία του πρυτανικού συμβουλίου να αποφασίζει για επέμβαση της αστυνομίας «σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής». Αυτό το κουτσουρεμένο άσυλο καταργήθηκε με το νόμο Κεραμέως στις 8 Αυγούστου.

Η προπαγάνδα περί «ασφάλειας» και «βίας και ανομίας»

Είναι σαφές ότι η κατάργηση του ασύλου δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλεια, για την οποία υποτίθεται ότι κόπτονται οι κατά καιρούς κυβερνήσεις και εν προκειμένω η κυβέρνηση της ΝΔ. Πρώτα απ’ όλα, είναι γνωστό ότι αυτές οι πιάτσες του ναρκεμπορίου (βασικό επιχείρημα υπέρ της κατάργησης του ασύλου) «τοποθετούνται» όχι από τους τοξικο-εξαρτημένους «πελάτες» (που πάνε όπου δίνει ραντεβού ή περνάει ο έμπορος) αλλά από τους εμπόρους και τα κυκλώματα εμπορίας πίσω απ’ αυτούς. Οι πιάτσες του ναρκεμπορίου τοποθετούνται γύρω από τα πανεπιστήμια, ως μέρος του σχεδίου για υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, με την αστυνομία να παρεμβαίνει κάθε τόσο και να κυνηγάει τοξικοεξαρτημένους, ενώ οι έμποροι βρίσκονται πάντα στο απυρόβλητο. Επιπλέον, ο νόμος Γαβρόγλου έδινε ήδη το δικαίωμα παρέμβασης για τέτοιου είδους θέματα.

Υπάρχουν όμως και άλλοι μοχλοί του σχεδίου υποβάθμισης: η υποχρηματοδότηση, η έλλειψη προσωπικού, η κακοπληρωμένη έρευνα, η έλλειψη κονδυλίων ακόμα και για συνδρομές σε επιστημονικά περιοδικά ή για συμμετοχή σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Εδώ και χρόνια το πανεπιστήμιο αφήνεται στην τύχη του, με σκοπό να πειστεί η ελληνική κοινωνία ότι μόνο το ιδιωτικό κεφάλαιο μπορεί να δώσει τη λύση, ώστε να δημιουργηθούν ιδιωτικά «ιδρύματα» που θα προσφέρουν γνώση με το αζημίωτο. Σε πείσμα όλων, τα ελληνικά πανεπιστήμια παίρνουν υψηλές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη και οι Έλληνες ερευνητές διακρίνονται σε δημοσιεύσεις και επιστημονικές επιτυχίες.

Εκτός από το ναρκεμπόριο που προβάλλουν οι κυβερνήσεις ως επιχείρημα για την ανάγκη κατάργησης του ασύλου, το δεύτερο επιχείρημα είναι η «βία και ανομία» των παρατάξεων. Οι αφισοκολλήσεις, τα συνθήματα στους τοίχους, οι συνελεύσεις και οι πολιτικές συζητήσεις είναι για τις κυβερνήσεις «εκφυλιστικά φαινόμενα» που δεν συνάδουν με τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Συγκρούονται δύο αντιλήψεις: από τη μία το πανεπιστήμιο ως χώρος κοινωνικών και πολιτικών ζυμώσεων, ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και έρευνας για το καλό της ανθρωπότητας, και από την άλλη το πανεπιστήμιο ως αποστειρωμένος χώρος, με φοιτητές πειθήνιους που θα προετοιμάζονται για την αγορά εργασίας και τις απαιτήσεις της, με έρευνα προσανατολισμένη στις ανάγκες της αγοράς. Το πανεπιστήμιο που θέλουν είναι ένα πανεπιστήμιο που δεν θα έχει πια καμία χρησιμότητα πέραν από την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας και την καλλιέργεια στείρων δεξιοτήτων.

Δεν θα περάσει!

Για να μπορέσουν να βάλουν σε λειτουργία το σχέδιό τους για την μετάλλαξη του πανεπιστημίου και την παρείσφρηση του ιδιωτικού κεφαλαίου και επενδύσεων μέσα σε αυτό, η κατάργηση του ασύλου ήταν απαραίτητο βήμα για να μπορεί η αστυνομία να καταστείλει τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος. Νομίζουν ότι αυτό αρκεί. Εμείς θα τους αποδείξουμε ότι με κανένα νόμο δεν μπορούν να πετύχουν τη μετάλλαξη του πανεπιστημίου, γιατί το πανεπιστήμιο δεν ανήκει σε καμία κυβέρνηση, ανήκει στην κοινωνία.

Και το φοιτητικό κίνημα ήδη έδειξε τα δόντια του. Με δύο μαζικότατες πορείες στις 23 Ιουλίου και τις 8 Αυγούστου, με παραστάσεις διαμαρτυρίας, με συλλογή υπογραφών από εκατοντάδες μεταπτυχιακούς φοιτητές, υποψήφιους διδάκτορες και καθηγητές. Και με την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς οι αγώνες και οι αντιστάσεις θα κλιμακωθούν, η κατάργηση του ασύλου δεν θα περάσει στην πράξη και τα σχέδιά τους θα ανατραπούν. Όπως κάθε φορά που οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να «βάλουν χέρι» στα πανεπιστήμια, ακόμα μια φορά θα ηττηθούν από το φοιτητικό κίνημα.

Όλοι στην διαδήλωση 14 Σεπτέμβρη – 12μ. Προπύλαια

Oι κατασταλτικές επιχειρήσεις της 26ης Αυγούστου στα Εξάρχεια είναι, μαζί με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την επίθεση στην κατάληψη Κ*ΒΟΞ το βράδι της Πέμπτης 29 Αυγούστου, δείγματα για το πώς εννοεί η κυβέρνηση της ΝΔ την εφαρμογή του «Νόμου και της Τάξης». – Με εισβολή πάνοπλων ράμπο, με ολοήμερο μπλόκο της γειτονιάς, έβγαλαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες/ριες, μεταξύ τους πολλά παιδιά, από τα σπίτια και να τους πήγαν σιδεροδέσμιους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. – Στο Κ*ΒΟΞ έκαναν απόπειρα εισβολής, έσπασαν τζαμαρίες του χώρου, ενώ βρισκόταν κόσμος μέσα και τραυμάτισαν ένα άτομο σοβαρά, το οποίο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Μετά την επίθεση των ΜΑΤ, ακολούθησαν λεκτικές προκλήσεις, η διμοιρία ΜΑΤ βρέθηκε στην πλατεία, πέταξαν χημικά. Ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των αστυνομικών χαρακτήρισε τους πρόσφυγες, τους αριστερούς και τους αναρχικούς σαν «σκουπίδια» και «ανθρώπινη σκόνη». Παρόλη την «για τα μάτια του κόσμου» καθαίρεσή του, η επίθεση στο Κ*ΒΟΞ δείχνει ότι η τοποθέτησή του δε διαφέρει από τις πολιτικές της κυβέρνησης. Προχτές ήταν οι καταλήψεις, οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες/ριες, χτες ο αναρχικός χώρος, αύριο ποιοι; Η «επιχείρηση Εξάρχεια» ουσιαστικά εξυπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγαλοκατασκευαστών και του τουρισμού που έχουν κατακλείσει την περιοχή, αγοράζοντας τα πάντα προκειμένου να μετατρέψουν -και- τα Εξάρχεια από γειτονιά κοινωνικής αμφισβήτησης σε μια γειτονιά airbnb πανάκριβης κατοικίας και πολυτελών ξενοδοχείων. Στα σχέδιά τους δεν χωράνε μετανάστες, το κίνημα κι η νεολαία, ούτε καν οι ίδιοι οι σημερινοί κάτοικοι! Σε αυτή την επιχείρηση βίας εξιλαστήρια θύματα είναι για μια ακόμα φορά οι κατατρεγμένοι αυτού του κόσμου, οι μετανάστες/ριες κι οι πρόσφυγες. Σε συνέχεια της «πολιτισμένης» δύσης και της ΕΕ φρούριο, με τις κυβερνήσεις, αφού τους πνίγουν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, με τις ρατσιστικές συμφωνίες (βλ. συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας), αφού φτιάχνουν και διατηρούν αίσχη τύπου Μόριας, τους ανακηρύσσουν σε εξιλαστήρια θύματα της πολιτικής τους. Το «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης, είναι καταστολή, βία και επιθέσεις στο κίνημα, στους πρόσφυγες και μετανάστες και διευκολύνσεις στο κεφάλαιο. Θα μας βρουν απέναντί τους. Το όπλο μας ήταν, είναι και θα είναι η αλληλεγγύη και η αντίσταση. Καλούμε και συμμετέχουμε στη διαδήλωση στις 14 Σεπτέμβρη 12μ. στα Προπύλαια

• Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις, έξω η Αστυνομία από τα Εξάρχεια.

• Όχι στις νέες επιθέσεις λιτότητας, καταστολής και ρατσισμού.

Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»

Διαβάστε περισσότερα: https://www.kar.org.gr/2019/08/30/i-katastoli-tis-dexias-kai-ta-epicheirimatika-symferonta-apeiloyn-tis-geitonies-mas-ochi-to-kinima-oi-katalipseis-oi-prosfyges-ki-oi-metanastes-oloi-stin-diadilosi-14-septemvri-12m-propylaia/

 Σχόλιο RedTopia: Δημοσιεύουμε έστω και αργοπορημένα το κείμενο της Πρωτοβουλίας Κατοίκων στη Ραφήνα, κατ’αρχήν για να ενημερωθούμε όλοι για το θέμα. Η Περιφερειακή αρχή, 2 μέρες πριν την αποχώρησή της ψήφισε ένα απαράδεκτο φαραωνικό σχέδιο για το λιμάνι και την ευρύτερη περιοχή που θα αλλάξει τη συνολική φυσιογνωμία της πόλης. Κι όλο αυτό, προς όφελος οικονομικών συμφερόντων και πίσω από τις πλάτες των κατοίκων, χωρίς καμία διαβούλευση με την τοπική κοινωνία. Προφανώς και δεν έχει λήξει τίποτα ακόμα, θα είμαστε δίπλα στον αγώνα των κατοίκων της Ραφήνας και θα σας ενημερώνουμε για όλες τις εξελίξεις.

Πρωτοβουλία Κατοίκων για ένα λιμάνι που θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη

Λιμάνι GIGAS και ανισόπεδο κόμβο στην περιοχή Διασταύρωση ψηφίζει το απερχόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο την Τρίτη 27/8, μόλις δύο μέρες πριν από την ορκωμοσία του νέου Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής, εν μέσω καλοκαιριού   και χωρίς οι κάτοικοι της Ραφήνας να έχουν ενημερωθεί  για όσα σχεδιάζονται.  Αυτό και μόνο αποτελεί πρόκληση!

Πρόκληση όμως είναι και τα ίδια τα σχέδια για το λιμάνι και την πόλη της Ραφήνας. Παραθέτουμε αυτούσια κομμάτια από τις εισηγήσεις της Περιφέρειας:

Α. Αναφορικά με το MASTERPLAN του λιμανιού:

« Στον Λιμένα Ραφήνας χωροθετούνται τέσσερεις βασικές xρήσεις, με τέσσερα αντίστοιχα Λιμενικά Τμήματα (ΛΤ):

1. Λιμενικό Τμήμα Ακτοπλοΐας: Το ΛΤ Ακτοπλοΐας περιλαμβάνει το ΛΤ των Συμβατικών πλοίων και το ΛΤ Ταχύπλοων πλοίων, τα οποία χωροθετούνται στο κεντρικό κρηπίδωμα και ανατολικά του αλιευτικού καταφυγίου αντίστοιχα

2. Λιμενικό Τμήμα Μικρών Σκαφών: Χωροθετείται νότια της κεντρικής λιμενολεκάνης, στην περιοχή του παλαιού λιμένα Ραφήνας

3. Λιμενικό Τμήμα Αλιευτικού Καταφυγίου: Χωροθετείται βορείως του κεντρικού λιμένα, στη θέση του υφιστάμενου αλιευτικού καταφυγίου

4. Λιμενικό Τμήμα Υδατοδρομίου: Χωροθετείται μεταξύ του ΛΤ του αλιευτικού Καταφυγίου και του ΛΤ Ταχύπλοων πλοίων του λιμένα

Ως προς τις άλλες χρήσεις που περιλαμβάνονται στο αντικείμενο του Φακέλου του Έργου αναφέρονται τα ακόλουθα:

– Λιμενική υποδομή για κρουαζιέρα στην Αττική υπάρχει ήδη στον Λιμένα του Πειραιά, και προγραμματίζεται επέκτασή της ώστε αφενός να καταστεί ο Λιμένας αφετηρία δρομολογίων κρουαζιέρας (“home port”) και αφετέρου να μπορεί να εξυπηρετήσει κρουαζιερόπλοια πολύ μεγάλου μεγέθους (μήκους άνω των 350m). Επιπλέον έχει κατασκευαστεί προ 10-ετίας κρηπίδωμα κρουαζιερόπλοιων στο Λιμένα Λαυρίου, το οποίο και υποχρησιμοποιείται.  Συνεπώς δεν κρίνεται σκόπιμο να χωροθετηθεί εγκατάσταση εξυπηρέτησης της κρουαζιέρας στον Λιμένα Ραφήνας.

– Λόγω του περιορισμένου διαθέσιμου χερσαίου χώρου του Λιμένα και της σημαντικής επιβατικής κίνησης καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής, έως και αδύνατη η χωροθέτηση εγκαταστάσεων τροφοδοσίας και αποθήκευσης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG BUNKERING).»

Αναφέρεται επίσης πως«…Με τα προτεινόμενα έργα, προκύπτει η δυνατότητα ταυτόχρονης παραβολής 15 πλοίων – χωρητικότητα, σε πλήρη κατάληψη του Λιμένα»και πως  «Ο Λιμένας της Ραφήνας είναι…ο δεύτερος μεγαλύτερος σε επιβατική κίνηση μεταξύ των 16 ελληνικών λιμένων Διεθνούς Ενδιαφέροντος ….και συμμετέχει ουσιαστικά στο ευρύτερο σύστημα λιμένων της Αττικής, με προοπτική τα επόμενα χρόνια να γίνει το πρώτο σε επιβατική κίνηση στην Αττική.»

Β. Αναφορικά με τον ανισόπεδο κόμβο στην περιοχή Διασταύρωση

Η εισήγηση αναφέρει ότι  «…τα νέα έργα προβλέπεται να αναπτυχθούν σε δυο φάσεις ως εξής:

Φάση Α (μεσοπρόθεσμη)

Προβλέπεται η κατασκευή ανισόπεδου κόμβο (βλ. Σχέδιο Οριζοντιογραφίας Έργων Φάσης Α), ο σχεδιασμός

του οποίου τηρεί όλα τα προαναφερόμενα κριτήρια και συμμορφώνεται με τις ΟΜΟΕ-Χ και ΟΜΟΕ-ΚΑΟ.

Το κύριο τεχνικό έργο αυτής της Φάσης είναι η κατασκευή γέφυρας συνολικού μήκους 122,5 m, με 7 ανοίγματα.

Φάση Β (μακροπρόθεσμη)

Τα προβλεπόμενα έργα (βλ. Σχέδιο Οριζοντιογραφίας Έργων Φάσης Β) θα χρειαστεί να υλοποιηθούν, ώστε να

εξυπηρετήσουν την κυκλοφορία της Λεωφ. Μαραθώνος όταν αυτή θα διπλασιαστεί. Αυτά τα έργα είναι δυνατόν να

υλοποιηθούν με την προϋπόθεση ότι θα γίνουν οι απαραίτητες απαλλοτριώσεις, τουλάχιστον στη δυτική πλευρά

της Λεωφ. Μαραθώνος σε έκταση που είναι εκτός Σχεδίου Πόλης. Το κύριο τεχνικό έργο της λύσης είναι η κατασκευή υπόγειου κλάδου μιας λωρίδας, που θα εξυπηρετεί την κίνηση Λιμάνι  Ραφήνας – Αθήνα.»

Το λιμάνι πρόκειται να χρησιμοποιήσει συνολικά επιφάνεια 25.400τ.μ για ανάπτυξη κτιριακών εγκαταστάσεων που περιλαμβάνουν τερματικούς σταθμούς, διώροφους και τριώροφους χώρους στάθμευσης, χώρους αναμονής ΙΧ, φορτηγών και δίκυκλων, συνεδριακό κέντρο 300 ατόμων, εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης σκαφών, κτίρια διοίκησης, καφέ-εστιατόρια, καταστήματα κλπ. Με λίγα λόγια όλο το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης θα καταληφθεί από λιμενικές εγκαταστάσεις με αποτέλεσμα την αποκοπή μιας παραδοσιακά παραθαλάσσιας πόλης από τη θάλασσα!

Η περιβαλλοντική επιβάρυνση (ατμοσφαιρική ρύπανση και ηχορύπανση) από τον ταυτόχρονο  ελλιμενισμό 15 πλοίων, 5 υδροπλάνων και τη διέλευση εκατοντάδων χιλιάδων ΙΧ-φορτηγών-δίκυκλων, μαζί με τη διαρκώς αυξανόμενη επιβάρυνση από τις συνεχόμενες αεροπορικές πτήσεις πάνω από τη Ραφήνα  θα είναι αφόρητη. Ήδη σήμερα η κατάσταση είναι αφόρητη με τα μισά πλοία από αυτά,  τα μισά ΙΧ-φορτηγά και χωρίς υδροπλάνα.

Επιπλέον, μπαίνουν στη ρουλέτα της «αξιοποίησης» και όλες οι παραλίες της Ραφήνας: Κόκκινο-Μπλε-Πράσινο Λιμανάκι, Πλαζ, Πανόραμα, Μαρίκες.  Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην εισήγηση της Περιφέρειας         «… Μετά την υποβολή της Β΄ Φάσης της Μελέτης μας ζητήθηκε… να συνταχθεί ακόμα ένα σχέδιο με όρους δόμησης χρήσεις γης, το οποίο να περιλαμβάνει όλη την επιφάνεια της Χερσαίας Ζώνης Λιμένα Ραφήνας, συμπεριλαμβανομένων όλων των παραλιών, Κόκκινο, Μπλέ, Πράσινο Λιμανάκι, Κεντρική Πλάζ Ραφήνας, παραλία Πανόραμα και Μαρίκες.».  Αντίθετα με τις προεκλογικές υποσχέσεις περί μεταφοράς των παραλιών στη δικαιοδοσία του Δήμου, όλες οι παραλίες της Ραφήνας εντάσσονται πλέον στο άρμα της «ανάπτυξης» με χτίσιμο Συνεδριακού Κέντρου, καταστημάτων  Εστίασης – Αναψυκτηρίων – Καφέ, χώρων στάθμευσης, αθλητικών εγκαταστάσεων, παιδικών χαρών και λοιπών χρήσεων που θα καταλάβουν ένα μεγάλο ποσοστό των παραλιών μας, που αποτελούν δημόσια γη.

Επίσης, ενόψει της πώλησης του λιμανιού σε μεγαλοεπενδυτές, όλα αυτά τα σχέδια μπορεί να γίνουν πολύ πιο αποτρόπαια. Η εμπειρία από την πώληση του Πειραιά, είναι ότι η COSCΟπαραβιάζει συνεχώς τους όρους του  MASTERPLAN και των οποιονδήποτε όρων χρήσης στους οποίους υποτίθεται έχει συμφωνήσει.

Επιπλέον, για την εξυπηρέτηση ενός λιμανιού GIGAS, θυσιάζονται ολόκληρες περιοχές όπως η Διασταύρωση της Ραφήνας, την οποία ο ανισόπεδος κόμβος θα χωρίσει σε τουλάχιστον δύο κομμάτια ξεκομμένα μεταξύ τους, θα καταστρέψει οικονομικά την τοπική αγορά και θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα και το θόρυβο από τη συνεχόμενη διέλευση βαρέων και μη οχημάτων.

Τέλος, για να υλοποιηθούν όλα αυτά που προγραμματίζονται στην περιοχή, μαζί με όλα τα άλλα που παράλληλα σχεδιάζονται όπως εγκιβωτισμός Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων, διάνοιξη οδού Φλέμινγκ, θα μετατρέψουν περίπου για μια 10ετία την ευρύτερη περιοχή σε ένα απέραντο εργοτάξιο.

• Είναι απαράδεκτο, τέτοιοι σχεδιασμοί που αλλάζουν τη συνολική φυσιογνωμία μιας πόλης να γίνονται πίσω από τις πλάτες των κατοίκων της, χωρίς καμία διαβούλευση με την τοπική κοινωνία.
• Είναι απαράδεκτο να προχωρούν σχέδια επέκτασης του λιμανιού προς όφελος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων χωρίς τη γνώμη των πολιτών
• Καλούμε το Δήμο να ζητήσει ακύρωση της συζήτησης των θεμάτων αυτών στο Περιφερειακό Συμβούλιο μέχρι να γνωμοδοτήσει η τοπική κοινωνία και το Δημ.Συμβούλιο

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Τρίτη 27/8, ώρα 3μμ

(Αναστάσεως 2 & Τσιγάντε, Χολαργός, σταθμός μετρό Εθνική Άμυνα)

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ

ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

22/8/2019, Πρωτοβουλία Κατοίκων για ένα λιμάνι που θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη

Ανακοίνωση ΜΕΤΑ για τις κινητοποιήσεις στο πλαίσιο της 84ης ΔΕΘ

Όλοι & όλες στη συγκέντρωση που θα γίνει στην Καμάρα, το Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2019, και ώρα 6μμ.

Η ΝΔ μόλις ανέλαβε την κυβέρνηση προχώρησε σε νέο μπαράζ αντεργατικών, αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών μέτρων, επιδιώκοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να εμπεδωθεί στη συνείδηση των εργαζομένων το τι σημαίνει επιστροφή στην «κανονικότητα», την οποία επιμελώς είχε προετοιμάσει στην κυβερνητική του θητεία ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΝΔ πατάει σήμερα πάνω στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε άθικτο τον πυρήνα του αντεργατικού νομικού πλαισίου, που θεσπίστηκε στη μνημονιακή περίοδο, ενώ οι όποιες επιμέρους θετικές ρυθμίσεις δεν συνιστούσαν μια διαφορετική πολιτική έξω από τα όρια ανοχής του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της χώρας μας. Αντιθέτως, η συνέχιση των μνημονιακών αντεργατικών πολιτικών από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το έδαφος για την επανάκαμψη της ΝΔ στην κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε μέτρα για τη θωράκιση του «κράτους του νόμου και της τάξης» με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και θετικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα, την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του, με την πρόσληψη νέων αστυνομικών και τη εξαγγελία για την επανασύσταση της αμαρτωλής ομάδας ΔΕΛΤΑ.

Με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, έχουμε την κατάργηση του λόγου της αιτιολογημένης απόλυσης και των ελάχιστων μέτρων προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων, νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και τους εφοπλιστές, καθώς την επιτάχυνση των διαδικασιών των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας της χώρας, ενώ προαναγγέλθηκαν και νέες παρεμβάσεις που στοχεύουν στον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και στη φαλκίδευση του δικαιώματος της απεργίας.

Η κατάσταση αυτή, μαζί με την αποδυνάμωση και κατάργηση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους και κυρίως αυτών που σχετίζονται με την εφαρμογή της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, αποθράσυνε τους εργοδότες, οι οποίοι χρησιμοποιούν όλα τα μέσα και τις απειλές για να εξαναγκάσουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν χωρίς να διεκδικούν τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά τους.

Η άκαμπτη, για παράδειγμα, στάση της εργοδοσίας της ΣΙΔΕΝΟΡ, η εντατικοποίηση της εργασίας, η τρομοκρατία και η μη τήρηση των στοιχειωδών κανόνων της εργατικής νομοθεσίας και των ΣΣΕ, ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στο χώρο του τουρισμού, του επισιτισμού και των ξενοδοχείων, η κατασυκοφάντηση της ΔΕΗ από την ίδια την κυβέρνηση, για να την εκποιήσει στους ιδιώτες, δείχνουν ότι η κυβέρνηση, οι βιομήχανοι και οι εργοδότες νομίζουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν την αντεπίθεσή τους απέναντι στο κόσμο της εργασίας και να πάρουν τη ρεβάνς για την αμφισβήτησή τους την περίοδο 2010-2015.

Κάνουν όμως μεγάλο λάθος. Μπορεί να τους «ξέπλυνε» η κυβερνητική περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ και ο κόσμος να νιώθει απογοητευμένος, τα προβλήματα όμως επιβίωσης της Εργατικής Τάξης δεν παύουν να είναι παρόντα και να οξύνονται και να αποτελούν την κινητήρια δύναμη για νέους εργατικούς αγώνες.

Ήδη, οι κινητοποιήσεις των εργατών της ΣΙΔΕΝΟΡ και οι διαμαρτυρίες για τις συνθήκες εργασίας στο χώρο του τουρισμού που βγαίνουν έξω από τους τοίχους των ξενοδοχείων και των καταστημάτων εστίασης, καθώς και το διευρυνόμενο κίνημα αλληλεγγύης δείχνουν ότι η κατάσταση έχει και την άλλη διάσταση, που είναι οι αγώνες των εργαζομένων για να αλλάξουν τη ζωή τους.

Οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους θα είναι παρόντες, θα είναι το φάντασμα που πλανάται πάνω απ’ τα κεφάλια τους, όσο θα ζούμε σε μια κοινωνία εκμετάλλευσης και ανισότητας και όσο οι παραγωγοί του πλούτου, που είναι οι εργαζόμενοι, δεν μπορούν να απολαύσουν τα αγαθά του!

Οι πρώτες, λοιπόν, ημέρες της κυβέρνησης της ΝΔ δείχνουν ότι εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο που απαιτείται η ευρύτερη αγωνιστική συσπείρωση όλων των ταξικών δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος, για να αποκρουστεί η νέα αντεργατική λαίλαπα των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού, του κράτους και της εργοδοσίας και να δοθεί νέα δύναμη και αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους ότι μπορούν, όχι μόνο να αντισταθούν, αλλά και να νικήσουν.

Δεν είμαστε ούτε μία «οικογένεια» με τους εργοδότες και το κεφάλαιο, ούτε τα ίδια συμφέροντα έχουμε. Μ’ αυτούς και με όσους τους εκπροσωπούν, είμαστε σε έναν διαρκή και ανειρήνευτο πόλεμο, και αυτό που φοβούνται είναι τη δύναμη που έχουμε όταν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Το ΜΕΤΑ καλεί όλους τους εργαζόμενους και τα αγωνιστικά ταξικά σωματεία της Θεσσαλονίκης και των όμορων περιοχών να συμμετάσχουν στις φετινές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με αφορμή τα εγκαίνια της 84ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και να συγκροτήσουν ένα ισχυρό εργατικό μπλοκ στη συγκέντρωση που θα γίνει στην Καμάρα, το Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2019, και ώρα 6μμ.

Από το ΜΕΤΑ, Αύγουστος 2019

Ανακοίνωση ΜΕΤΑ για τις κινητοποιήσεις στο πλαίσιο της 84ης ΔΕΘ

Το κλίµα, τα οικοσυστήµατα, η ανθρωπότητα κινδυνεύουν ΑΜΕΣΑ από τον καπιταλισµό!

Σε εποχή µη αναστρέψιµης διαδικασίας καταστροφών στα οικοσυστήµατα εξαιτίας της κλιµατικής αλλαγής θα εισέλθει η ανθρωπότητα αν µέσα στα επόµενα δεκαπέντε χρόνια δεν υπάρξουν «σηµαντικές και πρωτοφανείς αλλαγές» που θα επιτρέψουν να αποφευχθεί η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας της ατµόσφαιρας πάνω από 1,5 βαθµό Κελσίου σε σχέση µε την προβιοµηχανική εποχή. Ήδη η αύξηση έχει ξεπεράσει ελαφρά τον 1 βαθµό Κελσίου… Αυτές οι «σηµαντικές και πρωτοφανείς αλλαγές» θα απαιτήσουν τον εξίσου «πρωτοφανή» παγκόσµιο συντονισµό αλλά και «πρωτοφανή» κλιµάκωση ρηξικέλευθων αλλαγών στο παραγωγικό, ενεργειακό και καταναλωτικό πρότυπο. Ποιος έχει τον καπιταλισµό ικανό για τέτοια «πρωτοφανή» πράγµατα;

Πώς έχει το ζήτηµα; Αυτό που κάποτε ήταν µια επίφοβη «ιστορική απειλή», απειλή µέλλουσα να εκδηλωθεί σε κάποιο όχι κοντινό µέλλον, τώρα είναι µια απειλή που προσλαµβάνει άµεσο -στην κλίµακα του ιστορικού χρόνου- χαρακτήρα. Ό,τι είναι εντελώς απαραίτητο να γίνει, πρέπει να γίνει µέσα στην επόµενη δεκαπενταετία! Τα γνωστά και στερεότυπα κλισέ για τον «κόσµο που θα παραδώσουµε στα παιδιά µας» χάνουν πια το νόηµά τους: δεν πρόκειται πλέον για την τύχη των µελλοντικών γενεών, αλλά όσων βρίσκονται σήµερα εν ζωή. Φτάσαµε στο ιστορικό σηµείο καµπής, στο σηµείου όπου η «ποσότητα µετατρέπεται σε ποιότητα» εδώ και τώρα…

Η «τροµοκρατική» έκθεση του ΟΗΕ

Τη ζοφερή πραγµατικότητα µας υπενθύµισε πρόσφατα, µε ειδική έκθεσή της για το ζήτηµα που δόθηκε στη δηµοσιότητα στο Ίντσον της Νότιας Κορέας, η ∆ιακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίµατος, η κορυφαία κλιµατική οµάδα των Ηνωµένων Εθνών. Η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας της ατµόσφαιρας κατά 1,5 Βαθµό Κελσίου σε σχέση µε τα προβιοµηχανικά επίπεδα (από 1-1,2 βαθµό που ήδη έχει αυξηθεί) εγκυµονεί τον κίνδυνο «µακροχρόνιων και µη αναστρέψιµων αλλαγών όπως η πλήρης απώλεια οικοσυστηµάτων» δήλωσε ο Hans-Otto Pörtner, Συµπρόεδρος της Οµάδα II της ∆ιακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίµατος.

«Ο περιορισµός της θερµοκρασίας στους 1,5 °C είναι δυνατός µέσα από τους νόµους της χηµείας και της φυσικής, αλλά αυτό θα απαιτούσε πρωτοφανείς αλλαγές», όπως η εξάλειψη της χρήσης άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, δήλωσε ο Jim Skea, Συµπρόεδρος της οµάδας εργασίας της ∆ιακυβερνητικής Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίµατος III.

Για να έχουµε µια πιο παραστατική και συγκεκριµένη ιδέα για τι µιλάµε, ιδού ένα πρόχειρο απάνθισµα των καταστροφών που τείνουν να κλιµακωθούν και να γίνουν µη αναστρέψιµες:

• Εκατοντάδες εκατοµµύρια άνθρωποι θα εκτοπιστούν µέχρι το 2050

• Οι πυρκαγιές θα οκταπλασιαστούν και θα γίνουν πιο καταστροφικές µέχρι το 2100.

• 136 από τα πιο ιστορικά µέρη του κόσµου θα εξαφανιστούν κάτω από τη στάθµη της θάλασσας.

• Θα υπάρξει µεγάλη εξάπλωση του δάγκειου πυρετού και της ελονοσίας.

• Οι τυφώνες θα γίνουν πολύ πιο έντονοι και υγροί.

• Η ερηµοποίηση και η λειψυδρία θα επεκταθούν επικίνδυνα σε πολλά µέρη του πλανήτη.

• Κάποια από τα µικρά νησιωτικά έθνη θα χαθούν.

• Το 100% των υφάλων θα εξαφανιστεί µέχρι το 2050.

• Ο αριθµός των υποσιτισµένων παιδιών θα αυξηθεί κατά 20.000.000 µέχρι το 2050 µόνο από αυτή την αιτία.

Το ερώτηµα πόσο σύντοµα θα συµβούν όλα αυτά είναι παραπλανητικό: συµβαίνουν ήδη σε «ήπιους» ρυθµούς, που θα κλιµακώνονται µε την πάροδο του χρόνου και πάρουν µη αναστρέψιµη δυναµική ύστερα από µία δεκαπενταετία!

Είναι ο καπιταλισµός, ηλίθιε!

Όλα αυτά ανακοινώνονται και λέγονται σε µια περίοδο που τη θέση του εντελώς ανεπαρκούς και µε όρους καπιταλιστικής αγοράς «παγκόσµιου συντονισµού» των προηγούµενων δυόµισι δεκαετιών έχει πάρει ο ραγδαίος παγκόσµιος… σποσυντονισµός. Η όξυνση των ανταγωνισµών µεταξύ των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών, µε µπροστάρη τον Ντόναλντ Τραµπ και η «επανεθνικοποίηση» των κρατικών πολιτικών που κερδίζει διαρκώς έδαφος, οδηγούν σε «πάγωµα» ή και κατάρρευση τις διεθνείς συνθήκες για το κλίµα. Όταν ο Τραµπ καταγγέλλει τις σχετικές διεθνείς συνθήκες σαν… παγκόσµια συνωµοσία κατά των συµφερόντων των ΗΠΑ και θεωρεί ότι η κλιµατική αλλαγή είναι κατασκευή των πρωτεργατών αυτής της συνωµοσίας, τότε ο παγκόσµιος αποσυντονισµός είναι εξασφαλισµένος…

∆εν πρόκειται προφανώς για θεωρητικές διαφορές στις εκτιµήσεις και τα αναλυτικά πρότυπα για την κλιµατική αλλαγή, ούτε καν για διαφορετικά συµφέροντα στον τοµέα της ενέργειας (παρόλο που καθόλου αµελητέος είναι), αλλά για όξυνση των κρατικών ανταγωνισµών για όλους τους δυνατούς λόγους: Εξαιτίας των συνεπειών της κρίσης του 2008 και των προβλέψεων για νέα κρίση (που όλοι συµφωνούν ότι η διαχείρισή της θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστική απ’ ό,τι η προηγούµενη), εξαιτίας γεωπολιτικών λόγων 9ανακατανοµή ισχύος στην ιµπεριαλιστική αλυσίδα), εξαιτίας επιµέρους συµφερόντων (στην ενέργεια κ.λπ.) κ.λπ. κ.λπ.

Η ίδια η διαχείριση των συνεπειών της κλιµατικής αλλαγής εξάλλου είναι µια «εξωφρενικά ακριβή υπόθεση»: Η καταστροφή περιουσιακών στοιχείων και υποδοµών, οι βίαιοι εκτοπισµοί, οι ξηρασίες, οι εξαφανίσεις ειδών και όλα τα «φαινόµενα» που συνοδεύουον την κλιµατική αλλαγή έχουν ένα διαρκώς αυξανόµενο οικονοµικό κόστος. Μέχρι το 2030, η κλιµατική αλλαγή αναµένεται να κοστίζει στην «παγκόσµια οικονοµία» 700 δισ. δολάρια ετησίως!

Ο καπιταλισµός, το σύστηµα της αναρχίας των ανταγωνιζόµενων ατοµικών κεφαλαίων και των ανταγωνιζόµενων εθνών-κρατών που µετέχουν στην ιµπεριαλιστική αλυσίδα, δεν γνωρίζει άλλο τρόπο να διαχειρίζεται όλα αυτά παρά µε τον ανταγωνισµό και την προσπάθεια µετάθεσης των συνεπειών στους «άλλους».

Ωστόσο, οι «άλλοι» δεν είναι µόνο τα άλλα έθνη-κράτη, αλλά και οι εργαζόµενες τάξεις. Ποιος πιστεύει ότι ο καπιταλισµός, ιδιαίτερα µάλιστα ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισµός ανάµεσα στην κρίση του 2008 και την επόµενη που έρχεται αναπόφευκτα, θα δαπανήσει τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για να αποζηµιώσει και συνδράµει τα φτωχά θύµατα των καταστροφών από την κλιµατική αλλαγή και να ανασυγκροτήσει τις κοινωνικού χαρακτήρα υποδοµές που καταστρέφονται;

Η υπόθεση της κλιµατικής αλλαγής είναι λοιπόν ταξική σε όλη την κλίµακα και µε όλη τη σηµασία της λέξης:

Πρώτο, η φύση, το κατά Μαρξ «οργανικό σώµα του ανθρώπου» κινδυνεύει όχι λόγω της «βιοµηχανοποίησης» γενικά, αλλά λόγω της καπιταλιστικά ασύδοτης εκµετάλλευσής της ειδικά.

∆εύτερο, στον ανταγωνισµό µεταξύ των εθνών-κρατών για τη µετακύλιση των συνεπειών στους «άλλους», είναι τα πιο φτωχά έθνη που θα υποστούν τις µεγαλύτερες συνέπειες.

Τρίτο, µέσα σε κάθε επιµέρους έθνος-κράτος, είναι οι εργαζόµενες τάξεις που θα «πληρώσουν το µάρµαρο», καθώς το «κοινωνικό κράτος» και οι κοινωνικές υποδοµές απαξιώνονται και καταρρέουν.    

Ύστερα από µερικούς αιώνες καπιταλιστικής ασυδοσίας ενάντια στη φύση και τον άνθρωπο, «η ποσότητα µετατρέπεται σε ποιότητα» όχι µόνο µε την έννοια ότι οι επιµέρους και σταδιακές καταστροφές διαµορφώνουν «εδώ και τώρα» τους όρους για µια µη αναστρέψιµη διαδικασία καταστροφών ιστορικών διαστάσεων, αλλά και µε την έννοια ότι για να ανακοπεί αυτή η διαδικασία προς την καταστροφή δεν αρκούν πλέον επιµέρους µέτρα τεχνοκρατικού χαρακτήρα, αλλά η ανατροπή του καπιταλισµού!  Μόνο µια παγκόσµια σοσιαλιστική κοινότητα µπορεί να αναλάβει το υπαρξιακής σηµασίας έργο του παγκόσµιου συντονισµού για την αποκατάσταση της φύσης σαν «οργανικού σώµατος του ανθρώπου». ∆ιότι απλούστατα αυτό το έργο απαιτεί τη ριζική αλλαγή υποδείγµατος-συστήµατος: ενεργειακού, οικονοµικού, οργάνωσης των παγκόσµιων σχέσεων, εν τέλει κοινωνικού. Φτάσαµε στο σηµείο που µια τέτοια αλλαγή δεν είναι απλώς το ιδεώδες των σοσιαλιστών και κοµµουνιστών, αλλά υπαρξιακή ανάγκη!

1. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 13^ης ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ

Σάββατο 15/6

Συζητήσεις

• 6:30 µ.µ. Χώρος Συζητήσεων Α:

Θεµατικό εργαστήρι: «∆ικαιώµατα όχι Αστυνοµία». Σαν Φερδινάνδο Καλαβρία Ιταλία/Μανωλάδα Πελοπόννησος Ελλάδα. Παράλληλες ιστορίες των γκέτο, της εκµετάλλευσης, των πυρκαγιών και των πυροβολισµών. Πάνω στην εργασία των µεταναστών χωρίς χαρτιά στηρίζονται τα κέρδη της ευρωπαϊκής αγοράς οπωροκηπευτικών ύψους εκατοντάδων δισεκατοµµυρίων ευρώ. Προβολή video και συζήτηση µε τον ιταλό ακτιβιστή Claudio Feliziani, τον Bασίλη Κερασιώτη και μετανάστη εργάτη γης από τη Μανωλάδα.

• 7:30 µ.µ. Χώρος Συζητήσεων Β:

«Η ακροδεξιά µετά τις Ευρωεκλογές και ο αγώνας ενάντια στο φασισµό σε Ελλάδα και Ευρώπη». Εισηγούνται οι: Γιάννης Αλµπάνης (∆ίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά ∆ικαιώµατα”), Τάκης Γιαννόπουλος (Antinazi Zone-YRE), Αντώνης ∆ραγανίγος (Νέο Αριστερό Ρεύµα), Ηλίας Ιωακείµογλου (συντακτική οµάδα περιοδικού “Θέσεις”), Μάνια Μπαρσέφσκι (Τµήµα ∆ικαιωµάτων “Λαϊκής Ενότητας”). Παρεµβαίνουν: Χρήστος Ιωαννίδης (∆ηµοτική Κίνηση Καλλιθέας “Μια πόλη στο δρόµο”), Νίκος Αργυρίου (∆ίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων “Σπάρτακος”) και Νίκος Καλόγηρος (ΓΣ Α∆Ε∆Υ από το ΜΕΤΑ).

Συντονισµός: Πάνος Κοσµάς (Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισµό”)

Συναυλίες Σαββάτου

ΣΚΗΝΗ 1, από τις 9 µ.µ.

Φώτης Σιώτας & Πέτρος Μάλαµας

Ορφέας Περίδης

Αλέξανδρος Κτιστάκης

ΣΚΗΝΗ 2, από τις 9:30 µ.µ.

Συγκρότηµα Πολιτιστικού Κέντρου Κουρδιστάν

ΚΕΘΕΑ-∆ΙΑΒΑΣΗ, Μουσική Οµάδα Πολιτιστικού Στεκιού

SOFRANO Παλαιό Κύµα

Χώρος Προβολών

10:00 µ.µ.:“Worlds of Ursula K. Le Guin”, 68′ (2018) σκηνοθεσία Arwen Curry

Μια ταινία που εξερευνεί την απίστευτη ζωή και λογοτεχνική κληρονομιά της Ούρσουλα Λε Γκεν.
Η Λε Γκεν, η συγγραφέας που έφερε εκτός από λογοτεχνικό βάθος, μια δυναμικότατη φεμινιστική αλλά και γενικότερη κοινωνικοπολιτική ευαισθησία στη λογοτεχνία. H Λε Γκεν μίλησε για καταπίεση, ελευθερία και για το πώς η μυθοπλασία μπορεί να διευρύνει το πεδίο των δυνατοτήτων μας.

11:15μ.μ.: “Γη χωρίς Ψωµί” (LAS HURDES)

Ντοκυµαντέρ 30’ του Λιουίς Μπουνιουέλ (1932)

Κυριακή 16/6

Συζητήσεις

• 6:30 µ.µ. Χώρος Συζητήσεων Α:

«ΕΕ-Φρούριο: Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και της διάσωσης δολοφονεί τους πρόσφυγες». Εισηγούνται: Anabel Montes, διασώστρια της oργάνωσης Open Arms (Βαρκελώνη), Ιάσονας Αποστολόπουλος, διασώστης στο σκάφος Mare Jonio, Θράσος Αβραάµ, αλληλέγγυος από τη Λέσβο. Συντονισµός από την Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισµο”.

• 7:30 µ.µ. Χώρος Συζητήσεων Β:

«Έµφυλη βία και διακρίσεις στα χρόνια της κρίσης».

Εισηγούνται/παρεµβαίνουν:

Εισηγούνται/παρεμβαίνουν: Ζωή Κόκαλου (μέλος της πρωτοβουλίας #justice4ΖakΖackie), Κατερίνα Λιτσαρδοπούλου (Πολύχρωµο Σχολείο), Νατάσα Κεφαλληνού (Φεμινιστική συλλογικότητα “Καµία Ανοχή”), Λορέτα Μακόλεϋ (Οργάνωση Ενωμένων Αφρικανών Γυναικών), Πάολα Ρεβενιώτη, Μαντώ Ροµπολάκη, (Φεμινιστική συλλογικότητα Sabbat), Ευγενία Σαββάκη (attack στην ανεργία και στην επισφάλεια) . Παρεμβαίνουν μέλη από τη συλλογικότητα Lgbtqia Refugees Welcome και τη φεμινιστική συλλογικότητα “το Μωβ”. Συντονίζει η Αθηνά Σκαµπά (Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”)

Συντονίζει η Αθηνά Σκαµπά (Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”)

Συναυλίες Κυριακής

ΣΚΗΝΗ 1, από τις 8:30 µ.µ.

Στίχοιμα

Καθόλου

Twinsanity

Yinca & the Fusics

ΣΚΗΝΗ 2, από τις 9 µ.µ.

Αγία Φανφάρα

Ρεµπέτικη βραδιά µε τον
Μανώλη Πάππο (µπουζούκι/τραγούδι)

Μαζί του οι: Γιάννης Παπαγεωργίου (κιθάρα/τραγούδι), Αυγερινή Γάτση (ακορντεόν/τραγούδι)

Και το γλέντι συνεχίζεται µε τους: Αθηνά Λαµπίρη (κιθάρα/τραγούδι), Εύα Ξένου (τραγούδι), Άγη Παπαπαναγιώτου (µπουζούκι/τραγούδι), Σωτήρη Παπατραγιάννη (µπαγλαµάς/τραγούδι), Χαρούλα Τσαλπαρά (ακορντεόν/τραγούδι)

Stand Up Comedy, από τις 8:00 µ.µ.

Συµµετέχουν: Κέλλυ Ανυφαντή, Στέφανος Γιδάρης, ∆ηµήτρης ∆ούκογλου, Γιάννης Μπιλίρης, Γιώργος Ξυδιάς, Αλέξανδρος Πασπαρδάνης, Ανδρέας Πασπάτης, Αριστοτέλης Ρήγας

Χώρος Προβολών

10:00 µ.µ.:
“Νύχτα και Οµίχλη” (Nuit et bruillard), 32’ Ντοκυµαντέρ του Αλαίν Ρενέ για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (1955).

Και τις 2 µέρες στο χώρο της Γιορτής θα συνυπάρχουν:

Έκθεση Πολιτικής Γελοιογραφίας
µε τη συµµετοχή γνωστών ελλήνων σκιτσογράφων.

Ανάµεσά τους οι Τάσος Αναστασίου, ∆ηµήτρης Γεωργοπάλης, Μιχάλης Κουντούρης, Πάνος Μαραγκός, Μαρία Τζαµπούρα, Βαγγέλης Χερουβείµ, Soloup.

Έκθεση Φωτογραφίας
µε τη συµµετοχή γνωστών ελλήνων φωτογράφων.

Μεταξύ τους οι Νίκος Αθανασίου, Νικόλαος Γεωργίου, Μάριος Λώλος, Άγγελος Μπαράι, Σπύρος Νάνος, Χρίστος Παπαδόπουλος, Άγγελος Παππάς, ∆ηµήτρης Σιδερίδης, Γιώργος Σταθόπουλος, Χρίστος Φέργκιουσον, Πολυτίµη Χαραµή, Μαρία Χουρδάρη.

Έκθεση φωτογραφίας της οµάδας φωτογραφίας του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών

∆ιεθνής κουζίνα

Mε γεύσεις από Αιθιοπία, Αφγανιστάν, Βενεζουέλα, Κουρδιστάν, Μπανγκλαντές, Νιγηρία, Σιέρα Λεόνε, Σουδάν, Τουρκία.

Παιδότοπος

Ο παιδότοπος θα λειτουργεί από τις 7 µ.µ. έως τις 11 µ.µ. το Σάββατο και την Κυριακή από παιδαγωγούς και εµψυχωτές.

Στον αύλιο χώρο της Σχολής Καλών Τεχνών θα στηθούν περίπτερα µεταναστευτικών και προσφυγικών οργανώσεων, αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών κινήσεων, LGBTQI και γυναικείων οργανώσεων, εργατικών σωµατείων, εντύπων και διαδικτυακών ΜΜΕ, λαϊκών συνελεύσεων, πρωτοβουλιών αντίστασης, τοπικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων νεολαίας.

Θα λειτουργήσουν βιβλιοπωλείo, ταβέρνα, και µπαρ.

Πρόσβαση/Πληροφορίες: Με τρένο και 10 λεπτά περπάτηµα: Από τον Σταθµό Ηλεκτρικού της Καλλιθέας. Με τα Λεωφορεία: 049 & 914 µε αφετηρία την πλατεία Κοτζιά, στάση ΑΣΚΤ. Νυχτερινό Λεωφορείο 500 (Πειραιάς – Κηφισιά), στάση ΗΣΑΠ Καλλιθέας

Είσοδος ενίσχυσης 5 Ευρώ για κάθε ηµέρα. Μειωµένη διήµερη είσοδος ενίσχυσης 8 Ευρώ. Είσοδος ελεύθερη για τους ανέργους, ντόπιους ή πρόσφυγες/µετανάστες.

Πληροφορίες: www.kar.org.gr  –  τηλ.: 6974486368