Του Χρήστου Βαγενά*

Η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Δεξιάς εκδηλώνει με κάθε ευκαιρία την αλλεργία της απέναντι σε κάθε κοινωνικό και δημόσιο αγαθό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα περιορίσει, ακόμα και να τα καταργήσει με κάθε κόστος. Ορκισμένοι υπηρέτες της αχαλίνωτης κερδοφορίας του κεφαλαίου δεν σταματούν να νομοθετούν υπέρ των μεγάλων εταιριών και επιχειρήσεων και ας βρισκόμαστε ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο.

Προσπαθούν με τον έλεγχο των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης να ξεγελάσουν κάποια μικρομεσαία στρώματα και λούμπεν στοιχεία και να διασωθούν εκλογικά, καθώς ο νεποτισμός, η αλαζονεία, το μίσος τους απέναντι στην εργατική τάξη, αλλά και η αντιλαϊκή πολιτική τους, έχει στρέψει την πλειονότητα του πληθυσμού ενάντιά τους.

Χάντρες και καθρεφτάκια

Μια τέτοια απόπειρα κοροϊδίας και απύθμενου θράσους, εκτός των άλλων, αποτελεί η νέα διαδικασία ταχείας (fast-track) απονομής σύνταξης του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη, η οποία ψηφίστηκε στο νόμο 4921/18-4-22 , όπου περιλαμβάνονται ακόμη η διάλυση του ΟΑΕΔ και συρρίκνωσή του σε υπηρεσία (Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης) καθώς και περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις.

Οι fast–track συντάξεις του ΕΦΚΑ, εκτός από επιπλέον υποβάθμιση της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, αποτελούν προσπάθεια συνειδητής εξαπάτησης και πολιτικού κομπογιαννιτισμού στο ζήτημα του τεράστιου αριθμού εκκρεμών συντάξεων. Οι εκκρεμότητες αυτές έχουν δημιουργηθεί συνειδητά από τα τρία κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία), ειδικά με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου και του νόμου Κατρούγκαλου, που ενοποίησαν από 01/01/2017 όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία χωρίς κανέναν σχεδιασμό και καμία οργάνωση.

Αυτή η ενοποίηση υπήρξε μεγάλο πλήγμα στη λειτουργία των Ασφαλιστικών Ταμείων και οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των εκκρεμοτήτων και στην αύξηση των καθυστερήσεων. Έτσι δημιουργήθηκαν καταστάσεις που έφεραν χρόνους απονομής συντάξεων πολύ μεγαλύτερους απ’ ό,τι όταν υπήρχαν πολύ περισσότερα Ασφ. Ταμεία και πολύ λιγότερη μηχανογράφηση.

Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάνω από 300.000 εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης, σύμφωνα με εκτιμήσεις συνδικάτων και δημοσιογράφων, καθώς τα στοιχεία που παρουσιάζει ο ΕΦΚΑ δεν είναι καθόλου αξιόπιστα. Οι εργαζόμενοι βλέπουν καθημερινά στα πληροφοριακά συστήματα να αλλοιώνονται και να αλλάζουν τα στοιχεία των εκκρεμοτήτων.

Το κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στις απονομές συντάξεων είναι τεράστιο, με απόμαχους της δουλειάς να μην μπορούν να πάρουν πίσω τα χρήματα που πλήρωναν μια ζωή και να μην μπορούν να ζήσουν – κυριολεκτικά. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την επιβίωση των λαϊκών στρωμάτων, κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα και με την πανδημία, γι’ αυτό και επί των ημερών της οι εκκρεμότητες στον ΕΦΚΑ αυξήθηκαν δραματικά, ενώ κυριάρχησαν στο εσωτερικό του Οργανισμού σε πρωτοφανή επίπεδα οι αθέμιτες συναλλαγές, η ευνοιοκρατία και η ρουσφετολογία.

Ο Χατζηδάκης, μαέστρος της πολιτικής απάτης

Ειδικά με την έλευση του Χατζηδάκη στο υπουργείο Εργασίας, η Κοινωνική Ασφάλιση βιώνει τις χειρότερες μέρες της στη Μεταπολίτευση. Και δεν ανοίγουμε καν το ζήτημα της στοχοποίησης των εργαζομένων σαν αιτία όλων των δεινών, προκειμένου να καλύψουν τους πραγματικούς υπεύθυνους για την διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης – που δεν είναι άλλοι από τους κυβερνώντες και αυτούς που υλοποιούν αυτές τις αντεργατικές και αντασφαλιστικές πολιτικές.

Ο προηγούμενος υπουργός Γ. Βρούτσης έφυγε σαν αποτυχημένος (και δικαιολογημένα), καθώς κάθε λίγο ανακοίνωνε το τέλος των εκκρεμών συντάξεων και την αρχή της απονομής των συντάξεων με το πάτημα ενός κουμπιού. Όμως ο Χατζηδάκης λειτουργεί σαν πολιτικός απατεώνας, που είναι, με δύο στόχους: 1) την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιας υπηρεσίας και κοινωνικού αγαθού, προκειμένου να κερδοσκοπήσει το ιδιωτικό κεφάλαιο και 2) την προβολή του στα ΜΜΕ, ώστε να πλασάρεται σαν ο πολιτικός που δίνει λύσεις στα προβλήματα.

Σχέδιο παραπλάνησης

Έτσι το νέο του σχέδιο, με τις διατάξεις του νόμου 4921/2022, έρχεται να συμπληρώσει τη δημιουργική λογιστική και την απόκρυψη στοιχείων όσον αφορά τον πραγματικό αριθμό των εκκρεμών συντάξεων.

Με τις fast–track συντάξεις ο ΕΦΚΑ θα εκδίδει συντάξεις σε διάστημα τριών μηνών με όποια μηχανογραφικά στοιχεία έχει, ακόμα και χωρίς να είναι αξιόπιστα ή να μην μπορούν να ελεγχθούν άμεσα. Θα συμπεριλαμβάνονται σε αυτά και διαστήματα που θα δηλώνουν οι υποψήφιοι συνταξιούχοι, καθώς και οι πιστοποιημένοι ιδιώτες. Αυτοί που εξέδωσαν μερικές δεκάδες συντάξεις και οι περισσότερες ήταν λάθος!

Ο Χατζηδάκης, ως υπουργός, στο θέμα του ΕΦΚΑ απέτυχε τελείως. Τα σχέδιά του αφορούν την είσοδο των ιδιωτών στον φορέα σαν λύση των προβλημάτων, τα οποία όμως απέτυχαν παταγωδώς. Το ιδιωτικό τηλεφωνικό κέντρο στοιχίζει πανάκριβα και περιστοιχίζεται από εκατοντάδες μόνιμους υπαλλήλους προκειμένου να μπορεί να δώσει κάποιες λύσεις, οι πιστοποιημένοι εξέδωσαν ελάχιστες συντάξεις και οι περισσότερες με λάθη, ενώ αναμένουμε και την αποτυχία των ιδιωτών manager, στους οποίους θα δίνουν και παχυλούς μισθούς, οι οποίοι θα έρθουν από τον ιδιωτικό τομέα και από άσχετα αντικείμενα για να δώσουν λύσεις στις συντάξεις!

Αφού απέτυχαν τα αλλεπάλληλα σχέδια του υπουργού των ιδιωτικοποιήσεων, αυτός άρχισε το μαγείρεμα των στοιχείων, σαν κοινός απατεώνας, προκειμένου να πείσει το εκλογικό του ακροατήριο ότι δεν απέτυχε ο ίδιος και ότι ο στόχος της εξάλειψης των εκκρεμοτήτων έως τις 30/06/2022 έγινε πράξη! Γιατί και αυτός έπεσε στην παγίδα των προκατόχων του και ανακοίνωσε ότι όλες οι εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης σε καθυστέρηση θα ολοκληρωθούν στα τέλη Ιούνη…

Φυσικά με τις συντάξεις που θα εκδίδονται χωρίς έλεγχο και με δηλώσεις στοιχείων κατά το δοκούν από ασφαλισμένους και πιστοποιημένους, και τη δημιουργική λογιστική-απόκρυψη στοιχείων, μπορεί ο Χατζηδάκης να βγει και να πει ότι πέτυχε τον στόχο του, μπας και υφαρπάξει ψήφους αφελών ανθρώπων.

Το πλήγμα για τον ΕΦΚΑ όμως -και τη Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση βέβαια- θα είναι μεγάλο, καθώς θα κληθεί το προσωπικό του φορέα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα για πολλά χρόνια μετά, εφόσον εφαρμοστεί η διάταξη για τις συντάξεις ταχείας απονομής. Τα λάθη θα ταλαιπωρήσουν και τους συνταξιούχους για πολλά χρόνια, καθώς θα υπάρξουν πολλές περιπτώσεις που θα αδικηθούν υποψήφιοι συνταξιούχοι, ενώ θα υπάρξουν και πολλές απόπειρες ζημίας του Ελληνικού Δημοσίου.

Η όλη αυτή κατάσταση θα αποτελέσει επιπλέον τροχοπέδη στη μελλοντική λειτουργία της Κοινωνικής Ασφάλισης και θα επιφέρει μεγαλύτερη ακόμα απαξίωση, που στρέφει τους ασφαλισμένους σε ιδιωτικές λύσεις.

Ανάγκη άμεσης απάντησης

Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα του ΕΦΚΑ, αλλά και συνολικά το εργατικό κίνημα, πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά, ώστε να μην εφαρμοστούν αυτά τα σχέδια, που υποβαθμίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα του Ασφαλιστικού Συστήματος.

Κόντρα στο ξεπούλημα συνδικαλιστικών ηγεσιών, μπορούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να ανατρέψουμε τα πλάνα αυτής της κυβέρνησης, που αποτελεί την πιο αντεργατική και αντιλαϊκή κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης.

Στην Ελλάδα η Κοινωνική Ασφάλιση έχει μακρά παράδοση και ιστορία και πάντα με αγώνες. Ξεκίνησε από το 1836 και τους εργαζόμενους στη ναυτιλία, ενώ το 1893, στην πρώτη μεγάλη και δημόσια εκδήλωση των εργατών και σοσιαλιστών στην Ελλάδα αφιερωμένη στην Πρωτομαγιά, περιλήφθηκε στο ψήφισμά της το αίτημα για κοινωνική προστασία των εργαζομένων.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση να ναρκοθετήσει το Ασφαλιστικό Σύστημα.

*Ο Χρήστος Βαγενάς είναι μέλος του ΔΣ της ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής)

Του Ελισαίου Φάκαρου

Την Τρίτη 18 Απρίλη, μέσα στις διακοπές του Πάσχα, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε τα 600 σχολεία της χώρας (300 δημοτικά στο ΣΤ’ τμήμα και 300 γυμνάσια στο Γ’ τμήμα) που οι μαθητές τους θα διαγωνιστούν στις εξετάσεις PISA. Για άλλη μια φορά η ηγεσία του υπουργείου προχωρεί σε μια προκλητική κίνηση, με κλειστά σχολεία και χωρίς την συναίνεση των εκπαιδευτικών.

Οι ελληνικές εξετάσεις PISA δεν είναι προφανώς ελληνική εφεύρεση αλλά εντάσσονται σε ένα διεθνές σύστημα αξιολόγησης γνώσεων μαθητών στις χώρες που εφαρμόζουν την περιβόητη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ. Η αποτυχία του συστήματος PISA έχει διαπιστωθεί και έχει δεχθεί έντονη επιστημονική – παιδαγωγική κριτική σε όλες τις χώρες που εφαρμόστηκε. Συγκεκριμένα, οι μαθητές σε πανελλαδικό επίπεδο θα εξεταστούν σε γνωστικά αντικείμενα της γλώσσας και των μαθηματικών. Τα αποτελέσματα που θα προκύψουν θα είναι προφανώς άνισα, αφού δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ένα ενιαίο επίπεδο γνώσεων στον μαθητικό πληθυσμό. Για παράδειγμα, ας δούμε τρία τμήματα της ΣΤ’ τάξης που οι μαθητές τους θα εξεταστούν στην ελληνική PISA. Το πρώτο βρίσκεται σε σχολείο ενός ορεινού χωριού του ΒΑ Αιγαίου και έχει έναν μόνο μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες που συνυπάρχει με το τμήμα της Ε’, η δασκάλα της παράλληλης στήριξης ανέλαβε καθήκοντα Μάρτιο και έχει ξανά φοίτηση την τάξη. Το δεύτερο τμήμα βρίσκεται σε σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, με παιδιά που κανένα δεν έχει την ελληνική ως μητρική γλώσσα. Τέλος, το τρίτο τμήμα ανήκει σε ιδιωτικό δημοτικό των βορείων προαστίων της Αττικής. Δεν χρειάζεται βέβαια να γίνουν οι εξετάσεις για να δούμε ποιων τμημάτων οι μαθητές θα έχουν τις καλύτερες επιδώσεις. Άρα τι νόημα έχουν οι εξετάσεις;

Για το υπουργείο Παιδείας, βέβαια, που ενστερνίζεται την λογική του ΟΟΣΑ, οι τυχόν αποκλίσεις – αποτυχίες είναι αποκλειστική ευθύνη της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών, που είναι ανεπαρκείς.

Οι εξετάσεις PISA είναι κομμάτι της αξιολόγησης. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι το υπουργείο προσπαθεί να τις φέρει μέσα στην ίδια χρονιά που επιδιώκει να εφαρμόσει την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Βέβαια, στην προσπάθειά της να εφαρμόσει την αξιολόγηση, η Κεραμέως δεν φρόντισε να πείσει τον κόσμο της εκπαίδευσης, αλλά κινήθηκε μόνο με απειλές και εκβιασμούς (σύρσιμο στα δικαστήρια των ΔΟΕ – ΟΛΜΕ και πειθαρχικά μέτρα στους προϊσταμένους-ες που δήλωσαν απεργία-αποχή).

Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρέπει να επιτρέψει την διενέργεια αυτών των εξετάσεων ούτε στα δημοτικά ούτε στα γυμνάσια. Η ελληνική PISA πρέπει να αποτραπεί με την κοινή δράση εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών. Την μέρα της διενέργειάς τους πρέπει να προκηρυχθεί απεργία από την ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ και ο κόσμος της εκπαίδευσης να αποκλείσει τα σχολεία που έχουν επιλεγεί.

της Λίνας Παλλάκη

Δυναμική και μαζική η συμμετοχή των ερευνητριών και των εργαζομένων στη τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πρώτη 24ωρη κλαδική γενική απεργία που κήρυξε το νεοσύστατο σωματείο εργαζομένων στην έρευνα και στην τριτοβάθμια (ΣΕΡΕΤΕ).

Πολλοί αφανείς εργαζόμενοι των ερευνητικών κέντρων και των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, οι οποίοι αποτελούν τη βασική μηχανή του έργου  που παράγεται στα ερευνητικά κέντρα και τα πανεπιστήμια, βγήκαν στους δρόμους σε πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα καταγγέλλοντας την εργασιακή επισφάλεια και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας στον χώρο της έρευνας και διεκδικώντας τα αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα. Οι υποτροφίες, οι συμβάσεις έργου και πολύ συχνά η άμισθη εργασία χωρίς τις βασικές παροχές προς τους εργαζόμενους, τα εξαντλητικά ωράρια, η απουσία επιδομάτων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ο εργασιακός εκφοβισμός και η μόνιμη επισφάλεια και ανασφάλεια για το αύριο είναι μόνο ορισμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους οι ερευνητές/τριες και οι διδάσκοντες/ουσες σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια. Παρόλη την μεγάλη ετερογένεια των σχέσεων εργασίας με τους φορείς και τον κατακερματισμό των εργαζομένων, τα κοινά βασικά αιτήματα όλων είναι η ασφάλιση, ο σταθερός μισθός, το ωράριο, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ό,τι άλλο συνθέτει τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

Οι χθεσινές απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από την Αθήνα με την συγκέντρωση  διαμαρτυρίας να δίνει το σύνθημα εκκίνησης μπροστά στο Υπουργείο Ανάπτυξης με την  πορεία να φτάνει μέχρι την Πρυτανεία όπου εκπρόσωποι του σωματείου κατέθεσαν τα βασικά αιτήματα της απεργίας. Μέλη του σωματείου συγκεντρώθηκαν  επίσης σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα όπως στο ΙΤΕ στην Κρήτη, στην Πρυτανεία του πολυπαθούς ΑΠΘ, και στην Πρυτανεία του πανεπιστημίου Πατρών.

Η πρώτη κλαδική απεργία των ερευνητών είχε από νωρίς την έμπρακτη στήριξη πολλών πρωτοβάθμιων σωματεία εργαζομένων (ΣΕΕΕΗ, ΣΜΤ, ΕΛΚΕΘΕ,ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΕΚΠ, της πανελλήνιας ομοσπονδίας εργαζομένων Ερευνητικών κέντρων και Ιδρυματών (ΠΟΕΕΚ-Ι)) και διδασκόντων οι οποίοι προχώρησαν σε στάσεις εργασίας καθώς και πολλών φοιτητικών σύλλογων. Τη συμπαράσταση τους δήλωσαν σωματεία και σύλλογοι εργαζομένων στην έρευνα και στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως της Κύπρου, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Σουηδίας.

Οι πάγιες  διεκδικήσεις των ερευνητών είναι η αύξηση των κρατικών πόρων στην έρευνα και την παιδεία για να καλύπτει τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές ανάγκες που προκύπτουν στην καθημερινότητα και χτες έγινε μια δυναμική αρχή.

Κατά την διάρκεια συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στις 13/5 που έκανε το Σωματείο Οδηγών Δίκυκλων ΣΒΕΟΔ σε κατάστημα της Γενικής Ταχυδρομικής, σε επιχείρηση της ασφάλειας 25 μέλη του Σωματείου αναίτια και βίαια οδηγήθηκαν σε προσαγωγή στο αστυνομικό τμήμα στο Μαρούσι!

Μέσα σε αυτούς ήταν μέλη του συνδικαλιστικού σχήματος RADICAL I.T καθώς και μέλος του Δ.Σ του ΣΕΤΗΠ.

Η αγωνιστική κινητοποίηση έγινε ως αντίδραση σε αυθαίρετη και εκδικητική απόλυση εργαζομένου τρεις μέρες νωρίτερα.

Οι άθλιες και αντεργατικές επιλογές της εργοδοσίας αποτελούν συνήθη πρακτική όπως και η παραβίαση των εργατικών και συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση, το Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ και τους ασφαλίτες οι οποίοι από κοινού επιχειρούν να καταστείλουν την οργανωμένη συνδικαλιστική δράση και τους αγώνες των εργαζομένων για τα δικαιώματα τους!

Η βία, η τρομοκρατία και η καταστολή ούτε θα εμποδίσουν, ούτε θα αναστείλουν τους εργατικούς αγώνες και προφανώς ο εργοδοτικός και κυβερνητικός αυταρχισμός θα πέσει στο κενό.

Απαιτούμε την άμεση ανάκληση της εκδικητικής απόλυσης. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων και καλούμε τα συνδικάτα να καταδικάσουν την νέα επιχείρηση καταστολής.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Της Δώρας Σταθοπούλου*

Η κυβέρνηση πιεσμένη από την αύξηση των τιμών στην ενέργεια και τα βασικά αγαθά αποφάσισε την αύξηση στον νομοθετημένο κατώτατο μισθό, με ονομαστικούς όρους. Πρόκειται για την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 50 ευρώ μικτά ή 43 ευρώ καθαρά (1,5 ευρώ ημερησίως), δηλαδή την αύξηση του κατώτατου μισθού από 663 σε 714 ευρώ μικτά. Την αύξηση αυτή εξήγγειλε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος στο διάγγελμά του ανέφερε χαρακτηριστικά «Κάθε αύξηση δεν πρέπει να επιβαρύνει ούτε την ανταγωνιστικότητα ούτε το κόστος, ιδίως των μικρών επιχειρήσεων, που το μετατρέπουν σε αντικίνητρο για νέες προσλήψεις. […] Το ποσοστό αύξησης του πρώτου μισθού απασχόλησε πολύ την αρμόδια επιτροπή, τους κοινωνικούς εταίρους, όσο και τον υπουργό Εργασίας. Όμως αποτελεί πολιτική μας απόφαση». Πράγματι από το 2012 μέχρι και σήμερα ο κατώτατος μισθός είναι μια διοικητική πράξη του υπουργού Εργασίας!

Μηχανισμός κατώτατου μισθού

Στην Ελλάδα από το 1998 μέχρι τη ψήφιση του ν. 4093/2012, ο κατώτατος μισθός καθοριζόταν με συλλογικές συμβάσεις, μετά από συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των εργοδοτικών οργανώσεων και της ΓΣΕΕ, για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Έκτοτε, ο κατώτατος μισθός είναι δουλειά του κράτους. Η όλη διαδικασία καθορισμού του κατώτατου μισθού θεσμοθετήθηκε με τη μνημονιακή διάταξη¹ που ενσωματώθηκε στο εργατικό δίκαιο. Για πρώτη φορά η διαδικασία ξεκίνησε το δεύτερο εξάμηνο του 2018 και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2019.² Στην εν λόγω διάταξη ρητά αναφέρεται ότι ο κατώτατος μισθός καθορίζεται:

«1.α.Έπειτα από διαβούλευση, που διεξάγεται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρούσα, ορίζεται ο νομοθετημένος κατώτατος μισθός και το νομοθετημένο κατώτατο ημερομίσθιο, για πλήρη απασχόληση, για τους υπαλλήλους και εργατοτεχνίτες όλης της χώρας, των οποίων η αμοιβή δεν ρυθμίζεται από συλλογική σύμβαση εργασίας.

β. Ατομικές συμβάσεις εργασίας και συλλογικές συμβάσεις εργασίας κάθε είδους δεν επιτρέπεται να ορίζουν μηνιαίες τακτικές αποδοχές ή ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης υπολειπόμενες από τον νομοθετικώς καθορισμένο κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο ή της αντίστοιχης προκύπτουσας αναλογίας για τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης. [….]

3. Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών.

4.α. Για τον ορισμό του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου κατώτατου ημερομισθίου διεξάγεται διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και της Κυβέρνησης (…)».

Στο πλαίσιο αυτό, τα κυρίαρχα κριτήρια για την διαμόρφωση του κατώτατου μισθού είναι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, η παραγωγικότητα της εργασίας και η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Η απόφαση για το ύψος της αύξησης του κατώτατου μισθού είναι κυβερνητική απόφαση κατόπιν «διαβούλευσης»³ με μερίδες του κεφαλαίου και της ΓΣΕΕ, σε συνεργασία με πενταμελή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, τα μέλη της οποίας διορίζονται από το κράτος.⁴

Οι προτάσεις των φορέων στο πλαίσιο του μηχανισμού διαβούλευσης για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού(2022)

Από τον ανωτέρω πίνακα καθίσταται σαφές ότι η κυρίαρχη αντίληψη της πλειονότητας των εργοδοτών και των οικονομολόγων είναι ότι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας οφείλεται στο κόστος εργασίας. Σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη αυτή αντίληψη, το μισθολογικό κόστος είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και το ύψος της ανεργίας.

Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι οι δευτερογενείς επιπτώσεις του κατώτατου μισθού είναι πλέον σαφώς μικρότερες από ό,τι στο παρελθόν, λόγω των νεοφιλελεύθερης έμπνευσης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έγιναν στο σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Βίαιες αλλαγές που είχαν αποτέλεσμα τη δραματική μείωση του ποσοστού κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μόλις το 14% των εργαζομένων να καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Εντός του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού πλαισίου ο προσδιορισμός του κατώτατου μισθού θα συνδέεται πάντα με την κερδοφορία του κεφαλαίου. Κυρίαρχη αξία η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ο δε μισθός αποτελεί «κόστος» που δεν μπορεί να βαραίνει «υπέρμετρα» τις επιχειρήσεις και τους εργοδότες. Πρόκειται για διαδικασία ελέγχου του «κινδύνου» των μισθολογικών αυξήσεων, αποτροπής των προσδοκιών των εργαζομένων για περαιτέρω αύξηση των μισθών και αναχαίτισης της δημοκρατικής υπερβολής των υποτελών τάξεων. Είναι ένας σκληρός και πειθαρχικός έλεγχος της αγοράς εργασίας. Ένας μηχανισμός εγγύησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, απομάκρυνσης κάθε μορφής κοινωνικής σύγκρουσης και αποκλεισμού των εργαζόμενων τάξεων από την πολιτική παρέμβαση. Εν τέλει είναι μια αυταρχική πολιτική απόφαση εκτός δημοκρατικού πλαισίου.

Η επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού στον θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας είναι η επαναφορά των υποτελών τάξεων στην πολιτική.

*Αναδημοσίευση από το www.commune.org.gr

Ποιοί είμαστε;

Το Πανελλαδικό Σωματείο στην Έρευνα και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αποτελείται από συναδέλφισσες/ους με διαφορετικούς ρόλους (Υποψήφιοι/ες Διδάκτορες/σσες, postdoc, τεχνικό προσωπικό, συμβασιούχοι σε project, έκτακτο διδακτικό προσωπικό κ.α.) και εργασιακές σχέσεις (συμβασιούχοι, υπότροφοι, “μπλοκάκια”, αμισθί) το έργο των οποίων όμως είναι απαραίτητο για ερευνητική και διδακτική διαδικασία των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων. Σε έναν κατακερματισμένο Κλάδο, που χαρακτηρίζεται από διαφορετικές εργασιακές σχέσεις και ειδικότητες, το Σωματείο μας, , επιχειρεί να ενοποιήσει τις διεκδικήσεις και να δώσει δύναμη στο συλλογικό αγώνα.

Η επισφάλεια δεν είναι καινοτομία!

Τα Πανεπιστήμια και οι Ερευνητικοί Φορείς υποχρηματοδοτούνται σταθερά, το μόνιμο προσωπικό μειώνεται συνεχώς και οι εργασιακές συνθήκες για τους/ις νέους/ες ερευνητές/ριες, το δυναμικό που παράγει τη νέα γνώση και έρευνα εντός των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων, ελαστικοποιούνται συνεχώς. Στο “όνομα της επιστήμης” και για το ”καλό της ανθρωπότητας” μας καλούν να επωμιστούμε τις τεράστιες απώλειες της κρίσης.

Η αύξηση της παραγωγικότητας στον κλάδο της έρευνας και η αύξηση των εργαζομένων δεν οδήγησε  σε ανάκαμψη μισθών και δικαιωμάτων. Αντιθέτως! Παρά  τις μεγαλοστομίες όλων των κυβερνήσεων για σχέδια ενίσχυσης της επιστημονικής έρευνας και το περίφημο brain gain, στην πράξη διαιωνίζεται ένα σύστημα ομηρίας χιλιάδων νέων επιστημόνων/ισσών σε εργασιακές συνθήκες απόλυτης επισφάλειας.

Η επισφαλής και μαύρη εργασία, η έντονη κινητικότητα και η εξάρτηση από την προκήρυξη νέων προγραμμάτων σκιαγραφούν την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των εργαζομένων στην Έρευνα & Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών (χαρακτηριστικά παραδείγματα υπ.ΕΛΙΔΕΚ, Ακαδημαικοί Υπότροφοι κοκ), αμισθί και ανασφάλιστη εργασια, ανυπαρξία ωραρίου και αδειών – δώρων – αποζημιώσεων – επιδόματος ανεργίας,  απουσία προστασίας από απολύσεις, τη “δίωξη” της γονεϊκότητας είναι μερικά από τα σημεία που περιγράφουν τη ζωή μας ως ερευνήτριες/ες.

Έρευνα πλήρως εξαρτημένη από ανταποδοτικά προγράμματα και διασυνδεδεμένη με τις επιχειρήσεις, σημαίνει εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα για τους ερευνητές και το έκτακτο διδακτικό προσωπικό. Η εμπορευματοποίηση  περνά αναγκαστικά μέσα από την υποτίμηση της εργασίας ως τέτοιας και της υποτίμησης του/της ερευνητή/ιας ως εργαζόμενου/ης. Η  απουσία Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) εντείνει τη συμπίεση του  μισθού προς τα κάτω στον κλάδο, επιδεινώνει τους όρους εργασίας και δημιουργεί κλίμα ανοχής στον εργασιακό εκφοβισμό (mobbing), ο οποίος φτάνει μέχρι τα όρια παραβιαστικών και κακοποιητικών συμπεριφορών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στην ταχεία εφαρμογή του ν. Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Θα γίνουμε ο πρώτος εργασιακός κλάδος στη χώρα που θα εργαζόμαστε υπό καθεστώς ειδικής αστυνόμευσης. Η εισαγωγή της αστυνόμευσης αποτελεί προϋπόθεση για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία των επιχειρηματικών σχεδίων που συνάπτονται από τις διοικήσεις των Α.Ε.Ι. και διάφορους φορείς επιχειρηματικής δραστηριότητας. Τα ΑΕΙ μετατρέπονται σε χώρο κερδοφορίας στον οποίο οι συλλογικές διεκδικήσεις δεν θα έχουν χώρο. Η πραγματική ανομία είναι η  άμισθη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες  και το ανύπαρκτο ωράριο. Δε θα αφήσουμε τους χώρους που σπουδάζουμε και εργαζόμαστε να αστυνομεύονται. Η παραγωγή και μετάδοση της επιστημονικής γνώσης και σκέψης δεν επιτηρείται! Πολλές πτυχές της εργασιακής αυτής εκμετάλλευσης που ο κλάδος μας ήδη βίωνε θεσμοθετούνται από την πλευρά της κυβέρνησης με το νόμο Χατζηδάκη. Καταργούν το οκτάωρο και επιβάλουν 10ωρο/50ωρο, χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις, τη λειτουργία των σωματείων και το δικαίωμα στην απεργία, προάγοντας για τα πιο κρίσιμα ζητήματα την «ατομική διαπραγμάτευση».

Σταματάμε μια μέρα τη διάλεξη, το πείραμα, για να διδάξουμε ένα μάθημα!

17 Μάη προχωράμε  σε 24ώρη αποχή από το ερευνητικό, διδακτικό και τεχνικό μας έργο, ως σταθμό μετά τον ένα χρόνο από την ίδρυση του σωματείου, ως βήμα για τη διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων, συνθηκών και αμοιβών στο ύψος των πραγματικών αναγκών που θα κατοχυρώνονται από μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) και θα καλύπτει όλο το προσωπικό στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η απεργιακή μέρα αποτελεί κορύφωση μιας πορείας μαζικής δημόσιας παρέμβασης του σωματείου.

Γνωρίζουμε πως η ΣΣΕ, δεν θα κερδηθεί σε μια μέρα. Εντάσσουμε την απεργία μας λοιπόν σ’ ένα συνολικότερο πλαίσιο ανυπακοής και πίεσης της εργοδοσίας μας ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι τα projects θα πάνε πίσω, οι διαλέξεις δε θα αναπληρωθούν, θα χαθεί ένα deadline. Κλείνουμε τους υπολογιστές, τα λέιζερ και τα μικροσκοπία και αφήνουμε τα αρχεία και τις βιβλιοθήκες. Η διάλεξη και η έρευνα δε γίνονται χωρίς εμάς. Είμαστε απαραίτητες/οι για την ερευνητική και διδακτική διαδικασία των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων.

Θυμίζουμε σε κάθε συνάδελφο/ισσα πως η απεργία είναι όπλο και δικαίωμα που προστατεύεται από τη  συλλογική δράση του σωματείου, το οποίο θα λειτουργήσει ως ασπίδα απέναντι σε πιθανούς εκβιασμούς ή/και απειλές κυρώσεων. Σ’ αυτή την προσπάθεια χρειαζόμαστε στο πλάι μας σωματεία και συλλόγους με αναφορά στο πιο πληττόμενο κομμάτι της έρευνας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα επιμέρους αιτήματα των σωματείων αυτών είναι στο χέρι μας να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο πλαίσιο διεκδίκησης για έναν κλάδο που αμφισβητείται η ύπαρξη του, για να συντηρεί την ανακύκλωση χιλιάδων εργαζομένων που τους στερούνται στοιχειώδεις αξιώσεις για εργασιακή ασφάλεια.

Καλούμε σε συγκέντρωση στο Υ. Ανάπτυξης στις 12 μμ και κατάθεση στον Υφ. Έρευνας κ. Δήμα τα αιτήματά μας!

Επιδιώκουμε σύσκεψη με τα επιχειρησιακά και τοπικά σωματεία του κλάδου για να συντονίσουμε τη δράση μας το επόμενο διάστημα για την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας!

Τι ζητάμε!

• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία και Έρευνα. Αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση της έρευνας. Εδώ και τώρα να δοθεί έκτακτο κονδύλι στα Πανεπιστήμια & Ερευνητικά Κέντρα για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες!

• Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες (διδακτικές, ερευνητικές, διοικητικές, τεχνικές κλπ.) των Πανεπιστημίων και ερευνητικών Κέντρων. Όχι στο προσοντολόγιο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/ους/α. Αυξήσεις στους μισθούς για να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και των ωρών          εργασίας, όπως επιτρέπει η αλματώδης               άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, για να εξαλειφθεί η ανεργία.

• Υπογραφή συμβάσεων εργασίας για τους εργαζομένους στην έρευνα (ΥΔ, post-doc, έκτακτο διδακτικό, ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό) που θα εξασφαλίζουν τα σύγχρονα δικαιώματα μας.

• Ασφάλιση και   ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των εργαζομένων στην έρευνα, ανεξαρτήτως τρόπου αμοιβής, με ευθύνη του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος και του κράτους, που να επεκτείνεται και στα προστατευόμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους.  Τα χρόνια του διδακτορικού να είναι συντάξιμα και να προσμετρώνται στην προϋπηρεσία. Άδειες εγκυμοσύνης και γονεϊκές άδειες.

• Κάλυψη από τα ιδρύματα των απαραίτητων εξόδων για συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δραστηριότητες πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο.

• Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (Συμβάσεις έργου, τίτλοι κτήσεις, υποτροφίες). Μέχρι τότε καταβολή του ΦΠΑ και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τα ιδρύματα και το κράτος.

• Κατάργηση του σημερινού «επικουρικού διδακτικού   έργου», του θεσμού του «πανεπιστημιακού υποτρόφου» και των προγραμμάτων απόκτησης διδακτικής εμπειρίας που έρχονται να καλύψουν πάγια διδακτικά κενά. Οι διδακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων δεν μπορούν να καλυφθούν με πρόσθετο επικουρικό διδακτικό έργο και υποτροφίες-χαρτζιλίκι σε ΥΔ και μεταπτυχιακούς φοιτητές.  Αντί αυτού, να γίνουν προσλήψεις σε ειδικευμένο διδακτικό και εργαστηριακό προσωπικό. Ως τότε, κανονικές πληρωμές κάθε ώρας επικουρικού (επιτηρήσεις, επιβλέψεις, διορθώσεις, εργαστηριακές ασκήσεις) ή διδακτικού έργου με υπογραφή συμβάσεων εργασίας στην αρχή κάθε έτους.

• Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και κάθε αντεργατικής νομοθεσίας.

• Κατάργηση των βαθιά ταξικών και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη.

Με αποφάσεις του «Σωματείου Εργαζομένων Συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου» πραγματοποιείται στις 11 Μάη στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.

Το Σωματείο τους καταγγέλλει ότι δύο χρόνια μετά τις απολύσεις 17 εργαζομένων με σύμβαση ορισμένου χρόνου από την υπηρεσία ασύλου τον Απρίλη του 2020 το Υπουργείο προχωράει εκ νέου σε απόλυση 10 εργαζομένων που παρέμειναν στην εργασία τους έπειτα από αιτήσεις επί ασφαλιστικών μέτρων.

Απαιτούμε:

–          Να παρθούν πίσω οι απολύσεις των 10 εργαζομένων και να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.

–          Να στελεχωθεί πλήρως η υπηρεσία ασύλου και η αρχή προσφύγων μέσω μόνιμης – σταθερής εργασίας σε όλους και όλες με πλήρη και κατοχυρωμένα δικαιώματα που θα καλύπτουν τις πραγματικές τους ανάγκες!

Οι Διοικήσεις μας εκφράζουν την ολόθερμη στήριξη και αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων.

Οι Διοικήσεις

Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ)

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Συνταξιούχων ΝΑΤ (ΠΣΣ-ΝΑΤ)

Για την κατάσταση σήμερα

Όσοι και όσες συνυπογράφουμε αυτό το κάλεσμα, ξέρουμε ότι η περίοδος που ζούμε σφραγίζεται από την διεθνή στρατηγική υποχώρηση του εργατικού κινήματος και των ιδεών της εργατικής χειραφέτησης, εξελίξεις που έχουν επηρεάσει καταλυτικά το συνδικαλιστικό κίνημα και τον προσανατολισμό του. 

Όσον αφορά την Ελλάδα, το εργατικό & συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται στην δυσκολότερη περίοδο μετά την μεταπολίτευση. Στο έδαφος των διαρθρωτικών μνημονιακών μεταρρυθμίσεων, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του έως τότε κεκτημένου εργατικού δικαίου, στο έδαφος της γενικότερης πολιτικής ήττας και υποχώρησης του μαζικού κινήματος και του αγωνιστικού φρονήματος, ζούμε την αντιδραστική επίθεση της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων. Βιώνουμε τις δραματικές επιπτώσεις των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών πολιτικών πάνω στην εργατική τάξη και τα εργαζόμενα στρώματα που παράγουν ατομισμό, κατακερματισμό χώρων και συλλογικοτήτων, εξατομικευμένες πρακτικές αλλά και νέες μορφές δεσποτισμού, επιτήρησης και ελέγχου των εργαζομένων.

Η πολυδιασπάση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων γενικότερα (ελαστική εργασία, πολλαπλές σχέσεις εργασίας στον ίδιο εργασιακό χώρο, επισφαλώς εργαζόμενοι, μετανάστες, δημόσιος – ιδιωτικός τομέας κλπ), η αδυναμία συγκρότησης ενός σύγχρονου ταξικού διεκδικητικού προγράμματος πάλης, η χαμηλή συνδικαλιστική πυκνότητα, η αντιδραστική στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που ταυτίζεται με τη γραμμή του ΣΕΒ και των εργοδοτών, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και ο συνδικαλισμός των προνομίων, ο συντεχνιασμός, ο πολυκατακερματισμός των δομών του συνδικαλιστικού κινήματος στη βάση πολιτικών και κομματικών διαφωνιών συνθέτουν το παζλ των σημερινών δυσκολιών. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί και η αδυναμία να υπάρξει σοβαρή διεκδίκηση μετά την κατάργηση των κρατικών μηχανισμών διαιτησίας και μεσολάβησης (ΟΜΕΔ), και στην πράξη την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, καθώς το συνδικαλιστικό κίνημα στην πλειοψηφία του είχε εγκλωβιστεί μονομερώς στην προσέγγιση της προσφυγής στη διαιτησία. Έτσι, ολοένα και περισσότεροι/ες νέοι/ες εργαζόμενοι/ες δεν έχουν ζήσει την περίοδο των κατοχυρωμένων συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων.

Όμως το τοπίο δεν είναι μονόχρωμο. Η πολιτική της αστικής τάξης που δεν προσφέρει καμία προοπτική στους εργαζόμενους και κυρίως η συνεχής επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης, είναι το υλικό έδαφος για να γεννηθούν καινούργιοι αγώνες και να συγκροτηθεί ένα ρεύμα ταξικής διεκδίκησης και χειραφέτησης. Το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν και εξελίσσονται αγώνες σε διάφορους χώρους (EFOOD, COSCO, εκπαίδευση, ΛΑΡΚΟ κ.ά.) που δείχνουν ότι η δυσαρέσκεια μπορεί να εκφραστεί και με κινηματική διεκδίκηση. Ιδιαίτερα όπου σε αυτούς τους αγώνες υπήρξε η ταξική ενότητα των αγωνιστικών δυνάμεων και η συνάντηση με την κοινωνία αυτοί οι αγώνες κατάφεραν να έχουν νίκες, να δημιουργηθούν/μαζικοποιηθούν σωματεία και τα αγωνιστικά τους ρεύματα. Στις ελπιδοφόρες προσπάθειες προστίθεται και η δημιουργία νέων αγωνιστικών σχημάτων (πχ. επισιτισμός, πληροφορική, δικηγόροι, έρευνα). Αυτές οι προσπάθειες όμως αποτελούν ακόμα φωτεινές εξαιρέσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα όπου ακόμα κυριαρχεί η πλευρά της υποταγής.

 Για μια νέα πανελλαδική εργατική συλλογικότητα

Για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων. Αυτό επιδιώκουμε με αυτή μας την προσπάθεια. Τη συγκρότηση μιας νέας πανελλαδικής συνδικαλιστικής κίνησης, μαζικής κι ενωτικής με στόχο να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης ταξικής αγωνιστικής γραμμής για να αντιστρέψουμε την σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, για να επιβάλουμε κατακτήσεις για την εργατική τάξη, για να συμβάλουμε στην ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, για να αντιμετωπίσουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και παραγόμενης καταπίεσης, με όραμα μας την εργατική χειραφέτηση. Μία εργατική συλλογικότητα που θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος στη χώρα, ούσα όμως ταυτόχρονα παιδί της δικής της εποχής.

Η ανάγκη της περιόδου στην οποία θέλουμε να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις είναι η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στη βάση της ταξικής ενότητας και των κοινών ταξικών συμφερόντων, η μαζικοποίηση των συνδικάτων, η δημιουργία τους εκεί που δεν υπάρχουν ειδικά στους χώρους όπου συγκεντρώνεται μαζικά η πολύμορφη εργατική τάξη. Η αναγέννηση των δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών των εργαζομένων, η ανάπτυξη ενός μαχητικού κινήματος που θα βάζει φραγμό στην εργοδοτική ασυδοσία, την αντεργατική αστική ατζέντα και θα επιβάλλει νίκες υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων.

Επιδιώκουμε να είμαστε βαθιά ταξικοί στο περιεχόμενο των στόχων, πλατιά ενωτικοί στην απεύθυνσή μας εντός των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος. Με οικονομική ανεξαρτησία, στηριζόμενοι μόνο στη συνδρομή των εργαζομένων, με ανεξαρτησία απέναντι σε κυβερνήσεις, εργοδοσία και οικονομικά συμφέροντα, και με πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια από κόμματα. Με προτεραιότητα τη μαζική ενωτική δράση. Με ανοιχτή, δημοκρατική και πανελλαδική συγκρότηση. Με μέλη της νέας εργατικής συλλογικότητας όσους και όσες συμφωνούν στην ιδρυτική της διακήρυξη ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής ταυτότητας. Με διαμόρφωση της γραμμής μας από τα ίδια τα μέλη της κίνησής μας. Με συνελεύσεις όλων των μελών αλλά και ανά κλάδους/χώρους. Μια κίνηση που θα βασίζεται στις δυνάμεις όσων συμμετέχουν σε αυτήν, θα βοηθάει στην αλληλοενημέρωση, την αλληλοϋποστήριξη και τη χάραξη κοινής γραμμής μάχης μεταξύ εργαζομένων από διαφορετικούς χώρους και κλάδους, και θα συμβάλει στη συγκρότηση πλατιών αγωνιστικών συσπειρώσεων ανά χώρο ή κλάδο. Θα συμβάλλει στην συμπόρευση και την ενοποίηση συνδικαλιστικών εκφράσεων, όπως κάνει και με την ίδια της τη δημιουργία. Έχοντας επίγνωση της αυτονομίας των σχημάτων και των ειδικών χαρακτηριστικών κάθε εργασιακού κλάδου και εργατικού σχήματος. Σεβόμενη το επίπεδο πολιτικής συμφωνίας του κάθε σχήματος, και ακόμα περισσότερο την πολιτική αυτοτέλεια των συνδικάτων.

Με οριοθέτηση απέναντι στις λογικές της ταξικής συνεργασίας και του κοινωνικού εταιρισμού, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και συνολικότερα των συνδικαλιστικών ρευμάτων που έχουν γίνει απολογητές μνημονιακών πολιτικών. Με απόσταση από λογικές που προωθούν τον “κομματικό” συνδικαλισμό, που ευνουχίζουν τη δράση των σωματείων , θέτουν εμπόδια στην αναγκαία συσπείρωση δυνάμεων και εγκλωβίζουν εργαζόμενους και εργαζόμενες σε συμβολικές μάχες, αντί για τις μάχες ανατροπής των συσχετισμών υπέρ της εργατικής τάξης.

Με νεανικό εξωστρεφές στίγμα και την αξιοποίηση των νέων μορφών επικοινωνίας. Συγκρουόμενοι και στο εσωτερικό μας με τον συνδικαλισμό της ανάθεσης που οδηγεί – ακούσια κάποιες φορές – στην αναπαραγωγή της γραφειοκρατίας.

Προτεραιότητά μας είναι να εντάσσουμε αυτούς και αυτές που αποτελούν την καρδιά της εργατικής τάξης, αλλά αποκλείονται από το συνδικαλιστικό κίνημα ή έχουν πολύ μικρότερο λόγο και ρόλο από αυτόν που τους αναλογεί. Τους μετανάστες και πρόσφυγες που αποτελούν τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης στη χώρα, αλλά ελάχιστες συνδικαλιστικές οργανώσεις τους αγκαλιάζουν. Και που πάνω στις δικές τους πλάτες χτίζονται και οι νέες μεταναστευτικές πολιτικές που τους αντιμετωπίζουν ως εργατικά χέρια με περιορισμένα δικαιώματα, και μόνο για όσο χρόνο εργάζονται.

Με δημοκρατική ισότητα απέναντι στις γυναίκες εργαζόμενες που βιώνουν πιο σκληρά την εργασιακή πραγματικότητα, με χαμηλότερους μισθούς και υψηλότερα ποσοστά ανεργίας. Που φορτώνονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τα βάρη της απλήρωτης αναπαραγωγικής εργασίας στο σπίτι, με ανύπαρκτες δομές κοινωνικής φροντίδας. Που έχουν να αντιμετωπίσουν τις υποτιμητικές ή τις παρενοχλητικές/κακοποιητικές συμπεριφορές όχι μόνο των προϊσταμένων και εργοδοτών τους αλλά και συναδέλφων τους σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς την απαραίτητη μέριμνα από τα σωματεία. Και που ταυτόχρονα υποεκπροσωπούνται στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, ακόμα και σε κλάδους που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του εργατικού δυναμικού, ενώ οι διεκδικήσεις για την απελευθέρωση των γυναικών και την ευρύτερη στήριξή τους, δεν περιλαμβάνονται ή υποτιμούνται στην ατζέντα των συνδικάτων. Με ταυτόχρονη μάχη ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις στους χώρους εργασίας, δίπλα σε όποιον/α τις υφίσταται, όπως τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.

Ρίχνοντας βάρος στην οργάνωση των ανέργων πρώτα και κύρια για το δικαίωμα τους στην σταθερή εργασία αλλά και για τη διεκδίκηση εδώ και τώρα της χορήγησης επιδόματος ανεργίας σε όλους/όλες και γενικότερα των δικαιωμάτων τους. Παίρνοντας θέση σε κάθε μάχη, όπως για παράδειγμα για την επιστροφή στην εργασία των υγειονομικών και των εργαζομένων σε κοινωνικές δομές του δημοσίου και των ΟΤΑ, που έχουν τεθεί σε αναστολή εργασίας, γιατί δεν έχουν εμβολιαστεί. Όταν μάλιστα αυτές οι αναστολές εργασίας εντάσσονται στην ευρύτερη επίθεση στο δημόσιο σύστημα υγείας και την αποδυνάμωση των δημόσιων δομών άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Επιμένοντας ταυτόχρονα στη σημασία του μαζικού εμβολιασμού, της ενημέρωσης, της κατάργησης της πατέντας. Τόσο για τον περιορισμό της διασποράς όσο και για την ασφάλεια των ίδιων των εργαζομένων, που κινδυνεύουν περισσότερο αν έρχονται μη εμβολιασμένοι σε επαφή με φορείς του κορονοϊού. Και επιμένοντας στη διεκδίκηση για μέτρα προστασίας και για τους ίδιους και για τους ασθενείς.

Εστιάζοντας τις δυνάμεις μας στην ισότιμη συμμετοχή των ελαστικά εργαζόμενων σε όλα τα επίπεδα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας.

Για τους άμεσους και μεσοπρόθεσμους στόχους μας

Όπως κάθε εγχείρημα, στα πρώτα του βήματα, έτσι και το δικό μας φιλοδοξεί να αναζητήσει και να ορίσει τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους θέλει να συγκροτηθεί και να κινηθεί. Με την πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να συζητάμε για την ορθότητα της μιας ή της άλλης μαχόμενης συνδικαλιστικής γραμμής μεταξύ των συνδικαλισμένων, χωρίς να βλέπουμε την τρομακτική μείωση της συνδικαλιστικής πυκνότητας (σε μονοψήφια ποσοστά) στον ιδιωτικό τομέα ή της γραφειοκρατικής, «εθιμοτυπικής» συμμετοχής στο δημόσιο, χωρίς καμιά ουσιαστική, ενεργή συμμετοχή, στη ζωή και τη δράση του συνδικάτου. Κριτήριο είναι η μαζική ταξική συνδικαλιστική δράση και μελετώντας, συζητώντας και αναζητώντας δρόμους προς αυτήν την κατεύθυνση.

Με την επίγνωση ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις συγκροτούνται πρώτα πάνω στα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων χωρίς απόλυτες ιδεολογικές ή πολιτικές συμφωνίες, και έχουν ως αφετηρία τον οικονομικό αγώνα και την πάλη για βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής των εργαζομένων. Εκκινούμε από την οικονομική πάλη, τα ζητήματα αυξήσεων των μισθών σε βάρος των κερδών του κεφαλαίου, των Συλλογικών Συμβάσεων, της σταθερής δουλειάς ενάντια στις μορφές ελαστικής εργασίας, της μείωσης του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής, της μείωσης των ορίων ηλικίας και των ετών ασφάλισης για συνταξιοδότηση, του ελεύθερου χρόνου. Ενάντια στους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους και το νόμο Χατζηδάκη, ενάντια στα αντιδραστικά μέτρα παρέμβασης στην εσωτερική λειτουργία των συνδικάτων.

Πιστεύουμε ότι το εργατικό κίνημα μπορεί και είναι ο πυρήνας της προσπάθειας – με επίγνωση του συσχετισμού και των διαθέσεων των εργαζομένων – να ανοίγουν δρόμοι για συνολικότερες πολιτικές ανατροπές, για μια άλλη κοινωνική οργάνωση και ένα άλλο μοντέλο εργασίας και ζωής.

Τίποτα από όσα απασχολούν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες δεν είναι ξένο για τα συνδικάτα, την ζωή τους και τον αγώνα τους. Βάζουμε ψηλά την υπεράσπιση των κοινών αγαθών (διατροφή, νερό, ενέργεια, υγεία, παιδεία, στέγη, μετακινήσεις, τηλεπικοινωνίες, ενημέρωση, πολιτισμός, ελεύθεροι χώροι, περιβάλλον), που έχουν τεράστια σημασία όχι μόνο για την αγοραστική δύναμη του μισθού και της σύνταξης (όπως αποδεικνύει το πρόσφατο κύμα ακρίβειας), και για το ύψος Παλεύουμε για να προσανατολιστεί η δράση του συνδικαλιστικού κινήματος στον στόχο να παίρνει την κοινωνία με το μέρος του, μακριά από συντεχνιακές λογικές, και κάνοντας κριτική και στο ίδιο το αντικείμενο της δουλειάς του, όταν αυτό έρχεται απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες (Θυμίζουμε εδώ τις τοποθετήσεις των αγωνιστών τραπεζοϋπαλλήλων για την υπερχρέωση και τα κόκκινα δάνεια).  Θέτοντας ξανά στη συζήτηση το ζήτημα της δημοκρατίας στην παραγωγή και της συμμετοχή των εργαζομένων και της κοινωνίας μέσα από διαδικασίες εργατικού & κοινωνικού ελέγχου. Συμβάλλουμε στην προώθηση ενός άλλου εργατικού πολιτισμού απέναντι στην αστική κυριαρχία και σε αυτή την πλευρά της κοινωνικής ζωής. Θέτουμε σε προτεραιότητα την υπέρτατη ανάγκη της εδραίωσης της ειρήνης στον πλανήτη, θεωρώντας το εργατικό κίνημα ικανό να σταματήσει τους πολέμους – καθώς και την πολεμική προετοιμασία μέσω της εξοπλιστικής κούρσας – και τον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών κρατών για την κυριαρχία τους και τα μερίδια στις παγκόσμιες αγορές, σε βάρος των λαών.

Για την οργάνωση των αγώνων παρεμβαίνουμε στα σωματεία με στόχο να αλλάξουμε τον συσχετισμό υπέρ των εργατικών συμφερόντων. Ταυτόχρονα, για να νικάνε απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, επιδιώκουμε τον δημοκρατικό συντονισμό συνδικαλιστικών οργανώσεων (σωματεία/ομοσπονδίες/εργατικά κέντρα) που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση, πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα. Παραδείγματα τέτοιου αγωνιστικού συντονισμού έχουν υπάρξει σε αρκετές περιόδους της ιστορίας του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Αναζητούμε αποτελεσματικές μορφές αγώνα, αξιοποιώντας τις εμπειρίες του εργατικού κινήματος στη χώρα αλλά και διεθνώς. Μορφές που περιλαμβάνουν πέρα από τις μαζικές απεργίες και άλλες μορφές πρόκλησης κόστους στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις. Αξιοποιώντας τις νέες δυνατότητες, τη στοχοποίηση (δυσφήμηση, καταγγελία, μποϊκοτάζ) συγκεκριμένων εργοδοτών, και τη γνώση των εργαζομένων για την παραγωγική διαδικασία, καθώς και μορφές απεργιακής δράσης, όπως η απεργία-αποχή από τις διαδικασίες «αξιολόγησης» στο δημόσιο, και η αποχή από τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

Ανοίγουμε τη συζήτηση θέλοντας να συμβάλλουμε σε συλλογικές επεξεργασίες για τη σύγχρονη εργατική τάξη, με τις ιδιομορφίες που έχει στην Ελλάδα (πχ λόγω του διευρυμένου τουριστικού μοντέλου). Φιλοδοξούμε να αναλύουμε τις αναδιαρθρώσεις που προκύπτουν από την καπιταλιστική αξιοποίηση της τεχνολογίας (πχ οικονομία της πλατφόρμας), και το πώς αυτές επηρεάζουν τη σύνθεση των εργαζομένων, αλλά και ποιες δυνατότητες αγώνα δημιουργούνται. Να αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές των περιόδων (όπως έγινε και στη διάρκεια της πανδημίας) και να μπορούμε να αναπροσανατολίζουμε τη δράση μας σε αντίστοιχους κλάδους. Να τοποθετούμαστε για νέες “μορφές” εργασίες όπως η τηλεργασία γνωρίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση δεν είναι απλώς η τεχνολογική μορφή το πρόβλημα αλλά και το πλαίσιο εντός του οποίου συγκροτείται και εφαρμόζεται, και αναγνωρίζοντας τις αντιφάσεις που παράγει στους ίδιους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.

Ανοίγουμε τη συζήτηση για τη συνολικότερη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα, τη βάση συγκρότησης των συνδικάτων (κλαδικά, επιχειρησιακά κλπ), το διαχωρισμό μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού, τη γραφειοκρατία, την εσωτερική δημοκρατία και τον εργατικό έλεγχο των συνδικάτων.

***

Σε αυτή τη βάση, καλούμε αγωνιστές και αγωνίστριες από συνδικαλιστικά ρεύματα, συσπειρώσεις εργαζομένων, που μοιράζονται παρόμοιες σκέψεις και αγωνίες με εμάς, να συμβάλουμε ισότιμα στη συζήτηση και τη δράση για την ίδρυση μιας νέας πανελλαδικής συνδικαλιστικής κίνησης, παιδί της εποχής της και της σύγχρονης εργατικής τάξης.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Ονοματεπώνυμο, Σωματείο, Κλάδος ή Συνδικαλιστική Ιδιότητα, Νομός

1. Αβραμιώτης Στάθης Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (αναπληρωματικό μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του τοπικού παραρτήματος) Αχαΐας
2. Αγγελής Ρωμανός Ιδιωτικός υπάλληλος (ναυτιλιακά) Αττικής
3. Αδαμίδου Σταυρούλα Γραμματέας Συλλόγου Υπαλλήλων Δήμων Νομού Καστοριάς Καστοριάς
4. Αδαμόπουλος Δημήτρης Εργαζόμενος στην Ιδιωτική Υγεία, Μέλος ΔΕ του ΠΤ Αττικής – Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών Αττικής
5. Αλεβίζος Ηλίας Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
6. Αλεξίου Θοδωρής Μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής Αττικής
7. Αμπελογιάννη Βάσω Μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ, Γρ. ΝΤ Άρτας ΑΔΕΔΥ, Γρ. Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Άρτας Άρτας
8. Αναστασιάδης Νίκος Μέλος Γενικού Συμβουλίου ΕΔΟΘ ν.τ. ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης
9. Αντωνίου Παναγιώτης Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
10. Ασαλουμίδης Κώστας πρόεδρος Σωματείου Αλληλεγγύης Κοζάνης Κοζάνης
11. Ασημακόπουλος Ανδρέας μέλος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας (ΟΣΥΑΠΕ) Ηλείας
12. Βαγγελή Βασιλική αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα Αττικής
13. Βαγενάς Χρήστος Οργανωτικός Γραμματέας ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής) Αττικής
14. Βαζούρα Σόνια Α-Γ ΕΛΜΕ ΑΤΤΙΚΗΣ Αττικής
15. Βαΐνάς Παντελής πρόεδρος ΣΕΠΕ Αιγάλεω Αττικής
16. Βαλωμένου Γεωργία Γ΄ΕΛΜΕ Αθήνας Αττικής
17. Βαρελτζής Δημήτρης Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
18. Βαρσάμης Αντώνης Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) Αττικής
19. Βασιλειάδης Τάσος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, μέλος Διοικούσας Επιτροπής ΤΕΕ Αττικής
20. Βασιλείου Δημήτρης Σωματείου Υπάλληλων Καφεζυθεστιατορίων – Ξενοδοχειων Ύπνου Ναυπλίου Αργολίδας
21. Βασιλοπούλου Νότα Πρόεδρος ΠΣΕ ΟΓΑ, β’ Αντιπρόεδρος ΠΟΠΟΚΠ Αττικής
22. Βουτσινά Βάσω Πρώην πρόεδρος σωματείου εργαζομένων γενικού νοσοκομείου Κεφαλονιάς Κεφαλληνίας
23. Γαλάνη Σοφία Μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Αργολίδας Αργολίδας
24. Γαρδικλής Δημήτρης αντιπρόεδρος Σωματείου εργαζομένων Νοσοκομείου Ασκληπιείου Βούλας Αττικής
25. Γαρυφάλλου Λάζαρος Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Παιανίας Αττικής
26. Γαστεράτος Αλέξανδρος Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος Αττικής
27. Γεωργιάδου Φύλλη Μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΣΕΕΛΣ) Αττικής
28. Γεωργιτσόπουλος Κυριάκος Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής Αττικής
29. Γεωργόπουλος Κωνσταντίνος πρώην πρόεδρος Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου & πρώην Αντιπρόεδρος ΠΟΘΑ Αττικής
30. Γεωργούλης Διονύσης Αντιπρόεδρος Συλλόγου εργ/νων πρώην Γενικής Τράπεζας, αναπλ/κό μέλος Γ.Σ. ΟΤΟΕ Αττικής
31. Γιαννόπουλος Γιάννος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
32. Γιαννόπουλος Γιώργος Σύλλογος Εργαζομένων Δήμου Αργοστολίου Κεφαλληνίας
33. Γιαννούλια Κατερίνα Μέλος ΔΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων & Πανελλήνιας Ένωσης Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων Αττικής
34. Γκέκας Βασίλης ΠΟΣΕ ΥΠΕΧΩΔΕ, ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής
35. Γκίγκας Μάκης Σύλλογος Εργαζομένων ΓΝΑ Π&Α Κυριακού Αττικής
36. Δαμιανός Βασίλης Εκλεγμένος Συνταξιούχος ΔΕΗ Αττικής
37. Δελημήτρος Κώστας Γραμματέας του συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων Γεωπονικού Παν/μίου Αττικής
38. Δεσποτίδης Βαγγέλης Αν. Γραμματέας – ΠΕΔΠΥ ΓΕΣ/ΥΕΘΑ Αττικής
39. Δημόπουλος Δημήτρης ΣΕΦΚ – Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Αττικής
40. Δημότσιου Αγγέλα Κέντρο κοινωνικής πρόνοιας περιφέρειας Θεσσαλίας Λάρισας
41. Διαμαντόπουλος Βαγγέλης Σύλλογος εργαζομένων Cosmote Technical Services Καστοριάς
42. Διαμαντοπούλου Σαπφώ Ιδιωτική Εκπαίδευση Αττικής
43. Δραγώτης Θύμιος Μέλος ΔΣ Σωματείου Συμβασιούχων Ερευνητών/τριών και Διδασκόντων/ουσών Πανεπιστημίου και Ερευνητικών Κέντρων Πάτρας Αχαΐας
44. Ελευθεριάδης Γιάννης Μέλος ΔΣ Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων στην ΟΠΕΚΕΠΕ Αττικής
45. Ευστράτογλου Αναστασία Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
46. Ζαρκαδούλας Άκης Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ Αττικής
47. Ζήβα Αδαμαντία Β΄ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας Αιτωλοακαρνανίας
48. Ζούλης Κωστας Σωματείο Εργαζομένων EFOOD Αττικής
49. Ζυγογιάννης Γιάννης ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας Αττικής
50. Ηλιόπουλος Στέργιος μέλος Γ.Σ. Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας (ΟΣΥΑΠΕ) Δράμας
51. Ηλιοπούλου Ασημίνα Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
52. Θανοπούλου Κατερίνα Α’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας Αττικής
53. Θεοδωροπούλου Δώρα Αναπληρωτής Γραμματέας Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπουργείου Εργασίας Αττικής
54. Θωμάς Κυριάκος συμβασιούχος ΟΤΑ Κεφαλληνίας
55. Ισίδου Μαρία Σωματείο Δημοτικών Υπαλλήλων Δήμου Αρτέμιδος Αττικής
56. Ιωακειμίδου Νικολέτα Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής Αττικής
57. Καλιμαντζαλης Βασίλης Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Λασιθίου Λασιθίου
58. Καλομοίρη Στεφανία Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών Αττικής
59. Καλομοίρης Γρηγόρης Μέλος Πανελλήνιας Ενωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών, πρώην πρόεδρος ΟΛΜΕ. Αττικής
60. Καμπουρόπουλος Αντώνης Σύλλογος Εργαζομένων ΔΕΣΦΑ Αττικής
61. Καραβάς Αντώνης Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) Αττικής
62. Καραγιάννης Βασίλης Αντιπρόεδρος Συλλόγου Ιατρικών Επισκεπτών Ελλάδος – Φαρμακευτικών Συναφών Επαγγελμάτων – Κλάδων Αττικής
63. Καρανάσου Έφη Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Φωκίδας Φωκίδας
64. Κάσσης Δημήτρης Πρόεδρος Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων στο ΕΛΚΕΘΕ Αττικής
65. Κατερίνη Αμάντα Ε ΕΛΜΕ Αθήνας Αττικής
66. Κατερίνης – Λινάρδος Μιχάλης Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
67. Κάτση Νεφέλη Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
68. Κατσίφης Νίκος Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας Αττικής
69. Κατσουρός Μάριος μέλος ΓΣ ΠΟΕ-ΟΤΑ Αττικής
70. Κιοσέογλου Λευτέρης Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων χαλυβουργίας ΣΙΔΕΝΟΡ Θεσσαλονίκης
71. Κοκκινοβασίλης Θανάσης Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων Ν. Αττικής Αττικής
72. Κόκλας Βασίλειος Σωματείο εργαζομένων Δήμου Βύρωνα Αττικής
73. Κολοβός Γιώργος Μέλος ΔΣ Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
74. Κολοβός Πέτρος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
75. Κόνιαρης Χρήστος πρώην μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ – ΠΟΕΔΗΝ Αττικής
76. Κονιδάρης Γιάννης Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Αττικής
77. Κοντάκη Ευαγγελία Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
78. Κοντογεώργος Ευθύμης Μέλος Δ.Σ. της ΟΜΕ-ΟΤΕ Αττικής
79. Κοτζαμαν Αχμέτ Τζεμιλ Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Αττικής Αττικής
80. Κουβάτσης Σάκης Α ΕΛΜΕ Μεσσηνίας Μεσσηνίας
81. Κουμπιάδη Εύα Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
82. Κουρμουλάκης Γιάννης Μέλος ΔΣ Σωματείο ΨΝΑ Αττικής
83. Κούστας Κώστας Αντιπρόεδρος Δ.Σ. Α’ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας Αιτωλοακαρνανίας
84. Κουτσουβέλη Πέγκυ Μέλος ΔΣ Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
85. Κουτσουδάκη Δέσποινα Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Αττικής Αττικής
86. Κουτσούκος Κωστής Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
87. Κωνσταντακόπουλος Τάσος πρ. Μέλος ΓΣ ΠΟΕ-ΟΤΑ Αττικής
88. Κωνσταντόπουλος Περικλής Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής Αττικής
89. Λαγωνικού Άννα Σύλλογος Εργαζομένων Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών Αττικής
90. Λάζου Ευφροσύνη Πρόεδρος ΔΣ.Εκπαιδευτικων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ζακύνθου Δ.Σολωμος Ζακύνθου
91. Λαπιέρης Σωτήρης Σύλλογος Εργαζομένων στο Συνήγορο του Πολίτη Αττικής
92. Λαυτσής Πάρις Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
93. Λαυτσής Σκρέτας Γιώργος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
94. Λεριάς Θωμάς Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
95. Λιάγκος Γιώργος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
96. Λιάπης Γιάννης ΣΕΦΚ – Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Αττικής
97. Λιγάσης Βαγγέλης ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΓΝΘ Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ Θεσσαλονίκης
98. Λυκούδης Αλέξης Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας της Ελλάδος Αττικής
99. Λυκουργιάς Θάνος Σύλλογος Υπαλλήλων Υπουργείου Εργασίας Αττικής
100. Μαγειρίας Γιώργος ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας Αττικής
101. Μακροπούλου Κατερίνα Αντιπρόεδρος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Καισαριανής Αττικής
102. Μανουσάκης Γιωργος Μέλος Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ Λασιθίου
103. Μαντέλας Νίκος μέλος ΔΣ ΣΕΦΚ – Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Αττικής
104. Μαντζούκας Δημήτρης Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
105. Μάντης Κωνσταντίνος Σύλλογος Υπαλλήλων Δήμου Καλλιθέας Αττικής
106. Μάρταλης Σωτήρης Πανελλήνια Ενωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Αττικής
107. Μερσινιάς Αλέκος Μέλος του Δ.Σ. της ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ Αττικής
108. Μήτσας Βασίλης ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας Αττικής
109. Μινωτάκης Αλέξανδρος Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια εκπαίδευση Αττικής
110. Μιχαλόπουλος Γεώργιος Σύλλογος Εργαζομένων Cosmote Technical Services Αττικής
111. Μοναστηρίδης Μηνάς Αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Νεάπολης-Συκεών Θεσσαλονίκης
112. Μπαλωμενάκης Δημήτρης Παράρτημα Χανίων Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Χανίων
113. Μπαντουβά Αργυρώ Σύλλογος Εκπαιδευτικών «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» Ηρακλείου
114. Μπάρκας Δημήτρης Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
115. Μπαρτσώκα Κατερίνα Αντιπρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
116. Μπαστέας Πέτρος Μέλος ΔΣ Συλλόγου Προσωπικού ΕΥΔΑΠ Αττικής
117. Μπέρδος Γεώργιος Σύλλογος Ιατρικών Επισκεπτών Ελλάδος – Φαρμακευτικών Συναφών Επαγγελμάτων – κλάδων Αττικής
118. Μπίκα Πελαγία Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα Αττικής
119. Μπιλιανού Τέτα Γραμματέας Παραρτήματος Αχαϊας Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Αχαΐας
120. Μπογιάκος Πέτρος Σωματείο εργαζομένων Δήμου Βύρωνα Αττικής
121. Μποσινάκος Νίκος Σύλλογος Εργαζομένων Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Αττικής
122. Μπούκη Ελένη Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ Αττικής
123. Μπούμπουλη Φανή Μέλος ΓΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΥΠ.ΠΟ. Αττικής
124. Μπουρδούβαλης Βασίλης Αναπλ. Μέλος ΔΣ Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
125. Μώρου Ειρήνη Α’ Σύλλογος Εκπαιδευτκών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας Αττικής
126. Νίκα Χαρά πρόεδρος ΕΛΜΕ Εύβοιας Εύβοιας
127. Ξυπολιά Δώρα μέλος Δ.Σ. της Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας Αττικής
128. Ουζούνης Βασίλης Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης
129. Παϊσίου Καρολίνα ΣΜΤ Κεντρικής Μακεδονίας Θεσσαλονίκης
130. Παναγάκη Ευαγγελία Εκπαιδευτικός, μέλος συνδέσμου συνταξιούχων Δημοσίων Υπαλλήλων Μεσσηνίας Μεσσηνίας
131. Παναγιωτίδου Χριστίνα ΕΛΜΕ Πειραιά Αττικής
132. Παναγιωτόπουλος Θοδωρής Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής Αττικής
133. Παναγιωτόπουλος Χρήστος Πρώην Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα Αττικής
134. Παναγοπούλου Παναγιώτα Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ Αττικής
135. Παναρέτου Λευτέρης Μέλος ΔΣ Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου ΕΛΠΙΣ Αττικής
136. Παπαβασιλείου Κωνσταντίνος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
137. Παπαγεωργίου Ράνια Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΓΓ Εμπορίου Αττικής
138. Παπαδόπουλος Δημήτρης Μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Λάρισας Λάρισας
139. Παπαμιχαλοπούλου Μαρία Πανελλήνια Ενωση Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων Αχαΐας
140. Παπαναστασίου Αφροδίτη Σωματείο Εργαζομένων Μητέρα Αττικής
141. Παπανικολάου Νίκος Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Αττικής Αττικής
142. Παπαονησιφόρου Ελευθερία Σισμανόγλειο Νοσοκομείο Αττικής
143. Παπαποστόλου Νατάσσα Α’ ΕΛΜΕ Αχαϊας Αχαΐας
144. Παπατζανή Εύα Μέλος ΔΣ του Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
145. Παπαχρίστου Αναστασία Σύλλογος εργαζομένων Δήμου Αλίμου Αττικής
146. Παπούλιας Δημήτρης Σύλλογος υπαλλήλων Αποκ. Διοίκησης Αν. Μακεδονίας – Θράκης, ΠΕΓΔΥ Καβάλας
147. Παππάς Ιωάννης Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκης
148. Παρασκευά Ευδοξία Μέλος Ε.Γ. ΑΔΕΔΥ ΝΤ Αιτωλοακαρνανίας, Σωματείο Εργαζομενων Νοσοκομείου Μεσολογγίου Αιτωλοακαρνανίας
149. Πασχάλη Βιβή Μέλος ΔΣ Σωματείου Νοσοκομείου Ευαγγελισμός Αττικής
150. Πάσχουλας Ντίνος Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων Χανίων
151. Πατσατζής Θεόδωρος Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών Αττικής
152. Πεπονή Καλλιρόη Ιδιωτικός Υπάλληλος Αττικής
153. Πετρόπουλος Παναγιώτης Μέλος ΔΣ Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
154. Πετρόπουλος Δημήτρης Πρόεδρος ΔΣ ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής
155. Πράτης Δημήτρης Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Δ.Ο.Υ. Αρκαδίας-Μεσσηνίας- Λακωνίας Μεσσηνίας
156. Ραιδεστινός Γιώργος ΕΛΜΕ Κέρκυρας Κέρκυρας
157. Ρεμπάμπης Παναγιώτης Μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Λάρισας Λάρισας
158. Ρισμάνης Σπύρος Μέλος ΔΣ Σωματείου Γεωπόνων Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος Θεσσαλονίκης
159. Ρομποτή Δήμητρα Αντιπρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
160. Σακελλαροπούλου Αθηνά Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιγιάλειας Αχαΐας
161. Σαλωνίδης Θεόφιλος Πρόεδρος Σωματείου Νοσοκομείου ΕΛΠΙΣ Αττικής
162. Σαντής Δημήτρης Σύλλογος Ιατρικών Επισκεπτών Ελλάδος – Φαρμακευτικών Συναφών Επαγγελμάτων -Κλάδων Αττικής
163. Σαράντης Θανάσης Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) Αττικής
164. Σβανά Χριστίνα Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Αττικής
165. Σγούρος Νικήτας Υπουργείο Οικονομικών Αττικής
166. Σεργίδου Κατερίνα Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
167. Σέρμπος Αθανάσιος Σωματείο ΨΝΑ»ΔΡΟΜΟΚΑΪ́ΤΕΙΟ» Αττικής
168. Σέρμπου Ελισάβετ Σωματείο Εργαζομένων Ιδιωτικής Υγείας Αττικής
169. Σημαιοφορίδου Βικτωρία Ε’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής Αττικής
170. Σιαηλή Δήμητρα Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
171. Σιδηροπούλου Σία Σωματείο μον. και ΙΔΑΧ υπαλλήλων Δήμου Πειραιά Αττικής
172. Σκέμπρη Κωνσταντίνα Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος Αττικής
173. Σκώττη Καλοτίνα Μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Φωκίδας Φωκίδας
174. Σουρούνης Ανδρέας Μέλος του Δ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ Αχαΐας
175. Σπηλιωτόπουλος Χρήστος Μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΕΒΕΤΑΜ ΑΕ Αττικής
176. Σπυριδάκης Τίτος Σύλλογος Εργαζομένων Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Αττικής
177. Σταθά Γιώτα Μέλος ΔΣ Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών Ομίλου ΔΕΗ Αττικής
178. Σταθοπούλου Δώρα Σύλλογος Εργαζομένων Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Αττικής
179. Σταματονικολός Γιώργος Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό Αττικής
180. Στασινός Έκτορας Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
181. Σταυρακάκης Χρήστος Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
182. Σταυρόπουλος Τάσος πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Αττικής
183. Στεργιόπουλος Δημήτρης Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
184. Στεφανής Γιώργος ΔΣ Συλλόγου Ενωτικό Κίνημα Συνταξιούχων Αττικής
185. Στύλος Βασίλης Μέλος Διοικούσας Επιτροπής Σωματείου Εργαζομένων EFOOD Αττικής
186. Σύριγγα Μανώλη Πολυξένη Γραμματέας Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Θουκυδίδης» Αττικής
187. Σωτηρόπουλος Άκης Εκπαιδευτικός, μέλος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ Αττικής
188. Σωτηροπούλου Μάνια Γραμματέας του ΔΣ του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αττικής
189. Τζανίνη Στέλλα Αντιπρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής
190. Τόλη Ελένη Συμβασιούχος ΕΚΠΑ Αττικής
191. Τουλιάτος Χρίστος Μέλος ΔΣ Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής Αττικής
192. Τράντος Γιάννης – Άγγελος Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) Αττικής
193. Τριανταφυλλίδης Στέφανος Μέλος ΔΣ Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Αττικής Αττικής
194. Τριανταφυλλόπουλος Γιώργος Μέλος Γραμματείας Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Ροδόπης και Δ.Σ. Συλλόγου υπαλλήλων Αποκ. Διοίκησης Αν. Μακεδονίας – Θράκης Ροδόπης
195. Τσατσαρώνης Σπύρος Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό Αττικής
196. Τσιάμης Απόστολος Σύλλογος Υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας Φωκίδας Φωκίδας
197. Τσιαπής Δημήτρης Αντιπρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών – Φαρμακευτικών Συναφών Επαγγελμάτων – Κλάδων Αττικής
198. Τσιλίκη Δέσποινα Παράρτημα Χανίων Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Χανίων
199. Τσιμπουρλάς-Κρητικίδης Στέφανος Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών / Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ Αττικής
200. Τσίπας Θεόδωρος Μέλος Δ.Σ. ΠΟΜΗΤΕΔΥ, Γ.Γ. Συλλόγου Υπαλλήλων Π.Ε. Ηλείας Ηλείας
201. Τσιρομπίνης Μανώλης ΕΛΜΕ Πειραιά Αττικής
202. Τσίτσιρας Μπάμπης Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού ΕΜΠ Αττικής
203. Τσουκαλά Σταθάκη Κωνσταντίνα Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού-Ξενοδοχείων Αττικής Αττικής
204. Τσουλάκου Άλκηστις Σωματείο Εργαζομένων στη Nokia Αττικής
205. Φαράντος Χαράλαμπος Σωματείο ΓΝΑ Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ Αττικής
206. Φλυτζανής Δημήτριος Μέλος Ένωσης εργαζομένων Γ.Ν. Βενιζέλειο Πανάνειο Ηρακλείου
207. Φρυδάς Δημήτρης ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας Αττικής
208. Φωτίου Δημήτρης Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
209. Χαλβατζιδάκης Δημήτρης Μέλος ΔΣ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Α’ Αθηνών Αττικής
210. Χαμόδρακα Ευτυχία Σωματείο Ασκληπιείου Βούλας Αττικής
211. Χαρίσης Γιώργος μέλος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ Αττικής
212. Χασάπη Γεωργία Σύλλογος Εργαζομένων πρωην ΙΚΑ Αττικής – ΠΟΣΕ ΕΦΚΑ Αττικής
213. Χουδαλάκη Κατερίνα Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Αττικής
214. Χρήστου Γιώργης Μέλος Μεικτού Συμβουλίου ΕΣΗΕΑ Αττικής
215. Χριστόπουλου Ελένη Σύλλογος εργαζομένων Δήμου Καλλιθέας Αττικής
216. Χριστοφόρου Γιώργος Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής Αττικής
217. Χωριάτης Μανώλης Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο Παρθενώνας» Αττικής.

Με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις οι εργαζόμενοι τιμήσαμε την Εργατική Πρωτομαγιά και διαδηλώσαμε για τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης.

Η διαδήλωση για την Πρωτομαγιά φέτος ήταν μαζική και μαχητική. Παρ’ ότι αρκετός κόσμος έχει φύγει για τριήμερο, πλήθος κόσμου συμμετείχε στα μπλοκ των εργατικών συνδικάτων, των πολιτικών οργανώσεων και των συλλογικοτήτων.

Τα συνθήματα ήταν επικεντρωμένα στην αντίσταση στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, εστιάζοντας, κυρίως, στο Νομό Χατζηδάκη, που κατέλυσε μια σειρά εδώ και χρόνια κεκτημένων, αλλά και στη γενικότερη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που έχει φέρει ακρίβεια και πολλές δυσκολίες στην καθημερινή ζωή αλλά και ενάντια στον πόλεμο.

Ακόμα, ακούστηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στη διαδήλωση συμμετείχαν και μεταναστευτικές συλλογικότητες και οργανώσεις, μεταξύ τους και η Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό” και η πολιτική οργάνωση “Κόκκινο Νήμα”.

Ο δρόμος που χαράχτηκε στο Σικάγο εμπνέει σε νέους αγώνες, κατεβαίνουμε και πάλι στο δρόμο ώστε να αντισταθούμε στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές και να εκφράσουμε την αντίθεση μας στον πόλεμο.

Οι Λιμενεργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ συνεχίζουν και κλιμακώνουν τον απεργιακό αγώνα τους διεκδικώντας την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους με την υπογραφή ΣΣΕ.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση κινητοποίησε από τα ξημερώματα Ματ, Αύρες, Αστυνομία, Λιμενικό με σκοπό να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και με τον τρόπο αυτό θέτει τις δυνάμεις καταστολής στην υπηρεσία της Cosco.

Η επιχείρηση αυτή για άλλη μία φορά έπεσε στο κενό, χάρη στην αδιατάρακτη ενότητα των λιμενεργατών στο ΣΕΜΠΟ, οι οποίοι συμμετείχαν μαζικά στην απεργία και αχρήστευσαν τους σχεδιασμούς Cosco – εργολάβων – κυβέρνησης να υπονομευτεί η συνέχεια των απεργιακών τους κινητοποιήσεων.

Την ίδια ώρα κινητοποιούνται οι “γνωστοί άγνωστοι” εργοδοτικοί – ναυτιλιακοί φορείς και λοιπές αντιδραστικές δυνάμεις που καταλογίζουν την ευθύνη για το κλείσιμο του λιμανιού στους απεργούς λιμενεργάτες.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις των Ναυτεργατών στοχοποιούν τον αγώνα τους, άλλοτε διότι κινδυνεύει ο τουρισμός, άλλοτε η ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα νησιά και έτσι υπονομεύεται η ομαλή πορεία της “εθνικής μας οικονομίας”….!

Θεωρούμε ότι για τα όποια προβλήματα αναφύονται από την πολυήμερη απεργία των λιμενεργατών, την ευθύνη έχει αποκλειστικά η προκλητική αδιαλλαξία της Cosco αλλά και η κυβέρνηση η οποία ζητάει μετ΄ επιτάσεως να ανοίξει το λιμάνι με το σταμάτημα της απεργίας!

Ξεχνάει όμως ότι εδώ και μήνες το λιμάνι ήταν ανοιχτό, οι εργαζόμενοι επαναλαμβανόμενα μέσω των διαπραγματεύσεων επιχειρούσαν να βρεθούν λύσεις στα ώριμα και δίκαια αιτήματά τους, αλλά η Cosco υπονόμευσε, ακύρωσε και απέρριψε τις πρωτοβουλίες των εργαζομένων!

Κατά συνέπεια για το κλείσιμο του λιμανιού υπαίτια, υπεύθυνη και υπόλογη είναι η Cosco!!!

Απαιτούμε να αποσυρθούν οι αστυνομικές και λιμενικές δυνάμεις καταστολής από το λιμάνι, δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον δίκαιο αγώνα των λιμενεργατών!

Καλούμε την εργατική τάξη, τις συνδικαλιστικές της οργανώσεις, ευρύτερα τους φορείς του λαϊκού κινήματος να σταθούν στο πλάι των απεργών μέχρι την τελική νίκη.

Η ΠΕΝΕΝ που όλο αυτό το διάστημα βρίσκεται δραστήρια στο πλευρό των εργαζομένων θα στηρίξει τον αγώνα τους και με οικονομική ενίσχυση.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Πηγή: penen.gr