Η ραγδαία επιδείνωση των οικονομικών στοιχείων της ΔΕΗ, όπως αποτυπώνεται στις οικονομικές καταστάσεις του πρώτου τριμήνου του 2019 (εδώ), επιβεβαιώνουν τα δραματικά αποτελέσματα που είχαν για την εταιρεία τα πειράματα ήπιας έστω ιδιωτικοποίησης της εταιρείας που εφαρμόστηκαν από το 2015 μέχρι πρόσφατα. Ήταν μια περίοδος που ναι μεν μπήκαν στο συρτάρι και πάγωσαν προσωρινά σχέδια βίαιος ξεπουλήματος, όπως ήταν το σχέδιο της «μικρής ΔΕΗ», οι λύσεις ωστόσο που δρομολογήθηκαν και εφαρμόστηκαν με κορυφαία τις δημοπρασίες αποδείχτηκαν οικονομικά καταστροφικές καθώς επιδείνωσαν τη θέση της ΔΕΗ κι έφεραν έτσι πιο κοντά τις συζητούμενες «θεραπείες σοκ».

του Γιώργου Μητραλιά

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε (με άλλο τίτλο) στις 30 Μαίου 2019, και άρκεσαν μερικοί μήνες όχι μόνο για να το επιβεβαιώσουν τα γεγονότα αλλά και για να αποκτήσει όλη την εκρηκτική γόμωση που ίσως δεν είχε στην αρχή. Ο λόγος λοιπόν για την πρωτοφανούς βίας και χυδαιότητας επίθεση που δέχεται εδώ και βδομάδες η Γκρέτα Τούνμπεργκ στα διεθνή ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, με προφανή στόχο να πληγεί ανεπανόρθωτα η ίδια και κυρίως, το όλο και μαζικότερο και πιο ριζοσπαστικό νεολαιίστικο -και όχι μόνο- κίνημα που εμπνέεται από το λαμπρό παράδειγμά της! Μια επίθεση ή μάλλον ένα δημόσιο λιντσάρισμα με χρηματοδότες και “χορηγούς” που έχουν όνομα και διεύθυνση, και που είναι εξάλλου συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν όλα τα πολεμικά και άλλα μέσα για να υπερασπίσουν τα ανομολόγητα καπιταλιστικά τους συμφέροντα…

Με το πέρασμα όμως των μηνών και με το γιγάντωμα του κινήματος ενάντια στη κλιματική καταστροφή, οι ορκισμένοι εχθροί του δεν είναι πια μόνον οι πετρελαιάδες και λοιποί μεγιστάνες ορυκτών καυσίμων σε Δύση αλλά και σε Ανατολή. Και προφανώς, δεν είναι μόνον τα μέλη του OPEC (Οργάνωση Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών), ο Γενικός Γραμματέας του οποίου χαρακτήρισε την Γκρέτα και το νεολαιίστικο κίνημά της “μεγαλύτερο εχθρό” των χωρών μελών του. Σε αυτούς προστίθενται τώρα και όλοι εκείνοι που αρχίζουν να πανικοβάλλονται -δίκαια- από την απειλή που αντιπροσωπεύει για τα κάθε λογής μικρά και μεγάλα συμφέροντα και εξουσίες τους το κίνημα που βγάζει πια στους δρόμους εκατομμύρια νέους και νέες σε όλες τις ηπείρους. Είναι λοιπόν σε αυτόν ακριβώς τον εσμό των ασήμαντων αλλά ιδιαίτερα μοχθηρών και “ανασφαλών” ανθρωπάκων που ανήκουν οι κάθε λογής γραφιάδες σε διατεταγμένη υπηρεσία, που αναλώνουν εσχάτως όλη την όποια ενέργειά τους στην κατασυκοφάντηση της Γκρέτα προκειμένου -οι περισσότεροι- να αποκρύψουν επιμελώς τα πραγματικά τους κίνητρα: την άρνηση της κατακλυσμικής απειλής για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη που είναι η κλιματική καταστροφή, και την υπεράσπιση του καπιταλιστικού συστήματος που την γέννησε και την θεριεύει!…

Οι χρηματοδότες του Τραμπ πίσω από την  ευρωπαϊκή ακροδεξιά που στοχοποιεί τη νεολαιίστικη εξέγερσηενάντια στη κλιματική καταστροφή!

Του Γιώργου Μητραλιά

Ειρωνεία της ιστορίας: Οι Γερμανοί νοσταλγοί του Τρίτου Ράϊχ παρομοιάζουν την Γκρέτα Τούνμπεργκ με μέλος της ναζιστικής νεολαίας!

Κατά κοινή ομολογία, δυό είναι τα πολιτικά ρεύματα που βγήκαν κερδισμένα στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής: Η άκρα δεξιά και οι Πράσινοι. Και επίσης κατά κοινή ομολογία, καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες των Πράσινων έπαιξαν και παίζουν οι πρωτοφανείς νεολαιίστικες βδομαδιάτικες διαδηλώσεις σε όλο το κόσμο, (1) που εμπνέονται από το αγωνιστικό παράδειγμα και τις ριζοσπαστικές θέσεις της 17χρονης Σουηδέζας μαθήτριας Γκρέτα Τούνμπεργκ. Κατά συνέπεια, μόνον έκπληξη δεν μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι αυτή ακροδεξιά, ιεραρχώντας τις προτεραιότητες της δράσης της, κλιμακώνει   την επίθεσή της σε αυτό που αποκαλεί “μύθο της κλιματικής αλλαγής” και κυρίως, την επικεντρώνει όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες στο πρόσωπο αυτής ακριβώς την Γκρέτα Τούνμπεργκ που ξεσηκώνει τη νεολαία στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν!

Επικεφαλής της εκστρατείας κατά της Γκρέτα, που παίρνει πανευρωπαϊκες διαστάσεις με εκατοντάδες  -συχνά χυδαία-  κείμενα και φωτομοντάζ, τρία από τα σημαντικότερα κόμματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς: το γαλλικό Rassemblement National της Μαρίν Λε Πεν, το γερμανικό AFD και το βρετανικό UKIP του Φαράζ. Και πίσω από αυτά τα ακροδεξιά κόμματα και την αποκρουστική εκστρατεία τους, δυο κλιματοσκεπτικιστικά συντηρητικά think-tanks, το EIKE(Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για το Κλίμα και την Ενέργεια), και το CFACT-Europe (Επιτροπή  για ένα Δημιουργικό Αύριο), που  ενισχύουν ποικιλότροπα, και όχι μόνο με συνέδρια, σεμινάρια και “επιχειρήματα”, την ακροδεξιά αμφισβήτηση της κλιματικής καταστροφής.

Το EIKE, δια του αντιπροέδρου του αρνείται βέβαια ότι έχει την παραμικρή σχέση με το AFD, αλλά αυτός ο ίδιος αντιπρόεδρός του Michael Limburg ήταν πρόσφατα υποψήφιος του…AFD! To EIKE λοιπόν, που από κοινού με το AFD, έφτασε να οργανώνει κλιματοαρνητικές ημερίδες… μέσα στο γερμανικό Κοινοβούλιο, οφείλει κυρίως τη φήμη του στην ετήσια συνδιάσκεψη για το κλίμα που οργανώνει εδώ και χρόνια, με σημαντική μάλιστα επιτυχία αν κρίνουμε από το γεγονός ότι επηρέασε στο παρελθόν τη στάση της ΕΕ στο ζήτημα της κλιματικής καταστροφής.  Αυτή ακριβώς η ετήσια συνδιάσκεψη για το κλίμα του EIKE συνδιοργανώνεται όμως από δυο αμερικανικές οργανώσεις: την CFACT-US, που φυσικά χρηματοδοτεί την ομώνυμη ευρωπαϊκή “θυγατρική” της. Και κυρίως, το ΙνστιτούτοHeartland που, κατά τον Economist, “είναι το  παγκοσμίως σημαντικότερο think-tank που υποστηρίζει τον σκεπτικισμό σχετικά με την οφειλόμενη στον άνθρωπο κλιματική αλλαγή”.

Όμως, σε αυτό το σημείο οι έρευνες και οι αποκαλύψεις του βρετανικού Ινστιτούτου  Στρατηγικού Διαλόγου (Institute of Strategic Dialogue-ISD) και τηςGreenpeace αποκτούν τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον και αρχίζουν να ρίχνουν άπλετο φως στις οικονομικές δυνάμεις που βρίσκονται πίσω όχι μόνο από την άρνηση της κλιματικής καταστροφής αλλά και από την θανάσιμη ακροδεξιά απειλή. (2) Πράγματι, τόσο η CFACT-US όσο και το Ινστιτούτο Heartland χρηματοδοτούνται πλουσιοπάροχα από το πολύ μεγάλο αμερικανικό κεφάλαιο όπως την ExxonMobil, την δεύτερη πλουσιότερη στις ΗΠΑ οικογένεια Kochπου κυριαρχεί -μεταξύ άλλων- στη  βιομηχανία πετρελαίου, την οικογένεια Mercer που περιλαμβάνεται -και αυτή- στους κύριους χρηματοδότες του προέδρου Τραμπ, ή ακόμα την Microsoftκαι τη RJR Tobacco! Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το Heartland έχει προϊστορία  στην εξυπηρέτηση τών άνομων επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς παλιότερα αποτέλεσε τον κύριο “φορέα” της προπαγάνδας των γιγάντων της καπνοβιομηχανίας που αρνούνταν την σχέση του καπνίσματος με τον καρκίνο. Φυσικό λοιπόν, που η Philip Morris ήταν τότε ο κύριος χρηματοδότης του…

Ας μη νομιστεί όμως ότι το Ινστιτούτο Heartland αποτελεί ένα άχρωμο και άοσμο απλό “εργαλείο” χωρίς δικές του πολιτικές θέσεις και δράσεις. Από αυτή την άποψη, το βιογραφικό του νέου του προέδρου Tim Huelskamp είναι πολύ εύγλωττο και συνάμα διδακτικό.  Ηγετικό στέλεχος του υπέρ-συντηρητικού Tea Party, ο Huelscamp διακρίθηκε ως βουλευτής -μέχρι το 2017- της πιο αντιδραστικής πτέρυγας των Ρεπουμπλικάνων και είχε πάντα στενές σχέσεις με την αμερικανική άκρα δεξιά. Ενδεικτικό του ατόμου είναι το γεγονός ότι από όλους τους αμερικανούς βουλευτές ήταν εκείνος που έλαβε επί χρόνια τα μεγαλύτερα ποσά από τις εταιρίες ορυκτών καυσίμων, και ότι το ανταπέδωσε ψηφίζοντας πάντα ενάντια σε οποιαδήποτε νομοθετική απόπειρα χαλιναγώγησής τους…

Σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο του Heartland που διέρρευσε, αποκαλύπτεται -με λεπτομέρειες- όχι μόνο η έκταση της χρηματοδότησής της από το πολύ μεγάλο κεφάλαιο (πολλά εκατομμύρια δολλάρια), αλλά και η “επένδυσή” τους σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από τη μισθοδοσία bloggers που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και “επιστημόνων” και “προσωπικοτήτων” που γυρνάνε τον πλανήτη αρνούμενοι την κλιματική καταστροφή, μέχρι τη συγγραφή και έκδοση ειδικού προπαγανδιστικού υλικού με στόχο τα σχολεία και τους μαθητές στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, η ομάδα “επιστημόνων” που έχει επιφορτιστεί να “αντικρούει” τα πορίσματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ,…κοστίζει στο Ινστιτούτο Heartland (και στους χρηματοδότες του) 300.000 δολλάρια ετησίως, ενώ η προπαγάνδιση …στα δημοτικά σχολεία της θέσης ότι “το ζήτημα της κλιματικής είναι αμφιλεγόμενο και αβέβαιο”  τους κοστίζει 100.000 δολλάρια!

Νάμαστε λοιπόν μπροστά στα αποκαλυπτήρια μιας πραγματικότητας που φωτίζει αρκετά από τα μεγάλα “μυστήρια” της εποχής μας. Κατ’αρχήν, ηθριαμβεύουσα ευρωπαϊκή μας άκρα δεξιά ή τουλάχιστον μερικές από τις ναυαρχίδες της, αν δεν εξαρτώνται, έχουν πάντως πολύ στενές σχέσεις με ένα πολιτικό και οικονομικό κέντρο/αρχηγείο που βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και πιο συγκεκριμένα στον Λευκό Οίκο και στους χρηματοδότες και υποστηρικτές του σημερινού ενοίκου του Ντόναλντ Τραμπ! (3) Κατόπιν, δεν  είναι τυχαίο ότι αυτή η”μαύρη διεθνής” δείχνει να έχει εντοπίσει στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής και ειδικότερα στο διαρκώς ογκούμενο νεολαιίστικο κίνημα που την παλεύει, την μεγαλύτερη απειλή για τα συμφέροντά της και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος στα αμέσως προσεχή χρόνια. Και τέλος, δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο ότι αυτή η “μαύρη διεθνής” και ειδικότερα το ευρωπαϊκό “τμήμα” της επικεντρώνουν σήμερα την δράση τους στην -κατά απόλυτη προτεραιότητα- στοχοποίηση της Γκρέτα Τούνμπεργκ, που είναι η αναμφισβήτητη ηγερία,  θεωρητικός και ταυτόχρονα συντονίστρια των νεολαιίστικων κινητοποιήσεων σε δεκάδες ευρωπαϊκές και μη χώρες.

Ιδού λοιπόν πώς εμφανίζεται σήμερα η σχέση ακροδεξιάς και μεγάλου κεφαλαίου. Όχι αφηρημένα, γενικόλογα και δογματικά, αλλά συγκεκριμένα και με χρηματοδότες και χρηματοδοτούμενους που έχουν όχι μόνο όνομα και διεύθυνση αλλά και χειροπιαστά συμφέροντα και σκοπιμότητες να εξυπηρετήσουν. Όλοι αυτοί όμως δεν κάνουν τίποτα άλλο από τη δουλειά τους. Αν και η αριστερά έκανε τη δική της, τα πράγματα θα ήταν σήμερα εντελώς διαφορετικά…

Σημειώσεις

1. https://www.contra-xreos.gr/arthra/1369-to-pio-elpidoforo-gegonos.html

2. Βλέπε: https://unearthed.greenpeace.org/2019/05/14/germany-climate-denial-populist-eike-afd/ καθώς και το δημοσίευμα του The Guardian: https://www.theguardian.com/environment/2019/may/14/germanys-afd-attacks-greta-thunberg-as-it-embraces-climate-denial
Επίσης: https://www.liberation.fr/planete/2019/05/25/climat-l-activisme-de-greta-thunberg-a-remobilise-la-rhetorique-de-l-extreme-droite_1729243

3. Για όλους αυτούς, αλλά και για τα τεκταινόμενα στην κορυφή και κυρίως στη βάση της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών, βλέπε το Facebook: https://www.facebook.com/GreeksForBerniesMassMovement/

Πηγή: contra-xreos.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή τη χθεσινή παρουσία του κ. Τσακαλώτου

στην απεργιακή συγκέντρωση της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Όπως διαπιστώσαμε από φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στον τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -γιατί στη συγκέντρωση και στην πορεία δεν τον αντιληφθήκαμε- στη χθεσινή απεργιακή συγκέντρωση της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. παραβρέθηκε ο τ. Υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Το θράσος του κ. Τσακαλώτου είναι απύθμενο.

Ως Υπουργός Οικονομικών, επί 4 χρόνια, αρνούνταν κατηγορηματικά να συναντήσει την Α.Δ.Ε.Δ.Υ., παρά τα επανειλημμένα αιτήματά μας.

Η μόνη συνάντηση που έγινε μαζί του ήταν τον Ιούλιο του 2018, ύστερα από συγκέντρωση και επεισόδια που έγιναν στην είσοδο του Υπουργείου του με τη ρίψη χημικών από τα ΜΑΤ και τραυματισμούς εργαζομένων. Σε εκείνη τη συγκέντρωση κατασχέθηκε η ντουντούκα της ΠΟΕΔΗΝ, ως φονικό εργαλείο, και συνδικαλιστικά στελέχη σύρθηκαν και σύρονται στην κρατική ασφάλεια κατηγορούμενα με τον μισό ποινικό κώδικα.

Αποτελεί πράγματι πρόκληση ο Υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που:

• Αρνήθηκε να καταβάλει με πολιτική απόφαση τον 13ο και 14ο μισθό στους Δημοσίους Υπαλλήλους,
• Πάγωσε τη διετία 16-17 για τη μισθολογική μας εξέλιξη,
• Παρέπεμψε στις καλένδες το επίδομα επικίνδυνης κι ανθυγιεινής εργασίας,
• Συνυπέγραψε τη μείωση των κύριων συντάξεων κατά 40%,των επικουρικών κατά 50% και των συντάξεων χηρείας κατά 60%,
• Ψήφισε και εφάρμοσε ευλαβικά 3ο και 4ο μνημόνιο,
• Μείωσε το αφορολόγητο,
• Αύξησε τις εισφορές των εργαζομένων και των συνταξιούχων στον ΕΟΠΥΥ,
• Κατάργησε το ΕΚΑΣ,
• Ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία στο υπερταμείο για 99 χρόνια,
• Ιδιωτικοποίησε τα14 περιφερειακά αεροδρόμια και τόσα άλλα,

να έχει το θράσος να παραβρίσκεται στην απεργία της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. «διεκδικώντας» την κατάργηση των μνημονιακών νόμων που ο ίδιος εισηγήθηκε και ψήφισε η Κυβέρνησή του, οι οποίοι τόσα δεινά έχουν επιφέρει στους εργαζόμενους, μαζί με τα προηγούμενα μνημόνια.

Είναι, πράγματι, τραγικά γελοίο και αποτελεί απίστευτη υποκρισία να παριστάνει τον υποστηρικτή των αιτημάτων των εργαζομένων, ο κ. Τσακαλώτος που υπήρξε ένας από τους πιο πιστούς υπηρέτες των Τροϊκανών και που υλοποίησε κάθε τους επιθυμία.

Τον παραδίδουμε στην κρίση των συναδέλφων και της κοινωνίας.

Αιδώς Αργείοι!!!

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Πηγή: adedy.gr

Κάτω τα χέρια από το κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό!

Για ακόμη μια φορά επιχειρείται να χτυπηθεί το κίνημα αλληλεγγύης των στρατευμένων μέσω νέας δίωξης κατά του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων «Σπάρτακος» και της Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Συγκεκριμένα, εν ενεργεία αξιωματικός του στρατού, πρώην διοικητής μονάδας στην Αλεξανδρούπολη, κατέθεσε μήνυση με την κατηγορία της «συκοφαντικής δυσφήμισης κατ εξακολούθηση». Η μήνυση αφορά δημοσιευμένες καταγγελίες στο blog της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του Δ.Ε.Φ.Σ. που αφορούσαν πράξεις του συγκεκριμένου αξιωματικού. Καταγγελίες που έγιναν το καλοκαίρι του 2014 και την άνοιξη του 2018, από διαφορετικούς ανθρώπους, χωρίς οι καταγγέλλοντες να γνωρίζονται μεταξύ τους ή να τους συνδέει κάποια άλλη σχέση, πέρα από το γεγονός ότι απευθύνθηκαν στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων για να δημοσιοποιήσουν τις συνθήκες που βίωναν. Ο εν λόγω αξιωματικός οδηγήθηκε για τις καταγγελίες του 2014 στο στρατοδικείο όπου απαλλάσσεται από τις κατηγορίες όχι γιατί δεν συνέβησαν τα όσα γεγονότα καταγγέλθηκαν αλλά γιατί υπήρξαν αμφιβολίες στο αν ο διοικητής είχε σκοπό να βλάψει τους καταγγέλλοντες.
Η μήνυση γίνεται σήμερα κατά των διαχειριστών του blog της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και βρίσκει ως εξιλαστήριο θύμα τον αγωνιστή Νίκο Χαραλαμπόπουλο, στον οποίο ανήκε τυπικά το τηλέφωνο όπου γίνονται ορισμένες από τις καταγγελίες των στρατευμένων και των οικογενειών τους. Δεν τους νοιάζει, φυσικά, το γεγονός ότι η διαχείριση του blog δεν έχει ατομικούς υπευθύνους αλλά μόνη υπεύθυνη για τη διαχείρισή του είναι η συνέλευση της Επιτροπής και οι συλλογικές τις αποφάσεις, ούτε το γεγονός ότι η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων αποτελεί ιστορική συλλογικότητα του αντιπολεμικού κινήματος και του κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό, με εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, που φέρουν στο σύνολό τους την ιστορική ευθύνη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Φαντάρου-Πολίτη με Στολή. Αυτό που θέλουν διακαώς είναι η φίμωση της δράσης της, μέσα από την πρακτική της ατομικής εξόντωσης όσων μελών της μπορούν.
Ένας αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, λοιπόν, προφανώς με την ανοχή της ιεραρχίας και τη στήριξη διαφόρων μηχανισμών του, ενεργοποιεί ξανά τη βιομηχανία διώξεων κατά του ΔΕΦΣ, που είχε ξεκινήσει από το 2010 με τη δίωξη του Ν. Αργυρίου και συνεχίστηκε με διαρκείς νομικές οχλήσεις, άτυπες απειλές και εκβιαστικές διώξεις, ως σήμερα. Κι αυτό γιατί το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων έδωσαν φωνή, δημοσίευσαν και ανέδειξαν πλήθος καταγγελιών για την κατάσταση στο στρατό, βοηθώντας στην αντιμετώπιση προβλημάτων των στρατευμένων, στη διαμόρφωση κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό. Συνέβαλλαν στη δημιουργία αντιπολεμικού ρεύματος χρόνια τώρα με την αντίσταση στον μιλιταρισμό, στον εθνικισμό και στον πόλεμο. Είναι γνωστές οι πρωτοβουλίες τους στο μαζικό κίνημα, τη νεολαία και τους στρατευμένους. Πλήθος φαντάροι δημοσίευσαν, διαμέσου της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, γράμματα εναντίωσης στους δολοφονικούς πολέμους. Σταθερά προέβαλαν την ανάγκη υπεράσπισης όλων των δικαιωμάτων των στρατευμένων, συλλογικού αγώνα για την αποφασιστική βελτίωση της ζωής τους, ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα που γονατίζουν τον λαό, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων.
Σε μια περίοδο που τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν και πάλι στην ευρύτερη περιοχή μας και η κυβέρνηση και το σύστημα θέλουν τους στρατευμένους πειθήνια και άβουλα όργανα στα παιχνίδια των μεγάλων συμφερόντων είναι φανερό πως φωνές όπως του «Σπάρτακου» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων πρέπει να σιγήσουν. Επιδιώκουν να καταστείλουν το κίνημα μέσα και έξω από το στρατό, ειδικά τώρα που είναι αναγκαίο όσο ποτέ.

Απαιτούμε την παύση της δίωξης σε βάρος του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων.

*Το παραπάνω αποτελεί ψήφισμα προς συλλόγους, σωματεία, φορείς & συλλογικότητες.

Πηγή: nka.gr

Να ρίξουμε την εγκληματική  κυβέρνηση Μπολσονάρου! Καμία ιμπεριαλιστική εμπλοκή στην περιοχή!

Ανακοίνωση της οργάνωσης Corrente Comunista Revolucionária (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Ρεύμα)-CCR (Βραζιλιάνικο τμήμα της RCIT), 24 Αυγούστου 2019,  http: //www.elmundosocialista.blogspot.com

Από την ανάληψη των καθηκόντων του τον Ιανουάριο, ο Πρόεδρος Μπολσονάρου ασκεί κριτική στους δημόσιους αξιωματούχους της κυβέρνησης που είναι υπεύθυνοι για την προστασία του περιβάλλοντος, κυρίως στον Αμαζόνιο. Ένα από τα πρώτα του βήματα ήταν να αποδυναμώσει τις κρατικές εταιρείες που ήταν υπεύθυνες για την προστασία του περιβάλλοντος και να χαρίσει τα χρέη των ιδιοκτητών γης και των καλλιεργητών σόγιας ενθαρρύνοντας παράλληλα αυτούς τους τομείς να προχωρήσουν σε περιβαλλοντικά εγκλήματα. Ο αρμόδιος υπουργός για το περιβάλλον, Ρικάρντο Σάλες, κόντρα σε όλα τα επιστημονικά δεδομένα, ακολουθεί τη γραμμή του επικεφαλής Μπολσονάρου και του Αμερικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, δηλαδή ότι για τον ίδιο δεν υφίσταται δεν καμία υπερθέρμανση του πλανήτη. Μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να πιστέψει ότι θα ακολουθούνταν η οποιαδήποτε πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος από τους σημερινούς κυβερνώντες τη χώρα.

Ας πάμε στα γεγονότα. Στις 19 Αυγούστου, ο πληθυσμός της πόλης του Σάο Πάολο και των γειτονικών πόλεων, η πιο πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή της Νότιας Αμερικής με περισσότερους από 20 εκατομμύρια κατοίκους, είδε στις 3 μ.μ. την ημέρα να μετατρέπεται σε νύχτα χωρίς άμεση εξήγηση, προκαλώντας τρόμο και ανησυχία. Ένα παχύ μαύρο σύννεφο σκέπασε την περιοχή και αναφέρθηκε ότι σε ορισμένες περιοχές έπεσε μαύρη βροχή.

Λίγες ώρες αργότερα, το Εθνικό Ινστιτούτο Μετεωρολογίας (INMET) επιβεβαίωσε ότι ο καπνός προέρχεται από πυρκαγιές σε διάφορα σημεία στο βόρειο τμήμα της χώρας, και συγκεκριμένα στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, κοντά στο τριεθνές σύνορο της Βραζιλίας με τη Βολιβία και την Παραγουάη. Οι ειδικοί λένε ότι το σκοτάδι στο Σάο Πάολο προκλήθηκε από τις πυρκαγιές στα βόρεια σε συνδυασμό με ένα κρύο ρεύμα ανέμων  από τα νότια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος φταίει. Ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του 2018, ο Μπολσονάρου  υποσχέθηκε να θέσει τέρμα σε κάθε είδους προστασία του περιβάλλοντος, να άρει τους περιορισμούς που αφορούσαν την προστασία των ιθαγενών πληθυσμών και να ενθαρρύνει την παράνομη εξόρυξη χρυσού και την αποψίλωση των δασών προς όφελος των αγροτικών επιχειρήσεων που αποτελούσαν εκλογική του πελατεία, συνεπώς ό,τι έγινε δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Η βλακώδης και κυνική ομιλία του Μπολσονάρου στην προεκλογική εκστρατεία του 2018, όταν δήλωνε ότι είναι πατριώτης, εθνικιστής και θα παλέψει ενάντια στη διαφθορά δεν μπορεί να αντέξει στην πραγματικότητα. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις του καταστρέφουν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη γίνει και εκείνες που προετοιμάζει, παραδίδουν άμεσα τον πλούτο μας  στα χέρια ξένων εταιρειών, κυρίως ιμπεριαλιστικών χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Κίνα. Ταυτόχρονα, ο ίδιος και η οικογένειά του υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι έχουν στενές σχέσεις με τις πολιτοφυλακές του Ρίο ντε Τζανέιρο που αποτελούνται από πρώην αστυνομικούς. Αυτές οι πολιτοφυλακές βρίσκονται σε σύγκρουση με το οργανωμένο έγκλημα για το ποιος θα ελέγχει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών στις φαβέλες και θεωρούνται οι κυριότεροι ύποπτοι γιια τη δολοφονία Μαριέλε Φράνκο, του PSOL (του αριστερού κόμματος-που προέκυψε το 2004 από αριστερή διάσπαση του σοσιαλδημοκρατικού PT που κυβερνούσε μέχρι πρόσφατα, στΜ), μια υπόθεση που είχε διεθνή αντίκτυπο.

Ο χαρακτήρας της κυβέρνησης του Μπολσονάρου είναι τραγικός, βάρβαρος, ωμός.  Υπερασπίζεται τα βασανιστήρια της παλιάς στρατιωτικής δικτατορίας με νηφαλιότητα σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Ο λόγος του εναντίον των μειονοτήτων (Ινδιάνοι, μαύροι, ΛΟΑΤ) έγινε γνωστός παγκοσμίως. Το μίσος του για το περιβάλλον και την πάλη ενάντια στην αποψίλωση των δασών ήταν μέρος των προεκλογικών του ομιλιών. Όλα αυτά υπό την ανοχή του μονοπωλίου του αστικού τύπου,  ενός αστικού μονοπωλιακού Τύπου, των δικαστών, του Ανώτατου Δικαστηρίου, καθώς όλοι αφοσιωμένοι στον κύριο στόχο τους: να αποτρέψουν με κάθε κόστος την εκλογική νίκη του Εργατικού Κόμματος. Όλα αυτά με τη συνεργασία και την υποστήριξη των πλουσίων, της ως επί το πλείστον λευκής, ρατσιστικής και ιστορικά υποτακτικής μεσαίας τάξης και, δυστυχώς, ενός τμήματος της εργατικής τάξης που καθοδηγείται από βαθιά συντηρητικούς φονταμενταλιστές χριστιανούς παππάδες. Σήμερα παρατηρείται ένα ιδιαίτερο φαινόμενο σε ορισμένες αστικές περιοχές της χώρας: ο «δεξιός φτωχός λαός», δηλαδή ένα τμήμα της εργατικής τάξης που υπερασπίζεται μια οικονομική ατζέντα ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.

Εν ολίγοις, η πολιτική της κυβέρνησης αυτής συνδέεται με το σχέδιο της παράδοσης των εθνικών περιουσιακών στοιχείων στο ξένο κεφάλαιο. Στην περίπτωση του δάσους του Αμαζονίου ο Μπολσονάρου  είχε ήδη προσπαθήσει ανεπιτυχώς να παραδώσει τον στρατηγικό διαστημικό σταθμό  της Alcântara, που έχει την ίδια τεράστια σημασία με τον διαστημικό σταθμό της Kourou στη Γαλλική Γουιάνα.

Μπροστά στην τραγωδία των δασικών πυρκαγιών στον Αμαζόνιο, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν ζήτησε ουσιαστικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ομάδα των 7 να “λάβουν τα κατάλληλα μέτρα” για να περιορίσουν την καταστροφή. Ο Μακρόν το τράβηξε τόσο μακριά ώστε να φτάσει να λέει «καίγεται το σπίτι μας».   Παράλληλα, ο γερμανικός Τύπος καλούσε  σε  αυστηρό μποϊκοτάζ των βραζιλιάνικων προϊόντων. Όταν ολοκληρωνόταν αυτό το κείμενο, η Άγκελα Μέρκελ της Γερμανίας, ο Τζάστιν Τριντό του Καναδά, ακόμη και ο εξαιρετικά συντηρητικός Μπόρις Τζόνσον του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν εκφράσει την καταδίκη τους για τις όλο και μεγαλύτερες φωτιές στο δάσος του Αμαζονίου. Η φινλανδική κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται εκ περιτροπής στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρότεινε η ΕΕ να διερευνήσει τη δυνατότητα απαγόρευσης εισαγωγών βοδινού κρέατος από τη Βραζιλία εξαιτίας των καταστροφών που προκλήθηκαν από την φωτιά στον Αμαζόνιο. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε ότι ανησυχεί βαθύτατα για το θέμα. Τόνισε ότι “δεν μπορούμε πλέον να αντέξουμε τόση καταστροφή σε μία από τις μεγαλύτερες πηγές οξυγόνου και βιοποικιλότητας”.

Εμείς, ως Κομμουνιστικό Επαναστατικό Ρεύμα-CCR, καταδικάζουμε σθεναρά κάθε ιμπεριαλιστική παρέμβαση που υποτίθεται ότι θα σώσει τον Αμαζόνιο ή οποιοδήποτε οικονομικό μποϊκοτάζ που καθοδηγείται από τις ιμπεριαλιστικές χώρες. Ωστόσο, είμαστε υπέρ των δράσεων του διεθνούς εργατικού κινήματος για την υποστήριξη του αγώνα των Βραζιλιάνων εργατών και των φτωχών μαζών για να σταματήσουμε την εγκληματική κυβέρνηση Μπολσονάρου.

Ο στόχος μας είναι να καταγγείλουμε αυτήν την κυβέρνηση, καλώντας τον πληθυσμό, τα κοινωνικά κινήματα, τα προοδευτικά κόμματα να βγουν στους δρόμους και να υπερασπιστούν το δάσος ενάντια σε αυτήν την ακροδεξιά, προδοτική, υποτακτική κυβέρνηση. Είναι απαραίτητο να βγει κάλεσμα για γενική απεργία διάρκειας, να ακυρωθούν οι εκλογές της απάτης που εξέλεξαν τον Μπολσονάρου, να ακυρωθούν όλες οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις,  όπως η μεταρρύθμιση της κοινωνικής πρόνοιας, να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Προέδρου Λούλα Ντα Σίλβα, και βγει κάλεσμα για μια επαναστατική συντακτική εθνοσυνέλευση . Πρέπει να ρίξουμε την κυβέρνηση Μπολσονάρου και τον αντιπρόεδρο στρατηγό Μουράο και συγχρόνως δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε τυχόν συμμαχίες με την παραδοσιακή δεξιά που οργάνωσε το πραξικόπημα του 2016 κι άνοιξε το δρόμο στην Ακροδεξιά του Ζαΐρ Μπολσονάρου.

*Eμπρός για Επαναστατική Συντακτική Εθνοσυνέλευση

* Λευτεριά σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους

* Λευτεριά στον Λούλα

* Εμπρός για γενική πολιτική απεργία για την ανατροπή της κυβέρνησης Μπολσονάρου-Μουράο!

*Λαϊκές συνελεύσεις  σε συνδικάτα, χώρους εργασίας και γειτονιές!

https://www.thecommunists.net/worldwide/latin-america/brazil-save-the-amazon/

Η υπερεθνικιστική κυβέρνηση του BJP στην Ινδία καταργεί τα αυτονομιστικά δικαιώματα δεκαετιών στην περιοχή που πλειοψηφεί το μουσουλμανικό στοιχείο. 

Δήλωση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 6 Αυγούστου 2019, www.thecommunists.net

1. Η ακροδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι και το ινδουιστικού εθνικιστικού κόμματος Bharatiya Janata Party (BJP) ξεκίνησαν μια πρωτοφανή και ιστορική επίθεση εναντίον του καταπιεσμένου λαού του Κασμίρ. Ο Μόντι κατάργησε το άρθρο 370 του Συντάγματος της Ινδίας στις 5 Αυγούστου με προεδρικό διάταγμα. Ο νόμος παρέχει ειδικά δικαιώματα στους μόνιμους κατοίκους της πολιτείας Τζαμού και Κασμίρ. Απαγορεύει στους κατοίκους από άλλες περιοχές να εγκατασταθούν μόνιμα, να αγοράσουν γη, να καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση ή να κερδίζουν σχολικές υποτροφίες στην περιοχή. Επιπλέον, η κυβέρνηση αποφάσισε επίσης να χωρίσει το κράτος σε δύο ομοσπονδιακές περιφέρειες, με τη μια να συγκροτεί την περιφέρεια Τζαμού και Κασμίρ, ενώ η άλλη θα αποτελεί τμήμα της περιφέρειας του Ladakh. Τώρα που το ειδικό καθεστώς του Κασμίρ έχει καταργηθεί, αυτό θα επιτρέψει στους Ινδούς εθνικιστές να αγοράζουν νομίμως και συστηματικά γη και να εγκαθιστούν εκεί κατοίκους από άλλες περιοχές, ξεκινώντας τη δημογραφική μετατροπή της περιοχής από πλειοψηφικά μουσουλμανική σε πλειοψηφικά ινδουιστική.
2. Έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτή η απόφαση θα προκαλέσει αναπόφευκτα μεγάλη εξέγερση του λαού του Κασμίρ και διεθνή κατακραυγή, η κυβέρνηση Μόντι ξεκίνησε μια βίαιη προληπτική επίθεση ενάντια στους κατοίκους της περιοχής. “Σύμφωνα με το διάταγμα θα απαγορευτεί η κυκλοφορία και όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα παραμείνουν κλειστά», ήταν η δήλωση της κρατικής κυβέρνησης που αφορούσε το Σριναγκάρ, την πρωτεύουσα του Κασμίρ, και τις γύρω περιοχές. “Θα ισχύει πλήρης απαγόρευση για τη διεξαγωγή οποιωνδήποτε δημόσιων συναντήσεων ή συγκεντρώσεων για όσο διάστημα διατηρηθεί αυτό το διάταγμα”. Τα ιδιωτικά δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, οι υπηρεσίες του διαδικτύου και τα σταθερά τηλέφωνα κόπηκαν. Μόνο το κρατικό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας παρέμεινε σε λειτουργία. Ένας αριθμός προβεβλημένων πολιτικών του Κασμίρ είτε συνελήφθησαν είτε τέθηκαν σε κατ ‘οίκον περιορισμό. Το Νέο Δελχί παρέταξε επίσης στην περιοχή τουλάχιστον 10.000 επιπλέον στρατιώτες τις τελευταίες 10 ημέρες και έχουν αποσταλεί ακόμα 70.000 στρατιώτες.
3. Μόλις λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της ινδικής κυβέρνησης, ξέσπασαν αυθόρμητες συγκεντρώσεις. Στο Ισλαμαμπάντ, το Χαϊντεραμπάντ, το Καράτσι και διάφορες άλλες πόλεις του Πακιστάν, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις και δημόσιες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους αδερφούς και τις αδερφές του κατεχόμενου από την Ινδία Κασμίρ. Στη Λαχόρη, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του Πακιστάν, η Πανπακιστανική Συνομοσπονδία Εργατών διοργάνωσε διαδήλωση. Στο Αζάντ Τζαμού και Κασμίρ – το τμήμα του Κασμίρ που ανήκει στο Πακιστάν – πραγματοποιήθηκε γενική απεργία στις 6 Αυγούστου ως εκδήλωση αλληλεγγύης στα αδέρφια του. Οι πρώην υπουργοί-αρμόδιοι για την πολιτεία του Κασμίρ, Μεχμπούμπα Μούφτι και Ομάρ Αμπτντουλάχ , καταδίκασαν την απόφαση του Μόντι, λέγοντας «Σήμερα είναι η πιο σκοτεινή ημέρα για την ινδική δημοκρατία … Θα προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες για την υποήπειρο.» Ώρες αργότερα συνελήφθησαν από την ινδική αστυνομία. Αντανακλώντας τη διεθνή κατακραυγή, ιδίως στον μουσουλμανικό κόσμο, οργανώθηκε στις 6 Αυγούστου έκτακτη συνάντηση του τμήματος της Οργάνωσης Ισλαμικής Συνεργασίας στο Κασμίρ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιστορική επίθεση του Μόντι απέναντι στον λαό του Κασμίρ θα προκαλέσει μια νέα εξέγερση καθώς και την όξυνση των στρατιωτικών εντάσεων και τον κίνδυνο ενός πολέμου με το Πακιστάν.

4. Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT), τα μέλη της και οι υποστηρικτές της στη Νότια Ασία εκφράζουν την πλήρη και άνευ όρων αλληλεγγύη τους στον καταπιεσμένο λαό του Κασμίρ που βιώνουν μια ιστορική επίθεση στο δικαίωμά τους να υπάρχουν. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες: η κατάργηση του άρθρου 370 του Μόντι εντάσσεται στο σχέδιο να ξεκινήσει μια «ισραηλινή λύση» για το Κασμίρ, τη μοναδική πολιτεία της Ινδίας με μουσουλμανική πλειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι ο στόχος του BJP είναι να εγκατασταθούν συστηματικά οι ινδουιστές εθνικιστές στο Κασμίρ και να εκδιώξουν τους μουσουλμάνους από την περιοχή – όμοια με την πολιτική των σιωνιστών εναντίον του ιθαγενούς αραβικού πληθυσμού στην ιστορική Παλαιστίνη. Ο σκοπός μιας τέτοιας ινδουιστικής εθνικιστικής πολιτικής εθνοκάθαρσης είναι να μετατρέψει τον μουσουλμανικό λαό του Κασμίρ σε μειονότητα μέσα στην ίδια του την πολιτεία.

5. Η RCIT και το πακιστανικό τμήμα του ανέκαθεν έδιναν άνευ όρων στήριξη στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού του Κασμίρ. Η γη τους είναι μοιρασμένη και κατειλημμένη από τρεις δυνάμεις – την Ινδία, το Πακιστάν και την Κίνα. Η πλειοψηφία των 14 εκατομμυρίων ανθρώπων ζουν κάτω από την ινδική κατοχή. Το μεγαλύτερο τμήμα του υπόλοιπου πληθυσμού ζει κάτω από πακιστανική κατοχή. Ο λαός του Κασμίρ πάντα αγωνιζόταν για ένα ανεξάρτητο κράτος. Από την αρχή της λαϊκής εξέγερσης το 1989 στο κατεχόμενο από την Ινδία τμήμα του Κασμίρ, περίπου 100.000 μουσουλμάνοι του Κασμίρ έχουν σκοτωθεί από τις ινδικές δυνάμεις ασφαλείας. Επιπλέον, περίπου 10.000 γυναίκες έχουν βιαστεί από συμμορίες Ινδών στρατιωτών κατά τη διάρκεια λεηλασιών. Πριν από την τελευταία κλιμάκωση, το ινδικό κράτος είχε ήδη εγκαταστήσει περίπου 750.000 στρατιώτες και αστυνομικούς στο Κασμίρ. Πρόκειται για μια περιοχή που έχει πληθυσμό μόλις 8 εκατομμυρίων κατοίκων. Αυτό σημαίνει ότι αντιστοιχεί σχεδόν ένας ινδός στρατιώτης για κάθε δέκα κατοίκους του Κασμίρ!
6. Καλούμε το ινδικό εργατικό κίνημα και την αριστερά να κινητοποιηθούν ενάντια στην υπερεθνικιστική επίθεση της κυβέρνησης Μόντι. Μια επίθεση εναντίον του λαού του Κασμίρ είναι μια επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα όλων των λαών στην Ινδία. Αν ο Μόντι κερδίσει αυτή τη μάχη, η υπερ-αντιδραστική κυβέρνησή του θα ενισχυθεί στην πάλη του απέναντι σε όλη την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους της Ινδίας. Απευθύνουμε έκκληση στην ινδική αριστερά να μην πέσει στην σοσιαλ-πατριωτική παγίδα της «καταδίκης της τρομοκρατίας» σε περίπτωση των νόμιμων ένοπλων επιθέσεων δυνάμεων αντίστασης του Κασμίρ κατά της ινδικής κατοχής (όπως συνέβη τραγικά τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους μετά την επίθεση στην Πουλβάμα).

7. Υπογραμμίζουμε εκ νέου την υποστήριξή μας στον αγώνα αντίστασης του λαού του Κασμίρ με όλες του τις μορφές κατά της ινδικής κατοχής. Κατά τη γνώμη μας, ο πιο ελπιδοφόρος δρόμος προς την ελευθερία είναι ο οργανωμένος μαζικός αγώνας των εργαζομένων, των φτωχών και των νέων. Κανείς δεν πρέπει να εμπιστεύεται την κενή ρητορική των αστικών κυβερνήσεων του Πακιστάν και άλλων μουσουλμανικών χωρών. Θα πρέπει να θυμόμαστε πώς όλοι προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια της κινεζικής σταλινικής-καπιταλιστικής δικτατορίας και αρνήθηκαν τη βίαιη καταπίεση του λαού των Ουιγουίρων στο Ξινγιάνγκ/Ανατολικό Τουρκεστάν! Αντίθετα, είναι επείγον να δημιουργηθεί ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης των εργατικών και λαϊκών μαζικών οργανώσεων σε υποστήριξη του λαού του Κασμίρ.
8. Η RCIT και τα μέλη της και υποστηρικτές της στη Νότια Ασία επαναλαμβάνουν την υποστήριξή τους στον αγώνα του λαού του Κασμίρ για εθνική ανεξαρτησία. Ένα τέτοιο ελεύθερο και ανεξάρτητο Κασμίρ πρέπει να είναι μια χώρα που ελέγχεται από τους εργαζόμενους και τους αγρότες και όχι από μια μικρή κλίκα καπιταλιστών και γαιοκτημόνων. Γι ‘αυτό αγωνιζόμαστε για ένα ανεξάρτητο σοσιαλιστικό Κασμίρ, δηλ. για ένα ελεύθερο, ενωμένο και κόκκινο Κασμίρ! Ως μαρξιστές συνδυάζουμε ένα τέτοιο σύνθημα με την προοπτική μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας της Νότιας Ασίας. Καλούμε τους επαναστάτες ολόκληρης της υπο-ηπείρου να ενωθούν μαζί μας στον αγώνα για την οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος στο Κασμίρ, το Πακιστάν, την Ινδία και διεθνώς. Μόνο ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να οδηγήσει τον απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων ανθρώπων στη νίκη!

Διεθνές Γραφείο της RCIT

https://www.thecommunists.net/worldwide/asia/india-defend-the-kashmiri-people-against-modi-s-attack/

του Γιώργου Μητραλιά

Τα παράπλευρα οφέλη της εισβολής του Μπέρνι Σάντερς στην καρδιά της αμερικανικής πολιτικής σκηνής είναι ήδη πολλά, σημαντικά και αρχίζουν να γίνονται αισθητά πολύ μακριά από της Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμα και στη Μέση Ανατολή. Τρανή απόδειξη ο πραγματικός σεισμός που προκαλούν εδώ και μερικές μέρες τόσο στις ΗΠΑ και στη Μέση Ανατολή όσο και στους κόλπους της εβραϊκής Διασποράς δυο σύμμαχοι του Μπέρνι, οι γενναίες νεαρές αμερικανίδες βουλεύτριες Ιλάν Ομάρ και Ρασίντα Τλαΐμπ.

Άρκεσε λοιπόν η αναγγελία της επίσκεψης στα κατεχόμενα εδάφη αυτών των δυο ορκισμένων εχθρών του Τραμπ και του Νετανιάχου, για να γίνουμε μάρτυρες του εντελώς πρωτόγνωρου θεάματος ενός προέδρου των ΗΠΑ που άφριζε και προέτρεπε δημόσια τον πρωθυπουργό του Ισραήλ -που έσπευδε να υπακούσει- να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα του, που είναι και ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ, σε δυο εκλεγμένα μέλη του αμερικανικού κοινοβουλίου ! Κατά κοινή ομολογία, ήταν κάτι σοκαριστικό, σκανδαλώδες και χωρίς προηγούμενο ! Όμως, είναι η συνέχεια των γεγονότων που μας ενδιαφέρει καθώς είναι διδακτική και κυρίως, πολλά υποσχόμενη για εξελίξεις που, μακροπρόθεσμα, θα μπορούσαν να ανατρέψουν θανατερές ισορροπίες που παραμένουν ακλόνητες εδώ και πάνω από μισό αιώνα !

Πράγματι, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις, η παραδειγματική σύγκρουση των νεαρών αμερικανίδων βουλευτριών, με καταγωγή η μια (Ιλάν Ομάρ) από τη Σομαλία και η άλλη (Ρασίντα Τλαΐμπ) από την Παλαιστίνη, με το αλαζονικό και παντοδύναμο δίδυμο των Τραμπ-Νετανιάχου, είχε αμέσως απίστευτες συνέπειες. Όπως για παράδειγμα, την καταδίκη της απαγόρευσης του Νετανιάχου από πολλούς τενόρους του…Ρεπουμπλικανικού κόμματος καθώς και από σχεδόν όλα τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ που είναι γνωστά για την άνευ όρων υποστήριξή τους στο σιωνισμό, στο Ισραήλ και στην ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου. Και κυρίως, την “αδιανόητη” καταδίκη της στάσης του Νετανιάχου από την …AIPAC (American Israel Affairs Committee), το διαβόητο φιλοϊσραηλινό λόμπυ, που συνδέεται παραδοσιακά με το Λικούντ και τον πιο δεξιό σιωνισμό, και που χαίρει πάντα της άνευ όρων υποστήριξης τιυ επικοινωνιακού, οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου των Ηνωμένων Πολιτειών!

Ήταν φανερό ότι η επίδειξη ισλαμοφοβικού ρατσισμού και αυταρχισμού από τους Τραμπ και Νετανιάχου γινόταν μπούμερανγκ και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι απόπειρές τους να αναστρέψουν την κατάσταση την επιδείνωσε ακόμα περισσότερο. Έτσι, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των μεγάλων διεθνών ΜΜΕ (CNN, Euronews,…) να παρουσιάσουν την Ρασίντα Τλαΐμπ σαν έτοιμη να αποδεχτεί τους “ταπεινωτικούς όρους” της άδειας να συναντήσει την γιαγιά της στα Κατεχόμενα, η κατηγορηματική άρνηση της Τλαΐμπ να πέσει στην παγίδα και η απόρριψη από μέρους της της δήθεν “ανθρωπιστικής” πρότασης, έσπρωχνε τους Τραμπ και Νετανιάχου ακόμα πιο βαθιά μέσα στην κρίση και επέτεινε την απελπισία των υποστηρικτών τους. Και όλα αυτά ενώ ο παλαιστινιακός πληθυσμός, και κυρίως οι διπλά καταπιεσμένες Παλαιστίνιες γυναίκες, πανηγύριζαν και η αμερικανική αριστερά, με επικεφαλής τον (εβραίο) Μπέρνι Σάντερς, έσπευδε να κεφαλαιοποιήσει το λαμπρό επίτευγμα που συνιστούσε ήττα και του παραδοσιακά φίλο-σιωνιστικού και αντιπαλαιστινιακού Δημοκρατικού κατεστημένου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μεγάλες ρωγμές που άνοιξαν αυτές τις μέρες στην άνευ όρων υποστήριξη του Νετανιάχου από τις κυβερνήσεις αλλά και από την κοινή γνώμη των ΗΠΑ, είναι αποτέλεσμα των διαδοχικών παραδειγματικών πρωτοβουλιών πού πήραν τους τελευταίους μήνες οι κακοί δαίμονες του Τραμπ που είναι οι αδάμαστες αγωνίστριες Ιλάν Ομάρ και Ρασίντα Τλαΐμπ. Ωστόσο, αυτό το αληθινό κατόρθωμα, που ήταν αδιανόητο ακόμα και πριν από λίγες μέρες, δεν πέφτει από τον ουρανό. Είναι καρπός της καλπάζουσας ριζοσπαστικοποίησης της αμερικανικής νεολαίας στα τελευταία 3-4 χρόνια, η οποία γέννησε το μαζικό κίνημα που υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι Ομάρ και Τλαΐμπ καθώς και οι φίλες και συντρόφισές τους Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές και Αγιάνα Πρίσλεϋ αποτελούν τη διάσημη πια « Bunch » (παρέα, ομάδα) που τόσο μισεί ο Τραμπ, την ομάδα των νεαρών ριζοσπαστριών και σοσιαλιστριών βουλευτριών, που είναι εμβληματικές αυτής της νέας γενιάς αμερικανών αγωνιστριών και αγωνιστών πουδίνουν έμφαση στην ταξική πάλη, στον έμπρακτο διεθνισμό και στην άμεση δράση…

Όμως, υπάρχει και συνέχεια. Τα μεσανατολικά κατορθώματα των Ομάρ και Τλαΐμπ δεν θα είχαν υπάρξει αν το έδαφος αλλά και …τα πνεύματα δεν είχαν προηγουμένως προετοιμαστεί κατάλληλα από τους εκπληκτικούς νεαρούς αμερικανοεβραίους και νεαρές αμερικανοεβραίες του κινήματος «If Not Now…», που αναβιώνουν τις καλύτερες ανθρωπιστικές, σοσιαλιστικές και διεθνιστικές παραδόσεις του ιστορικού ιουδαϊσμού. (1) Ξεκινώντας πριν από περίπου δυο χρόνια με μερικές εκατοντάδες ιδιαίτερα νεαρούς ριζοσπάστες και αντισιωνιστές Εβραίους και Εβραίες που έλαμψαν με τις τολμηρές, παραδειγματικές και καλά στοχευμένες δράσεις τους, το κίνημα « If Not Now… » κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ, να ανοίξει όλο και μεγαλύτερες ρωγμές στο τείχος της φιλο-ισραηλινής ομοφωνίας που κυριαρχεί τόσο στην εβραϊκή Διασπορά όσο και στην αμερικανική κοινή γνώμη. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά : Οι νεαροί αγωνιστές του « If Not Now… », που δεν δίστασαν να αναλάβουν δράση και μέσα στο Ισραήλ πριν τους απαγορευτεί η είσοδος σε αυτό, διεύρυναν σιγά-σιγά την απήχησή τους και δημιούργησαν ένα κλίμα που ευνοεί την ακόμα και άμεση αμφισβήτηση των ρατσιστικών και αντιδραστικών πολιτικών του Τραμπ και του Νετανιάχου! Και έτσι είναι πια χιλιάδες οι αμερικανοί Εβραίοι που αφού εισέβαλαν στη ρωγμή που είχε ανοίξει το “If Not Now…”, βρίσκονται τώρα στην εμπροσθοφυλακή, αν όχι επικεφαλής, κινημάτων όπως εκείνο που παλεύει ενάντια στην επαίσχυντη αντιμεταναστευτική αστυνομία (ICE) και στο πλευρό των μεταναστών χωρίς χαρτιά, ή στο άλλο που αγωνίζεται ενάντια στα ισλαμοφοβικά μέτρα του Τραμπ και υπερασπίζεται τους καταπιεζόμενους και κατατρομοκρατούμενους μουσουλμάνους. Και φυσικά, κυριαρχούν στο αντιφασιστικό κίνημα που μάχεται, κάτω από το εύγλωττο σύνθημα “Never Again”, ενάντια στις βίαιες νεοναζιστικές, ρατσιστικές και αντισημιτικές συμμορίες και πολιτοφυλακές.

Δεν συνιστά λοιπόν έκπληξη ότι η ίδια κυβέρνηση Νετανιάχου πουαναπτύσσει προνομιακές σχέσεις και κλείνει προνομιακές συμμαχίες με τον πιο αντιδραστικό, ρατσιστικό και αντισημιτικό συρφετό του κόσμου (από τον Ορμπάν και τον Μπολσονάρου μέχρι τον Τραμπ και τον Σαλβίνι) με αντάλλαγμα την άνευ όρων υποστήριξη των απάνθρωπων και βάρβαρων πολιτικών της, …απαγορεύει την είσοδο στο Ισραήλ σε όλους αυτούς τους νεαρούς αντισιωνιστές Εβραίους και Εβραίες, που χαρακτηρίζει εξάλλου …αντισημίτες (!) και υπ’αριθμό ένα εχθρό του Ισραήλ ! Είναι αυτής ακριβώς της χωρίς προηγούμενο « αντίφασης », που οι Ιλάν Ομάρ, Ρασίντα Τλαΐμπ και οι σύντροφοι και συντρόφισσές τους, μεταξύ των οποίων και ο (εβραίος) Μπέρνι Σάντερς, αποφάσισαν να κάνουν τα αποκαλυπτήρια μπροστά σε όλο τον κόσμο, με τις πρωτοβουλίες και τις καλά στοχευμένες δράσεις τους. (2) Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που οι κατηγορίες για αντισημιτισμό που ο Τραμπ, ο Νετανιάχου και οι παρατρεχάμενοί τους απηύθυναν στους προοδευτικούς αντιπάλους τους έπεσαν στο κενό πριν γίνουν μάλιστα μπούμερανγκ ενάντια στους εμπνευστές τους, ενώ την ίδια ώρα στην Ευρώπη, η ιστορική υποχώρηση της αριστεράς και των κινημάτων άφησε σχεδόν ελεύθερο το πεδίο σε παρόμοιες δυσφημιστικές εκστρατείες…

Το συμπέρασμα βγάζει μάτια : Αυτά που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε όχι μόνο να ενδιαφέρουν κατά απόλυτη προτεραιότητα καθώς επηρεάζουν όσο τίποτα άλλο το παρόν και το μέλλον μας, αλλά θα έπρεπε και να ενθαρρύνουν όλους εκείνους που είναι ακόμα προοδευτικοί και αριστεροί στην Ευρώπη, να κινητοποιηθούν χωρίς αναβολή για να επωφεληθούν το ταχύτερο δυνατό από τους αγώνες, τις εμπειρίες, τις επιτυχίες και τα προχωρήματα της νέας αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και σίγουρα, κάνοντάς το μόνο οφέλη θα μπορούσαμε να έχουμε…

Σημειώσεις

1. Βλέπε επίσης το κείμενό μας (Μάρτης 2017) « Μια νέα γενιά Αμερικανοεβραίων σε δράση ενάντια σε Τραμπ και Νετανιάχου » : https://www.contra-xreos.gr/arthra/1182-2017-03-28-00-01-00.htm

2. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις στην κορυφή και ειδικότερα στη βάση της βοειοαμερικανικής κοινωνίας, καλύπτονται με πληροφορίες και αναλύσεις, κείμενα και βίντεο των ίδιων των αμερικανικών κινημάτων, προοδευτικών οργανώσεων, και ιστοσελίδων, στο Facebook που επιμελούμαστε εδώ πάνω 3 χρόνια:https://www.facebook.com/GreeksForBerniesMassMovement/

Μεταφρασμένο από τα γαλλικά

ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr

Τον τελευταίο μήνα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη του NBA. Με δεδομένο το στάτους της συγκεκριμένης λίγκας η οποία θεωρείται η πιο ανταγωνιστική σε παγκόσμια κλίμα, δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος ότι το βραβείο αυτό τον καθιστά τον καλύτερο παίκτη μπάσκετ στον κόσμο. Αυτή είναι ωστόσο μόνο μια από τις πολλαπλές διακρίσεις που ο εικοσιτετράχρονος παίκτης των Milwaukee Bucks έχει πετύχει στη σύντομη επαγγελματική του καριέρα.

Δημοσιεύτηκε στο Jacobin.

Ωστόσο, η ζωή του Γιάννη δεν ήταν πάντα τόσο αστραφτερή. Οι γονείς του, Charles και Veronika, έφτασαν στην Ελλάδα το 1991 και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Σεπολίων. Το 1994, τη χρονιά που γεννήθηκε ο Γιάννης, η οικογένεια του αντιμετώπιζε πολλά και σοβαρά προβλήματα όπως και η πλειονότητα των μεταναστών που ζούσαν στη χώρα. Οι ρατσιστικές προσβολές και οι επιθέσεις συνιστούσαν μια καθημερινότητα και ενώ είχαν έρθει στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή, βρίσκονταν ως οικογένεια σε μόνιμη οικογενειακή επισφάλεια. Ως εκ τούτου, από την παιδική τους ηλικία, ο Γιάννης και τα δυο του αδέρφια έπρεπε να συμβάλλουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό όντας μικροπωλητές στους δρόμους της Αθήνας.

Μια σειρά άλλων προβλημάτων απέρρεαν από την εθνικότητα του. Παρότι είχε γεννηθεί στην Αθήνα, ως παιδί δεν είχε καμία υπηκοότητα, αφού δεν θεωρούνταν ούτε Νιγηριανός ούτε Έλληνας. Όταν έγινε 12 χρονών, άρχισε να ασχολείται με το μπάσκετ. Μόνο τότε απέκτησε νόημα ζωής και λόγους να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον, παρότι είχε να αντιμετωπίσει τα άγχη και τους καθημερινούς αγώνες ενός άπατρη μετανάστη.

Σήμερα, η καριέρα του Γιάννη θεωρείται λόγος περηφάνιας για πολλούς Έλληνες, κάτι που έχει κάνει και την Ελληνική δεξιά να τον συγχαίρει ως παράδειγμα ενός νέου που πάλεψε για τα όνειρά του. Ωστόσο, η αφήγηση και η αναβάθμιση του Γιάννη από έναν απλό μετανάστη σε έναν που «αξίζει» να είναι Έλληνας ξεχνά κρίσιμες όψεις που εμπρόθετα διαστρεβλώνουν της ιστορίας της ζωής του υποτιμώντας εξαιρετικά τις δύσκολες συνθήκες εντός των οποίων μεγάλωσε. Εάν η απειλή της απέλασης που υπήρχε στον ορίζοντα για την οικογένεια του Γιάννη κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας έθετε σε κίνδυνο της ανάπτυξη των δυνατοτήτων του, με κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε κανένας να έχει έρθει αντιμέτωπος ή να αντιμετωπίσει στο μέλλον, εάν θέλουμε ως χώρα να βλέπουμε μη προνομιούχους ανθρώπους να πετυχαίνουν.

Οικειοποιούμενοι ένα είδωλο

Το πρόσφατο επίτευγμα του Γιάννη ως καλύτερου παίκτη του NBA τον έφερε στο επίκεντρο της ελληνικής δημόσιας συζήτησης και έτσι έκαναν την εμφάνιση τους πολλά άρθρα από δημοσιογράφους και αναλυτές που εκθείαζαν τα κατορθώματά του. Τα τηλεοπτικά κανάλια σχολίασαν εκτενώς την ιστορία του και οι πολιτικοί συνέτρεξαν από κοντά με τη σειρά τους να δηλώσουν και αυτοί τον θαυμασμό τους για αυτά. Ο πρόσφατα εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης δημοσίευσε ένα tweet τονίζοντας την εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων για τα επιτεύγματα του Γιάννη, επισημαίνοντας ότι παρά ταύτα δεν έχει ξεχάσει τις ρίζες του. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Κυρανάκης, πρώην αναπληρωτής εκπρόσωπος τύπος του κόμματος, ανέφερε πως η Ελλάδα οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον παίκτη των Milwaukee Bucks. Ακόμη και ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιαδής – γνωστός για τις ακροδεξιές του θέσεις – αναπαρήγαγε ένα σχετικό tweet συγχαίροντας τον Γιάννη.

Με δεδομένο τον χαρακτήρα αυτών των αντιδράσεων, κάποιος που δεν είναι οικείος με το ελληνικό πολιτικό συγκείμενο θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που στηρίζει τους μετανάστες υιοθετώντας φιλομεταναστευτικές πολιτικές. Ωστόσο κάτι τέτοιο απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα.

Το 2015 ο Mητσοτάκης και το υπόλοιπο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας καταψήφισαν τον νόμο που στόχευε να δώσει την ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά όπως ο Γιάννης που είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες. Επικαλουμένοι, μεταξύ άλλων, μια τυπική ακροδεξιά συνομοσιολογική ρητορική, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αντιτέθηκαν στην μεταρρύθμιση ισχυριζόμενοι ότι ήταν ένα χειριστικό νομοσχέδιο σχεδιαζόμενο από τον Σύριζα προκειμένου να ευνοηθεί μελλοντικά εκλογικά από την ψήφο των μεταναστών. Εάν ο νόμος δεν είχε περάσει, αυτό θα είχε αφήσει ως κατάλοιπα σοβαρά εμπόδια στην απόκτηση υπηκοότητας από παιδιά που γεννήθηκαν σε παρόμοιες συνθήκες με αυτές του Γιάννη. Στην πραγματικότητα, ο Γιάννης παρέμεινε άπατρης μέχρι τα 18 του και μόνο εξαιτίας της πιθανής επιτυχίας του ως διακεκριμένου μπασκετμπολίστα του δόθηκε η ελληνική ιθαγένεια.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου και άλλες προσωπικότητες από τους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκαν με σαφήνεια στην ίδια γραμμή επιχειρηματολογίας. Ο Κυρανάκης ανάρτησε ένα tweet το οποίο έκανες σαφές ότι η πιθανή νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα παρέχει επιδόματα μόνο σε παιδιά από Έλληνες γονείς. Αυτή η ρητορική δεν διαφέρει ουσιωδώς από την αφήγηση (και στην πραγματικότητα την πολιτική πρακτική) που υιοθετήθηκε από το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, το οποίο επανειλημμένως είχε υποστηρίξει έμπρακτα την διανομή φαγητού μόνο σε Έλληνες.

Ο θαυμασμός για αυτήν την επιτυχία του Γιάννη, επιπρόσθετα, είναι κάτι αρκετά πρόσφατο εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε εμφανιστεί σε κανάλι της τηλεόρασης και εμπρόθετα προέφερε περιπαικτικά λανθασμένα το όνομα του παίκτη των Milwaukee Bucks ισχυριζόμενος ακόμη ότι γεννήθηκε στην Νιγηρία. Ο σύνδεσμος Ελλήνων καλαθοσφαιριστών δημοσίευσε ως απάντηση σε αυτό το σχόλιο του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας ένα δελτίο τύπου που στήριζε τον Γιάννη προασπίζοντας τον «ως είδωλο για χιλιάδες παιδιά και ως διαφήμιση για την χώρα μας στο εξωτερικό», ως έναν άνθρωπο «που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα» δηλώνοντας ως σύνδεσμος «υπερήφανος για τον Γιάννη και οποιοδήποτε Έλληνα καλαθοσφαιριστή και αθλητή ευρύτερα». Η ανακοίνωση τελείωνε με τον εξής πικρό υπαινιγμό: «Ο Ελληνικός αθλητισμός κάνει την Ελλάδα υπερήφανη. Τι γίνεται ωστόσο με την πολιτική;»

Δαιμονοποιώντας τις μειονότητες

Φυσικά αυτή η δαιμονοποιήση των μειονοτήτων δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ανά την υφήλιο η νεοφιλελεύθερη επέλαση έναντι των κοινωνικών δαπανών έχει χτίσει την ηγεμονία της χρησιμοποιώντας ένα ρατσιστικό λόγο ενάντια στους πραγματικούς ή στους υποτιθέμενα πραγματικούς αποδέκτες του φορολογηθέντος χρήματος. Στην επίθεση του έναντι των πολιτικών κοινωνικής ασφάλειας που εγκαθιδρύθηκε στις μεταπολεμικές Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ronald Reagan εφηύρε τον όρο «βασίλισσες της πρόνοιας» εννοώντας τις αφροαμερικάνες γυναίκες που ο ίδιος υποστήριζε ότι έκαναν κατάχρηση των επιδομάτων εξαιτίας της υποτιθέμενης τεμπελιάς τους και της απροθυμίας τους να εργαστούν. Τον ίδιο ρατσιστικό λόγο χρησιμοποίησαν τα κυρίαρχα γερμανικά μέσα ενημέρωσης προκειμένου να εξηγήσουν τα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Οι αφηγήσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν έτσι από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ προκειμένου να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις στις κοινωνικές δαπάνες σε Έλληνες και αφροαμερικάνους αντίστοιχα.

Το επόμενο βήμα στη λογική αυτή είναι η ανάγκη για περιστολή του κοινωνικού κράτους και παροχή προνομίων μόνο σε αυτούς που πραγματικά το αξίζουν, σε αυτούς που ενσωματώνοντας την προτεσταντική λογική εργάζονται σκληρά παρότι είναι φτωχοί. Παντρεύοντας αυτήν τη συλλογιστική με μια πιο σαφή ρατσιστική επιχειρηματολογία, ο Κυρανάκης πρότεινε έναν «προνοιακό νατιβισμό» – διακρίσεις στην κατανομή των επιδομάτων σε οικογένειες – ως λύση στο πρόβλημα υπογεννητικότητας της χώρας. Εάν ένα τέτοιο μέτρο εφαρμοστεί, τότε θα στερήσει στα μικρά παιδιά μη Ελλήνων – όπως ήταν κάποτε και ο Γιάννης – πρόσβαση στις παροχές που απολαμβάνουν οι Έλληνες περιθωριοποιώντας τους στην κατηγορία των ανάξιων και των στιγματισμένων φτωχών.

Σε περιόδους κρίσης, η νεοφιλελεύθερη δεξιά χρησιμοποιεί ρατσιστικά επιχειρήματα έτσι ώστε να ανακατέψει εκ νέου την κοινωνική τράπουλα δημιουργώντας ένα νέο κοινωνικό μπλοκ στη βάση της διάκρισης. Αυτός ο λόγος τονίζει τους υποτιθέμενους πολιτισμικούς παράγοντες που βρίσκονται πίσω από την αποκλίνουσα συμπεριφορά αυτών των ομάδων που δεν είναι, ή δεν μπορούν να είναι, μέρος της εθνικής ολότητας. Ακολουθώντας τον Πορτορικανό κοινωνιολόγο Eduardo Bonilla-Silva κάτι τέτοιο συνιστά έναν «ρατσισμό χωρίς φυλή», καθώς οι αιτίες αυτές δεν έχουν πλέον βιολογικές αλλά πολιτισμικές καταβολές. Μια εκδοχή αυτού είναι η αντι-μουσουλμανική ρητορική που έχει δημιουργηθεί και διαχυθεί κατά τη διάρκεια της οικονομική κρίσης και έχει υιοθετηθεί πλήρως από τη Νέα Δημοκρατία.

Ιστορικά τα νεοφιλελεύθερα κόμματα έχουν χρησιμοποιήσει αυτήν την αφήγηση σαν διανοητική κόλα έτσι ώστε να προσδώσει νοηματική συνοχή σε ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες παρέχοντας ένα συνολικό εξηγητικό σχήμα για το παρελθόν και το παρόν της χώρας. Αυτό βοηθά στη δημιουργία ενός οράματος για το μέλλον από το οποίο θα απουσιάζουν όλες οι βεβαιότητες της μεταπολεμικής κεϋνσιανής ρύθμισης και των δικαιωμάτων που αυτές συνεπαγόταν. Αυτό ο λόγος που έχει πλήρως υιοθετηθεί από τη Νέα Δημοκρατία ορίζει μεταξύ άλλων ποιος μπορεί να είναι μέλος του εθνικού κράτους ή να αποκλείεται από αυτό.

Αγωνιζόμενος για την επιτυχία

Για τους θιασώτες που υιοθετούν δημόσια αυτήν την επιχειρηματολογία, παραδόξως οι μόνοι άνθρωποι που δικαιωματικά ανήκουν στο έθνος είναι τα ίδια τα άτομα που ξεπερνούν τα δομικά εμπόδια που τίθενται από την κοινωνία και το κράτος εντός του οποίου τυχαίνει να ζούνε. Αυτό, κατά μια έννοια, είναι η επέκταση της φιλελεύθερης λογικής που προϋποθέτει ότι σήμερα όλοι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για να επιτύχουν στη ζωή, καθώς, στο μέτρο που εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που εμφανίζονται, χρειάζεται απλά να δράσουν ορθολογικά.

Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, η οποία συγκλίνει προς μια εκδοχή του Αμερικάνικου ονείρου, οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τον θαυμασμό, αγνοώντας ωστόσο ότι βρίσκονται σε μια πολύ πιο δύσκολη ιστορική συγκυρία όπου οι περισσότεροι θεσμοί που συμβάλλουν στην κοινωνική άνοδο έχουν αποσαθρωθεί.

Στο φαντασιακό της Νέας Δημοκρατίας, ο Γιάννης ήταν από τους λίγους που πέτυχε επειδή εργάστηκε σκληρά και χρησιμοποίησε το ταλέντο του για να διακριθεί ως μπασκετμπολίστας. H ελληνική δεξιά μπορεί τώρα να επιβραβεύει τον Γιάννη επειδή μετά την επιτυχία του θεωρείται πλέον «ένας από εμάς», ένα μέλος της ελληνικής κοινότητας. Πλέον δεν είναι ένας από τους χιλιάδες ανώνυμους μετανάστες που θεωρούνται από ένα σημαντικό μέρος της Ελληνικής δεξιάς ως μια από τις βασικές αιτίες για την εθνική μας κατάντια. Έτσι πλέον μπορεί νόμιμα ο παίκτης των Milwaukee Bucks να αποτελέσει ένα παράδειγμα για το οποίο οι Έλληνες μπορούν να νιώθουν υπερήφανοι. Ωστόσο, μια τέτοια συλλογιστική συνιστά μια μορφή μαγικής σκέψης, καθότι δεν λαμβάνει υπόψη της τα δομικά αίτια τα οποία εξηγούν τις συνθήκες ζωής των μεταναστών εν γένει καθώς και τις συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν για αυτές.

Δεν θα πρέπει ωστόσο η αριστερά να νιώθει περήφανη για τον Γιάννη και τα κατορθώματα του; Σαφώς και θα πρέπει, καθότι ευτέλισε την ακροδεξιά και τους τρόπους με τους οποίους παρουσιάζει η ίδια τους πληθυσμούς εκτός της εθνικής κοινότητας. Με τη βοήθεια της οικογένειάς του ο Γιάννης μπόρεσε να σταθεί στα πόδια του και να υπερπηδήσει τον δομικό ρατσισμό που αντιμετώπισε εντός της Ελληνικής κοινωνίας και να καταφέρει κάτι σχεδόν αδιανόητο. Η ιστορία του συνιστά ένα εκπληκτικό επίτευγμα όχι μόνο για έναν άνθρωπο που έζησε μεγάλο μέρος των νεανικών του χρόνων ως περιθωριοποιημένος μετανάστης στερούμενος τις υλικές και πολιτισμικές συνθήκες για μια τέτοια επιτυχία, αλλά και για οποιοδήποτε άνθρωπο με πρόσβαση σε αυτές.

Ωστόσο η ατομική επιτυχία ενός ανθρώπου δεν μπορεί από μόνη της να συνιστά επαρκή λόγο ικανοποίησης και επανάπαυσης. Παράλληλα με την επιτυχημένη πλέον ζωή του Γιάννη υπάρχουν χιλιάδες μετανάστες που συνεχίζουν να βιώνουν τις συνέπειες του κοινωνικού αποκλεισμού ερχόμενοι αντιμέτωποι καθημερινά με τον ρατσισμό και οδηγούμενοι στο κοινωνικό περιθώριο. Το βασικό μας πολιτικό αίτημα πρέπει να είναι αυτό της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όπως έχει ισχυριστεί ο Erik Olin Wright, οφείλουμε να αγωνιστούμε για μια δίκαιη κοινωνία «όπου όλοι άνθρωποι θα έχουν ίση πρόσβαση στα υλικά και κοινωνικά αναγκαία μέσα για μια βιώσιμη και ευημερής ζωή».

Ελάχιστοι από τους μη προνομιούχους θα καταφέρουν να επιτύχουν κάτι παρόμοιο με τον Γιάννη, ιδιαίτερα άμα μεγαλώσουν σαν αυτόν υπό την απειλή της απέλασης και να επικυρώσουν το καπιταλιστικό παραμύθι του «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω». Η αναίρεση αυτής της απειλής είναι το ελάχιστο το οποίο θα μπορέσει να συμβάλλει έτσι ώστε τα παιδιά των μεταναστών να ζήσουν ακμάζουσες ζωές. Την ίδια στιγμή ωστόσο η κοινωνική δικαιοσύνη δεν μπορεί να περιορίζεται σε τυπικά μέτρα όπως αυτά που απορρέουν από την ιθαγένεια αλλά πρέπει να περικλείει όλα τα ουσιώδη μέσα που είναι αναγκαία για κάθε ανθρώπινο ον έτσι ώστε να αναπτύξει τις δυνατότητες του, εξαλείφοντας τα δομικά εμπόδια που αναχαιτίζουν την προσωπική του ανάπτυξη. Αυτό δεν θα πρέπει είναι ένα δικαίωμα για όσους τα καταφέρουν να γίνουν σημαντικοί αθλητές, αλλά για όλα τα ανθρώπινα όντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι με παρόμοιο υπόβαθρο με αυτό του Γιάννη κατηγοριοποιούνται στους «ανάξιους φτωχούς». Ωστόσο όλοι μας αξίζουμε τα δικαιώματα και τους πόρους που θα μας επιτρέψουν να ζήσουμε αξιοπρεπώς και να αναπτύξουμε τις δυνατότητες μας στο έπακρο.

Πηγή: thepressproject.gr

Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν

Τα ψέματα και οι διαστρεβλώσεις της αστυνομίας δεν μπορούν να
αποκρύψουν τους βασανισμούς, ο βασανισμός είναι έγκλημα!

Η συνέντευξη Τύπου είναι δικαίωμά μας!

Δεν θα τους αφήσουμε να αρπάξουν τα δημοκρατικά δικαιώματά μας, θα
υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας!

Θελήσαμε να πραγματοποιήσουμε μια συνέντευξη Τύπου μπροστά από την πρεσβεία της
Γερμανίας σχετικά με τον αγωνιστή από την Τουρκία Erdal Gökoğlu, ο οποίος ήταν
προφυλακισμένος στην Γερμανία και καταδικάστηκε αδίκως σε 5 έτη φυλάκισης.
Ο αγωνιστής Erdal Gökoğlu είχε προσαχθεί στο Βέλγιο στις 13
Νοεμβρίου 2017 και είχε εκδοθεί στην Γερμανία. Η εκδίκαση της
υπόθεσής του έγινε στην Γερμανία. Οι κατηγορίες εις βάρος του
ήταν αποκλειστικά από τις νόμιμες δραστηριότητές του στην
Γερμανία. Παρόλο που δεν είχε διαπράξει κανένα αδίκημα
σύμφωνα με τους νόμους της Γερμανίας , η εισαγγελική αρχή
ζήτησε τη φυλάκισή του για 3 έτη και 9 μήνες, ενώ επιπλέον η
δικαστική έδρα αποφάσισε την φυλάκισή του για 5 έτη.
Πριν από μια εβδομάδα, στο ίδιο σημείο, είχαμε
πραγματοποιήσει μια συνέντευξη Τύπου , περίπου 30
μέτρα από την πρεσβεία της Γερμανίας.

Στις 19 Ιουλίου όταν πήγαμε στο ίδιο σημείο για την
συνέντευξη Τύπου μπροστά από την πρεσβεία της Γερμανίας, η αστυνομία μας μπλόκαρε
στο δρόμο. Δεν μας δόθηκε η άδεια για συνέντευξη Τύπου και μας επιτέθηκε η αστυνομία.
Σε αυτή την επίθεση πολλοί σύντροφοί μας υπέστησαν βασανισμούς και τραυματίστηκαν.
Η αστυνομία μας έριξε χημικά (με την ένταση που η πυροσβεστική σβήνει μια φωτιά),
χτύπησαν με γκλοπς, κλώτσησαν και έσυραν στο έδαφος. Η αστυνομία είχε έρθει
προετοιμασμένη σε αυτή την επίθεση με αντιασφυξιογόνες μάσκες και χημικά. Περιμέναν
έτοιμοι να μας επιτεθούν με τα γκλοπς και τις ασπίδες τους. Δεν ήταν μια επίθεση
επιπόλαιη, σχεδιασμένη εκείνη τη στιγμή, αλλά ήταν μια επίθεση με προετοιμασία και
σχεδιασμό από πριν. Την στιγμή που φτάσαμε στο σημείο που θα πραγματοποιούσαμε την
συνέντευξη Τύπου, δεν μας δόθηκε η άδεια και δεχθήκαμε επίθεση.

Είναι δικαίωμά μας να πραγματοποιούμε συνέντευξη Τύπου!

Η συνέντευξη τύπου είναι ένα νόμιμο και
δημοκρατικό δικαίωμα! Αυτό το δικαίωμα
προσπάθησαν να καταπατήσουν. Για’ αυτό το λόγο
προσήγαγαν 6 συντρόφους μας , υπέστησαν
βασανισμούς κατά τη διάρκεια της προσαγωγής του
και παραπέμφθηκαν σε Τριμελές δικαστήριο.

Για την άμεση απελευθέρωση των 6 προσαχθέντων
συντρόφων μας, 2 σύντροφοί μας (Burak Ağarmış και
Ismail Zat) δένοντας τους εαυτούς τους στα δέντρα
μπροστά από την πρεσβεία της Γερμανίας,
πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας. Και μαζί με
τους 2 αυτούς συντρόφους μας προσάχθησαν και 2
ανταποκριτές της ΄΄Φωνής του Λαού΄΄ που έσπευσαν στο
σημείο για να καλύψουν με βίντεο την δράση αυτή. 4
άτομα το ίδιο βράδυ αφέθηκαν ελεύθεροι. Τα ονόματά
τους: Burak Ağarmış, Ismail Zat, Harika Kızılkaya, Veli Coşkun.

Αυτή τη στιγμή εκδικάζονται οι 6 σύντροφοί μας σε Τριμελές δικαστήριο με τις κατηγορίες
όπως επίθεση κατά της αστυνομίας, τραυματισμοί, εξυβρίσεις, παράβαση του νόμου περί
όπλων και διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης.

Τα ονόματά τους:
Şadi Naci Özpolat,
Halil Demir,
Anıl Sayar,
Hasan Kaya,
Mazlum Arslan,
Γιάννης Αναγνώστου.

Η αστυνομία πρώτα καταπατάει τα νόμιμα και δημοκρατικά δικαιώματα μας με επιθέσεις,
μετά μας παραπέμπει στα δικαστήρια με τις κατηγορίες της επίθεσης κατά της αστυνομίας
και αντίστασης κατά των αρχών. Η αστυνομία προσπαθεί να προβάλλει ως όπλα τα πανό,
τα πλακάτ, τις σημαίες και την ντουντούκα που κρατούσαμε.

Πιστεύουμε πως οι δημοκρατικοί φορείς και άτομα γνωρίζουν αυτές τις μεθόδους με τις
οποίες αποδίδει κατηγορίες η αστυνομία. Διότι το κράτος κάθε φορά που καταπατάει
οποιοδήποτε δημοκρατικό δικαίωμά μας, προσπαθεί να προβάλλει ως άλλοθι της επίθεσης
του αυτές τις κατηγορίες.

Θέλουν να μας δικάσουν επειδή πραγματοποιήσαμε μια συνέντευξη Τύπου και ασκήσαμε
τα δημοκρατικά δικαιώματά μας. Να μην το επιτρέψουμε αυτό. Να υπερασπιστούμε τα
δημοκρατικά δικαιώματά μας, το δικαίωμα μας στην συνέντευξη Τύπου. Εμείς θα
συνεχίσουμε να είμαστε κάθε Παρασκευή, στις 18:30 μπροστά από την πρεσβεία της
Γερμανίας. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας στην συνέντευξη Τύπου,
θα συνεχίσουμε να απαιτούμε την αποφυλάκιση του αγωνιστή Erdal Gökoğlu.

Δεν μας λυγίζουν οι επιθέσεις, τα βασανιστήρια, οι πιέσεις, οι προσαγωγές και οι
συλλήψεις!

Η πραγματοποίηση συνέντευξης Τύπου είναι το πιο δημοκρατικό δικαίωμά μας, δεν θα
επιτρέψουμε να καταπατηθεί το δικαίωμά μας!

Θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους, με οποιοδήποτε κόστος, το δικαίωμα μας στην
συνέντευξη Τύπου!

Για τα δικαιώματα που κατάκτησαν οι λαοί με το αίμα τους, θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους
για τα δικαιώματά μας!

Από τον ελληνικό λαό, τις πολιτικές οργανώσεις, κόμματα, δεν θέλουμε μόνο να μας
στηρίξουν. Την ίδια στιγμή να δουν τον αγώνα κατά των επιθέσεις εναντίον μας και ως δικό
τους αγώνα, να μας υπερασπιστούν. Αυτή η επίθεση είναι ταυτόχρονα και επίθεση
καταπάτησης των δικαιωμάτων όλου του λαού. Καλούμε σε κοινό αγώνα τον ελληνικό λαό
ενάντια στην καταπάτηση του αγώνα για τα δικαιώματά μας.

Οι σύντροφοί μας που τραυματίστηκαν ως αποτέλεσμα της επίθεσης της αστυνομίας και
τα τραύματά τους:

• Ali Ercan Gökoğlu
• Υπέστη χτύπημα στο μάτι, πρήστηκε το μάτι, έχει μώλωπες.
• Υπέστη χημικά στο μάτι, το αριστερό μάτι υπέστη βλάβη.
• Το μεγάλο δάκτυλο του δεξιού ποδιού έσπασε.
• Έχει σημάδια από τα χτυπήματα με γκλομπς στο δεξί χέρι και μώλωπες.

• Sadi Naci Özpolat
• Κάταγμα στα πλευρά (Διαγνώστηκε με ιατρική εξέταση).
• Πληγές και εκδορές στους ώμους.
• 2 μώλωπες στο δεξί βραχίονα.
• Πόνος στο αριστερό πόδι που δυσκολεύει τη βάδιση, πόνος στον μυ λόγω
των χτυπημάτων.

Πληγή πάνω από το δεξί μάτι.

• Halil Demir
• Μώλωπας στο αριστερό πόδι και στο δεξί χέρι.
• Πόνος στο θώρακα λόγω της εισπνοής των χημικών.
• Πόνος στους δύο καρπούς.

– Anıl Sayar
– Βαθιά πληγή 4cm στο δεξί χέρι.
– Μώλωπες και τραύματα στο αριστερό και δεξί χέρι.
– Στο πάνω μέρος του δεξιού ποδιού μεγάλος μώλωπας και πόνος που δυσκολεύει τη
βάδιση.
– 3 προφανή σημάδια από γκλοπς στην πλάτη.
– Οίδημα στο πίσω μέρος της κεφαλής.
– Έσπασαν δύο ράμματα.

• Sinan Oktay Ozen
– Πληγή από χτύπημα στην μύτη.
– Σημάδια από τα χτυπήματα με γκλοπς στο χέρι και στην πλάτη.

• Ismail Zat
– Μώλωπας στο αριστερό μάτι.
– Πόνος και μώλωπας στη βουβωνική περιοχή.

• Nevzat Kalaycı
– Μώλωπες στο δεξί χέρι.
– Μώλωπας και πόνος στο δεξί πόδι.

• Hasan Kaya
– Μώλωπες στο αριστερό χέρι.

Η εκδίκαση των 6 προσαχθέντων συντρόφων μας θα γίνει στις 26
Ιουλίου 2019, στις 9π.μ., στα δικαστήρια της Ευελπίδων, στην
Αθήνα.
Καλούμε στη δίκη όλους ευαισθητοποιημένους φορείς, άτομα και
οργανώσεις.